Ἡ Ἁγία Εὐδοκία ἡ Μάρτυς

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98 – 117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία. 

Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ φώτισε τὴν καρδιά της καὶ μὲ τὶς νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχοῦ, ποὺ ὀνομαζόταν Γερμανός, μετανόησε. Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ εἶδε ὀπτασία, προσῆλθε στὸν Ἐπίσκοπο Θεόδοτο καὶ βαπτίσθηκε. 

Ἡ ὀπτασία ἦταν ἡ ἑξῆς: Παρατηροῦσε Ἄγγελο Θεοῦ νὰ ὁδηγεῖ αὐτὴν πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ ἄλλους Ἀγγέλους νὰ τὴ συγχαίρουν, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδὴ ἡ Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.

Μετὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννησή της καὶ τὴν καλὴ ἀλλοίωσή της, διαμοίρασε τὰ πλούτη της στοὺς πτωχοὺς καὶ κατέφυγε σὲ μοναστήρι, ὅπου ἐσχόλαζε στὰ ἔργα τῆς ἀρετῆς.

Να του δώσεις λογαριασμό

Τήρησε σθεναρά την πνευματική επιφυλακή, επειδή δεν γνωρίζεις πότε θα σε καλέσει ο Κύριος κοντά Του. Κατά την επίγειο ζωή σου, να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να Του δώσεις λογαριασμό. 

Πρόσεχε να μην σε πιάσει στα δίχτυα του ο εχθρός, ή να σε ξεγελάσει, προκαλώντας σε να πέσεις σε πειρασμό.

«Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον»

Ὁ ἄρτος λέγεται ἐπιούσιος μὲ τρεῖς ἔννοιες. Καὶ γιὰ νὰ ξέρουμε, ὅταν προσευχόμαστε, ποιὸν ἄρτο ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα μας, ἂς δοῦμε τὴ σημασία τῆς κάθε μίας ἔννοιας.

Πρῶτα-πρῶτα ἄρτος ἐπιούσιος λέγεται ὁ κοινὸς ἄρτος, τὸ ψωμί, ἡ σωματικὴ τροφή, ἡ ὁποία ἀναμειγνύεται μὲ τὴν οὐσία τοῦ σώματος, γιὰ νὰ αὐξάνει καὶ νὰ δυναμώνει τὸ σῶμα, ὥστε νὰ μὴν ὁδηγηθεῖ στὸ θάνατο.

Ἑπομένως, ἂν πάρουμε τὸν ἄρτο μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, δὲν πρέπει νὰ ἐπιζητοῦμε ἐκεῖνα τὰ φαγητὰ ποὺ φέρνουν στὸ σῶμα μας τρυφὴ καὶ ἡδυπάθεια, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος λέει: «Ζητᾶτε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ δὲν λαμβάνετε, διότι δὲν ζητᾶτε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὰ ἀπαραίτητα, ἀλλὰ ἐπιδιώκετε ἐκεῖνα ποὺ θὰ συντελέσουν στὴν αὔξηση τῆς ἡδονῆς».

Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο: «Ἐπιδοθήκατε στὶς τρυφὲς καὶ στὴ σπατάλη, ἐδῶ στὴ γῆ, καὶ καλοθρέψατε τὰ σώματά σας τόσο, σὰν νὰ σᾶς εἶχαν γιὰ σφαχτάρια». Ἀλλὰ ὁ Κύριός μας λέει: «Προσέχετε καλὰ τὸν ἑαυτό σας, μὴν τύχει καὶ βαρύνει ὁ νοῦς σας ἀπὸ τὴ μέθη καὶ τὶς κοσμικὲς μέριμνες καὶ σᾶς αἰφνιδιάσει ἐκείνη ἡ ἡμέρα ἡ ἔσχατη». 

«Γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς»

Δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ μακάριο καὶ πιὸ εἰρηνικὸ πράγμα, οὔτε στὴ γῆ οὔτε στὸν οὐρανό, ἀπὸ τὸ νὰ κάνει κανεὶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἑωσφόρος ἦταν στὸν οὐρανό. Ἐπειδὴ δὲν ἤθελε ὅμως νὰ κάνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γκρεμίστηκε στὸν Ἅδη. Ὁ Ἀδὰμ ἦταν μέσα στὸν Παράδεισο καὶ τὸν τιμοῦσε σὰν βασιλιὰ ὅλη ἡ κτίση. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν φύλαξε τὴ θεϊκὴ ἐντολή, ἔπεσε στὴν ἐσχάτη ταλαιπωρία. 

Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ δὲν θέλει νὰ κάνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι καθολικὰ ὑπερήφανος. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης Δαβὶδ μὲ τὸ δίκιο του, κατὰ κάποιο τρόπο, καταριέται αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους καὶ λέει: «Ἐπέπληξες, Κύριε, τοὺς ὑπερήφανους, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ὑπακούσουν στὸ νόμο Σου. Καταραμένοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ παρεκκλίνουν ἀπὸ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν σου».

Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ἀναφέρει: «Οἱ ὑπερήφανοι κάνουν πολλὲς παρανομίες καὶ παραβάσεις».

«Ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου»

Ἐπειδὴ ἡ ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴ θέλησή της ὑποδουλώθηκε στὸν ἀνθρωποκτόνο διάβολο, γι’ αὐτὸ μᾶς προστάζει ὁ Κύριός μας νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα μας νὰ μᾶς ἐλευθερώσει, ἀπὸ τὴν πικρὴ τυραννία τοῦ διαβόλου. 

Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν γίνεται μὲ κανέναν ἄλλο τρόπο, παρὰ μόνο ἂν ἔλθει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἔλθει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, γιὰ νὰ διώξει ἀπὸ μᾶς τὸν τύραννο ἐχθρὸ καὶ νὰ μᾶς ἐξουσιάσει, καθότι στοὺς τέλειους ἁρμόζει νὰ ζητοῦν τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἔχουν φθάσει στὴν τελειότητα τῆς πνευματικῆς ἡλικίας.

Ὅσοι ὅμως ἔχουμε ἀκόμη τὶς τύψεις τῆς συνειδήσεως νὰ μᾶς βασανίζουν, ὅπως ἐγώ, δὲν μποροῦμε οὔτε νὰ ἀνοίξουμε τὸ στόμα μας νὰ ζητήσουμε τέτοια πράγματα, ἀλλὰ πρέπει νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ στείλει τὸ Ἅγιό Του Πνεῦμα, γιὰ νὰ μᾶς φωτίσει καὶ νὰ μᾶς δυναμώσει στὸ θέλημά Του τὸ ἅγιο καὶ στὰ ἔργα τῆς μετάνοιας.

«Καί μή εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν»

Ἑρμηνεία στὸ «Πάτερ ἠμῶν»

Ἅγιος Μακάριος Νοταρᾶς

«Καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμὸν»

Ὁ Κύριος μᾶς παραγγέλλει νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα μας νὰ μὴν παραχωρήσει νὰ μποῦμε σὲ πειρασμό. Καὶ ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Θεοῦ, λέει: «Ἐγὼ δημιούργησα τὸ φῶς καὶ τὸ σκότος. Ἐγὼ εἶμαι ἐκεῖνος ποὺ δίνω τὴν εἰρήνη καὶ παραχωρῶ νὰ γίνονται τὰ κακά». Καὶ ὁ προφήτης Ἀμώς παρομοίως λέει: «Δὲν ὑπάρχει κάποιο κακὸ στὴν πόλη, ποὺ νὰ μὴν ἔγινε μὲ τὴν παραχώρηση τοῦ Κυρίου».

Ἀπὸ αὐτὰ λοιπὸν τὰ λόγια, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀμαθεῖς καὶ ἀκατάρτιστους πέφτουν σὲ διάφορους λογισμοὺς γιὰ τὸν Θεό. Ὅτι δῆθεν μᾶς ρίχνει ὁ Θεὸς στοὺς πειρασμούς.

Πάνω σ’ αὐτὸ τὸ θέμα μᾶς ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος καὶ μᾶς λύνει τὶς ἀπορίες. Μᾶς λέει λοιπόν: «Κανένας, ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ μπαίνουν σὲ πειρασμό, νὰ μὴ λέει· ὁ Θεὸς μὲ βάζει σὲ πειρασμό. Γιατί ὁ Θεὸς οὔτε μπαίνει σὲ πειρασμὸ ἀπὸ τὸ κακὸ οὔτε βάζει σὲ πειρασμὸ κανέναν. Καθένας μπαίνει σὲ πειρασμὸ ἀπὸ δική του ἐπιθυμία. Αὐτὴ τὸν παρασύρει καὶ τὸν ἐξαπατάει· ἔπειτα, ἡ ἐπιθυμία αὐτὴ συλλαμβάνει τὸ κακὸ καὶ γεννάει τὴν ἁμαρτία· καὶ ἡ ἁμαρτία, ὅταν ὁλοκληρωθεῖ, φέρνει θάνατο».

Το κέρδος θα είναι ανάλογο

Η μοιρασιά της αρετής είναι τέτοια, ώστε και να μοιράζεται σε όλους εκείνους που τη διεκδικούν, κι όλη να ανήκει στον καθένα, χωρίς να μειώνεται ανάμεσα σε εκείνους που παίρνουν μέρος σ’ αυτήν. 

Ενώ στην μοιρασιά του υλικού πλούτου όποιος αποσπάσει το περισσότερο, αδικεί εκείνους που παίρνουν ίσο μερίδιο. 

Γιατί, όποιος αυξήσει το δικό του μερίδιο, μειώνει οπωσδήποτε το του άλλου που μετέχει στη μοιρασιά. Άλλα με τον πνευματικό πλούτο συμβαίνει ό,τι και με τον ήλιο, που και μοιράζεται σ’ όλους εκείνους που τον βλέπουν, κι όλος ανήκει στον καθένα. 

Όποιος κτυπά θα του ανοίξουν

Όποιος συνέλθει από το μεθύσι της αμαρτίας και αλλάξει τον κακό δρόμο που βαδίζει και παρακαλέσει τον Θεό να τον βοηθήσει, Αυτός δεν θα του αρνηθεί τη βοήθειά Του. 

Μας το έχει υποσχεθεί ότι, άμα τον παρακαλέσουμε, θα τρέξει να έλθει αρωγός μας: “πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται” (Ματθ. ζ, 8). 

Άρρωστος στα καλά καθούμενα

Ποιός δεν θα δει τον αρχηγό της οργής όταν εκδηλώνεται ο θυμός; Ο άνθρωπος που έχει υποδουλωθεί στον εκνευρισμό και την κακία αισθάνεται καθαρά στο στήθος του την παρουσία μιας πονηρής και εχθρικής δύναμης. 

