Οργανωμένο έγκλημα η πυρκαγιά του ΖUBR - Ευθύνες και αμείλικτα ερωτήματα

Μεγάλα και κρίσιμα είναι τα ερωτήματα που ανακύπτουν από την πυρκαγιά που έθεσε εκτός επιχειρησιακής δράσης το νεώτερο ZUBR, ΠΤΜ "Κέρκυρα" (L-182), τόσο ως προς τις συνθήκες υπό τις οποίες προκλήθηκε η πυρκαγιά, όσο και από την μη έγκαιρη αντίδραση των πυροσβεστικών ομάδων του ΠΝ και όλα αυτά στον κεντρικό ναύσταθμο της Αμφιάλης. 

Το γεγονός ότι η φωτιά ξέσπασε στο πρυμναίιο τμήμα του πλοίου, το οποίο βρισκόταν προς την πλευρά της θάλασσας, δηλαδή σε ένα σημείο με πολύ περιοσμένη προσβασιμότητα, περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.  

Το περίεργο είναι ότι η πυρκαγιά ξέσπασε μέσα στο ναύσταθμο της Αμφιάλης, όπου βρίσκεται ηΔιοίκησης Ναυτικής Εκπαίδευσης (ΔΕΝ), τα Κέντρα Εκπαίδευσης και άλλων κτιρίων, οι εγκαταστάσεις της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ), της Διοίκηση Ταχέων Σκαφών (ΔΤΣ) και των βέβαια των αερόστρωμνων της Διοίκησης Αμφιβίων Δυνάμεων (ΔΑΔ) και η ύπαρξη οργανωμένων πυροσβεστκών ομάδων υποτίθεται ότι είναι δεδομένη!

Το μόνο ευχάριστο στην όλη υπόθεση είναι ότι η πυρκαγιά δεν κατέστρεψε ολοσχερώς το πρυμναίο τμήμα που βρίσκονται και οι πέντε αεριοστρόβιλοι, αλλά περιορίστηκε στην "φούστα"  της πρύμνης και ορισμένα αντικαταστάσιμα υλικά.

Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε να πούμε "μικρό το κακό", αλλά στην περίπτωση των ZUBR με τα "ειδικά" πολιτικά προβλήματα δεν είναι ακριβώς έτσι: Πριν πέντε χρόνια σε μία προσέγγιση ενός άλλου ZUBR στην ράμπα, μια λάθος κίνηση στο τιμόνι είχε ως αποτέλεσμα να προσκρούσει το σκάφος στην ξηρά και να καταστραφεί η "φούστα" του.

Από τότε μένει "δεμένο" και κανείς δεν έχει ασχοληθεί μαζί του, με την δικαιολογία της "έλλειψης κονδυλίων" ακόμα και όταν δεν υπήρχε θέμα κονδυλίων πριν από το 2010. Πόσο κοστίζει μια "φούστα" από την Ρωσία; Δύο εκατομμύρια ευρώ! Όσο πέντε μεσαία διαμερίσματα... 

Αυτό που πραγματικά δημιουργεί προβληματισμό είναι ότι έχουν αρχίσει και διαρρέουν φήμες περί "τσιγάρου" που έπεσε επάνω στα ειδικά υφασμάτινα επικαλύμματα που έχουν αγοραστεί (χωρίς να δώσει έγκριση ο κατασκευαστής) για να προστατεύουν υποτίθεται τις ελαστικές "φούστες" από τον ήλιο.Αυτά θα έπρεπε να είναι άφλεκτα, αλλά - λένε από το ΠΝ, αποδείχθηκαν εξαιρετικά εύφλεκτα και μάλλον κάποιος έριξε τσιγάρο επάνω τους ή κάποιο αφημένο γυαλί προκάλεσε πυράκτωση των υφασμάτων, άρπαξαν φωτιά και στην συνέχεια μεταδόθηκε στην "φούστα".

Αυτά, τονίζουμε, ότι διαρρέονται και θα πρέπει να αναμένουμε το επίσημο πόρισμα της πυροσβεστικής.Ακόμα κι έτσι να είναι, οι ευθύνες αυτών που που έδωσαν την έγκριση προμηθείας στο συγκεκριμένο ύφασμα επικάλυψης που από άφλεκτο αποδείχθηκε εύφλεκτο και αυτοί που εξέδωσαν την αρχική εντολή προμηθείας, χωρίς να έχει την έγκριση του κατασκευαστή ένα τέτοιο υλικό, είναι ακριβώς οι ίδιες ευθύνες ως να ενεργούσαν για λογαριασμό του εχθρού. και αυτό θα πρέπει να το λάβει υπ'όψιν του ο Α/ΓΕΝ Κ.Χρηστίδης. Ο οποίος έμελλε να γίνει ο πρώτος Α/ΓΕΝ μετά τον Β'Π.Π. που χάνει πλοίο εν όρμω...

Σε οποιαδήποτε περίπτωση το σαμποτάζ παραμένει η πιο πιθανή περίπτωση, ακόμα κι έτσι να είναι. Σε πόσα πολεμικά πλοία δεμένα στο ναύσταθμο ένα τσιγάρο (το οποίο σημειωτέον απαγορεύεται ρητά) μπορεί να προκαλέσει τέτοια πυρκαγιά ή πόσα "γυαλιά" κυκλοφορούν αδέσποτα στο σκάφος για να προκαλέσουν πυράκτωση; 

Και όλα αυτά συνέβησαν στο νεώτερο και πλέον πλοίο που βρισκοταν μάλιστα σε επιχειρησιακή επιφυλακή (βάσει της Δημής Δυνάμεων, δύο ZUBR πρέπει να είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή για να αναλάβουν δράση).

Μέσα σε όλα να πούμε ότι για τα πλοία (τρία ρωσικής ναυπήγησης και ένα ουκρανικής) ουδέποτε υπογράφτηκε συμφωνία υποστήριξης με την Ρωσία (Follow On Support), ουδέποτε αγοράστηκαν σοβαρές πιθανότητες υλικών (ζήτημα αν έχουν αγοραστεί ανταλλακτικά 150.000 ευρώ όλα αυτά τα χρόνια) και γενικά έχουμε να κάνουμε με ένα σαμποτάζ διαρκείας που έχει απαξιώσει τις πλέον κρίσιμες πλατφόρμες ταχείας γεφύρωσης της ηπειρωτικής Ελλάδας με το μακρινό - στην περίπτωση πολεμικών επιχειρήσεων -  Ανατολικό Αιγαίο... 

Ποιούς δολοφονούν και ποιούς προστατεύουν οι «Ελληνικές» κυβερνήσεις.

Ένας αυτόπτης μάρτυρας περιγράφει την δολοφονία του Ίωνος Δραγούμη....
"Περί την 4ην απογευματινήν ανέμενον μεθ΄ ομάδος εκ τριών η τεσσάρων προσώπων την άφιξιν του τραμ παρά την γωνίαν της λεωφόρου Κηφισίας και της οδού Ιωάννου Παπαδιαμαντοπούλου, πλησίον του υπ΄ αριθμόν 907 στύλου των ηλεκτρικών συρμάτων.

Την προσοχή μου επέσυρεν ομάς στρατιωτών αγόντων εν συνοδεία έναν πολίτην καλού παρουσιαστικού και βαδίζοντος μετά πολλής αξιοπρέπειας. Δεξιόθεν και αριστερά αυτού εβάδιζον δύο στρατιώται, δεκάς δε ετέρων στρατιωτών έπετο εκ του σύνεγγυς. Πάντες έφερον ντουφέκια.

Μόλις το απόσπασμα επλησίασεν εις τον υπ΄ αριθμόν 905 στύλον του τράμ... μετέβαλλεν κατεύθυνσιν προς αριστερά και εσταμάτησε παρα το πεζοδρόμιον, αφήνοντας τον αιχμάλωτο πολίτη εις απόστασιν τεσσάρων βημάτων. Οι στρατιώται αφού εσταμάτησαν, επυροβόλησαν. Ερρίφθησαν παρ΄ αυτών περί τους δέκα πυροβολισμούς. Ουδέν πρόσταγμα ηκούσθη. Ο πυροβοληθείς πολίτης κατέπεσεν άπνους, χωρίς να βγάλει κραυγή, χωρίς να είπη τι...».

«Έφτασε η ώρα σου Δραγούμη» φώναξε ο Λοχίας.

Νωρίτερα είχαν σταθεί για μισή ώρα, κάτω από ένα δέντρο έξω από το στρατόπεδο του Θων όπου και τα γραφεία του τάγματος. Εκεί ο Παύλος Γύπαρης -που ειδοποιήθηκε εν τω μεταξύ νάρθει- σαν άλλος Πιλάτος κι αφού έκαμε κάποιο επείγον τηλεφώνημα, πιθανότατα στον Εμμ. Μπενάκη, έδωσε οδηγία σε φρουρά «δώδεκα εμφανισίμων άνδρών υπο τον λοχία Σαρτζέτην να συνοδεύσουν τον Δραγούμην προς τας φυλακάς».

Τον έπρωξαν απέναντί τους στο στύλο του τραμ λίγο πριν το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού. Δέκα έκαναν τέσσερα βήματα πίσω. Σήκωσαν τα όπλα και σημάδεψαν όλοι.

Λένε πως στην στερνή την ώρα περνάει στα μάτια του ανθρώπου που ψυχορραγεί ολόκληρη η ζωή του σαν ταινία με γρήγορη ταχύτητα. Κι ανάλογα με την «επί του φοβερού βήματος απολογία» η μάχη με το Χάρο έχει η δεν έχει αγωνία. Τις αγωνίες του ο Δραγούμης τις έζησε σε κάθε στιγμή της ζωή του. Παλεύοντας με οράματα, με ιδέες, με έρωτες, με πάθη. Μα πάνω απ΄ όλα με την ψυχή του πάλευε πάντα αυτήν που τώρα τώρα παρέδιδε στον όχλο κουρασμένη κι αηδιασμένη. Ήταν μέχρι εδώ μια πορεία αναμενόμενη και επιβεβλημένη. Μα- ποιός θα το πίστευε;- κι ολότελα επιλεγμένη μαζί από το υποψήφιο θύμα. Να διαλέγεις το θάνατό σου από τα πριν χωρίς να γίνεσαι αυτόχειρας.

