* ~Nu online: www.ikbenzara.com !!!~ *

zondag 29 mei 2011

Toppers!

Met de tand kwam het gisteren helemaal goed.
De dienstdoende weekend tandarts bakte in 45 minuten en voor 97,10 euro een pracht van een nieuwe tand in mijn smoelwerkje en toen ik het resultaat zag kon ik wel janken: als nieuw!
Het enige wat ik niet meer kan zeggen, is dat alles echt is aan mij... maar het zal mijn reet roesten.

Het hoogtepunt van de dag was gelukkig niet mijn bezoek aan de tandarts maar het uitje naar de Toppers!
Het. Was. Gaaf!

2e ring, rij 7: we zagen alles en zo niet dan brachten de grote schermen uitkomst.
Overal waar je keek, mensen in wit/goud, de een nog vreemder opgetuigd dan de ander...
We hebben de stembandjes uit onze kelen gezongen, onder het genot van baco en rosé... je moet wat om de sfeer erin te houden (nee hoor Floor, dat hadden wij niet nodig maar lekker was het wel!)
Voor mij was K3 alles een hoogtepunt, maar vooral de kerstmedley... ;-}
Nog nooit in mei 'Do they know it's Christmas-time' luidkeels mee staan schreeuwen.
En oke, hier dan een foto van 5 meisjes, voor het feest begon.
Na het feest stonden we er niet meer zo fris en fruitig bij...

Meer ga ik er niet over zeggen, dan val ik in herhaling, maar...
had ik al gezegd dat het super gaaf was?
Het was GE-WEL-DIG!

zaterdag 28 mei 2011

Wie zijn neus schend...

Godsgloeiende...
Terwijl ik m'n fiets neerkwak bij de winkel en m'n fietscomputertje van het stuur trek, trek zich een ware triller (woorden van de Chef) aan mij voorbij.
Het fietscomputertje valt.... in 1 rechte streep naar de put waar mijn fiets naast staat.
What to do? Ik werp mij over mijn fiets heen want zonder dat apparaat doet mijn (elektrische) fiets niets.
En terwijl ik mijn ranke lijf voorover werp klap ik met mijn tanden op het frame van m'n fiets.
*censuur*
K.udt.
*nog meer censuur*
Met een verdoofd gevoel loop ik de winkel in en loop naar de eerste spiegel die ik zie.
De aanblik is nog erger dan in mijn dromen: tand weg.
Nou ja... niet helemaal maar toch wel een heel groot stuk tand.
Weg.
Verschwunden.
Foetsie.
*censuur*
Met m'n lippen stijf op elkaar en tranen in m'n ogen doe ik de boodschappen en daarna wil ik zo snel mogelijk naar huis.
Tandarts gebeld; dienstdoende tandarts gebeld, die ik alleen op antwoordapparaat krijg en mij doorverwijst naar z'n 06. Zijn 06 gebeld, weer een antwoordapparaat die ik inspreek en erbij vertel dat het pijn doet (vooral geestelijk, maar dat hoeft hij niet te weten) en hoop dat hij snel terugbelt.
De Chef vindt het allemaal nog wel meevallen en zegt dat ik best zonder voortand naar de Toppers kan vanavond. Hij is gek. Het idee alleen al: dat kan alleen maar een man verzinnen. Oet.l*l
Ik vertel de tandarts dat ik nooooit uit ga (Turkije niet meegerekend) en uitgerekend vanavond naar de Toppers moet ga!
Om 14 uur kan ik terecht, dan plakt hij er een stuk aan. Kan me niet schelen hoe, als dat gat in m'n mond maar weg is.
Zowaar een man die wel snapt dat je niet naar je blogvriendinnen en de Toppers kan zonder tand...
Het komt goed!
O ja, dat fietscomputertje heb ik gelukkig kunnen redden voor het de put in rolde.
Is deze triller tenminste niet voor niets geweest.

