Bedankt!

Vorige week (27 maart) was onze trouwdag en werden we verwend met een fleurig bosje bloemen van mijn schoonmoeder. Die staat nu nog te pronken op de keukentafel in de welbekende Hoffz pot.

Ruim een week later staan ze er uiteraard niet meer zo mooi bij als op de foto's, dus nog een paar dagen genieten en dan komt er weer wat anders op de keukentafel.

Zoals sommigen gezien hebben om mijn insta, had ik het wandje waar de stalen deuren inzitten, voorzien van een andere kleur kalkverf. Ik vond lino niet mooi combineren met het zwart van de deuren, dus dat moest anders.

Nadat ik in de lappenmand gezeten had, dacht ik dat muurtje wel eens eventjes opnieuw te kalken. Helaas viel dat helemaal niet mooi uit: Toen de muur opgedroogd was, bleek het resultaat heel druk te zijn en moet dus over! Ik dacht uit de lappenmand te zijn, maar ik kreeg een terugval, waardoor dat wandje er nog steeds bont bij staat... Alles op z'n tijd!

Wat  jullie misschien ook meegekregen hebben, is dat we in huize Burgt erg getwijfeld hebben over gezinsuitbreiding... Mooie bruine cocker spanielpups(halfbroertjes van Reus) hadden mijn hart gestolen, maar de twijfels bleven heersen en de meningen verdeeld. Uiteindelijk hebben we besloten dat Reus onze enige, echte oogappel blijft!

Tot slot: Op instagram was er volop verwarring over mijn naamsverandering. Precies wat ik al verwachtte en waarom ik ook lang getwijfeld heb of ik die naam wel moest veranderen. 

Een korte uitleg: De naam "Het Poelhuys" kwam in mij op, toen we net in ons nieuwe huis zaten. Ons huis staat aan een poel... Met een knipoog naar een poolhouse (en daar we geen zwembad hebben, hebben we ook geen poolhouse) vond ik dat een leuke, passende naam voor onze woonstek.

Maar waarom nú dan toch die naamswijziging?

Dat komt omdat ik besloten heb te stoppen met bloggen. En waar het hier dus eindigt, vond ik het een goed moment om op Instagram een doorstart te maken met een nieuwe naam, los van mijn blog.

Ik kijk nog maar zelden op Blogger en betrap me erop dat het plaatsen van een nieuwe blogpost een gevoel van moeten bij me oproept. Wat ooit als een hobby begon, mag natuurlijk nooit `een moetje` worden. Via mijn instagramaccount kan ik mijn ei op gebied van het landelijke interieur kwijt en bloggen voegt daar tegenwoordig nog maar weinig aan toe voor mij.

Dus bij deze neem ik met een fleurige bos voorjaarbloeiers hier afscheid van jullie. Uiteraard hoop ik jullie terug te zien op Instagram, maar zo niet: Ik wens jullie alle goeds van de wereld!

Dank jullie wel voor de mooie blogjaren XXX

 Liefs,

Judith

En losssss

Vorige week vrijdag gingen Bas en ik op zoek naar een kerstboom. Nadat we 12 jaar lang ieder jaar de kunstboom van zolder haalden, werd het hoogste tijd om weer eens een échte boom in huis te halen.

Waar we normaal van handelaar naar handelaar reden (en Bas dus al gekscherend zei dat hij zijn vrije dag met alle liefde voor mij ging opofferen om iedere handelaar in een straal van 20 km af te gaan voor dé perfecte boom), vonden we deze keer 'onze' boom al bij de eerste handelaar, gewoon bij ons in het dorp. Een volle boom van ruim 3 meter hoog (waar we dus thuis wel een stukje vanaf moesten halen aangezien ons plafond maar 2,7 meter hoog is) onder het mom "als je het doet, moet je het goed doen"

