Ναι, καλά καταλάβατε. Εκεί που νόμιζα ότι είχα ηρεμήσει,
είχα μπει σε μια σειρά βρε παιδί μου, έκανε το σύμπαν τετραπλό φλίπιτι φλόπιτι
και ήρθανε τα πάνω κάτω, τα δεξιά αριστερά, τα πίσω μπρος και ούτω καθεξής σόου
του σπικ.
Όλα ξεκίνησαν όταν γεννήθηκα. Όχι, περίμενε αναγνώστη, μη
μου κλείσεις την οθόνη στα μούτρα, δεν θα σου περιγράψω όλη μου τη ζωή έως σήμερα,
ούτε θα αναλύσω παιδικά τραύματα, ούτε θα θυμηθώ τότε που η δασκάλα μου στο νηπιαγωγείο
αρνήθηκε να μου βάλει σφραγίδα φραουλίτσα παρ’ όλο που η ορθογραφία μου ήταν
άψογη, επειδή είχα ξεχάσει το τετράδιό μου στο σπίτι (μεγάλη αδικία κυρία
Ποπάρα, να τα λέμε αυτά).