woensdag 25 mei 2011

Loesje

Oudste heeft deze week de laatste examens.
Waarvan akte.
Omdat de Chef een paar dagen de hort op is (die gaat maar weg... en gaat maar weg...) dacht ik gisterenmorgen laat ik Larf eens bellen en hem veel succes wensen. Aldus geschiedde, het was tenslotte al 8.05 uur en om 8.30 uur zou het examen beginnen.
Ik bel Larf dus op, neemt hij met een slaperige stem op waarop ik pols waar hij uithangt. Op bed.
Op de vraag of het niet eens tijd wordt om eruit te komen omdat hij over 25 minuten examen heeft zucht hij vervolgens diep en antwoord 'Jaahaa'... Geen enkele stress dus, maar zo relaxed trek ik dan weer niet.

Wel zat Larf onder de uitslag op zijn lijf. Echt waar. Beetje jeukerig ook en spikkels all-over-the-place...
Ik duwde er een anti-hystaminepil in tegen de jeuk en verbood hem zo'n pil te snuiven voor z'n examen want dan zit hij te trippen daar en dat staat zo slordig.
We verwachten dat de uitslag weg is zodra hij klaar is met z'n examens ;-}

Dan nog een paar leuke Loesjes, zonder al teveel tekst van mij...
Goed idee voor een volgend tripje!
En ik vind ook dat ik na 3 keer, in het vervolg best een gratis visum mag krijgen als ik Turkije in wil....
Op Schiphol moesten we namelijk door een scanner (!) met onze armen en handen in de lucht en de benen wijd. Ach ja, 't is weer eens wat anders...

Hier laat ik behang van drukken!
Heel hip ja, maar voor mij dan maar geen bont.

zondag 22 mei 2011

HALT

Ich habe es nicht gewusst...
Het schijnt dat ik 17,5 jaar - 1 week geleden een klein crimineeltje heb gebaard.
Dat is even schrikken ja, want uit niets bleek de afgelopen 17,5 jaar - 1 week dat het zou uit de klauw zou lopen met onze jongetjesbaby. Hij groeit en bloeit, rent en gaat en doet tussen alle bedrijven door ook nog eens even zijn VMBO-examen.
Klinkt in het geheel niet crimineel maar ho, ho, ho, schijn bedriegt want ons Larfje is afgelopen week gesnapt bij het uitvoeren van een crimineel feit. Het kan verkeren.
Dat het zo uit de klauw loopt met Larfje kan Larfje natuurlijk niets aan doen, dat ligt waarschijnlijk aan zijn opvoeding. Of aan het gebrek daaraan, want altijd is er wel een excuus te zoeken om een mini-crimineeltje de hand boven het criminele puberhoofd te houden.
Nou, ik was mijn handen in onschuld, net als de Chef. Aan ons ligt het niet, ik weet het zeker.
Whats happened?
Larfje ging uit voetballen met een stel vrienden. (Welk kind voetbalt tegenwoordig nog buiten, daar ging het ws mis) Meestal gaan ze naar een veld bij de duinen en daar kunnen ze ongestoord een balletje trappen zonder dat ze iemand storen of zich op verboden terrein bevinden.
Dinsdag echter voetbalden ze op het schoolpleintje om de hoek want, iets met 'dichterbij', 'te ver' en 'moe' enzo...
Dat hadden de vrienden beter niet kunnen doen. Kijk, dat voetballen is tot daar aan toe, het isniet handig als ze daarvoor over het hek van de school moeten klimmen. Dat hek is er met een bepaalde reden neergezet en dat vriendje ineens op het schooldak stond omdat de bal op zeer wonderlijke wijze daar terecht was gekomen, is eveneens niet bijster handig. En dan druk ik me zachtjes uit.
Alsof ze het ruiken; terwijl vriendje op het schooldak stond, kwam de politie de hoek om scheuren (waar zijn ze als je ze echt nodig hebt?) Ze kwamen niet helpen de bal van het dak halen, maar ze kwamen om de vrienden aan hun puberharen bij elkander te slepen en ze te vertellen dat ze een strafbaar feit hadden gepleegd. Gevolg was dat Larf zich woensdag voor een 1e gesprek heeft moeten melden bij bureau H.ALT en gisteren kregen wij een epistel thuis omdat wij zeer binnenkort met ons kleine crimineeltje mee moeten naar bureau H.ALT.
Het gaat natuurlijk nergens over. Er is geen schade, er is niet gedronken, geblowd en/of gescholden/ herrie gemaakt, noch is er sprake van zinloos geweld. Wel staat er boven de brief dat onze crimie-in-spe zich heeft schuldig gemaakt aan 'baldadigheid/straatschenderij'.
Ik zeg: ik ben er klaar voor! Laat maar komen, ze kunnen nog een hoop lol beleven aan de moeder van het kleine crimineeltje!

