Παπαρδέλες με κάστανο, μπέικον και κολοκύθα

Την περασμένη Τρίτη το μεσημέρι, ένιωσα σεφ! Μόνο τα τατουάζ δηλαδή μου έλειπαν.
Οι καιροί είναι δύσκολοι – μην τα ξαναλέμε - και τα πολυτελή εστιατόρια για πολλούς από εμάς απαγορευτικά.  Το γεγονός αυτό μεγενθύνει την ικανοποίηση του ανθρώπου που φτιάχνει στο σπίτι του ένα φαγητό που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει χρυσοπληρώσει σε ένα από τα υπέροχα μα υπερτιμημένα "καλά" εστιατόρια. 

Μηλόπιτα με κράμπλ

Οκτώβριος. Τα μήλα είναι στα καλύτερά τους και το Food for Thought γιορτάζει το σήμα του, το κατακόκκινο, κρουστό μήλο.

Τάρτα με μανιτάρια, ρεγκάτο και ζύμη καλαμποκιού

Οι τυρόπιτες, οι τάρτες και τα κέικ είναι αυτά που μου έρχονται πρώτα – πρώτα στο μυαλό όταν πρόκειται να φτιάξω κάτι για να υποδεχθώ φίλους στο σπίτι για καφέ. Ανάλογα με την ώρα που έχω καλέσει , επιλέγω να φτιάξω ένα κέικ ή έστω  muffins ή και cup cakes, τα οποία είναι το ίδιο πράγμα αλλά σε άλλο κουστούμι. Αν είναι απόγευμα θα σκεφθώ πιο εύκολα μια τυρόπιτα, μια τάρτα ή επίσης και τυροπιτάκια αν πρόκειται για παιδιά.

Υγιεινές μπάρες με αμύγδαλα και καρύδα - Χωρίς ψήσιμο

Ξεκινώντας τη βδομάδα αισιόδοξα και υγιεινά φτιάχνεις αυτές τις πανεύκολες και απλές μπάρες ενέργειας που σε χορταίνουν και σου καταπραϋνουν την ανάγκη για κάτι γλυκό. 

Κεφτεδάκια με σάλτσα τυριών και λαχανικά

Ανανεώστε τα κεφτεδάκια που περίσσεψαν από την προηγούμενη μέρα! Κι επειδή τα κεφτεδάκια είναι κομματάκι δύσκολο να περισσέψουν, αγοράστε περισσότερο κιμά και κάντε τα να περισσέψουν! 

Κέικ με μήλο, καρότο, καρύδα και cocoa nibs

Μιας και Αύγουστο και Σεπτέμβριο έκανα διάλλειμμα από τα αγαπημένα μου κέικ (όχι μόνο στο μπλόγκ, αλλά και στην πραγματικότητα), ήρθε η ώρα να πάρω το αίμα μου πίσω. Θα μπορούσα φυσικά να ποστάρω για δύο συνεχόμενες εβδομάδες κέικ, μα δεν θα υποβάλλω κανέναν σε αυτό το μαρτήριο. Θα επανέλθω στα καθιερωμένα μου. Ένα κέικ το μήνα κι όποιος αντέξει. Ο καιρος πλέον το "σηκώνει" μαζί με τον ζεστό πρωινό καφέ.

Τηγανητές πατάτες στο φούρνο

 Σήμερα θα εξετάσουμε το φαινόμενο της πατάτας που έχασε τον προσανατολισμό της. Μιας αναρχικής πατάτας, που παρά της συνήθειες εκατοντάδων ετών, (από εποχή  Καποδίστρια), αντιτάσσεται στην πεπατημένη, ξεπηδά από το τηγάνι και μπαίνει στο φούρνο. Όχι δίπλα σε ένα κοτόπουλο όπως θα περίμενε κανείς, αλλά ολομόναχη,  με δυο – τρεις κουταλιές λάδι και μια τσιμπιά ρίγανη.  

Κοτόπουλο με μπάμιες στο φούρνο

Η γιαγιά μου η Μαρίκα ήταν πολύ καλή μαγείρισσα (σαν να αρχίζω έκθεση 3^ης Δημοτικού το πάω...). Το χέρι της έπιανε βρε παιδί μου. Είχε αυτή την εκπληκτική αίσθηση του τι είναι νόστιμο και την μετέφερε στα φαγητά της.