Over De Start en De Blijdschap

Mijn status: in 'wachtverlof', met een buikbewoner die ik te vroeg verwachtte en die daardoor, u zal zien, een eind september in zal duiken qua geboortedag. Tijd om dingen vanonder de naaimachine te laten rollen dus, die draait op volle toeren. Maar first things first, ik kreeg nog wat virtuele vragen en stokken die ik eerst moet vangen en doorgooien. Want dat is wel beleefd zo.

Deze drie dames vroegen me 'hoe het begon', dat met dat handwerken enz. En hier werd de Stylisch Blogger Award vakkundig omgetimmerd tot de 'Blije Bekroning' dus ik vertel zo meteen ook even waar ik blij van word.

Het begon ...

... op mijn 6de, door een zus met veel fantasie en veel Barbies, poppen die ik (met de hand) van een garderobe voorzag in een kleerkast met laden van luciferdozen.

... op mijn 14de, met een bermuda, onder deskundige begeleiding van Omabetty. Meteen met een echte gulp en zakken enzo.

... op mijn 19de, met een zomerjas, illegaal op mijn slaapkamer zonder deskundige begeleiding van Omabetty. Want die wilde niet geloven dat ik zou slagen in het project 'zomerjas met paspelranden en rits, zonder patroon maar zelf nagetekend van een sweater die goed zat.' (Wél dus.) Foto's ontbreken. Al heb ik die jas pas onlangs richting Kringwinkel gestuurd.

Maar het begon pas echt een paar weken voor Livs geboorte, toen ik net als nu, al thuis was en pas had ontdekt dat je in Amerika aardige stofjes kan kopen.

Toen kreeg de wieg een bekleding, de muur een vlaggenlijntje en Liv een versierd tenue dat door Opajan 'kapot ei met poten' werd gedoopt.

En dan nog in 't kort de technische details: alles voor mijn 20ste vond plaats op de Bernina van Omabetty, rond Livs geboorte had ik een Toyota-uit-de-solden en nu heb ik een Bernina Activa 220. Die in een hoek van de slaapkamer staat opgesteld...

... in afwachting van de afwerking van 'het atelier'. (Dat de voorbije weken bepleisterd werd. We vorderen dus.)

Over mijn grootste mislukking krijg ik nog regelmatig mails met tips. Hoewel ik het project al lang in de verdoemhoek heb gegooid, en Nora al lang een bananendoos uit de supermarkt heeft.

Hoewel het de eerste en tot nu toe enige keer was dat ik een boekjespatroon volgde, was ik het meest fier op Livs zomerjas. (Oh ja. Voor moest u vreemd opkijken bij volgende foto. Wij hebben tapijt in de voortuin. Helemaal niet vreemd is dat.)

Verder ben ik vooral bezig met 'heel goed naar dingen kijken en dan zelf proberen'. Meteen ding 1 waar ik blij van word. (Als het goed lukt, welteverstaan.) Ik heb vaak meer voldoening van het uitdenken van de dingen, dan van het eigenlijke maken op zich.

Nummer twee is: mooie kinderboeken. Ik ben geen verzamelaar, al heb ik wel de neiging om boekjes te kopen waar Liv nog te jong voor is, gewoon omdat ik ze zelf mooi vind. Dit is mijn favoriete auteur/tekenaar.

Op drie staat 'in de bloemenwinkel staan en lang op mijn beurt moeten wachten'. De sfeer, de geur, de zorg waarmee de bloemen een plaats krijgen in een boeket, aaaaah, als ik Zen wil worden moet ik daarheen.

Vier is 'de toestand van uitgeslapenheid'. Omdat die zo'n productieve dagen met zich mee brengt.

En vijf is, misschien wat cliché maar het is wel zo, vijf is Liv. Zelfs als ze om 01:34u tussen ons in belandt omdat ze haar ervaringen in de peutergroep even moet verwerken. En daarbij volledig negeert dat ik (doe of ik) slaap. Mijn wangen in haar beide handen neemt. Een zoen op mijn neus geeft en daarbij een poging onderneemt om 'dikke kus' te zeggen, waarna ze kraaiend in haar handen klapt. Tja. Daarvan moet een mens dan lachen hè.

