X Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α!
Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α !
Εύχομαι ολόψυχα σε όλους σας, το 2007 να σας φέρει Υγεία, Χαρά, Αγάπη, Ευτυχία, επαγγελματική άνοδο, οικονομική άνοδο και ότι άλλο ονειρεύεται ο καθένας από σας!
Να είναι γεροί οι άνθρωποι που αγαπάτε και πάντα κοντά σας!
Να έχουμε Ειρήνη
και Ανθρωπιά για τον συνάνθρωπο γύρω μας!
Φιλιά πολλά, Κατερίνα
ή Ελπίδα
ή κυκλάμινο του βουνού
(περισσότερα στα σχόλια)
Ανάμεσα στα ώπα ώπα της tv, πριν λίγο, ένα έκτακτο δελτίο είπε ότι ένα τσουνάμι ύψους ενός μέτρου, κατευθύνεται στα παράλια της Κίνας!
Χαρούμενα Χριστούγεννα σε όλους σας! Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένα! Ξανά και ξανά!Οι ευχές ποτέ δεν κούρασαν κανέναν. Ούτε αυτόν που τις λέει, ούτε αυτόν που τις ακούει.
Μακάρι να λέγαμε και να ακούγαμε ευχές κάθε μέρα!
Πριν λίγο ρώτησα έναν έναν, όλα τα μέλη της οικογένειας, αν είχαν μια εφημερίδα ποιό θέμα θα έβαζαν πρωτοσέλιδο αύριο.
Ο άντρας μου κουρασμένος, καθότι ως περιπτεριούχος δουλεύει κάθε μέρα 12ωρο και, μου είπε αύριο είναι αργία!Δεν θα έβγαζα! Εδώ δεν θα βγουν οι πραγματικές εφημερίδες! Νωρίτερα όμως μου έλεγε, ότι φέτος δεν είχαμε την δουλειά που είχαμε πέρυσι, κι ότι ο κόσμος πεινάει! Εννοείται ότι και πέρυσι ήταν χειρότερη από την πιο προηγούμενη χρονιά. "Κάθε χρόνο και χειρότερα..."
Η κόρη μου, μου είπε ότι θα έγραφε: "Πως περνούν τα Χριστούγεννα οι άστεγοι".
Ο γιος μου θα έγραφε: "Πως περνάει μια οικογένεια όταν συγκεντρώνονται όλοι μαζί".
Εγώ θα έγραφα κάτι για την αδικαιολόγητη (ή δικαιολογημένη;) μελαγχολία που μου φέρνουν τα Χριστούγεννα.
Όπως και να 'χει, δεν έχουμε εφημερίδα, λένε. Εγώ νιώθω πως έχω, αλλά το θέμα μου χαλάει, οπότε, ας εκμεταλλευτώ την αργία, προκειμένου να μελαγχολήσω και εσάς.
Να περνάτε όλοι σας καλά, χωρίς καμιά επίσκεψη μελαγχολίας!
Αγαπημένες μου «Φωνές»,
(Φωνές που άλλοι λένε εικονική πραγματικότητα κι εγώ τις λέω αληθινή πραγματικότητα, γιατί πίσω απ΄αυτές υπάρχουν Άνθρωποι!)
Αγαπημένες μου Φωνές, εσείς που με κάνετε να τρέχω στον υπολογιστή να μάθω νέα σας, είτε συναντώντας σας στο δικό μου μπλογκ, είτε στα δικά σας, είτε στο μόνιτορ, απόψε ένοιωσα πολύ άσχημα που δεν έχω τις γνώσεις να χαρίσω σε όλους σας κάτι. Ούτε τραγούδια ξέρω να βάζω, ούτε Χριστουγεννιάτικα στολίδια ξέρω να κατεβάσω, ούτε βιντεάκια. Θα ήθελα να είχα ένα μαγικό ραβδάκι και να σας πραγματοποιούσα όλα σας τα όνειρα! Δεν το έχω όμως. Έχω όμως καθαρή ψυχή και μπορώ να ευχηθώ απ΄τα βάθη της καρδιάς μου, ότι καλύτερο για όλους σας! Όχι μόνο γι΄αυτές τις Άγιες Μέρες, αλλά, για όλη σας τη ζωή!
Αγαπημένες μου φωνές,
Φωνές που άκουσα
ή φωνές που δεν έτυχε ακόμη ν΄ακούσω,
Φωνές που φύγατε,
Φωνές που μείνατε,
Φωνές που ήρθατε,
Φωνές που θα 'ρθειτε,
Ή θα ξαναγυρίσετε (μακάρι!)
Φωνές που θα φύγετε (εύχομαι κανένας!)
Εύχομαι σε όλους σας απ' τα βάθη της καρδιάς μου,
να είστε όλοι σας γεροί, αγαπημένοι και ευτυχισμένοι!
Χρόνια Πολλά σε όλους σας!
Καλά Χριστούγεννα!
Αγαπημένες μου Φωνές, αγαπημένοι μου συν-Άνθρωποι....
(πόσα ήθελα να σας πω απόψε; Πόσα;)
Μια ζωή με θυμάμαι να στέλνω κάρτες.
Χριστούγεννα, Πάσχα, ονομαστικές γιορτές, ακόμα και το καλοκαίρι στις διακοπές μου.
Όπως μου αρέσει να στέλνω, άλλο τόσο μ΄αρέσει και χαίρομαι πολύ, όταν παίρνω κάρτες με ευχές.
Σήμερα όμως χάρηκα περισσότερο, γιατί έλαβα ευχετήριες κάρτες από κει που δεν το περίμενα.
Η μία ήταν από την τράπεζα που πήρα το δάνειο για το σπίτι στο χωριό! Πολύ μ΄άρεσε που δεν με θυμούνται μόνο για τους λογαριασμούς. Αυτή η κάρτα μου έδειξε ότι δεν είναι απρόσωπη κι ότι θα συνεχίσουμε αυτή την ανθρώπινη συνεργασία και στο μέλλον, που θα είναι μακρύ....
Η άλλη που δεν την περίμενα ήταν από τον μαραγκό που έκανε τα κουφώματα του σπιτιού. Πολύ με συγκίνησε η κίνησή του αυτή! Δείχνει ότι εκτίμησε την δουλειά που του έδωσα και την συνεργασία μας. Γι΄αυτή την κίνηση και μόνο, θα του δώσω και τις υπόλοιπες δουλιές!
Αυτές ήταν οι δύο εκπλήξεις της ημέρας που μου έδωσαν μεγάλη χαρά!
Την ίδια χαρά και συγκίνηση πήρα, που με θυμούνται κάποιες βιβλιοθήκες που χάρισα παλιότερα βιβλία, την ίδια που κάποιοι αναγνώστες του βιβλίου της "Μάννας με 2ν" με θεωρούν δικό τους άνθρωπο, την ίδια χαρά από συγγενείς και φίλους.
Οι κάρτες που σας έβαλα η μία είναι απ΄τον Σύλλογο Ζαγοριανών Βόλου, που δείχνει το Δημαρχείο μας χιονισμένο και η άλλη από κάπου αλλού, με αφορμή τα "δώρα της Μάννας".
Αυτές οι κάρτες είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά...
Αυτές οι κάρτες, απλές κινήσεις που δίνουν όμως, τόση χαρά!
Έστεκε στο δρόμο μ' ένα σφουγγάρι στο χέρι,
και τις αναμνήσεις.
.......
Η Ελένη ψήνει καφέ για τους εργάτες που δουλεύουν στα κάρβουνα.
Φωτο
Σωτήρης Κουκιάσας
