Xa vos contei mil veces que non teño nin idea de coser... Pero como son unha persoa moi contraditoria, sempre teño costume de me meter en fregados que non domino ;) A cousa foi que eu tiña uns pantalóns moi vellos, que xa non estaban para poñer, pero dos que tampouco me quería desfacer (sentimentalismos: mercáraos cando eu tiña 16 anos en Alemaña, concretamente en Colonia). Total, que non sei como se me ocorreu que tiña que facer outra cousa deles... e dixen eu, pois un pucho! E así, sen rede nin coñecementos (aisss, como é de valente a ignorancia!), púxenme a cortar e coser. Para a miña completa sorpresa... saíu algo!!! Dígovolo de verdade, quedei alucinada. De acordo que está mal feito, mal cosido, ate mal medido, que me queda bastante pequeno, pero... aí o está! Flipei tanto de que me saíra! Agora xa pasaron uns días desde que o fixen, pero sigo a mirar para el coma se fose un marciano introducido na miña casa. Miro para el, miro para as miñas mans e alucino!!
Moralexa: mellor intentalo aínda que non saia, que non saber que en realidade das feito sombreiros!
I have already told you that sewing is not my thing. But I had a pair of old trousers around, that I bought when I was sixteen (in Köln, Germany!) and I did not want to get rid of them (yes, I am a sentimental ;). Then I thought I should make something out of them, maybe a hat... And without further sewing knowledge I started cutting the fabric and sewing (yes, ignorance can be very brave!). And two hours later, there it was... A hat... Omg, I could not believe it, I made that thing!! Ok, it is far from being a perfect work, but, oh my... it is there!!! Moral: one should always try everything, maybe it does not work at first, but it is worth trying!