Έπεσε η κυβέρνηση

Και να που αυτό το παλιό τραγουδάκι έγινε επίκαιρο..

Εγώ τα είχα πει ξανά εδώ, δεν ψηφίζω πια. Ένα θα προσθέσω, μία φορά στην αρχή την πάτησα και έριξα ψήφο στον Σύριζα, μετά κατάλαβα όμως ότι μόνο μεγάλα λόγια είναι και ένα λέω ως προφητεία που καταγράφεται εδώ στο μπλογκ μου, αν βγει, όσοι τον ψηφίσετε ελπίζοντας σε κάτι εντελώς διαφορετικό, θα μετανιώσετε γρήγορα για την ψήφο σας. Το διαφορετικό έρχεται μόνο από μέσα μας και με τη βοήθεια του Ιησού Χριστού.

Χωρίς κυβέρνηση κλείνει λοιπόν το 2014 και έρχεται το 2015, βλέπε και την αντίστροφη μέτρηση δεξιά, η τελευταία μέρα του 2014 θα είναι όμως όπως φαίνεται και η πιο κρύα του, με χιόνια σε πολλές περιοχές, ορατό είναι το ενδεχόμενο να γίνει η αλλαγή του χρόνου με χιόνια σε κάποιες περιοχές της Αττικής με υψόμετρο μεγαλύτερο από 400-500 μέτρα, μετά από 23 ολόκληρα χρόνια!

Χριστούγεννα

Ας δώσω και εγώ τη Χριστουγεννιάτικη πινελιά μου..

Το εργαστήριο:

Και το δωμάτιο (βάζω πάντα και ένα καραβάκι, να μην ξεχνάμε εντελώς τις παραδόσεις):

Ανάλογη μουσική:

Και για να κλείσω σοβαρότερα, μία προσευχή στο Χριστό του οποίου τη γέννηση τιμάμε σήμερα, την οποία άκουσα στο τέλος (1:54:00 και μετά) του βίντεο εδώ, μου άρεσε πολύ και την αποδίδω εδώ στα Ελληνικά:

Κύριε Ιησού Χριστέ σε χρειάζομαι

Ξέρω ότι σταυρώθηκες και για τις δικές μου αμαρτίες

Αναστήθηκες για να μας σώσεις όλους

Σε ευχαριστώ για αυτό

Σε προσμένω ως Κύριο και Σωτήρα μου

Έλα στη ζωή μου

Κάνε με τον άνθρωπο που θα ήθελες να είμαι

Αμήν

Όποιος πει και πιστέψει τα λόγια αυτής της προσευχής με όλη του την καρδιά θα λάβει βοήθεια από το Χριστό, μπορεί να είναι σίγουρος δε ότι όλες οι αμαρτίες του έχουν ήδη συγχωρεθεί, είναι ένα παιδί του Θεού και έχει αιώνια ζωή..

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Χειμερινό Ηλιοστάσιο

Η ανάρτηση αυτή είναι προγραμματισμένη να ανέβει στις 0:59 της 22/12/14, ακριβώς τη στιγμή του Χειμερινού ηλιοστασίου. Τη στιγμή που ο ήλιος φτάνει στο νοτιότερο σημείο του ουρανού και στο πιο απόμακρο από το βόρειο ημισφαίριο. Είναι η μεγαλύτερη νύχτα, η μικρότερη μέρα και η αστρονομική αρχή του χειμώνα στο ημισφαίριο μας. Η στιγμή που η επικράτηση του σκότους φτάνει στο έπακρό της. Είναι όμως και η στιγμή που η ροή αντιστρέφεται. Από αύριο το σκοτάδι αρχίζει να χάνει έδαφος. Έτσι και με την αποχώρησή μου από τα μπλογκ, το σκότος εδώ μέσα έκανε τη μεγαλύτερη επικράτησή του. Μα και άρχισε να χάνει έδαφος, διότι εκεί έξω σίγουρα υπάρχει πολύ φως, όπως και μέσα σε κάποιες που μου συμπαραστάθηκαν μέσω μειλ, ξέρουν ποιες είναι αυτές, τις ευχαριστώ και θα τις έχω πάντα στην καρδιά και την προσευχή μου, η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη σε αυτές. Όσο για κάποιες άλλες που είχαμε τακτική επαφή και δεν έστειλαν ούτε ένα μειλ και για αυτές προσεύχομαι, να τις φωτίσει κάποια στιγμή ο Θεός.

Τόσα χρόνια που μένω εδώ ξέρω ότι φτάσαμε στο χειμερινό ηλιοστάσιο όταν η δύση του ηλίου γίνει ορατή από το μπαλκόνι του σπιτιού που κοιτάει νότια, στο βάθος διακρίνεται και ο Σαρωνικός, ενώ τα σύννεφα με το χαρακτηριστικά όμορφο σχήμα που θυμίζει τούφες είναι οι λεγόμενοι θύσανοι (cirrus):

Και άλλη μία δύση από την ταράτσα, λίγες εβδομάδες πριν:

Το πρώτο συνθετικό της λέξης ηλιοστάσιο είναι προφανές. Το δεύτερο προέρχεται από τη λέξη στάσιμος, καθώς για λίγες μέρες γύρω από τα ηλιοστάσια, ο ήλιος φαίνεται σα να σταματάει την κίνησή του προς τα βόρεια ή νότια αντίστοιχα. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να κατανοηθεί αν σκεφτούμε ένα εκκρεμές, όταν πλησιάζει στα δύο άκρα με τη μεγαλύτερη απόκλιση από τη μέση (στην περίπτωσή μας τα ηλιοστάσια) κινείται όλο και πιο αργά μέχρι που για κάποιες στιγμές φαίνεται να σταματά και ακολουθεί η αντιστροφή της κίνησης. Αντίθετα, τη στιγμή που περνάει από τη μέση (στην περίπτωσή μας οι ισημερίες), η ταχύτητα φτάνει στο μέγιστό της. Φανταστείτε λοιπόν πώς ένιωθαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας που δεν είχαν τις γνώσεις και τα επιστημονικά-τεχνικά μέσα για να καταλάβουν τι συμβαίνει όταν έβλεπαν τον ήλιο μέρα με τη μέρα να χαμηλώνει στα νότια και μετά να σταματάει, οπότε, όταν άρχιζε να ανεβαίνει ξανά, ξεσπούσαν σε πανηγυρισμούς. Περισσότερα για τα ηλιοστάσια εδώ.

Καλό χειμώνα λοιπόν και καλή επαναφορά στο φως από αύριο!

Από έναν χαζό εκτεθειμένο..

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους αφιέρωσαν χρόνο για να σχολιάσουν στην προηγούμενη ανάρτηση, που ανακοίνωσα την αποχώρησή μου και όσους ανταποκρίθηκαν μέσω μειλ. Η απόφασή μου δεν αλλάζει, μπορεί να γράφω που και πού μόνο με κλειστά σχόλια. Σε 1-2 σημεία θα ήθελα να σταθώ μόνο..