Και τότε μισοκοιμισμένος και μισοξυπνητός, ένοιωσα την τραγική ματαιότητα κάθε σχεδίου και κάθε πράξης μου αφού τις πράξεις μου και τα σχέδιά μου μπορώ να τα κάνω μυθιστορήματα, τι ανάγκη να τα εκπληρώνω και σαν πράξεις και σαν εκτέλεση σχεδίων. Έτσι σιγά-σιγά η ενέργεια γίνεται γράψιμο, και ο ενεργητικός άνθρωπος η ο άνθρωπος,γραφιάς. Και λυπήθηκα τρομερά στον ύπνο μου που δε θα ήταν πια ανάγκη να εκτελέσω το σχέδιο μου στ΄ αλήθεια, αφού το είχα δει εκτελεσμένο σ΄ ένα μυθιστόρημα που εγώ το σκάρωσα. Το μυθιστόρημα είχε ωραία μέρη και ήταν ωραίο σύνολο. Μέσα φαίνονταν η αγάπη η μεγάλη της γυναίκας για τον άντρα της. Ο άντρας της έφευγε συχνά και ξαναρχόταν και αυτή τον περίμενε πάντα με τη γλυκιά τυραννία της απαντοχής και δεν του έγραφε για να μην πιστοποιήσει στον εαυτό της πως δεν ήταν πια κοντά της. Σ΄ ένα απ ΄αυτά τα ταξίδια ο άντρας της σκοτώθηκε, και δεν σκοτώθηκε από τους εχθρούς, μα από κείνους, που δεν τον χώνευαν επειδή είχε δειχτεί ανώτερος απ΄ αυτούς. Η γυναίκα του βλέπει μια μέρα και τον φέρνουνε σκοτωμένο. Μπαίνει σε μια βάρκα και πνίγεται μέσα σε μια λίμνη.

Οι «Γυπαραίοι» εκτελεστές της επιθυμίας του Δραγούμη που έγινε διαταγή για το «σκοπεύσατε!» - που δεν ακούστηκε - για το «Πύρ!» -που μήτε και αυτό ακούστηκε- γιατί μονάχα μέσα του το ψιθύριζε ο μελλοθάνατος αριστοκράτης κι αυτοί το έβλεπαν στο βλέμμα του.

Σαν εκείνος αποφάσισε την καίρια στιγμή έψαξε για το εφεδρικό του μονόκλ. Το άλλο είχε σπάσει μέσα στην κακοποίηση και τις σπρωξιές που προηγήθηκαν. Το φόρεσε με μια κίνηση μεγαλοπρεπή και αέρινη. Και σαν να έλεγε : «Τώρα είμαι έτοιμος!»

Εκείνοι αναγνώρισαν αμέσως το κρίσιμο νεύμα του προσώπου του:

-Φάτε το το σκυλί!

Ο Ίων έπεσε καταματωμένος στα χώματα. Καθώς κείτονταν άψυχος κάποιος από το απόσπασμα πλησίασε και τον λόγχισε δύο φορές στον τράχηλο κόβοντάς του σχεδόν ολότελα το λαιμό. Ύστερα τον κέντησε στα πλευρά. Ένα κοντοστούπικο μαυριδερό αποσπόρι της πειρατείας που λυμαίνονταν κάποτε την Κρήτη, ένας ότι πρέπει λεβέντης των χαμαιτυπείων, έφτυσε και κλώτσησε τον νεκρό. Ο επικεφαλής έδωσε τη χαριστική βολή συντρίβοντας τ' όμορφο κεφάλι. Ύστερα όλοι μαζί γύρισαν αδιάφορα την πλάτη κι απομακρύνθηκαν με περήφανο στρατιωτικό παράστημα άξιο του καύσωνα και της τρέλας τους.

Αφήνοντας πίσω τους σαν ρούχο αδειανό έναν ωραίο Έλληνα. Τον πρώτο μεταξύ των Αρίστων...

«Σ΄ όποια γωνιά του Ελληνισμού κι αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω...Ξυπνώ κάθε ύπνο κεντρίζω κάθε βαρεμό, συδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω κάθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ...»

Kαι το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη εις δύο...

Είναι τυφλοί οι άνθρωποι.

Κι οι περισσότεροι γεννήθηκαν για να είναι και μικροί.

Ι.Δ.

Ο δηλητηριασμένος αέρας του αθηναϊκού απογεύματος εκείνου του Ιουλίου σκόρπισε την είδηση σ΄ ολόκληρη τη χώρα σαν κάποια αποφορά αβάσταχτη, σαν στάχτη βρωμερή και σκόνη αλλόκοτη που τα τίναζε κανένας από πάνω του ανάλογα με την ιδεολογία του (...και την πληροφόρησή του ) κι έβγαινε κατά το δοκούν καθαρός και αμόλυντος:

Πως εφονεύθη ο Ι. Δραγούμης δεν χρειάζονται πλέον στον αναγνώστη πολλές δικαιολογίες. Κατά πληροφορίας είχε συνοδεύσει την δίδα Μαρίκα Κοτοπούλη και ενώ διήρχετο τους Αμπελοκήπους παρά την έπαυλη Θων συνελήφθη υπο ομάδος πολιτών απειλούντων να τον λιντσάρουν.
Προς σωτηρίαν του έσπευσε περίπολος στρατιωτών του τάγματος Ασφαλείας. Τον πρώτον πλησιάσαντα αυτόν εκ των στρατιωτών ο Δραγούμης απεπειράθη να πυροβολήσει δια πιστολίου αλλά ο στρατιώτης προλαβών τον ελόγχισε.

Μετά τινα λεπτά, μεταφερθείς στο 2ο στρατιωτικό Νοσοκομείο απέθανε. Εκείθεν μετεφέρθη εις το Νεκροταφείον...


Ο μέγιστος Έλλην του 20ου αιώνος Ίων Δραγούμης δολοφονήθηκε στις 31 Αυγούστου 1920

"Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να νοιώσω τον εαυτό μου άτομο. Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατιά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών. Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος." - Ίων Δραγούμης

Η φωτιά σταμάτησε στην θάλασσα

Οι καταστροφές στον Βιάννο της Κρήτης είναι  ανυπολόγιστες. Η φωτιά δυστυχώς σταμάτησε στην θάλασσά αφού έκαψε ό,τι βρήκε στο πέρασμά της. 

Οι δυνατοί άνεμοι που πνέουν στην περιοχή δεν έχουν επιτρέψει μέχρι αυτή την ώρα στις πυροσβεστικές δυνάμεις να θέσουν την πυρκαγιά υπό έλεγχο.

Στο αστυνομικό τμήμα Βιάννου κρατούνται δύο άτομα, ως ύποπτοι για εμπρησμό. Θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα. 

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 

Προκλητική δήλωση κατά της Ελλάδας από μέλος του "Ουράνιου τόξου": «Η Βουλγαρία, η Ελλάδα και η Αλβανία είναι οι κατακτητές της Μακεδονίας»

Στο χωριό Τάρνοβο του Μοναστηριού/Μπίτολα, του σλαβικού κρατιδίου πραγματοποιήθηκε το Σάββατο η συνοριακή συνάντηση των σλαβικής καταγωγής κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας, με Σλάβους της περιοχής των Σκοπίων, με σκοπό να διαδηλώσουν τη ‘μακεδονική’ καταγωγή τους. Για πρώτη φορά φέτος η προσέλευση- σύμφωνα με δημοσίευμα της σλαβικής εφημερίδας των Σκοπίων, Ουτρινσκι- ήταν το ένα δέκατο των ατόμων που συνήθως προσέρχονταν στη συνάντηση αυτή. «Κάτω από την παχιά σκιά στην αυλή της εκκλησίας «Παναγία» φέτος, μετά βίας συγκεντρώθηκαν περίπου 1.000 άτομα, ενώ συνήθως στην συνάντηση αυτή συγκεντρώνονταν 5 με 10 χιλιάδες επισκέπτες. Ενώ από πλευράς της κυβέρνησης ήταν μόνο υφυπουργοί»,γράφει η Ούτρινσκι Βέσνικ επισημαίνοντας ότι οι επίσημοι του σκοπιανού κράτους αδιαφόρησαν για τη ‘συνάντηση των συνόρων’.

Χαρακτηριστική η ομιλία μέλους του ‘Ουράνιου Τόξου’

«Και σήμερα θα το πούμε ανοικτά:

Η Βουλγαρία, η Ελλάδα και η Αλβανία είναι οι κατακτητές της Μακεδονίας. Κανένας δεν μπορεί να το κρύψει, κανενός δε του ανήκει το όνομα. Το όνομα είναι ένα και κανένας δεν θα μας το πάρει. Το κακό είναι ότι εδώ, ο ένας πολιτικός επιτίθεται εναντίον του άλλου, αντί να πολεμήσουν για το όνομα της Μακεδονίας, η οποία έχει χίλια χρόνια πριν από την Ελλάδα. Η Μακεδονία είναι αιώνια», είπε ο Άντον Σερκέφσκι/ Андон Шекревски, μέλος του «Ουράνιου Τόξου».

Λονδίνο 2012: Πέντε αθλιότητες κατά της Ελλάδος και κανείς δεν μιλά.

Στο Λονδίνο και κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων συνέβησαν αθλιότητες σε βάρος της Ελλάδος, που παραδόξως (;) δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Οι περισσότερες περιγραφές και τα διάφορα σχόλια έμειναν στην κακουγουστιά της «παράστασης», ή στην εκ μέρους των διοργανωτών προπαγανδιστική επιχείρηση εξιδανίκευσης της αποικιοκρατικής χώρας τους. Ορισμένοι στην Ελλάδα επιχείρησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά μόνο μία από τις πολλές αθλιότητες που συνέβησαν. Αυτή ήταν όταν ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Ζακ Ρογκ ξέχασε τους ύμνους για την Ελλάδα στην Αθήνα, κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, και προχθές με θράσος ανακοίνωσε ότι «οι Αγώνες γύρισαν στο σπίτι τους…». Δηλαδή ότι το «σπίτι» των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι η Αρχαία Ολυμπία, η Αθήνα και η Ελλάδα, αλλά …το Λονδίνο!!!

