Σύνταγμα και Ιθαγένεια.

Πολύς λόγος γίνεται για τον νέο νόμο του ΠΑΣΟΚ περί Ιθαγένειας. Έναν νέο νόμο, ο οποίος έχει ως στόχο του να "χαλαρώσει" όλες τις ασφαλιστικές δικλείδες του υπάρχοντος νόμου. Οι Έλληνες είναι σχεδόν στο σύνολό τους αντίθετοι με αυτήν την αλλαγή και δικαίως. Το θέμα είναι το πώς τους συμφέρει ν' αντιδράσουν σε μια τέτοια ανεπιθύμητη μεθόδευση. Πολλοί προτείνουν ακόμα και τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Εμείς αυτό το θεωρούμε λάθος, εφόσον μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες. Στην περίπτωση αυτήν έχουμε ένα καθαρά νομικό ζήτημα και αυτά τα ζητήματα βρίσκουν τις απαντήσεις τους στις δικαστικές αίθουσες.

Το όλο θέμα είναι ν' αποδείξει κάποιος ότι η έννοια της Ιθαγένειας συνδέεται άμεσα με την έννοια του συμφέροντος. Του έννομου συμφέροντος σε όλα τα επίπεδα. Του ατομικού για τον πολίτη και του συλλογικού συμφέροντος για τον λαό.

Τις καλύτερες απαντήσεις σε τέτοιου είδους ζητήματα μας τις δίνει πάντα ο Συνταγματικός Νόμος. Το "Ευαγγέλιο" της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τα πάντα ξεκινάνε από το άρθρο 1 παράγραφος 2.

Τι μας λέει αυτό το άρθρο; Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

Μέσα στην έννοια της κυριαρχίας, η οποία είναι καθολική και απόλυτη, συμπεριλαμβάνεται και η πολύ "στενότερη" έννοια της ιδιοκτησίας και άρα η έννοια του συμφέροντος. Όπου υπάρχει κυριαρχία υπάρχει ιδιοκτησία και όπου υπάρχει ιδιοκτησία υπάρχει συμφέρον. Ο ελληνικός λαός είναι κυρίαρχος στην πατρίδα του και άρα ιδιοκτήτης της. Απειλούνται τα συλλογικά συμφέροντά του κάθε φορά που απειλείται η πατρίδα του με την ίδια λογική που απειλούνται τα συμφέροντα του κάθε ιδιοκτήτη κάθε φορά που απειλείται η ιδιοκτησία του. Όταν προστίθενται αυθαίρετα συνδικαιούχοι σε μια περιουσία, η οποία παραμένει αναλλοίωτη, ευνόητο είναι ότι έχουμε απειλή των συμφερόντων των προηγούμενων ιδιοκτητών και στην προκειμένη περίπτωση των συμφερόντων του ελληνικού λαού.

Αυτά τα συλλογικά συμφέροντα είναι ταυτόχρονα και ατομικά, εφόσον καθιστούν τους Έλληνες πολίτες "συνέταιρους" στην κυριαρχία και άρα στην ιδιοκτησία της πατρίδας τους. Το συλλογικό συμφέρον του ελληνικού λαού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πατρίδας του μοιράζεται στα μέλη του. Η έννοια της κυριαρχίας μοιράζεται στους δικαιούχους της —οι οποίοι είναι οι Έλληνες πολίτες ως άτομα— και άρα αυτό το οποίο μοιράζεται είναι η ιδιοκτησία, με αποτέλεσμα το συλλογικό συμφέρον να γίνεται ταυτόχρονα και ατομικό συμφέρον. Το ατομικό συμφέρον ενός Χανιώτη στην Καστοριά ή το ατομικό συμφέρον ενός Ροδίτη στον Εύρο.

Με βάση λοιπόν την —στην κυριολεξία …προ ημερών— καταγραφή της δημόσιας περιουσίας, προκύπτει ότι αυτή ανέρχεται στο ύψος των 300.000.000.000 ευρώ. 300 δισεκατομμύρια ευρώ με βάση τις πιο "υποβαθμισμένες" εκτιμήσεις. Μια περιουσία, η οποία εξακολουθεί να παραμένει τεράστια ακόμα και μετά την επίσης τεράστια λεηλασία της, που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια των ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, Ολυμπιακής Αεροπορίας κλπ.. Αν κάποιος υπολογίσει ότι ο πληθυσμός των Ελλήνων ανέρχεται στον αριθμό 10.964.020, τότε εύκολα καταλήγει στο "μερίδιο" του κάθε Έλληνα πάνω σ' αυτήν τη συλλογική περιουσία. Το μερίδιο είναι 27.362 ευρώ για τον κάθε Έλληνα πολίτη.

Αυτή είναι η "τρέχουσα" αξία της "μετοχής" του ελληνικού κράτους. Το κάθε Ελληνόπουλο, όταν γεννιέται, —μόνο και μόνο επειδή γεννιέται Έλληνας— έχει μια τέτοια "μετοχή", εφόσον αυτό είναι το μερίδιό του πάνω στην κοινή ελληνική περιουσία. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα μεγέθη είναι τεράστια. Μια πενταμελής ελληνική οικογένεια, η οποία δεν έχει υπό την κατοχή της κανένα ιδιωτικό περιουσιακό στοιχείο, είναι κάτοχος περιουσιακού δικαιώματος, το οποίο έχει αξία 5Χ27,362= 136.811 ευρώ. Είναι μια πλούσια οικογένεια μόνο και μόνο επειδή είναι οικογένεια Ελλήνων.

Είναι για παράδειγμα μια πιο πλούσια οικογένεια από μια πακιστανική ή μια νιγηριανή ή μια σομαλική οικογένεια. Γιατί; Γιατί έχει δικαίωμα σε καλύτερες και ακριβότερες υπηρεσίες, οι οποίες παρέχονται σε καλύτερες και ακριβότερες εγκαταστάσεις. Γιατί έχει δικαίωμα περίθαλψης σε καλύτερα νοσοκομεία από αυτά των προαναφερομένων χωρών. Έχει δικαίωμα να εκπαιδεύει τα παιδιά της σε καλύτερα σχολεία από αυτά των προαναφερομένων χωρών. Έχει δικαίωμα ν' απολαμβάνει κοινωνική πολιτική σε μια χώρα πολύ "ακριβότερη" από τις προαναφερόμενες χώρες. Έχει το δικαίωμα να δραστηριοποιείται οικονομικά σε μια χώρα με πολύ πιο ανεπτυγμένη οικονομία από τις προαναφερόμενες χώρες.

Είναι τόσο μεγάλη η αξία της ελληνικής "μετοχής", που θα την αδικούσαμε, συγκρίνοντάς την μόνον με αυτές κάποιων υπανάπτυκτων χωρών. Η ελληνική "μετοχή" είναι μεγαλύτερης αξίας ακόμα και από την αμερικανική ή τη βρετανική. Γιατί; Γιατί σε εκείνα τα κράτη η δημόσια περιουσία είναι ελάχιστη και άρα ελάχιστο είναι και το μερίδιο που αντιστοιχεί στον κάθε πολίτη τους. Πιο πλούσιος γεννιέται κάποιος ως Έλληνας παρά ως Αμερικανός. Από εκεί και πέρα το τι δυνατότητες δίνει η ιδιωτική οικονομία του κάθε κράτους στους πολίτες του είναι άλλο θέμα και δεν αφορά την εθνική του "μετοχή".

Η εθνική "μετοχή" έχει σχέση μόνον με το δημόσιο κεφάλαιο. Είναι αυτή που εξασφαλίζει τα ελάχιστα, τα οποία απολαμβάνει ο πολίτης ως κρατική μέριμνα. Έχει σχέση με τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει το κράτος απέναντι στους πολίτες του. Οι πολίτες των ΗΠΑ ή της Βρετανίας μπορεί να είναι πλουσιότεροι των Ελλήνων, αλλά οι εθνικές τους "μετοχές" είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι "μετοχές" επιπέδου Αϊτής. Αν δεν έχουν ιδιωτικά χρήματα να προστατεύσουν τους εαυτούς τους, κανένας δεν πρόκειται να το κάνει για λογαριασμό τους με δημόσια. Αν δεν έχουν χρήματα δικά τους, την έννοια "νοσοκομείο" θα τη βρίσκουν μόνον στο λεξικό και στο γράμμα "Η". Οι ΗΠΑ μπήκαν στην τρίτη χιλιετία και ο Ομπάμα δεν μπορεί να θεμελιώσει ένα στοιχειώδες δημόσιο σύστημα υγείας, για να μην πεθαίνουν οι Αμερικανοί στους δρόμους.

Αντιλαμβανόμαστε ότι από το ιδιοκτησιακό αυτό δικαίωμα του Έλληνα πολίτη προκύπτουν όλες οι υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στους πολίτες. Υποχρεώσεις, οι οποίες —όπως εύκολα διαπιστώσαμε— απαιτούν όχι μόνον υλικές υποδομές για να έρθουν εις πέρας, αλλά και χρήματα. Όλα αυτά, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι δωρεάν και ούτε προκύπτουν από τον "ανθρωπισμό" του συστήματος. Προκύπτουν από την υποχρέωση του κράτους απέναντι στον ιδιοκτήτη της περιουσίας, την οποία διαχειρίζεται. Είναι το "μέρισμα", το οποίο αποδίδεται στον πολίτη. Το "μέρισμα", το οποίο προκύπτει ως κέρδος από τη "μετοχή" του. Ένα "μέρισμα", το οποίο απλά δεν δίνεται σε χρήμα, αλλά προσφέρεται ως υπηρεσία και άρα σε "είδος".

Το σύνολο του άρθρου 21 περιλαμβάνει όλες τις "αντιπαροχές", τις οποίες απολαμβάνει ο Έλληνας ως ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ του ελληνικού κράτους.

1. Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία, τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

2. Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο, έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος.

3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.

4. Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους.

5. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων, αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.

6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων, που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας.

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η όλη αυτή πανάκριβη "φροντίδα" του κράτους προς όλους τους Έλληνες προκύπτει από αυτήν την περιουσία. Προκύπτει από τα κέρδη αυτής της περιουσίας, τη διαχείριση της οποίας για ευνόητους λόγους την αναλαμβάνει το ίδιο το κράτος. Ο Έλληνας, από την εποχή που είναι βρέφος, εξασφαλίζει την υγεία του, την εκπαίδευσή του, αλλά και τη σίγουρη επιβίωσή του, εξαιτίας αυτής της "μετοχής". Δεν θα αφεθεί ποτέ από το κράτος να πεθάνει στον δρόμο από την πείνα, την αρρώστια ή τα γηρατειά. Από αυτήν την περιουσία και τα κέρδη της προκύπτει όλη η δαπανηρή "φροντίδα", αλλά και η προνομιακή μεταχείριση που απολαμβάνει ο Έλληνας μέσα στην πατρίδα του. Η νόμιμα και μόνιμα προνομιακή μεταχείριση απέναντι στον οποιονδήποτε άλλο, ο οποίος για τον οποιονδήποτε λόγο βρίσκεται μέσα σ' αυτήν.

Αυτή η προνομιακή μεταχείριση δεν αφορά τους Έλληνες μόνον στο επίπεδο του πολίτη, ο οποίος απολαμβάνει τις κρατικές υπηρεσίες. Αφορά τους Έλληνες και στο επίπεδο που θα κληθούν να στελεχώσουν το κράτος, το οποίο προσφέρει αυτές τις υπηρεσίες. Έλληνες, δηλαδή, δεν είναι μόνον οι "υπηρετούμενοι". Έλληνες είναι και οι υπηρέτες του ελληνικού κράτους. Υποχρεωτικά είναι Έλληνες.

