‘Αυτός που μισεί τις βρισιές και τις κακολογίες και τους
εξευτελισμούς των ανθρώπων, δεν βρίσκεται μέσα στη δόξα του Θεού, ούτε θα
κληρονομήσει τη βασιλεία Του… Όπου οι άνθρωποι μας περιφρονούν και μας
εξουδενώνουν, εκεί να μένουμε, κάνοντας υπομονή, και θα στεφανωθούμε από τον
Θεό με μεγάλη δόξα. Αντίθετα, όπου απολαμβάνουμε τιμή και επαίνους από τους
ανθρώπους, να μη καθόμαστε αλλά να φεύγουμε σε άλλο τόπο… Γιατί, όταν μας
κατηγορούν οι άνθρωποι, τότε είναι που βαδίζουμε στο δρόμο του Θεού με πολλή ταπείνωση,
τηρώντας με επιμέλεια τις εντολές του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Όταν όμως,
αντίθετα, αρχίσουν να μας παινεύουν, τότε μας κυριεύει η αλαζονεία, η
ματαιοδοξία, η κενοδοξία. Κι έτσι φεύγουμε μακριά από το Θεό’.
[Ένας ασκητής
επίσκοπος. Ι. Μ. Παρακλήτου 2013, σελ. 133-134]
