Ανάκριση τρίτου βαθμού

Η συμπάθειά μου η ΛΙΑΚΑΔΑ με προκάλεσε, είμαι λίγο πειραχτήρι, έχω περάσει και ανεμοβλογιά οπότε δεν φοβάμαι μήπως μολυνθώ, οπότε ξεκινάω..

1. Ονοματάκι: Γιώργος (ξέρω, πολύ σπάνιο :p)

2. Astrodata: Καρκίνος με ωροσκόπο Αιγόκερο

3. Γενέθλια: 22/6

4. Ομάδα: Ολυμπιακός (φανατικός, έχω πάει τρεις ολόκληρες φορές στο γήπεδο!)

5. Χρώμα: Όλες οι αποχρώσεις του μπλε, πορτοκαλί, βλέπε και το blog μου..

6. Φετίχ: Είναι υγρό.. δεν συνεχίζω άλλο :p

7. Καλή συνήθεια: Λέω συχνά ευχαριστώ

8. Κακή συνήθεια: Είμαι χυδαία αναβλητικός και τρώω τα νύχια μου

9. Κόλλημα: Ο υπολογιστής μου και η κλειστοφοβία..

10. Μεγάλη αγάπη: Καιρός, γυναίκες.. ε χμ τι άλλο;

11. Ιδανικός θάνατος: Ήρεμος και γαλήνιος..

12. Κινητό μου: Samsung Wave 723.. έχει και οθόνη αφής!

13. Στο άλλο φύλλο με χαλάει: Όταν κολλάνε συναισθηματικά με κάτι τόσο που νομίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο! Αποδέξου ότι ο "μοναδικός σου έρωτας" σε παράτησε ή ότι μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που να μην τους καίγεται καρφί αν το δωμάτιό τους είναι ακατάστατο ή σκονισμένο! Και επίσης, αν κάθε φορά που βγαίνεις έξω ΠΡΕΠΕΙ να ταΐζεις τις γάτες ή δεν μπορείς να πας μία ώρα αργότερα να βάλεις καλαμπόκι στα περιστέρια, δεν είσαι φιλόζωη, είσαι καταναγκαστική! Ουφ ξαλάφρωσα, ευχαριστώ! (Είδατε που το λέω συχνά;)

14. Μισώ: Δεν μισώ τους εχθρούς μου γιατί εγώ τους δημιούργησα! (Να εξηγούμαι, δεν είναι δικό μου, απλά συμφωνώ :p)

15. Κλαίω: Και όμως κυρία μου κι άντρες κλαίνε! Δεν μου έρχεται κάτι συγκεκριμένο, αλλά μπορεί να βουρκώσω ή να κλάψω επειδή με συγκίνησε κάτι π.χ. τραγούδι, σκέψεις..

16. Γελάω: Συνήθως από αμηχανία :s

17. Βαριέμαι: Τη δουλειά.. Το παραδέχομαι, είμαι αθεράπευτα τεμπέλης!

18. Σιχαίνομαι: Το τσιγάρο. Ίσως το μόνο πράγμα που μου είναι πραγματικά ακατανόητο τι του βρίσκουν όσοι το κάνουν!

19. Πιστεύω: Στη σοφή αρμονία του σύμπαντος (αυτό που πολλοί λένε θείο ή θεό) και ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο..

20. Στην επόμενη ζωή: Θα ήθελα να είμαι ένα περήφανο άλογο ή ένα πουλί να αλλάζω πόλη κάθε μέρα

21. Το moto μου: Η γνώση είναι το υλικό, σοφία είναι να ξέρεις να το χρησιμοποιείς! (Και ναι, αυτό είναι δικό μου!!!)

Αυτά, πολύ το διασκέδασα, δεν μου έρχεται κάποιος συγκεκριμένος να πασάρω, για αυτό το αφήνω ελεύθερο, όποιος θέλει το παίρνει! :)

Καληνύχτα σε όλους!!

Η μεγάλη δύναμη

Μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις ενός ανθρώπου είναι η αλήθεια του..

