ερείπεια....

τα συναισθήματα ανάμικτα, ο καιρός είπαμε πάντα μας επηρεάζει...και το μυαλουδάκι ετοιμο να εκραγεί....

Επεισοδιακό το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου....σχέσεις ζωής έτοιμες να καταρρεύσουν....και ναι η υποψία που είχα επιβεβεώθηκε....ένα ακόμη χαρακτηριστικό προστέθηκε στο βιογραφικό μου ...αφέλεια....

Οι καρδιακοί μας φίλοι έτοιμοι να διαλύσουν το ''μαγαζάκι'', και οπως χαρακτηριστικά ειπα στην φιλενάδα μου...ισοπεδώθηκε μια ακόμη σταθερά της ζωής μου.....πολύ εγωιστικό θα μου πεις...αυτοί έχουν τα προβληματά τους και εγώ ανησυχώ οτι πέφτω απο το συννεφάκι μου...
Οχι βέβαια, αυτη είναι μια απλή διαπίστωση τώρα που κάπως ισορρόπησαν τα πράγματα....τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο.

Ενας έρωτας , μια οικογένεια, δυο πιτσιρίκια, μια ζωή μαζί....παιδιά ήταν και οι δυο όταν συναντήθηκαν οι ζωές τους....

μετά απο μεγάλη αγωνία, ώρες ολόκληρες στο τηλέφωνο και στο facebook τρέμοντας και χωρίς να ξέρω πως να συμβουλέψω την φιλενάδα μου, κρατώντας ένα σωρό μυστικά απο τον δικό μου άνθρωπο, τώρα μπορώ να ξεφυσίσω ανακουφισμένη αλλα οχι εφησυχασμένη. Υπάρχει ενας συμβιβασμός , αλλα δεν εέμαι σίγουρη πόσο μπορεί να κρατήσει. .
Ξέρεις τι λένε για το ραγισμένο γυαλί.....Επανέρχoμαι στη αφέλεια....ποτέ μην βάζεις το χέρι σου στη φωτιά για κάποιον ...ούτε καν για τον εαυτό σου....