Πρώτον, αν κάποιοι πιστεύετε ειλικρινά αυτό που γράψατε, ότι κάποιος είναι κακό να λέει μου κακοφάνηκε αυτό, θέλω αυτό, νιώθω έτσι, θεωρώ αυτό και από την άλλη ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να λέει ο άλλος είναι απαράδεκτο το μήνυμά σου και να σου πατάει μπλοκ ενώ του εξωτερίκευσες σκέψεις και συναισθήματά σου, τότε θεωρώ ότι χρειάζεται επειγόντως να αγαπήσετε περισσότερο τον εαυτό σας. Ρωτήστε όποιον ειδικό θέλετε επ'αυτού, μπορώ να σας παραπέμψω και μέσω mail αν το επιθυμείτε. Είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα όλων να εκφράζουν ευθέως τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, είμαστε όλοι παιδιά του Θεού και αυτά που έχουμε μέσα μας είναι εξ'ίσου πολύτιμα.

Επίσης, κάπου αναφέρθηκε ότι εκτέθηκα. Ίσως να είναι και έτσι. Ίσως να είμαι ένας χαζός τελικά. Καλλίτερα έτσι όμως, παρά έξυπνος που χρησιμοποιεί τις ικανότητές του για να βρίσκει τους κατάλληλους νόμους που τον καλύπτουν για να προωθεί τον ατελείωτο εγωισμό του. Προτιμότερο κάποιος να αγαπήσει και να πληγωθεί, παρά να καμώνεται τον σπουδαίο που δεν πληγώθηκε ποτέ, απλούστατα γιατί δεν αγάπησε ποτέ. Αυτοί που πληγώθηκαν, αυτοί που εμπιστεύτηκαν και προδόθηκαν, αυτοί είναι πιο κοντά στο Θεό και έχουν θέσει την πιο ισχυρή υποθήκη για μία θέση στον Παράδεισο. Δε με ενδιαφέρει λοιπόν αν εκτεθώ, ούτε το φοβάμαι, για αυτό είμαι από τους λίγους που έχουν τηλέφωνο και mail φάτσα φόρα, τα οποία, όπως ήδη είπα, είναι ανοιχτά για όποιον επιθυμεί..

Ας εκτεθώ..

Αποχωρώ

Μετά από σχεδόν 8 χρόνια στη μπλογκόσφαιρα και σχεδόν 3 σε αυτό το μπλογκ, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κατεβάσω ρολά.

Η απόφαση είναι αιφνίδια, μα φρονώ ότι όλες οι σοβαρές αποφάσεις στη ζωή παίρνονται μία και έξω. Ανέβασα μία ανάρτηση στην οποία ζητούσα τη συμπαράστασή σας. Έμεινε για 7 ώρες, αντί για συμπαράσταση έλαβα ένα απειλητικό μειλ, οπότε την κατέβασα. Θα μπορούσα βέβαια, με βάση αυτό το μειλ, να κινηθώ και εγώ νομικά, για διαδικτυακό εκφοβισμό. Ξαφνικά δε βρίσκω κανένα νόημα όμως, αφού δεν έλαβα συμπαράσταση από κανένα. Ωραία τα μηνυματάκια, τα παιχνιδάκια και οι διαγωνισμοί, όταν όμως προκύπτει κάτι πιο σοβαρό, ξαφνικά τίποτα. Δε μπορώ να συνεχίσω έτσι. Δεν μπορώ να μη συγχαρώ όσους δίνουν από το περίσσευμά τους στα διάφορα μπαζάρ. Ούτε μπορώ όμως να μην αναρωτηθώ πως γίνεται, οι ίδιοι άνθρωποι που δίνουν τόσο εύκολα σε κάτι αγνώστων διοργανωτών, δεν δίνουν σε κάποιον που γνωρίζουν, έστω εξ'αποστάσεως, πάνω από ένα χρόνο. Σκοπός μου δεν είναι να κατηγορήσω κανένα. Ξέρω ότι κάποιοι έχετε φόβο στην καρδιά, σας συγχωρώ και προσεύχομαι για εσάς. Αυτός ο φόβος δίνει τροφή σε ορισμένους που έχουν μάθει να ζουν εις βάρος άλλων. Μόλις πάψετε να τους φοβάστε, θα πάψουν να υπάρχουν. Για μένα κάποια άτομα που επικοινωνούσαμε για καιρό από εδώ, είστε κάτι παραπάνω από απλές σειρές χαρακτήρων σε μία οθόνη. Σας ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας αυτή και ζητώ συγνώμη που πρέπει να αποχωρήσω έτσι ξαφνικά. Σκοπός μου ήταν ακριβώς να δημιουργήσω τέτοιου είδους σχέσεις, όχι να γράφω απλώς γραμμές σε ένα κουτί ή να συντηρώ μία όμορφη βιτρίνα για άλλους λόγους. Καλώς ή κακώς το τελευταίο είναι συχνό φαινόμενο, μα εγώ δε μπορώ να λειτουργώ έτσι, εδώ και στη δουλειά που έχω ξεκινήσει να κάνω έχω προβλήματα λόγω αυτού του χαρακτηριστικού μου, πόσο μάλιστα εδώ μέσα, που για μένα είναι πιο προσωπικό σε σχέση με κάτι που κάνω για επάγγελμα. Με αυτό το σκεπτικό έδρασα όπως έδρασα. Ήξερα ότι έπαιρνα ένα ρίσκο. Έπαιξα και έχασα, τη μάχη θέλω να πιστεύω, όχι τον πόλεμο. Ένας πραγματικός άντρας παραδέχεται τις ήττες του. Μετά από ό,τι έγινε λοιπόν, πιστεύω ότι η μόνη αξιοπρεπής κίνηση από μέρους μου, είναι να αποχωρήσω.

Ευχαριστώ θερμά όλους για όσα μοιραστήκαμε τόσο καιρό. Αυτή θα είναι η τελευταία ανάρτησή μου με ανοιχτά σχόλια, ίσως ξανακάνω αν βρω διάθεση, μα με κλειστά. Η παρουσία μου στα μπλογκ σας παύει επ'αόριστον. Το μειλ μου και το τηλέφωνό μου βρίσκονται στα δεξιά. Θα χαρώ να συνεχιστεί η επικοινωνία μας από εκεί, με όσους θεωρούν τέλος πάντων ότι εξέλαβαν κάτι παραπάνω από μένα, εκτός από κάποιες σειρές χαρακτήρων σε μία σελίδα.

Καλές γιορτές και να περνάτε όλοι καλά

Γιώργος

Κάποιος το έγραψε στον τοίχο με μπογιά..

Κατά καιρούς θαυμάζω διάφορες όμορφες χειροποίητες κατασκευές στα μπλογκόσπιτα που συχνάζω. Τα δικά μου χέρια δεν 'πιάνουν' σε καμία περίπτωση αρκετά για τόσο λεπτομερείς κατασκευές, πιάνουν όμως στο βάψιμο. Είχα προαναφέρει για έναν τοίχο που θα έβαφα. Ο τοίχος όμως ήταν σε άθλια κατάσταση από την υγρασία, κομμάτια ολόκληρα του σοβά είχαν 'σκαφτεί', ιδού πως ήταν όταν ξεκίναγα, αφού είχα αφαιρέσει κάποια κομμάτια του ετοιμόρροπου σοβά και μετά από ένα πρώτο τρίψιμο:

Ο μπαχτσές είχε και ρωγμές και απ'όλα!

Ακολούθησε τσιμέντωμα (το μαύρο), στοκάριμα (το άσπρο) και ξανά τρίψιμο:

Και τέλος αυτό που διασκέδασα πιο πολύ, βάψιμο!