Μωσῆς τῷ καιρῷ τῆς ἐγκρατείας (Δοξαστικόν)

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

χθές, Κυριακῇ τῆς ᾽Ορθοδοξίας, 25 Φεβρουαρίου 2018)

Δόξα Πατρὶ… Ἰδιόμελον Ἦχος πλ. β’

Μωσῆς τῷ καιρῷ τῆς ἐγκρατείας, Νόμον ἐδέξατο, καὶ λαὸν ἐπεσπάσατο, Ἠλίας νηστεύσας, οὐρανοὺς ἀπέκλεισε, τρεῖς δὲ Παῖδες Ἀβραμιαῖοι, τύραννον παρανομοῦντα, διὰ νηστείας ἐνίκησαν. Δι’ αὐτῆς καὶ ἡμᾶς Σωτὴρ ἀξίωσον, τῆς Ἀναστάσεως τυχεῖν, οὕτω βοῶντας Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἐπί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη (διασκευασθέν ὑπό Ἄρχ. Πρωτοψάλτου Χαριλάου Ταλιαδώρου)

(Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης

χθές, Κυριακῇ τῆς ᾽Ορθοδοξίας, 25 Φεβρουαρίου 2018)

Ἦχος πλ. δ'

Ἐπὶ σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις· Ἀγγέλων τὸ σύστημα καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος, ἡγιασμένε ναὲ καὶ παράδεισε λογικέ, παρθενικὸν καύχημα, ἐξ ἧς Θεός ἐσαρκώθη καὶ παιδίον γέγονεν, ὁ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς ἡμῶν· τὴν γὰρ σὴν μήτραν θρόνον ἐποίησε, καὶ τὴν σὴν γαστέρα πλατυτέραν οὐρανῶν ἀπειργάσατο. Ἐπὶ σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις δόξα σοι.

Φωτογραφίες από την σημερινή Λιτανεία των Ιερών Εικόνων

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Ομιλία στο Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Ορθοδοξίας

῾Πίστει Μωϋσῆς ῾μέγας γενόμενος᾽ ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱός θυγατρός Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν᾽ (῾Εβρ. 11, 24-25)

(Μέ τήν πίστη ὁ Μωϋσῆς, ὅταν πιά μεγάλωσε, ἀρνήθηκε νά ὀνομάζεται γιός τῆς κόρης τοῦ Φαραώ. Προτίμησε νά ὑποφέρει μαζί μέ τόν λαό τοῦ Θεοῦ, παρά νά ἀπολαμβάνει τήν πρόσκαιρη ἁμαρτωλή ζωή).

α. ῾Η Κυριακή τῆς ᾽Ορθοδοξίας δέν σχετίζεται οὐσιαστικά μέ τό περιεχόμενο τῆς Σαρακοστῆς. ᾽Αποτελεῖ ἱστορική ἐπέτειο τῆς νίκης τῆς ᾽Εκκλησίας μας ἀπέναντι στήν χριστολογική αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας - ἡ ἄρνηση τῶν εἰκόνων ἀπεδείχθη ὅτι σημαίνει ἄρνηση τῆς πραγματικότητος τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾽Ιησοῦ Χριστῷ - καί ἀπέναντι γενικῶς σέ ὅλες τίς αἱρέσεις, κάτι πού διατρανώθηκε τό πρῶτον τό 843 μ.Χ. καί ἔκτοτε πανηγυρικῶς ἐπαναλαμβάνεται τήν πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν.

῎Ετσι στήν οὐσία ἡ Κυριακή τῆς ᾽Ορθοδοξίας διασαλπίζει τήν διαχρονική νίκη τῆς ὀρθῆς πίστεως στόν Θεό, γι᾽ αὐτό καί τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός ῾Εβραίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου συνιστᾶ ἀκριβῶς μία ἐποποιΐα τῆς πίστεως αὐτῆς, ἐνσαρκωμένης σ᾽ ἐκείνους πού κατεξοχήν ῾ἐμαρτυρήθησαν διά τῆς πίστεως, τούς μεγάλους Πατριάρχες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τούς ἁγίους Προφῆτες, μέ πρῶτον ἀπό ὅλους τόν μέγα Μωϋσῆ.

† Κυριακῇ 25 Φεβρουαρίου 2018 (Α' Νηστειῶν) (Ὀρθοδοξίας)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην

Κεφ. α' : 44-52

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. Ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαῑδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. Εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ, καὶ λέγει αὐτῷ· Ὅν ἔγραψε Μωσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ Προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ, τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Ἔρχου καὶ ἴδε. Εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν, καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· Ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· Πόθεν μὲ γινώσκεις; Ἀπεκρίθη ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν, εἶδόν σε. Ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ῥαββί, σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ Βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ·

Ο παράδεισος είναι παλαβομάρα

Παράδεισος είναι αγάπη, έρως, παλαβομάρα. Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός της θείας αυτής παλαβομάρας. Αμήν.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

πηγή

Μη χαίρεσαι και μην το απολαμβάνεις

Να φοβάσαι μήπως γίνεις διάσημος από κάποια εργασία που κάνεις. Αν αρχίσουν οι άνθρωποι να σε επαινούν για τη δουλειά σου, μη χαίρεσαι και μην το απολαμβάνεις· όσο μπορείς κράτα τις εργασίες σου μυστικές και μην επιτρέπεις σε κανένα να μιλά γι’ αυτές.

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

πηγή

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την χθεσινή Ακολουθία των Α' Χαιρετισμών προς την Θεοτόκο, στην οποία προεξήρχε, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Γεώργιος και έψαλλαν μαθητές και μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης υπό την καθοδήγηση του κ. Λάζαρου Τζορμπατζίδη

Μνήμη Θαύματος Κολύβων Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος

Ο Ιουλιανός ο παραβάτης, γνωρίζοντας ότι οι χριστιανοί καθαρίζονται με τη νηστεία στη πρώτη εβδομάδα της αγίας Σαρακοστής - γι' αυτό την λέμε καθαρά εβδομάδα - θέλησε να τους μολύνει. Διέταξε λοιπόν, κρυφά, όλες οι τροφές στην αγορά να ραντισθούν με αίματα ειδωλολατρικών θυσιών.

