İşte büyük gün geldi çattı!

Eveeeetttt, Beren artık abi olacağını biliyor. Bunun tam olarak ne anlama geldiğini ortada görebildiği bir bebek olmadığı için çok anlıyor olmasa da kavram olarak birşeyler kafasında oturmaya başladı. En azından birşeyler değişecek onu hissediyor.

Benim Derin'i sezeryan ile doğuracağım en başından belliydi. Ortalama tarihimiz de belliydi. Tüm hazırlıkları yaptık, işte elden geçirilecek eski bebek eşyalarına bakıldı, yeni alınacaklar alındı falan şimdi artık Beren'e kardeşi geleceği zaman benim evde bir süre olmayacağımı nasıl anlatacağımıza geldi.

Her çocuğun kendine göre kabulleniş yöntemleri var mutlaka, kimi çocuk oldu bittiye getirilerek daha ne olduğunu anlayana kadar oyalanıp gidiyor, kimisi de (Beren gibi) herşey ince ayrıntısına kadar önce anlatılırsa olay anında soğuk kanlı olabiliyor. Sürprizlerden hiç hoşlanmaz cinslerden bizimki. Zaten doğum yaklaşırken arada kardeş geleceği zaman doktora gidileceği, onların kardeşini bize getireceği, benim doktorlar ne zaman izin verirse eve geleceğim konuları açılıp açılıp kapanıyordu. Artık doğuma bir iki kala karşılıklı oturup konuşma zamanı geldi. Daha önceki yazımda olduğu gibi olayı ne kadar normal gösterebilirseniz çocuk da o kadar çabuk kabullenebiliyor. Hani kardeşinin olması çok matah bir şey değil, normal, herkesin kardeşi var zaten, işte babanın, annenin, anneannenin vb.

Hastaneye gideceğimiz gün Beren'in mutlaka okulda olması gerektiği üzerinde hem fikir olduk. Çünkü çocuklar tüm duyguları hem kapıyorlar, evde kiminle kalırsa kalsın bir endişe duygusunun içinde kalacağı için gününü mümkün olduğunca normal geçirmesine özen gösterdik. Yalnız sabah okula hala ve teyze ile gideceğini, sabah bizim bir işimiz olduğu için erkenden çıkacağımızı söyledik. (Bu arada kardeşi almaya gidiyoruz asla denmeyecek bir gün önceden yoksa ne okula gitmek isteyecektir ne de gününü normal yaşayabilecektir, sadece işimiz var yeterli) Akşam da Beren'i okuldan babası aldı. Benim şansım ben hastanede annemle kaldım, böylece Burak Beren'le evde olabildi. Evde hala, babanne, büyükbaba da vardı. Okuldan alırken de artık kardeşinin geldiğini, benim doktorlarla olduğumu söyledi Burak ve hastaneye geldiler. Pedagogumuz eğer kendimi iyi hissedersem Beren'in ilk gün gelmesinin iyi olacağını söylemişti. Akşam kuzucum geldi, ilk karşılaşma anında zaten duygular şelale, ağla ağla :)) Onun yüzündeki şaşkın ifadeyi hayatım boyunca unutamam! Bu arada Derin, Beren geldiği zaman odada değildi. Bu önemli bir ayrıntı.

Okuldan geldiğinde ilk karşılaşmamız

Sonrasında Derin geldi, tabi ilgi hep Beren'in üzerindeydi. Hediye önemli, Beren'in o zaman çok istediği Lego Batman setini almıştık biz kardeşin senin için getirdi diye. Tabi ki de dikkat dağıtıcılar ne olursa olsun Beren hep temkinli, hep  gözlemci... (Ayyy düşündüm de şimdi yine, kıyamam yaa ben ona)

Derin ile ilk karşılaşma

Konuyu çok dağıtmayacağım bizim o gün yapmış olduğumuz en büyük hata, tüm detayları en ince ayrıntısına kadar anlatmış olduğumuzu sanıyorduk, ama biz Beren'e hastaneye geldikten sonra eve döneceğini söylemeyi atlamışız. Zaten çok uzun kalmaması gerekiyordu kardeşini gördü, tekrar  götürdüler onu bebek odasına, biz de birlikte biraz daha vakit geçirdik, gitme vakti geldiğinde kıyameti kopardı Bero. Siz siz olun bunu da önceden mutlaka söyleyin. Ağlaması sadece arabaya binene kadar sürmüş ama ben kendimi çok kötü hissetmiştim. Zaten lousayım :))

Ertesi gün gideceğini bilerek geldi yeniden, ben çok daha iyiydim, fotoğraflar çekildi, ben artık ayaktaydım. Sonrasında yarın artık anneyi ve kardeşini almaya geleceğiz diyerek hastaneden sorunsuz gittiler. Son gün de zaten hep birlikte hastaneden çıktık.