Κι όμως, πόσες φορές τη φοβόμαστε! Τι θα πουν οι άλλοι; Μήπως στεναχωρηθούν;

Φοβόμαστε τις αλήθειες των άλλων επειδή φοβόμαστε τη δική μας, δεν πιστεύουμε σε αυτή, έχουμε κακή εικόνα για τον εαυτό μας και στην πραγματικότητα προβάλλουμε πάνω στους άλλους την πεποίθησή μας ότι δεν αξίζουμε την αγάπη.

Γιατί να μην μπορούμε να είμαστε απλά αυτό που είμαστε και όχι αυτό που μας έχουν βάλει στο κεφάλι άλλοι ότι πρέπει να είμαστε;

Αυτό δεν σημαίνει να μην αλλάζουμε, αλλά να αλλάζουμε όταν και προς τα εκεί μου μας λέει η αλήθεια μας, όχι μόνο για να ικανοποιούμε τους άλλους!

Η αλήθεια μας άδειο πιάτο λοιπόν, πηδάμε στον αέρα, πάμε παρακάτω και όποιος αντέξει!

Χμ, εσύ εκεί, γιατί φοράς μάσκα; Οι απόκριες αρχίζουν την άλλη Κυριακή!

Ή μήπως φοβάσαι;

Χωρίς χρόνο..

- Ξύπνα! Ακούγεται μία γνώριμη φωνή..
- Τι τρέχει ρε μάνα; Τι ώρα είναι;
- Δεν ξέρω τι σημαίνει ώρα, είχες πει ότι θα πήγαινες σε κάτι μαθήματα, παρακοιμήθηκες!
- Αγουροξυπνημένος ψάχνω το κινητό, ψηλαφίζω άχαρα το κομοδίνο. Κάποιο κόλλημα έφαγε, που είναι η ώρα και το ξυπνητήρι; Και το ρολόι μου που στο καλό είναι; Το πήγα για service και δεν το θυμάμαι;
Φθάνω στη σχολή με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου.
- Σε πόση ώρα αρχίζει η τριγωνομετρική ανάλυση;
- Ε;! Μη μου πεις ότι είσαι με αυτούς που λένε ότι θα μας εξετάζουν με χρονικά όρια και επιτήρηση, επειδή δήθεν κάποια αντιγράφουν! Ας τολμήσουν, χαμός θα γίνει!
Μπαίνω στην αίθουσα..
- Έχει αρχίσει η παράδοση;
- Πλάκα μας κάνεις ρε φίλε; Κάτσε σε μία οθόνη!
Κάθομαι απορημένος. Μπροστά από κάθε θέση μία οθόνη και ακουστικά. Τα φοράω και αμέσως αρχίζει να παίζει το σημερινό μάθημα!
Ζαλισμένος παίρνω το δρόμο της επιστροφής. Στη στάση ψάχνω για τη συχνότητα των δρομολογίων, το μόνο που υπάρχει είναι ένα κόκκινο κουμπάκι. Πάω να το πατήσω..
- Μη! Δεν είμαστε πολλοί στη στάση, κρίμα να καλέσουμε και άλλο δρομολόγιο.
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει μπαίνοντας σπίτι. Η αδερφή μου ντυμένη και στολισμένη.
- Θα βγεις;
- Ναι, σινεμά με τη Βασιλική.
- Τι ώρα έχετε ραντεβού; Ρωτάω με κομμένη την ανάσα.
- Εχμ;! Τι είναι ραντεβού;
- Ε, πώς θα συναντηθείτε;
- Έχουμε πει μέρος, όποια φτάσει πρώτη χτυπάει τηλέφωνο. Είσαι καλά;
- Και το έργο; Δεν έχει ώρα προβολής;
- Μα τι είναι αυτό τώρα; Δεν έχεις ξαναπάει σινεμά;
- Και τα θέατρα; ΤΑ ΘΕΑΤΡΑ; Ουρλιάζω πλέον.
- Μα.. τι σου συμβαίνει; Που τα θυμήθηκες αυτά;
- ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ;;;
- Ε, σπάνια, έχουμε πολλούς χρον...
- ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ! Σφίγγω το κεφάλι με τα δυο μου χέρια.
- Λες και είσαι από άλλο πλανήτη!
- ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ! ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ! Αρχίζω να τσιμπιέμαι..
..Και ξυπνάω..
..Το ξυπνητήρι δεν έχει χτυπήσει ακόμα..

