Είπεν ο αββάς Ησαΐας ο πρεσβύτερος ότι: «Έλεγέ τις των πατέρων ότι οφείλει κτήσασθαι ο άνθρωπος προ πάντων το εις Θεόν πιστεύειν και επιποθείν τον Θεόν αδιαλείπτως και την ακακίαν και το μη ανταποδιδόναι κακόν αντί κακού, και την κακοπάθειαν και την ταπεινοφροσύνην και την αγνείαν και την φιλανθρωπίαν και την αγάπην εις πάντας και την υποταγήν και την πραότητα και την μακροθυμίαν και την υπομονήν και επιθυμίαν αγίαν εις Θεόν. Και το συνεχώς παρακαλείν τον Θεόν μετά πόνου καρδίας και αγάπης αληθινής προς το μη ατενίσαι εις τα οπίσω και το προσέχειν εις τα επερχόμενα και το μη πεποιθέναι επί τη αγαθοεργία εαυτού, ήτοι λειτουργία, και το παρακαλείν την βοήθειαν του Θεού για τα επερχόμενα αυτώ καθ’ εκάστην αδιαλείπτως».
[Το Μέγα Γεροντικόν, τόμος Α’, Πανόραμα 1994, σ. 56 (Α28)]