İlk dokunuş

Bir sonraki yazım da evde neler yaşadık, ilk günler adaptasyon süresini nasıl yönettik, ben 35 bin parçaya nasıl bölündüm onları anlatacağım :))

Yanlış duymadın ABİ olacaksın!

Eminim her çocuk yaşı kaç olursa olsun kardeşi olacağı haberini aldığında mutlaka sarsılır. Bana annem hamileyken kardeşim olacağını söylediler mi, söyledilerse nasıl söylediler hiç bilmiyorum..Bunu anneme bir ara sorayım, ben doğuma kadar farkına vardım mı hiç hatırlamıyorum. Aslında bu tür duyguları hatırlayabilecek bir yaş olan 5 yaşımdaymışım o zaman. Melike'nin (kardeşim) ilk doğduğu zamanlar ve sonrasındaki bir iki seneye ait pek bir anı yok hafızamda ama çekilen videolardan gördüğümüz üzere baya inceden inceden kıskanmışım. Şimdi Beren'e ne için kızıyorsam aslında çoğunu ben de Melike'ye yapmışım. Kardeşlerin abi/ablalardan çektikleri de ayrı bir yazı konusu aslında :))

Bugünün konusu bizim hamilelik ve doğum sırasında bu süreci nasıl yürüttüğümüz. Zaten karın iyice çıkana kadar çocuklara abi/abla olacağının haberinin verilmesini doğru bulmuyorlar. Bence de çok mantıklı, hem çocuklara bu süreç çok uzun geleceği için (9 ay), bir süre sonra kavram karmaşası yaşamaya başlıyorlar hem de hamileliğin ilk sürecinde yaşanabilecek herhangi olumsuz bir durumda açıklama yapmak, zaten karışmış olan kafayı daha fazla karıştırmamak için doğru zamanda bu haberi vermek önemli. Biz Beren'e abi olacağını hamileliğimin 7. ayında söylemiştik.

8 aylık hamileyken

Pekiii bu haberi nasıl verdik? :) 3,5 yaşındaki bir çocuğa kardeş kavramını anlatmak konusunda hiçbir fikrimiz olmadığı için biz bir pedagogdan yardım aldık. Önemli olan kardeşi olacağı fikrinin ne çok önemli, ne de çok anlamsız birşeymiş gibi aktarılmaması. Abi/abla olunacağı söylenen çocuk ebeveynlerin gözünde ne çok büyük bir heyecan, ne de umursamama görmemeli. Biz hamile olduğumu öğrendiğimizde hem Beren'in okuluna hem de annemlere daha yakın olmak için taşınmaya karar vermiştik. Taşındığımız evde de bir odayı Beren için yeniden düzenleyecektik. Onun eski odasını Derin'e vermeyi planladığımız için ona yeni bir oda takımı alınacaktı. Hep birlikte mobilyacıya gidildi, kendisine hangi yatağı istersen onu alıcaz dedik bir kere.Ben bir yandan dua ediyorum, Allah'm şimşek Mcqueen seçmesin kült gibi kıpkırmızı yatak falan diye. Neyse bir sürü seçenek arasından Dusty uçağını seçtik, hevesle yatağın geleceği günü beklemeye başladık. Ben de bu arada diğer dolap, oyuncak dolabı, halı vb işlerini hallettim, hepsi aynı gün hazır olacak ve odasını keşfederken ( yani çok mutlu bir anında) haberi yapıştırıvericem.

Oda eşyaları geldiği gün

Bu arada ben haberi vericem diyorum ama bu çocuklar çakal karlos zaten birşeylerin farkında ama anlamlandıramıyor durumundaydı Beren. Ben daha az aktif oyunlar oynuyorum ( normalde altlı üstlü zıplamalı hoplamalı danslı oyunlar oynuyorduk), karnımda bir değişiklik var, ara ara gözü takılıyor. Neyse merakını gidereceğimiz gün geldi çattı.  Bu arada senenin başında Eylül ayında Beren okula başlamıştı. Biz Mart ayında abi olacağını söyledik. Yani okula da alışmıştı ve kardeş gelecek beni okula gönderiyorlar psikolojisini de yaşamayacağı kadar okula gitmişliği vardı. Okuldan aldım Beroyu, eve geldik, odanın kapısı kapalı tabi. Bak dedim sonunda abiler yatağını getirdiler. (sadece yatağı biliyordu diğer herşey sürpriz oldu ona) Bunda bir heyecan, kapıyı açtık tabi odaya bayıldı, İşte halısına bakıyor, kutulara bakıyor falan. Ben de bu haberi yalnız vermek zorunda kaldım, pedagog odayı gördüğü zaman ilk heyecanı yaşarken sanki normal birşeyden bahsediyormuş gibi söyleyiverin demişti. O saatte de Burak evde olmadığı için ben kendi söyledim. Beren dedim sana iyi bir haberim. Bir an baktı bana ama çok da ilgilenmiyor. Dedim benim tatlı oğlum abi olacak, kardeş geliyor. Bi daha baktı yüzüme, bu çok iyi bir haber dedi ve konuyu orada kapattı. Ben de hani üzerine gitmemek adına birşey söylemedim. Artık topu ona attık geri dönüş beklemeye başladık. Aradan birkaç gün geçti, ara ara sorular sormaya başladı ;