Πέραν όμως από την αθλιότητα αυτή υπήρξαν κι άλλες πιο σοβαρές:

Πρώτον οι διοργανωτές, που είχαν την ευθύνη της τηλεοπτικής κάλυψης, υποχρεωτικά έδειξαν την ελληνική ομάδα να εισέρχεται πρώτη στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά την έδειξαν λιγότερο από όλες τις άλλες ομάδες και δεν παρουσίασαν καθόλου τους Έλληνες στις θέσεις των επισήμων που την χειροκροτούσαν. Την έδειξαν για χρόνο λιγότερο ακόμη και από τα μικροσκοπικά κράτη, όπως λ.χ. τα Βανουάτου και Σαιν Κιτς! Επίσης έδειξαν, παράλληλα με την παρέλαση της κάθε ομάδας, τις επίσημες εκπροσωπήσεις όλων των 203 συμμετεχουσών χωρών, πλην της ελληνικής!

Δεύτερον δεν έγινε η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας μαζί με αυτές της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της διοργανώτριας χώρας. Η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας τυπικά γίνεται πάντοτε προς τιμήν της χώρας, που είναι η πηγή του Ολυμπισμού. Στο Λονδίνο όμως δεν έγινε έπαρση της Ελληνικής σημαίας και ως εκ τούτου δεν ακούστηκε ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος, αλλά μόνο εκείνος της Μεγ. Βρετανίας.

Τρίτον δεν εψάλη ο Ολυμπιακός Ύμνος του Σπύρου Σαμάρα, σε στίχους του Κωστή Παλαμά, που ακούστηκε στους Πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών, το 1896. Το 1958 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να είναι ο επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος και να ψάλλεται κατά την έναρξη και τη λήξη των Ολυμιακών Αγώνων. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που εψάλη ήταν αυτοί της Ρώμης, το 1960, και έκτοτε εψάλλετο ανελλιπώς σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα στο Σίδνεϊ, το 2000, εψάλη στα ελληνικά από ελληνική χορωδία και στο Πεκίνο, το 2008, επίσης στα ελληνικά, και μάλιστα από παιδική κινεζική χορωδία! Σε όλες τις άλλες χώρες, όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο ύμνος εψάλη στη γλώσσα τους. Ντροπιαστική εξαίρεση αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου, το 1972, και τώρα του Λονδίνου, όπου ο Ολυμπιακός Ύμνος αποδόθηκε μόνο από ορχήστρα, που μάλιστα στο Λονδίνο ήταν και αθέατη… Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία υποτίμησαν τον Ολυμπιακό Ύμνο, που είναι ένα σημαντικό πολιτισμικό στοιχείο της σύγχρονης Ελλάδας. Τυχαίο;…

Τέταρτη αθλιότητα. Πριν από τη δήλωση για τη «μεταφορά του σπιτιού των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο» ο κ. Ζακ Ρογκ προέβη σε μία ακόμη αθλιότητα σε βάρος της Ελλάδας. Όταν ερωτήθηκε κατά πόσο το Λονδίνο είναι έτοιμο να διοργανώσει με επιτυχία τους Ολυμπιακούς Αγώνες έκανε αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, παρέλειψε την Αθήνα και μίλησε για το Πεκίνο! Είπε συγκεκεριμένα: « Θα ήθελα να πιστεύω ότι από την άποψη της ετοιμότητας οι αγώνες αυτοί είναι στην ίδια θέση με αυτή του Σίδνεϊ και του Πεκίνου σίγουρα, για να μιλήσω για τους πιο πρόσφατους Ολυμπιακούς…». Πάλι ο κ. Ρογκ ξέχασε τους επαίνους και τους ύμνους προς την Ελλάδα για την επιτυχία της προετοιμασίας και το άριστα που της έδωσε στον δημόσιο λόγο του κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων στην Αθήνα. Και η εξασθενημένη μνήμη του έχει τη σημασία της, δεδομένου ότι η Ελλάδα για να επιτύχει στην διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων σπατάλησε εκατομμύρια Ευρώ, που την έσπρωξαν ταχύτερα και βαθύτερα στη σημερινή κρίση.

Πέμπτη αθλιότητα. Όταν εισερχόταν η Ολυμπιακή Φλόγα στο Ολυμπιακό Στάδιο ο εκφωνητής σημείωσε ότι έφτασε εκεί αφού διέτρεξε μια διαδρομή 22.000 χλιομέτρων… Δεν είπε ούτε λέξη από πού ξεκίνησε για να φτάσει στο Λονδίνο. Δεν είπε λέξη για την Ολυμπία, το λίκνο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο εκφωνητής και όσοι είναι πίσω από αυτόν εφάρμοσαν τη λογική της Νέας Τάξης Πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία προβάλλονται μόνο οι ιδέες της νέας εποχής και παραλείπονται οι ρίζες και οι πολιτισμικές παραδόσεις, καθώς και οι αξίες που τις ξεπερνούν ή/και είναι αντίθετες τους.

Από τον Βάκωνα και τον Νίτσε έως τον Σαίξπηρ και τον Γκαίτε Άγγλοι, Γερμανοί και γενικά η Δύση δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι ένας ολιγάριθμος λαός, όπως ο Ελληνικός, με τόσα ελαττώματα και τόσες αδυναμίες που του προσάπτουν, είναι ο απ’ ευθείας απόγονος και πνευματικός θεματοφύλακας ενός μοναδικού θησαυρού, του Ελληνικού πολιτισμού, που δεν μπορούν να πλησιάσουν, ούτε μπορούν να οικειοποιηθούν, όσο κι αν προσπαθούν. Του πολιτισμού που είναι η βάση και του δικού τους πολιτισμού, όπως τον ερμήνευσαν μέσα από τη δική τους λογική. Η ευκαιρία φέτος για όλους αυτούς ήταν μοναδική. Απαξιωμένη από την οικονομική και κοινωνική κρίση η Ελλάδα, δέχεται με βάναυσο τρόπο την περιφρόνηση τους, περιφρόνηση που παρουσιάστηκε με όλο το φρικιαστικό της πρόσωπο στο Λονδίνο, κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν πειράζει. Πρώτον οι Έλληνες πρέπει να πεισματώσουμε και να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση και τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Δεύτερον να τους δικαιολογήσουμε τους Άγγλους για τα συμπλέγματα τους. Είναι πραγματικά αξιολύπητοι. Και τρίτο να μην ενοχλούμαστε από τη συμπεριφορά τους, γιατί γνωρίζουμε ότι όσο και να προσπαθήσουν η αλήθεια λάμπει και το ψέμμα έχει κοντά ποδάρια.-

Ίων Δραγούμης: Ο φιλόπατρις διπλωμάτης που έζησε για την προάσπιση των εθνικών θεμάτων

ων Δραγούμης (1878-1920): Διπλωμάτης, πολιτικός και συγγραφέας. Aνάλωσε τη ζωή του στην προάσπιση των εθνικών υποθέσεων, μέχρις ότου πέσει και ο ίδιος θύμα του Εθνικού Διχασμού το 1920. Μαζί με τους φίλους του Περικλή Γιαννόπουλο και Αθανάσιο Σουλιώτη - Νικολαΐδη, υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του ελληνικού ρομαντικού εθνικισμού των αρχών του 20ου αιώνα.

Με καταγωγή από το Βογατσικό της Καστοριάς, ο Ίων Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1878. Ήταν ο πέμπτος γιος του δικαστικού και μετέπειτα πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη και της Ελισάβετ Κοντογιαννάκη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1897 κατατάχτηκε εθελοντής στον άτυχο για τα ελληνικά όπλα ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Το 1899 εισήλθε στο διπλωματικό σώμα και το 1902 τοποθετήθηκε ως υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο του Μοναστηρίου. Από τη θέση αυτή και με τη συνεργασία του πατέρα του και του γαμπρού του Παύλου Μελά εργάστηκε επίμονα για την οργάνωση των ορθοδόξων κοινοτήτων της Μακεδονίας κατά των Βούλγαρων σχισματικών, γνωστών και ως κομιτατζήδων.

Τα επόμενα χρόνια υπηρέτησε ως πρόξενος στις Σέρρες (1903), στον Πύργο Βουλγαρίας, στη Φιλιππούπολη (1904), στην Αλεξανδρούπολη (τότε Δεδέαγατς) και στην Αλεξάνδρεια, όπου γνώρισε τους δύο έρωτες της ζωής του: την Πηνελόπη Δέλτα και τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Το 1907 τοποθετήθηκε στο προξενείο της Κωνσταντινούπολης με τον βαθμό του γραμματέα. Η παραμονή του εκεί συνέπεσε με την Επανάσταση των Νεοτούρκων.

Οι επαγγελίες των επαναστατών «περί ισοπολιτείας των διαφόρων εθνοτήτων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία» φάνηκαν να δικαιώνουν ορισμένες απόψεις του, που θεωρούσαν ότι η λύση του ελληνικού ζητήματος θα μπορούσε να αναζητηθεί όχι με την ενσωμάτωση των αλύτρωτων πατρίδων στο Ελληνικό Κράτος, αλλά με τη «δημιουργία των συνθηκών που θα επέτρεπαν την ελεύθερη οικονομική, πολιτική και πολιτισμική ανάπτυξη των Ελλήνων στην ανατολική τους κοιτίδα». Ο Δραγούμης πίστευε στην ελληνοτουρκική συνεννόηση και φοβόταν τον από βορρά σλαβικό κίνδυνο.

Από το 1909 υπηρέτησε διαδοχικά στις πρεσβείες της Ρώμης και Λονδίνου, αναμίχθηκε στο Επαναστατικό Κίνημα του Γουδή (1909), ενώ το 1911 οργάνωσε στην Πάτμο συνέδριο για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων υπηρέτησε στο επιτελείο του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου και τον Οκτώβριο του 1912 διαπραγματεύτηκε με τους Τούρκους την παράδοση της Θεσσαλονίκης.

Στη συνέχεια διορίσθηκε διαδοχικά επιτετραμμένος στις πρεσβείες της Πετρούπολης, της Βιέννης, του Βερολίνου και το 1914 πρεσβευτής στην Πετρούπολη. Οι συχνές μεταθέσεις όλα αυτά τα χρόνια οφείλονταν στην άκαμπτη στάση του στα ευαίσθητα εθνικά θέματα και στις απρόβλεπτες πρωτοβουλίες που ανέπτυσσε.

