Τι ωραία! Επιτέλους και λίγο βροχούλα. Τρελαίνομαι για την βροχή!! Όλο το απόγευμα το έβγαλα στο μπαλκόνι πίνοντας τον καφέ μου και παρακολουθώντας τη βροχή. Η απόλυτη ηρεμία.... Περιμένω να πιάσουν και τα κρύα.... Νομίζω πως το βαρέθηκα λίγο το καλοκαιράκι....

ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ.

Ζούμε κι εμείς το οικογενειακό μας δράμα!!! Έχουμε μια γιαγιά ετών 85 με αλτσχαϊμερ!!
Τι να πρωτοπω. Οσοι έχουν περάσει απο αυτές τις καταστάσεις θα με καταλάβουν. Οταν τα συζητάμε γελάμε αλλά όταν τα λέει μας βγάζουν απο τα ρούχα μας. Το κόκκινο πανί γι΄αυτή είναι η θεία μου, η αδερφή της μαμάς μου, στις οποίας το σπίτι ζει. Η γιαγιά αγόρασε δικό της ψυγείο, το έχει βάλει μέσα στο δωμάτιο της και έβαλε τον μπαμπά μου να της βάλει κλειδαριά γιατί, όπως λέει η γιαγιά, η θεία μου της παίρνει τα αγγουράκια της!!!! Σήμερα μου είπε πως τις πήρε και τις μελιτζάνες!!!! Και αυτό βέβαια δεν είναι το μοναδικό. Της έχει πάρει επίσης τις κουβέρτες που είχε απο την προίκα της και ένα γουδοχέρι. Α! και κάτι τραπεζοκαρέ.
Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν πριν απο τρείς εβδομάδες. Η θεία μου πήγε για 2 μέρες με τις εγγονιές της στα καμένα βούρλα σε μια θειά που έχει εκεί εξοχικό για να την δουν. Ε δεν μπορείτε να φανταστείτε τι της πήρε για να το πάει δώρο σε εκείνη τη θειά. Τα εσώρουχά της!!!!
Για λεφτα μην αναρωτιέστε καθόλου. Οπως λέει και η γιαγιά Αννα τα έχει κρύψει καλά και δεν πρόκειται να τα βρεί κανεις!!!
Μιλάμε είμαστε για πολλά γέλια. Αλλά το θέμα είναι πως μας δημιουργεί προβλήματα μιας και δεν είναι συνεργάσιμη σε πολλά πράγματα. Η μαμά μου χθές πήγε να πάρει τα ρούχα της να τα πλύνει κι έγινε χαμός!!! Δεν ήθελε γιατί όταν τις τα παίρνουν να τα πλύνουν μετά τα χάνει!!! Αυτό όμως από ένα σημειο και μετά καταντάει εκνευριστικό!!
Τώρα πια πρέπει να την πάμε οπωσδήποτε σε ένα νευρολόγο ή ένα ψυχίατρο γιατί αλλιώς θα χρειαστεί να πάμε εμείς. Πως όμως να την πείσουμε να πάει που δεν εμπιστεύεται κανένα γιατρό γιατί όπως λέει " τους βάζουμε να τις δίνουν λάθος χάπια για να την πεθάνουν!!" Μόνο μία γιατρό εμπιστεύεται και πηγαίνει μόνη της εκεί για να την παρακολουθεί και να της γράφει τα χάπια της που παρεμπιπτόντως ξεχνάει αν τα έχει πιει και τα πίνει διπλα!!! Μην μου πειτε γιατί δεν τις τα δίνουμε εμείς. Είπαμε είναι αδιάλλακτη και είναι ικανή να βγεί στη γειτονιά και να βρίζει και τη μαμά μου και τη θεία μου.
Επίσης πρίν ένα μήνα είπε στη μαμά μου πως τα λεφτά που έχει στην τράπεζα τα κρατάει για όταν θα μεγαλώσει και δεν θα μπορεί να πάρει μια γυναίκα να την φροντίζει!!! Πόσο να μεγαλώσει ακόμη;
Και το αποκορύφωμα ήταν τη Δευτέρα ζήτησε απο εμένα και την ξαδέρφη μου να της πάρουμε κινητό!!! Θέλει να μιλάει, λέει, με την αδερφή της γιατί το τηλέφωνο η θεία μου, ποιος άλλος άλλωστε, το έχει κλειδώσει και όχι τίποτα άλλο αλλά θα παίρνει η αδερφή της τηλέφωνο και θα ανησυχεί που δεν το σηκώνουν και δεν έχουν μάθει νέα για τη γιαγιά την Άννα Υποσημείωση: με την αδερφή της έχουν να μιλήσουν πάνω απο 20 χρόνια γιατί έχουν τσακωθεί!!!!
Σας κούρασα αλλά ήθελα να πω κάπου τον πόνο μου.

