Η Κακότυχη Χώρα των περίπου 60.000.000 κατοίκων δεν πρέπει να έχει πια ούτε μια οικογένεια χωρίς κάποιον που φυλακίστηκε, βασανίστηκε, δολοφονήθηκε, κρατήθηκε, ξυλοκοπήθηκε, διώχθηκε, «ευθυγραμμίστηκε» (ίσως οι Ινδιάνοι των βουνών της, αυτοί γλίτωσαν τις ευλογίες του πολιτισμού)
Επίσης, χωρίς κάποιον που εξαφανίστηκε κ κανείς δεν ξανάκουσε γι’ αυτόν: το εθνικό της σπορ. Η Κακότυχη Χώρα είναι διαβόητη για τον τουρισμό κ την πορνεία της, όμως παγκόσμια πρωταθλήτρια στο εθνικό της σπορ: κάποια στιγμή εξαφανίζεσαι, κανείς δεν ξανακούει για σένα. Κάποτε ήσουν άνθρωπος, πλέον παντοτινό ερωτηματικό
Όσοι φλερτάρετε με την ιδέα να πάτε στην Κακότυχη Χώρα για τουρισμό ή πορνεία, με τη σειρά σας να την τουριστέψετε ή να την πορνέψετε, έχετε υπόψη ότι το εθνικό της σπορ μπορεί να συμπεριλάβει τους πάντες. Η σφηκοφωλιά του παλατιού δε θα λογαριάσει κανέναν
Όμως αυτά δε θα σας τα πει η πρεσβεία
Το έκτρωμα του τουρισμού στηρίζεται στο «εγώ είμαι περισσότερο άνθρωπος από σένα». Με υπηρετείς, σε πληρώνω, σου δίνω φιλοδώρημα, δουλειά, χωρίς εμένα δεν υπάρχεις, είσαι χαμάλης, νιώθω αριστοκράτης για λίγο, να λες κ ευχαριστώ. Το έκτρωμα της πορνείας στηρίζεται στο «εγώ είμαι περισσότερο άνθρωπος από σένα», είσαι σκλαβάκι, σε πληρώνω, νιώθω αφέντης για λίγο, προστακτική, να λες κ ευχαριστώ
Κι όμως δεν είν’ έτσι! Είναι το ίδιο άνθρωποι όσο κ εμείς! Ακόμα κ αν αυτό κάνει όλος ο κόσμος, τουρισμό κ πορνεία, σημαίνει ότι όλος ο κόσμος κάνει λάθος
Ήμουν εκεί, τα είδα με τα μάτια μου. Περνούσαμε μπροστά απ’ τους στρατιώτες με τ' αυτόματα, κινδύνευες αν φορούσες κόκκινη μπλούζα, φόβος μην ανοίξουν πυρ, μη μας σταματήσουν, μην ψάξουν την τσάντα, μη χτυπήσουν την πόρτα τρεις η ώρα τη νύχτα, μην, μην, μην, μην…. Είκοσι λεπτά μετά μαθαίναμε ότι οι στρατιώτες ανοίξαν πυρ εκεί που πιο πριν περάσαμε, το αίμα ποτάμι, CNN, Al Jazeera, τρέμαμε σαν ψάρια, κοιμόμασταν με κατσαρίδες, πείνα, 40 πυρετός
Στην πλειοψηφία τους ήταν απλοί άνθρωποι, σαν κ εσάς, σαν κ εμένα. Αδερφοί κ αδερφές μου. Στην πλειοψηφία τους ασήμαντοι, μικροκάτι, μεροκαματιάρηδες, αγρότες, χωρικοί, γράφω κ κλαίω. Εξαιρετικά μη-βίαιοι, ξεκινήσαμε να τα βάλουμε μαζί σας κ τα όπλα μας τραγούδι, χορός, πλάκα, χιούμορ. Ούτε αυτό δε σεβαστήκατε. Μας στείλατε τους στρατιώτες με τ' αυτόματα. Δε θέλαμε ν’ ανατρέψουμε το σύστημα ή τον καπιταλισμό ή την παγκόσμια επανάσταση ή την αταξική κοινωνία. Μόνο ζητήσαμε μια απλή κ τίμια ζωή. Ούτε αυτό δε μας άφησε η σφηκοφωλιά του παλατιού
Αυτά δε θα σας τα πει η πρεσβεία της Κακότυχης Χώρας. Μήπως η πρεσβεία της Κακότυχης Χώρας δεν είν’ η καλύτερη πρεσβεία για την Κακότυχη Χώρα;
