"Πατήστε πάνω στην εικόνα, είναι δωράκι πρωτοχρονιάτικο για να γελάσετε!"
2009, Η κόρη μου!Οι γιορτές κύλησαν όμορφα σε εντελώς οικογενειακό κλίμα! Φάγαμε πραγματικά πολύ βέβαια, παρότι είμαστε λάτρεις του καλού, μα όχι του πολύ φαγητού. Ωστόσο δε γινόταν διαφορετικά, αφού η αγαπημένη μου πεθερά μας έκανε πάλι το τραπέζι μαζεύοντας όοοολη την οικογένεια (για την ακρίβεια τις 4 οικογένειες) τόσο τα Χριστούγεννα όσο & την Πρωτοχρονιά στο σπίτι της, όπου είχε μαγειρέψει η γυναίκα του κόσμου τα καλά (& φυσικά φρόντιζε επιμελώς να μας ξαναγεμίζει τα πιάτα πριν καλά-καλά αυτά προλάβουν να αδειάσουν). Εκεί κάναμε & τις ανταλλαγές των δώρων & τα μικρά ξεσάλωσαν, εντελώς όμως! Ξαναμμένα που βρέθηκαν όλα μαζί στο σπίτι της λατρεμένης τους γιαγιάς έτρεξαν κι έπαιξαν αυτές τις μέρες, όσο δεν παίζουν νομίζω ούτε όλο το χρόνο μαζί…
Η γλυκιά μου Σμαραγδούλα δείχνει ακόμη πιο χαρούμενη κι ευτυχισμένη τελευταία (καλά, θα συντελούν σ΄αυτό & τα τόσα καινούρια παιχνίδια που έλαβε ως δώρα). Είναι τώρα σε μια υπέροχη ηλικία (30 Οκτώβρη έκλεισε τα δυόμιση χρόνια της), γεμάτη ζωντάνια, απίστευτη ενεργητικότητα, χαρά & …φυσικά μέσα στην αντίδραση! Γελάμε πάαααρα πολύ με τα «κατορθώματά» της & το άτιμο βλέποντας εμάς να ξεκαρδιζόμαστε γελάει έπειτα κι αυτό προσποιητά κι έχει ακόμη πιο πολύ πλάκα!!!
Αυτή τη στιγμή προσπαθώντας να βάλει μόνη της ένα παιδικό dvd να δει (καταλάβατε τώρα εσείς τι τραβάει το dvd player) χτύπησε λιγάκι το κεφαλάκι της κι αμέσως έτρεξε δίπλα μου με σκυμμένο κεφάλι, δείχνοντάς μου με το χεράκι της την κορυφή του κεφαλιού της & λέγοντάς μου: «θα το φιλήσεις μανούλα;!»… Αυτή είναι πάγια τακτική μας: όταν κάπου χτυπήσει λιγάκι τρέχει ψευτοκλαίγοντας να της φιλήσουμε το πονεμένο σημείο «για να περάσει»! Περιέργως αυτό το γλυκό κολπάκι πιάνει, προφανώς για καθαρά ψυχολογικούς δικούς της λόγους, αφού αυτομάτως σταματάει τη γκρίνια!
Α, πόσο υπέροχα είναι όντως τα παιδιά! Είναι πανέξυπνα, αλλά & τόσο πονηρούλικα & αγνά ταυτόχρονα που σε μαγεύουν… Κι επειδή (τώρα το συνειδητοποιώ) καιρό έχω να γράψω για την κοράκλα μου, επιτρέψτε μου το παρόν post να λάβει χαρακτήρα περιγραφικό των τελευταίων της προόδων!
Καταρχήν θα πω για τις εξελίξεις στην ομιλία της! Κάνει πια κανονικότατες συζητήσεις, επιχειρηματολογεί, καλοπιάνει (Ναι, είναι τρομερά διπλωμάτισσα, αλλά πώς να μην είναι το παιδί με τέτοιο μπαμπά σα δάσκαλο!!!), ρωτάει για τα πάντα, παρακαλάει (της αρέσει πολύ να δείχνει ευγενική), αυτοπροβάλλεται & φυσικά απαιτεί! Οπωσδήποτε η άρθρωσή της δεν έχει ακόμη καθαρίσει εντελώς (το γράμμα ξι για παράδειγμα δεν μπορεί ακόμη να το πει), αυτό όμως είναι & το πολύ χαριτωμένο στις ηλικίες αυτές! Ιδού μερικές από τις φρασούλες της (με την απαραίτητη σε σας μετάφραση δίπλα), οι οποίες ηχούν στ΄αυτιά μας σαν την πιο γλυκιά μουσική του κόσμου:
«έψηψη (έκπληξη)», «πίπηγκας (πρίγκηπας)», «ψιψιδάκια (τσιμπιδάκια)», «κόκκινη σκουφίτσα (οκ, αυτό το καταλάβατε)», «ζε σε καλώ (σε παρακαλώ)», «Μαραζούλα (Σμαραγδούλα)», «αφού είμαι κοκυρά (νοικοκυρά) μπαμπά!», « πίποτα (τίποτα)», «ψύπνησα (ξύπνησα)», «κουλασάν (κρουασάν)» !!!