Τον Μάιο του 1915 παραιτήθηκε από τη διπλωματική υπηρεσία για να πολιτευθεί. Πήρε μέρος στις εκλογές της 31ης Μαΐου και εκλέχθηκε ανεξάρτητος βουλευτής Φλώρινας. Υποστηρικτής αρχικά του Ελευθέριου Βενιζέλου ήλθε σε ρήξη μαζί του, καθώς διέκρινε σημάδια αυταρχισμού και εθνικής υποτέλειας στην πολιτική του. Ο αντιβενιζελισμός του Δραγούμη δεν προερχόταν από κάποια τυφλή πίστη στη Μοναρχία, αλλά αντίθετα από την πίστη στην εθνική αυτοδιάθεση. Τον Ιανουάριο του 1916 εξέδωσε το περιοδικό «Πολιτική Επιθεώρησις», που συμμεριζόταν τις επιλογές της αντιβενιζελικής παράταξης.

Μετά την επιτυχία του βενιζελικού κινήματος το 1917 εξορίσθηκε με άλλους αντιβενιζελικούς πολιτικούς στην Κορσική, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου (1918). Επανήλθε στην Ελλάδα για να εξοριστεί αυτή τη φορά στη Σκόπελο. Απελευθερώθηκε στα τέλη του 1919 και ανέπτυξε δράση υπέρ της «Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως», η οποία συσπείρωνε τους αντιβενιζελικούς. 

Ο Ίων Δραγούμης ήταν ένας από τους ηγέτες της, καθώς ξεχώριζε τόσο για τις πολιτικές και διπλωματικές του ικανότητες, όσο και για την πνευματικότητα και την αγνή φιλοπατρία του.

Την επομένη της απόπειρας δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι (30 Ιουλίου 1920), ο Ίων Δραγούμης δολοφονήθηκε από βενιζελικούς αξιωματικούς στη διασταύρωση των οδών Βασιλίσσης Σοφίας (τότε Κηφισίας) και Παπαδιαμαντοπούλου. Η άσκοπη και άδικη δολοφονία του συγκίνησε το Πανελλήνιο και τον πολιτικό κόσμο. Ο Κωστής Παλαμάς από τις στήλες της «Καθημερινής» του αφιέρωσε τη «Νεκρική Ωδή»:

“Λευκή ας βαλθεί όπου έπεσες, Κολώνα
(Πώς έπεσες, γραφή να μη το λέη)
Λευκή με της Πατρίδας την εικόνα
 Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίη,
Βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίη!”

Το συγγραφικό του έργο, αποτελούμενο από πολιτικές μελέτες, άρθρα κοινωνικού προβληματισμού και λογοτεχνήματα, συντονίζεται με την εθνική και πολιτική του δράση.Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του δημοτικισμού στην Ελλάδα και συχνά υπέγραφε με το ψευδώνυμο Ίδας. Το πολιτικό του μανιφέστο εμπεριέχεται στο κείμενα «Ελληνικός Πολιτισμός» (1914) και «Μονοπάτι», στο οποίο αναλύει τους σκοπούς της ύπαρξης του ελληνικού έθνους και το περιεχόμενο της εθνικής ιδεολογίας. Ο Ίων Δραγούμης πίστευε βαθιά στην κοινοτική ιδέα και όχι στην αυταπάτη της δημοκρατίας, που μας «σαπίζει», όπως έλεγε.

Ρήσεις Δραγούμη
 - «Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος. Να σκοπός μιας ζωής!»
 - «Να ξέρετε πως αν σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει… Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε…»
 - «Δεν ξέρω αν είμαστε καθαροί απόγονοι των αρχαίων. Είτε καθαροί, είτε κι ανακατωμένοι, μιλούμε όμως γλώσσα ελληνική».
-  «Ξεσκέπασε τη δημοτική παράδοση και πρόσωπο με πρόσωπο θα αντικρίσεις γυμνή την ψυχή σου».
 - «Εκείνο που με συνδέει μ' έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης».
 - «Η φρονιμάδα είναι τυφλή. Η τρέλα έχει μάτια και βλέπει».

Έκαψαν το καλύτερο ZUBR μέσα στο ναύσταθμο Αμφιάλης! - Αμέλεια ή σαμποτάζ;

Καίριο πλήγμα στις δυνατότητες αμέσου αντίδρασης και υπεράσπισης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου δέχθηκε το Πολεμικό Ναυτικο με την μυστηριώδη πυρκαγιά που κατάκαψε το Πλοίο Ταχείας Μεταφοράς στρατευμάτων "Κέρκυρα" (L184), το πιο σύγχρονο και ετοιμοπόλεμο από τα τέσσερα αποβατικά ZUBR ρωσικής (τα τρία) και ουκρανικής (το τέταρτο) ναυπήγησης. To "Kέρκυρα" είχε παραληφθεί το 2005, ενώ τα υπόλοιπα το 2001.
Η πυρκαγιά ξέσπασε από άγνωστη αιτία στο εξωτερικό (!) του σκάφους και περιέργως μεταδόθηκε πολύ γρήγορα, καθώς δεν υπήρχε καν ομάδα πυρόσβεσης σε ετοιμότητα και έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία του το Πολεμικό Ναυτικό χάνει ένα υπερπολύτιμο πλοίο.
Καταστράφηκε ολόκληρο το πρωραίο τμήμα και μαζί του χάνεται και το 50% των ικανοτήτων ταχείας μεταφοράς στρατευμάτων σε σημεία κρίσεων του ΓΕΕΘΑ, αφού πλέον μόνο δύο σκάφη από τα τέσσερα αρχικώς αγορασθέντα ήταν σε υπηρεσιακή κατάσταση για διάφορους λόγους που θα δούμε εν συνεχεία. Το καμμένο "Κέρκυρα" και το «Κεφαλληνία»(L180).
Το μυστηριώδες είναι ότι η πυρκαγιά ξέσπασε μέσα στο ναύσταθμο της Αμφιάλης, όπου βρίσκεται ηΔιοίκησης Ναυτικής Εκπαίδευσης (ΔΕΝ), τα Κέντρα Εκπαίδευσης και άλλων κτιρίων, οι εγκαταστάσεις της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ), της Διοίκηση Ταχέων Σκαφών (ΔΤΣ) και των βέβαια των αερόστρωμνων της Διοίκησης Αμφιβίων Δυνάμεων (ΔΑΔ)!
Πόσες πιθανότητες υπάρχει να αρπάξει φωτιά ένα πολεμικό πλοίο μέσα στην "καρδιά" ενός πολεμικού ναυστάθμου και να καταστραφεί ολοσχερώς; Όσο και αν αναζητήσαμε στην διεθνή βιβλιογραφία δεν βρήκαμε πουθενά τέτοιο περιστατικό.
Ιδού η ανακοίνωση: "Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι γύρω στις 16:00 εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο ΠΤΜ (Πλοίο Ταχείας Μεταφοράς) κλάσης Zubr «Κέρκυρα» (L182), η οποία κατασβήσθηκε άμεσα από το προσωπικό του πλοίου με την συνδρομή πυροσβεστικών οχημάτων του πυροσβεστικού σταθμού Ναυτικής Βάσης ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Περάματος και Ικονίου".
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες η φωτιά ξεκίνησε από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία σε χώρο εξωτερικό του σκάφους.   
Το ενδεχόμενο σαμποτάζ μέσα στο ναύσταθμο, δυστυχώς είναι υπαρκτό.
Που σημαίνει ότι εύκολα ένας μηχανισμός π.χ. με φωσφορικο υλικό που δεν ανιχνεύεται, θα μπορούσε να κατακάψει το σκάφος όπως και συνέβη.
Η υπόθεση των ZUBR από την αρχή της απόκτησής τους αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα "πολιτικής φύσεως" ανάλογα με αυτά που αντιμετωπίζει το πυραυλικο σύστημα S-300PMU1 που 13 χρόνια μετά την παραλαβή του δεν έχει ενταχθεί κανονικά σε υπηρεσία.
Αρχικά αγοράστηκαν δύο από την Ρωσία από την Ουκρανία αλλά το δεύτερο ουκρανικό "κόπηκε" κατά την παραλαβή του λόγω τεχνικών ατελειών και έκτοτε παραμένει στο ναύσταυθμο της Μαύρης Θάλασσας, παρά το γεγονός ότι έχει καταβληθεί το 40% της συνολικής του αξίας. Μετά από αυτό αγοράστηκε ένα τρίτο ρωσικό, «Κεφαλληνία» (L180).
Έτσι είχε σσχηματιστεί ένας εξαιρετικός στόλος από το «Κέρκυρα» το «Κεφαλληνία» (L180) το «Ζάκυνθος» (L183) και το «Ιθάκη» (L181), ο οποίος μπορούσε να μεταφέρει ένα Τάγμα Πεζοναυτών πλήρους συνθέσεως σε οποιοδήποτε νησί του Α.Αιγαίου, έχοντας ορισμένα μοναδικά χαρακτηριστικά: Υψηλές δυνατότητες επιβίωσης κατά το πλού τους (αδύνατον να προσβληθούν από υποβρύχια λίγω της υψηλής ταχύτητάς τους και πολύ δύσκολα εγκλωβίζονται από τους αισθητήρες των μαχητικών λόγω του φυσικού "σπρέϊ" από σταγονίδια που σχηματίζεται γύρω τους από τους πέντε τεράστιους αεριοστροβίλους που χαμηλώνει πολύ το υπέρυθρο ίχνος) και μεγάλο οπλικό φορτίο.
Οπλικό φορτίο που πραγματικά εντυπωσιάζει και προορίζεται όχι μόνο για την αυτοάμυνα του πλοίου, αλλά και για την υποστήριξη των αποβιβαζόμενων στρατευμάτων. Μάλιστα εσχάτως είχε προσαρμοστεί και το δόγμα χρήσης τους στις ελληνικές ανάγκες, καθώς τα ZUBR χρησιμοποιούντο και από την Ζ'ΜΑΚ για την ταχεία μετάφορά της σε σημεία κρίσεων και αποβίβαση στην μέση της θάλασσας των ανδρών με ταχύπλοσα σκάφη.