Άρθρο 4.4 Μόνον ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.

Αυτό το προνόμιο δεν είναι ούτε ρατσιστικό ούτε παράνομο ούτε αυθαίρετο. Είναι ένα προνόμιο, το οποίο απολαμβάνουν πάντα οι ιδιοκτήτες. Ένα καθημερινό δικαίωμα, το οποίο ποτέ δεν καταγγέλθηκε σαν "προβληματικό". Δικαίωμα του κάθε "Γεωργιάδη" είναι να δίνει τα "κλειδιά" του σπιτιού του μόνον στα δικά του τα παιδιά και σε κανέναν άλλο. Διαμαρτυρήθηκε ποτέ κανένας "Χασάν" επειδή ο "ρατσιστής" Βαρδινογιάννης δεν του έδωσε τα κλειδιά του σπιτιού του, για να το απολαύσει και ο ίδιος; Πώς είναι δυνατόν να διεκδικούν θέσεις στο ελληνικό δημόσιο αλλοδαποί;

Όλα αυτά είναι προνόμια, τα οποία προκύπτουν από την Ιθαγένεια και υπάρχουν μόνον για τους Έλληνες. Είναι το κέρδος τους για τους αγώνες, τους κόπους και τη συνολική συνεισφορά τους στο "χτίσιμο" της Ελλάδας …Τη δική τους, αλλά και των προγόνων τους Ελλάδα. Είναι το κέρδος από τη "δέσμευση" του κάθε Έλληνα ότι ποτέ δεν θα πάψει να συνεισφέρει στην προστασία ή την επέκταση αυτής της περιουσίας. Είναι το κέρδος, που αναγκάζει τους πάντες να "στρατευτούν" με όλους τους τρόπους, όταν παραστεί ανάγκη. Την υποχρεωτική "στράτευση" και στράτευση. Τι σχέση μπορεί να έχει με αυτό το κέρδος ένας λαθρομετανάστης, ο οποίος από τύχη βρέθηκε στην Ελλάδα, επειδή δεν μπορούσε να επιβιώσει στην πατρίδα του ή κάπου αλλού;

Ποιος ανθρωπισμός "δικαιολογεί" μερίδιο στη νομή κερδών; Ο ανθρωπισμός έχει σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχει σχέση με ό,τι συμπεριλαμβάνεται στα "ατομικά δικαιώματα" και τα οποία τυγχάνουν της απόλυτης προστασίας από το ίδιο το Σύνταγμα. Δικαιώματα, τα οποία έχουν σχέση με έννοιες όπως είναι η ζωή, η τιμή, η ελευθερία του ανθρώπου, η προστασία του από τα βασανιστήρια, το άσυλο της κατοικίας του, η θρησκευτική του ελευθερία, η πρόσβασή του σε νόμιμο δικαστή κλπ.. Εδώ δεν μιλάμε για τίποτε από όλα αυτά. Εδώ μιλάμε για συμφέροντα ιδιοκτητών. Μιλάμε για νόμιμα κέρδη νόμιμων ιδιοκτητών, εξαιτίας νόμιμων ιδιοκτησιών. Από πότε τα ανθρώπινα δικαιώματα δίνουν μετοχές της Goldman Sachs ή της Coca-Cola;

Περί αυτού πρόκειται και γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ανεπιθύμητες και βέβαια παράνομες τις ομαδικές και άνευ όρων "ελληνοποιήσεις". Μιλάμε για μερίδιο σε κέρδη. Μιλάμε για μερίδιο ξένων στα ελληνικά κέρδη. Αυτό ακριβώς καταγγέλλουμε μέσα από αυτό το κείμενο. Καταγγέλλουμε παράνομη απόδοση μεριδίου κέρδους σε παράνομους "συνεταίρους". Απλά ο άνθρωπος μπερδεύεται, γιατί το μερίδιο αυτό είναι σε "είδος", εφόσον δίδεται σε προνόμια. Όταν όμως ένα προνόμιο μοιράζεται σε περισσότερους, ευνόητο είναι ότι περιορίζεται το "κέρδος" του και άρα θίγονται τα συμφέροντα αυτών που ήδη το απολαμβάνουν νόμιμα από εκείνους που θα μπουν παράνομα στην ευνοϊκή μεταχείριση.

Όταν "ελληνοποιείς" αυθαίρετα και μαζικά κάποιους, τους βάζεις σ' αυτό το μερίδιο και άρα το κάνεις μικρότερο. Ακόμα και σε ένα δημόσιο νοσοκομείο να πας, μειώνεται το κέρδος σου, αν, αντί για "ουρά" δέκα Ελλήνων, συναντήσεις "ουρά" δεκαπέντε ανθρώπων εκ των οποίων οι πέντε είναι "ελληνοποιημένοι" λαθρομετανάστες. Ακόμα και στο τελευταίο σχολείο να πας, μειώνεται το κέρδος σου, αν το παιδί σου, αντί να μπει σε άρτια εξοπλισμένες εκπαιδευτικές αίθουσες, μπαίνει σε υπολειτουργούσες "χάβρες", εξαιτίας της "υπερπαραγωγής" των "ελληνοποιημένων" λαθρομεταναστών.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Όσοι Έλληνες δεν είχαν δικά τους χρήματα να χρηματοδοτήσουν το μέχρι τώρα δεδομένο ελληνικό επίπεδο, υποβιβάστηκαν στο επίπεδο του Μπαγκλαντές. Κάποιοι Έλληνες ήταν κάποτε πλούσιοι, γιατί κληρονόμησαν "Ελλάδα" και σήμερα είναι φτωχοί, γιατί απολαμβάνουν "Μποτσουάνα". Οτιδήποτε πληρώθηκε από Έλληνες και χρησιμοποιείται στον ίδιο βαθμό από ξένους, είναι απώλεια κέρδους γι' αυτούς. Θέση στο παγκάκι ενός πάρκου να μην βρίσκεις, εξαιτίας ξένων μόνιμων καταληψιών, είναι "ζημιά". Πλήρωσες για κάτι, το οποίο δεν φτάνει για όλους και θα ξαναπληρώσεις για να φτάσει για όλους, χωρίς καν να γνωρίζεις ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι διαρκώς αυξανόμενοι "όλοι".

Απλά πράγματα. Όταν στην οικονομία μειώνεται το κέρδος του "μετόχου", χωρίς να μειωθεί η αξία του συνολικού κεφαλαίου, σημαίνει ότι μειώνεται η αξία της "μετοχής" του. Μειώνεται η αξία της περιουσίας του. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον παράνομο νόμο περί Ιθαγένειας. Κάποιοι μειώνουν την αξία της "μετοχής" του Έλληνα και αυτό είναι μετρήσιμο μέγεθος. Αν, για παράδειγμα, σήμερα οι λαθρομετανάστες στην Ελλάδα είναι 2.500.000 και όλοι αυτοί "ελληνοποιηθούν", τότε αυτόματα η αξία της "μετοχής" του Έλληνα θα "πέσει" από τις 27.362 ευρώ, που είναι σήμερα, στις 22.281 ευρώ. Ο κάθε Έλληνας θα χάσει 5 χιλιάδες ευρώ. Η απώλεια για μέση πενταμελή οικογένεια θα είναι 25.000 ευρώ …ήτοι μια ολόκληρη ελληνική "μετοχή".

Ένα Ελληνόπουλο μπορεί να μην γεννηθεί ποτέ, γιατί απλούστατα η οικογένειά του δεν μπορεί να πληρώσει αυτά, τα οποία σε άλλη περίπτωση θα της παρείχε το κράτος. Πόσα ιδιωτικά σχολεία υπήρχαν στην Ελλάδα, όταν δεν υπήρχαν μετανάστες, των οποίων τα παιδιά μειώνουν το μερίδιο των Ελλήνων στην εκπαίδευση; Πόσα ιδιωτικά νοσοκομεία υπήρχαν στην Ελλάδα, όταν δεν υπήρχαν μετανάστες, των οποίων οι ανάγκες μειώνουν το μερίδιο των Ελλήνων στην περίθαλψη; Γιατί αναπτύχθηκαν όλες οι ιδιωτικές "υπηρεσίες" στο χρονικό διάστημα της "πλημμύρας" των λαθρομεταναστών; Γιατί όσοι Έλληνες είχαν τις οικονομικές δυνατότητες δεν δέχονταν σε κανέναν τομέα το νέο υποβαθμισμένο "μερίδιο", εξαιτίας της νέας μοιρασιάς.

Αν αυτά, τα οποία κάποτε αποτελούσαν παροχές του κράτους, πρέπει ο Έλληνας να τα πληρώσει, για να τα παράσχει στα παιδιά του, τι θα κάνει όταν δεν μπορεί ν' ανταποκριθεί; Τι θα κάνει, όταν δεν έγινε τόσο πλουσιότερος όσο θα έπρεπε, προκειμένου ν' αντισταθμίσει την απώλεια του "μερίσματός" του; Μειώνει τα "έξοδά" του, εφόσον δεν του φτάνει το "μέρισμα" που λαμβάνει από τη "μετοχή του". "Μειώνει" τα παιδιά του. Κάποια Ελληνόπουλα έχασαν τις "μετοχές" τους και άρα και το δικαίωμα ύπαρξης.

Κάποιες οικογένειες, οι οποίες υπό τις προηγούμενες συνθήκες θα έκαναν τρία παιδιά, τώρα κάνουν δύο, γιατί δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν το "χάσμα", που δημιουργήθηκε μεταξύ αυτού που θέλουν να προσφέρουν στα παιδιά τους και αυτού που μπορούν. Δυστυχώς οι περισσότερες οικογένειες των Ελλήνων σήμερα περιορίζονται στο ένα παιδί. Αυτή είναι μια απώλεια τεράστια με επίσης τεράστιες εθνικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Μια απώλεια, η οποία διαρκώς θα επιβαρύνει τους συσχετισμούς των πληθυσμών μέσα στη χώρα, εφόσον δεν αφορά την απέναντι "πλευρά". Οι μετανάστες ξεκινάνε από πολύ "χαμηλά" και οτιδήποτε και να απολαμβάνουν είναι ανέλπιστη βοήθεια. Αντί ν' αποκτήσουν τρία παιδιά, θα αποκτήσουν τέσσερα, χάρη στη βοήθεια του ελληνικού κράτους ...Πέντε, αν είχαν τη βοήθεια του ισχυρότερου γερμανικού κράτους.

Αυτά όλα θα τα συναντήσουμε μπροστά μας. Είναι προβλήματα, που, αν δεν επιλυθούν εγκαίρως, δεν επιλύονται ποτέ. Όταν η πολιτική του ελληνικού κράτους στερεί την ευκαιρία σε κάποια Ελληνόπουλα να γεννηθούν και δίνει ανέλπιστες ευκαιρίες σε κάποια άλλα, ευνόητα είναι κάποια πράγματα. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για απώλεια. Είναι μια απώλεια τεράστια, την οποία δεν μπορεί καμία κυβέρνηση να επιβάλει στους Έλληνες. Μια απώλεια τεράστια, εφόσον στερεί από το κράτος τους πόρους, για να εκτελέσει σε ικανοποιητικό βαθμό το υποχρεωτικό γι' αυτό άρθρο 21. Απλά πράγματα. Δεν είναι δυνατόν από μια μικρή οικογενειακή "κατσαρόλα" να τρώει ανεξέλεγκτα όλη η γειτονιά. Στο τέλος όχι μόνον νηστικοί θα μείνουν όλοι τους, αλλά θα συγκρουστούν μεταξύ τους, καταστρέφοντας τα πάντα.

Η αδικία στη νομή των μερισμάτων είναι θέμα χρόνου να οδηγήσει στην έκρηξη και την κοινωνική αδικία. Γιατί; Γιατί αυτή η αδικία θα "μεγαλώνει" κάθε φορά που θα προκύπτει κάποιο κέρδος για τον ελληνικό λαό. Το οποιοδήποτε κέρδος …απ' όπου κι αν προέρχεται. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, ζητάει από τη Γερμανία αποζημιώσεις για τα όσα υπέστη ο λαός της από τη γερμανική κατοχή. Ζητάει αποζημιώσεις για τους νεκρούς, τους αναπήρους, τους κατεστραμμένους κλπ.. Όταν αυτή η αποζημίωση αποδοθεί, θα αποδοθεί στο ελληνικό δημόσιο υπέρ του ελληνικού λαού. Θα μετατραπεί σε αύξηση ή βελτίωση των υποδομών αυτού του λαού.

Με αυτήν την αποζημίωση θα βελτιωθούν τα νοσοκομεία, τα σχολεία ή οι δρόμοι αυτού του λαού. Ποιου λαού; Των Πακιστανών ή των Νιγηριανών, οι οποίοι βρίσκονται μερικούς μήνες στην Ελλάδα και "ελληνοποιήθηκαν" με συνοπτικές διαδικασίες; Για τη ναζιστική κατοχή θα "αποζημιωθούν" εκτός από τα θύματα του πολέμου και τους απογόνους τους και οι ξένοι "βαδιστές" της ανάγκης; Αν ο βασανισμός ή ο θάνατος του Έλληνα παππού αποζημιώθηκε και "έφτιαξε" καλύτερο σχολείο για τον εγγονό, γιατί αποζημιώνεται μαζί μ' αυτόν και το παιδί του ξένου; Από τον βασανισμό ή τον θάνατο ποιου Πακιστανού ή Λιβεριανού θα πάει ο Έλληνας σε πιο σύγχρονο νοσοκομείο;

Από τη στιγμή λοιπόν που διαπιστώνουμε ότι η παροχή του "δικαιώματος" της Ιθαγένειας προς τους λαθρομετανάστες μειώνει την αξία της περιουσίας των γηγενών, ευνόητο είναι ότι υπάρχει "πρόβλημα". "Πρόβλημα", για το οποίο πρέπει να μεριμνήσει η Πολιτεία. Η Πολιτεία, η οποία έχει "υποχρεώσεις" απέναντι στους πολίτες της. Αυτήν την "υποχρέωση" δεν την αρνείται η Πολιτεία και γι' αυτόν τον λόγο την περιλαμβάνει στο Σύνταγμά της.

Άρθρο 17.1 Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος.

Η προστασία της ιδιοκτησίας —όλων των τύπων και όλων των επιπέδων— είναι καθήκον του κράτους να παρέχεται και απλά —όπως είναι λογικό— παύει να υπάρχει μόνον για την περίπτωση εκείνη, που τα δικαιώματά της προκαλούν ζημιά στο κοινωνικό σύνολο. Στην περίπτωσή μας το συγκεκριμένο άρθρο έχει την απόλυτη εφαρμογή του, εφόσον πρέπει να προστατευτεί ένα σύνολο ιδιωτικών περιουσιών, το οποίο αθροιστικά είναι η κοινή δημόσια περιουσία. Τα δικαιώματα αυτής της περιουσίας είναι η απόλυτη έκφραση της έννοιας του γενικού συμφέροντος. Άρα, το κράτος είναι υποχρεωμένο να την προστατεύσει με όλα τα μέσα. Για την προστασία αυτής της περιουσίας άλλωστε διατηρούνται και οι ένοπλες δυνάμεις.

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι το Σύνταγμα έχει "μεριμνήσει" για το θέμα της Ιθαγένειας πολύ πριν μας εκθέσει ο Γιώργος Παπανδρέου τα "οράματά" του για την πολυπολιτισμική κοινωνία των άκληρων και των κατατρεγμένων λαών, στους οποίους δεν ανήκει τίποτε και σε καμιά γωνιά του Πλανήτη. Το "όραμα", που θέλει τους "νοικοκυραίους" ενός τόπου να γίνονται ίσα κι όμοια μ' αυτούς που το "έκοψαν" με τα πόδια μέσα από την έρημο, για να βρεθούν με "δικαιώματα" μέσα στο εθνικό μας "σπίτι".

Η Ιθαγένεια παρέχεται μόνον όταν δεν απειλούνται τα συνολικά συμφέροντα των Ελλήνων. Παρέχεται μόνον στις ειδικές εκείνες περιπτώσεις κατά τις οποίες προκύπτει κέρδος για τα συμφέροντα αυτά. Περιπτώσεις, που αυξάνουν την αξία του εθνικού μας κεφαλαίου. Περιπτώσεις για τις οποίες δεν χρειάζεται καν να "ρωτηθεί" ούτε το Σύνταγμα ούτε κανένας άλλος, εφόσον έχουν τεθεί εξ’ αρχής οι προδιαγραφές για την παροχή της εθνικής μας "μετοχής". Περιπτώσεις όπως αυτή του Κριστιάν Μπάρναρντ, του οποίου το αίτημα για την Ιθαγένεια εξυπηρετήθηκε αυτόματα, εφόσον "διαφήμιζε" τη χώρα μας και άρα αύξανε την αξία της συλλογικής και της ατομικής μας περιουσίας.

Η Ιθαγένεια πρέπει παρέχεται σε ξένους μόνον για τους λόγους τους οποίους καλύπτει ήδη ο εθνικός μας νόμος. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις παρέχεις μόνον μια "πράσινη κάρτα" και τη μόνιμη και ειλικρινή "ευχή" για καλή "επιστροφή" στην πατρίδα. Δεν έχουμε κανέναν λόγο ν' "αντιγράψουμε" τους νόμους των δήθεν ανεπτυγμένων κρατών, τα οποία στην πραγματικότητα είναι τα πρώην αποικιοκρατικά κράτη. Κράτη, τα οποία είχαν λόγους και άρα συμφέροντα να "υπόσχονται" ιθαγένειες σε ξένους, γιατί τους εκμεταλλεύονταν και άρα ήταν υποχρεωμένα να τους "τάξουν" μερίδιο.

Κράτη, όπως οι ΗΠΑ ή η Γερμανία, "ζήτησαν" μετανάστες, γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα εθνικά τους συμφέροντα και άρα το εθνικό τους κεφάλαιο και ήταν υποχρεωμένα να τους "αποζημιώσουν" με εθνικές τους "μετοχές". Όλοι αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να μοιράσουν "μετοχές" σε νέους συνδικαιούχους και αυτό έκαναν. Η Ελλάδα δεν ζήτησε από κανέναν να τη "βοηθήσει" με την παρουσία του και άρα δεν έχει κανέναν λόγο να παράσχει "αποζημιώσεις". Η Ελλάδα δεν "υποσχέθηκε" τίποτε σε κανέναν και δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει τίποτε πέρα από αυτά που επιβάλει η "συνείδησή" της και τα συμφέροντα των παιδιών της.

Υπό τις παρούσες συνθήκες της τεράστιας οικονομικής κρίσης η Ελλάδα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε παραπάνω απ' ό,τι προβλέπεται από τον διεθνή νόμο περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ό,τι θα έδινε έτσι κι αλλιώς ο ελληνικός μας πολιτισμός. Ο πολιτισμός της φιλοξενίας, αλλά όχι της αφέλειας. Ο πολιτισμός του φιλόξενου Οδυσσέα, ο οποίος όμως εξοργίζεται με τους αυθαίρετους καταπατητές της περιουσίας του. Ο πολιτισμός, ο οποίος, στη "βάρκα" που μεταφέρει τα παιδιά του, μπορεί να περισυλλέξει όσους "ναυαγούς" αντέχει, αλλά που δεν θ' αφήσει κανέναν να τη "βυθίσει".

Γι' αυτόν τον λόγο επιμένουμε να θεωρούμε "παγίδα" το αίτημα για δημοψήφισμα πάνω στο θέμα του νόμου. Είναι "παγίδα", γιατί μετατρέπει ένα απλό ζήτημα "έννομου συμφέροντος" σε πολύπλοκο πολιτικό ζήτημα. Μετακινεί ένα πρόβλημα από τη σφαίρα του αντικειμενικού στη σφαίρα του υποκειμενικού. Το Σύνταγμα έχει "αποφανθεί" πολύ πριν κληθούν ν' αποφασίσουν οι πολίτες μόνοι τους. Όπως το Σύνταγμα έχει "αποφανθεί" για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν τα αφήνει στην "κρίση" των πολιτών και των πλειοψηφιών, έτσι συμβαίνει και σ' αυτήν την περίπτωση. Καμία πλειοψηφία δεν μπορεί να "ακυρώσει" την "κρίση" του Συντάγματος. Καμία πλειοψηφία δεν είναι αναγκαία, για να "κυρώσει" την "απόφαση "του Συντάγματος.

Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των Ελλήνων είναι ν' αναζητήσουν την προστασία της Δικαιοσύνης, όταν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει απειλή κατά των συμφερόντων τους. Δικαίωμα των Ελλήνων είναι να ζητήσουν την "άποψη" της Δικαιοσύνης περί της συνταγματικότητας του νόμου του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του κάθε νόμου του κάθε πολιτικού, που απειλεί την περιουσία τους. Επιστήμονας δικαστικός θα πρέπει ν' αποφασίσει και όχι άσχετοι και ανενημέρωτοι πολίτες. Στην πραγματικότητα —και αυτό το καταγγέλλουμε— η δικαιοσύνη "κρύβεται", όταν δεν παίρνει μόνη της την πρωτοβουλία να "καθαρίσει" άπαξ το ζήτημα και αφήνει τους πολίτες να συζητάνε για δημοψηφίσματα. "Κρύβεται" και άρα παρανομεί, όταν δεν εκτελεί αυτοβούλως το καθήκον της και περιμένει ν' "αναγκαστεί" από τους πολίτες για να το εκτελέσει.

Αντί λοιπόν οι Έλληνες να ζητάνε ένα δημοψήφισμα, το οποίο και μόνον να διεξαχθεί απεμπολεί θεμελιώδη δικαιώματά τους, το καλύτερο είναι ν' απευθυνθούν στη Δικαιοσύνη. Να την "αναγκάσουν" ν' αποφανθεί. Να "αναγκάσουν" την καθ’ ύλην αρμόδια εξουσία να προστατεύσει τα έννομα συμφέροντά τους. Να απευθυνθούν σ' αυτήν, που θα κρίνει με την αντικειμενικότητα της επιστημοσύνη της τα όσα μπορεί να απειλήσει η σχετικότητα της πολιτικής "άποψης". Αν ένα δημοψήφισμα εκατομμυρίων αρνητικών ψήφων είναι ισχυρό "όπλο" του λαού απέναντι στην όποια προδοτική ή απλά αφελή εκτελεστική εξουσία, αντιλαμβάνεται κάποιος πόσο πιο ισχυρό "όπλο" είναι μια μήνυση κατά της κυβέρνησης με εκατομμύρια υπογραφές εκατομμυρίων εναγόντων.