Υπάρχει μία εμφανής διαφορά, έτσι; :p

Τον τίτλο τον εμπνεύστηκα από ένα πασίγνωστο και αλησμόνητο τραγούδι, του οποίου βρήκα την πρώτη του εκτέλεση, που δεν είχα ακούσει ξανά και εντυπωσιάστηκα. Ακούστε το και εσείς:

Καλημέρα και καλή συνέχεια σε όλους!

Nude - Η γυμνή αλήθεια

Εξαφανίστηκα λίγο, οι λόγοι καλοί ως επί το πλείστον, πλάκωσαν πελάτες, ο τοίχος που ήταν να βάψω τελείωσε επιτέλους και θα παρουσιάσω εικόνες σε επόμενη ανάρτηση, από την άλλη μία πελάτισσα που με προβλημάτισε πολύ, διότι βέβαια είναι άσχημο να μπαίνεις ανάμεσα σε ανθρώπους, πόσο μάλλον όταν αυτούς τους δύο τους ξέρεις χρόνια, όταν όμως σου έρχεται η ευαίσθητη και γλυκιά κοπέλα, τη βλέπεις ότι σχεδόν εκλιπαρεί για τρυφερότητα και μία καλή κουβέντα, που ο άντρας της, control-freak, δεν μπορεί να της δώσει, σου εκμυστηρεύεται και ότι κάνει σκέψεις να τον αφήσει, εκεί τι κάνεις; Που είναι τα όρια ηθικής και ανηθικότητας; Και όχι, δεν πρόκειται για περίπτωση κάνω τα γλυκά μάτια για να μην πληρώσω. Λεπτό το θέμα και δύσκολη η θέση μου. Τέλος πάντων, ίσως τα γράψω πιο αναλυτικά σε άλλη ανάρτηση. Επιστρέφω όμως με ένα κείμενο "χρωστούμενο" που έχει κάποια σχέση με την ηθική. Ξέρω, κόντεψαν να φτάσουν τα.. Χριστούγεννα, όταν τάζω όμως κάτι θέλω να κρατάω το λόγο μου, έστω με καθυστέρηση. Πρόκειται για το Nude της Μαριλένας, πρόσκληση η οποία μου ήρθε μέσω της γνωστής και μη εξαιρετέας Αριστέας μας. Έκανα μία "αταξία" όμως, δεν έγραψα για το γυμνό σώμα, αλλά για τη γυμνή αλήθεια, η οποία πιστεύω ότι είναι επίσης μεγάλη πρόκληση και μία εντελώς διαφορετική συμμετοχή!

Τίτλος: Η γυμνή αλήθεια

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/99/Boschsevendeadlysins.jpg

- Αρχάγγελε Μιχαήλ!
- Με ζητήσατε Άγιε Πέτρο;
- Ναι, έρχονται οι υποψήφιοι για τη γυμνή αλήθεια, πράξε τα δέοντα όπως συμφωνήσαμε
- Πηγαίνω Άγιέ μου

...

- Να περάσει ο πρώτος παρακαλώ!
- Γεια..
- Για να δούμε τι έχουμε εδώ.. Όνομα Χοντροξάπλας Ροχαλητός, σωστά;
- Ναι
- Ηλικία: 42
- Ναι.. Έχει πολύ ακόμα; Νύσταξα..
- Αιτία θανάτου: Πολλαπλές κακώσεις.
- Ε;
- Τόσους μήνες οι σακούλες των σκουπιδιών στο μπαλκόνι έλιωσαν, πάτησες μία μπανανόφλουδα από τα σκόρπια σκουπίδια και πάρ'τον κάτω από τον 5ο. Διέπραξες το αμάρτημα της οκνηρίας, μα τόσος κόπος ήταν πια να τις κατεβάσεις κάτω;
- Μα..
- Στο δωμάτιο δίπλα παρακαλώ.. Ο επόμενος!
- Γεια χαρά.
- Όνομα: Χοντρομπαλάς Φαταούλας
- Ακριβώς
- Ηλικία: 47
- Μέσα είσαι.. Κανένα κοψίδι παίζει;
- Αιτία θανάτου: Δηλητηρίαση.. Ε, βέβαια, δεν τρώγονται όλα τα μανιτάρια, μα εσύ ήσουν ικανός να φας και τις πόρτες αν μπορούσες να τις μασήσεις, διέπραξες το αμάρτημα της λαιμαργίας.
- Ήταν η μόνη μου χαρά, ξεχνιόμουν τρώγοντας..
- Το ξέρω, αν πίστευες στο Θεό, θα είχες τόσες χαρές, που δεν θα σου έμενε χρόνος να φας, για αυτό είσαι εδώ, στο δωμάτιο δίπλα παρακαλώ.. Ο επόμενος!
- Γεια χαρά νταν
- Όνομα: Ασταμάτητος Τιςθελωόλες
- Άστα αυτά, αυτή με το φωτοστέφανο στο βάθος κόμματος, θα μου κάνεις κονέ;
- Αυταπόδεικτο ναι. Ηλικία: 45
- Παίζει κατάσταση με κανέναν άλλο, ξέρεις;
- Αιτία θανάτου: Κρυοπαγήματα. Και που ρωτάς, μήπως σε ένοιαξε; Με παντρεμένη ήσουν, μπούκαρε ο σύζυγος γιατί κάτι ψυλλιαζόταν, ε, το ψυγείο δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή κρυψώνας. Διέπραξες το αμάρτημα της λαγνείας.
- Μη με ξενερώνεις τώρα, πεθαμένο πώς θα με θέλει η μαντάμ φωτοστέφανο;
- Στο δωμάτιο δίπλα γρήγορα και σοβαρέψου όσο είναι καιρός! Ο επόμενος!
- Γεια, δε πιστεύω να μου ζητήσετε τίποτα λεφτά;
- Χμ, δε χρειάζεται να ρωτήσω, όνομα: Αδίστακτος Χοντροπορτοφολάς, ηλικία: 50
- Αν είστε της εφορίας, δεκάρα τσακιστή δε θα πάρετε!
- Αιτία θανάτου: ...
- Μα είναι γελοίο, έχω λεφτά για τους καλύτερους γιατρούς, αποκλείεται να πέθανα τόσο νέος!
- Είχες και μέσα σε αυτά πνίγηκες. Πήγες να μιμηθείς τον σκρουτζ μακ ντακ στα λιρόλουτρα, μα αυτός ήταν κατά τι ελαφρύτερος, εσύ πώς να βγεις και ποιος να σε ακούσει, όλους τους απέφευγες για να μη σου ζητάνε λεφτά. Διέπραξες το αμάρτημα της απληστίας.
- Οκ, πόσα θέλεις για να τελειώσει όλο αυτό;
- Ου να μου χαθείς, στο δωμάτιο γρήγορα! Ο επόμενος!
- Σπέρα
- Όνομα: Τσαμπουκαλού Τασπαωόλα
- Ναι, γιατί, τραβάς κανένα ζόρι;
- Ηλικία: 39
- Θα μου πεις τι τρέχει να ουμ;
- Αιτία θανάτου: Ασφυξία. Τόσα αντικείμενα πέταγες πάνω στα νεύρα σου, το μπαλάκι εξοστρακίστηκε στον τοίχο και μπήκε στο στόμα σου, διέπραξες το αμάρτημα της οργής!
- Πώς τολμάς να μου μιλάς έτσι! Ξέρεις ποια είμαι εγώ;
- Σιωπή! Στο δωμάτιο αμέσως! Ο επόμενος!
- Γεια σας
- Όνομα: Ζηλιάρα Ψιψίνα
- Ναι..
- Ηλικία: 44
- Ναι..
- Αιτία θανάτου: Πυροβολισμός. Είπαμε να ζηλεύεις τους άλλους, μα να τρυπώσεις μέσα στη νύχτα στο γκαράζ του γείτονα για να δεις το νέο του αμάξι; Σε πέρασε για