vrijdag 20 mei 2011

Dichtbij...

Het was toch werkelijk waar een heerlijk dagje!
Vanmorgen liet ik mijn huisvrouwtalent rond waaien hier in huize Zara en vanmiddag had ik zodoende voldoende tijd om mij op te baren in een tuinstoel en mijn lijf en gezicht richting de zon neer te leggen. Ik zat namelijk al 5 hele dagen zonder zon na Turkie en het werd toch verdeurie de hoogste tijd dat ik weer een streepje mee zou pakken. Aldus geschiedde: ik heb liggen zweten genieten en na een uur of 2 vond ik het welletjes want het moet natuurlijk ook niet te gek worden. Morgen ga ik in de herhaling, want dan komt de zon terug, heeft ze me beloofd, maar dan smeer ik me toch maar even in, want dat is beter voor de laag die er al op zit.
Trouwens, kennen jullie haar? Zij zit/ligt/hangt (ik wil het niet weten) momenteel in hetzelfde hotel aan dezelfde bar waar ik net vandaan kom... Grappig idee en uiteraard ben ik helemaal NIET jaloers...


Dan kwam ik al rondneuzend op YouTube een hele voorraad M.arco B.orsato tegen. Collega is naar z'n concert geweest waar oa onderstaande clip 'live' werd uitgevoerd. Ik zeg: das hartstikke knap! Ik wordt al ramgek van zand op mijn handdoek laat staan dat ik er mee kan tekenen!
Daarnaast is het nummer ook weer eens van ouderwetse Marco J.ohn E.wbank kwaliteit dus luister en geniet zou ik zeggen...

Fijn weekend!

