September in vogelvlucht

Deze maand is er weer een nieuw seizoen gestart, de herfst. En waar ik vroeger altijd een soort van hekel had aan de herfst, ben ik sinds het bloggen dit seizoen toch echt veel meer gaan waarderen.
Ik heb veel meer oog gekregen voor de veranderingen buiten, vast en zeker omdat ik veel meer foto's ben gaan maken... En ook door de inspiratie die ik krijg van alle andere blogs...
Heerlijk vind ik het nu en ik kan het me ook niet voorstellen dat we geen verschillende seizoenen zouden hebben... Wat zou dat saai zijn...

September stond voor de verhuizing van mijn ouders en het klussen dat we bij hen in huis hebben gedaan. 
Ook voor het nieuwe hekje dat eindelijk geplaatst werd in ons voortuintje...
Deze maand begon ik ook met het maken van een warme deken, zodat ik straks in de winter weer kan genieten van de warmte hiervan.
Wij legden een flinke voorraad hout aan voor de houtkachel.
De appels en peertjes zijn inmiddels allemaal geplukt, en één bakje met appelmoes staat nog in de vriezer op me te wachten. De peertjes zullen nog gestoofd worden...
En ik maakte mijn postzakkenkussens af.

We deden ook nog wat cultureels, we bezochten Naarden Vesting, samen met Laura... Dat was genieten hoor... Over twee weken gaan we weer een dagje met haar op stap...

Bij september hoort ook weer een vogelvlucht, en deze laat toch al heel wat andere kleuren zien dan de vorige. Heerlijk voor deze tijd van het jaar...

Ik wens iedereen een heel erg mooie maand oktober toe, geniet ervan, van alle dingen, groot of klein...

Lieve groet,
Mirjam

Eigendom PTT Post

In januari van het vorige jaar kocht ik twee oude postzakken van Gea met de bedoeling er kussens van te maken. Ze bleven eerst al een tijd liggen omdat ik met andere projectjes bezig was, maar toen ik er eindelijk die zomer mee wilde beginnen ging het gelijk mis...
Mijn naaimachine wilde niet wat ik wilde en de draad brak, telkens als ik een paar steken had gemaakt. Iedere keer opnieuw, welke naalddikte of welke draadsoort ik ook gebruikte. Wat een frustratie...
Ik probeerde zelfs het naaiwerk helemaal met de hand te doen, maar dat leverde alleen maar heel pijnlijke vingers op...
Het werkje werd aan de kant geschoven en een klein beetje vergeten.

Tot ik in januari van dit jaar de naaimachine van mijn zusje leende. En daarmee ging het wel goed. Ik denk dus dat de naaldinzet van mijn machine een pietsje scheef zit, waardoor de draden langs de ruwe stof schuurden en braken... Anders kan ik het niet bedenken.
Dus met de machine van mijn zusje deed ik het meeste werk, maar de binnenkussens moesten nog gemaakt worden...

Dat bleef ook weer een hele tijd liggen, tot ik afgelopen zondag een lap stof pakte en twee binnenkussens maakte, die opvulde en dichtnaaide. Toen moest ik ze nog in de kussens zelf doen en de naden dichtmaken. Een klusje waar ik tegenop zag, want het dichtmaken zou met de hand moeten gebeuren... Ik voelde mijn vingers nog van afgelopen winter, bij wijze van spreken...

Maar die avond maakte ik het in een half uurtje af, ging in eens zo makkelijk. Ik hoefde nu natuurlijk niet door driedubbele lagen stugge stof heen te prikken en dat scheelde enorm...

Dus zo kwam het dat uiteindelijk mijn kussens toch op de bank kwamen te liggen...

De ophanghaken verwerkte ik in de zijkanten van de kussens...

En het zit heerlijk kan ik je zeggen...

Nog bedankt voor de tips voor het rood krijgen van de groene tomaatjes, ik denk dat het toch nog gaat lukken hiermee...

Ik wens jullie een heel mooie dag,
Lieve groet,
Mirjam

Natte boel

De verhuizing van mijn ouders is goed verlopen. Het verhuisbedrijf was al heel vroeg bij het nieuwe huis in Hillegom en door de ochtend heen was alles in huis ergens neergezet. Met mijn twee zusjes hebben wij onze ouders zo goed als kon geholpen met de eerste dingen, maar er blijft nog een enorme klus voor hen over; het uitpakken van de vele dozen die nu in alle kamers staan. Hier kunnen wij niet echt bij helpen, want mijn ouders zullen dit zelf moeten uitzoeken en bedenken waar ze het precies willen hebben... Maar ze hebben beloofd dit rustig aan te doen...