Δικαίωμα των πολιτών είναι να το κάνουν αυτό και αυτό το δικαίωμα παρέχεται από το Σύνταγμα.

Άρθρο 20. 1. Καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει σ' αυτά τις απόψεις του για τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ή ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, όπως νόμος ορίζει.

2. Το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερομένου ισχύει και για κάθε ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ενέργεια ή μέτρο που λαμβάνεται σε βάρος των ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ή ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ του.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι απλά. Το δικαστήριο δεν έχει να εξετάσει πολλές παραμέτρους. Ο δικαστής θα πρέπει ν' αποφανθεί για ένα πολύ απλό πράγμα. Να αποφανθεί για το τι ακριβώς περιλαμβάνει η έννοια της "λαϊκής κυριαρχίας". Αν μέσα σ' αυτήν την έννοια περιλαμβάνεται και η έννοια της ιδιοκτησίας, τότε ο "πασοκικός" νόμος είναι αντισυνταγματικός, εφόσον ισχύουν όλα όσα προαναφέραμε. Αν μέσα σ' αυτήν την έννοια δεν περιλαμβάνεται η έννοια της ιδιοκτησίας, τότε μπορεί η κάθε κυβέρνηση να μοιράζει κατά βούληση την Ιθαγένεια σε όποιους και όσους επιθυμεί.

Θέλουμε να δούμε αν θα υπάρξει Έλληνας δικαστής, που με την απόφασή του θα "ανακοινώσει" στους Έλληνες ότι δεν τους "ανήκει" καθ’ ολοκληρίαν η Ελλάδα.

Θέλουμε να δούμε αν θα υπάρξει Έλληνας δικαστής, που ως νέος Φον Σέυμπεν θα "ανακοινώσει" στους Έλληνες ότι έχουν νέους αλλοδαπούς "συνεταίρους" στην πατρίδα τους.

Θέλουμε να δούμε αν θα υπάρξει Έλληνας δικαστής, που με την απόφασή του θα μετατρέψει την ελληνική "μετοχή" σε μια "φούσκα" άνευ αξίας.

ΕΛΛΗΝΕΣ,

συγκεντρώστε εκατομμύρια υπογραφές και κάντε μήνυση στην κυβέρνηση των προδοτών και των αφελών.

Τρομοκρατείστε τους Εφιάλτες.

Αγωνιστείτε, για να μην γίνετε η τελευταία γενιά Ελλήνων, που "κληρονόμησε" από τους προγόνους της "Ελλάδα"

…και η πρώτη γενιά Ελλήνων, που "κληροδότησε" στους απογόνους της "Μπαγκλαντές".

Τραϊανού Παναγιώτης

Πρόεδρος του ΕΑΜ.Β’

www.eamb.gr

Μπλόκα "Αγροτών".

Να συλληφθούν άμεσα η Παπαρήγα και ο Μπούτας με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για απόπειρα ανατροπής του δημοκρατικού καθεστώτος.

Στην αντίθετη περίπτωση να μηνυθεί η σημερινή ηγεσία της Δικαστικής Εξουσίας για παράβαση καθήκοντος στον αντίστοιχο βαθμό.

Η Ελλάδα καθημερινά παραπαίει και αυτό φαίνεται σε όλα τα "ύψη" και τα "βάθη" της καθημερινής της λειτουργίας. Έχει χαθεί η απλή η λογική και το χειρότερο είναι ότι ακόμα και οι λέξεις έχουν χάσει πλέον το νόημά τους. Ως Έλληνες βλέπουμε να συμβαίνουν εγκληματικά πράγματα εις βάρος της πατρίδας μας και δεν αντιδράμε. Ως πολίτες βλέπουμε να "ματώνουν" τη Δημοκρατία μας και δεν κάνουμε τίποτε απολύτως για να την προστατεύσουμε. Καθημερινά βλέπουμε κι ακούμε τα χειρότερα και δεν καταλαβαίνουμε ούτε τι βλέπουμε ούτε τι ακριβώς ακούμε. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για λογική και λέξεις. Δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε αυτά τα οποία συμβαίνουν γύρω μας και ως εκ τούτου δεν μπορούμε ν' αντιδράσουμε ανάλογα. Προαναγγελθέντες "θανάτους" δεν μπορούμε να αποτρέψουμε.

Θέτουμε λοιπόν στους Έλληνες δημοκράτες το πιο απλό ερώτημα. Σε ποιο κράτος του πολιτισμένου και άρα δημοκρατικού κόσμου θα έβγαινε μια σταλινική ηγέτης να δηλώσει ότι θα "κόψει" τη χώρα στη μέση —απειλώντας την οικονομία, την ασφάλεια και την κοινωνική ειρήνη— και δεν θα ενεργοποιούνταν αυτόματα οι μηχανισμοί ασφαλείας του; Σε ποιο κράτος του ίδιου κόσμου θα έβγαινε ένα φασιστικό κόμμα να κάνει κατάληψη —με μηχανοκίνητα μέσα και μάλιστα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες— ενός κρίσιμου οδικού κόμβου και δεν θα συλλαμβάνονταν οι υπαίτιοι μιας τέτοιας εγκληματικής πολεμικής πράξης; Σε περιπέτεια ζωής θα έμπαινε όποιος θα είχε το "επαναστατικό" θράσος να πραγματοποιήσει ένα τέτοιας έκτασης εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα. Όχι απλά το Πανελλήνιο δεν θα τον ξανάβλεπε, αλλά ούτε η οικογένειά του.
συνέχεια εδω

Η αλήθεια για το ΛΑΟΣ

Πώς τα "μπαουλοντίβανα" του Τέως…

έγιναν η "προίκα" της Ντορούλας;

Το ΛΑΟΣ είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στη νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας και ίσως και της Ευρώπης. Είναι καθαρά προϊόν αγοραπωλησίας. Αυτή η μοναδικότητά του οφείλεται στον τρόπο ίδρυσής του και στην ταυτότητα εκείνου που εξυπηρετεί. Δημιουργήθηκε καθαρά με επιχειρηματικούς όρους και υπό τις ανάλογες συνθήκες. Κάποιος πούλησε οπαδούς και κάποιος άλλος τούς αγόρασε, για να ιδρυθεί το ΛΑΟΣ ως κόμμα. Υπό συνθήκες, οι οποίες θα μπορούσαν να ανήκουν στην εποχή του δουλεμπορίου, κάποιοι έφτιαξαν κόμμα. Όμως, το παράδοξο δεν είναι μόνον αυτό. Το εξίσου παράδοξο είναι ότι αυτός, ο οποίος δημιούργησε αυτήν την "επιχείρηση", δεν είναι εκείνος που εμφανίζεται ως ιδρυτής της. Άλλος με δικά του μέσα τη δημιούργησε και κάποιος άλλος εμφανίζεται ως αφεντικό της. Ο Καρατζαφέρης, δηλαδή, δεν είναι ο ιδρυτής και το πραγματικό αφεντικό του ΛΑΟΣ. Στην πραγματικότητα ο Καρατζαφέρης είναι το Golden Boy αυτού στον οποίον ανήκει πραγματικά η επιχείρηση …και αυτός είναι ο Μητσοτάκης.

Όταν ο Μητσοτάκης την επομένη της πανωλεθρίας της Ντόρας έλεγε ότι ελέγχει το 40% της Νέας Δημοκρατίας, ψέματα δεν έλεγε. Απλά, ως Μητσοτάκης, δεν έλεγε την αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το φαινομενικά αντιφατικό; Ότι πράγματι ελέγχει ένα μεγάλο ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο μπορεί να φτάσει ακόμα και μέχρι το θηριώδες 40%. Απλά, αυτό είναι ένα ποσοστό το οποίο ελέγχει μεν ο Μητσοτάκης, αλλά δεν του ανήκει στην πραγματικότητα. Ο Μητσοτάκης ελέγχει εκείνον, ο οποίος μπορεί να διχάσει τη Νέα Δημοκρατία σ' αυτόν τον βαθμό. Ελέγχει εκείνον, ο οποίος μπορεί να "δελεάσει" ένα μεγάλο ποσοστό της δημοκρατικής Δεξιάς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι του ανήκει το ποσοστό αυτό. Ελέγχει τον Καρατζαφέρη. Γνωρίζει τα "ένστικτα" των δεξιών και γνωρίζει πώς να τα ενεργοποιεί με τον "υπάλληλό" του. Το όλο θέμα είναι να γνωρίζει κάποιος πώς εξυπηρετούν τον Μητσοτάκη τα ένστικτα αυτά. Να καταλάβει πού τον εξυπηρετεί αυτός ο οποίος τα ενεργοποιεί και είναι το ΛΑΟΣ.

συνέχεια εδω

ΕΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΕΙ ΠΟΤΕ ΦΥΛΑΚΗ;ΕΝΑΣ ΜΩΡΕ ΕΝΑΣ!!!

Εκατομμύρια αγανακτισμένοι Ελληνες ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων έχουν στο στόμα τους μια φράση "δεν πάει άλλο".

Ο Ελληνικός λαός έχει κουραστεί 35 χρόνια να κάνει θυσίες,έχει κουραστεί να υποβάλλεται σε λιτότητα,να ακούει μεγάλα λόγια και στο τέλος να μένει με το "κάθε πέρσυ και καλύτερα".

Εχει κουραστεί απο την συνεχόμενη οικονομική,πολιτική,εθνική,πολιτισμική "αφαίμαξη" στην οποία τον υποβάλουν τα πολιτικά τζάκια,οι δημαγωγοί και κομματικά λαμόγια που παραμονεύουν σαν κοράκια έτοιμα να αρπάξουν και την τελευταία μπουκιά απο το στόμα του αφήνοντας του τις υποσχέσεις.

Tα πράγματα πλέον είναι σε οριακό σημείο και η "αιμοραγία" δεν μπορεί να συνεχιστεί καιρός να "αιμοραγήσουν" και οι πολιτικάντιδες καθώς και οι κάθε λογής "ακόλουθοι".
Εάν πραγματικά η κυβέρνηση θέλει να αφήσει έργο "ιδου η Ρόδος ιδού και το πήδημα".

Ας ξεκινήσει απο εκεί που πραγματικά έπρεπε να είχαν ξεκινήσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ειλικρινά δεν θέλουμε εξυγίανση,θέλουμε να χρεοκοπήσουμε.

Δεν θέλουμε σχολεία,θέλουμε να μείνουμε αγράμματοι.

Δεν θέλουμε δρόμους,θέλουμε να πηγαίνουμε με μουλάρια.
Δεν θέλουμε αυξήσεις και νοσοκομεία,θέλουμε να πεθάνουμε απο την πείνα.

Αλλά πριν πεθάνουμε θέλουμε να δούμε ΕΝΑΝ ΚΕΡΑΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ.
Δεν γνωρίζω πόσοι νόμοι και πόσα νομοσχέδια ψηφίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια "για το καλό μας".Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι ποτέ κανένας κλέφτης και ψεύτης δεν τιμωρήθηκε.

