Ο
Λόνυ μου γαργαλάει τη μύτη ακριβώς τη στιγμή που με φιλάει ο Τζέιμς.
Κουνάω το χέρι μου νευριασμένη, «μμμ» μουγκρίζω «φύγε».
Μέχρι να
καταφέρω να με φιλήσει ο Τζέιμς έχω πηδήξει από ένα κτήριο (δε θυμάμαι
γιατί), πασχίζω να αποτελειώσω ένα επιστημονικό άρθρο (το ζήτησε η σύμβουλος), φοράω ένα 50ς φλοράλ φόρεμα και βρισκομαι στην παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του
Φιλιπ Ροθ στο Λονδίνο (όπου με έχει αναγκάσει να πάω ο εκδότης μου, για να κάνω δημόσιες σχέσεις). Ακούω υπομονετικά
τον Τζέιμς ΜακΑβόυ να με πρήζει για τη γυναίκα του και όταν του λέω
«ποια φιλάει καλύτερα, η Κιρα Νάιτλι ή η Αντζελίνα Τζολί;» (είμαι
σιγουρη ότι θα με ρωτησει κανενα τέτοιο κουτσομπολιό η Ρίτα όταν
γυρισω Ελλάδα) μου λέει «μπορεί να
συμμετάσχει και τρίτη διαγωνιζόμενη;» και με φιλάει.
Και ο Λόνυ βρίσκει
την ώρα, εκείνη τη στιγμή, να με γαργαλάει με την ουρά του, σκαρτς
σκράτς με το πόδι του, "ξύπνησες"; Ε,ξύπνησα γατούλη, αφού λύσσαξες να μου το χαλάσεις. Ξύπνησα…
Τρελή ζέστη στα νότια προάστια, βούρτσισμα στα δόντια και κονσίλερ κάτω από τα μάτια, καφές μπας και
συνέλθω και μετά τελευταίες διορθώσεις στο κείμενο (που εδέησε να τις στείλει ο Μεγάλος). Σε ποιον να βασιστούμε σήμερα για τον σχολιασμό των σχολίων του Μεγάλου; Στον τύπο από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο ή στον παλαβό από το Κέμπριτζ;
Ποιο κομμάτι της θεωρίας να αξιοποιήσω το κοινωνιολογικό ή το ψυχολογικό; Για να μπω και μια στιγμή να δω αν βγήκαν οι μεταθέσεις...
Όχι Τζέιμς, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να χοροπηδάς μέσα στο κεφάλι
μου. Το ξέρω ότι έχουμε αφήσει κάτι στη μέση, αλλά δε θα κάτσω τώρα να
γράψω για εσένα. Πρέπει να τελειώνω με το διδακτορικό, λέμε! «Moro mou,
you have all the time in the world to do that» λέει εκείνος –και το
«moro» με πολλά ρρρρρ, σαν γνήσιος Σκωτζέζος.
Αλλά δε φταίει αυτός, όχι: η φαντασία μου τα φταίει! Και η εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που δεν δίνουν δεκάρα για εμένα!
«Σε δυο χρόνια», μου είχε πει ο Μεγάλος, «θα το ξεπετάξεις εσύ το διδακτορικό, έτσι που δουλεύεις».
«Α, ο Μεγάλος είναι σπαθί, ο λόγος του είναι νόμος» είχε πει ένας φίλος του.
Ο Μεγάλος είναι σπαθί και κανείς δεν αμφιβάλει, αλλά το
τα άστρα και η υγεία του είχαν διαφορετική άποψη και τελικά έχω πάει τρία χρόνια πίσω, με το διδακτορικό ακόμα ατελείωτο, σ’ ένα σχολειό στο πουθενά, με μια σύμβουλο που περιμένει το κείμενο, να ψάχνω εκδότη για το καινούριο μου βιβλίο, κι ανάμεσα σε αυτά, ο Τζέιμς περιμένει να ξαναπάω για ύπνο για να
τελειώσουμε ό,τι αφήσαμε στη μέση.
«Τι
εννοείς μπορεί ως τον Οκτώβρη να έχει διαλυθεί το Τμήμα, και να μην προλάβει να στηρίξει το διδακτορικό της;" τον ρωτά ο κολλητός του, "τι θα κάνεις για το κορίτσι τώρα»;
«Τι άλλο
να κάνω; Ό,τι μπορούσα να κάνω για να της καταστρέψω τη ζωή το έκανα,
πόσα πια να κάνω κι εγώ» λέει ο Μεγάλος και γελά αυτοσαρκαζόμενος.
Δε νιώθω καλά, σας λέω!
«Πώς
είσαι έτσι; Λες και σου έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι!» λέει η αδερφή
μου.
«Κοντά έπεσες, βασικά ο Κρόνος της έχει πέσει καιρό τώρα στο κεφάλι, κι αυτό δεν το λες καλό» λέει η Ρίτα.
«Πάλι έτσι θα το περάσω το καλοκαίρι! Σαν κατάδικος! Στα κάτεργα! Να σουλουπώνω το διδακτορικό, να ετοιμάζω την παρουσίαση, να γράφω επιστημονικά άρθρα, να τρώω απορρίψεις απο εκδοτικούς, να πηγαίνω γυμναστήριο ψυχαναγκαστικά παρότι βαριέμαι, να μην έχω λεφτά να πάω διακοπές και να σπαταλάω ώρες και χρήμα στα σαπιοκάραβα της Σάμου, για να φτάνω τελικά στο νησί και να μην κάνω και τίποτα με τον καλό μου, γιατί θα περναει το χρόνο του ή με πελάτες ή με φιλους του!
«Τα σαπιοκάραβα της Σκωτία εννοείς;» λέει εκείνος «γιατί μου είχες τάξει να έρθεις Εδιμβούργο»!
«Ρε Τζέιμς, δε μας φτάνουν οι ρεαλιστικοί,
θα μας κάνουν παράπονα και οι φανταστικοί φίλοι τώρα; Ποια Σκωτία; Έχω εγώ λεφτά να έρθω Σκωτία; Εμείς θα τα λέμε στον
ύπνο μου, είναι πιο οικονομικό. Άσε που η ζωή στα όνειρα είναι σαφώς καλύτερη»!
Όταν όλα πηγαίνουν τόσο χάλια, όπως τώρα, σκέφτομαι οτι βλέπω εναν εφιάλτη όλη μέρα, και μόλις πέσω για ύπνο, θα ξυπνήσω από αυτόν. Ισως γι΄ αυτό να νυστάζω διαρκώς. Δεν αντέχω άλλο αυτόν τον εφιάλτη. Θέλω να πάω για ύπνο και να ξυπνήσω στο σκωτσέζικο ύπαιθρου. Ο Τζέιμς και να μου
δείχνει τον Φούρνο που δούλευε κάποτε και γκλασάριζε γλυκά. Να μου αφιερώνει χρόνο και να μη με πρήζει με τους φίλους ή τους πελάτες του...
