‘Θλίψις είναι γενικά η κατάσταση στην οποία βρίσκεται στην παρούσα ζωή ο Χριστιανός. Ο Κύριος μας προειδοποίησε ξεκάθαρα γι’ αυτό: «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε» (Ιωαν. 16:33). Εν αντιθέσει όμως προς την κατάσταση αυτή, η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί στη μέλλουσα ζωή είναι βασιλεία. Αφετηρία λοιπόν η θλίψις, τέρμα η βασιλεία, οδός δε που οδηγεί από τις θλίψεις στη βασιλεία είναι η υπομονή. Είναι όρος απαραίτητος και αναγκαίος να δεχόμαστε τις θλίψεις με υπομονή. Αν έχουμε θλίψεις στην παρούσα ζωή, δεν έχουμε όμως υπομονή, αλλά δυσφορούμε και γογγύζουμε και αγανακτούμε γι’ αυτές, ίσως δε και εκτρεπόμαστε σε απρεπείς και βλάσφημες εκφράσεις εναντίον του Θεού, ασφαλώς δεν θα μπούμε στη βασιλεία του εξαιτίας των θλίψεών μας. Αντίθετα, αν δεχόμαστε τις θλίψεις με ακλόνητη υπομονή, με σταθερή ελπίδα στην αγάπη του Θεού και με απόλυτη εμπιστοσύνη στην πανσοφία του, τότε ασφαλώς θα γίνουμε συμμέτοχοι της βασιλείας του’.
[π. Κων. Παπαγιάννης. Ομιλίες στην Αποκάλυψη του Ιωάννου.
Εκδόσεις Λυδία 2008, σ. 41]
