Η δημοσίευση έγινε, οι γονείς ήρθαν για πρώτη φορά στο UK, ο Κωστάκης και η κομπανία επίσης και οι καθολικοί ανέστησαν αυτόν που ανασταίνεται κάθε χρόνο και προκοπή δε βλέπουμε.
Όπως, λοιπόν, βρισκόμαστε στο Vinoteca και κατεβάζουμε ένα ωραιότατο λευκό ξηρό (Côtes du Rhône φυσικά γιατί τιμάω πάντα τη Grenoble άσχετα αν έχω να πατήσω πόδι εκεί πάνω από 5ετία - τι λογοδιάρροια είναι αυτή για ΆΛΛΗ μια φορά) και ενώ έχουμε γλιτώσει από κατακλυσμό που θυμίζει τα γυμνάσια που πέρασε ο κακομοίρης ο Νώε, παίζει το παρακάτω κομμάτι. The look. The look ρε φίλε.
Και άσχετα με το τι λένε τα παιδιά, έχω μεταφερθεί με τσάρτερ στη Δανία, ίσια στο καλοκαίρι του 2013. Αυτές είναι οικονομικές πτήσεις - όχι της Ryanair. Καλοκαίρι του 2013, στο Tingbjerg, μετά τη μετακόμιση στο δωμάτιο 169 - και ο Κωστάκης στο 269 - ούτε παραγγελιά να τα είχαμε κάνει.
Τι ωραίο καλοκαίρι. Μόνο που έλειπε απ' την παρέα ο Γιαννάκης. Αλλά και πάλι. Τι ωραίο καλοκαίρι. Το ποδήλατο μου το μαύρο και οι βόλτες στην Utterslev mose. Pizza Dominos και λεμονάδα, χέρι με χέρι το μπουκάλι στο δρόμο για το σπίτι με τις λευκές νύχτες να φωτίζουν το δρόμο μέχρι τα μεσάνυχτα. Πρώτο καλοκαίρι στη Δανία. Το ταξίδι στη Γροιλανδία.
Το Κορίτσι με τα Πορτοκάλια πήγε στο Ice Cap, αλλά δεν είχε χιόνια και τα λυκόσκυλα την άραζαν. Ούτε έλκηθρα ούτε τίποτα. Αυτή είναι ζωή. Αραλίκια στο Sisimiut. Τι μέρες... Κοιτάζω τις φωτογραφίες κι είναι σαν όνειρο.
Το δωμάτιο 169 μυρίζει μόνιμα βανίλια, δώρο απ την προηγούμενη ιδιοκτήτρια. Κι οι νύχτες τόσο φωτεινές. Χρειάζομαι πάντα τη μάσκα του ύπνου, σαν άλλη Ντένη Μαρκορά.
Η γιορτή του Sankthans. Οι φωτιές τη νύχτα. 23 Ιουνίου. Remember how we shook shook. Remember. Remember,
Δεν ξεχνιέται. Με τίποτα :)
Όπως, λοιπόν, βρισκόμαστε στο Vinoteca και κατεβάζουμε ένα ωραιότατο λευκό ξηρό (Côtes du Rhône φυσικά γιατί τιμάω πάντα τη Grenoble άσχετα αν έχω να πατήσω πόδι εκεί πάνω από 5ετία - τι λογοδιάρροια είναι αυτή για ΆΛΛΗ μια φορά) και ενώ έχουμε γλιτώσει από κατακλυσμό που θυμίζει τα γυμνάσια που πέρασε ο κακομοίρης ο Νώε, παίζει το παρακάτω κομμάτι. The look. The look ρε φίλε.
Και άσχετα με το τι λένε τα παιδιά, έχω μεταφερθεί με τσάρτερ στη Δανία, ίσια στο καλοκαίρι του 2013. Αυτές είναι οικονομικές πτήσεις - όχι της Ryanair. Καλοκαίρι του 2013, στο Tingbjerg, μετά τη μετακόμιση στο δωμάτιο 169 - και ο Κωστάκης στο 269 - ούτε παραγγελιά να τα είχαμε κάνει.
Τι ωραίο καλοκαίρι. Μόνο που έλειπε απ' την παρέα ο Γιαννάκης. Αλλά και πάλι. Τι ωραίο καλοκαίρι. Το ποδήλατο μου το μαύρο και οι βόλτες στην Utterslev mose. Pizza Dominos και λεμονάδα, χέρι με χέρι το μπουκάλι στο δρόμο για το σπίτι με τις λευκές νύχτες να φωτίζουν το δρόμο μέχρι τα μεσάνυχτα. Πρώτο καλοκαίρι στη Δανία. Το ταξίδι στη Γροιλανδία.
Το Κορίτσι με τα Πορτοκάλια πήγε στο Ice Cap, αλλά δεν είχε χιόνια και τα λυκόσκυλα την άραζαν. Ούτε έλκηθρα ούτε τίποτα. Αυτή είναι ζωή. Αραλίκια στο Sisimiut. Τι μέρες... Κοιτάζω τις φωτογραφίες κι είναι σαν όνειρο.
Το δωμάτιο 169 μυρίζει μόνιμα βανίλια, δώρο απ την προηγούμενη ιδιοκτήτρια. Κι οι νύχτες τόσο φωτεινές. Χρειάζομαι πάντα τη μάσκα του ύπνου, σαν άλλη Ντένη Μαρκορά.
Η γιορτή του Sankthans. Οι φωτιές τη νύχτα. 23 Ιουνίου. Remember how we shook shook. Remember. Remember,
Δεν ξεχνιέται. Με τίποτα :)