Το 4ο Ράϊχ σχεδιαζόταν από το 1943! - Μια έρευνα σοκ στο παρελθόν που ίσως εξηγεί πολλά

Έκθεση ΣΟΚ με  έγγραφα τα οποία αποδεικνύουν την Γεωοικονομική «σφαγή» που ετοίμαζε η Γερμανία από το 1943. Η πορεία και η πλήρης πρόβλεψη των μελλοντικών σχεδίων του νεοσύστατου 4ου Ράιχ

Το 1995 η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αναδημοσιεύει άρθρο 66 ετών, δηλαδή του 1945, αμέσως μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου. Στο άρθρο, Ελβετός δημοσιογράφος ρωτάει ανώτατο αξιωματούχο της Καγκελαρίας, σχετικά με την πορεία της χώρας του μετά την ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη. Η ερώτηση έχει ως εξής

"Και τώρα τί σκοπεύετε να κάνετε; Νικηθήκατε. Ο κόσμος σας μισεί. Δεν πρόκειται να ξεχάσει αυτά που κάνατε. Πώς θα ορθοποδήσετε ξανά ως έθνος;".
Η απάντηση του ηχεί στα αυτιά μας στις μέρες μας και προκαλεί αποτροπιασμό, ανάλογο με τα ντοκιμαντέρ εκείνα τα οποία εμφανίζουν αποστεωμένους αιχμαλώτους του Άουσβιτς και του Νταχάου.

"Οι λαοί ξεχνούν γρήγορα. Αυτή είναι εξάλλου και η διαφορά τους από ένα έθνος που θυμάται, όπως η ανώτερη φυλή των Γερμανών (!). Τα χρήματα που θα δοθούν για την ανοικοδόμηση της Γερμανίας θα είναι πολλά, θα έρθουν να δουλέψουν για μας και αυτοί που μέχρι τώρα πολέμησαν εναντίον μας (!). Είμαστε μια φυλή εργατική, που θα ξαναδημιουργήσει την ισχυρή, ενωμένη Γερμανία (!). Θα δείτε ότι θα γίνουμε η ισχυρότερη οικονομικά χώρα (!). Και τότε ο Γκέμπελς θα μπορέσει να σηκωθεί από τον τάφο του και να αναφωνήσει: "Και όμως νικήσαμε"!!!
Επρόκειτο για κούφιες απειλές; Αποκυήματα της φαντασίας ενός Ναζί, ο οποίος δεν έλεγε να χωνέψει πως το Ράιχ είχε καταρρεύσει; Ευσεβείς πόθοι ίσως για κάποια εξωπραγματική δύναμη, η οποία θα ανέσταινε εν ευθέτω χρόνω την αυτοκρατορία για να πατήσει ξανά στα χιονισμένα μονοπάτια των Αρδεννών, στις ατέλειωτες ρωσικές στέπες και στην έρημο της Αφρικής;


Τίποτα από τα παραπάνω. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί προσωπική έρευνα του γράφοντος, βασιζόμενη σε πηγές, η αξιοπιστία των οποίων είναι μακράν αδιαμφισβήτητη. Πρόκειται για έγγραφα από την καγκελαρία, τα οποία «κυκλοφορούσαν», αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να δώσει σημασία. Πρόκειται για μέχρι πρότινος απόρρητα έγγραφα, τα οποία πρόσφατα έδωσε στην δημοσιότητα το Κρεμλίνο και περιέχουν τους διαλόγους μεταξύ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και Χέλμουτ Κολ, πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του τείχους του Βερολίνου. Πρόκειται για αναλύσεις, οι οποίες περιγράφουν την λεγόμενη Ostpolitik της Δημοκρατίας της Βόννης, προκειμένου να γίνει η επανένωση της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία. Παραθέτουμε αυτούσιες δηλώσεις του πρώτου Καγκελαρίου της μεταπολεμικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ, καθώς επίσης και προσώπων, τα οποία έμελλαν να μεταναστεύσουν στις λεγόμενες «ουδέτερες χώρες» ήδη από το 1943, προκειμένου να προσδώσουν στην Γερμανία την δυναμική που έχει σήμερα.



Δεν πρόκειται για θεωρίες συνωμοσίας, αλλά για πρακτικές, οι οποίες σταδιακά εφαρμόστηκαν, και οι οποίες δυστυχώς σήμερα συγκλίνουν στην διαμόρφωση μιας Οργουελιανής πραγματικότητας. Τον σχηματισμό της Ευρασίας, την ένωση της Γερμανίας με την Ρωσία, την αναδίπλωση της Αμερικής σε ρόλο περιφερειακού ηγεμόνα (στην καλύτερη περίπτωση) και στην επερχόμενη πολιτισμική (ίσως και όχι μόνον) σύγκρουση μεταξύ της Ευρασίας και της Κίνας. Υπάρχουν πράγματα, τα οποία στην πορεία θα μας προκαλέσουν έκπληξη σε τέτοιο βαθμό ώστε να μετατοπίσουμε το σημείο αναφοράς αυτού που σήμερα ονομάζουμε πραγματικότητα. Τέλος θα ανακαλύψουμε έναν οικονομικό πόλεμο, ο οποίος μαίνεται από το 1929 και εν μέσω υφέσεων και εξάρσεων διαμόρφωσε την πτώση και την άνοδο τεσσάρων αυτοκρατοριών, της Γερμανίας, της Αμερικής, της πρώην ΕΣΣΔ-σύγχρονης Ρωσίας και της Κίνας. Εκείνο, όμως που δεν θα διστάσουμε να καταδικάσουμε εν τέλει αφού παρατεθούν τα στοιχεία είναι η πτυχή εκείνη της Realpolitik που προβάλλεται όταν ηχήσουν μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού. Αυτή η πτυχή είναι εκείνη που θέτει το συμφέρον ενός κράτους και της εθνικής του ταυτότητας υπέρτερο των άλλων.


Η έρευνα χωρίζεται σε δύο τμήματα προκειμένου να καλυφθούν και οι δύο συνιστώσες της Πολιτικής Οικονομίας, στο τμήμα στο οποίο παραθέτονται τεχνικά στοιχεία και σε εκείνο που παραθέτονται πολιτικά. Η ευχή του γράφοντος είναι το τμήμα στο οποίο παραθέτονται τεχνικά και δει χρηματοοικονομικά στοιχεία, να το λάβουν υπόψη τους οι οικονομολόγοι εκείνοι που έχουν ακόμα κύρος (δηλαδή εκείνοι οι οποίοι δεν έφθειραν την εικόνα τους στα τηλεοπτικά κανάλια φάσκοντας και αντιφάσκοντας), προκειμένου να διαμορφωθεί μια πολιτική χρηματοοικονομικής άμυνας, εν μέσω καταιγισμού οικονομικών πυρών.


Γεωοικονομία ή Zivilmacht; 

Η Γερμανία χρησιμοποιεί την κρίση του 2008 για να εδραιώσει επικυριαρχία στην Ευρώπη
Είναι πασίγνωστη πλέον η διαδικασία που οδήγησε step by step, στην κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση από το 1929. Ας τα ξαναδούμε όμως. Εν τάχει, η φούσκα των subprime στεγαστικών δανείων σκάει και αποκαλύπτεται ο κόλαφος των CDO (Collateral Debt Obligation) και των CDS (Credit Default Swaps). Οι τράπεζες επωφελούμενες από το χαλαρό έως ανύπαρκτο νομικό πλαίσιο, έπαιζαν «ping-pong» με τα τιτλοποιημένα ομόλογα των δανείων κατοικίας υψηλού ρίσκου, βάζοντας στο παιχνίδι και άλλα δάνεια όπως αυτά των πιστωτικών καρτών, των φοιτητικών και εν γένει άλλων «θαλασσοδανείων» (για να χρησιμοποιήσουμε τον «δημοφιλή» πλέον ορισμό του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου). Τα τιτλοποιημένα αυτά παράγωγα, συνδυασμένα με εξωφρενικά σύνθετα μαθηματικά και νομικά εργαλεία, πωλούνταν στην αγορά και διαχειρίζονταν από τους λεγόμενους Hedge Funders, προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθούν σε επενδύσεις ακόμα μεγαλύτερου πιστωτικού ρίσκου.

Κάποια στιγμή η «φούσκα» σκάει, οι πολίτες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, η αγορά γυρνάει σε αποπληθωριστικούς ρυθμούς στην αγορά κατοικίας, και οι τράπεζες βιώνουν την Νέμεση της απληστίας και του laissez-faire καπιταλισμού. Όλες οι τράπεζες; Όχι όλες! Κάποιες τράπεζες όπως η Goldman Sachs, η JP Morgan κτλ προβαίνουν σε ανοικτό εκβιασμό. «Αν δεν μας σώσετε, θα πάρουμε την οικονομία όλου του πλανήτη μαζί μας». Για τα μετα-Σοβιετικά καπιταλιστικά δεδομένα, η παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία των επενδυτικών ιδρυμάτων θεωρείται από κακούργημα μέχρι εθνική προδοσία. Και αυτό γιατί οι Αμερικανοί, παρά την πτώση της πρώην ΕΣΣΔ το 1991, θεωρούν πως βρίσκονται ακόμη κάτω από την «Κομμουνιστική απειλή». Δεν υπήρχε όμως άλλος τρόπος, εκτός από το να παρακαμφθεί «έστω και για λίγο», η απόλυτη ελευθερία του «ανώτατου οικονομικού-πολιτικού συστήματος αξιών», το οποίο κυριάρχησε επί του «απόλυτου κακού» μόλις πριν από δύο δεκαετίες.