Εφαγαν απο δρόμους,Εφαγαν απο πλατείες,Εφαγαν απο εξοπλισμούς,Εφαγαν απο ιδιωτικοποιήσεις,Εφαγαν απο τα ασφαλιστικά ταμεία,Εφαγαν απο το χρηματιστήριο,Εφαγαν απο τις κοινοτικές επιχορηγήσεις,Εφαγαν απο την δημόσια περιουσία,Εφαγαν απο τους κουμπάρους,Εφαγαν απο τα ομόλογα,Εφαγαν απο τα νοσοκομεία,Εφαγαν απο τα λιμάνια.Εφαγαν...έφαγαν....έφαγαν
Ε φτάνει αι σιχτήρ πιά και έχουν και μούτρα και βγαίνουν σε κανάλια,ραδιόφωνα δίνουν συμβουλές και συνεντεύξεις και ούτε ένας τους δεν έχει πάει φυλακή για όλη αυτή την καταλήστευση αλλά ούτε καν είχε την ευθίξία να παραιτηθεί και να μην ξανασχοληθεί με την πολιτική.

Φτάσαμε στο σημείο να ακούμε τον Αλογοσκούφη να κάνει και μαθήματα και όλοι μαζί να κρύβονται πίσω απο τον νόμο περι ευθύνης υπουργών.
Να μην σας πω που τον γράφω αυτό το νόμο.Τι νόμο ρε αλήτες, είναι υπεύθυνος που επί υπουργείας του η Ελλάδα χρεώθηκε 160 δις ή όχι.Φυσικά και ναι.Και αντί να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή κονομάει την βουλευτική συνταξούλα και...πλήρωνε μ....Ελληνικέ λαέ.Και μην σας φανεί περίεργο αν σε 5-6 χρονάκια ξαναείναι και υποψήφιος όπως τόσοι και τόσοι άλλοι.

Ολοι γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει έντονο το στοιχείο της συντεχνίας σε δημοσιογράφους,γιατρούς,δικηγόρους κ.λ.π. και απόρια αυτού είναι η ατιμωρισία.

Ε λοιπόν υπάρχει και μια άλλη συντεχνία των βουλευτών.

Μαζεύτηκαν προχθές να συζητήσουν τάχα την αλλαγή του νόμου περι ευθύνης υπουργών και συμφώνησαν ΟΛΟΙ ότι πρέπει να επεκταθεί ο χρόνος παραγραφής.

Τι λέτε ρε δηλαδή αν απο 4 το κάνετε 8 χρόνια τι θα αλλάξει;

Και το ρωτάμε αυτό γατί ΟΛΟΙ συμφώνησαν επίσης ότι οι ίδιοι οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν την παραπομπή δηλαδή δεν θα παραπέμπετε ΚΑΝΕΙΣ.

Βγήκε και ο εκπρόσωπος της ΝΔ κ.Παναγιωτόπουλος και είπε το εξής καταπληκτικό ότι αν αποφάσιζε εισαγγελέας δεν θα κυβερνιόταν η χώρα.Δηλαδή είσαστε ΟΛΟΙ κλέφτες ή απλά κοινοί συκοφάντες.Αυτό είναι το συμπέρασμα.

Γιατί κύριοι δεν μαζεύεστε να ψηφίσετε έναν νόμο με αναδρομική ισχύ (όπως αυτός που πήγε να περάσει ο Παπακωσταντίνου ώστε να ληστέψει τους μικροιδιοκτήτες) και να ζητήσετε (για να απαντήσω και σε απορία διαφόρων πως θα παρθούν πίσω τα κλεμμένα) να γίνει έλεγχος,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΟΜΩΣ απο το 1980 και μετά στο πόθεν έσχες όχι μόνο των βουλευτών αλλά και των προέδρων της Δημοκρατίας,των γ.γ των υπουργείων,των διοικητών ΔΕΚΟ,των προέδρων ειδικών επιτροπών,των δικαστών,των αρχηγών στρατού και σωματων ασφαλείας.

Να ελέγξεται αναδρομικά όλους τους γιατρούς που εργάζονται στο ΕΣΥ και που με ένα μισθό βρίσκονται με κότερα και βίλες,Τους δημοσιογράφους που απο το πουθενά έφτιαξαν εφημερίδες και ραδιόφωνα λες και μιλάμε για περίπτερα.Μεγαλοργολάβους του δημοσίου που βρέθηκαν με κανάλια και μάλιστα χωρίς άδεια,Δοιηκητές νοσοκομείων που ηθελημένα ή όχι συνηγόρησαν στην υπερχρέωση φαρμακευτικού υλικού.

Προχωρήστε σε δήμευση των περιουσιών και των καταθέσεων τους αυτών και των οικογενειών τους μέχρι πρώτου βαθμού συγγένειας.Θα το κάνετε αυτό;Δεν νομίζω.

Εκει είναι όμως τα λεφτά κύριοι στις μίζες,τις απάτες και την κακοδιαχείριση όλων αυτών των ετών.Μόνο έτσι θα βρεθούν τα κλεμμένα και θα αποκατασταθεί και το λαικό περι δικαίου αίσθημα.

Και μην πεί κάποιος τις γνωστές μ.... ότι ένας τέτοιος νόμος θα έιναι αντισυνταγματικός γιατί όταν τους βολεύει δεν κολλάνε στην...αντισυνταγματικότητα.Και θα φέρω ένα παράδειγμα απο το μακρινό 2001 όπου ο συνταγματολόγος κ.Βενιζέλος που εκθειάζετε ως κορυφή απο τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ εισηγηθηκε νόμο για τις ανώνυμες ποδοσφαιρικές εταιρείες με τον οποίο διαγράφονταν χρέη εκατ. πρός το δημόσιο.Ακολούθως όμως αυτός ο νόμος του....συνταγματολόγου!!! κρίθηκε αντισυνταγματικός.Ποιό ήταν το αποτέλεσμα για το κ.Βενιζέλο που ζημίωσε εις γνώσιν του το δημόσιο; ΚΑΝΕΝΑ.

Για τον Ελληνικό λαό όμως επειδή τα χρέη δεν σβήνονται τα πληρώνει ακόμα αυτός.

Και μην βγαίνουν μερικοί και το παίζουν φορείς της αλήθειας ζητώντας απο τον Ελληνικό λαό να βοηθήσει στη δύσκολη κατάσταση.Οχι να μην βοηθήσει ΠΟΥΘΕΝΑ.

Να επιστρέψουν τα κλεμμένα,να πάνε φυλακή και ο τόπος δεν θα χρειάζεται καμιά βοήθεια.

Αλλιώς 100 φορές να χρεοκοπήσουμε παρά να γίνουμε για μια ακόμα φορά υποζύγια για να μας κυβερνά ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης και τα άλλα παιδιά.
απο protesilaos

Το ΕΑΜ.Β’ απαντά στον Σόιμπλε.

Έχει απόλυτο δίκιο ο Γερμανός.

Ο λαοί δεν πρέπει να πληρώνουν

τα λάθη των άλλων λαών.

Δυστυχώς ο κύριος Σόιμπλε, ενώ λέει την αλήθεια, αγνοεί μια πολύ μικρή λεπτομέρεια …Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Είναι ακόμα πολύ νωπές οι αναμνήσεις των γερμανικών "λαθών", για να μπορούν οι Γερμανοί να βγαίνουν ως θύματα και να "καταγγέλλουν" τα "λάθη" λαών, τα οποία χρεώνονται κάποιοι άλλοι. Είναι πολύ μεγάλος ο γερμανικός λαός, για να "υποφέρει" τόσο σπαρακτικά από "λάθη" μικρών λαών. Ακόμα και αυτήν τη στιγμή, που γράφεται το κείμενο αυτό, Γερμανοί εξακολουθούν να καταδιώκονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη για κάποια προηγούμενα "λάθη" της Γερμανίας. Για "λάθη", που την έβαλαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τα μεγαλύτερα εγκλήματα, τα οποία μπορεί να διαπράξει ένας λαός εις βάρος άλλων λαών. Για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ακόμα και σήμερα η Γερμανία έχει εκκρεμότητες με τις αποζημιώσεις, τις οποίες αναγκάστηκε να καταβάλει υπέρ των θυμάτων των "λαθών" της.

Επιπλέον ο κύριος Σόιμπλε αγνοεί κάτι επίσης σημαντικό. Αγνοεί ότι ακόμα και τα λάθη έχουν μεταξύ τους μια πολύ συγκεκριμένη διαβάθμιση. Είναι άλλο "λάθος" να πέσεις πάνω σε κάποιον στον συνωστισμό ενός σούπερ μάρκετ και άλλο "λάθος" να τον σκοτώσεις. Το πρώτο δεν το "πιάνει" καν ο νόμος και το δεύτερο είναι από τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Ακόμα δηλαδή και αν ο ελληνικός λαός έκανε ένα λάθος οικονομικής φύσης, αυτό είναι από τη φύση του ασήμαντο, για να δικαιολογεί τόσα πολλά τευτονικά "δάκρυα". Ακόμα και αν ο ελληνικός λαός έκανε ένα τέτοιο λάθος, αυτό είναι ασήμαντο μπροστά στα λάθη τα οποία έχουν κάνει άλλοι λαοί και καλούνται να τα πληρώσουν όλοι οι υπόλοιποι. Μπροστά στα λάθη αυτών, που σήμερα τον "καταγγέλλουν". Μπροστά στα λάθη κυρίως της Γερμανίας. Τα λάθη της τα παλιά, αλλά και τα σημερινά.

Αντικειμενικά όλη η Ευρώπη —ακόμα και σήμερα— εξακολουθεί να πληρώνει τα λάθη των Γερμανών. Η Γερμανία και τα λάθη της είναι το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης. Τα λάθη, που ξεκίνησαν από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, οι οποίοι στοίχειωσαν τον προηγούμενο αιώνα και τα οποία συνεχίζονται μέχρι και σήμερα στην "αυγή" του νέου αιώνα. Τα λάθη, που κόστισαν τις ζωές σε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων και στην πραγματικότητα αποψίλωσαν μια ολόκληρη γενιά Ευρωπαίων. Τα λάθη, που στην κυριολεξία ισοπέδωσαν την Ευρώπη και παρέδωσαν τη μισή στους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές και την άλλη μισή στους Σοβιετικούς. Λάθη, που δυστυχώς για τους Ευρωπαίους δεν ήταν τα τελευταία της Γερμανίας.

Ποιο ήταν το τελευταίο μεγάλο λάθος της και πώς το πληρώνουν σήμερα όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί; Το λάθος της ήταν ότι μετά την ήττα της αποδείχθηκε ανίκανη να διασφαλίσει την εθνική της ανεξαρτησία. Το λάθος της ήταν που δεν κατάφερε ν' αποτινάξει από πάνω της τον σκληρό εβραϊκό "ζυγό". Το λάθος των μεταπολεμικών ηγετών της, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να μετουσιώσουν την ειλικρινή "συγνώμη" του γερμανικού λαού σε ειρηνική κρατική γερμανική πολιτική. Ο γερμανικός λαός μετανόησε, αλλά όχι οι λακέδες που τον κυβερνάνε. Οι διορισμένοι από τους Εβραίους εξουσιαστές τους. Οι ηγέτες των γερμανικών κομμάτων, οι οποίοι χρηματοδοτούνται από τους Εβραίους τραπεζίτες. Όμως, ο λαός είναι υπεύθυνος και για τις ηγεσίες του και άρα τα λάθη αυτού του λαού συνεχίζονται.