κλέφτη ο άνθρωπος και.. Διέπραξες το αμάρτημα της ζηλοφθονίας!
- Ωραία αυτά τα συννεφάκια, μακάρι να είχα τέτοια διακόσμηση στο σπίτι μου, αλλά που..
- Ουφ, στο δωμάτιο δίπλα παρακαλώ, έχει και εκεί διακόσμηση να χαζέψεις! Ο επόμενος!
- Στον παράδεισο είμαι έτσι; Μη νομίζετε ότι θα μου τη φέρετε!
- Όνομα: Ταξερωόλα Ειμαικάποια
- Ορίστε;
- Ηλικία: 30
- Πλάκα μου κάνεις, υπάρχει περίπτωση να μην τα ήξερα αυτά;
- Αιτία θανάτου: Ηλεκτροπληξία..
- Μα δεν είναι δυνατόν να πέθανα, τόσο νέα, τι προσπαθείς να παραστήσεις με αυτά που λες;
- Δίκιο είχες σε όσα μου είπες μα όχι στο τελευταίο. Πέθανες, πιο νέα από όλους, διότι διέπραξες το μέγιστο των αμαρτημάτων, αυτό της αλαζονείας. Νόμιζες ότι μπορείς να επισκευάσεις μόνη σου τον πίνακα του ηλεκτρικού, οι ηλεκτρολόγοι όμως για κάποιο λόγο υπάρχουν.
- Τόσα ξέρεις τόσα λες, κάποιος άχρηστος ηλεκτρολόγος δεν τα είχε φτιάξει σωστά, αυτός φταίει που πέθανα!
- Στο δωμάτιο τώρα!

...

- Άγιε είναι όλοι μέσα
- Ευχαριστώ Αρχάγγελε, αναλαμβάνω εγώ τώρα

...

- Τέκνα μου, Ειρήνη Υμίν. Ξέρω ότι είστε γεμάτοι απορία, φόβο και οργή. Εδώ είστε από αγάπη, όχι για να κατακριθείτε, όπως ο Θεός έστειλε το Χριστό, το μόνο Υιό Του στον κόσμο από αγάπη και όποιος πιστεύει με όλη του την καρδιά στη Σταύρωση και την Ανάστασή Του σώζεται και θεραπεύεται. Η αγάπη του Θεού είναι τέτοια που αφήνει τον κάθε άνθρωπο ελεύθερο να επιλέξει, μα έρχεται πρώτα σε εσάς του αμαρτωλούς, εσείς είστε οι εκλεκτοί του, όπως ο Χριστός έλεγε ότι πάω στα σπίτια όσων με έχουν ανάγκη. Για τον ίδιο λόγο έφερε και εσάς εδώ, για να σας καταμαρτυρήσει τη γυμνή αλήθεια, αυτή που τόσο φοβάστε, όπως κάθε τι γυμνό, ως πιο εκτεθειμμένο. Κάτω από την αγάπη του Θεού όμως, όσοι πιστέψετε, όσο πιο εκτεθειμένοι και γυμνοί είστε, τόσο πιο γρήγορα θα εισέλθετε στη βασιλεία του Θεού και τόσο πιο φανταχτερά ρούχα θα σας περιμένουν εκεί. Οι πιο άθλιοι, οι πιο κατατρεγμένοι, οι πιο μόνοι, αυτοί έρχονται πρώτοι στον Παράδεισο του Θεού, αρκεί να πιστέψουν. Ασταμάτητε, Χοντρομπαλά, Χοντροξάπλα, Αδίστακτε, επιδοθήκατε υπερβολικά στον έρωτα, το φαγητό, τον ύπνο, τα λεφτά, για να αποφύγετε να αντικρύσετε κατάματα το φόβο σας και εσύ τσαμπουκαλού, ξεγελάς τον εαυτό σου παρουσιάζοντας εξωτερικά τη δυνατή, μα μέσα σου κρύβεται ένα αδύναμο φοβισμένο παιδί. Ζηλιάρα, κατέπνιξες το φόβο σου να διεκδικήσεις αυτά που θέλεις στη ζωή και τον μετέτρεψες σε φθόνο για όσους τον κατάφεραν. Όσο για εσένα Ταξερωόλα, εσύ που διέπραξες το μέγιστο των αμαρτημάτων, εσύ τρέμεις μέσα σου πιο πολύ από όλους, ότι δεν θα σε αγαπάει κανείς, αν αποδειχθεί ότι κάπου έκανες λάθος. Παραδεχτείτε τους φόβους σας, ζητήστε με όλη σας την καρδιά από το Θεό να σας γιατρέψει και αυτό θα γίνει, να είστε σίγουροι δε ότι οι αμαρτίες σας θα συγχωρεθούν. Ο Κύριος σας δίνει μία ακόμα ευκαιρία. Στη γη, όλη αυτή την ώρα, είστε σε κόμμα, όχι νεκροί. Τώρα ήρθε η ώρα της επιστροφής..

...

- Βρε Βαγγέλη, κλείσε τη ριμάδα την τηλεόραση, θα κρυώσει το μεσημεριανό!
- Τώρα γυναίκα, μια στιγμή, μιλάνε για ένα θαύμα!
<<Για ανεξήγητο θαύμα κάνουν λόγο οι γιατροί του γενικού κρατικού, 7 άνθρωποι, από διαφορετικά μέρη και με διαφορετικά τραύματα, όλα όμως ατυχήματα, διακομίστηκαν σε κωματώδη κατάσταση χθες το βράδυ, οι γιατροί τους θεωρούσαν κλινικά νεκρούς, το πρωί όμως η κατάστασή τους παρουσίασε αιφνίδια ανέλπιστη βελτίωση και πριν λίγο ξύπνησαν. Είχαν Άγιο δήλωσε ο διοικητής του νοσοκομείου..>>

http://marilenaspotofart.files.wordpress.com/2014/08/rose.jpg?w=600

Λίγο μεγάλο μου βγήκε, ευχαριστώ όσους έφτασαν μέχρι το τέλος και δεν σκυλοβαρέθηκαν..

Καλή συνέχεια σε όλους!

Καταιγίδα!

Ο Νοέμβρης και ο Δεκέμβρης είναι παραδοσιακά οι δύο πιο βροχεροί μήνες για την Αθήνα, και τώρα που γράφω έπιασε εκ νέου βροχή. Τι γίνεται όμως όταν, όπως χθες το βράδυ, σε κυκλώσουν οι καταιγίδες αλλά δεν τιμήσουν την περιοχή σου; Αν είσαι λάτρης της βροχής, αρχικά μπορεί να εκνευριστείς, όταν όμως γίνεσαι μάρτυρας ενός φοβερού σώου κεραυνών και τραβάς σχεδόν όσες κεραυνοφωτογραφίες δεν είχες τραβήξει μέχρι τώρα, ε, τότε, το ουδέν κακό αμιγές καλού παίρνει σάρκα και οστά! (Υπεθνυμίζω, με κλικ επάνω τους μεγαλώνουν περισσότερο)

Αφιερωμένες σε όλους!