Ο χρόνος είναι..
..Πολύ αργός για όσους περιμένουν
..Πολύ γρήγορος για όσους φοβούνται
..Πολύ μακρύς για όσους υποφέρουν
..Πολύ σύντομος για όσους χαίρονται
..και αιώνιος για όσους αγαπούν!
Henry Van Dyke

Αφιερωμένο ειδικά σε όσους, όπως εγώ, δεν είχαν την τιμή να συναντηθούν ποτέ με την κυρία εν ονόματι αίσθηση του χρόνου!

Μικρά αλλά..

Πάντα θεωρούσα ότι είναι κάποια πράγματα που μπορεί να φαίνονται εκ πρώτης όψης μικρά, όμως μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Ένα τέτοιο μου συνέβη τις προάλλες..

Πάω στο φούρνο της γειτονιάς, κάπου στα 30 χρόνια στο ίδιο σημείο, πριν 15-20 χρόνια θυμάμαι τη γιαγιά που εξυπηρετούσε τους πελάτες. Τώρα, καθισμένη στην άκρη, πρέπει να έχει περάσει τα 80. Χαιρετώ μπαίνοντας, διστάζω να συνεχίσω, υποθέτοντας ότι της είναι δύσκολο πια να σηκωθεί και να εξυπηρετήσει. Μη βλέποντας να έρχεται άλλος, λέω τη θέλω, μου λέει έρχεται και παίρνοντας αφορμή αρχίζει να μιλάει. Λέω ένα αμήχανο εντάξει, με ξάφνιασε η απότομη πολυλογία, εκεί τη στιγμή έρχεται, ο εγγονός μάλλον, να με εξυπηρετήσει, δεν ξέρω αν το άκουσε καν. Δεν λέω κάτι, νομίζοντας ότι θα έχουν συνεννοηθεί, όμως αυτός με ξαναρωτάει τι θέλω! Βγαίνοντας έξω συνδυάστηκαν όλα στο μυαλό μου και ξαφνικά κατάλαβα.. Δεν ήταν τυχαία η πολυλογία που με ξάφνιασε, τόσα χρόνια στη δουλειά, ήθελε να νιώσει ότι δεν έμεινε εντελώς παραγκωνισμένη στην άκρη περιμένοντας απλώς να περάσουν οι μέρες και άθελά μου της έδωσα την ευκαιρία! Άραγε πόσο θα καθυστερούσε την όλη διαδικασία αν ο εγγονός της την ρώταγε πριν έρθει σε εμένα; Και άξιζε περισσότερο αυτός ο χρόνος, από το να δώσει λίγη χαρά στη γιαγιά του; Μήπως η ζωή μας έχει πάρει τόσο φρενήρεις ρυθμούς, που ξεχάσαμε να φρενάρουμε λίγο για να απολαύσουμε το τοπίο;

Αν και με τα Γαλλικά δεν τα πήγαινα ποτέ καλά, διάλεξα αυτή τη γνωστή έκφραση που μου αρέσει, ως όνομα της κατηγορίας που θα βάζω όλες τις αναρτήσεις που αναφέρονται σε μικρά και μεγάλα της καθημερινότητας..

Εκεί ψηλά στον Υμηττό!

 

Για μυστικό δεν ξέρω (αν και όλοι έχουμε από κάποιο χιχι!), όμως από χθες έχει χιόνι και είναι όμορφος!

Τις υπόλοιπες φωτογραφίες που τράβηξα χθες και σήμερα από Υμηττό και Πάρνηθα μπορείτε να τις δείτε εδώ:

http://s1215.photobucket.com/albums/cc506/GiwrgosCb/Xionias%20101112012012/?albumview=slideshow

Πάμε για το επόμενο χιόνι από Κυριακή, που δεν αποκλείεται για λίγο να κάνει τη βόλτα του και μέσα στην Αθήνα!

10 χρόνια μετά..

Σαν σήμερα, δέκα χρόνια πριν, έληγε μία κακοκαιρία που έστρωσε το χιόνι στο κέντρο και τα νότια της Αθήνας δέκα χρόνια μετά.. Αντιγράφω από τη σελίδα μου..