Όμως με Θεία ενέργεια, φάνηκε στον ύπνο του τότε Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ευδοξίου, ο μάρτυρας Θεόδωρος και φανέρωσε το πράγμα. Παρήγγειλε να ενημερωθούν όλοι οι χριστιανοί, να μην αγοράσουν καθόλου τρόφιμα από την αγορά και για να αναπληρώσουν την τροφή να βράσουν σιτάρι και να φάνε τα λεγόμενα κόλλυβα, όπως τα έλεγαν στα Ευχάϊτα.

Έτσι και έγινε και ματαιώθηκε ο σκοπός του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα. Και το Σάββατο τότε, ο ευσεβής λαός που διαφυλάχθηκε αμόλυντος στην καθαρά εβδομάδα, απέδωσε ευχαριστίες στον μάρτυρα.

Όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, όπου ειρήνη, εκεί και ο Θεός

Με την ταπείνωσι οι άγιοι Πατέρες κατόρθωσαν να φθάσουν σε μεγάλα σημεία χάριτος. Αλλά μήπως και ένας υποτακτικός δεν μπορεί να κατορθώση, να σημειώση μια τέτοια επιτυχία; Και βεβαίως μπορεί. 

Όταν κρατήση την σιωπή, τα πνευματικά, το αμέριμνο, όταν έχη ενδοστρέφεια και κάνη τακτικά ταμείο στον εαυτό του, θα προχωρήση οπωσδήποτε. Και εμείς κοντά στον Γέροντα ήμασταν υποτακτικοί. Είχαμε το διακόνημα, τον κόπο της ημέρας κ.λ.π. 

Με τον Γέροντα καθοδηγητή έμπειρο στις πορείες αυτές του Θεού και με την τάξι που είχαμε, ωρισμένοι πατέρες μπόρεσαν και γνώρισαν αυτά τα πράγματα, που οι νηπτικοί Πατέρες, μας έχουν αφήσει σαν μια ιερά παρακαταθήκη. Να αποφεύγωμε να ομιλούμε τα περιττά πράγματα. 

Γι’ αυτούς που σας κατηγορούν…

Γι’ αυτούς που σας κατηγορούν να κάνετε προσευχή. Να λέτε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», όχι «ελέησέ τον», και θα είναι μες την προσευχή αυτή κι εκείνος που σας κατηγορεί. Να τον κάνετε ένα με τον εαυτό σας.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

πηγή

Υπερέχει απ’ όλους

Είναι μακάριος ο άνθρωπος εκείνος που έχει αγάπη Θεού, γιατί περιφέρει με την παρουσία του τον Θεό, διότι ο Θεός είναι αγάπη, και αυτός που μένει μέσα στην αγάπη, μένει «εν τω Θεώ». 

Εκείνος που έχει αγάπη υπερέχει, με τη βοήθεια του Θεού, από όλους, δεν φοβάται, διότι η αγάπη βγάζει έξω από την ψυχή το φόβο. Εκείνος που έχει αγάπη δεν αποστρέφεται ποτέ κανέναν, ούτε μικρό, ούτε μεγάλο, ούτε ένδοξο, ούτε άδοξο, ούτε φτωχό, ούτε πλούσιο, αλλά γίνεται ακάθαρτο αποσπόγγισμα όλων. 

Δεν μπορεί να κάνει τίποτα

Ο πρώτος Αδάμ από τον εγωισμό του μας έφερε εδώ στον τόπο του κλαυθμώνος, στον τόπο της εξορίας. Εμείς πρέπει να γίνουμε τέκνα του δεύτερου Αδάμ, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, για να ανέλθουμε στον ουρανό, στην πατρίδα μας την πραγματική και να βλέπουμε την δόξα Του και το αμήχανο κάλλος της παναγίας Του μορφής. 

Επιστροφή, βέβαια, χωρίς Εκκλησία και χωρίς μυστηριακή ζωή δεν νοείται. Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού. 

Κάθε νύκτα κάμε κριτικήν το πώς διήλθες την ημέραν, και το πρωί, πως επέρασεν η νύκτα...

Κάθε νύκτα κάμε κριτικήν το πώς διήλθες την ημέραν, και το πρωί, πως επέρασεν η νύκτα, ώστε να ηξεύρης τι ταμείον έχει η ψυχή σου, και αν ζημίαν οίδας, προσπάθησον να την ανακαλέσης δια της προσοχής και βίας. Αν δε αύξησιν, δόξαζε τον αφανή αρωγόν σου, τον Θεόν.

Μην αφήσης τον έλεγχον της συνειδήσεώς σου επί πολύ, αλλά συντόμως δίδε ό,τι ζητεί, μήπως σε οδηγήση εις τον κριτήν και εις την φυλακήν. Ζητεί το συνειδός την επιμέλειαν και την επανάκτησιν του κανόνος και της προσευχής; Δώσε τα και ιδού απηλλάγης της οδού προς τον κριτήν. 

Η μετάνοια είναι ατέλεστος

Oλες οι αρετές δύνανται, με την χάρι του Θεού, να τελειοποιηθούν από τον άνθρωπο· την μετάνοια ουδείς δύναται να την τελειοποιήση, διότι μέχρι της τελευταίας μας αναπνοής έχομε ανάγκη της μετανοίας, επειδή σφάλλομε εν ριπή οφθαλμού, οπότε η μετάνοια είναι ακατάκτητος.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

πηγή

Όσον μεγάλα και αν είναι τα αμαρτήματα, αφού προσεγγίσουν τη μετανοία, διελύθησαν

Δια την λύπην που έχεις εις την ψυχήν σου ένεκεν των αμαρτιών, καλόν είναι και ωφέλιμον. Μόνον όταν σε οδηγή εις την απόγνωσιν, τότε είναι καθαρώς δαιμονικόν. 