Φίλοι μου επέστρεψα. Μετά απο αρκετές μέρες ξεκούρασης στο εξοχικό μου γύρισα με γεμάτες τις μπαταρίες μου και γεμάτη όρεξη.
Πέρασα μια βόλτα και απο τα δικά σας στέκια αν και έχω αφήσει πολλούς παραπονεμένους. Εκεί που ήμουν έκανα αποτοξίνωση απο τον υπολογιστή. Αν και είχε ιντερνετ καφέ δεν πήγα γιατί ήξερα πως θα κολλήσω. Ταξίδεψα μόνο με τα βιβλία μου όπως έγραψα στην προηγούμενη ανάρτησή αν και αυτή τη φορά δεν το ευχαριστήθηκα όσο ήθελα αφού είχαμε κόσμο στο σπίτι και δεν με άφηναν συχνά στην ησυχία μου !!!
Πέρασα όμως υπέροχα κι εύχομαι το ίδιο και για εσάς
Καλό μας χειμώνα λοιπόν ή όπως λέει και ένα φίλος "καλή σεζόν"

ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ

Ενα απο τα μεγάλα μου πάθη είναι τα βιβλία. Κάθε είδους βιβλία και κάθε έντυπο γενικά. Τα διαβάζω με μανία και πολλές φορές ξενυχτώ με αυτά.
Το θεωρώ αδιανόητο να μην διαβάσω έστω και μία σελίδα κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ εκτός βέβαια άν είμαι πάρα πολύ κουρασμενη.
Πάντα υπάρχει ακουμπισμένο στο κομοδίνο μου ένα βιβλίο και πολλές φορές και δύο μιας και όταν διαβάζω κατί φροντίζω πάντα να κοιτάξω για το επόμενο!
Το καλοκαίρι δε τρελαίνομαι Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάω στην παραλία με το βιβλίο μου και τσαντίζομαι αφάνταστα αν πάμε μεγάλη παρέα και δεν μπορώ να διαβάσω....
Ετσι λοιπόν και φέτος το καλοκαίρι διάβασα αρκετά.
Ξεκίνησα με έναν συγγραφέα που διαβάζω τα τελευταία δύο χρόνια πιο πολύ σαν ψυχοθεραπεία Τον Irvin Yalom. Ετσι και πήρα το βιβλίο " ο κήπος του επίκουρου" Για άλλη μια φορά κάτι κέρδισα. Ισάξια με το " η μάνα και το νόημα της ζωής", "Οταν έκλαψε ο Νίτσε"," ο δημιος του έρωτα" και πολλά άλλα.
Μιας όμως και είναι καλοκαιράκι συνέχισα με κατι πιο απλό που με παρέσυρε όμως αρκετά. Διάβασα της Λένας Μαντα το "Ερωτας σαν βροχή". Με παρέσυρε και με ξενύχτησε μια και ήμουν στο εξοχικό μου και είχα άπλετο χρόνο. Το απόλαυσα και στη θάλασσα φυσώντας το αεράκι και απολαμβάνοντας τον καφέ μου παρέα με το βιβλίο.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα πριν μια εβδομάδα έσπευσα να αγοράσω ένα ακόμη βιβλίο της Λένα Μαντα " Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι". Πραγματικό αριστούργημα Με έχει παρασύρει και αυτό και τα απογεύματα περιμένω πότε θα πέσει ο ήλιος απο το μπαλκόνι μου να πάρω τον καφέ μου και να συνεχίσω της Ιστορία των πέντε γυναικών που με έχει αφήσει στην αγωνία.
Μιας και αύριο φέυγω λοιπόν και πάλι για το εξοχικό έπρεπε να εφοδιαστώ με το επόμενο μυθιστόρημα μου. Διάλεξα της Έλένης Τσαμαδου " Της ζωής και της αγάπης". Εχω διαβάσει τις καλύτερες κριτικές και περιμένω με ανυπομονησία να το αρχίσω και να ταξιδέψω για άλλη μια φορά στις σελίδες της.
Σε όσους διαβάζετε εύχομαι καλή ανάγνωση και σε όλους εσάς που δεν το τολμάτε δεν ξέρετε τι χάνεται.
Δεν είναι σαν να κοιτάς μια ταινία που είναι όλα έτοιμα μπροστά σου. Ο συγγραφές περιγράφει και εσύ με τη φαντασία σου πλάθεις το τοπίο, τα πρόσωπα, τους χαρακτήρες....με λίγα λόγια εσύ σκηνοθετείς!