Bas had in het najaar een 'bijzettafeltje' gemaakt van brandhout, waarbij ik toen al opperde dat dat tafeltje tijdens de kerstperiode prima dienst kon doen als kerstbomenbak... vooruit denken heet dat;) Toch was het best nog een klus om die boom er recht in te krijgen. Terwijl het buiten flink begon te sneeuwen, verdwenen de liefdevolle woorden van Bas eerder die ochtend als sneeuw voor de zon en vervloekte hij die 'perfecte boom' van vrouwlief en verzekerde hij me dat ie 'dit' volgend jaar écht niet meer ging doen. Waarop ik hem op mijn beurt verzekerde dat ik toch ook écht geen kunstboom in de huiskamer wilde hebben... Nou prima, dan maar géén kerstboom meer was de eindclonclusie. Je kunt je bij dit verhaal voorstellen dat de kerstsfeer, net zoals de temperatuur buiten, gedaald was tot het vriespunt. Wat is het ieder jaar toch weer een feest, die kerstboom opzetten!

Gelukkig zakte die gefrustreerde bui al snel en ik vermoed dat er volgend jaar gewoon weer traditie getrouw wordt gemopperd tijdens het opzetten van een boom... Als het aan mij ligt wordt dat ook volgend jaar wederom een échte kerstboom;-)

Ik heb de boom opgetuigd in rustige tinten, met veelal dingen die ik al had liggen. Maar een tijd geleden zag ik ook nog leuke ballen bij de Action voor een zacht prijsje. Ik koop eigenlijk ieder jaar wel iets bij, zodat er toch wat vernieuwing blijft en op die manier groeit je verzameling traag maar gestaag, zodat je jaarlijks wat kunt afwisselen. Vorig jaar kocht ik wat ballen bij De Potstal en nu dus bij een discounter: Het maakt mij niet uit waar ze vandaan komen, als ik ze maar leuk vind!

 

 Toen de boom eenmaal stond, begon het wel te kriebelen om het huis verder in kerstsfeer onder te dompelen. Afgelopen woensdag heb ik samen met een vriendin (in de kou onder de veranda, dus we hebben vaak thee en warme chocomel pauzes genomen!) héél veel groen verwerkt tot verschillende kerstdecoraties... Allemaal in alle eenvoud, maar daardoor kun je ook wat meer uitpakken.

Het resultaat is een supergezellig kersthuis! Kijk en geniet mee...

Aan het stalrek en op de grote balusters die in de vensterbank staan, hangt en ligt er een toef van dennengroen. Verder heeft de rijstpot een 'moskraag' gekregen:

Op de bijzettafel heb ik bij de hoorns een toef van dennengroen en pinustakken neergelegd en op de salontafel liggen in een oude metalen schaal mosballen met een wat kunstsneeuw:

En onze ietwat gehavende, maar o zo trouwe kerstman hangt aan de zijkant van de TV kast te bungelen (het blijft tenslotte een familiehuis!). Verder ligt er nog subtiel een kleine toef van pinustakken op een schaaltje:

Uiteraard ontkomt de woonkeuken ook niet aan mijn kerstperikelen. De grote kruik heeft een plek op de eettafel gekregen. Daarin heb ik flink wat dennengroen, pinustakken en kale takken gezet en her en der kleine balletjes erin gehangen:

 

In wat houten schalen heb ik mos, kunstsneeuw en kerstballen gelegd:

Tot slot nog een kijkje in de speelkamer alias gameroom. Ninno vindt een kerstboom ontzettend gezellig en zet direct de lampjes aan wanneer hij 's ochtends beneden komt en gaat ook graag bij de boom zitten. Hij wilde graag een kerstboom dichtbij zijn Playstation. Ik heb zijn boom in elkaar gezet (hier nog wel een nepperd dus)  en de lampjes erin gedaan. Daarna mocht hij 'm naar eigen inzicht optuigen. Maar hij zei dat hij de boom met alleen lampjes ook al héél gezellig vond, dus de kerstboomversieringen mochten weer naar zolder... ik verdenk hem ervan dat hij gewoon geen zin had dat ding op te tuigen!