Γελάσατε; Και πού να είστε από μια μεριά να τη βλέπετε live να κάνει τις σκανταλιές της, γεμάτη νάζι, μισοκλείνοντας τα ματάκια, να τραγουδάει (όλη μέρα όμως!), να χορεύει, να ζητά συγνώμη (ναι & αυτό το μάθαμε ήδη, μόνο που πάντοτε το θυμάται αμέσως αφού κάνει κάτι που ξέρει πως δεν έπρεπε!), να ζωγραφίζει αλλά & να γράφει (από τότε που της έδειξε το καλοκαίρι η μητέρα μου να γράφει & καλά «αυγουλάκια» δλδ το γράμμα όμικρον, το έχει μάθει & ζωγραφίζει ίσα με 50 αυγουλάκια ημερησίως!), να γράφει «γάμμα» στον Άη-Βασίλη, να μας εξετάζει με πολύ σοβαρό ύφος με το παιχνίδι στηθοσκόπιο & μετά να κάνει ιατρική διάγνωση & να μας δίνει δήθεν χάπια, να, να, να !!! Βέβαια το κορίτσι είναι & πολύ καλή νοικοκυρά: «μαγειρεύει» με τις κουτάλες της, μας προσφέρει τσάι ή καφέ περιμένοντας έπειτα & το απαιτούμενο σχόλιο πως μας άρεσε πολύ για να καμαρώνει χαρούμενη, «στρώνει» το κρεβατάκι της αλλά & το δικό μας (μόνο που μόλις το τελειώσει έπειτα σκαρφαλώνει πάνω & χοροπηδά κατενθουσιασμένη), τακτοποιεί το καθιστικό (αφού όλη μέρα φέρνει σ΄αυτό παιχνίδια από το δωμάτιό της & τα αραδιάζει παντού, κάθε απόγευμα έχει μάθει πως πρέπει να τα ξαναπάει όλα πίσω στο χώρο της, ευτυχώς!) & τόσα άλλα που θα μπορούσα να γράφω πραγματικά για μέρες…(ξέρω, καθόλου «χαζομαμά» δεν είμαι, μα η αλήθεια είναι πως το ευχαριστιέμαι τόσο πολύ)!
Και φυσικά πετάει & κάτι φράσεις σε ανυποψίαστες στιγμές, εξαιρετικά πετυχημένες: «μαμά, μπαμπά, ο ουρανός έσπασε!» (μια μέρα στο αυτοκίνητο που παρατηρούσε τα σύννεφα στον ορίζοντα), «μαμά (ή μπαμπά κατά περίπτωση) σ΄αγαπάω τόοοσο πολύ!» (κάθε φορά που έχει κάνει ζημιά), «το πόδι μου τλέχει γάλα!» (προχθές που μάτωσε για 1η φορά στη γαμπίτσα όταν έξυσε η ίδια μια παλιά γρατσουνίτσα της), «μη χουριέσαι (=στεναχωριέσαι) μανούλα, θα φάει το λυκό (=γλυκό) η Μαραζούλα !» (σε φάση που δεν ήθελε να φάει το φαγητό της, αλλά ήθελε το γλυκό!), «το μωρό μας κολυμπάει στη θάλασσα τώρα!» (στο γυναικολόγο όταν άκουσε το θόρυβο του υπέρηχου) & τόσα άλλα που πραγματικά λυπάμαι που δεν τα θυμάμαι όλα!!!
Γενικά είμαστε όλοι μια χαρά! Μάθαμε & το φύλλο του μωρού, ΚΟΡΙΤΣΙ πάλι! Σαφώς κι εγώ στην αρχή δεν πολυενθουσιάστηκα γιατί ήθελα αγοράκι αυτή τη φορά (όχι τίποτα άλλο, αλλά για να έχω ελπίδες να μου μοιάζει λιγάκι…), ο Στέλιος μου όμως καθόλου δε στεναχωρήθηκε (μάλλον γιατί εκείνος έχει ήδη έναν υπέροχο γιο, όπως & μια κοράκλα ακόμη από τον πρώτο του γάμο). Τελικά βέβαια κι εγώ το φιλοσόφησα πως έτσι είναι καλύτερα για τη Σμαραγδούλα μου, αφού θα έχει μια αδερφούλα με την οποία θα έχουν μεγαλώσει μαζί για να τα λένε αργότερα! Δεν πτοούμαι λοιπόν, ας γεννηθεί υγιές κι αυτό με το καλό & νομίζω πολύ θα μου άρεσε να έκανα κι ένα 3ο παιδί κι ας έβγαινε κι εκείνο κόρη!
