«Η πολιτική είναι ένα πεδίο ισχυρών πειρασμών. Μέσα σ’ αυτό λυσσομανούν τα πάθη, το μίσος, η οργή, ο εγωισμός. Γι’ ανθρώπους με πνευματικούς στόχους η πολιτική είναι ο χώρος, στον οποίο η απομάκρυνση από τον Θεό μπορεί νάναι πολύ μεγάλη, γιατί ακόμη και οι υψηλότερες πολιτικές αρετές, όπως η αυτοθυσία και η αγωνιστικότητα για μια ιερή υπόθεση είναι, όπως κάθε άλλος ηρωισμός, κατά βάση ειδωλολατρικές αρετές. Ο ηρωισμός υψώνει τον άνθρωπο πάνω από τον φόβο, του δίνει φτερά. Μια ηρωική προσωπικότητα γοητεύει. Αλλά στην πραγματικότητα ο ηρωισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια υπερήφανη πρόκληση απέναντι στο περιβάλλον, θεμελιωμένη στην ατομική δύναμη. Η προθυμία για αυτοθυσία είναι θεατρινίστικη, εξωτερική, επιφανειακή, χωρίς τόλμη. Οι Άγιοι της Ορθοδοξίας μένουν ολότελα ξένοι από το φωτοστέφανο του ήρωα».
[Τ. Γκορίτσεβα. Πώς βρήκα το Θεό στη Σοβιετική Ένωση.
Αποστολική Διακονία 1984, σελ. 99]