Mocht jij nog geen zin, tijd of inspiratie hebben gehad om je huis in kerstsfeer te brengen, heb ik bij deze mijn best gedaan om je een klein beetje op gang te helpen;-) En  mocht je zin hebben in nog meer kersthuis à la Judith: Ons kersthuis van vorig jaar staat in de nieuwe kerstuitgave van de 'WONEN landelijke stijl'.

Ik wens je een heel sfeervol weekend toe,

Liefs,

Judith

Celebrate Autumn!

Tijdens onze herfstvakantie mochten we genieten van een 'indian summer'. Daar hebben we extra van genoten door een paar dagen naar de kust in Zeeland te gaan. 'We' waren in dit geval Ninno en ik, een vriendin van me en haar drie kinderen.

Inmiddels heeft de herfst toch wel echt z'n intrede gedaan. En ook dát heeft iets! Het is wat mij betreft het fijnste jaargetij om de bossen op te zoeken voor een heerlijke wandeling met Reus. 

Toch speelt het leven zich in de herfst steeds meer binnenshuis af, zeker nu de wintertijd ingegaan is en de dagen kort zijn. Een goede reden om het dan extra behaaglijk te maken in huis met zachte plaids, warme vachten en  -wanneer ik thuis ben-  van vroeg tot laat brandende kaarsen.

In de loop van de dag of begin van de avond gaat de haard aan. Bij ons thuis is dat een geval van geven en nemen. We hebben op de benedenverdieping overal vloerverwarming en die staat standaard op 21 graden. Voor Bas is dat warm genoeg, maar ik vind het wel lekker om het wat extra warm te stoken wanneer we in de ruststand gaan. Soms gaat de haard dan eerder uit dan ik zou willen, omdat mijn wederhelft het écht te warm krijgt. Maar het voordeel van een gashaard is dat je het vuur makkelijk kunt doseren, dus meestal gaat ie na een tijdje gewoon op standje minimaal. Alleen dat dansend vuurtje geeft al zoveel sfeer vind ik!

Overdag, vaak aan het einde van de middag net voordat ik aan het eten begin, ga ik graag eventjes in de loveseat hangen. Soms om gewoon wat naar buiten te kijken... even een rustmomentje voor mezelf voordat iedereen zich verzamelt in onze woonkeuken en er een chaotische drukte heerst.

Maar met de leeslamp bij de stoel kun je, ook wanneer het donker is, nog lekker voor de haard kruipen met een boek of tijdschrift. Verder zitten we vaak in de loveseat met onze telefoon, tablet of laptop (zoals nu). Lekker met de voetjes op de warme vacht voor de haard... 

Kneuterig misschien, maar dan wil je als het even kan toch echt niet meer de deur uit? Al ben ik een echt zomermens, ik zie in alle jaargetijden iets moois. En ik merk dat ik die jaargetijden ieder jaar meer en meer ga waarderen. 

Op mijn wensenlijst staat nog een haardvuurtje op tafelhoogte in de woonkeuken. Hoe heerlijk moet dat zijn om, wanneer het buiten donker en guur is, bij het haardvuur te dineren? En als we dan toch bezig zijn... Een houthaard in de tuin lijkt me ook wel wat.. Eentje die we in de zomer dan ook meteen als barbecue kunnen gebruiken.

Ach, we moeten wat te wensen overhouden toch? Voor nu geniet ik met volle teugen van onze haard in de woonkamer.

Ik wens je nog een knusse dag toe.

Hartelijke groetjes,

Judith

Blij als een kind

Vorige week donderdag was ik naar Ad in Bavel gereden, deze keer samen met mijn moeder. Zij was er nog nooit geweest, dus dat was 

Ergens in het begin van de zomer vertelde Ad mij, toen ik hem vroeg om een grote oude kruik (en de enigen die er nog stonden niet waren wat ik in mijn hoofd had... vrouwen!), dat hij 8 weken later een nieuwe levering verwachtte.