Έτσι η κυβέρνηση Μπους πήρε την «εθνική προδοσία» ένα βήμα παραπέρα μετατρέποντάς την σε ανθρωπιστική κρίση. Ο Χανκ Πόλσον, τότε υπουργός οικονομίας των ΗΠΑ, και ως γνωστόν διατελέσας Δ/ντης της «σχολής οικονομικών εκτελεστών» της Goldman Sachs, ανοίγει τα σιλό του Αμερικανικού θησαυροφυλακίου και διασώζει τα ιδρύματα, τα οποία σήμερα αποκαλούνται…ΑΓΟΡΕΣ! Δηλαδή εν ολίγοις, έδωσε cart blanche στα οικονομικά ιδρύματα να απομυζήσουν ότι καταθέσεις είχαν κάνει οι Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι σήμερα ακριβώς σαν τους Έλληνες χαρακτηρίζονται «τεμπέληδες». Το θέμα όμως δεν σταματάει εκεί. Οι επενδυτές, και όχι απαραίτητα οι επαγγελματίες επενδυτές, αλλά και οι καταθέτες, ψάχνουν απεγνωσμένα νέους τρόπους επένδυσης και κατάθεσης, αυτή τη φορά βάζοντας την ασφάλεια πάνω από το ρίσκο. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια άρχισαν να κυλούν από το αμερικανικό δημόσιο προς τα παρολίγο χρεωκοπημένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, χωρίς όμως αυτά στη συνέχεια να κρατικοποιηθούν (αυτά είναι «κομμουνιστικά πράγματα») με αποτέλεσμα το αμερικανικό δημόσιο να κρατικοποιήσει τις ανυπολόγιστες ζημιές, εις βάρος πάντα των Αμερικανών φορολογουμένων. Η «επιφοίτηση» δεν έχει όρια, έτσι στη συνέχεια για να τονωθεί η οικονομία, οι Αμερικανοί «το παίζουν» Ιάπωνες, εν γνώσει τους πως το σύστημα αυτό έχει αποτύχει από το ’90 που εφαρμόστηκε, και αποδεσμεύουν τεράστια ποσά φθηνού χρήματος στις αγορές, σε μια διεργασία που λέγεται «Ποσοτική χαλάρωση» ή αλλιώς Quantitative Easing. Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, διότι οι τράπεζες στην Αμερική παρόλο που δανείζουν χρήματα στις μικρές επιχειρήσεις, εκείνες δεν εμφανίζουν ανάπτυξη διότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του CEO της εταιρείας δημοσκοπήσεων «Gallup», Jim Clifton, το πρόβλημα έγκειται στην απώλεια εμπιστοσύνης στις συναλλαγές και όχι στο ρευστό (βλέπε συνέντευξη Jim Clifton στο Russia Today 11/04/2012 http://www.rt.com/news/gallup-polls-clifton-americans-753/) .


Τα παραπάνω καταστροφικά γεγονότα πολώνουν ακόμα περισσότερο το πολιτικό κλίμα στην Αμερική, το οποίο δεδομένης της αποτυχημένης τετραετίας Obama, κινδυνεύει από τα νεοσυντηριτικά γεράκια των Ρεπουμπλικανών, του Μιτ Ρόμνει, της Σάρα Πέιλιν και εν γένει του ακροδεξιού tea party (εκεί ονομάζεται «conservative» δηλαδή δεξιό, στην Ελλάδα όμως η Χρυσή Αυγή, η οποία θεωρείται «ακροδεξιό κόμμα» δεν πιάνει ούτε κλασματικά τις ρητορικές «κορόνες» τόσο της Πέιλιν όσο και του Ρόμνει).

Ας πάμε τώρα στην κρίση, όπως διαμορφώθηκε στην Ευρώπη, σε συνέχεια της Αμερικανικής της πτυχής. Εδώ χρειάζεται προσοχή, καθότι οι μελέτες δείχνουν αντιφατικές, στην πραγματικότητα όμως το σημείο αναφοράς του λεγόμενου «profitability» είναι, ήταν και θα είναι διαφορετικό στο Γερμανικό τραπεζικό σύστημα, αλλά ας δούμε πρώτα πώς δουλεύει. Το τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας έχει τρεις πυλώνες. Βασίζεται στις ιδιωτικές τράπεζες, στις δημόσιες και στις λεγόμενες cooperative banks (τράπεζες συνεργασίας). Από μελέτη του ΟΟΣΑ (Hüfner 2010: The German Banking System: Lessons from the Financial Crisis, OECD Economics Department Working Papers No. 788) πληροφορούμεθα πως η πλειοψηφία των ιδρυμάτων δεν είναι κατεξοχήν profit maximizing, δηλαδή δεν αποσκοπούν στο κέρδος (πρόκειται για το 82% των ιδρυμάτων με ενεργητικό 44%). Εδώ βλέπουμε το πρώτο στοιχείο που μας κάνει εντύπωση. Γιατί δεν αποσκοπούν στο κέρδος; Στην Αμερική οι τράπεζες τα έπαιξαν όλα για όλα στον «βωμό του Μαμωνά», οι Γερμανοί πώς και σνόμπαραν την μηχανή που παράγει χρήμα, στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα;


Δεύτερη έκπληξη αποτελεί το γεγονός πως οι ιδιωτικές τράπεζες αποτελούν μόλις το 1/10 των τραπεζών της Γερμανίας, με τα άλλα 9/10 να ανήκουν στο «κράτος», πιο συγκεκριμένα στις ομοσπονδιακές συνιστώσες του κράτους, για να είμαστε ακριβείς. Οι τράπεζες του δημοσίου τομέα είναι οι λεγόμενες Landesbanken , και στις Sparkassen. Οι δεύτερες φαίνεται να φέρουν το κέντρο βάρους του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο στηρίζεται σε απίστευτα μεγάλο βαθμό στις καταθέσεις. Οι Landesbanken είναι και αυτές τράπεζες του δημοσίου, αλλά μέσω νομικών διεργασιών από το 1998 και για να πάρει το γερμανικό τραπεζικό σύστημα μια χροιά από την ελεύθερη δυτική οικονομία, οι ιδιωτικές τράπεζες κατάφεραν να αποδεσμεύσουν έως έναν βαθμό τον οικονομικό προστατευτισμό που οι Landesbanken απολάμβαναν από το κράτος. Και πάλι, όμως η Ομοσπονδία έχει εγγυηθεί πως αυτοί οι όροι θα αρθούν μέχρι το 2015. Οι Landesbanken βρέθηκαν πιο εκτεθειμένες από την οικονομική κρίση του 2008, καθότι στο ενεργητικό τους υπήρχαν τοξικά παράγωγα, τα οποία έπρεπε να «καθαριστούν» από το γερμανικό δημόσιο. Τότε άρχισαν και οι «γκρίνιες».

Η βάση του Αγγλοσαξωνικού μοντέλου βασίστηκε και βασίζεται ακόμα στην απορρύθμιση, δηλαδή στην ενδυνάμωση του ιδιωτικού επενδυτικού τομέα, ενώ όπως είδαμε στο Γερμανικό οικονομικό σύστημα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Και τα δύο οικονομικά συστήματα αντικατοπτρίζουν αρχές και κοινωνικά δόγματα. Στο μεν αγγλοσαξωνικό αντικατοπτρίζεται η υπέρμετρη «ελευθερία» ενώ στο γερμανικό η λουθηρανική νοοτροπία της εργασίας, της αποταμίευσης, του χαμηλού ρίσκου και της προσκόλλησης στις παραδοσιακές ηθικές κοινωνικές αρχές. Όπως θα δούμε παρακάτω αυτή ακριβώς η διαφορά έμελλε να κρίνει και τον «Ηγεμόνα».


Η έκθεση των γερμανικών τραπεζών στα παράγωγα, έδωσε την αφορμή στη Γερμανία να αρχίσει μια ρητορική, η οποία καταδικάζει αυτόν ακριβώς τον τρόπο λειτουργίας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Για τους Γερμανούς, όχι μόνον ο Ευρωπαϊκός Νότος, αλλά και ολόκληρος ο δυτικός κόσμος, είναι κατακριτέος για την στάση του απέναντι στη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας. Οι Γερμανοί βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν απωθημένα. «Γιατί να πληρώνουμε για την κακοδιαχείριση και τους πολέμους των ΗΠΑ;», «Γιατί να πληρώνουμε για μια ΕΕ, η οποία θεσμικά είναι κομμένη και ραμμένη στα θεσμικά πρότυπα της απορρύθμισης των ΗΠΑ;». Η λουθηρανική αίσθηση της αδικίας ξέσπασε μέσω της πολιτικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, από την ίδια τη Γερμανία, άσχετα αν οι αριθμοί δείχνουν πως οι Γερμανοί έχασαν πολύ λίγα για να πάρουν πάρα πολλά. Δεν χρειάζεται όμως να είσαι λουθηρανός για να «αγανακτήσεις» τη σήμερον ημέρα, όχι μόνον με την πολιτική των τραπεζών, αλλά και με την πολιτική των ΗΠΑ ή τις τακτικές των ΗΠΑ στον πόλεμο και σε επίπεδο πρεσβειών, όπως διέρρευσαν από τα Wikileaks. Πώς γίνεται άραγε κάποια άτομα να ξεμπροστιάζουν τις μυστικές υπηρεσίες και να μην παθαίνουν καν «διάστρεμμα»; Τι είναι επιτέλους τα απόρρητα έγγραφα της CIA, της NSA και του STRATFOR και βγαίνουν έτσι σωρηδόν στα ΜΜΕ, λες και πρόκειται να δημοσιευθούν σε περιοδικά κίτρινου τύπου; Να τονίσουμε για όσους δεν γνωρίζουν πως δεν πρόκειται για τη ζωή της J-Lo, αλλά για διαβαθμισμένα έγγραφα από τα οποία εξαρτάται στην κυριολεξία το διπλωματικό και στρατιωτικό κύρος των Η.Π.Α, κύρος που εξαιτίας και αυτών των εγγράφων έχει φτάσει να ταυτίζεται με αυτό του περιπλανώμενου πνευματιστή.


Ας συνεχίσουμε, όμως, με την παράθεση των οικονομικών μελετών και στη συνέχεια αναλύουμε τα ρεύματα τύπου Zeitgeist. Πολλοί υποστηρίζουν πως η οικονομική κρίση του ’29 έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία και προκάλεσε τον Β παγκόσμιο. Επίσης πολλά έχουν ειπωθεί γι’αυτό τον «περίφημο» πληθωρισμό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που έφερε στο πολιτικό προσκήνιο τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων. Τις λεπτομέρειες όμως ούτε μας τις ανέλυσαν, ούτε και τις ψάξαμε. Ας δούμε, όμως, τι γράφει η νομικός Ellen Brown στο βιβλίο της «Web of Debt». Η Brown υποστηρίζει πως το γεγονός της χρηματοδότησης του Χίτλερ από Εβραίους τραπεζίτες αποτελεί την μισή ιστορία. Ο Χίτλερ χρηματοδοτήθηκε από τους Εβραίους τραπεζίτες, όντως, στην αρχή για μια πληθώρα λόγων, αλλά πιο πολύ για να αποτελέσει το αντίβαρο του Στάλιν, όταν ο τελευταίος ξεφορτώθηκε τον Τρότσκυ, ο οποίος υπηρετούσε αλλότρια τραπεζικά συμφέροντα. Όταν, όμως ο Χίτλερ πήρε την εξουσία ακολούθησε μια διαφορετική «ατζέντα».