10 χρόνια μετά - Χιονιάς Πέμπτη 3 έως Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2002: Όταν έμπαινε το 2002 κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι πριν καλά καλά τελειώσουν οι γιορτές, η Αθήνα θα ντυνόταν στα λευκά μετά από 10 χρόνια (Φεβρουάριος 1992). Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2002, η μέρα ξεκινάει με σχετική ψύχρα και γρήγορα σημειώνονται λίγες χιονοπτώσεις στα ορεινά. Από το απόγευμα ο καιρός επιδεινώνεται, η θερμοκρασία σημειώνει σταδιακή πτώση και τα φαινόμενα γενικεύονται με χιόνια σε όλα τα ορεινά και βροχή-χιονόνερο στα πεδινά. Σταδιακά οι χιονοπτώσεις θα φτάσουν μέχρι και τα βόρεια προάστια και τα μεσάνυχτα θα βρουν άσπρα όχι μόνο τα ορεινά αλλά και τα περισσότερα βόρεια προάστια. Μετά τα μεσάνυχτα τα φαινόμενα θα εξασθενήσουν αλλά με το ξημέρωμα της Παρασκευής θα έχουμε νέα υποτροπή του καιρού και οι χιονοπτώσεις θα φτάσουν μέχρι τη θάλασσα! Τα φαινόμενα συνεχίστηκαν καθ'όλη τη διάρκεια της Παρασκευής με μεγάλα όμως διαστήματα βελτίωσης. Οι προγνώσεις κάνουν λόγω για σταδιακή παύση των φαινομένων από το βράδυ. Ο καιρός, και ειδικά αυτός της Αττικής, όμως έχει τους δικούς του νόμους. Αργά το απόγευμα θα σημειωθεί νέα υποτροπή του καιρού με ισχυρότατες χιονοπτώσεις ακόμα και εδώ στο Παλαιό Φάληρο! Το βράδυ θα βρει το Παλαιό Φάληρο (όπως και το κέντρο της Αθήνας) διαφορετικό. Ναι, 10 χρόνια μετά ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΤΡΩΝΕΙ!!! Μια ακόμα υποτροπή τα ξημερώματα του Σαββάτου θα κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Το Παλαιό Φάληρο, το κέντρο, όλη η Αθήνα θα ξυπνήσει λευκή! 5-10 πόντοι χιόνι στο Παλαιό Φάληρο!!!! Το θερμόμετρό μου θα δείξει -0,8oC, μία από τις χαμηλότερες θερμοκρασίες που έχω καταγράψει. Οι μικροϋποτροπές του καιρού θα συνεχιστούν, με τα φαινόμενα όμως να είναι εντονότερα στα βόρεια, τα ανατολικά και τα ορεινά του νομού που θα θαφτούν στο χιόνι. Οι προγνώσεις μιλούν ξανά για βελτίωση από το βράδυ. Αμ δε! Ο καιρός θα τις στείλει για μία ακόμα φορά! Οι υποτροπές θα συνεχιστούν μέχρι το απόγευμα της Κυριακής (Θεοφάνεια) οπότε και θα έχουμε το αποκορύφωμα με ισχυρότατες χιονοπτώσεις εκ νέου σε όλο το νομό που θα ασπρίσουν ξανά ακόμα και το Παλαιό Φάληρο (πασπάλισμα)! Τα φαινόμενα θα πάψουν οριστικά από το βράδυ της Κυριακής αλλά ο παγετός και η χιονόστρωση θα επιμείνουν. Το λιώσιμο των χιονιών θα αρχίσει από την Δευτέρα μαζί με, γενικευμένη πια, άνοδο της θερμοκρασίας. Κάθε χιονιάς που φέρνει το χιόνι στο κέντρο της Αθήνας είναι ιστορικός, όμως η πρωτοφανής διάρκεια (4 μέρες), που έφερε απίστευτα ύψη χιονιού στα βόρεια, ανατολικά και ορεινά του νομού Αττικής, του συγκεκριμένου χιονιά, τον κατατάσσουν σίγουρα σε έναν από τους χειρότερους που έχουν πλήξει την Αθήνα τον τελευταίο αιώνα...