Αμέσως να στρέφεσαι προς την ελπίδα και να λέγης: «Εφ’ όσον μετανοώ δι’ όλα, ελπίζω ότι όλα μου είναι συγκεχωρημένα. Δεν υπάρχει αμάρτημα νικών την ευσπλαχνίαν του Θεού. 

Όσον μεγάλα και αν είναι τα αμαρτήματα, αφού προσεγγίσουν τη μετανοία, διελύθησαν. Ω βάθος ταπεινώσεως, ανεξικακίας και ευσπλαχνίας του Κυρίου». 

Το μυστήριον της μετανοίας (Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου)

Ευλογημένα μου παιδιά, 

Όπως γνωρίζουμε ο καλός μας Θεός μας χάρισε το Μέγα Μυστήριον, της Ιεράς Εξομολογήσεως, αυτό το Ιερόν Βαπτιστήριον, εις το οποίον πλένεται ο άνθρωπος ψυχικά και γίνεται ολόλευκος, καινούριος κατά Χριστόν άνθρωπος.

Πόση ευχαριστία πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό συνεχώς γι’ αυτό το μεγάλο καλό, που μας άφησε! Δηλαδή μας άφησε την καρδιά Του ανοιχτή, οσάκις θελήσουμε να καθαρισθούμε, να εισερχώμεθα άνετα. 

Όσο και να αμαρτήση ο άνθρωπος, όσο και να κυλισθή στην αμαρτία, όσο και να μαυρίση την ψυχή του, ημπορεί άνετα σε μία στιγμή, σε λίγη ώρα να γίνη κατάλευκος σαν το περιστέρι και σαν το χιόνι. 

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακή της Τυρινής: Οι σχέσεις του ανθρώπου με το Θεό και με τους συνανθρώπους του (Ματ. στ' : 14-21)

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής (Ματθ. στ' : 14-21) φαίνεται να θίγει διάφορα, σε πρώτη προσέγγιση άσχετα μεταξύ τους, θέματα, καθώς αναφέρεται σε ένα πνευματικό ζήτημα, τη συγχωρητικότητα απέναντι στους άλλους ανθρώπους, σε ένα θρησκευτικό, τη νηστεία και το πώς αυτή πρέπει να τηρείται και σε ένα οικονομικό ζήτημα, τη στάση του ανθρώπου απέναντι στα υλικά αγαθά. 

Ο προσεκτικός όμως αναγνώστης της περικοπής θα διαπιστώσει ότι υπάρχει μια διήκουσα έννοια που συνδέει στενά την πνευματικότητα με τη θρησκευτικότητα και τις δυο μαζί με την οικονομία. Η έννοια αυτή είναι η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και οι συνέπειές της στις σχέσεις του με τους άλλους.

Η περικοπή είναι ένα απόσπασμα από την “Επί του όρους ομιλία” του Χριστού -μια ομιλία που αποτελεί σύνοψη ολόκληρου του κηρύγματός του- και ακολουθεί αμέσως μετά το “Πάτερ ημών”. Όσα, λοιπόν, λέει εδώ ο Χριστός αποτελούν σχόλιο στο πέμπτο αίτημα της “Κυριακής Προσευχής” (καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν…) και εξηγεί στους ακροατές του ότι ο Θεός θα εισακούσει το αίτημά τους και θα συγχωρέσει τα παραπτώματά τους, μόνον αν και οι ίδιοι συγχωρούν τα παραπτώματα των άλλων. 

Πρόγραμμα Λειτουργικῆς Ζωῆς, τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, Ἐνοριῶν Πόλεως Κατερίνης

† Κυριακῇ 18 Φεβρουαρίου 2018 (Τυρινῆς)

Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον

Κεφ. στ' : 14-21

Εἶπεν ὁ Κύριος· ῞Εὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. ῞Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ, σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν, ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες. Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. Σὺ δὲ νηστεύων, ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν, καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ Πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ Πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ, ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.

Ο άγιος Παΐσιος έλεγε για τα μνημόσυνα...

-Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;

-Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν. Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας,ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από εμάς βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.

Μου λέει ο λογισμός ότι μόνο το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση, και εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό, όπως οι δαίμονες. Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια! Γιατί, τι να τους κάνει ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει και τον πατέρα του. 

Ε, τι να το κάνει αυτό ο πατέρας του; Οι άλλοι όμως οι υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες. Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούνται ΘΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ.

Ὁ Θεός θέλει προσευχή, προσοχή καί ταπείνωση

Διδαχές της αείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας, Ηγουμένης της Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς.

Τόπε η γερόντισσα; Να 'ναι ευλογημένο. Όταν δεν δίνετε σημασία, παθαίνετε ζημιές. Βουλοκέρι στο στόμα για να μπορέσουμε να λέμε την «ευχή» μέσα μας, γιατί τότε ούτε θα θυμώνουμε, ούτε θα κατακρίνουμε. 

Γι' αυτό Προσοχή - Προσοχή - Προσοχή! Ό Θεός τότε θα μας ελεήσει, θα μας ενισχύσει, θα μας βοηθήσει πολύ. Άμα προσέξουμε θα μας στεφανώσει ο Χριστός.

Πώς λέμε, τι προσεκτικός άνθρωπος!