Nu mag Pernel eens vertellen hoe het begon. Dat wil ik wel eens op papier, hm, scherm zien. Want het is een verhaal met haken aan de rand van een voetbalveld enzo.

En van Happyenrose, Le Chevalier De La Peluche en Oontje wil ik graag weten wat zij met een Blije Bekroning zouden aanvangen.

Waterdrager

De periode van algehele stilte op het Zelfmaakfront kreeg verlenging: mijn alleraardigste echtgenoot presenteerde me op Valentijn een monument van een buikgriep. Ze houdt me nog steeds zetel-legerig. Weinig te melden dus. Enkel Omabetty breit alsof haar leven er van af hangt. Ze is van plan haar volledige wolkast op te werken aan kleedjes voor Liv. Misschien moet ik haar eens leren hoe je blogt.

Gelukkig is daar nog Liv zelf. Gezien dit blog startte met de ambitie een digitaal archief te zijn voor Livs mijlpalen, kan ik u met enige uitgestelde trots melden dat ze het tandenloze tijdperk achter zich heeft gelaten. Tot haar 11 maand was ze solidair 80% van de populatie van Huize Ons Rust. Met dat verschil dat ze niet over een vals gebitje beschikte en korstjes dus op haar tandvlees knauwde. Sinds vorige week is ze de trotse bezitster van 4 tandstompjes. Tevoorschijn gekomen op 2 dagen tijd, niet onopgemerkt maar zonder dramatische huil-, koorts- of luiervulsessies. Zo hoort dat.

En dan haar hobby van het moment: het leven op twee benen. Voetje voor voetje langs de zetel was al eventjes leuk. (Uiteraard. Er lagen dan ook twee ouders in die zetel, gezellig die buikgriep). Maar gisteren meldde het kribbeboekje 'Liv verkende vandaag het lokaal al stappend achter het poppenbed'. Wat een timing: we hadden net het hele internet afgeschuimd op zoek naar een geschikt loopwagentje en net gisteren ging Livs vake er eentje kopen.

Ik ging eerst op zoek in winkels waar ik altijd met mijn ogen dicht recht op mijn doel probeer af te gaan uit schrik te veel te kopen. Zoals deze en deze. Maar daar kost zo'n wagentje al gauw €60. Bovendien kreeg ik de tip van een collega dat ik een wagentje moest zoeken waarvan je de wielen kan remmen en dat vond ik niet meteen. Uiteindelijk zagen we hier wat we nodig hadden.

Dertien in een dozijn, ik weet het, maar het werkt perfect. En als ik ooit nog eens achter mijn stikmachine geraak is het, mits passende lakentjes, ook een perfect poppenbed. We verzwaren het nog even met flessen water, omdat Liv er zich ook aan rechttrekt.

Vanmorgen, voor het vertrek naar de kribbe, doorkruiste onze waterdrager al zeven keer de woonkamer. Zo fier als een gieter, geconcentreerd, tong uit haar mond en ogen op haar 'lading' gericht. De woonkamer is gelukkig lang. Ik moet alleen even helpen draaien op de hoeken.

(Het broekje is trouwens één van de Omabettymaaksels.)

Verder kreeg ik van Kelly (ma vie en vert) een award, waarvoor beleefd dankuwel.

Dus vertel ik, geheel in het huidige saaie teneur van dit blog, dat ik Belg ben, van het vrouwelijk geslacht, getrouwd, één dochter, ambtenaar, inwoner van Vlaams-Brabant en 6 heb als huisnummer. Hèhè.

Verder link ik naar niet naar 7 blogs, maar naar 7 specifieke blogberichten die me het voorbije jaar hebben aangezet om zelf iets te maken of te doen. (Of te willen maken. Of willen doen.) En dat zijn:

- Sarah's plan om te stoppen met werken en te gaan doen waar ze al lang van droomde.

- De (door mezelf intussen meermaals geroemde) pritt-truc om te appliceren van Mme Zsazsa.

- Het hele blog van Vlijtig, waardoor ik me bij elke post voorneem om wat nauwkeuriger te werken. Want ik hou wel van detail, maar heb er zelf het geduld niet voor.

- De Zuster Van... , zelfde gevoel wat afwerking betreft maar ik link hier naar de vogeltjes, omdat ik ze sinds ik ze zag al tig keren heb gemaakt.