dinsdag 17 mei 2011

Eet smakelijk *burb*

U bent gewaarschuwd, het wordt een beetje een onsmakelijk logje.
Wij hebben namelijk een pup in huis.
Daar is op zich niets onsmakelijke aan want we hebben een heel proper pupje.
Meestal dan, want pupje houdt er inmiddels in de 6 weken die wij hem nu hebben een toch ietwat bijzondere afwijking op na.
Denzel -zo heet pupje, zoals vaste meelezers weten- doet het uitstekend in huize Zara.
Hij slaapt samen met de katten beneden en dat in volledige pais en vree, tot het moment dat er iemand naar beneden komt zetten. Dan is het etenstijd en krijgen de katten hun voer en Denzel ook.
Nog 3 keer per dag weet hij zijn voerbakje gevuld, met 1x vlees en 2x brokjes. Niet het lulligste vlees want het geheel is zonder kleur- geur- en smaakstoffen en volgens de verpakking nog biologisch ook. Ik zou m'n hondenpootjes ervoor dichtknijpen maar nee, Denzel steekt zijn bek in de voerbak en schrokt het geheel in zo weinig mogelijk happen naar binnen. Daarna hoor je hem al boerend aankomen want dan moet er geplast worden en alshijtochbezigis, meestal wordt er ook een drol gedraaid. Prachtig prachtig: 90% gebeurt nu buiten en alleen de ongelukjes deponeert hij nog op de krant in de hoek van de kamer.
Applaus voor Denzel!
Dit was het minst ranzigst gedeelte. Nu komt het.
Als de katten op de kattenbak zitten te toiletteren dan kan je er donder op zeggen dat Denzel strak voor de bak gaat zitten. Hij wacht de katten op en zodra die 1 poot buiten de bak steken is dat voor Denzel het startsein voor 'feest'. Vinden de katten trouwens niet, maar daar heeft Denzel sch.ijt aan. We corrigeren hem zoveel mogelijk want je zou er als kat van aan de dunne raken, als je iedere keer als je van de wc komt er een pup je kruis in rent.
Zodra de katten -hoezegikhetnetjes-, gedefaeceerd hebben, dan verdwijnt Denzel in volle galop zo 1, 2, 3 de kattenbak in om daar als volautomatische kattenbakstrontschepje 5x woordwaarde de bak leeg te scheppen. Met z'n bek welteverstaan. Ja, dat is g o o r ja.
Toppunt van ranzig als je hond denkt dat hij de katten en ons een plezier doet door alle d.rollen van de katten op te kauwen en met het kattenbakgrid nog op z'n lippen, daarna bijna als een drugsverslaafde die zojuist een supershot heeft gescoord, al dan niet boerend, de kattenbak weer uit te komen zetten.
Net gebeurde het weer. Even daarvoor was ik hem nog te slim af en trok ik hem uit de bak, nu was hij mij te slim af en ik ROOK hem aankomen. Hij slikte nog eens en draaide zich vervolgens gelukzalig aan mijn voeten op de bank waar hij nu verzadigd ligt te slapen.
Ik snap er niets van. Pup van onze vrienden doet hetzelfde bij hun kattenbak.
Dat het ranzig is, moge duidelijk zijn. Geen idee waarom hij het doet, het enige wat ik hoop is dat Denzel heel snel van zijn kattenontlasting-fetischj afkomt en zijn puppybrokken en puppy-biologisch-vlees volledig prefereert boven deze gorigheid.
Tips zijn overigens van harte welkom...

maandag 16 mei 2011

Sfeerimpressie...

Aan de bar... o nee... bij het zwembad!

Binnenhaven vissersbootjes *Kusadsi*

Wat eten we vanavond, babyeend of babykip?

Met tassen vol aanzoeken cadeaus voor de mannen thuis, kwamen we van de markt...

Naast de Main Bazaar *Kusadasi*

On the beach... tattoo droogt mooi op na 4 maanden!

Bij het hotel aan de wijn, maar die is buiten beeld...

Oké, voor deze keer een glimp van mij.
*foto op het balkon*

Ik zou een heel lang blog kunnen schrijven over, hoe ver het was (2600 km) en hoe heerlijk en geweldig we het gehad hebben, 8 dagen lang.
Er is teveel gepraat, gerust en eigenlijk ook wel gebeurt om hier allemaal op te schrijven.
Sommige zaken kan ik niet opschrijven omdat die voor mij verwarrend en onverwachts waren, maar feit is dat ik deze ene week in het jaar zo zeer nodig heb omdat ik dan even niet 24/7 moeder of baas hoef te zijn; niet hoef te zorgen; monden moet voeden en onderbroeken hoef te wassen; even geen patiëntenzaken hoef te regelen en artsen te vriend moet houden...
De Chef weet het en laat me die ene week in het jaar met liefde gaan omdat hij weet en merkt dat ik er daarna weer langdurig tegen kan en er enorm van opbloei... waar vindt je zo'n man tegenwoordig nog?
Dat de terugvlucht tot gistermorgen aan toe niet zeker was, tot we daadwerkelijk in de plane zaten nemen we voor lief, want deze week gaat het geheugen in met een gouden randje en een saffier om mijn nek.
Om meerdere redenen weet ik zeker: volgend jaar ben ik er weer en niet alleen omdat de natuur zo mooi is, maar om veel meer redenen.
Dag Kusadasi... tot over een jaar... wacht op mij!

woensdag 11 mei 2011

Ook dat nog...