 

Ondertussen kreeg India met een overstroming te maken en werd ons (mijn?) geduld een beetje langer op de proef gesteld dan verwacht. Gelukkig beloofde Ad mij meteen te appen wanneer ze binnen zouden komen. Toen ik eindelijk positief bericht kreeg afgelopen week, liet ik uiteraard niet op mij wachten en ben ik de volgende dag meteen naar 't Potterieke gereden om zo de eerste keus te hebben.

En nu staat er zo'n grote kruik, een oude rijstpot uit India, in onze woonkamer te pronken. Hij heeft het formaat 'terechte eyecatcher' met een hoogte van ongeveer 85 cm en het patina past perfect in ons interieur (altijd fijn wanneer je dat op afstand toch weer goed ingeschat blijkt te hebben). Soms kun je zo blij zijn als een kind met een nieuwe aanwinst!

 Een goede aanleiding om weer wat dingen te verzetten in de woonkamer. Vroeger deed ik dat altijd alleen en kon ik weleens de hele kamer omgooien (om het met regelmaat op het einde van de dag weer zowat allemaal op dezelfde plek terug te zetten). Maar mijn rug laat het niet meer toe om met hele zware spullen te tillen. Dus tegenwoordig wacht ik dan maar op een moment waarop ik Bas daarmee lastig kan vallen. Het blijft een dingetje en niet alleen omdat je dan niet meteen aan de gang kunt gaan wanneer je het op je heupen krijgt. Maar als hij ermee gaat sjouwen, vind ik het best vervelend om daarna te zeggen "Nee, doe toch maar terug op de plek waar het stond", maar goed...

 

Inmiddels staat de loveseat weer op zijn oorspronkelijke plek en ik ben van mening dat ie daar gewoon het allermooiste staat. Het is een heerlijke plek om te zitten met het vrije uitzicht door het panoramaraam, maar de opstelling 'klopt' ook gewoon beter.

 De nieuwe rijstpot heeft een plaatsje gekregen voor het oude franse stalrek... voor nu! Want hij krijgt over een paar weken waarschijnlijk een nieuwe plek, aangezien 'het project stalen deuren' nu begint te vorderen. En als dat project is afgerond, zal ik die hoek ook weer wat gaan aanpassen aan de nieuwe situatie.

En zie hier: Onze stalen deuren!!!

Gisteren hebben we de ze op laten halen bij de straler, die ze heeft gestraald en in de grondlak gezet. Nu moeten ze nog gehangen worden door de timmerman en komt de glazenzetter komende week het glas inmeten. Daarna moeten we ze aflakken.

 Ze zijn dus nog lang niet klaar, maar het grootste werk zit erop. Bas had gisteren na zijn werk de deuren er eventjes los ingezet, gewoon om eventjes een idee te krijgen van het totaalplaatje. En daar werden we allebei heel erg blij van! Wat heeft die oom van mij weer mooi vakwerk geleverd, ik ben er héél trots op. Zo leuk om te zien dat er weer een eigen ontwerp voor ons huis gerealiseerd is. En de herinneringen aan hoe we met z'n allen aan onze keukentafel en op de werkplaats gaandeweg het proces overlegden hoe en wat... Dat maakt deze deuren voor mij nog mooier dan wanneer we gewoon ergens het ontwerp en de fabricage van een vreemde hadden gekocht. Dankbaar dat we dit samen konden doen!

Liefs,

Judith

Woonavontuur

Najaar 1997 kochten Bas en ik ons allereerste eigen huis. Twintig jaar geleden alweer en wat is er veel gebeurd in die jaren!

Ons allereerste eigen huis, na ruim 2 jaar samengewoond te hebben in een huur appartementje op één hoog.

Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren toen we voor de eerste keer langs dat te koop staande huis reden. Vol overtuiging zei ik tegen Bas "Hier hoeven we geen afspraak voor een bezichtiging te gaan maken, want deze huizen zijn echt spuuglelijk". Uiteindelijk kwam die bezichtiging er wel en werden we aangenaam verrast door de ruimte van dat jaren '70 doorzon rijtjeshuis. Het was een opknapper, dus we konden er binnen onze eigen stempel op zetten. Maandenlang klussen volgden en uiteindelijk hebben we daar toch met heel veel plezier bijna 8 jaar gewoond.