- De omkeerbare strandtas van Eloleo. Omdat dat - denk ik - het eerste bericht was dat ik van haar las. Nog voor ik wist dat we eigenlijk op dezelfde gang werken, op een pas op 30 van elkaar. Eloleo's blog en 'inspiratie', moet daar uitleg bij of had u zelf al door dat dat gewoon synoniemen zijn?

- Tante Hilde's poppenhaar. Als kind hadden mijn twee zussen en ik elk een 'Holly Hobby'-broodplankje met een krullenkind. Gezien wij drie krullenkinderen waren, vonden we dat we zelf op die plankjes stonden. Ik gebruikte de handleiding voor de popjes voor Stella en Lili, maar ooit maak ik voor Liv zo'n echte krullenpop.

- Prutsens verjaardagstaart. Ik gebruikte haar taart en comments voor de taart van neefje Stan. En ze ontketende met haar taart een ware rage in blogland. Dat deed ze eerder al eens met smockjurkjes (die helemaal populair werden toen Meisjesmama er haar dochters mee versierde). Dus mijn conclusie: Prutsen is een trendsetter. :-)

Flower Power in Fluo

Er ontsproot een nieuw award aan mijn duistere brein, en nu mag ik het uitdelen!

Wel, ik geef Flower Power aan Meisjesmama.

Niet omwille van haar alom bejubelde meisjeskleedjesmakerij, al verdient die ook een pluim. Maar waar ik echt mijn hoedje voor af neem, is de goesting waarmee ze met 'duurzame mobiliteit' verder gaat dan de theorie.

Om even samen te vatten: Meisjesmama deed haar auto van de hand, en daarmee ook de zegen van de Kardinaal. En verplaatst zich nu met (bak)fiets en het openbaar vervoer. Met haar twee broedjes. Ze is uiteraard niet de enige. Maar haar blog is regelmatig een stukje voorvechterij voor fietsersrechten, uit het leven gegrepen. En daar kijk ik nu net zo naar op: ik stuur ook wel eens een mailtje naar de burgemeester met de vraag het fietspad te strooien, maar als ik verder moet dan tien minuten fietsen, neem ik de wagen. We hebben ook wel eens overwogen om hem weg te doen, maar hoe moeten we dan in het weekend bij mijn ouders op bezoek? Mijn ouders wonen 35 km van ons vandaan. Die van Meisjesmama naar schatting 112.

Vandaar dus! Een bloem!
Een fluo-exemplaar (wat zoals u kan zien niet zo makkelijk te fotograferen valt). Fluojasjes zijn niet bijster modieus, maar wel een must om zichtbaar te zijn. Ondervond ik vandaag nog maar eens. Toen een auto me niet zag en zo dicht naderde dat ik op de ruit kon kloppen. Waarna ik een huilende Liv op mijn buik kon kalmeren, die erg was geschrokken van mijn gekrijs. Een bloem dus, om op zo'n jasje te spelden.

En ook iets kleins voor de inhoud van de bakfiets: Stella en Lili. Kinderen die braaf hun gordel dragen kregen van het BIVV een tijdje 'gordeldieren' uitgedeeld. Dus ik maakte 'bakfietsbabes'. Kleine popjes met linten aan hun kleedjes, om rond de bakfietsgordels te binden.
Poppenkrullen maken leerde ik een tijdje geleden van Tante Hilde. Floortje Fluo kreeg een hemdjurkje, Felle Fien een smockjurkje (toch een knipoog naar de meisjeskleedjesmakerij).

Als ik het adres van Meisjesmama te pakken krijgt, geraakt de award waar hij moet zijn. Ook met de trein.

Een nieuw award: Flower Power

Ik vier iets vandaag.

- Dat ik een nieuwe naaimachine heb die tenminste rechtdoor kan?

Ook dat ja. Maar ik vier vooral: mijn 100ste blogpost.

- Daar hoort iets speciaals bij, zegt u? Een give-away?

Mja, soort van. Maar voor het hieronder storm loopt van de reacties: laat maar zitten. De winnaar is al geloot.

- Heuh?

Inderdaad.