Er zijn grenzen. En daarom heb ik vanmiddag herhaaldelijk verkondigd dat my husband een moord zal begaan als zus en ik vanavond op alle verzoeken in zouden gaan die we vandaag op de markt in Kusadasi aangeboden kregen. Dat ze dan ook nog doodleuk opmerken dat de husband er toch niet is en wij wel, geeft je toch te denken: waar in de Koran staat dit?
Afijn, dat het vele euro's scheelt omdat je blond bent en ondanks alles vriendelijk blijft lachen is ook wel hartstikke handig en dus deed ik dat. Ik scoorde vele cadeautjes voor de mannen thuis en het afdingen begint echt zijn vruchten af te werpen. Vaak wordt de deal beklonken voor minder dan de helft waar in eerste instantie op ingezet wordt. Ik zeg: een beetje verf in het haar, een broek niet te ver over de knie en een wurghempje doen wonderen!
Met tassen vol kwamen we terug bij het hotel en, o glorie, daar stond de mooie man bij de lift die al dagen mijn netvlies verblind. Dat we vervolgens ook nog in dezelfde lift terecht kwamen kan ik echt niets aan doen en zodoende namen we, op weg naar de 5e etage, het weer door en de verwachtingen (van het weer uiteraard) voor de komende dagen. Het was een hysterisch moment: ik heb nooit een boomlange knappe Belg van dichtbij aangeraakt gezien en nu stond hij op spuugafstand gewoon naast me! *zucht*
Op de kamer aangekomen zagen we een fax op de grond liggen met daarop de mededeling dat de terugvlucht van zondag geannuleerd is en of we evt maandagavond terug willen/kunnen. Maandagavond zat vol, zo bleek toen we belden en nu weten we dus niet wanneer en of we dit jaar komende week terug kunnen. We zien wel, ik vermaak me ondertussen uitstekend...

dinsdag 10 mei 2011

In de Hamam

Zoals gewoonlijk togen wij de dag van aankomst in de namiddag richting de Hamam. Want als je eenmaal in de Hamam geweest bent, dan kan de rest van je vakantie niet meer stuk. Ze scrubben er minimaal 2 huidlagen af en wanneer je daarna de zon ingaat, kan je mooi egaal bruin worden en vervellen is er niet bij. Ik raad het iedereen aan.
Nieuw bij de Hamam is een heuse fysiotherapist. We noemen hem voor het gemak Udo. Udo spreekt namelijk alleen maar Duits en niets anders dan Duits. Udo nam eerst zus apart in een te klein kamertje en ik wachtte geduldig tot ik hetzelfde lot zou ondergaan. Al ras was Udo klaar met zus en werd ik het kamertje in gesommeerd. Udo liet mij op buik en rug liggen en prikte met slechts 1 vinger hier en daar in mijn vlees en op mijn botten. Ik dacht er het mijne van maar onderging geduldig mijn lot. Toen Udo echter mijn ene been, als ware ik een plastic barbie popje, bijna uit mijn heupgewricht krikte en mijn andere been voor het zelfde ritueel ook al in zijn handen nam riep ik luid ende duidelijk: daar komt niets van in want dat kan de knie niet hebben na 2 operaties oetlul Udo prikte nog even door alsof hij er echt verstand van had en daarna werden wij rijp bevonden voor de Hamam. Gelukkig was daar Edjo al die, bij de blik op de trouwring van mijn vader die zus nu heeft, wanhopig vroeg of zus inmiddels getrouwd was?! 'ja' zei zus want liegen mag best als je je toekomst op een Turks balkonnetje aan je voorbij ziet trekken...
Terwijl ik me in de Hamam op het marmer vleide, deed Rachid zijn stinkende best om mijn lijf ritueel te scrubben en te masseren. Die Rachid, die stop ik in m'n koffer want die jongen heeft gouden handjes en het uitzicht is ook niet beroerd. Toen na de Hamam ook de aparte massage -nog steeds door dezelfde Rachid- klaar was had Udo zijn plan reeds klaar: iedere dag een behandeling van aloë vera tot een chocolade-pakking aan toe en we zouden nog mooier, nog strakker en nog soepeler de vakantie beëindigen als dat we hem waren begonnen. Voor een godsvermogen dat wel... We bedankten vriendelijk want we moeten er niet aan denken dat we nog mooier, nog strakker en nog soepeler thuiskomen straks...