Καλό βράδυ και καλό Σ/Κ!

Αγγελική

Τη μέρα που τελειώνει γιορτάζαμε τη Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Ένα από τα εορταζόμενα ονόματα είναι και το Αγγελική, που τυγχάνει να είναι το όνομα της μάνας μου και της νονάς μου. Και επειδή μάνα είναι μόνο μία, δε μπορούσα να μην της αφιερώσω μία ανάρτηση εδώ. Σκέφτηκα αρκετά τι να βάλω. Ας ξεκινήσω με το κλασσικό λουλουδικό προ αυτή και όλους τους εορτάζοντες:

Θα συνεχίσω όμως διαφορετικά, με 2-3 από τους διαλόγους μας, που θεωρώ ότι άνετα μπορεί κανείς να γράψει βιβλίο ή σήριαλ! (Οι παρενθέσεις είναι σχόλιά μου εδώ, δεν ειπώθηκαν)

Εγώ: Να σου ζητήσω μία χάρη:
Αυτή: Ναι..
Εγώ: Γίνεται να μη βάζεις πράγματα μπροστά στο φούρνο μικροκυμάτων γιατί δεν ανοίγει η πόρτα;
Αυτή: Και που να τα βάζω; Που είναι το πρόβλημα; (στο υπόλοιπο τεράστιο μάρμαρο ίσως;)
Εγώ: Νευριάζω να τα βγάζω κάθε φορά.
Αυτή: Αυτά τα νεύρα σου.. (απαξιωτικά)
Εγώ: Παράκληση είπα..
Αυτή: Καλά καλά..

(Για να είμαι δίκαιος, δύο μέρες πέρασαν από τότε και δεν ξαναέβαλε, γιατί όμως έπρεπε να γίνουν όλα αυτά τα σχόλια για κάτι τόσο απλό, παραμένει στη σφαίρα των ανεξήγητων για μένα.)

--------

Τσιμεντώνω εκείνο τον τοίχο που έλεγα ότι θα βάψω. Περνάει μία γειτόνισσα και μου λέει ενθαρρυντικά, μπράβο, το παιδί για όλες τις δουλειές είσαι. Μετά από λίγο περνάει η μάνα μου..

Αυτή: Να σου πω μία παροιμία που ταιριάζει με την περίσταση ή θα νευριάσεις;

Εγώ (ψυλλιάζομαι ποια θα μου πει, επειδή είχε νυχτώσει και πάντα σχολιάζει όταν κάνω δουλειές βράδυ): Άστο καλύτερα, μην την πεις.

Αυτή: ... Γιατί δε βάζεις σε μεγαλύτερο κουβά το τσιμέντο να το χειρίζεσαι καλύτερα;,

Εγώ (ελαφρώς νευριασμένα): Μια χαρά το χειρίζομαι έτσι.

(Κατάλαβε ότι νευρίασα και έφυγε. Η πλάκα είναι ότι αυτή μου λέει συνέχεια τα δικά της αλλά σπάνια δέχεται συμβουλές. Οκ, δεκτό, μπορεί να εκτονώνεται μόνο λέγοντάς τα. Εμένα όμως, που ούτε άχνα δεν έβγαλα, μου πετάει συμβουλές και είμαι και ο στριμμένος για αυτή αν νευριάσω..)

--------

Πέρασαν μεσάνυχτα και πάω, την φιλάω για να της ευχηθώ:

Εγώ: Χρόνια πολλά, να σε χαιρ...

Αυτή: Να ζήσω να με βασανίζετε!

Εγώ: Σε βασανίζουμε;

Αυτή: Ε, ναι, αφού δε σε βλέπω προοδεύεις στη ζωή σου..

(Ε, εδώ τι άλλο να έλεγα; Ένα ευχαριστώ τόσο δύσκολο ήταν και έπρεπε να πει όλα αυτά τη συγκεκριμένη στιγμή; Αν συνδυάσουμε δε και το από πάνω, ότι με διορθώνει και αποθαρρύνομαι όταν πάω να κάνω κάτι, με το δε σε βλέπω να προοδεύεις, I rest my case που λένε..)

Παρ'όλα αυτά, πλέον πιο πολύ στην πλάκα τα παίρνω, αυτή είναι η μαμά μου και την αγαπώ, μακάρι να φτάσει τα 100 και εγώ να αντέχω ακόμα μέχρι τότε να την παίρνω στην πλάκα!

Καλή συνέχεια σε όλους και χρόνια πολλά σε όσους γιόρταζαν!

Μια γυναίκα, δύο άντρες..

Γενικά έχω αποφύγει σε αυτό το μπλογκ την ενασχόληση με την πολιτική, όπως και στη ζωή μου, δεν την πάω βρε παιδί μου αυτή την κυρία. Γενικά είμαι ευθύς ως άτομο, ίσως και υπερβολικά ευθύς κάποιες στιγμές, φλερτάροντας με παρεξηγήσεις, διότι το να πεις π.χ. δε μου αρέσουν τα ρούχα που φοράς είναι ευθύ, κινδυνεύεις όμως να.. πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου, χαχα!

Μου δίνει στα νεύρα όμως αυτό το σπορ, του να κάνεις τόσες ντρίμπλες για να πεις το πιο απλό πράγμα και άντε βγάλε άκρη τι εννοούσε ο ένας και τι εννοούσε ο άλλος. Πολύ κακό για το τίποτα για μένα. Και η σημερινή μου αναφορά δεν είναι τόσο πολιτική, όσο προσωπική, για ένα άτομο που ασχολείται με αυτή και ανέκαθεν θαύμαζα για την ικανότητά του, ρητορική κυρίως, να παίρνει σε κάθε κατάσταση αυτό που θέλει, ανεξαρτήτως κομμάτων, σκοπών, ιδεολογιών, πιστεύω, διαφωνιών κ.λ.π.

Ο λόγος για τη Λιάνα Κανέλλη. Δύο άντρες σήμερα στη βουλή τους έκανε.. κομπολόι! Ο ένας παραιτήθηκε και ο άλλος προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Συνειρμικά μου ήρθε αυτό το τραγούδι..

Χαχα!

Καλό απόγευμα-βράδυ σε όλους!

Λόξυγκας

Η Άιναφετς είχε κάνει μία σχετική χιουμοριστική ανάρτηση για το φτέρνισμα, οπότε μου ήρθε η ιδέα να κάνω κάτι ανάλογο για το φτέρνισμα, να αλλάξω λίγο και το κλίμα!

http://www.crete2day.gr/wp-content/uploads/%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%BF-e1365229204413.jpg

Τι είναι λοιπόν ο λόξυγκας;

Ο λόξυγκας είναι μια ακούσια κίνηση (σπασμός) του διαφράγματος, του μυός στη βάση των πνευμόνων. Ο σπασμός ακολουθείται από ταχεία σύγκλειση των φωνητικών χορδών, παράγοντας έναν χαρακτηριστικό ήχο (τι παράγοντας χαρακτηριστικός μας λέει, για πρόεδρο ποδοσφαιρικής ομάδας μιλάμε ή για το γνωστό χικ χικ;).

