Αγαπώντας πάντα

Η ιστογραφή αυτή έπρεπε να είχε αναρτηθεί χτες, αλλά ας όψονται κάποια… δέλτα (της γειτονιάς μας, δυστυχώς…), νά σαν αυτά της Παυλίνας Παμπούδη:

Δικαστές και δικηγόροι
το δεινόσαυρο δικάζουν
να τον δέσουν, να τον δείρουν
να τον διώξουν διατάζουν
διότι δάγκωσε στο δρόμο
δυνατά τον ταχυδρόμο.

Πιασμένος στο δόκανο της Δικαιοσύνης ο Δικαίος, έχει εγκαταλείψει το ιστολόγιό του, όπως σας ενημέρωνα στην προηγούμενη ανάρτηση, και μου 'χει φορτώσει εμένα να το διαχειρίζομαι «αντ' αυτού». Τι να σας κάνω κι εγώ, συμπαθάτε με. Δεν τα κατάφερα να ανταποκριθώ έγκαιρα. Χτες βράδυ μου έδωσε ο ιστολόγος ένα ποίημά του που έγραψε πριν από 20 χρόνια ακριβώς, τιμώντας την ημέρα της αγάπης, τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, και με παρακάλεσε να το δημοσιεύσω.

ΑΝΩ ΤΕΡΑΣ ΒΙΑΣ…

«Άνω τέρας βίας»!!! Αυτό το… τερατώδες έγραψε το αδίστακτο χέρι του άθλιου ιστολόγου μεταξύ άλλων, στην ταμπέλα που ανάρτησε στην εξώπορτά του για να ειδοποιήσει τους φίλους του ότι θα λείψει —για πόσο, δεν μας λέει. Τον λόγο μονάχα αναφέρει: «ΛΟΓΟΝ ΑΝΟ ΤΕΡΑΣ ΒΙΑΣ», και τον επεξηγεί: «ΠΑΗ ΓΙΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ» (τα ορθογραφικά λάθη του, άραγε, να οφείλονται σε σύγχυση ή, μήπως, σε σύγχιση; Ίσως κάποτε το μάθουμε απ' τον ίδιο). Όπου «βία», ο βιασμός (της προσωπικότητας, αίφνης), ο στραγγαλισμός των δικαιωμάτων, κάτι τέτοιο τέλος πάντων, φαντάζομαι… Πάντως κάποιος που πάει για κακούργημα (με το συμπάθιο), ξέρουμε ότι δεν αργεί (σχετικά είναι όλα, βέβαια…). Κι εγώ πράγματι, σας διαβεβαιώνω, τον άκουσα να λέει καθώς κλείδωνε την εξώπορτά του: «Πάω για κακούργημα, περιμένετε μισό [εδώ δεν άκουσα μία λέξη], δεν θα γυρίσω, θ' αργήσω»!