zaterdag 7 mei 2011

Nu ik er nog ben

Laatste was draait zodat de mannen schone onderbroeken en sokken hebben de komende week...
Eigenlijk moet ik nog een broek en 2 topjes strijken voor ze de koffer in gaan en da's heel bijzonder want ik strijk namelijk nooit. Nou ja, bijna nooit want als je alles strak opvouwt trekt het ook glad... ik zelf ben daar het levende bewijs van: iedere avond vouw ik mezelf strak op en kijk toch eens: 's ochtends ben ik steeds weer strakker dan ooit...
Dit jaar geen berichten van vulkanen die uitbarsten en rook en as de lucht in werpen, dus het beloofd een ongestoorde reis te worden. O.sam.a is ook niet meer in het land der levenden dus ik duw alle literflessen vloeistof gewoon weer in m'n handbagage, net als mijn messenwerpsetje. Ik hoorde al dat de olieprijs omlaag gaat en als ik dat hoor dan denk ik: had die knakker maar eerder omgelegd, want wat wij betalen aan de pomp is natuurlijk van de gekke.
Gisteren haalde ik m'n 2e handsparelmoerwitte scooter (Sym, Fly25) op en scheurde ermee al reeds een aantal rondjes door ons kustdorpje. Ik ben er blij mee, het scherm wat erop zit is super want m'n haar verandert niet direct in een windhoos als ik 50 meter onderweg ben. Na de vakantie wordt de 8 km naar het gesticht een fluitje van een cent op het verhicle. Het is dat Turkie ietwat te ver is, anders had ik gewoon met de scooter op vakantie gegaan.
Afijn landgenoten, geen ruzie maken; iedereen IPban installeren bij ongewenst gedrag en handen wassen na het plassen.
Dagdag...
Mocht ik nu iets beleven komende week dan volgt er nog wel een blogje en anders zeg ik 'tot volgende week zondag'!

woensdag 4 mei 2011

Dat u het weet

Dat je dan in je vakantie iedere dag een joekel van een splinter in je handen rechtop, diep in het vlees hebt staan... dat geeft toch te denken? De Chef heeft ze er stuk voor stuk met nauwkeurige precisie eruit gesneden met een willekeurig mes wat voorhanden lag. De oorzaak van dit leed ligt in de bezem. En in onze monster-pup Denzel. Zodra ik de bezem pak duikt meneer erop en is het met goed fatsoen onmogelijk om te bezemen zonder de hond om te brengen. De gekste capriolen haalt hij uit en ik dus ook om hem niet van het leven te beroven, met als gevolg dat de stukken hout m'n handen in schieten... Het is me wat.
Afijn, het was vandaag ook eigenlijk de bedoeling dat ik met m'n bakkes in de zon zou liggen. Niets is minder waar... ik lig op de bank in de caravan met de monster-pup ter hoogte van m'n knieën. Het slaapt. Ik niet want ik draai een wasje. De tweede al vandaag zodat de hand- en theedoeken hier kunnen blijven als wij morgen weer naar huis gaan. Het manvolk waar ik mee getrouwd ben en die we zelf gemaakt hebben zijn (zoals echte mannen betaamd) nogal makkelijk: pakken zo een paar keer een reeds gebruikte handdoek en denken dat als je em in de zon laat drogen dat ie dan ook weer schoon is. Jaja, niet dus.

Waar ik ook nogal frusti van raak is het feit dat ik hier in de Achterhoek een heel slecht bereik van internet op mijn aaifoon heb. Twitteren is haast onmogelijk en als ik al bereik heb en hier en daar een blogje kan lezen, kan ik niet reageren. Het hardop reageren op wat ik lees en vind en denk, doet bij mijn manvolk hier en daar een wenkbrauw optrekken. Laten ze vooral niet tegen mij zeggen dat ik verslaafd ben, dat ben ik namelijk NIET, ik wil gewoon graag alles weten en ook overal van op de hoogte zijn. Daarom dus.
Najah... verslaafd.
Hoe durven ze!

En van je hela hola...