Τότε στη Δημοκρατία της Βαιμάρης τα ίδια φαινόμενα κερδοσκοπίας απαντούσε κανείς με αυτά που απαντά τη σήμερον ημέρα. Για να είμαστε ειλικρινείς τα ίδια φαινόμενα κερδοσκοπίας παρατηρούνται από την ημέρα που ο George Washington ίδρυσε την Fed (Federal Reserve), παρά τις εκκλήσεις του Βενιαμίν Φραγκλίνου να μην το κάνει, καθότι ανέκυπταν ζητήματα αντισυνταγματικότητας. Και είχε δίκιο, γιατί η Fed σύντομα πλημμύρισε την αγορά με χρεόγραφα οδηγώντας στην πρώτη οικονομική κρίση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως διαβάζουμε από τον χρηματιστηριακό αναλυτή Πάνο Παναγιώτου.

Για να μην μακρηγορούμε, η κατάσταση στη Γερμανία είχε ως εξής. Η τότε Reichsbank (σημερινή Bundesbank), βρισκόμενη υπό τον έλεγχο ιδιωτών, πλημμύρισε την αγορά με μάρκα (κάτι σαν τα σημερινά χαρτιά δηλαδή που τα αποκαλούμε χρήμα), δίνοντας την ευκαιρία στους κερδοσκόπους να «σορτάρουν» το μάρκο. Ως γνωστόν το «σορτάρισμα» είναι μια χρηματοπιστωτική διαδικασία στην οποία ο κερδοσκόπος δανείζεται κάτι που δεν έχει (μάρκο π.χ) το πουλάει στην αγορά των ομολόγων και βγάζει χρήμα αγοράζοντάς το ξανά σε χαμηλότερη τιμή (μας θυμίζει κάτι αυτό;). Αυτή η διαδικασία κατέστη εφικτή γιατί η τότε ιδιωτική Reichsbank (δεν ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο των Nazi) τύπωνε μάρκα αφειδώς και όταν η ζήτηση του μάρκου πλέον είχε φθάσει στα ύψη τότε άλλες ιδιωτικές τράπεζες άρχισαν να τυπώνουν μάρκα με τη σειρά τους. Το αποτέλεσμα; Ένα αδιαχείριστο χρέος και πληθωρισμός, ο οποίος ακουμπούσε «την στρατόσφαιρα». Για να πάρει κάποιος ένα καρβέλι ψωμί, χρειαζόταν ένα «βαγονάκι» γεμάτο λεφτά!



Τότε ο Χίτλερ έκανε το αδιανόητο, το ανήκουστο, το ασυγχώρητο για τους τραπεζίτες. Κρατικοποίησε την Reichsbank και «έσφιξε τα λουριά». Πλέον νομοθετικά μόνον η τράπεζα που ανήκε στο κράτος μπορούσε να τυπώνει μάρκα και στη συνέχεια να τα δανείζει. Το πιο σημαντικό, όμως ήταν η έκδοση των λεγόμενων Treasury certificates, εγγράφων δηλαδή, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να φτιαχτούν κολοσσιαία έργα, όπως οι τεράστιοι αυτοκινητόδρομοι, αντιπλημμυρικά φράγματα και άλλες δομές υπαγόμενες στο λεγόμενο Infrastructure. Το κόστος είχε υπολογιστεί τότε σε 1 δις (μάρκα), αλλά υπό τον εξής κανόνα. «Για κάθε μάρκο που θα εκδίδεται από την τράπεζα απαιτούμε το αντίστοιχο χρηματικό ανταποδοτικό όφελος της εργασίας αξίας ενός μάρκου ή των αγαθών αξίας ενός μάρκου που παράγονται».


Οι τραπεζίτες ορκίστηκαν να τον αφανίσουν μετά από αυτό και άρχισαν να σαμποτάρουν ακόμα και τις εξαγωγές της Γερμανίας, αλλά και για αυτό η κυβέρνηση είχε λύση. Το κράτος αντάλλασε αγαθά και εξοπλισμό απευθείας με τα άλλα κράτη, παρακάμπτοντας τους διατραπεζικούς μεσάζοντες (η Βενεζουέλα κρατάει αυτό το σύστημα μέχρι και σήμερα, γι αυτό ο Τσάβες στα μάτια των δυτικών είναι ο «δράκος της Αποκάλυψης»). Χαρακτηριστικό «αστείο» που έμεινε από εκείνη την εποχή ήταν ο διάλογος του Hjalmar Schacht (άνθρωπος του Rothschild, ο οποίος διετέλεσε για μια περίοδο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής τράπεζας και αντιτάχθηκε πεισματικά στις οικονομικές «καινοτομίες» που αναφέραμε πιο πάνω). Σύμφωνα με τον διάλογο, κάποιος Αμερικανός τραπεζίτης απευθυνόμενος στον Schacht είπε το εξής: « Dr Schacht πρέπει να έρθετε στην Αμερική, εκεί οι τράπεζες είναι γεμάτες χρήμα και αυτό είναι το πραγματικό banking». Η απάντηση του Schacht ήταν μνημειώδης: «Και εσείς πρέπει να έρθετε στην Γερμανία, δεν υπάρχει ίχνος χρήματος, και αυτό είναι το πραγματικό banking».

Η συνέχεια είναι γνωστή, οι τραπεζίτες δεν το ανέχονται αυτό και οδηγούν την Ευρώπη σε πόλεμο, μέσω της Αγγλίας και της Αμερικής ακόμα και μέσω του μισητού τους εχθρού Στάλιν. Χαρακτηριστικό ρηθέν από τα αρχεία των Ναζί, όπως θα δούμε παρακάτω είναι το ότι «φθάσαμε πολλές φορές στη νίκη, όταν ηττηθήκαμε μπροστά στις πύλες της Μόσχας και του Στάλινγκραντ και ποιος ευθυνόταν γι’αυτό; Οι προμήθειες των Αμερικανών στον Στάλιν! Όταν σχεδόν φθάσαμε να κάνουμε τη Μεσόγειο, γερμανική λίμνη αλλά και πάλι ηττηθήκαμε, γιατί οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι μπήκαν στη μέση. Τέλος, όταν ήμασταν σε θέση να παράγουμε τον πύραυλο “V” και οι Άγγλοι βομβάρδισαν ανηλεώς τα εργοστάσιά μας. Αυτά δεν πρόκειται να τους τα συγχωρήσουμε ΠΟΤΕ!!!»
Βέβαια εδώ έρχεται και αναρωτιέται κάποιος, γιατί ο Χίτλερ να εμπλακεί σε έναν πόλεμο εισβάλλοντας στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά ο ακαδημαϊκός του πανεπιστημίου του Calgary, Chris Bellamy, στο βιβλίο του «Absolute War», φλερτάρει με το σενάριο του τι θα γινόταν αν ο Χίτλερ δεν είχε επιτεθεί. Σύμφωνα με τον Bellamy, αν ο Χίτλερ δεν εισέβαλλε στην πρώην ΕΣΣΔ, τότε κάποια στιγμή ο Στάλιν θα εισέβαλλε στην Γερμανία. Αυτό φαίνεται πιο συγκεκριμένα από τον καυγά που είχε ο Στάλιν με τους Ζούκοφ και Τιμοσένκο, όταν οι τελευταίοι του παρουσίασαν πλάνο προληπτικής επίθεσης εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων που συγκεντρώνονταν στην Πολωνία και ο Στάλιν αφού τους έβρισε και τους απείλησε με εκτέλεση ολοκλήρωσε με το «Δεν ήρθε η ώρα ακόμα να τα βάλουμε με τον Χίτλερ».

Τι κοινό, όμως, μπορεί να έχουν όλα αυτά με το σήμερα; Και πάλι η Γερμανία κατηγορείται για προβολή ισχύος σε ευρωπαϊκό χώρο, τείνει προς απομόνωση από τη διεθνή κοινότητα, λόγω των μέτρων λιτότητας που έχει επιβάλλει στον ελληνικό λαό με αποτέλεσμα να προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση στην Αθήνα και χιλιάδες αυτοκτονίες σε Ελλάδα και Ιταλία, και εμμένει τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας προς δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρωπαϊκής Γερμανίας. Όλα τα παραπάνω ισχύουν και είναι αποτρόπαια, αλλά οι Γερμανοί δεν έχουν απωθημένα με τους Έλληνες. Εκείνο το οποίο φρίττει είναι ο οικονομικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ των τραπεζιτών (και πάλι) ή των λεγόμενων «αγορών» με τους Γερμανούς, με φόντο τον ελληνικό λαό. Ορισμένα ΜΜΕ, που είναι γερμανικά φερέφωνα επαναλαμβάνουν συνεχώς το «σκεφτείτε την Βαϊμάρη», αλλά τι έχει να σκεφτεί κάποιος από μια παραπαίουσα Δημοκρατία πέραν από τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω; Προφανώς και ενώ τα πράγματα δείχνουν πως οι αγορές πιέζουν τους Γερμανούς, στην ουσία το αντίθετο συμβαίνει, οι Γερμανοί πιέζουν τις αγορές, όσον αφορά δε την ανθρωπιστική κρίση και την κοινωνική ανισσοροπία, οι πάντες από τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία έχουν ξεσηκωθεί εναντίον των τραπεζιτών, του 1% που κλέβει, κερδοσκοπεί και «δολοφονεί» εις το όνομα της απληστίας και τι ζητάει; ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ! Και διαρθρωτικά ποιο κράτος δύναται να το κάνει αυτό; Δυστυχώς η Γερμανία, με τους δικούς της όρους. Τα σοκ δεν τελειώνουν όμως σε οικονομικό επίπεδο, υπάρχει και η πολιτική πτυχή του θέματος, η οποία οδηγεί σε «εναλλακτικές Γεωπολιτικές δομές».