- Kardeşim nasıl gelecek, otobüsle mi gelecek?
Cevap; olarak işte yok otobüsle gelmeyecek, bebekler annelerin karnında uyur, büyür ve doktorlar anneden alıp kardeşi bize verirler.
-Onun babası kim olacak?
Cevap; olarak, onun da babası senin baban olacak. Tabi Beren şoklarda, nasıl yani benim babam olmayacak mı o zaman. Yok ikinizin de babası olacak.
- Doktorlar senin karnından nasıl alacaklar, kesecekler mi?
Cevap; Ben doktor olmadığım için bilmiyorum onu sadece doktorlar biliyor.
-Canın acıyacakm ı?
Cevap; Sen geldiğinde ne kadar acıdıysa o kadar acıyacak. Çok fazla acımamıştı. Uyumuştum uyanmıştım hemen seni kucağıma vermişlerdi. Kardeşin gelince de aynen öyle olacak.

Gibi gibi sorular, tabi cevaplar kısa ve öz. Aslında tüm bu süreçte, işte kardeşin haberini almak, doğum, eve geliş, birlikte yaşamaya alışmak sürecinde, en çok çocuğu etkileyen gözlemlerime göre kardeşi olacağının haberini alması ve ilk karşılaşma anı arasında geçen süre. Yazık onlara gerçekten. O kadar çok bilinmez var ki bu sürede, elde avuçta bir bebek yok. Annenin karnına nasıl bir bebek sığabileceğini anlamak mümkün değil, birşeyler değişiyor evde ama ne olacak bu işin sonu hiçbir fikir yok. Bence çok çok çok zor bir dönem. Beren'in en agresifleştiği, hareketlerinde değişiklikler olan dönem bu dönemdi. Okulundaki öğretmenlerin, ve özellikle okul müdürümüz Hikmet Hanım'ın doğru yönlendirmeleri sayesinde bu süre çok yıkıcı ve uzun bir süre olmadı. / Saklı Dünyam Anaokulu  'nu bulmak herhalde Beren'in ve bizim en büyük şanslarımızdan biridir. Onun detaylarını da ayrı bir yazı da anlatacağım.

Bizim açımızdan arada ufak tefek sorunlar yaşandıysa da bu abi olacağını Beren'e söylediğimiz dönem bir başarı hikayesiydi. İlk haberi verdiğimiz dönemde konuyu çok açmasa da artık haberi sindirip anlamaya başladıktan sonra konuşmalarında abi olmaya, kardeşi ile yapacağı aktivitelere, eski odasının kardeşinin olacağına gibi konuları da eklemeye başladı. Sonrasında gururla etraftakilere karnımı gösterip içinde benim kardeşim var gibi hareketlere de başladı.

Evet kabul onlar için çok zor ama bu da bir gerçek ki ebeveynler için, özellikle anne için de bu süreci doğru yönetmek çok zor. Zaten hormonal bir sürü değişiklik, bir de ikinci çocuk nasıl olacak, ilki kadar sevilebilir mi, birinciyi görüp yazık buna da ama duygusallıkları ohoooooo daha neler neler. Bunun detaylarını da yazılacaklar listeme ekliyorum :)


Bu süreci doğru yönettikten sonra doğumun olacağı gün belliyse/belli değilse farketmez, çok detaylı bir şekilde organize edilmeli. Abi/abla psikolojisi için her detay düşünülmeli. O gün nasıl anlatılmalı, kimlerle kalmalı, hastaneye ne zaman gelmeli, ne zaman gitmeli, hediyesi vb gibi bir sürü detay. Herkesin yolu aynı olmayacaktır ama planlama yapmak, sürprizlerle karşılaşmamak için çok önemli. Bir dahaki yazımda biz doğumun olduğu ve ilerleyen bir kaç gün içerisinde nasıl bir yol izledik, bize geri dönüşü nasıl oldu bunları yazacağım.