Προς το παρόν έχω άλλες έγνοιες: επειδή είμαι σίγουρη πως η μεγάλη μου θα ζηλέψει αρχικά (όπως κάθε υγιές συναισθηματικά παιδάκι) με την έλευση του μωρού σε μερικούς μήνες, κάνω ήδη προετοιμασία για να τη βοηθήσω να το δεχθεί όσο γίνεται πιο ομαλά! Της μιλώ συχνά για την «αδερφούλα της που θα είναι στην αρχή μικρή & θα έχει την ανάγκη μας επειδή δε θα μπορεί ούτε γάλα να πιεί μόνη της, αλλά που θα τη βοηθήσουμε εμείς να μεγαλώσει γρήγορα για να παίζει με τη Σμαραγδούλα», της «θυμίζω» πως όπως έκανα & σε κείνη έτσι & στο μωρό θα πρέπει να το ταΐζω από το στήθος μου για μερικούς μήνες γιατί δε θα μπορεί να φάει τίποτε άλλο, της ζητώ να μου αλείφει στην κοιλίτσα την κρέμα για την ελαστικότητα του δέρματος (το κάνει με χαρά!) & βέβαια σκοπεύω όταν γεννηθεί το δεύτερο αγγελούδι μου να ζητώ από τη Σμαράγδα να με «βοηθά» με το μωρό για να νιώθει έτσι υπεύθυνη κι αυτή προς εκείνο & να χαίρεται που δε θα την παραγκωνίζω! Και ίδωμεν…
Άλλη σημαντική μας πρόοδος είναι πως μετά από «αγώνα» & ξενύχτια δυόμιση περίπου εβδομάδων «κόψαμε» πια την κούνια! Πλέον κοιμάται μια χαρά στο δικό της κρεβατάκι στο οποίο μάλιστα δεν επιτρέπει να κοιμηθεί κανείς άλλος ..! Έτσι τώρα η κούνια στολίστηκε με κουκλάκια & «ξεκουράζεται» για να υποδεχθεί σε μερικούς μήνες το νέο μέλος της οικογένειας! Για το λόγο αυτό άλλωστε (όπως & γιατί η ζουζούνα μας είναι πολύ ψηλή για την ηλικία της & υπέφερε μέσα στην κούνια πια) φροντίσαμε από τώρα να τη μάθουμε να κοιμάται σε δικό της κρεβάτι, ώστε να μη συνδέσει αργότερα στη σκέψη της τον ερχομό του μωρού με την «αρπαγή» της «δικής της» κούνιας..! Με το ίδιο σκεπτικό κρύψαμε όλα τα μωρουδιακά παιχνίδια. Οπότε νομίζω, μέχρι τον Ιούνιο που θα γεννήσω (4 μηνών είμαι ήδη, απίστευτα γρήγορα τρέχει ο καιρός!) θα έχουμε κάνει μια αρκετά καλή προετοιμασία, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα σενάρια ζήλειας από αυτά που ακούμε/βλέπουμε να ακολουθούν το πρώτο διάστημα (για μετά δεν ανησυχώ καθόλου γιατί ξέρω πως θα έχει τη μικρή υπό την προστασία της!) μετά τη γέννηση ενός μικρότερου παιδιού. Από την άλλη ξέρω πως δεν είναι δυνατό να μη ζηλέψει καθόλου, ωστόσο σύμφωνα με τους παιδοψυχολόγους, εάν αυτό συνέβαινε (εάν δλδ δε ζήλευε) τότε θα έπρεπε να στεναχωριέμαι, οπότε εγώ κάνω ήδη ό,τι μπορώ για να τη βοηθήσω να το δεχθεί εύκολα & γρήγορα & από κει & πέρα της έχω & την απαιτούμενη εμπιστοσύνη!
Αυτά τα νέα μας -εν πολλοίς- αγαπημένοι μου φίλοι!
Να σας πω μόνο ακόμη σχετικά με την κρίση στην οικονομία
να προνοείτε αλλά να μην πολυαγχώνεστε! Από ό,τι φαίνεται, οι πολύ πλούσιοι έχουν να φοβηθούν πολλά περισσότερα από εμάς! Εμείς το πολύ-πολύ να κόψουμε το κάπνισμα, άντε & τα πολλά …παϊδάκια! Καλό για την υγεία μας θα είναι άλλωστε! Καλή χρονιά, με υγεία, αγάπη & πραγματώσεις πολλών ονείρων να έχουμε όλοι μας!
Σας φιλώ γλυκά,
Μαρία!