Δεν υπάρχει ελεύθερη Γερμανία σήμερα. Δεν υπήρχε από το 1945 και δεν υπάρχει και σήμερα μισό αιώνα μετά. Αυτό, το οποίο υπάρχει, είναι μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, η οποία ελέγχεται απόλυτα από τους γνωστούς "οδοιπόρους" της ερήμου. Υπάρχει ένας άβουλος γιγαντόσωμος "μπράβος", ο οποίος, υπό τις οδηγίες του εβραϊκού "αφεντικού" του, επιτίθεται αδιακρίτως σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και όχι μόνον. Ένας γερμανόφωνος "μπράβος", τον οποίο "δουλεύουν" για πάνω από μισό αιώνα οι Εβραίοι και οι οποίοι, στηριζόμενοι στις ενοχές του, τον στρέφουν εναντίον όποιου θέλουν να καταστρέψουν. Τα πάντα στη Γερμανία ελέγχονται από τους Εβραίους ερήμην του γερμανικού λαού. Οι Εβραίοι της Γερμανίας υπό συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού "καπελώνουν" τους Γερμανούς και με τον τρόπο αυτόν ελέγχουν το σύνολο της συμπεριφοράς του κράτους της Γερμανίας.

Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα της Ευρώπης. Το λάθος των Γερμανών και το οποίο, εξαιτίας της γερμανικής πολιτικής, "διαχέεται" σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της. Το λάθος των Γερμανών, οι οποίοι, πάνω στην αγωνία τους ν' αποδείξουν στους πονηρούς Εβραίους ότι "μετανόησαν", τους εξυπηρετούν εις βάρος όλων των λαών. Το λάθος αυτών, οι οποίοι, για να διαγράψουν ένα μεγάλο "ολοκαύτωμα" εις βάρος των ισχυρών δυναστών τους, πραγματοποιούν πολλά μικρά και καθημερινά "ολοκαυτώματα" εις βάρος των αδυνάτων λαών. Το λάθος των Γερμανών, οι οποίοι επιτρέπουν στους Εβραίους να μετατρέπουν το ίδιο το γερμανικό κράτος σε ένα αρπακτικό "θηρίο". Όπου υπάρχει πρόβλημα εσωτερικού ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού μέσα στην Ευρώπη, πάντα η Γερμανία πρωταγωνιστεί. Όπου υπάρχει πρόβλημα, το οποίο οδηγεί στην οικονομική λεηλασία των ασθενέστερων ευρωπαϊκών κρατών, υπάρχει συμμετοχή της Γερμανίας. Όπου υπάρχει διαφθορά στην Ευρώπη, πρωταγωνιστές είναι οι γνωστές "γενναιόδωρες" γερμανικές εταιρείες.

Όμως, η συμμετοχή της Γερμανίας δεν περιορίζεται στο "ειρηνικό" πλιάτσικο. Όποτε της δόθηκε η ευκαιρία, συμμετείχε εκ νέου και σε πραγματικά εγκλήματα κατά των λαών. Ξεχνάει κάποιος τη συμμετοχή της Γερμανίας στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και άρα την ευθύνη της στην εμφύλια αιματοχυσία που ακολούθησε; Δεν υπάρχει ευρωπαϊκός λαός αυτήν τη στιγμή, που να μην έχει πέσει θύμα επίθεσης αυτής της "Γερμανίας". Αυτή η "Γερμανία" του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, έχει επιτεθεί ακόμα και στον ίδιο τον γερμανικό λαό. Η πρώην Ανατολική Γερμανία βρίσκεται υπό την "κατοχή" της Δυτικής, γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Εβραίων του γνωστού σιωνιστικού κυκλώματος.

Αυτήν τη στιγμή η "Γερμανία" του Σόιμπλε και της Μέρκελ χρησιμοποιείται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και από τους ίδιους ανθρώπους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τη Γερμανία του Χίτλερ και του Γκέμπελς. Με εβραϊκά δάνεια ξεκίνησαν κάποτε οι Γερμανοί να κατακτήσουν την Ευρώπη και με τα ίδια δάνεια σήμερα "κατακτούν" το ένα κράτος μετά το άλλο. Κάποτε το έκαναν με "θανατοπαραγωγά" τανκ και σήμερα το κάνουν με τις "διαφθοροπαραγωγούς" Siemens. Με εβραϊκά χρήματα κάποτε τα γερμανικά τανκ "ξερνούσαν" βόμβες και με τα ίδια χρήματα σήμερα "ξερνούν" μίζες. Τίποτε δεν έχει αλλάξει. Η ίδια γερμανική "μηχανή" τροφοδοτείται με τα ίδια εβραϊκά "καύσιμα", για να εξυπηρετεί αυτούς που την ελέγχουν.

Ο στόχος όμως πάντα μένει ο ίδιος, όπως είναι ίδια και τα πρόσωπα τα οποία επωφελούνται από τα εγκλήματα αυτά. Αυτό είναι το πρόβλημα και γι' αυτό φωνάζει ο Σόιμπλε. Για όσο διάστημα τα πράγματα θα δυσκολεύουν για την Νέα Τάξη Πραγμάτων —και τα θύματά της θα διαμαρτύρονται για τις γερμανικές "εισβολές"—, τόσο πιο πολύ θα φωνάζει για το "δίκιο" του. Τόσο πιο πολύ θα προσπαθεί να τρομοκρατεί αυτούς που σκέφτονται ν' αντιδράσουν. Ο υπάλληλος του Εβραίου Τρισέ, Σόιμπλε. Ο Γερμανός δοσίλογος των Εβραίων, Σόιμπλε. Αυτός, ο οποίος μαζί με τους ομοίους του ωθούν τον γερμανικό λαό σε "λάθη", τα οποία εκμεταλλεύονται τα αφεντικά τους εις βάρος όλων των λαών. Δίκιο λοιπόν έχει ο Σόιμπλε. Κάποιοι λαοί στην Ευρώπη κάνουν λάθη, τα οποία καλούνται να πληρώσουν οι υπόλοιποι. Καλό είναι λοιπόν, τώρα που εντόπισε ο ίδιος το πρόβλημα της Ευρώπης, ν' αναζητήσει την αλήθεια στον δικό του "οίκο".

Τον συμφέρει να κοιτάξει το πρόβλημα στον "οίκο" του, γιατί αυτός ο "οίκος" είναι που διαλύεται συστηματικά κάθε μερικές δεκαετίες. Τον συμφέρει να κοιτάξει τα λάθη των Γερμανών, γιατί αυτοί είναι που αιμορραγούν και ταπεινώνονται ως λαός, κάθε φορά που αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πραγματικών "αφεντικών" του Πλανήτη. Η Γερμανία πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της, όχι γιατί το απαιτεί η υποκρισία της παγκόσμιας κοινωνίας, αλλά γιατί και πάλι η ίδια θα κινδυνεύσει. Εκείνοι, οι οποίοι κάνουν τις μεγάλες "φασαρίες" στον Πλανήτη, πάντα τη Γερμανία χρησιμοποιούν, για να επιτύχουν τους στόχους τους χωρίς κόστη για τους δικούς τους λαούς. Για τις ανάγκες της δικής τους "παράστασης" πάντα ταπεινώνουν τον γερμανικό λαό, εμφανιζόμενοι οι ίδιοι σαν οι προστάτες της παγκόσμιας ειρήνης. Τον συμφέρει τον Σόιμπλε ν' ανακαλύψει μόνος του το πρόβλημα της Γερμανίας πριν ανακαλύψει ο ίδιος ο γερμανικός λαός ότι αυτός και οι όμοιοί του είναι το πραγματικό της πρόβλημα.

Τέλος, μια και μιλάμε για πληρωμές λαθών, να "θυμίσουμε" στον Σόιμπλε ότι εκτός από τις σημερινές εκκρεμότητες, οι οποίες προκύπτουν από τα τελευταία λάθη των Γερμανών, έχουμε και άλλες από τα προτελευταία. Γερμανικό λάθος δεν ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, τον οποίο πλήρωσαν όλοι οι λαοί της Ευρώπης μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες; Γερμανοί δεν ήταν εκείνοι, οι οποίοι ήρθαν και κατέστρεψαν την Ελλάδα το 1940; Με εκείνες τις αποζημιώσεις τι γίνεται; Μόνον τα εβραϊκά αφεντικά του δικαιούνταν αποζημιώσεις και κανένας άλλος; Ακόμα τα μετράνε, για να μας τα δώσουνε; Τόκοι από αυτήν την πολύχρονη και προφανώς "ενδελεχή" καταμέτρηση των ζημιών —που από "λάθος" πραγματοποίησαν— δεν υπάρχουν;

Ως αρμόδιος υπουργός των οικονομικών της Γερμανίας μπορεί να μας προσδιορίσει περίπου τον χρόνο, που έχει την πρόθεση η Γερμανία να μας αποζημιώσει; Οι προθεσμίες καταβολής αυτών των αποζημιώσεων έχουν "εκπνεύσει" ήδη από το 1995. Από την εποχή που το ελληνικό εξωτερικό χρέος ήταν πολύ μικρότερο του σημερινού. Από την εποχή που, αν καταβαλλόταν αυτές οι αποζημιώσεις, η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν σήμερα διαφορετική και δεν θα χρειαζόταν να "πληρώνουν" οι Γερμανοί τα "λάθη" της.

Να θυμίσουμε λοιπόν στον κύριο Σόιμπλε —που με διεθνή δικαστική "βούλα" μας χρωστάει— ότι η Γερμανία σήμερα όχι μόνον δεν μας έχει δώσει αυτά που μας οφείλει, αλλά για κάποιον "μυστηριώδη" λόγο μάς έχει πάρει και το "βόδι". Τα "λάθη" των Ελλήνων, που "πληρώνουν" δήθεν οι Γερμανοί, δεν ήταν αυτά, τα οποία τους έδωσαν το Αεροδρόμιο των Αθηνών, τον ΟΤΕ ή τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά; Τα "λάθη" των Ελλήνων δεν ήταν αυτά, τα οποία επέτρεψαν στη Lidl και στην Aldy να "αφυδατώνουν" την ελληνική αγορά από το σύνολο των πόρων της; Τα "λάθη" των Ελλήνων δεν ήταν αυτά, τα οποία γέμιζαν τα ταμεία των βιομηχανιών της; Αν από τέτοια "λάθη" προκύπτουν τέτοιες "ζημιές", πολύ ευχαρίστως να πληρώσουμε ως Έλληνες τα "λάθη" όχι μόνον των Γερμανών, αλλά όλων των λαών. Τέτοια "λάθη" δεν μπορούν να κάνουν και οι Γερμανοί, για να τα "πληρώσουν" οι Έλληνες, αποκτώντας την Siemens, την Mercedes ή την Bayer;

Επειδή όμως —όπως τα παραμύθια— και οι πλάκες έχουν ένα τέλος, χρήσιμο είναι να πούμε στον κύριο Σόιμπλε ότι και αυτή η πλάκα θα τελειώσει. Πιο σύντομα απ' όσο νομίζει ο ίδιος και απ' όσο βεβαίως εκτιμούν τα αφεντικά του. Η Νέα Τάξη καταρρέει και σύντομα θα υποχωρήσει, όπως υποχωρεί η θάλασσα κατά την άμπωτη. Τότε θα φανεί τι υπάρχει κάτω από την αδιαφανή "επιφάνεια" της Νέας Τάξης. Τότε θα φανούν οι ρόλοι όλων όσων Ευρωπαίων πολιτικών πρόδωσαν τόσο την Ευρώπη όσο και τους λαούς τους και ανάμεσά τους είναι σίγουρα και ο ίδιος.

Το προβοκατόρικο ΛΑΟΣ στήνει παγίδα στον ελληνικό λαό.

Ο γνωστός "μποντιμπιλντεράς",

"υπάλληλος" του Μητσοτάκη,

προσπαθεί να τον παρασύρει στο λάθος.