Τι τον προκαλέι;

• Κοιλιακό χειρουργείο
• Οποιαδήποτε νόσος ή διαταραχή που ερεθίζει τα νεύρα που ελέγχουν το διάφραγμα (όπως η πλευρίτιδα ή η πνευμονία)
• Καυτά και πικάντικα φαγητά ή ποτά
• Επιβλαβείς αναθυμιάσεις
• Εγκεφαλικό επεισόδιο ή όγκος που επηρεάζει το κέντρο του λόξιγκα στον εγκέφαλο

Σύνοψη: Η κοιλιά σας έγινε ταμπούρλο διότι φάγατε σα βόδι, τώρα, το έχετε το χούι αυτό, να αναστενάζουν τα πιρούνια ντε, εκ γενετής, το πάθατε τώρα στα πίσω πίσω λόγω εγκεφαλικού, θα σας γελάσουμε και δε το θέλουμε!

Πώς αντιμετωπίζεται;

• Να αναπνέετε μέσα σε μια χαρτοσακούλα.
• Να πιείτε ένα ποτήρι κρύο νερό.
• Να φάτε ένα κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη.
• Να κρατήσετε την αναπνοή σας.
• Προσπαθήστε να προκαλέσετε στον εαυτό σας ρέψιμο
• Πραγματοποιείστε επί πέντε λεπτά έλξη της γλώσσας προς το ρινοφάρυγγα
• Κρατήστε την αναπνοή σας 
• Εάν δεν έχουν αποδώσει οι παραπάνω χειρισμοί, πλησιάστε και συγκρατείστε τα γόνατα στο θώρακα ενώ εκπνέετε με δύναμη για να πραγματοποιηθεί επαρκής ερεθισμός του διαφράγματος. Αν δεν αποδώσει επαναλάβετε σε 10 λεπτά.

Το εγώ κι ο θειός κι ο λόξυγκας στον ποταμό επήγαμε, εγώ κι ο θειός γυρίσαμε και ο λόξυγκας επνίγηκε που είναι; Άδικα το έλεγα και το ξαναέλεγα ανάμεσα στα χικ χικ ως παιδί; Πάντως η τελευταία τελίτσα είναι γελοία ως θέαμα, μια φορά το έκανα μπροστά σε άλλους και μόνο δε σταυροκοπιόντουσαν, αλλά είναι γκαραντί. Όχι ότι με πιάνει συχνά, μπορεί να κάνει και μήνα, δε με αφήνει όμως όλη μέρα αν με θυμηθεί, οπότε σε 2-3 περιπτώσεις απελπισίας, είπα να διπλωθώ στα δύο, πώς διπλώνουν οι νταλίκες, καμία σχέση. Άλλη γκαραντί μέθοδος, είναι να έρθει στα κρυφά κάποιος και να σου κάνει μπαμ. Προσοχή, έχει ως σπάνιες αλλά σοβαρές επιπλοκές το έμφραγμα ή/και το εγκεφαλικό, βέβαια στην περίτπωση αυτή δεν αποκλείεται να απαλλαγείτε από το λόξυγκα οριστικά και αμετάκλητα.

Σε περίπτωση που έχετε απορία για το κράτημα της αναπνοής:

http://tovimatisgynaikas.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7960.html

Και να τι παθαίνει όποιος κοροϊδεύει όσους έχουν λόξυγκα :p

Αλήθεια, εσάς πόσο συχνά σας πιάνει λόξυγκας; Και πώς τον αντιμετωπίζετε;

Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα.. χικ!


Πηγές κειμένου:

http://www.iatronet.gr/symptom-checker/loxygkas.html
http://www.healthtimes.gr/simptomata/1015/Loxigkas

Ο Γκρεμός

Στο χείλος του γκρεμού πιασμένος

με το ένα χέρι κρεμασμένος

το άλλο ψάρι που σπαρταράει

να πιάσει κάποιον ζηταει

Κανείς; Θα πέσω;

Με αυτό το τραγούδι είχα σπάσει τα νέυρα της αδερφής μου ένα καλοκαίρι :p

Και μιλώντας για θυσίες, μία απορία που με βασανίζει πολύ. Υπάρχουν τελικά άτομα σε αυτή τη ζωή που, ό,τι και να κάνεις, μόνο ένα έχει αποτέλεσμα, η όψη της πλάτης σου καθώς φεύγεις; Υπερβολικά ονειροπόλος ίσως, πάντα πίστευα ότι σε μέσα όλους υπάρχει κάτι φωτεινό, τελευταία έχω κλονιστεί όμως. Στην τελική, οι υποχωρήσεις πρέπει να είναι αμοιβαίες..

Δεν έγινε κάτι καινούργιο, απλά με έπιασε το προβληματιστικοφιλοσοφικό μου χαχα!

Καλημέρα!

ΟΧΙ

ΟΧΙ

Μια μικρή λέξη, με τρία μόλις γράμματα, που κρύβει όμως τόσο πολλά.

 Το ΟΧΙ των Παππούδων μας στο φασισμό του χίτλερ και της παρέας του.

Το αλησμόνητο έπος που ακολούθησε στην Αλβανική μεθόριο.

Τα μικρά και μεγάλα ΟΧΙ που καλούμαστε όλοι μας να πούμε στη ζωή μας.

ΟΧΙ σε όσους μας προκαλούν ενοχές.

ΟΧΙ σε όσους έχουν μάθει να μη σέβονται τα όρια.

ΟΧΙ σε όσους τα παρουσιάζουν γεμάτα, μα τελικά δίπλα τους πάντα άδειο βλέπεις το μπουκάλι.

Ο Χριστός είχε πει, όχι μόνο να λέτε για το καλό, να κάνετε το καλό.

Κάθε τέτοιο ΟΧΙ στη ζωή μας λοιπόν, είναι το καλύτερο μνημόσυνο στο ΟΧΙ της 28/10/1940.

Ζήτω το ΟΧΙ!

Κάτω ο φασισμός!

Ζήτω η Ελλάδα μας!

Χρόνια μας πολλά και χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη που γιόρταζε προχθές!

Το κείμενο είναι δικής μου εμπνεύσεως, απευθύνεται σε όσους νιώσουν ότι τους έδωσε κάτι..

Tornado

Tornado στα Αγγλικά, Σιφώνας ή Σίφουνας στα Ελληνικά. Αυτό αντίκρισα χθες το βραδυ στο Σαρωνικό, ανοίγοντας την πόρτα της ταράτσας. Στα χέρια μου είχα τη φωτογραφική μηχανή, μετά από αρκετό καιρό που είχα να την πιάσω. Αυτό το ευτυχές σερί ξεκίνησε από την προτροπή της Άιναφετς στην προ-προηγούμενη ανάρτηση να ξαναρχίσω τη φωτογραφία. Δεν ξέρω τι ξόρκια έκανε και έγινε αυτό, δεν τη λέμε τυχαία όμως καλή μάγισσα, οπότε της αφιερώνω τη φωτογραφία!

 

Η φωτογρφία είναι λίγο θολή, κάτι ο αέρας που φύσαγε σαν τρελός, κάτι το σοκ εκείνης της στιγμής, ούτε ξέρω για πότε πέταξα τα κλειδιά κάτω και στερέωσα όπως όπως όπου βρήκα τη μηχανή, που να κρατήσω σταθερά τα χέρια από την αγωνία. Παρ'όλα αυτά, ο σίφουνας διακρίνεται πεντακάθαρα και ελπίζω να σας αρέσει!

