Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
ρώταγε ο ιωάννης πολέμης.. ωραία η πατρίδα μας.. σα γεωγραφικός τόπος.. ευλογημένος.. με υπέροχο
ήλιο.. ενδιαφέρουσα και ποικίλα μορφολογία.. αυτό το καταπληκτικό αιγαίο.. οι μετανάστες κρατάνε
τις εικόνες στην καρδιά τους.. κι αναπολούν το νόστιμον ήμαρ.. κι εγώ.. όταν πριν 30.. 20.. 15
χρόνια.. είχα την ευκαιρία να φύγω.. εύκολα και με εξασφαλισμένες δουλειές.. σκέφτηκα όλα αυτά..
σκέφτηκα ότι είναι κρίμα να αφήσουμε αυτόν τον ευλογημένο τόπο σε ένα μάτσο άχρηστους
ηλίθιους.. και θέλησα να το παλέψω.. σιγά τα αίματα.. μόνο εγώ μάτωσα.. ούτε ένα ορατό
γρατζούνισα δε κατάφερα στην σκληρή επιφάνεια της ηλιθιότητας που μας κυβερνά.. και ήλθε η
ώρα.. που κανένας πιά δε με ζητά.. που είμαι μεγάλος για τις περισσότερες αρχές.. αλλά που
ομολογώ ότι όπως προβλέπετο.. νικήθηκα από τη βλακεία.. νικήθηκα από την πλειοψηφία των ηλίθιων αχάριστων κατοίκων.. αυτού του ευλογημένου τόπου.. που δεν εκτιμούν το δώρο της ζωής.. δεν μπορούν να την χαρούν.. απαγορεύουν τη δημιουργία.. γιατί τους χαλά τη ραστώνη.. μισούν την
σκέψη.. γιατί τους χαλά τη βολή.. αγανακτούν που δεν μπορούν να κλέψουν τόσα πολλά πιά.. που
έχουν αρχίσει να ζορίζουν τα πράγματα..
φτάνει! 30 χρόνια έχω δουλέψει μαζί με μερικά κορόιδα σαν και μένα.. για να δημιουργήσουμε.. και πάλι τί.. άχρηστα αντικείμενα για τη δόξα του επιφανειακού.. γιατί οτιδήποτε άλλο απαγορεύεται.. διώκεται.. τιμωρείται..
ΔΕ ΘΈΛΩ ΝΑ ΔΟΥΛΈΨΩ ΆΛΛΟ ΓΙΑ ΣΑΣ.. ΔΕ ΜΟΥ ΈΧΕΙ ΜΕΊΝΕΙ ΟΎΤΕ ΕΝΈΡΓΕΙΑ.. ΟΎΤΕ ΣΥΜΠΆΘΕΙΑ.. ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΊΝΕΤΑΙ ΌΤΑΝ ΚΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΌΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΠΆΡΕΙ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΎΓΕΙ..θέλω να φύγω τώρα.. και ξεχάσω την ύπαρξή σας.. δε με νοιάζει που.. δε με νοιάζει πως.. αρκεί να
μη βλέπω τις ξινισμένες φάτσες σας.. το μίσος προς κάθε κατεύθυνση.. γιατί σας περιέκοψαν λίγο
την άνεση της κλοπής.. δε με ζητά πιά κανείς.. αλλά είμαι διατεθειμένος να φύγω σαν πακιστανός..
έστω και παράνομα.. έστω και κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά για να επιβιώσω.. αρκεί να σας ξεχάσω..
γιατί όπως και να έχει.. ο μετανάστης εγκληματίας.. που εγκληματεί για να επιβιώσει.. είναι πιό
ηθικός από τον αυτόχθονα νοικοκύρη.. που εγκληματούσε για να θρέψει το υπερτροφικό ΕΓΩ του.. και αν ο αυτόχθονας μείωσε την αξία της ζωής του μετανάστη.. γιατί κι ο μετανάστης να μην κάνει το ίδιο για τον αυτόχθονα;..
ευτυχώς δεν έχω ιδιοκτησία.. εκτός από τους γονείς μου δε με κρατά κάτι εδώ.. αυτή η χώρα όσο κι
αν την αγαπώ ανήκει στα λαμόγια της..
ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΤΏΡΑΑΑΑ
