Δι' ευχών

Ας αποχαιρετίσουμε λοιπόν τον χρόνο που φεύγει με ευχές, όπως συνηθίζεται, αλλά με ευχές που δεν συνηθίζονται:

«Άντε, και του χρόνου σπίτι μας!» (μην μας το πάρουν οι κομμουνιστές τραπεζίτες).

Αυτή είναι βεβαίως ευχή… αμυντικού χαρακτήρα. Αλλά, επειδή η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, ας τη διατυπώσουμε στην επιθετική της εκδοχή:

«Άντε, και του χρόνου σπίτι τους!» (το πολιτικό προσωπικό των τραπεζιτών).

Όπου «τραπεζίτης», καλοί μου αναγνώστες, κατά σχήμα συνεκδοχικό νοείται κάθε εκπρόσωπος του μεγάλου κεφαλαίου, ο κεφαλαιοκράτης, ο κοινώς λεγόμενος καπιταλιστής (καπιταληστής) ή, επί το λαϊκότερο, καπιτάλας (για να θυμίζει την κουτάλα των αχόρταγων).

Αλλά κι επειδή με τις ευχές και τα ευχέλαια δεν βγαίνει τίποτα, ας δεσμευτούμε ότι

Εμείς με τη δράση μας θα στείλουμε τους εκμεταλλευτές μας στο σπίτι τους.

"с новым годом!", δηλαδή "Καλή Χρονιά!", γράφει η ευχετήρια κάρτα από τη Σοβιετική Ένωση

Έτσι η χρονιά που ανατέλλει θα είναι καλή!

Πολωνία: Η εκστρατεία εξάλειψης της ιστορικής μνήμης καλά κρατεί...

«Ίδιον βαρβαρότητας»: Η Μόσχα εξοργισμένη με την κατεδάφιση μνημείου για τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού στην Πολωνία

Αναδημοσίευση από rt.com - Χρόνος δημοσίευσης: 10 Σεπ. 2017 01:57

© Miasto i Gmina Trzcianka / Facebook

Η Ρωσία έχει εκφράσει την οργή της για την κατεδάφιση του μαυσωλείου όπου φυλάσσονταν τα εναπομείναντα λείψανα δεκάδων Σοβιετικών στρατιωτών που έπεσαν μαχόμενοι για την απελευθέρωση της Πολωνίας από τη ναζιστική γερμανική κατοχή, αποκαλώντας τήν ενέργεια πράξη βανδαλισμού που παραβιάζει διμερείς συμφωνίες.

Λιγότερα από 20 λεπτά χρειάστηκαν οι πολωνικές αρχές για να ισοπεδώσουν το μνημείο, το οποίο αναγέρθηκε από τον Κόκκινο Στρατό το 1945 στην πολωνική πόλη Τρζιάνκα στη μνήμη 56 Σοβιετικών στρατιωτών που έδωσαν τη ζωή τους στο πεδίο της μάχης.

Βίντεο της κατεδάφισης που ανάρτησε ο Άνταμ Μπογκρίσεβιτς εμφανίζει βαρύ χωματουργικό μηχάνημα, που χρησιμοποιήθηκε για την κατακρήμνιση του μνημείου του πολέμου.

© Δημοσιεύτηκε από Adam Bogrycewicz / Facebook

Απαντώντας σε αυτό που περιγράφεται ως ιερόσυλη «πράξη βανδαλισμού», ο υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας είπε ότι η κατεδάφιση είναι «απαράδεκτη σύμφωνα με τους όρους των υφιστάμενων διακρατικών και διακυβερνητικών εγγράφων» που σχετίζονται με τη διατήρηση της μνήμης και των τόπων ταφής των θυμάτων του πολέμου και της καταπίεσης, προσθέτοντας ότι η πολωνική κυβέρνηση «ήταν πλήρως ενήμερη» της σθεναρής αντίρρησης της Μόσχας στην αποξήλωσή του.