Λίγα λογάκια λέει, δεν προτρέχει. Να προσέχουμε την αργολογία. Να δαγκώνουμε λίγο τη γλώσσα μας για να λέμε και καμιά ευχή. Για να μπορέσουμε να προσευχηθούμε και λίγο τη νύχτα, να θυμηθούμε και τους ανθρώπους πού έχουν ανάγκη....

Γι' αυτό να ζητάμε σύνεση, επίγνωση των πραγμάτων που θα πούμε, τι δεν θα πούμε.

Δέν σταματᾶνε νά τόν πικραίνουν

Δέ λέγανε ὅμως νά λείψουνε οἱ πειρασμοί. Πάντα τρυπώνανε στή ζωή του, τίς κρίσιμες ὧρες, μόλις πήγαινε ν’ ἀνασάνει. Καί τώρα ὁ πειρασμός ἦρθε ἀπό τή Δύση. Τέλος Σεπτέμβρη -ἀρχές Ὀκτώβρη, τά νέα φτάσανε ἀπό τήν Ἀκυληία ( τοῦ Ἰλλυρικοῦ). Ἐκεῖ, στίς 3 τοῦ Σεπτέμβρη, συνῆλθε σύνοδος, πού, ἐκτός ἄλλων, θέλησε ν’ ἀναμιχθεῖ στά πράγματα τῆς Ἀνατολῆς. Καί μάλιστα ἔκατσε κι ἄκουσε προσεχτικά τό Μάξιμο. Ἐκεῖνον τόν θλιβερό κληρικό, πού βρῆκε στήν Κωνσταντινούπολη προστασία ἀπό τό Γρηγόριο κι ἔπειτα προσπάθησε τυχοδιωκτικά νά γίνει ἀρχιεπίσκοπος στή θέση τοῦ Γρηγορίου, παραμερίζοντάς τον.

Τώρα οἱ δυτικοί, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, χωρίς νά καλογνωρίζουνε τί συνέβη στήν Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Κωνσταντινούπολης, ἀνακηρύξανε ὡς κανονικό ἀρχιεπίσκοπο στήν πόλη αὐτή τόν τυχοδιώκτη Μάξιμο.

Φυσικά, πικράθηκε βαθιά ὁ Γρηγόριος. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέ βρήκανε οὔτε μιά καλή κουβέντα νά ποῦνε γιά τό Γρηγόριο, πού ἀνάστησε τήν Ὀρθοδοξία στή Νέα Ρώμη κι ἔπαθε τόσα γι’ αὐτήν! Εἴχανε ὅμως πολλά καλά νά ποῦνε καί νά κάνουνε γιά ἕνα τυχοδιώκτη! Γιά τόν ψευδοπίσκοπο Μάξιμο, πού τόν τελευταῖο καιρό μάλιστα ἔγραφε καί κυκλοφοροῦσε ποιήματα τῆς κακιᾶς ὥρας. Τά ’γραφε γιά νά γελοιοποιεῖ, καθώς ἔλπιζε, τό Γρηγόριο καί νά τόν συκοφαντεῖ.

Η αρρώστια είναι τιμωρία ή ευεργεσία;

Τι είναι η αρρώστια για μας; Καλό ή κακό; Θα μας ωφελήσει ή θα μας βλάψει; Τη στέλνει ο Θεός για να δοκιμάσει την πίστη μας ή είναι θλιβερό αποτέλεσμα των αμαρτιών μας, όπως γράφει ο υμνογράφος στην Παράκληση: «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή»;

Και τα δυό μπορεί να συμβαίνουν. Η αρρώστια μας είναι σταλμένη από τον Θεό και αποβλέπει στην πνευματική μας ωφέλεια, στον εξαγνισμό μας, στη σωτηρία μας. Γι’ αυτό ο Παύλος λέει ότι οι δοκιμασίες στέλνονται στον πιστό Χριστιανό «εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού» (Εβρ. Ιβ΄ 10), για να γίνουμε δηλαδή εμείς που δοκιμαζόμαστε μέτοχοι της αγιότητας και της μακαριότητας του Χριστού.

Μπορεί όμως να συμβαίνει και κάτι άλλο. Η αιτία της αρρώστιας μας να βρίσκεται στον εαυτό μας, στις παρεκτροπές μας, στις αμαρτίες μας, στα ξενύχτια, στα φαγοπότια, στα μεθύσια, στα άσωτα έργα μας, τα οποία ο θείος Παύλος τα ονομάζει «έργα του σκότους». 

Δυστυχώς, για τους περισσότερους αυτό συμβαίνει. Γιατί οι άνθρωποι του Θεού με την τίμια και σεμνή ζωή τους περιφρουρούν την υγεία τους από πολλούς πειρασμούς και κινδύνους. 

Ἐν θλίψει ἐμνήσθημεν σου, Κύριε

— Γέροντα, μήπως από καιρό σε καιρό επιτρέπει ο καλός Θεός να γίνεται κάποιος διωγμός, ὠστε να δοκιμάζεται η γνησιότητα της πίστεώς μας; 

— Το κάνει από καιρό σε καιρό. Παίρνει το κόσκινο και κοσκινίζει. Μας δοκιμάζει και συγχρόνως μας παιδαγωγεί. 

“Εν θλίψει εμνήσθημέν σου, Κύριε”, λέγει ο προφήτης Ησαΐας. Μέσα στις θλίψεις και στους πειρασμούς σε θυμηθήκαμε, Κύριε. Κατά την Κατοχή, αλλά και μετά, είχαμε πλησιάσει περισσότερο τον Θεό. Θυμάμαι στην πατρίδα μου, την Μεσσηνία, κάπου στο 1947 είχαν γίνει πάλι σεισμοί. Και οι Εκκλησίες γέμισαν. Πάνω στο ταρακούνημα τρέχουμε όλοι. Μετά από λίγο δυστυχώς ξεχνάμε τον Θεό.

