ΤΑ ΠΑΙΔίΑ ΠΑΙΖΕΙ!

Στην παρούσα φάση της ζωής μου περνώ από επιλογή μου τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου μέσα στο σπίτι φροντίζοντας τα μικρά! Κάτι που αφενός μεν με γεμίζει αγάπη & χαρά αλλά αφετέρου με κάνει να ψιλοβαριέμαι... Οπότε ο αρτοπαρασκευαστής για μένα τώρα είναι σωτήρια ανακάλυψη!!! Αφού λοιπόν δοκίμασα αρκετές συνταγές διαφορετικών ειδών ψωμιού (εκτός από την πρώτη του μαύρου ψωμιού όλες οι άλλες πέτυχαν) είπα τώρα να ανέβω επίπεδο (έμπειρη γαρ) & να προσπαθήσω να φτιάξω κανένα τσουρέκι! Κι εδώ ξεκίνησε ο ξεκαρδιστικός μου μαραθώνιος! Γιατί το εγχειρίδιο του δικού μου αρτ/στή δεν έχει "τσουρεκοσυνταγή" κι έπρεπε πάλι να ψάξω & να αυτοσχεδιάσω. Μου έδωσε & η κολλητή μου του δικού της, αλλά στο δικό μου μηχάνημα απέτυχαν παταγωδώς:
* Πρώτη απόπειρα προχθές, παρα-παραφούσκωσε κι ήρθε & κόλλησε στα τοιχώματα πάνω του μηχανήματος... Ψήθηκε δε πολύ (σχεδόν κάηκε για να είμαι ειλικρινής) γύρω & κάτω ενώ το πάνω μέρος που ακουμπούσε στο καπάκι του ...φούρναρη φυσικά έμεινε ωμό κι έκανε τρύπα στη μέση!!
Εγώ απτόητη είπα δεν πειράζει, θα επαναλάβω τη διαδικασία με μικρότερη δόση & θα πετύχει! (είπαμε, είμαι αισιόδοξο παιδάκι!)
* Το ίδιο βράδυ λοιπόν ξαναπροσπάθησα με δόση αυτή τη φορά για 750 γραμμάρια αντί του ενός κιλού. Κι επειδή βέβαια ήμουν κι απολύτως σίγουρη πως αυτή τη φορά θα είχα το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, το άφησα να ψηθεί κι εγώ την έπεσα για ύπνο (σβήνει μόνο του το μηχάνημα)! Τρέχω το πρωί να ...θαυμάσω το δημιούργημά μου, τί να δώ; Μια σόλα είχε φυτρώσει μέσα στον αρτοπαρασκευαστή: μαύρη, σκληρή, απαίσια... Δεν μπορεί αυτό να ήταν το θεσπέσιο τσουρέκι που ονειρευόμουν πως θα είχε γίνει. Τα νεύρα μου τσατάλια. Αλλά φυσικά εκτός από αισιόδοξο πλάσμα είμαι & πεισματάρικο κι έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω να με καταβάλει, εγώ θα το νικούσα & θα έφτιαχνα το πιό ωραίο τσουρέκι που φτιάχτηκε ποτέ σε αρτο-αποτέτοιο.
* Το μεσημέρι λοιπόν σήμερα μόλις κοιμήθηκε το μωρό εγώ που είχα σκοτωθεί να φτιάξω νωρίς το ψωμί για να προλάβω μετά με την ησυχία μου να ...δημιουργήσω απερίσπαστη, ξεκίνησα τρίτη προσπάθεια. Εννοείται πάλι έπλεα σε πελάγη σιγουριάς για το εξαίσιο αυτή τη φορά αποτέλεσμα! Τήρησα δε τη συνταγή κατά ...γραμμάριο (ναι, μετά τον αρτ/στή πήγα εννοείται & αγόρασα μια ψηφιακή ζυγαριά ακριβείας για την κουζίνα μου)! Εκεί λοιπόν που καθόμουν το απόγευμα με τον άντρα μου & παίζαμε με τα πιτσιρίκια αναμένοντας το πολυπόθητο ...καμπανάκι λήξεως του μηχανήματος, άρχισε να μυρίζει το σπίτι έντονα καμμένο! Τρέξαμε στην κουζίνα & είδαμε το μείγμα πάλι να έχει φουσκώσει τόσο πολύ, μα τόσο πολύ που είχε ξεχειλίσει από το δοχείο του & είχε χωθεί σε όλα τα κενά του μηχανήματος συμπεριλαμβανομένου & του χώρου πάνω στις αντιστάσεις ψησίματος!... Ε, για να πω την αλήθεια, αν δεν ήταν στο σπίτι εκείνη τη στιγμή ο άντρας μου για να ...σώσει το μηχάνημα, εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να καθήσω (& με τα νεύρα που είχα από τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες) να το καθαρίσω, θα πετούσα & τον αρτ/στή μαζί. Αντ΄αυτού ο καλός μου με την υπομονή που τον διακρίνει το καθάρισε μια χαρά! Και ψοφήσαμε & στο γέλιο όταν σε κάποια φάση που είχαν γεμίσει τα χέρια του ζύμη σα τσίχλα είπε "τσουρέκια μας τα έκανε το μίγμα για τσουρέκι σου"!!!
* Τί; Νομίζατε πως αυτό ήταν; Όχι βέβαια, σιγά μην αφήσω εγώ ένα ανεγκέφαλο μηχάνημα να με νικήσει! Μόλις έφυγε ο Σ. από το σπίτι το απόγευμα (μη γίνουμε κι εντελώς ...ρόμπα) εγώ σφαίρα ξανά να ...ζυμώσω. Τελευταία φορά είπα όμως στον εαυτό μου! Ε, επιτέλους, αυτή η τελευταία προσπάθεια έφερε τελικά ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα αφού το τσουρέκι μου & μοσχοβολάει & γεύση υπέροχη έχει! Για όνομα πια, τόσα υλικά χαμένα! Το κακό ξέρετε όμως ποιό είναι; Πως αυτή τη φορά αυτοσχεδίασα, οπότε αν θελήσω να το επαναλάβω, χλωμό έως κατάχλωμο το βλέπω να ξαναπετύχει εύκολα... Και δεν υπάρχει περίπτωση να ξανααρχίσω τα πειράματα. Enough is enough! Τώρα έχουν τα κέικς σειρά! Κι ελπίζω σ΄αυτά να είμαι πιό τυχερή. Το υπέροχο είναι που ευτυχώς πήρε & η κολλητή μου (την επηρέασα φυσικά) αρτο-τέτοιο & ρίχνουμε τρελλό γέλιο όλη μέρα στα τηλέφωνα να λέμε η μία στην άλλη τα ...δεινά της! Αλλά είπαμε: για τη φάση που ζω τώρα (& η κολλητή μου επίσης) εκτόνωση φοβερή είναι το όλο σκηνικό με το μηχάνημα αυτό! Μετά θα δω τί θα πάρω!
Φιλιά γλυκά σας! Και μην με παρεξηγείτε που & χάθηκα & κανένα σοβαρό θέμα δεν αγγίζω: είπαμε, είμαι αλλού τώρα & για μερικούς μήνες ακόμη...
Μαρία.