Καλό καλοκαίρι με Θεοδωράκη

Και φυσικά εννοώ τον Μίκη. Τα 90 κλείνει σήμερα αυτός ο ζωντανός θρύλος της Ελλάδας. Ό,τι και να πεις είναι λίγο. Τα λόγια είναι φτωχά, αφήνω τους στίχους και τη μουσική να μιλήσουν.

Και τα αφήνω να ανταμώσουν μία πολύ έντονη χρονιά για το μπλογκ μου. Δε θα πω δύσκολη και ακόμα περισσότερο άσχημη. Θεωρώ ότι ήταν από τις πιο ουσιαστικές. Αποστασιοποιήθηκα και έτσι βρήκα περισσότερο τον εαυτό μου. Το είχα δηλώσει εδώ και καιρό, το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό και ως τέτοιο το λειτουργούσα πάντα. Δε με ενδιαφέρουν τα πολλά σχόλια, ούτε μου έλειψαν ιδιαίτερα. Για πλάκα; Μα υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω να κάνεις πλάκα, γιατί να το κάνεις από μία οθόνη καρδιά μου; Για δημόσιες σχέσεις; Είπαμε, το μπλογκ αυτό είναι προσωπικό. Και όπως και να έχει, εγώ έχω τη συνείδησή μου καθαρή. Ξέρω ότι τα κίνητρά μου ήταν καλά και ειλικρινή. Αυτό μου αρκεί. Ευχαριστώ για μία ακόμα φορά όσους πέρασαν. Μα πολύ περισσότερο ευχαριστώ όσους έφυγαν, διότι αυτοί μου έδωσαν τα μεγαλύτερα μαθήματα.

Μετά από όλα αυτά, θεωρώ ότι χρειάζεται ένα μικρό διάλειμμα. Κατεβάζω ρολά λοιπόν και θα επανέλθω κάπου εκεί το Σεπτέμβρη.

Καλό καλοκαίρι και καλά να περνάτε ό,τι και αν κάνετε!

Το νόημα της ζωής

Ένας περαστικός εστάθηκε

στον ουρανό αποκρίθηκε

γιατί είμαι εδώ,

το νόημα ποιο;

εκείνος τότε άστραψε

αστέρια όλος γέμισε

τόσο όμορφα δεν έχει δει

κανείς σ'όλη τη γη

ο φίλος μας τα κοίταξε

και μόνο αναστέναξε

ο ουρανός κατάλαβε

ευθύς του μίλησε

τα πόδια του του έδειξε

δες εκεί, θάλασσα πλατιά

μπες βαθιά, να χαθείς με μια

μα πως να μπω εκεί;

εκείνη θα με αναζητεί

πολύ θα λυπηθεί

άλλο μη ρωτάς

βρήκες το νόημα που ζητάς..

Εγώ λέω να πηγαίνω..

Πάντα πίστευα ότι η αγάπη και η κατανόηση αρκούν.

Ότι κατά βάθος σε όλους υπάρχει κάτι καλό

Μπορεί να χρειαστεί να σκάψεις βαθιά

Να κοπιάσεις να κατακτήσεις την κορυφή

Όμως αυτή είναι εκεί και σε περιμένει

Και ξαφνικά όλα αυτά ρομαντικές ανοησίες

Βλέπεις καρδιά μου, σε γελάσανε

Υπάρχουν, δυστυχώς, και βαρέλια δίχως πάτο

Όταν φτάνεις την κορυφή, πάντα λάθος λένε

Σε άλλη έπρεπε να πας, άντε φτου κι απ'την αρχή

Όσα λόγια αληθινά και να πεις, καθαρά να εξηγηθείς

Ψέμματα θολά θα βρεις, δε θα εισακουστείς

Μα πάντα ξέρουν τι να πουν, όταν το επιθυμούν

Για να σε κομματιάσουν στο λεπτό, με ένα σπαραγμό

Έτσι κλείνει κάπου εδώ, ένας κύκλος θλιβερός

Μια φιλία αληθινή, που δυο χρόνια καρτερεί

Με μόνο μια ψυχή, που ήταν πάντοτε εκεί

Άνθρωπέ μου άκου αυτό, έχεις υπέροχη ψυχή

Κλαίγοντας με έμαθε η ζωή, ένας μόνο δεν αρκεί

Ταπεινά πολύ και αν προσπαθείς, όσα και να πεις

Είναι κάποιοι αμαρτωλοί, του διαβόλου αυλικοί

Ένα μόνο πρέπει να ακουστεί, στα αυτιά τους να ηχεί

Η πόρτα που βροντά, όταν φεύγεις μακριά..

Απογοήτευση

Μες τον άνεμο κλυδωνίζεται

το σκαρί απ'τα κύματα μαστίζεται

μα όλα μαρτυρούν

γνώσεις, διαίσθηση, εμπειρικά

τα δεδομένα λένε βροντερά

τα σύννεφα θα διαλυθούν

μετά από τούτη τη στροφή

με όλη την ψυχή το καρτερεί

και η θάλασσα δεν ηρεμεί

τι μας διέφυγε ρε συ;

κάτι έχασες καρδιά

μα δεν είναι πουθενά

όπως εκείνα τα κλειδιά

που τα ψάχνεις μια βραδιά

και το σπίτι στο λεπτό

άνω κάτω να τα βρω

έχει κολλήσει το μυαλό

μα που είναι βρε παιδιά;

με μιας σπαράζει η καρδιά

το Θεό παρακαλεί

με καθάρια προσευχή

φώτιση να δώσει στη στιγμή

να μη νικήσει τώρα πια

η απογοήτευση που αρχινά..

Μη φαγωθούμε μεταξύ μας..

Φίλοι μου, αισθάνθηκα την ανάγκη να πω και εγώ δύο λόγια. Τόσες μέρες έχω διαβάσει και ακούσει πολλά, από όλες τις πλευρές, άλλα αντικρουώμενα, άλλα αλληλοσυμπληρούμενα. Κάπου χάθηκα στον τεράστιο όγκο πληροφορίας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι, όταν το θέλουμε, μπορούμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα και ότι η Ελληνική καρδιά έχει βαθιά κρυμμένους τεράστιους θησαυρούς. Να θυμίσω το 1940 που όλος ο κόσμος είχε μείνει άφωνος από την Ελληνική αντίσταση; Ας πιστέψουμε και ας βγάλουμε λοιπόν αυτόν τον καλό εαυτό μας την Κυριακή, ας πράξει ο καθένας σύμφωνα με την καρδιά του και δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Η Ελλάδα δε λυγά. Όλα θα πάνε καλά.

---

My friends, I felt the need to write two words. All these days I have read and heard many things, from all opinions, some contrast each other and some add to each other. I admit that at a point I got lost in the huge amount of information. I want to pinpoint one thing, Greeks have already proved that, when we want it, we can do magnificant things and the Greek heart has a lot of treasures hidden in it. Shall I remember what happend back in 1940, when all the world was stunned by the way Greeks fought the unstoppable Nazi? Let's believe in and become this good self this Sunday, everyone let's vote with his heart and we have nothing to be afraid of. Greece never stops walking ahead. Everything will be ok.

Υ.Γ. Πριν λίγο έμαθα με καθυστέρηση ότι πέθανε ο μπαμπάς μίας καλής φίλης που γνώρισα εδώ από τα μπλογκ, επιτρέψτε μου μαζί με τα συλλυπητήριά μου να της αφιερώσω αυτή την ανάρτηση.