Δυνατή βροχή

Πάντα μου άρεσε η βροχή..
Η μυρωδιά, ο ήχος, να την παρατηρώ να πέφτει..
Το μουσκίδι είναι ένα θέμα αλλά κανείς δεν είναι τέλειος!
Ευτυχώς το βίντεο που τράβηξα σήμερα το μεσημέρι δεν έχει το τελευταίο..
Αλλά τουλάχιστον 2 από τα άλλα 3!

Το παραμέλησε μέχρι θανάτου!

Μπορεί άλλα να είναι τα θέματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα, όμως εμένα αυτό με σόκαρε:

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=187593&catid=6

Η γυναίκα αυτή παραμέλησε μέχρι θανάτου το νεογέννητο παιδί της και όχι μόνο αυτό, έλεγε το ένα ψέμα πίσω από το άλλο για καλύπτει τα νότα της! Αν δεν ήθελε η δεν μπορούσε να το φροντίσει γιατί δεν ζήταγε βοήθεια η δεν το έδινε για υιοθεσία; Τόσα ζευγάρια προσπαθούν μήνες ή και χρόνια να κάνουν ένα παιδί! Παράξενη και περίεργη που είναι η ζωή μερικές φορές..

Φυλακή (ή ψυχιατρείο αν έχει το ακαταλόγιστο) άμεσα!

Τουλάχιστον το πλασματάκι αυτό δεν πρέπει να υπέφερε για πολύ..

Καληνύχτα!

Μακροζωία

Πάντα μου προξενούσε ενδιαφέρον το θέμα της μακροζωίας, πώς δηλαδή κάποιοι μπορεί να ξεπεράσουν κατά πολύ το μέσο όρο ζωής και να παραμένουν διαυγείς μέχρι και σε εντυπωσιακές ηλικίες.

Ο άνθρωπος που έζησε αποδεδειγμένα τα περισσότερα χρόνια ήταν η Γαλλίδα Jeanne Calment που πέθανε στα 122, είναι και το μόνο πλήρως επιβεβαιωμένο άτομο που έκλεισε τα 120! Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που έχουν ισχυριστεί ότι έφτασαν ή ξεπέρασαν το ρεκόρ αυτό, όμως δεν έχουν υπάρξει επαρκή αποδεικτικά έγγραφα για να θεωρηθούν επίσημα ρεκόρ.

Ο αποδεδειγμένα γηραιότερος εν ζωή άνθρωπος αυτή τη στιγμή είναι ο 115 χρονών Ιάπωνας Jiroemon Kimura, ο οποίος είναι και ο μόνος άντρας στη λίστα με τους 10 γηραιότερους, μας έχετε και σε αυτό οι γυναίκες :P

Ιδιαίτερα με εντυπωσίασε πρόσφατα ο Έλληνας Εμμανουήλ Κριαράς, που παραμένει διαυγέστατος στα 106 του!

Στην οικογένειά μου, η γιαγιά μου από την πλευρά του πατέρα μου πέθανε στα 88, έχοντας άνοια τα τελευταία χρόνια της ζωής της, όμως, μία αδερφή της έφτασε τα 98, όντας διαυγής μέχρι λίγο πριν το τέλος.

Η μακροβιότητα όμως δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα. Έμελλε λοιπόν ένας κατοικίδιος σκύλος να είναι αυτή τη στιγμή ένα ζωντανό παράδειγμα μακροβιότητας στην οικογένειά μου, το Μάιο κλείνει τα 17!

Το ανεπιβεβαίωτο ρεκόρ για σκύλο βέβαια είναι τα 29(!), ωστόσο επιβεβαιωμένα υπάρχουν σκυλιά που έφτασαν μέχρι τα 26!

Εσείς έχετε κάποιον κοντινό άνθρωπο ή γνωστό που να πλησίασε ή να ξεπέρασε τα 100; Ή κάποιο κατοικίδιο (σκύλο, γάτα) που να ξεπέρασε τα 15;

Το νινι σέρνει καράβι..