Gelukkig hebben we nu een paar redelijk droge dagen, al heb ik van de beloofde zon nog niet veel gezien, maar wat een regen hebben we de laatste tijd gehad. Alles buiten was gedurende de hele zomer, en dat was een heel mooie, heel erg droog en we konden de emmers en gieters met water niet aanslepen...
Maar nu is alles weer helemaal verzadigd, dus wat mij betreft is het wel weer even genoeg geweest hoor... 

En toch levert al die nattigheid heel mooie plaatjes op...

Ondanks de kou en de nattigheid groeien de peertjes nog lekker door.

Een paar kleine tomaatjes zijn inmiddels toch nog gekleurd geraakt, maar ik denk dat het met de nog groene exemplaren niet meer goed gaat komen... Zelfs niet al gaat de zon nu nog schijnen...

Ik wens jullie allemaal een heerlijke nieuwe week toe,

Lieve groet,
Mirjam

Hekje

Vorig jaar hebben wij ons ieniemienie voortuintje opgeknapt. Het is echt niet groter van 2,5 bij 2,5 meter hoor, dus het opknappen was dan ook zo gebeurd.
Maar sindsdien was ik op zoek naar een leuk oud hekje om ervoor te plaatsen. Ik heb heel wat keren marktplaats afgestruind maar kon niets leuks vinden, of het ging gelijk om een hek van vijf meter of zo...

Tot ik in juli een afbeelding van een hekje zag, helemaal verroest en het leek me niet al te groot. Ik mailde de verkoper om de maten en toen ik die kreeg moest ik het echt even twee keer nalezen en in de tuin weer nameten... Het hekje was 131 bij 74 cm... Precies goed!

Ik kocht het hekje en een paar dagen later had ik het hier thuis. 
Nu heeft het even geduurd voor ik het geschilderd had, met Hammerite, maar nu staat het toch echt te pronken in ons kleine voortuintje... 

Het hekje is verre van perfect, geen krul of boogje is hetzelfde, het is zelfs een beetje scheef, maar dat maakt het juist zo aantrekkelijk...

Vandaag is de grote verhuisdag van mijn ouders, de verhuiswagen komt straks aan in Hillegom, ik ga er nu naar toe om hen te helpen... Spannende dag dus!

Ik wens jullie alvast een heel fijn weekend,

Lieve groet,

Mirjam

Warme deken

Nu het weer ineens zo is omgeslagen hebben we allemaal weer behoefte aan warmte in huis. We maken het binnen weer gezellig en soms gaat de verwarming zelfs weer even aan...

Een paar weken geleden ben ik begonnen een nieuwe warme deken te maken voor het komende winterseizoen. Ik zag deze deken op het mooie Noorse blog Mia's Landliv en wilde ook zo'n prachtige deken maken. Hebben we het dan over ideetjes pikken of gewoon inspiratie opdoen...
Ik heb Mia hierover gemaild en zij vond het juist een hele eer als iemand haar deken wilde namaken, gelukkig maar...

Afijn, ik kocht een paar grijze tinten en wit en ecru en begon aan het breien en haken. 

Inmiddels zijn er 25 blokjes van ongeveer 15 x 15 cm ontstaan en die heb ik aan elkaar gemaakt. Het zijn veel minder gehaakte blokjes dan gebreide blokjes, 1 op 4 om precies te zijn. 
Het is heerlijk werk en je kunt het pakken wanneer je wilt en weer wegleggen als je wat anders gaat doen..

Deze 25 blokjes vormen nu samen een begin van de deken die uiteindelijk 150 bij 150 cm zal gaan worden, of 180 bij 120, daar ben ik nog niet uit. Of misschien wel nog groter.
Ik moet dus nog even verder hiermee, maar dat geeft niet, want het is een heerlijk werkje om nu binnen te doen. Bij deze lagere temperaturen en de steeds donker wordende avonden gaat dat heel goed...

Ik wens jullie een prachtige nieuwe dag,

Lieve groet,
Mirjam

Appeloogst

Ons appelboompje heeft dit jaar heel erg goed zijn best gedaan. De appels groeiden goed en ik heb er laatst 11 geplukt. De andere 6 appels mogen nog even doorgroeien. 

Het gekke is dat ik helemaal niet van appels hou, maar voor bijvoorbeeld appeltaart kun je me wakker maken. 