Όταν έγινε ο σεισμός του 1981 στην Αθήνα, μου έλεγε φίλος ιατρός ότι άκριβώς εκείνη την στιγμή κάποιος γνωστός του μάλωνε με την γυναίκα του και βλασφημούσε. Η γυναίκα του του έλεγε: “Μη βλαστημάς, μωρέ, μη βλαστημάς, γιατί θα ρίξει φωτιά ο Θεός από τον ουρανό”. Αυτός συνέχισε. Εκείνη την ώρα αρχίζει το ταρακούνημα, οπότε αρχίζει να λέει: “Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον”!

«Ανοίξτε τα μάτια σας, μη στρουθοκαμηλίζετε…»

Αδελφοί μου, όχι στρουθοκαμηλισμοί. Ίσως θα έχετε ακούσει στις καθημερινές σας συζητήσεις να γίνεται λόγος για στρουθοκαμηλισμό. Η στρουθοκάμηλος είναι πτηνό που έχει ύψος 2 μέχρι 2,5 μέτρα, βάρος γύρω στα 100 κιλά και ζει 100 χρόνια. Το κάθε της αυγό ζυγίζει 1,5 κιλό. Τα φτερά της είναι εντυπωσιακά και περιζήτητα. Αυτό το τόσο εντυπωσιακό πουλί δεν φημίζεται καθόλου για την εξυπνάδα του. Όταν βρεθεί περικυκλωμένο από τους κυνηγούς, χώνει το κεφάλι του μέσα στην άμμο και τότε, επειδή εκείνο δεν βλέπει τους κυνηγούς, δεν βλέπει τους εχθρούς του, νομίζει και ότι δεν υπάρχουν. Έτσι κάνουν στη ζωή του.

Το ίδιο παθαίνουν και πολλοί άνθρωποι στη ζωή τους. Ενώ βρίσκονται ανάμεσα σε πολλούς κινδύνους και πολλούς πειρασμούς, κλείνουν τα μάτια τους, στρουθοκαμηλίζουν και βαδίζουν στη ζωή τους αμέριμνοι. Όχι έτσι! Οι Χριστιανοί, αγαπητοί μου, οφείλουν να επισημαίνουν τους κινδύνους, να λαμβάνουν όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα, για να μην παγιδεύονται και οδηγούνται στον πνευματικό θάνατο.

Εκείνος έπαθε για μας, ο Κύριος δηλαδή.

Ένα κοριτσάκι στην Ινδία το δάγκασε ένας κροταλίας. Ο μεγαλύτερος αδελφός της μικρής έτρεξε κοντά της, έσκυψε πάνω στην πληγή της και με το στόμα του ρουφούσε το αίμα από τη δηλητηριασμένη πληγή. Έτσι κατόρθωσε να γλυτώσει την αδελφούλα του. Ο ίδιος, όμως, μολύνθηκε στο στόμα από το δηλητήριο και από το στόμα μολύνθηκε ολόκληρο το κορμί του, με αποτέλεσμα να βρει ο ίδιος τον θάνατο.

Ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος ἀπό τήν Χίο

Ο Όσιος Άνθιμος, κατά κόσμο Αργύριος Κ. Βαγιάνος, γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1869 μ.Χ. στην περιοχή του Αγίου Λουκά Λιβαδίων. Οι ευσεβείς και ενάρετοι γονείς του, Κωνσταντίνος και Αργυρώ, φρόντισαν να δώσουν Χριστιανική αγωγή στο τέκνο τους.

Και ο νεαρός Αργύριος δωρεοδέκτης του Αγίου Πνεύματος, με πνεύμα σοφίας, ήταν προορισμένος από τον Θεό να αναδειχθεί σκεύος εκλογής και να γίνει μέγας παιδαγωγός εις Χριστόν. Η όλη παιδιόθεν ανάπτυξη και ανατροφή του τελούσε προφανώς υπό την ισχυρή και βαθιά επίδραση του χριστιανικού οικογενειακού του περιβάλλοντος.

Γράμματα δεν έμαθε πολλά. Περιορίσθηκε στις απλές γνώσεις του δημοτικού σχολείου. Έτσι χωρίς τα θεωρητικές γνώσεις της εγκοσμίου καταξιώσεως, αλλά με ευφυΐα και διεισδυτικότητα πνεύματος και με ιδιαιτέρως έντονη την επιθυμία για βίο πνευματικό, προχωρά αταλάντευτος στην ενάρετη ζωή με την πολύτιμη δωρεά της ακλόνητης πίστεως.

Ο θείος έρως τον οδηγεί στην απάρνηση του κόσμου και της βοής του και στη μοναχική πολιτεία, από όπου εξέλαμψαν οι αρετές του. Αφορμή για να ακολουθήσει την μοναχική οδό υπήρξε η επίσκεψή του στη Σκήτη των Αγίων Πατέρων της Χίου για την επισκευή ιδιόκτητης εικόνας της Παναγίας. 

Το κάψιμο της Σολομωνικής στο Άγιο Όρος

(Επί τη βάσει των σημειώσεων του αειμνήστου Υμνογράφου Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, τις οποίες έθεσαν ευγενώς στη διάθεση μου οι υποτακτικοί του).