Wel hadden we altijd in ons achterhoofd dat dit voor ons een starterswoning was. We wilden doorgroeien, maar toen we eraan toe waren, was de woningmarkt in Nederland een gekkenhuis en we konden dan ook niets vinden wat de vraagprijs naar onze mening waard was. Uiteindelijk zijn we uitgeweken naar de Zuiderburen, waar niet alleen de prijzen op de woningmarkt nog redelijk waren, maar waar we ook veel meer vrijheid en ruimte kregen om onze woondroom waar te maken.

Het was een heel avontuur om met ons jonge gezin ergens opnieuw te beginnen waar we niks en niemand kenden. Maar wat een mooie ervaring werd dat en wat hebben we daar ontzettend veel van geleerd! Inmiddels zijn we weer terug naar onze roots gegaan, want het gemis van de Brabantse gezelligheid werd steeds groter. Toch was ook de terugweg naar Brabant weer vol avonturen en uitdagingen.

Maar des te trotser ben ik als ik terug kijk: We zijn uit onze comfortzone gestapt, hebben risico's genomen en zijn er vol ambitie voor gegaan. Op eigen kracht zijn we gegroeid van een sociale huurwoning op één hoog naar ons eigen ontworpen vrijstaande huis, met aan de ene kant het genot van een landelijk vrij uitzicht en aan de andere kant een jonge woonwijk waar we de Brabantse gezelligheid weer terug gevonden hebben. Dromen kunnen echt uitkomen!

We zijn hier allemaal huismussen en ons huis is voor zowel Bas als mij onze grote passie. Zonder die passie zou je denk ik ook niet zo gek zijn om er zoveel voor over te hebben.Voorlopig hebben we nog genoeg woonwensen die we in dit huis willen realiseren, maar zodra de puntjes op de 'i' gezet zijn, zullen de kinderen ook wel weer uitvliegen... Dan hopen wij dat het ons gegund is om nog eens een mooi nieuw woonavontuur aan te gaan!


Fijne avond

Judith

Waterpret

Hebben jullie ook zo genoten van het heerlijke zomerse weer?

Toen ik vanmorgen naar buiten keek, werd me meteen duidelijk dat het voorlopig weer gedaan is met de pret. Een mooie gelegenheid om eens wat aandacht aan mijn blog te besteden.

  

Ook komen we tijdens regenachtige dagen eraan toe om binnen aan de gang te gaan, want dat schiet er bij mij wel in wanneer de zon hoog aan de hemel staat! Vandaag ga ik maar weer eens aan de poets... De badkamer poetsen, heb jij daar ook zo'n hekel aan? Ik dus wel, maar gelukkig zijn de badkamers in ons huis (bewust) erg onderhoudsvriendelijk.

Er is het afgelopen jaar nauwelijks iets veranderd aan onze badkamer. Veel decoratie of prullaria zou alleen maar een stijlafbreuk zijn op de stoere, robuuste basis, dus blijft er niet veel anders over dan die basis. Ik geniet nog steeds dagelijks van deze ruimte: Niet heel groot en weinig opsmuk, maar wel compleet en vol sfeer.

Ik zit trouwens al wel een hele tijd op te hikken tegen de witte muren op de badkamer van zoonlief: Hij vindt het 'zo lekker fris' staan, maar ik vind die witte muren een sfeerloze bedoeling... Dus ik vrees voor hem dat ik binnenkort toch los ga met de verfkwast om er wat meer sfeer in te brengen. Gewoon niks zeggen en hopen dat hij achteraf aangenaam verrast zal zijn door de extra sfeer die een goed kleurtje brengt;-)

Maar nu eerst met die emmer sop aan de gang... zo geen zin in haha!

Judith