Αχτσιόγλου: Γλώττα λανθάνουσα...

«Κάνουν μια κριτική για τους μισθούς. Τον Νοέμβριο του 2011, ο μέσος μισθός ήταν 600 ευρώ για μερική απασχόληση. Τον Νοέμβριο του 2014 ήταν κοντά στα 400 ευρώ. Μείωση δηλαδή 200 ευρώ. Επί ΣΥΡΙΖΑ μειώθηκε όντως κατά 11 ευρώ. Ποιος διέλυσε τους μισθούς;» κατακεραύνωσε (έτσι νόμισε) τους Νεοδημοκράτες αντιπάλους της στη Βουλή η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου με την προπέτεια του επιπόλαιου ή του αγνοούντος τη σημασία των ιδίων του λόγων. Διότι εάν είχε συνειδητοποιήσει πόσο ανόητο, γελοίο και εντέλει επιζήμιο τόσο για την ίδια όσο και για την κυβέρνηση που ως εκπρόσωπός της αγόρευε, ήταν το επιχείρημα που επρόκειτο να εκστομίσει, μάλλον θα κατάπινε τη γλώσσα της, όπως προσφυώς έπραξε τις επόμενες μέρες σε συνεντεύξεις της όταν αναφέρθηκε στο προκείμενο ζήτημα των μειώσεων των μισθών.

Δεν έχω σκοπό να λοιδορήσω κάποιον που από επιπολαιότητα αμόλησε μια πατάτα (ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω). Το γεγονός όμως ότι αυτή η (επιχειρηματολογική) πατάτα αντικατοπτρίζει μια δεινή πραγματικότητα της ζωής των εργαζομένων, αποτέλεσμα μιας ανάλγητης πολιτικής των κυβερνήσεων του υπηρετικού προσωπικού της κυρίαρχης τάξης (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.), αυτό είναι που με κεντρίζει να απευθύνω στην τετραπέρατη υπουργό το απλοϊκό ερώτημα που μου γεννιέται από τα δικά της λόγια:

Συρία: Ένας πρώην αντικαθεστωτικός αντάρτης αποκαλύπτει...

Σύριος αποστάτης αντάρτης λέγει ότι η εκπαιδευμένη από τις ΗΠΑ μονάδα του πωλούσε όπλα στο Ισλαμικό Κράτος

Αναδημοσίευση από rt.com - Χρόνος δημοσίευσης: 1 Σεπ. 2017 03:58

Όχι μονάχα δεν είχαν ποτέ σκοπό να πολεμήσουν το ISIS (ΙΚΙΣ) οι υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ “μετριοπαθείς” μαχητές στη νότια Συρία, αλλά, όπως ισχυρίζεται ένας αποστάτης αντάρτης σε συνέντευξή του στο Rossiya-24, και οι διοικητές τους έφτασαν να διεξάγουν πραγματικό εμπόριο με τους τρομοκράτες όπλων και πυρομαχικών κατασκευασμένων από τις ΗΠΑ.

Ο Ασάαντ Ας Σαλέμ λέγει ότι αποσκίρτησε από την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ ομάδα Μαγκαβίρ αλ Τάουρα, που στάθμευε στη βάση Ατ Τανφ στη νότια Συρία, και παραδόθηκε στις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας. Μαζί με άλλους μαχητές και τις οικογένειές τους, διέφυγαν από την Ατ Τανφ και τώρα διαμένουν σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων κοντά στη Δαμασκό.

Ο πρώην μαχητής είπε στον ανταποκριτή του Rossiya-24 Εβγκένι Παντούβνι ότι είχε υπηρετήσει ως επικεφαλής αξιωματικός ασφαλείας στη βάση, και ότι ο ίδιος και οι άνδρες του εντάχθηκαν στην υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ ομάδα ανταρτών για να πολεμήσουν τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ, πρώην ΙΚΙΣ/ΙΚΙΛ).

