Wat word ik blij van kleuren, van verschillende kleuren bollen wol en katoen. Ik moet niet te vaak naar winkeltjes gaan waar ik mij als een kind in een snoepwinkel voel. De kleuren van de bollen wol schieten dan door elkaar in mijn hoofd als een project dat ik er dan mee kan maken. Een explosie aan ideeën raast voorbij en voordat ik het weet is mijn to-do lijst nog langer dan ie al is haha!
En tja dan laat ik het even bezinken, wat wil ik maken, waar kan ik anderen mee inspireren, wat is nog niet (of nauwelijks) gemaakt waar ik een patroon van kan schrijven waar iedereen wat aan heeft.
En toen pakte ik het idee aan waar ik al een beetje mijn twijfels bij had haha! Ik had al wel wat blogs gezien met vergelijkbare projecten en mijn twijfels verdwenen als sneeuw voor de zon.
Ik ging er mee aan de slag, pakte het dunste katoen, de kleinste haaknaald en haakte er tot diep in de nacht op los. Op mijn fietsbel... Jep, ik hoor je denken. Dat wat jij nu denkt bleek waarheid. Want toen ik bijna klaar was met een innieminnie kunstwerkje bleek inderdaad dat je niks om je fietsbel kan maken. Het dempt het geluid enorm. Ook al zit het er niet stevig omheen. Het dempt. Dus bellen is er niet meer bij haha. Wat in Papendrecht niet erg is, maar in Amsterdam van uiterst levensbelang is.
On to the next one!