Εντάξει, οι περισσότεροι, ειδικά οι άντρες, θα έχετε πάρει πρέφα τον χαμό που έγινε στο internet με την κυρία που ανέβασε καταλάθος(;) γυμνή φωτογραφία της σε δημοπρασία φορέματος στο ebay.

Σίγουρα αν ζούσαν (διότι σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα) αυτοί που πρωτοείπαν την πασίγνωστη φράση το <<νινι>> σέρνει καράβι, θα είχαν έναν παραπάνω λόγω να κουνάνε με ικανοποίηση το κεφάλι τους για το πόσο δίκιο είχαν..

Δεν ξέρω αν το έκανε κατά λάθος ή όχι, αυτό που ξέρω είναι ότι έγινε αμέσως χαμός και πλέον μπορεί να πουλήσει ότι θέλει!

Πως να το κάνουμε, τα αγοράκια είμαστε του ματιού, του υποφαινόμενου ΜΗ εξαιρούμενου :P

Αν όμως πιστεύατε ότι θα βάλω και τη φωτογραφία, σας την έσκασα! Χεχε!

Πάντως υπάρχει παντού στο google, ένα ebayyellowskaterdress αρκεί.. Αν τώρα πέσετε πάνω σε τίποτα ζαχαρωτά.. στρογγυλά, μην τρομάξετε, είπαμε, κατά λάθος!

Καληνύχτα και όνειρα γλυκά και απονήρευτα :P

Περί τζακομίχλης

Μπορεί σήμερα να μην είναι τόσο έντονη, τουλάχιστον στη γειτονιά μου, όμως η αιθαλομίχλη από τα τζάκια, στον τίτλο την ονόμασα τζακομίχλη, λέξη δικής μου (μάλλον προφανούς) έμπνευσης, είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί-ακουστεί αρκετά το φετινό χειμώνα.

Οπωσδήποτε το πρόβλημα τη ρύπανσης είναι σοβαρό, ιδίως στις μεγαλουπόλεις και επιδεινώθηκε από την απότομη αύξηση της καύσης ξύλου λόγω οικονομικής κρίσης. Ωστόσο δεν θέλω να σχολιάσω το τελευταίο εδώ, αφενός είμαι από αυτούς που, έστω λιγότερο, κατάφεραν να βάλουν πετρέλαιο και φέτος, αφετέρου δε νομίζω ότι είναι ιδιαίτερο θέμα, αν εξαιρέσουμε ίσως κάποιους που λόγω άγνοιας καίνε ό,τι να'ναι, θέτοντας πρωτίστως τη δική τους υγεία σε κίνδυνο και δευτερευόντως των υπολοίπων ή καταστρέφοντας σημαντικούς πνεύμονες πρασίνου, για αυτά ίσως πρέπει να θεσπιστούν κάποια μέτρα.

Ο κύριος προβληματισμός μου όμως είναι άλλος. Στα χωριά παλιά δεν έκαιγαν τζάκια; Στις πόλεις ούτως ή άλλως δεν είναι επιβαρυμένη η ατμόσφαιρα από τα τόσα αυτοκίνητα; Ή μήπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο δεν εκπέμπουν απόβλητα κατά την καύση τους; Ακόμα λοιπόν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος γιατί ξαφνικά τόσο ντόρος και προβολή από τα ΜΜΕ. Είναι απλά το ότι φαίνεται-μυρίζει πιο έντονα; Τη διαφορά κάνουν οι, λίγες θεωρώ, εξαιρετικές περιπτώσεις που ανέφερα παραπάνω; Ή μήπως παίζει το ρόλο της και η απώλεια εσόδων αυτών που πουλάνε πετρέλαιο και φυσικό αέριο;

Σε κάποιο απόλυτο συμπέρασμα δεν έχω φτάσει. Εξάλλου η αλήθεια συνήθως δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο και το κάθε τι είναι πολυπαραγοντικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν μπορεί σε κάποιο βαθμό να παίζουν οι παράγοντες που έγραψα ή και άλλοι που ενδεχομένως μου διαφεύγουν. Οι δικές σας γνώμες πάνω σε αυτό το θέμα ποιες είναι;

Άσπρη μέρα

Είδαμε άσπρη μέρα λοιπόν στην Αττική, είναι γεγονός! Ακόμα και εδώ στα παραθαλάσσια του Σαρωνικού κάτι άσπρο έπεφτε από τον ουρανό! ;)

Το 2013 λοιπόν μπήκε με το δεξί!