Σε κάποιο χωριό της Χαλκιδικής, ένας οικογενειάρχης χριστιανός, συνεργεία του διαβόλου, εγκατέλειψε τον εκκλησιασμό και την μετοχή στην χάρι των μυστηρίων, και ακολούθως, από περιέργεια στην αρχή, ασχολήθηκε με τούς μάγους και την μαγεία, έως ότου κατάντησε και ό ίδιος μάγος αργότερα, ασχοληθείς συστηματικώς με την «Σολομωνική», το ομώνυμο σατανοβιβλίο της οποίας του έγινε σύμβουλος και αχώριστος φίλος.

Παραχωρήσει Θεού και προς σωτηρίαν του, τον βρήκαν μεγάλες συμφορές.

Η ευλαβέστατη σύζυγος του δυσφορούσε και υπέφερε πολύ γι' αυτήν του την επίδοση στην μαγεία∙ τον παρακαλούσε να μετανοήσει, να παύση ασχολούμενος με τα μάγια και να επιστρέψει στην χάρι του Χριστού- εκείνος όμως δεν την ήκουε. Τότε εκείνη του δήλωσε ότι οι κακοτυχίες και τα βάσανα, πού τούς βρήκαν, ήταν τιμωρία από τον Θεό∙ ότι αυτή, ως πιστή χριστιανή, δεν μπορούσε πλέον να συζεί με έναν δαιμονολάτρη μάγο, και ότι ήταν διατεθειμένη να πάρει διαζύγιο.

Κάποτε ἕνας Θεοσεβής Ἱερέας Λειτουργοῦσε τοῦ Ἁγίου Δημητρίου...

Κάποτε ένας θεοσεβής Ιερεύς, λειτουργούσε του Αγίου Δημητρίου, τον οποίον ευλαβείτο πολύ, λόγω του ότι ήτο μεσοβδόμαδα, οι χριστιανοί στο ναό ήσαν λίγοι. Η λειτουργία προχώρησε και έφθασε η στιγμή του καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων. 

«Τα σά εκ των Σών», έσκυψε βαθιά βαθιά και διάβασε την ευχή, «έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν». Ανορθώθηκε και είπε «και ποίησον τον μεν άρτον τούτον», «τω δε εν τω ποτηρίω τούτο μεταβαλλών» και τα λοιπά, αμήν, αμήν, αμήν, για να μην λέμε όλες τις λέξεις ... 

Και μια φοβερή άστραπή ήλθε απ' το πουθενά, απ' τον ουρανό ... δεν ξέρει. Απ' την κόχη του Αγίου Βήματος ... δεν ξέρει. Απ' τον τρούλο του ναού; .. τον Παντοκράτορα, τον Κύριο.. δεν ξέρει, δεν κατάλαβε.

Σημερινός άνθρωπος και Θεός

“Σήμερα… οι περισσότεροι άνθρωποι έχουνε γυρίσει πάλι στην κατάσταση που βρισκότανε η ανθρωπότητα σε κείνα τα φοβερά χρόνια που εξουσιάζανε την οικουμένη οι Ρωμαίοι.

Δηλαδή, σε πολλά ξαναπέσανε στο κτήνος κι ας μη το παραδέχουνται.

Οι σημερινοί άνθρωποι ζούνε όπως ζούσανε και κείνοι, δίχως τα λεπτά αισθήματα που φανερώνουνε πως ο άνθρωπος είναι τιμημένος και σφραγισμένος με μια θεϊκή σφραγίδα…

Τούτη η θεϊκή εικόνα παραμορφώθηκε, και νοιώθοντας την ασκήμια του κι ο ίδιος [ο άνθρωπος], σωστά είπε πως η καταγωγή του βαστά από τα ζώα…

Η φυγή του αναίσχυντου αμαρτωλού από την αληθινή μετάνοια

Πόσο όμορφα περιγράφει ο Ιερός Χρυσόστομος την διαδικασία αυτή της φυγής του αναίσχυντου αμαρτωλού από την αληθινή μετάνοια στο πρόσωπο το Κάιν.

"Ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του, τον Άβελ, κατεχόμενος από το πάθος του φθόνου, διότι μετά από τον φθόνο ακολουθεί ο φόνος· και τον έφερε σ' ένα χωράφι και εκεί τον σκότωσε. 

Και τι λέγει ο Θεός σ' αυτόν; Που είναι ο Άβελ ο αδελφός σου; Αυτός που τα ξέρει όλα ρωτά σαν να μην γνωρίζει μόνο και μόνο για να τραβήξει τον φονιά σε μετάνοια. Το ότι γνώριζε, το έδειξε με την ερώτηση· που είναι ο Άβελ ο αδελφός σου; 

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη χθεσινή Θεία Λειτουργία (Ψυχοσάββατον), ιερουργός της οποίας ήτανε, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ.κ. Δαμασκηνός

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν

Κυριακάτικο Κήρυγμα

Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω

Κατά τη σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία είναι σχεδόν σε όλους γνωστή, ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας μεταφέρει αυτούσια τα λόγια του Χριστού για την ημέρα της Κρίσεως. 

Θα έλθει, μας λέει, με πάσα την δόξα Του, συνοδευόμενος από τους αγγέλους και θα ξεχωρίσει τους δίκαιους από τους αμαρτωλούς, όπως ο βοσκός διαχωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. 

Το κριτήριο που θέτει είναι η έκφραση αγάπης προς τον πλησίον: «επείνασα», θα πει στους δίκαιους, «και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με δεχτήκατε, γυμνός και με ενδύσατε, ήμουν άρρωστος και στη φυλακή και με επισκεφθήκατε». 

Από την άλλη, θα στηλιτεύσει τους αμαρτωλούς γιατί στις ίδιες περιπτώσεις επέδειξαν αναλγησία και αδιαφορία.