Η διαδικασία κατά την οποία άτομο ή σύνολο ατόμων - αφού έχουν
επεξεργαστεί δεδομένα - γνωστοποιούν ή αποδέχονται ή επιβάλλουν μια κατάσταση
καθιστώντας τη πράξη.
Ο αρχάνθρωπος σε ένα άγριο περιβάλλον όπου εγκυμονεί
κινδύνους δεν αποφασίζει, αλλά απλά αντιδρά βίαια με βάση το ένστικτο και την αρχή
της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης.
Σήμερα στις οργανωμένες κοινωνίες το άτομο - θεωρητικά - κινείται σε
προστατευτικό ως προς την επιβίωσή του περιβάλλον και συνήθως του παρέχονται
πλαίσια και εφόδια επιλογών, ώστε να κατευθύνει τη ζωή του σε διάφορους στόχους.
Το σημείο απ’ όπου καθορίζεται μια διαδρομή αποτελεί προϊόν
μιας απόφασης.
Η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα μιας συνδυασμένης
επεξεργασίας από τη νόηση, το ένστικτο και το θυμικό που καθορίζουν και εκφράζουν αυτό
που λέμε βούληση και δη ελεύθερη.
Η ελευθερία της βούλησης δεν σημαίνει μόνον πως είμαστε
ελεύθεροι να καθορίζουμε το πεπρωμένο μας, αλλά και υπεύθυνοι παράλληλα για τις
εκάστοτε επιλογές μας.
Οι επιλογές αυτές είναι πάντοτε διττές γιατί υποβάλλονται
στη διαδικασία του ναι ή του όχι , του ενός συγκεκριμένου και του αντιθέτου του.
Σε κάθε περίπτωση η μη επιλογή του αντιθέτου συνιστά το
άγνωστο μιας πιθανής χαμένης ευκαιρίας και τη γοητεία του.
Έτσι το κομβικό σημείο της απόφασης αποτελεί καθοριστικό
παράγοντα της ζωής.
Η σωστή ή όχι απόφαση είναι πολύ σχετική καθώς είναι άκρως
υποκειμενική διαδικασία και η αντικειμενική ακόμη θεώρησή της είναι εξ ορισμού
άτοπη, αφού αναφέρεται σε μια υποκειμενική βάση αντίληψης.
Έτσι μια απόφαση πέφτει σε παγίδες ή κρίνεται λάθος αφού
μπορεί να επηρεαστεί από :
α) ανευθυνότητα, ευθυνοφοβία ή μετάθεση ευθύνης
β) επικέντρωση σε συγκεκριμένη πληροφορία και δη ατεκμηρίωτη
γ) πεποίθηση στην δήθεν ορθότητα της κοινής λογικής
δ) προκατάληψη και προστασία των κεκτημένων μας
ε) υπερβολή στη σιγουριά της άποψης
στ) προσδοκία άμεσου οφέλους
Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε αντικειμενικά ''λάθος'' αποφάσεις αφού υπολείπεται πίσω τους μια
στρατηγική του νου που θα όφειλε να υπάρχει αποβλέποντας στο αντικειμενικό βέλτιστο
όφελος…
Το λάθος όμως εδώ είναι και πάλι αντικειμενική εκτίμηση για
υποκειμενικές διαδικασίες, έτσι ώστε το σωστό και το λάθος να είναι και πάλι μαχητά
και δυσδιάκριτα.
Μέση οδός εδώ είναι η διαδικασία της Λύσης του κόμβου με
κοπή και διακοπή του, έτσι ώστε απελεύθερα να ορίζεται μια νέα αφετηρία ενός σημείου
μηδέν έξω και πέρα από κάθε άλυτο προβληματισμό.
Η Τρίτη Απόφαση λοιπόν ακροβατεί και παρεμβάλλεται μεταξύ
υποκειμενικής και αντικειμενικής αντίληψης και στρατηγικής αποτελώντας την
κατεξοχήν Λύση…
Κι εκεί τα όρια σωστού και λάθους χάνονται στην
απροσδιοριστία του καινούργιου και απελεύθερου και στη γοητεία της υψηλού
ρίσκου κατεύθυνσης που καθορίζουν…
Όλα τα παραπάνω εδράζουν στο κατάλληλο timing που δεν μπορεί να είναι το χτες ή το αύριο, αλλά απαρέγκλιτα το σήμερα, το τώρα...
Στο άμεσο τώρα διαδραματίζεται πάντα όλο το σκηνικό μιας ζωής.
Και όταν αυτό δε βαρύνεται από την αίσθηση λάθους του χτες και από την μοιρολατρική αναβολή στο άγνωστο αύριο, τότε μπορεί να εντοπίζει και να αρπάζει τις ευκαιρίες που του δίνονται και να τις αξιοποιεί...
Στο τώρα και μόνον σε αυτό χτίζεται κάθε πιθανό αύριο και διορθώνεται το κάθε χτες...
Η στιγμή, η κάθε στιγμή είναι ολόκληρη η σκηνή μιας ολόκληρης ζωής, αφού κι ο χρόνος - ο ψεύτικος άπειρος ακινητοποιείται και υποκλίνεται μπροστά της...