Το 2013 με βρήκε στην ταράτσα να φωτογραφίζω πυροτεχνήματα

1 χρόνος blogspot

Η πρώτη ανάρτηση του 2012 ήταν και η πρώτη για το blog μου, στις 3/1/2012. Έτσι λοιπόν, σήμερα 3/1/2013 κλείνω ένα χρόνο σε αυτό το σπίτι και θα κάνω την πρώτη του 2013.

Ο απολογισμός δυστυχώς είναι μάλλον πικρός: 51 αναρτήσεις, 162 σχόλια, εκ των οποίων τουλάχιστον τα 50 είναι δικά μου, την ώρα που άλλα blogs έχουν 20-30 ή και παραπάνω σχόλια σε μία ανάρτηση. Δεν ήμουν ποτέ αυτός που θέλει να είναι συνέχεια το κέντρο της προσοχής, όμως το να κάνω κρα για ένα σχόλιο την ώρα που άλλοι δεν αντέχουν από τη δημοσιότητα που έχουν πάρει τα blog τους, ε είναι το άλλο άκρο..

Το ξεκίνημα ήταν ενθαρρυντικό, μολονότι πήρα ρίσκο, στο pathfinder ήμουν από τις 28/2/2007 (κοντεύω 6 χρόνια στο blogging δηλαδή) και άφησα τα λίγα σχόλια που είχαν γίνει μικρό κοινό εκεί, κυρίως λόγω κούρασης από την έλλειψη τεχνικών δυνατοτήτων εκεί, εδώ με υποδέχτηκαν κάποια άτομα, τα οποία ευχαριστώ πολύ (συμπτωματικά(;) το άτομο που έκανε πέρυσι ποδαρικό στο blog, φέτος ξαναέκανε για το 2013!), ένιωσα ότι έκανα μία παρέα εδώ. Μετά ήρθε ο στρατός, η μείωση της επαφής με το blog και η πτώση ήταν αναμενόμενη. Δεν περίμενα όμως την καθίζηση που θα γινόταν με την επιστροφή-απόλυσή μου. Από το Νοέμβριο που έχω απολυθεί έχω γράψει 11 αναρτήσεις, έχω λάβει 14 σχόλια, εκ των οποίων τα 7 δικά μου. Κατά έναν παράξενο τρόπο, που δεν μπορώ να εξηγήσω, πολύ λιγότερα από τις λίγες που είχα στείλει όταν ήμουν φαντάρος και με τα σχόλια να θέλουν, χωρίς να το έχω αντιληφθεί, λεκτική επιβεβαίωση!

Δεν λέω ότι δεν υπήρξαν όμορφες στιγμές, όμως δεν μπορώ να κρύψω ότι αντί να γιορτάζω τα γενέθλια του blog, είμαι γεμάτος σκέψη και περισυλλογή. Επιμονή και υπομονή λένε, όμως όταν βλέπεις το θέατρο να έχει αδειάσει και να σε χειροκροτούν μοναχικά 1-2 άτομα, τότε μάλλον πρέπει να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια. Δεν ξέρω τι θα κάνω, σίγουρα όμως δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Πέρασαν σκέψεις μέχρι και να σταματήσω οριστικά το blogging. Είναι δυνατόν να κάνω για 6 χρόνια το ίδιο λάθος; Μετά ένα άτομο που του εκμυστηρεύτηκα τη σκέψη αυτή με ενθάρρυνε να συνεχίσω και ευχαριστώ και δημόσια για αυτό. Ίσως συνεχίσω, αλλά με τελείως διαφορετικό στυλ και παράσταση.

Ας κλείσω με κεριά γενεθλίων, μπας και το σώσω κάπως..