Een kleinzoon....

Hoe gelukkig kan een mens zich voelen? Zo'n twee maanden na de kleindochter is er nu een kleinzoon geboren, oma kan haar geluk niet op zeg!
Midden in de nacht een telefoontje krijgen met de vraag of je op de hond kunt en wilt passen......tja, dan is één en één twee toch? En wat duurt wachten dán lang hoor. Tegen de middag een berichtje; "we gaan naar het ziekenhuis, het vlot niet echt"......
Pfff, dan wordt het nóg een stukje spannender. Maar eindelijk laat in de avond is daar het verlossende telefoontje: EEN ZOON, en alles is goed met moeder en Djason. De volgende ochtend mogen ze al naar huis, geen reden om te moeten blijven. En dan.....mijn dochter komt me halen en we gaan naar Den Ham.
Wat een heerlijk ventje is het, maar wat schrik ik van dat koppie, hij en z'n moeder hebben het niet makkelijk gehad......gehaald met een vacuumpomp. Bah, zo'n hulpeloos kleintje, het doet m'n oma-hart wat.
Maar hij houdt zich goed, dapper vechtertje.....verdikkie, zou hij dat van z'n papa hebben......??
Lieve Djason, weet je welkom op deze wereld én bij ons allemaal.

BIJZONDER......

Niet heel uitzonderlijk, maar toch wel bijzonder..........moeder, dochter, kleindochter en achterkleindochter..........oftewel vier generaties en allemaal van het vrouwelijk geslacht.
Wel iets om een klein beetje trots op te zijn......toch?

HERFSTSTORM......

Zoals het in deze tijd van het jaar buiten kan stormen, zo "stormt" het momenteel ook haast een beetje in mijn hoofd.
Sinds enige tijd sta ik nu ingeschreven bij een reintegratiebureau en heb ik een heuse coach toegewezen gekregen. Deze coach zal mij gaan begeleiden bij het vinden van een nieuwe baan. Dat dit naar alle waarschijnlijkheid niet binnen de Saxenburgh-groep zal zijn dat vind ik toch wel iets moeilijker dan ik had gedacht. 't Is immers in de afgelopen 12 jaar zo'n heerlijk vertrouwd plekje geworden. Maar wie weet hoeveel leuks er "buiten" nog te vinden is.
Sinds ik mij half juni ziek heb moeten melden, heb ik nog altijd op de afdeling gewerkt. Therapeutisch wel te verstaan......veel tijdrovende klusjes voor de collega's zodat zij hun tijd aan het echte werk konden besteden. Tot een week of drie geleden......."men" vond het beter dat ik wat meer afstand nam van de afdeling én de collega's. Oke, het feit lag er immers ook al dat ik volledig uit de zorg was.....dan ook maar helemaal dus. Sindsdien ben ik ondersteunend werkzaam in het winkeltje van Oldenhaghen. Niet alleen in de winkel maar ook achter de schermen.....bestellingen doen, prijzen invoeren in het computersysteem en meer van dat soort klusjes. Begin ik daar net lekker m'n draai in te vinden heeft "men" weer iets nieuws bedacht voor mij.....
In het ziekenhuis in Hardenberg, wat ook bij de Saxenburgh-groep hoort, heeft men een klus in het archief die nu door een duur-betaalde kracht gedaan wordt en wat dus wel eens iets voor mij kon zijn. Welja, weer een stukje heel andere ervaring en bovendien een kans om me ook daar bekend te maken. Je weet per slot maar nooit waar het goed voor kan zijn. Want uiteindelijk moeten we toch weer zover zien te komen dat ik in een leuke nieuwe baan weer aan de slag kan.
Fijne collega's achterlaten is best moeilijk, maar we blijven positief en proberen met veel optimisme vooruit te kijken. Leven bij de dag, uiteindelijk weet toch niemand wat de toekomst zal brengen.
Oma geworden......heel dit gedoe.......drie maanden behoorlijk intensief meedoen met een training voor fibromyalgie........zorgen voor (en soms om) mijn 87-jarige moeder......nóg eens oma worden......tja, dat geeft af en toe een kleine herfststorm in m'n hoofd.......

Twee weken is het nu dat ik dit wondertje mijn kleindochter mag noemen en ze is nu al niet meer uit mijn leven weg te denken. Wat is het prachtig om oma te worden én te zijn........
Lieve Nadé, deze oma houdt ontzettend veel van jou!

OMA

En dan is het zover......de telefoon gaat en je hoort:"Gefeliciteerd oma......"
Lieve help, wat er dan in een seconde door je heen gaat.....en je wilt alles tegelijk vragen en weten. Dat alles goed is gegaan is het belangrijkste wat je horen wilt eigenlijk. En dan.....wat is het.....hoe heet ze.....hoe zwaar is ze.....en en en en.....je struikelt bijna over je eigen woorden. Na een paar vreugdetraantjes ga je eens even rustig zitten....wat bijzonder eigenlijk dat jouw eigen dochter nu moeder is geworden. En wat heerlijk dat alles tóch zo goed is gegaan ondanks dat ze zóveel last van vocht had, een té hoge bloeddruk waardoor ze een dag eerder in het ziekenhuis werd opgenomen. Was toch wel even een beetje spannend. Maar ze is er en ik mag haar straks gaan zien.....en voelen....de kleine pop én haar moeder, mijn dochter. Maar laten we de nieuwbakken vader ook niet vergeten.....ook hij heeft zijn aandeel geleverd die laatste weken dat het allemaal niet zo makkelijk meer was.
En dan zie je ze, mama, papa en Nadé......wat een onwijs mooi plaatje is dat nieuwe gezinnetje. Dit klein wondertje komt écht uit het land van de LIEFDE!
(zie blog 15-04)
Een paar foto's worden gemaakt want deze oma moet natuurlijk wel pronken met haar kleindochter.
En nu.....voorlopig alleen maar genieten....GENIETEN....

Pink Ribbon

Oktober is internationaal de maand van de borstkanker. De stichting Pink Ribbon is een fondsenwervende organisatie die aandacht vraagt voor borstkanker en de bewustwording van de risico's op borstkanker wil verbeteren. De campagne heeft dit jaar de titel "Jij steunt, Pink Ribbon helpt" meegekregen.
Wie mij vaker volgt via Blogger zal het niet vreemd vinden dat ik hier aandacht aan besteed. Ik besef me nog steeds terdege dat er velen zijn die minder geluk hebben dan ik gehad heb.
Ik steun Pink Ribbon door een armbandje te kopen in de webshop. Voor wie daar ook een kijkje wil nemen...... http://www.pinkribbon.nl/
Als laatste wil ik nog iedereen die het gevecht tegen borstkanker wél aan moet gaan heel veel kracht en sterkte wensen!

los laten

Soms heb ik er moeite mee afscheid te nemen van mensen....ze los te laten. Vandaag stuitte ik op deze tekst;

When people walk away from you, let them go.
Your destiny is never tied to anyone who leaves you
and it doesn't mean they are bad people.
It just means that their part in your story is over.....