ΕΡΩΤΑΣ

'Oλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους,
δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα, γδαρθήκανε
σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή, αλλόφρονες, ματωμένοι,
βγάλανε μια κραυγή
σα ναυαγοί, που, λίγο πριν ξεψυχήσουν, θαρρούν πως βλέπουν φώτα,
κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα
ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
μπαίνεις καὶ δὲν ξέρεις ἂν θὰ βγεῖς.
Πόσοι δὲν ἔφαγαν τὰ νιάτα τους –
μοιραῖες βουτιές, θανατερὲς καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια ἀθέατα,
ρουφῆχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Ἀλίμονο ἂν κόψουμε τὰ μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Ἀλίμονο ἂν προδώσουμε τὴ θάλασσα
Γιατὶ ἔχει τρόπους νὰ μᾶς καταπίνει.
Ἡ θάλασσα εἶναι σὰν τὸν ἔρωτα:
χίλιοι τὴ χαίρονται – ἕνας τὴν πληρώνει.

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Επέστρεψα αλλά γιά λίγο. Εκει στο εξόχικό πέρασα υπέροχα. Ετσι γύρισα ανανεωμένη. Θα ξαναφύγω ξανα σε λίγες μέρες για τον ίδιο προορισμό. Τόσο πολύ μου άρεσε. Ολή μέρα μπάνιο, καφέδες και διάβασμα. Γύρισα για να φιάξω την κάρτα του ΟΑΕΔ και ξανά προς την δόξα τραβα. Ενα ήταν το αρνητικό απο την όλη ιστορία. Δίπλα είναι μια καφετέρια που το βράδυ γίνεται κλαμπ. Και αν και σε κατοικημένη περιοχή το βράδυ έχει παρα πολύ δυνατά την μουσική και δεν μπορείς να ησυχάσεις. Τους έχουν γίνει επανειλημμένα παρατηρήσεις και τους στέλνουν και την αστυνομία αλλά μάταιο. Φαίνεται ο τύπος λαδώνει καλά!!! Ποτέ θα πάρω ανάποδες και δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει.. Ενα βράδυ δεν ηρέμησα με την μουσική που γούσταρα εγώ. Αναγκαστικά ακουγα την δική τους μουσική που ήταν αυτα τα δυνατά νταπα ντουπα τα λεγόμενα μπιτάκια. Πιττάκια που λέει και η μαμά μου....Κασεροπιττακια....τύροπιττάκια και αλλα.
Αυτά τα νέα μου. Είπα και το παράπονο μου.
Καλά να περνάτε όσοι είστε διακοπές και υπόλοιποι υπομονή........