Είναι ΛΑΘΟΣ το αίτημα για δημοψήφισμα.

Κάποιοι προσπαθούν να παρασύρουν τον ελληνικό λαό στο λάθος σ' ό,τι αφορά τον νέο νόμο περί των λαθρομεταναστών και ιθαγένειας. Είναι λάθος το αίτημα για δημοψήφισμα. Τραγικό λάθος, εφόσον μετατρέπει ένα ζήτημα σε πολιτικό, ενώ δεν είναι τέτοιο. Είναι προφανές ότι το ζήτημα δεν είναι πολιτικό. Δεν είναι πολιτικό …όσο δεν είναι πολιτικό ζήτημα και το να πάρει μια κυβέρνηση την απόφαση να χαρίσει τη Θράκη στους Τούρκους ή τη Μακεδονία στη FYROM. Για τέτοια ζητήματα έχει "αποφασίσει" το Σύνταγμα και αυτά τα ζητήματα δεν είναι πολιτικά. Δεν απαιτούν σχετικές ή απόλυτες πλειοψηφίες, προκειμένου να εφαρμοστούν υπό καθεστώς νομιμότητας. ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ρητά από το Σύνταγμα. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και το Σύνταγμα προστατεύει το σύνολο των ιδιοκτησιών των Ελλήνων με "όλα τα μέσα".

Μόνον τα πολιτικά ζητήματα βρίσκουν λύσεις μέσω δημοψηφισμάτων. Τα ζητήματα, όπου οι πλειοψηφίες, μέσω των δημοψηφισμάτων αυτών, έχουν ένα ισχυρό μέσο να εκφραστούν και να δηλώσουν τις αντιθέσεις τους ως προς τις μεθοδεύσεις της κεντρικής πολιτικής εξουσίας. Τα πολιτικά ζητήματα ανήκουν στη σφαίρα του υποκειμενικού και γι' αυτόν το λόγο επιλύονται ακόμα και με τη μέθοδο των δημοψηφισμάτων. Πολίτες, οι οποίοι έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και πρέπει αναγκαστικά να συνυπάρξουν μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας, αποφαίνονται μέσω δημοψηφισμάτων, προκειμένου να ισχύσει η αρχή της πλειοψηφίας. Μια πλειοψηφία, η οποία, εξαιτίας του υποκειμενικού που χαρακτηρίζει το όποιο πολιτικό θέμα, μπορεί ανά πάσα στιγμή ν' αλλάξει.

Οι κυβερνήσεις έχουν τη δικαιοδοσία από το Σύνταγμα να επιλύουν τέτοιου είδους ζητήματα. Να τα επιλύουν με βάση τη δική τους υποκειμενική αντίληψη και βέβαια βάση της επίσης υποκειμενικής αντίληψης αυτών που τις ψήφισαν. Γι' αυτόν τον λόγο πολλές φορές η μία κυβέρνηση λειτουργεί ακυρωτικά σ' ό,τι αφορά τις πολιτικές μιας άλλης. Γι' αυτόν τον λόγο μια επόμενη κυβέρνηση μπορεί να ακυρώσει τις πολιτικές "σημαίες" της προηγούμενης. Κάτι ανάλογο μ' αυτό που συμβαίνει σήμερα, όπου από τη μία πλευρά ένας αφελής Γιωργάκης μιλάει για προεκλογικές δεσμεύσεις σ' ό,τι αφορά το θέμα της παροχής ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες και ο Σαμαράς από την άλλη "απαντά" με τις απειλές της ακύρωσης των συγκεκριμένων πολιτικών.

Όλα αυτά είναι εκ του πονηρού. Κάποιοι προσπαθούν με ύπουλο τρόπο να εμφανίσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα σαν πολιτικό, ενώ δεν είναι τέτοιο. Γιατί; Για να ολοκληρώσουν τις ανθελληνικές μεθοδεύσεις τους. Σ' αυτό το σημείο βρίσκεται η παγίδα του αιτήματος για δημοψήφισμα. Είναι βέβαιον ότι υπάρχει παγίδα. Γιατί; Γιατί τα πολιτικά ζητήματα εμπεριέχουν από τη φύση τους την έννοια της "μάχης", της "σύγκρουσης" αλλά και της "διαπραγμάτευσης" και της "υποχώρησης". Τα πολιτικά ζητήματα έχουν από τη φύση τους "ευκαμψία" και αυτό αναζητούν κάποιοι, προκειμένου ν' αναγκάσουν τους Έλληνες να υποχωρήσουν από τα "άκαμπτα" δίκια τους. Κάποιοι, χρησιμοποιώντας το "μαστίγιο" της εξουσίας και κάποιοι άλλοι υποσχόμενοι το "καρότο" του δημοψηφίσματος, θα αναγκάσουν τον λαό να σκέφτεται όπως τους βολεύει, προκειμένου να τον "παγιδεύσουν". Να τον "παγιδεύσουν" στα "παζάρια" και άρα στη λογική της διαπραγμάτευσης, εκεί όπου εκ του Συντάγματος δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο.

Γι' αυτόν τον λόγο δίνουν αυτήν την "παράσταση". Την "παράσταση" της δημοκρατίας των πολλών και διαφορετικών απόψεων. Προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι πολιτικό, ενώ αυτό δεν είναι τέτοιο. Προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα ανήκει στο επίπεδο του υποκειμενικού. Στο επίπεδο όπου υπάρχει σχετικότητα και πρέπει να αποφασίσει είτε η κυβέρνηση είτε ο πολίτης, εφόσον δεν έχει "αποφασίσει" το Σύνταγμα. Αυτό είναι το όλο θέμα. Όταν σε ένα θέμα έχει "αποφασίσει" το Σύνταγμα, δεν μπορεί να το παρακάμψει καμία κυβέρνηση. Με κυβερνητικές αποφάσεις ή δημοψηφίσματα μπορεί ν' αποφασιστεί αν θα γίνει η εκτροπή του Αχελώου, αλλά όχι η παράδοση του κράτους σε ξένους. Σε μια τέτοια περίπτωση μιλάμε για παρανομία και όχι για διαφορετική πολιτική άποψη. Μιλάμε για πραξικοπηματίες και όχι για πολιτικούς. Πραξικοπηματίες είναι αυτοί οι οποίοι προσπαθούν ν' απειλήσουν ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο "έννομο συμφέρον" του λαού. Προδότες της δημοκρατίας και του έθνους είναι αυτοί οι οποίοι προσπαθούν να μετατρέψουν αυτό το άκαμπτο έννομο συμφέρον σε εύκαμπτο πολιτικό συμφέρον.

Απλά πράγματα. Όταν έρχεται κάποιος παράνομος καταληψίας της περιουσίας σου, φωνάζεις την αστυνομία να εφαρμόσει τον νόμο και δεν καλείς τους γείτονες να ψηφίσουν για το τι πρέπει να γίνει. Δεν σε ενδιαφέρει η άποψη των γειτόνων, όταν υπάρχει η "άποψη" του νόμου. Δεν σε ενδιαφέρει αν έχουν κοινή ιδιότητα με εσένα και αν θεωρητικά θίγονται και οι ίδιοι από ανάλογες πράξεις. Δεν έχεις κανέναν λόγο να ρισκάρεις το υποκειμενικό, όταν σε συμφέρει το αντικειμενικό. Δεν έχεις κανέναν λόγο να ενεργοποιήσεις τα συμφέροντα των εχθρών σου, οι οποίοι θα εκμεταλλευτούν το πρόβλημά σου, για να επεκτείνουν τα δικά τους συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση εκμεταλλεύεσαι την έννοια του πολιτισμού και οι πολιτισμοί λειτουργούν με βάση τους νόμους.

Τι λέει σ' αυτήν την περίπτωση ο νόμος; Ότι δεν μπορεί --σε κανένα επίπεδο ιδιοκτησίας-- να νομιμοποιηθεί ο οποιοσδήποτε παράνομος εισβολέας απέναντι στον νόμιμο ιδιοκτήτη. Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε λαθρομετανάστης και για τον οποιονδήποτε λόγο ν' αποκτήσει τα ίδια δικαιώματα με τους γηγενείς. Όταν η έννοια της "Ιθαγένειας" είναι αυτή η οποία προσδιορίζει την ταυτότητα του ιδιοκτήτη, ευνόητο είναι ότι αυτή η ιδιότητα δεν παρέχεται σε κανέναν εισβολέα. Αυτό λέει ο συνταγματικός νόμος και αυτός είναι άκαμπτος. Όπως λοιπόν καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προσθέσει αυθαίρετα νέους μετόχους στους παλαιούς "ιθαγενείς" μετόχους του ΟΤΕ, έτσι δεν μπορεί να παράσχει την ελληνική ιθαγένεια στους λαθρομετανάστες. Μπορεί, για λόγους ανθρωπιστικούς, να τους δώσει "πράσινη" κάρτα, αλλά όχι Ιθαγένεια και ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς δικαιωμάτων.

Όλο το μυστικό είναι ν' αποδείξει κάποιος το αυτονόητο. Να αποδείξει ότι η έννοια του "πολίτη", εκτός από το πολιτισμικό, εθνικό ή άλλο περιεχόμενο, εμπεριέχει μέσα της και το οικονομικό συμφέρον. Να αποδείξει ότι η έννοια της "Ιθαγένειας" έχει και οικονομικό περιεχόμενο. Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά. Με βάση το Σύνταγμα ο ελληνικός λαός είναι κυρίαρχος. Κυρίαρχος σημαίνει και ιδιοκτήτης. Ο κάθε Έλληνας πολίτης πάνω απ' όλα είναι συνιδιοκτήτης με όλους τους ομοίους του σ' αυτήν τη χώρα. Είναι συνιδιοκτήτης σε όλα τα επίπεδα της ιδιοκτησίας της. Κάθε Έλληνας πολίτης, από τη στιγμή που γεννιέται, έχει υπό την ιδιοκτησία του ένα πολύ συγκεκριμένο ποσοστό αυτής της χώρας.

Αν είμαστε, για παράδειγμα, δέκα εκατομμύρια Έλληνες, ο κάθε Έλληνας έχει το 1/10.000.000 της ιδιοκτησίας αυτής της χώρας. Ακόμα κι αν δεν έχει καθόλου ιδιωτική περιουσία, είναι ιδιοκτήτης, εφόσον έχει υπό την κατοχή του αυτό το μερίδιο από τη συνολική συλλογική περιουσία των Ελλήνων. Μια περιουσία, η οποία είναι υπαρκτή και όχι θεωρητική, εφόσον περιλαμβάνει το σύνολο του δημοσίου κεφαλαίου και όλα τα "ψιλά" δικαιώματα πάνω στο σύνολο της ιδιωτικής περιουσίας σ' αυτήν τη χώρα. Δεν μπορεί καμία κυβέρνηση να "χαρίζει" αυτό το δικαίωμα σε κανέναν που δεν πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις. Δεν μπορεί καμία κυβέρνηση να μειώνει αυτό το μερίδιο της ιδιοκτησίας για κανέναν λόγο. Αν σε έναν λαό δέκα εκατομμυρίων προσθέσεις δυόμισι εκατομμύρια νέων "ιθαγενών", στην πραγματικότητα μειώνεις αυθαίρετα την περιουσία των προηγούμενων κατά 25% και αυτό είναι παντελώς παράνομο. Δεν είναι πολιτικό ζήτημα. Είναι παρανομία σε βαθμό πραξικοπήματος.

Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για οικονομικό "περιεχόμενο". Οι Έλληνες έχουν πληρώσει αυτήν την ιδιότητα όπως πληρώνουν όλοι οι νόμιμοι μέτοχοι όλων των νόμιμων ιδιοκτησιών. Έχουν πληρώσει αυτήν την ιδιότητα όπως την έχουν πληρώσει όλοι οι λαοί, προκειμένου να διατηρήσουν την ελευθερία της πατρίδας τους. Κάποιοι Έλληνες έζησαν σε συνθήκες πλήρης ανέχειας, επειδή η "πληρωμή" της ιθαγένειάς τους απαιτούσε την ορφάνια του πολέμου. Κάποιοι Έλληνες έζησαν ως ανάπηροι εξαιτίας αυτής της "πληρωμής". Κάποιοι Έλληνες φορολογήθηκαν σκληρά, για ν' αποκτήσει η ιδιοκτησία αυτή τα χαρακτηριστικά εκείνα, που την κάνουν ακόμα πιο χρήσιμη για τους ιδιοκτήτες της. Τι σχέση έχει αυτός ο νόμιμος ιδιοκτήτης με τον λαθρομετανάστη, ο οποίος πλήρωσε σε κάποιον Τούρκο λαθρέμπορο κάποιες λίγες χιλιάδες ευρώ, για να τον φέρει έξω από την "πόρτα" του; Αν κάποιος πληρώσει το ταξί μέχρι τον ΟΤΕ, μπορεί να εισέλθει μέσα σ' αυτόν ως μέτοχος;

Το κακό είναι ότι όλοι αυτοί οι πονηροί παρασέρνουν στην ηλιθιότητα και όλους τους φουκαράδες λαθρομετανάστες, των οποίων η πρόθεση δεν πιστεύουμε ότι είναι να αδικήσουν τους Έλληνες. Για να επιβιώσουν ήρθαν στην Ελλάδα και όχι για να κλέψουν τους Έλληνες. Όμως, το θέμα είναι ότι παρασύρονται στη λογική των ιμπεριαλιστών και των προδοτών. Ακόμα και τα επιχειρήματά τους στερούνται πάσης λογικής. Τους αρέσει η Ελλάδα, την αγαπάνε και θέλουν να ζήσουν μέσα σ' αυτήν ως Έλληνες και άρα ως ιδιοκτήτες της. Και στον γράφοντα αρέσουν οι Βερσαλλίες, τις αγαπάει και θέλει να ζήσει σ' αυτές, αλλά ...δυστυχώς δεν συμφωνούν οι Γάλλοι. Θέλουν τα παιδιά τους να γίνονται αυτόματα Έλληνες, επειδή γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Αν δηλαδή την επόμενη χρονιά ξαναμεταναστεύσουν και πάνε στην Ιταλία γεννοβολώντας, θα έχουμε μια καθημερινότητα με βάση για το γνωστό ανέκδοτο; Ένας Πακιστανός, ένας "Έλληνας" και ένας "Ιταλός" κάθισαν να φάνε...

Η ψήφος του πολίτη στην πραγματικότητα δεν αποτελεί μια απλή δημοκρατική "κατάκτηση". Είναι η ψήφος του μετόχου ιδιοκτήτη αυτού του κράτους. Η νόμιμη ψήφος ενός νόμιμου ιδιοκτήτη. Είναι η ίδια η ουσία του "κράτους" του Δήμου και άρα της Δημοκρατίας. Αυτό περιγράφει η έννοια της "Ιθαγένειας" και αυτή δεν δίνεται ποτέ και σε κανέναν, που δεν έχει τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Εξαιρέσεις γίνονται μόνον όταν αυξάνεται η αξία της ιδιοκτησίας και όχι όταν αυτή μειώνεται. Οι κυβερνήσεις, δηλαδή, μπορούν να δίνουν κατ’ εξαίρεση την Ιθαγένεια μόνον σε περιπτώσεις που αυξάνεται η αξία της συλλογικής περιουσίας. Η αξία της περιουσίας του Δήμου. Όπως είχε γίνει με την περίπτωση του διάσημου καρδιοχειρουργού Κρίστιαν Μπάρναρντ, του οποίου το αίτημα για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας ικανοποιήθηκε, γιατί απλούστατα "διαφήμιζε" την Ελλάδα και άρα αύξανε το συλλογικό κεφάλαιο των Ελλήνων.

Άρα …δεν χρειάζεται καθόλου δημοψήφισμα. Μερικές υπογραφές πολιτών χρειάζονται, για να κατατεθεί μια απλή μήνυση κατά της κυβέρνησης. Μήνυση εναντίον μιας κυβέρνησης, η οποία αυθαίρετα θέλει να τους μειώσει την περιουσία κατά 25%. Η συνταγματικότητα του νόμου πρέπει να κριθεί. Αν αυτός ο νόμος κριθεί αντισυνταγματικός, όλα τελειώνουν. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε προδότες Γιωργάκηδες και ούτε να ελπίζουμε σε "σωτήρες" Σαμαράδες. Δεν θα εφαρμοστεί ποτέ ένας τέτοιος νόμος και άρα δεν θα χρειάζεται να περιμένουμε να ακυρωθεί. Κανένας νόμος και ποτέ δεν θα μπορεί να παρέχει την ελληνική ιθαγένεια με μαζικές διαδικασίες. Μέτοχοι του ελληνικού κράτους από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και από την Καστοριά μέχρι τη Ρόδο θα είναι ΜΟΝΟΝ τα παιδιά των Ελλήνων. Οι ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ αυτών που έχυσαν το αίμα και τον ιδρώτα τους, για να μπορούμε να ονομάζουμε ελληνική γη αυτήν τη μικρή γωνιά του Πλανήτη.

Οι "μάσκες" σύντομα θα πέσουν και ένας από αυτούς που φορούν "μάσκα" είναι σίγουρα και ο Καρατζαφέρης. Το ΛΑΟΣ θα αποδειχθεί σύντομα ότι είναι ένα απλό "εργαλείο" των ιμπεριαλιστών. Ένα "εργαλείο", το οποίο χρηματοδοτείται από το σύστημα και λειτουργεί όπως και το ΚΚΕ. Αν γνωρίζει κάποιος τον προβοκατόρικο ρόλο του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία, μπορεί να καταλάβει απόλυτα και τον αντίστοιχο ρόλο του ΛΑΟΣ. Τι κάνει το ΚΚΕ; Ακυρώνει όλη την αριστερή φιλεργατική αντίληψη του ελληνικού λαού. Παίρνει τα δίκαια αιτήματα της εργατικής τάξης και τα κάνει "πατσαβούρες". Στερεί τον δίκαιο λόγο από τους εργαζόμενους μόνο και μόνο επειδή αναλαμβάνει να τον εκφράσει το ίδιο. Αυθαίρετα …και χωρίς να του έχει δώσει το δικαίωμα --μέσω της ψήφου του-- κανένας δημοκράτης εργαζόμενος.

Από τη στιγμή που η σταλινική --και άρα φασίστρια-- Αλέκα αναλαμβάνει να εκφράσει την αριστερή δημοκρατική αντίληψη περί εργασιακών σχέσεων, ευνόητο είναι ότι την "ακυρώνει" στο σύνολό της. Με τη βοήθεια της Αλέκας τα αφεντικά έκαναν πάντα ό,τι ήθελαν στην Ελλάδα. Το ανάλογο κάνει και ο "μποντιμπιλντεράς". Με τη βοήθεια του Γιώργου τα αφεντικά κάνουν ό,τι θέλουν εναντίον της Ελλάδας. Από τη στιγμή που ένας βασιλόφρων --και άρα φασίστας-- αναλαμβάνει να εκφράσει τη δεξιά δημοκρατική αντίληψη περί πατριωτισμού, ευνόητο είναι ότι την "ακυρώνει" στο σύνολό της. Αυτό είναι το "παιχνίδι" της εξουσίας και των ιμπεριαλιστών. Πληρώνουν "εργαλεία" προβοκατόρων και ελέγχουν τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού. Ο εργατικός κόσμος στην Ελλάδα "καπελώνεται" από το προδοτικό ΚΚΕ και ο πατριωτικός κόσμος "καπελώνεται" από το επίσης προδοτικό ΛΑΟΣ. Αγράμματοι κρατικοδίαιτοι "φωστήρες" βγαίνουν πρώτοι στους δρόμους της "διεκδίκησης", απλά και μόνον για να μην βγει κανένας άλλος. Ο καθένας στη δική του εξειδίκευση και υπό τις εντολές του ίδιου "αφεντικού".

Αυτός είναι ο ρόλος του Καρατζαφέρη. Ο ρόλος του υπάλληλου του Μητσοτάκη και "πολέμιος" της Ντόρας. Αυτός, που "κελαηδούσε" για όσο διάστημα βόλευε τον Μητσοτάκη και σήμερα είναι "βουβός". Αυτός, που δίχαζε τη Δεξιά μόνο και μόνο για να τη συσπειρώνει γύρω από την "κόρη". Το "νούμερο" της δεξιάς "πολυκατοικίας", που έκανε ακρότητες, για να εμφανίζει σαν "νοικοκύρηδες" τους ενοίκους των "ρετιρέ". Εκφράζοντας με ακροδεξιές "γραφικότητες" τις πάγιες θέσεις της δεξιάς δημοκρατικής αντίληψης των πραγμάτων, στις πραγματικότητα τις ακύρωνε. Αυτό ήταν το όλο κόλπο. Με τη γραφική και ακραία παρουσία του δίχαζε τη δημοκρατική Δεξιά και "έσπρωχνε" πολιτική πελατεία στην "κόρη", παριστάνοντας τον εχθρό της. Έτσι τον "κατασκεύασε" το αφεντικό του και έτσι λειτουργούσε υπό τις εντολές του.

Εξυπναδούλες και σοφιστείες made by Mitsotakis. Τέτοια "εξυπναδούλα" είναι και το σημερινό αίτημα για δημοψήφισμα. Ο Μητσοτάκης το "σκέφτηκε" και ο Καρατζαφέρης ανέλαβε την "εργολαβία". Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. Από τη μία θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά συμφέροντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μετατρέποντας το ζήτημα της παροχής ιθαγένειας σε πολιτικό ζήτημα και από την άλλη θα μπορούσαν να "στριμώξουν" τον Σαμαρά σε μια απέλπιδα προσπάθεια ν' ανακάμψουν οικογενειακώς μετά από το μεγάλο "ναυάγιο" της Ντορούλας. Να τον "στριμώξουν", εμφανίζοντάς τον σαν "ουρά" του Καρατζαφέρη, για να "δικαιώσουν" τα μεγαλόπνοα και κοσμοπολίτικα "οράματα" της "κόρης".

"Μητσοτάκη, Μητσοτάκη...", όπως θα έλεγε και η ανύπαρκτη πλέον Ντορούλα. Αμετανόητος μέχρι τέλους. Το "χασαπόσκυλο", που ήθελε να βρυχάται σαν "λέοντας". Πάντα άριστος στις μικρομάχες των αγράμματων "δεκανέων". Μία φορά πήγε ο φουκαράς να κερδίσει πόλεμο σαν "στρατηγός" και ακόμα ψάχνουμε να τον βρούμε. Ψάχνουμε να βρούμε σε ποια ξενοδοχεία του εξωτερικού γλύφουν τις "πληγές" τους.

Τραϊανού Παναγιώτης

Πρόεδρος του ΕΑΜ.Β’

www.eamb.gr