Δεν έχουμε σωτηρία..

η εικόνα από εδώ

..μου ήλθε η όρεξη για καρμπονάρα χθες.. πετάχτηκα να πάρω 3 πραγματάκια που έλειπαν.. ζαμπον μπέικον και κρέμα γάλακτος.. μπουκάρησα.. σε ένα λεπτό τα μάζεψα.. διάλεξα ένα ταμίο με ένα πελάτη μπροστά μου και περίμενα.. μόλις ανέβασα το καλαθάκι μου στο ταμείο.. έρχεται μια κυρία τρέχοντας.. με κατάφορτο καλαθάκι.. “εγώ είμαι μπροστά μου είπε.. είχα αφήσει το καλαθάκι.. βιάζομαι..”.. πινγκ πινγκ πινγκ 12,36.. ορίστε.. ευχαριστώ καλησπέρα.. λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα θα έκανα.. αλλά έπρεπε να περιμένω να περάσει η κυρία.. με τα 20-30 πράγματα.. γιατί ο δικός της χρόνος είναι φυσικά πολυτιμότερος του δικού μου.. γενικά δε βιάζομαι.. από μικρός έχω αποφασίσει ότι το τέλος το ξέρω.. ένας τάφος είναι.. γιατί να βιάζομαι;.. ούτε θεωρώ τον δικό μου χρόνο πολυτιμότερο από του διπλανού μου.. αλλά σε βάζει να σκεφτείς.. όσο δε ζητάμε την συνολική καλή διάθεση.. όσο ισχύει το τεκμήριο της ενοχής.. όσο καθένας θεωρεί τον δίπλα αντίπαλο.. όσο αδυνατούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης.. δε μπορούμε.. και κατά τη γνώμη μου.. δεν αξίζουμε σωτηρία.. ας λιμοκτονίσουμε ταμπουρωμένοι στη κουτοπόνηρη ανασφαλή μιζέρια μας..

π..ΟΝΟΙ..ρεφτήτε..

..λοιπόν.. εν μέσω κρίσης.. και με μηδενικά σχόλια σε κάποια από τα 7 υπάρχοντα ιστολόγιά μου.. αποφάσισα να κάνω κι ένα όγδοο..
μέσα σε 6 πλημμύρες και καμιά δεκαπενταριά μετακομίσεις.. έχω χάσει αρκετά από τα αγαπημένα μου έντυπα.. τα οποία με καθόρισαν.. και είναι κατά ένα μέρος υπεύθυνα γι αυτό που είμαι.. είπα να σώσω κάποια από αυτά.. ότι έμεινε.. άρχισα να σκανάρω.. και ίσως σιγά σιγά να τα ανεβάσω κι εδώ.. μήπως τα σώσω από τη λήθη..
πρώτα άρχισα να σκανάρω ένα αγαπημένο περιοδικάκι.. που μέσα στα 4 χρόνια της κυκλοφορίας του.. με επιρέασε ιδιαίτερα.. το μικρό επιστήμονα.. από το επόμενο ποστ θα αρχίσω.. ακόμα και κανένας να μην εμφανιστεί.. ελπίζω να μπορεί να βρεθεί σε αναζητήσεις του γουγλη.. που εμένα με απογοήτευσαν..
το βλέπετε και στη λίστα δεξια..

π..ΟΝΟΙ..ρεφτήτε..