Het is geen appeltaart geworden, ik maakte een schaal vol heerlijke appelmoes. Op de manier zoals mijn moeder dat vroeger ook deed, met wat suiker en een flinke dot kaneel erdoor...
Alle appels schillen en in stukken in een pan, suiker erbij en een scheutje water. Dan laten koken tot ze heel zacht zijn geworden. Ik heb ze daarna door een zeef geroerd en af laten koelen.... Heerlijk...

Ik wens jullie een heel mooi weekend,

Lieve groet,
Mirjam

Naarden Vesting

Ons voornemen om steeds één keer in de drie weken, als Ben thuis is, een beetje cultuur te snuiven, is nog steeds springlevend hoor. Vorige week zondag gingen we naar Naarden Vesting. Laura had zin om mee te gaan dus met z'n drieën gingen we die kant uit...
Jammer was het alleen wel dat het die dag juist heel fris was. Gewend als we waren aan zomerse temperaturen, liepen we daar toch enigszins te rillen.
Maar het was allemaal wel heel mooi en interessant wat we zagen.

foto van foto in museum

Naarden is een van de best bewaarde vestingsteden in Europa en vooral beroemd om zijn unieke stervorm. De vesting heeft zes bastions, een dubbele omwalling en dubbele grachtengordel. Er is goed te wandelen over de verdedigingswerken. Ook een rondvaart rond de werken is mogelijk. De omvangrijke, uitstekend gerestaureerde vesting, waarvan de meeste delen uit de 17e eeuw over zijn, is voor het grootste deel vrij toegankelijk. De vesting biedt ook onderdak aan het Nederlands Vestingmuseum in het bastion Turfpoort. Hier kan de bezoeker zien hoe een vesting er tijdens het gebruik uitzag, en verder de collectie voorwerpen van 1350 tot 1945 bekijken.
(Bron Wikipedia)

We hebben heerlijk buitenom gewandeld en later met een rondleiding meegedaan. Dan hoor je toch meer van de geschiedenis van zo'n vesting.
De groene punten van de bastions en het water er om heen... indrukwekkend.

Binnen in het museum was van alles te zien, wat fijn dat er nog zoveel bewaard is gebleven...

Even uitproberen hoor, mensen waren toen toch echt een stuk kleiner...

En de rondleiding eindigde met een heuse knal...

Zelf ook nog even een kanonnetje uitproberen....

We hadden weer een heel leerzame dag, en hebben van elkaars gezelschap genoten... Voor herhaling vatbaar...

Volgende stop.....?

Ik wens jullie een heerlijke dag,

Lieve groet,

Mirjam

Kleur

Een klein tijdje geleden was ik bezig alle  kleur uit het huis te bannen en het heerlijk rustig te maken. Dat was me goed gelukt vond ik zelf, maar de laatste tijd kreeg ik zin om er eens een heel andere kleur, voor mij dan, aan toe te voegen. Namelijk rood....!

Ik hield nooit van rood, maar op de een of andere manier ben ik die kleur de laatste tijd heel erg gaan waarderen. Het begon toen ik van mijn moeder deze twee Bolletje beschuitbussen kreeg.

Ik vond het heel leuk staan op het aanrecht en ik wilde meer van die mooie kleur in huis. Ik zocht wat in webwinkeltjes en kwam toen een knalrood emaille koffiepotje en een paar heel mooie serviesdelen tegen bij Yolanda . 

Ik vond bij een winkel hier in het dorp nog een paar leuke spoelkommen voor de eieren, tomaatjes en knoflook.

Het is niet een en al rood nu in huis, maar met deze accentjes ben ik voor nu heel blij. 
Ik heb wel steeds het idee dat ik op een dag wakker word en denk, waar ben ik aan begonnen. Maar dan is het zo weer opgeruimd natuurlijk...

Voorlopig word ik er nog steeds vrolijk van...

Ik wens jullie een heerlijke zondag en een heel mooie nieuwe week,

Lieve groet,
Mirjam

Hout

Gelukkig hoeft het nog lang niet, maar als het straks weer nodig is, kunnen we Janus weer heel lekker opstoken. Ben had twee kuub ovengedroogd hout besteld en dat hebben we in het, door ons zelf gemaakte, houtopslagje gestapeld. 

Ruim een uur bezig geweest; Ben gaf het aan en ik puzzelde het op een plekje.

We konden lang niet alles kwijt in deze hoek, dus de ruimte naast het kippenhok ligt nu ook vol... Ook nog even een afdakje boven gemaakt natuurlijk...

Nu eens zien of we het zelf kunnen aanvullen, door te sprokkelen of door hier en daar, met toestemming, een boompje te kappen...

Kom maar op met die gure avonden... Maar nog even niet hoor...

Lieve groet,
Mirjam