Het zit zo. Af en toe dwaalt er een award door blogland. Het borrelt gewoon ergens op. Vaak is de oorspronkelijke uitleg van een Amerikaans blog geplukt. Gaat het eigenlijk over haken, ik zeg zo maar wat. Maar tegen de tijd dat hij hier door blogland dwaalt, is de award zonder problemen 'suitable' voor de eerste beste creatieve tuinier. Binnen de kortste keren is iedereen ge-award en weet je wie wie leuk vindt of handig, en waarom.

En dat is mooi! Want we zien elkaar graag!

Dus voor mijn 100ste blogpost, mag ik u presenteren: een nieuw award. Een oorkonde. Een eerbetoon. En ik noem hem 'Flower Power'. Niet bijster origineel, weet ik. Maar ik dacht: stel dat die Amerikanen dat nu eens bij ons willen komen pikken. Dan kunnen ze de titel alvast begrijpen.

En dan nu label en omschrijving:
"Flower Power is een award voor iemand waar je stiekem een beetje jaloers op bent. Die een talent heeft, een creatief of een ander. Voor iemand die een statement maakt, iets waar jij van droomt, waar je naar opkijkt. Een award voor iemand die - welaan dan - een bloemetje verdient. Om welke reden dan ook.

Kies één persoon om de award aan te schenken. Bedenk ook hoe je dat bloemetje gaat bezorgen. Het kan een echte bloem zijn. Een zelfgemaakte. Of een foto die je speciaal voor je 'Flower-Power-Target' op het net hebt uitgezocht. Maakt niet uit, als het maar een bloem is.

Als je een 'Flower Power' krijgt kan je hem doorgeven. Maar het hoeft niet. Je hoeft ook niet te wachten tot je hem kreeg, om hem te schenken."

- En wie dan de eerste gelukkige is?
Dat lees je straks in Bericht 101!

Eerlijk geknutsel

Oh-oh-oh, een award!

'Honest Scrap' heet-ie en ik kreeg hem (blozerdebloos) van Eloleo. Ik geef meteen ook even de omschrijving door, die ook mij doet grinniken: een award voor bloggers "who express themselves and write/blog from their heart & soul". Hihi.

En dan moet je 10 dingen over jezelf vertellen en de award aan 9 mensen doorgeven. Stress! Want blogland is even groot als het internet maar vaak ook maar een gezellig theekransje. Dus voor iedereen die ik in gedachten heb al is bejubeld door iemand anders: onderaan mijn lijstje!

En dan 10 dingen over mezelf die u al dan niet wist:

Ik ben een derde van een zussentrio met botanische voornamen (mijn ouders hadden niet echt een reeksje in gedachten maar noemden ons 'per toeval' Els, Riet en Linde) - ik studeerde productdesign maar ben nu hoegenaamd geen productdesigner - ik heb één blauw oog en één groen en heb daar nog nooit een sluitende verklaring voor gekregen - (o jee, tien dingen, ik heb al zoveel getaterd op dit blog dat het moeilijk is tien nieuwigheden te verzinnen...) - in de lagere school was 'doen of ik ziek was' een tijdrovende bezigheid - ik ben afkomstig uit een gemeente waar men een bier brouwt dat ik zelf niet lust - ik ben er 28 (je vraagt niet naar de leeftijd van een dame, maar niets zegt dat een dame die niet spontaan mag vertellen, wel?) - ik ben getrouwd op een druilerige dag in februari met een sneeuwfreak die op wintersport wou als huwelijksreis. (Het werd Lapland) - ik ben een uitgesproken ochtendmens - en een onverbeterbare zoetebek.

Zo. En ik stuur met héél veel plezier het award door naar:

1. Tante Hilde (die hem denk ik eigenlijk al heeft gehad maar hem zeker twee keer verdient)

2. Meisjesmama

3. Vermiljoen

4. Annelyse

5. Prutsen

6. Mie Mol

7. Janina

8. Kobus&co

9. MiekK's

Benieuwd naar het resultaat!

Oh ja, en dan moest ik ook nog de schenker bedanken! Bedankt bedankt, ook alvast voor elke keer dat ik met een engelengezichtje met naaiproblemen zal komen aandraven en jij die zonder morren voor me zal uitklaren. ;-)