Jasper skate school tegemoet

Morgen gaat Jasper voor de allerlaatste keer naar de creche.
Op 5 januari stapt hij samen met zijn grote broer de schoolpoort binnen. Ik weet niet of hij het zelf goed zal beseffen. Wij (mama en papa) daarentegen... en de papa waarschijnlijk nog des te meer, want het is vooral hij die er dagelijks Jasper gaat afzetten en oppikken. Ik denk dat we morgenavond, na het smullen van de smoutebollen en het drinken van de Glühwein (ik helaas zelf niet wegens een niet zo ideale combinatie met borstvoeding) op de kerst/ouderavond in de creche, toch wel met een raar gevoel zullen vertrekken...
OK, een echt afscheid wordt het voor ons niet, in elk geval toch maar tijdelijk, want Lieselot start er al terug vanaf maart (joehoe, 2 maanden maar naar 1 locatie rijden 's morgens en 's avonds!). Maar het is vooral ook het besef: onze Jasper wordt groot! Dat besef was al toegeslagen vanaf het moment dat ik hem naast zijn ieniemieniezusje zag, maar wordt nu eens zo duidelijk met het verlaten van de creche.

Jasper neemt deze week dus afscheid van 13 andere peutertjes in de groep en van zijn supermegafantastische verzorgsters, en zijn mama vond het wel gepast dat met een klein kadootje te doen. Willem gaf anderhalf jaar geleden bij zijn afscheid papieren zakdoekjes in een leuk hoesje af. Deze keer moest ik dus iets anders verzinnen.

Het werd uiteindelijk dit (voor de peutertjes, niet voor de verzorgsters):

Stoepkrijt (vond ik wel een gepast symbool voor "school") als een snoepje in plastiek kadootjesfolie gewikkeld en op een mini-skateboard vastgemaakt. Het was even denken hoe ik de twee netjes aan elkaar zou vastmaken. Tot ik op een van de vele rondslingerende loomband-elastiekjes stootte (die dingen vind je echt overal in huis terug he!). Natuurlijk net als de krullekes in een bijpassend kleurtje, he! Een klein labeltje liet weten dat Jasper richting school skate...

Ik maakte een heel leger... Eentje voor elk kindje in zijn groep.

Ik kreeg maar niet genoeg van het foto's maken. Zo samen was het echt een vrolijk gekleurde bende!

 

De verzorgsters mochten naar mijn mening, na al die tijd dat Jasper door hen in de watten gelegd geweest is, ook wel eens verwend worden en dus werden ze voorzien van een heus bio-verwensetje.

Vooral de tekst op de achterkant sprak me wel aan: "Genieten. Loslaten. Aandacht voor jezelf." Daar gaat het me om. Na de drukte die ze ongetwijfeld elke dag in de creche doorstaan, even loslaten en genieten.

Nog een papiertje eromheen, dat ze aan het uitpakken nog wat extra plezier beleven :-)

En hupakee, klaar voor vertrek!

PS: Nu realiseer ik me ineens dat dit mijn 100ste berichtje is op 2 jaar tijd!!! Dat mag wel gevierd worden he! Maar hoe zouden we dat het beste kunnen doen? Een giveaway? Een swapje? Een naaiseltje op aanvraag? Iemand ideetjes? Voorstellen worden met veel enthousiasme verwelkomd! Ik denk er alvast ook even over na :-)

Tot binnenkort!

Sushi

Vandaag was de laatste werkdag van een Britse vriendin voordat ze binnenkort voorgoed terug naar haar vaderland verhuist. Ik ken haar intussen al zo'n 10 jaar als collega en dat op twee verschillende wetenschappelijke instituten. Het zal dan ook wel een beetje raar doen nu ze er ineens niet meer zal zijn.

Ook al leggen we natuurlijk met een heel deel collega's samen voor een groot cadeau, ik wou haar toch graag iets persoonlijks geven. Ik was er al een tijdje over aan het nadenken, maar toen ik begin deze maand bij MiM's Tasjes haar sushi-bord zag, toen wist ik het meteen. Deze vriendin is namelijk dol op sushi! Dus speelde ik een beetje van copycat.

Ik kocht een mooi wit vierkant bord,

tekende met een dun zwart stiftje eerst alle grote lijnen uit (je zult er meteen een groot deel van MiM's Tasjes haar tekeningen in herkennen!),

kleurde het daarna met een penseeltje en speciale porceleinverf in en dan enkel nog een uurtje op 150 graden de oven in.

De vriendin was content en ik dus ook! :-)

Meer nog, hierdoor kregen we zo'n zin in sushi, dat we beslisten om ineens ook eens te proberen om zelf sushi te maken. En mijn ventje deed dat ongelooflijk goed. Oordeel zelf maar!

En ik kan jullie verklappen dat het er niet alleen superlekker uit zag, maar dat het ook echt ongelooflijk lekker was: een meer dan geslaagd experiment!

Elke nieuwe start is ook een beetje afscheid...

Vandaag zet onze Willem een grote stap: voor de allerallereerste keer naar school!

Trots als een gieter met zijn nieuwe jasje en zijn boekentas stapte hij de nieuwe schoolpoort binnen.

En hoewel hij papa's broek ineens wel van heel dichtbij wou bestuderen toen het tijd was om zijn klasje binnen te stappen, zijn er toch geen traantjes gevloeid (nee, ook niet bij de mama en de papa :-)) toen hij nieuwsgierig op zoek ging naar de zandbak in de klas. Wat lijkt hij ineens groot geworden, ons klein pagadderke...

Naar school betekent ook dat het tijd was om afscheid te nemen van de creche, waar hij twee jaar lang liefdevol verzorgd is geweest. En afscheid nemen, dat kan natuurlijk niet zonder een klein afscheidskadootje als herinnering. Om de traantjes te drogen, voorzag ik zakdoekjes :-) maar dan natuurlijk in een mooie verpakking.
Een paar maand geleden won ik bij Matilda mooie vlinderstofjes. Ideaal voor een creche die " 't Vlindertje" heet, dacht ik zo :-)

En dus werd vrijdag dit pakketje afgeleverd voor alle verzorgsters die ooit in de loop van die twee jaar voor hem gezorgd hebben (ja, dat zijn er heel wat!)

Een paarse versie en een roze versie, met een klein briefje binnenin.

Met dank aan Anneleen die het ideetje bij me heeft doen ontspruiten en een link legde naar een overduidelijke tutorial! :-)