Καληνύχτα και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν αύριο!

Υ.Γ. Και μία ενημέρωση, μαζί με τον καιρό γίνεται και η ώρα χειμερινή, οπότε τα ξημερώματα (σε λίγες ώρες), τα ρολόγια θα πάνε μία ώρα πίσω, συγκεκριμένα στις 4 θα πρέπει να πάνε μία ώρα πίσω ώστε να δείχνουν 3 ή αλλιώς, θα κερδίσουμε μία ώρα ύπνου απόψε χεχε!

Ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #10

Καιρό έχω να βάλω αυτή στήλη, έμπνευση της Ελευθερίας, ευκαιρία λοιπόν να αλλάξω και λίγο το κλίμα, μετά την τελευταία ανάρτηση.

Ακούω

Άλλος ένας μεγάλος μας άφησε, ευτυχώς πλήρης ημερών αυτή τη φορά. Το ύστατο χαίρε λοιπόν από το μπλογκ μου στο Σπύρο Ζαγοραίο με ένα τραγούδι του, παράφραση πολύ γνωστού τραγουδιού του, απίστευτα αυτο-σαρκαστικό και αφού το τραγούδαγε στα 80 του, κάτι μου λέει ότι θα γέλαγε που το βάζω εδώ. Να είσαι αναπαυμένος μάγκα μου και ευχαριστούμε για όλα!

Βλέπω

Παλιές φωτογραφίες μου ανέσυρα, αφιερωμένες σε αυτή την παρέα, δεν έχω λόγια για αυτό που εξέλαβα στην προηγούμενη ανάρτηση, μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους!

Συλλογίζομαι

Τη συμμετοχή μου στο τελευταίο συμπόσιο της Αριστέας. Η έμπνευση μου ήρθε σχεδόν αμέσως με την ανακοίνωση έναρξης, το έγραψα και αποφάσισα να το στείλω έτσι χωρίς πολλά πολλά, καμμιά φορά αυτά που βγαίνουν από την καρδιά έτσι απλά είναι τα καλύτερα. Η διάθεσή μου ήταν χιουμοριστική, αν έστω και 1-2 άτομα έσκασαν ένα φευγάτο χαμόγελο διαβάζοντάς το, αυτή είναι υπεραρκετή αμοιβή για μένα, η συμμετοχή βλέπετε δεν είναι μόνο οι βαθμοί, είναι τιμή μου βέβαια που πήρα ένα 3άρι, μα μεγαλύτερη τιμή είναι το μοίρασμα ψυχής και συναισθημάτων, το να αγγίξω έστω και για λίγο, φευγαλέα, την καρδιά του άλλου.

Απόπειρα ποίησης
-----------------------

Μια φίλη μακρινή
ακούραστη μα τι καλή
νέα ξεκίνησε γιορτή
πήρα χαρτί στο πι και φι

να κάνω εγώ τον ποιητή
καλό κι αυτό με τον τοτό
μου το πε μένα ένα πουλι
θα φάω ντομάτα και αυγό

πριν να τα ρίξετε με το κιλό
μόνο ετούτο θα σας πω
το πιο καλό το φαγητό
μην το πετάτε στον τρελό

γι'αυτό φίλοι μου παρακαλώ
λίγη επιείκεια ζητώ
κι αν άλλα ντάλα πω
ρίξτε τα και στο γυαλό

μη σας τρομάζουν τα σαρδάμ
υπάρχουνε και τα χαμάμ
κι αντί να πείτε έλεος πονάμ
γιατί δε λέτε πα να φαμ;

κάπου εδώ αποχωρώ
πριν να πέσει και νερό
σε όσους είναι ακόμα εδώ
πολλά θα πω ευχαριστώ!

Αυτά, καληνύχτα και καλά να περνάτε όλοι!

Σιωπή..

Και ξαφνικά σιωπή..

Απολογούμαι που έχω τόσο καιρό να περάσω από τη μπλογκογειτονιά και δεν ξέρω πότε θα βρω διάθεση να το κάνω.

Δεν την έχω ξεχάσει την εδώ παρέα. Έχω όμως αυτό το στοιχείο στο χαρακτήρα μου που όταν κάτι πάει πολύ άσχημα, ιδίως συναισθηματικά, απλά το σκέφτομαι συνέχεια, όλα τα άλλα πάνε πίσω, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα.

Δε θέλω να πω πολλά διότι δε μου αρέσει η ιδέα ούτε να κλαίγομαι, ούτε να κάνω βούκινο ή να εκθέτω άλλους δημόσια για προσωπικά θέματα. Από την άλλη όμως ίσως έχω ανάγκη λίγη παρηγοριά από φίλους ή τη γυναικεία οπτική σας..

Τρεις μήνες τώρα έχουμε πει την ιστορία της ζωής μας μέσω μειλ, σχεδόν καθημερινή επικοινωνία. Και επειδή είχαμε μια διαφωνία, μου λες τι; Είσαι καλό παιδί, στεναχωριέμαι που σε φέρνω σε αυτή τη θέση, αλλά δεν μπορώ να σου μιλάω όπως πριν; Είχαμε άλλη μία διαφωνία πριν 2 μήνες λες. Ωραία, μία διαφωνία το δίμηνο είναι ικανός λόγος για να παρατήσεις κάτι όμορφο που είχαμε τόσους μήνες; Και να πεις ότι σε έβρισα, ούτε καν, μόνο οι τόνοι ανέβηκαν λίγο. Μα και να σε έβριζα, ε, και; Αν με έβριζες εσύ, εγώ θα σε αγκάλιαζα και θα σου έλεγα πόσο σε αγαπώ.

Το μόνο που ήθελα ήταν να ακούσω επιτέλους τη φωνή σου, να σε γνωρίσω από κοντά. Και εσύ τι έκανες; Μου έδωσες το τηλέφωνό σου μετά τη δεύτερη διαφωνία, για να μου κάνεις το χατίρι λες, παρά το ότι είχες πάρει την απόφασή σου. Μου μίλησες τρία τέταρτα μόνο και μόνο για να πάρεις το αίμα σου πίσω, επειδή αμφισβήτησα τα συναισθήματά σου λέγοντας ότι δε νιώθω άνετα να μιλάμε μέσω μειλ αν δεν σε ακούσω από το τηλέφωνο διότι αφού το αποφεύγεις δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το αν είμαι κάτι παραπάνω από κάποιον που απλά περνάς την ώρα σου ανταλάσσοντας μηνύματα, έχω πληγωθεί αρκετές φορές ανάλογα στο παρελθόν, δεν ξέρω αν είσαι ειλίκρινής με τα συναισθήματά σου.

Σου λέω μου λείπεις, έλα να το ζήσουμε, υπάρχει κάτι δυνατό ανάμεσά μας, εσύ όμως εμμένεις στην απόφασή σου λέγοντας σε ευχαριστώ άμετρα για όλα όσα μου έδωσες αλλά έτσι νιώθω. Μωρέ τι μας λες; Αν με ευχαριστείς, τότε μην με παρατάς, μείνε να βρούμε μαζί μία άκρη. Αλλιώς κόψε τις μ.., πες ένα δε σε γουστάρω και φύγε.

