Θέλημα

‘Δεν είναι δυνατός ο άνθρωπος όταν κάνει το δικό του. Είναι δυνατός όταν νικά τον εαυτό του. Και γίνεται παντοδύναμος όταν υποτάσσεται στο θέλημα του Θεού [...]
     Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως θελητικό ον. Πάντα κάτι θέλει. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να ζούμε χωρίς να θέλουμε, διότι αυτό είναι αδύνατο για τον άνθρωπο. Αυτό που χρειάζεται είναι να ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού, να έχουμε για οδηγό μας το θέλημα του Θεού. Όχι να οδηγηθούμε στη νέκρωση, αλλά στη θέωση’.

[Αρχιμ. Αστερίου Χατζηνικολάου. «Αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα».

Εκδόσεις Ο Σωτήρ 2018, σελ. 139]

Άξιοι του Θεού

«Εμείς [οι άνθρωποι] πλασθήκαμε για να αποδειχθούμε άξιοι του Θεού όταν πεθάνουμε. Και άξιος του Θεού είναι ο ευθύς, ο αληθινός, ο πράος, ο αγαθός, ο συμπαθής, ο ελεήμων, ο εύσπλαχνος, ο χρήσιμος, ο μακρόθυμος, ο ανεξίκακος, ο φιλάνθρωπος. Είναι δε αδύνατον να γίνει τέτοιος ο άνθρωπος, αν προηγουμένως δεν μετάσχει στη φύση του Χριστού δια της πίστεως στον Χριστό. Ώστε, όποιος δεν είναι τέτοιος, ή δεν πίστεψε στον Χριστό ή νομίζει ότι πίστεψε ενώ παραμένει άπιστος. Αυτός όμως που πιστεύει, ή έγινε τέτοιος ή φροντίζει να γίνει. Κανείς δεν είναι άγιος, αν προηγουμένως δεν έχει γίνει κοινωνός της θείας φύσεως».

[Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου. Αλφαβητικά Κεφάλαια. 
Κεφ. Ψ, στ. 252-262. Ι. Μ. Σταυρονικήτα 2005, σελ. 330]