Οι Πολιτειακοί και οι Νορβηγοί εκπαιδευτές τους, που υπηρετούσαν στη βάση, δίδασκαν στους μαχητές τη χρήση των κατασκευασμένων στις ΗΠΑ όπλων, εκπαίδευαν ουλαμούς ολμιστών και παρέδιδαν μαθήματα αποφυγής ατυχημάτων κατά την οδήγηση στο πεδίο μάχης.

Τέχνη για φτύσιμο...

Παραθέτω τις παρακάτω δύο εικόνες, χωρίς λόγια…

Μπορείτε να σκεφτείτε και να κρίνετε (να φτύσετε ενδεχομένως). Αν πάλι θέλετε και λόγια, δείτε εδώ και εδώ.

Ό,τι δεν πρέπει να ξεχνάμε, όταν οι έμποροι (των εθνών) μάς προτρέπουν να θυμηθούμε...

Ε, ας μη μείνει σιωπηλός και σήμερα ο ιστολόγος, όπως συνηθίζει τελευταία. Σήμερα γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, και εξαιτίας αυτής τόσοι και τόσοι μιλούν και γράφουν για «τη γιορτή της αγάπης, τη γιορτή του έρωτα» (αναλόγως): Έμποροι (κυρίως αυτοί), δημοσιογράφοι και δημοσιογραφούντες, παρουσιαστές κάθε θεάματος ή ακροάματος, ενώ ορυμαγδός διαφημίσεων, οπτικών και ακουστικών, στοχεύουν στο να μη μείνει κανείς ασυγκίνητος και αμέτοχος στο πνεύμα (και ηθική) της μέρας (των ερωτευμένων και όχι μόνο). Και τι το κακό, ίσως αναρωτηθείτε. Νά, πώς να το πω, σκέπτομαι με πόσο ζήλο με καλούν, μέχρι βαθμού ενοχλητικού, να θυμηθώ «την αγαπημένη μου», ποιοι και για ποιο λόγο; Και γιατί αυτοί οι ίδιοι δεν με καλούν επίσης, έστω με λιγότερο ζήλο, να μην ξεχάσω αυτά που δεν πρέπει να ξεχνάω; Ο νοών νοείτω. Κι αν νομίζει κανείς ότι έχω παραγεράσει και παραϊδιοτροπήσει, ας διαβάσει (ή ας μη διαβάσει) παρακάτω.

Για να κρατήσουμε την ανθρωπιά μας, είμαστε υποχρεωμένοι πολλές φορές να πηγαίνουμε ενάντια στο ρεύμα. Αυτό δεν μας αποξενώνει από τις ευαισθησίες που, τάχα, μας καλούν οι κράχτες (ακούσιοι και εκούσιοι) των εμπόρων να έχουμε, αλλά ούτε και μας στερεί τις απολαύσεις και τις χαρές που με ελαφρότητα μας πλασάρουν. Το αντίθετο μάλιστα. Ακούστε με!

Μάς συμπεριφέρονται… αγενώς και τα παράσιτα ακόμη! 

Πόθεν ο τίτλος, δείτε το στην οθονιά (screenshot επί το καταληπτότερο στους φυσικούς ομιλητές της ελληνικής, γι’ αυτό και, αυτοσαρκαζόμενοι, συνηθίζουμε άλλως να το λέμε «επί το ελληνικότερο») που ακολουθεί, στην οποία απεικονίζεται το σχετικό με τον τίτλο απόσπασμα από το λήμμα ελονοσία της καθ’ ημάς «Βικιπαίδειας», στην ιστοσελίδα https://el.wikipedia.org/wiki/Ελονοσία (τα περί… αγένειας σημεία του κειμένου βρίσκονται μέσα στις 2 κόκκινες ελλείψεις, δείτε αυτά μόνο, δεν είναι ανάγκη να διαβάσετε όλο το απόσπασμα ‑και να με βλαστημάτε):