 Η δεκαετία που ακολούθησε ήταν τελείως διαφορετική από την προηγούμενη, το έστρωσε άλλες 4 φορές από τότε, τις δύο φορές ολικώς και τις άλλες δύο μερικώς. Η τελευταία μάλιστα μόλις 10 μήνες πριν (8-9/3/2011). Χθες γιορτάσαμε την επέτειο με ένα από τα ισχυρότερα χαμηλά της 7ετίας..

..το οποίο έκανε ρεκόρ πίεσης στο μετεωρολογικό σταθμό που έχω από το 2005 με 982,0mb αλλά και ένα από τα ισχυρότερα ξεσπάσματα νοτιά με ρεκόρ ριπής στα 80,5km/hr..

  

..από βδομάδα (Τρίτη-Πέμπτη κυρίως) τα χιόνια θα επιστρέψουν στα βουνά και τα βόρεια της Αθήνας. Καλά να είμαστε να τα δούμε ξανά και πιο νότια, ας ελπίσουμε σε λιγότερο από δέκα χρόνια!

Συνέντευξη..

Παίρνω πάσα από την ΛΙΑΚΑΔΑ..

1. Αγαπημένη στιγμή: Να χαζεύω τη βροχή, ήχο, μυρωδία, κ.λ.π. ή καθισμένος στο τζάκι ενώ έξω χιονίζει..

2. Αγαπημένο άρωμα: Όποιο είναι εύκαιρο στο μπάνιο :p

3. Αγαπημένο φαγητό: Καρμπονάρα, σουτζουκάκια

4. Αγαπημένο γλυκό: Όλα όσα δεν έχουν πολύ πορτοκάλι ή καφέ!

5. Αγαπημένο ποτό: Λευκό κρασί

6. Αγαπημένο βιβλίο: Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα

7. Αγαπημένο τραγούδι: Πριν το χάραμα μοχάχος

8. Αγαπημένη εκπομπή: Αυτόν τον καιρό.. TBBT

9. Αγαπημένη έξοδος: Κινδύνου! Ξέρω ότι υπάρχει τρόπος διαφυγής οπότε δεν με πιάνει η κλειστοφοβία μου χαχα!

10. Αγαπημένη διαδρομή: Οποιαδήποτε αρκεί να μην οδηγώ χαχαχα! Στα σοβαρά τώρα, τα Τέμπη είναι από τα σημεία που μου έχουν χαραχθεί..

Αγαπημένη ταινία δεν έχει; Σε ένδειξη διαμαρτυρίας απαντάω με το έτσι θέλω.. Η ζωή είναι ωραία!

Πάσα δίνω στην Άιναφετς, την Βιργινία, την Fairelena, τον Παραμυθά, τον nNoe και, αν μπορώ να δώσω στο ίδιο άτομο, μία δεύτερη στη Λεβίνα

Η κόκκινη μπάλα..

Χθες αργά ανέβηκα στην ταράτσα και αντίκρισα μία κόκκινη μπάλα να βουτάει μέσα στην πόλη. Βρήκε ευκαιρία τώρα που την έπιασε στον ύπνο, εξάλλου τα ουράνια σώματα δεν ακολουθούν τους κανόνες των ανθρώπων. Αναρωτιέμαι, πόσες νύχτες ακόμα το έχει κάνει, χωρίς να το πάρει κανείς μυρωδιά;

Νέος χρόνος, νέο blog!

Με ένα τριαντάφυλλο εγκαινιάζω αυτό το ιστολόγιο και καλωσορίζω το 2012!

Δεν είμαι καινούργιος στο blogging, το ιστολόγιο αυτό είναι η μετεξέλιξη ενός άλλου που είχα για σχεδόν 5 χρόνια. Γράφοντας την τελευταία εγγραφή εκεί, εμπνεύστηκα τον τίτλο αυτού του ιστολογίου: Κάθε τέλος είναι μία νέα αρχή! Όσο αναφορά τη θεματολογία, μπορείτε να τη δείτε στην περιγραφή κάτω από τον τίτλο.

Καλή χρονιά σε όλους!