Εσύ είπες ότι τα συναισθήματα δεν είναι κουμπιά να τα πατάς και να αλλάζουν. Δάσκαλε που δίδασκες όμως, τα συναισθήματά σου προς τα εμένα τα έκανες Χριστουγεννιάτικο δέντρο από τα πολλά άναψε-σβήσε.

Εγώ πάντως δε μετανιώνω για τα όσα σου έδωσα. Έδωσα από την καρδιά μου και έχω ήσυχη συνείδηση. Για αυτό το έληξε αξιοπρεπώς χωρίς εντάσεις. Και όταν σου είπα ότι θα είμαι πάντα εδώ αν αλλάξεις γνώμη, το εννοώ απόλυτα. Δε θέλω να κρατάω κακία στην καρδιά μου. Σε συγχωρώ γιατί συγχωρώ τον εαυτό μου. Εξάλλου ήταν και δική μου επιλογή το ότι σε είχα τόσο καιρό στη ζωή μου. Μα μόνος μου δεν μπορώ να τα κάνω όλα, χρειάζομαι και τη δική σου βοήθεια.

Παρ'όλα αυτά, νομίζω ότι έχω κάθε δίκιο αυτή τη στιγμή να νιώθω πληγωμένος και αδικημένος..

Καλό Σ/Κ σε όλους!

Η Αιωνιότητα - Η στιγμή σου σε ένα ποιήμα

Ναι, θυμήθηκα ότι έχω και ένα μπλογκ!

Κάποιες φορές η πραγματική ζωή έρχεται και ζητάει περισσότερα, οπότε ο χρόνος για το internet γενικά λιγοστεύει.

Επανέρχομαι με ένα δικό μου ποιήμα, δεν αντικατοπτρίζει ακριβώς την τωρινή μου διάθεση, το εμπνεύστηκα πριν λίγο καιρό, τώρα το παρουσιάζω σε πρώτη πανελλήνια (και παγκόσμια) μετάδοση χαχα!

Η Αιωνιότητα

Μαζί σου είπες εσαεί
και εγώ σου πέταξα μαχαίρι
μα δεν είχες ματαδεί
σου έτρεμε στο χέρι

Μέσα απ' τη γυάλα διαρκώς
αγάπη τηλεγραφικώς
όμορφα λουλούδια ψεύτικα
λόγια δίχως νόημα γλυκά

Πώς να καλάβει
για πότε βγήκε αίμα
μαχαίρι δεν είχε ματαδεί
της έτρεμε στα χέρι

Εγώ ο τρελός
έδωσα μαχαίρι
στης ανασφάλειας το ταίρι
κείνο το μεσημέρι

Στης αιωνιότητας τα μέρη
του φόβου δεν έχεις το καρτέρι
το χέρι και αν τρέμει
το αίμα αλήθεια θα αναβλύζει

Και ένα τραγούδι που νομίζω ότι απλά ταιριάζει γάντι:

Καλά να περνάτε και να προσέχετε τους εαυτούς σας!

Edit: Μία μέρα μετά η γνωστή συλλογή της Μαρίας Νι επέστρεψε, οπότε το προσθέτω.

Φθινοπωρινή ισημερία

23/9/2014, 5:26 τα ξημερώματα, ώρα Ελλάδος

Η ώρα που έχω προγραμματίσει αυτή την ανάρτηση να βγει στον αέρα

Φθινοπωρινή ισημερία

http://enneaetifotos.blogspot.gr/2013/09/blog-post_1293.html

Η μία από τις δύο στιγμές του έτους που ο ήλιος χτυπάει κάθετα τον ισημερινό, η μία από τις δύο μέρες του έτους που η μάχη φωτός-σκότους δεν έχει νικητή, η άλλη είναι η εαρινή ισημερία

Από αύριο και για 6 μήνες, μέχρι την εαρινή ισημερία, είναι η ώρα του σκότους

Η ώρα των σκιών, που πάντα είναι μεγαλύτερες το χειμώνα

Είναι η ώρα των καταπιεσμένων επιθυμιών, του αποκυρηγμένου εαυτού, των ανεκπλήρωτων τάσεων, των ενορμήσεων του θανάτου

Όταν ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού, του είπε: Είναι η ώρα σου Ιούδα, η ώρα των σκιών

Το φως θα ξαναέρθει σε 6 μήνες, όπως ήρθε με την Ανάσταση μετά τη Σταύρωσή του

Καλό φθινόπωρο φίλοι μου!

Cambridge μέρος Βου

Που είχαμε μείνει;

Α, ναι, έχει πολύ πράσινο λοιπόν εκεί και.. σκιουράκια!

Αλλά και πάπιες!

Σύντροφοι στη βαρκάδα που κάναμε στο ποτάμι..

Και αυτή τη φορά ο καιρός δεν ήταν μουντός!

Το μέρος φημίζεται για την επιπεδότητά του και ας απέχει πολύ από τη θάλασσα, το μάτι από συνήθεια την αναζητά, πιο πιθανό όμως να κρύβονται στρουμφάκια στο δάσος..

 

Δύο ακόμα μέρες μείναμε και ο καιρός μας έκλεινε το μάτι. Έτσι, ξαναπήραμε τους δρόμους..

Να έχετε πίστη, κουράγιο, ανδρεία! Έτσι μας υποδέχεται αυτό το κολλέγιο..

Χωρίς λόγια..

Και για το τέλος τα μουσεία. Με σκελετούς, απολιθώματα..

Ακόμα και δείγματα από άλλους κόσμους είχε!

Εντυπωσιάστηκα ομολογώ, όπως έγραψα σε ένα σχόλιο όμως, παπούτσι από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένο, η ώρα της επιστροφής έφτασε, ο ήλιος δύει στο φτερό..

Αυτά, να μας έχει ο Θεός γερούς να ταξιδεύουμε, είτε υλικά, είτε ψυχικά..

Καλή υπόλοιπη Κυριακή και καλή εβδομάδα από αύριο!

Cambridge

Την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν έκανα βόλτες στους δρόμους του Cambridge (γνωστή πανεπιστημιούπολη λίγο βόρεια του Λονδίνου)

Χάζευα το πράσινο, τα λουλούδια, τις αχλαδιές..

Τα τρένα..

Και τα πάρκα!

Όλοι χρειαζόμαστε κάτι να μας δείχνει τη σωστή κατεύθυνση..

Άραγε να είναι η γνώση του φημισμένου κολεγίου Τρίνιτυ; Ή μήπως η ομορφιά των διάσημων τρούλων του;

Από την άλλη, μπορεί να είναι και τα πνεύματα των μεγάλων που πέρασαν από αυτόν τον τόπο..

Μπα, μην εμπιστεύεσαι ρολόγια που τοποθετήθηκαν εκ των υστέρων, μην σε θαμπώνουν με την εντυπωσιακή τους όψη και ας λειτουργούν με τον ίδιο τον ήλιο!

Ο καθρέφτης ξέρει καλύτερα από όλους..

Εδώ τελειώνει το πρώτο μέρος. Αρχικά για μία και έξω το πήγαινα, τώρα όμως νιώθω ότι είναι καλύτερα να βάλω μία άνω τελεία εδώ.

Σας χαιρετώ και θα ακολουθήσει σύντομα το δεύτερο μέρος..

Καλή συνέχεια σε όλους!