Σύριοι είναι έτοιμοι να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα..Στον ποταμό Εβρο κατευθύνονται για ενισχύσεις 1.800 συνοριοφύλακες..

ΔΕΝΔΙΑΣ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ...
Στον ποταμό Εβρο κατευθύνονται 1.800 συνοριοφύλακες μαζί με πλωτά υπό τον φόβο κύματος μετανάστευσης λόγω και των γεγονότων στην Συρία, όπως ανέφερε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Ν. Δένδιας, σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους μετά την συνάντηση με τον πρωθυπουργό.

«Υπάρχει τεράστια ανησυχία. Αυτό το οποίο συμβαίνει τώρα, που συζητάμε, επίσης με την έγκριση του πρωθυπουργού, είναι ότι 1.800 συνοριοφύλακες μετακινούνται ήδη προς τον ποταμό Έβρο, μαζί με πλωτά σε πρώτη φάση. Ήδη σήμερα μετακινούνται έξι πλωτά και μέχρι το τέλος του μήνα θα φτάσουμε στα 26 νέα πλωτά, ώστε επιτέλους, να επιχειρήσουμε τη "σφράγιση" του Έβρου. Αυτό το οποίο επιδιώκουμε είναι να σταματήσει η Ελλάδα να είναι ξέφραγο αμπέλι», τόνισε ο κ.Δένδιας.
Οσον αφορά τους αστυνομικούς που διατίθενται για την φύλαξη διαφόρων στόχων, ο κ. Δένδιας δήλωσε «καταρχήν, αμέσως μετά τις εκλογές είχε δημιουργηθεί ειδική επιτροπή από ανώτατους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία μελέτησε το θέμα των αστυνομικών, που διατίθενται για τη φύλαξη διαφόρων στόχων. Η επιτροπή αυτή εξέδωσε το πόρισμά της, το οποίο παρέδωσα σήμερα στον πρωθυπουργό. Ο κ. πρωθυπουργός το ενέκρινε και από την υλοποίηση των μέτρων του πορίσματος, αυτό το οποίο επιτέλους θα συμβεί είναι ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός αστυνομικών και μέσων, δηλαδή 1.500 αστυνομικοί, 100 αυτοκίνητα και 60 μοτοσυκλέτες, θα ριχθούν στη μάχη για τη δημόσια ασφάλεια. Θα σταματήσουν να φυλάσσουν ειδικούς στόχους, δηλαδή διάφορα πρόσωπα. Και θα ριχθούν στη μάχη κατά του εγκλήματος, στη μάχη για την ασφάλεια του Έλληνα πολίτη.
Σε ερώτηση για το αν πρόκειται και για αξιωματούχους που αφορούν και τον πολιτικό κόσμο, ο κ. Δένδιας τόνισε: «Βεβαίως. Μιλάμε για όλους. Επαναλαμβάνω: μιλάμε για όλους. Θα κάνει αναλυτικές ανακοινώσεις ο εκπρόσωπος της ΕΛ. ΑΣ. Αλλά μιλάμε για όλους και το ξαναλέω: εξοικονομείται ένας πολύ μεγάλος αριθμός, 1.500 αστυνομικούς.

Θύμα μανιακού η 15χρονη, σύμφωνα με το DNA-Συγκρατημένα αισιόδοξοι οι γιατροί

Σε θρίλερ εξελίσσεται η υπόθεση του άγριου ξυλοδαρμού της 15χρονης κοπέλας στην Πάρο, καθώς τα αποτελέσματα DNA που έγιναν στο σώμα και τα ρούχα της, έδειξαν πως υπάρχουν ίχνη από ανδρικό βιολογικό υλικό!

Πλέον, επιβεβαιώνεται το σενάριο που ήθελε την ανήλικη να έχει πέσει θύμα μανιακού, ο οποίος την κακοποίησε βάναυσα. Μάλιστα, κάποιες εκχυμώσεις που βρέθηκαν στο σώμα της, σύμφωνα πάντα με την ιατροδικαστική έκθεση, δεν οφείλονται στην πτώση και πλέον το ενδεχόμενο του ατυχήματος καταρρίπτεται.

Τα νέα δεδομένα επιβάλλουν οι έρευνες να κινηθούν άμεσα, καθώς αυτό που συνέβη στις 7:30 περίπου το βράδυ της περασμένης Κυριακής στη Χρυσή Ακτή της Πάρου, αποτελεί πρωτοφανές περιστατικό.
Για πρώτη φορά σήμερα οι θεράποντες ιατροί του Αττικού, όπου νοσηλεύεται η 15χρονη, εμφανίστηκαν αισιόδοξοι για την πορεία της κοπέλας, καθώς δείχνει σημάδια σταθεροποίησης. Παράλληλα, η αστυνομία συνεχίζει τις έρευνες για τον εντοπισμό του δράστη, καθώς και για τον εντοπισμό του κινητού της άτυχης κοπέλας. Σύμφωνα με την μητέρα της, το κινητό σταμάτησε να λειτουργεί λίγα λεπτά πριν βρεθεί η κοπέλα και η αστυνομία εικάζει ότι μπορεί να βρίσκεται στην κατοχή του δράστη.

Εκεί μας έφτασαν: Οι πρώτες ένοπλες ομάδες ασφαλείας από πολίτες είναι γεγονός!

Λαμία-Το έλλειμμα εσωτερικής ασφάλειας που βιώνει η χώρα ανάγκασε για πρώτη φορά τους πολίτες μιας επαρχιακής περιοχής να αυτο-οργανωθούν σε ένοπλες ομάδες περιφρούρησης των ζωών και των περιουσιών τους.

Οι πρώτες ένοπλες ομάδες αυτοπροστασίας πολιτών έκαναν την εμφάνισή τους στην περιοχή του Μοσχοχωρίου Λαμίας και ήρθαν ως αποτέλεσμα επιθέσεων αλλοδαπών σε κατοίκους της περιοχής και λεηλασίας των αγροτικών τους μηχανημάτων επί καθημερινής βάσεως!

Οι πολίτες έχουν ζητήσει αύξηση της αστυνομικής παρουσίας, αλλά το αίτημα τους είχε περιορισμένη ανταπόκριση καθώς δεν υπάρχουν ούτε αρκετοί ατυνομικοί, ενώ και τα οχήματα που έχουν είναι περορισμένα καθώς λίγα λειτουργούν λόγω έλλεψης κονδυλίων συντήρησης. 

Έτσι η αυτοοργάνωση σε μονάδες αυτοάμυνας ήταν μονόδρομος: Περίπου τριάντα ένοιπλοι κάτοικοι έχουν οργανώσει ομάδες περιφρούρησης και εκτελούν περιπολίες με τις κυνηγετικές τους καραμπίνες στα χωράφια για να εντοπίσουν τους δράστες που προκαλούν μεγάλες φθορές στα μηχανήματα, ξηλώνοντας τα καλώδια για να βγάλουν μπαταρίες ή αντλώντας πετρέλαιο από τα ντεπόζιτα ή ξηλώνοντας χάλκινα καλώδια.

Οι ζημιές χρειάζονται τουλάχιστον δυο ή τρεις ημέρες για να αποκατασταθούν, πέρα από το κόστος αντικατάστασης, αλλά το μεγαλύερο πρόβημα είναι ότι διακόπτεται η καλλιέργεια και το πότισμα των χωραφών με αποτέλεσμα οι αγρότες να βρίσκονται στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Έτσι, αποφάσισαν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους, με απρόβλεπτη κατάληξη στην περίπτωση που εμπλακούν σε μάχη με τους αλλοδαπούς κακοποιούς.

Οι ομάδες αυτοπροστασίας έχουν στελεχωθεί κυρίως από νέους της περιοχής που έχουν υπηρετήσει στις ειδικές δυναμεις ή από μεγαλύτερους που γνωρίζουν καλά την χρήση πυροβόλων όπλων. Οι ομάδες είναι συνήθως τριών ατόμων και οι περιπολίες τους έχουν μειώσει τις εκλοπές κατά 80% ήδη από τις πρώτες ημέρες!

Στα ύψη η τηλεθέαση της ΕΤ1 για εννέα ολόκληρες ώρες!

Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αυτοί και μάλλον κάνουν θαύματα! "Μαξιλαράκι" στην τηλεθέαση τηςδημόσιας τηλεόρασης βάζει το Λονδίνο για τις επόμενες δύο εβδομάδες, κάτι που φάνηκε από την πρώτη κιόλας μέρα. Η ΕΤ1 που κουβαλάει το μεγαλύτερο μέρος των αθλημάτων, κατάφερε...


να ξεφύγει από τα ποσοστά της -συνήθως κυμαίνονται μεταξύ 0,5% και 2%- και να καταγράψει ρεκόρ διάρκειας 9 ωρών! Το Σάββατο, από τις 11:00 το πρωί μέχρι τη 01:30 το βράδυ, η ΕΤ1 συγχρόνισε το ρολόι με το Λονδίνο, προβάλοντας: BEACH VOLLEY, ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ, ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ ΔΡΟΜΟΥ, ΞΙΦΑΣΚΙΑ, ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ, ΕΝΟΡΓΑΝΗ, ΤΕΝΝΙΣ. Μεταξύ 11:30 και 20:30, τα νούμερα ήταν διψήφια. Την ώρα της ενόργανης ξεπέρασαν και το 33%!

Με φανατικούς οπαδούς, η κολύμβηση που προβάλλει η ΝΕΤ, κράτησε ακόμα και το 22% των τηλεθεατών στο κανάλι.

Με δεδομένη την καλοκαιρινή ...φτώχεια των ιδιωτικών καναλιών, φαίνεται πως η ΕΡΤ θα έχει την τιμητικής της τις επόμενες εβδομάδες.

Στο όνομα του κέρδους κάνουν τη Θράκη Κόσοβο

Η γεωγραφική κρισιμότητα της συγκε­κριμένης περιοχής και ζώνης είναι η αθέ­ατη πλευρά του θέματος. Πριν από αρκε­τούς μήνες η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέ­ου είχε διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην… αξιοποίηση της Θράκης και είχε θέσει κα­τά προτεραιότητα την προώθηση για υλοποίηση αυτών των ιδεών και σχεδιασμών...
Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε ότι ένα από τα ρεπορτάζ εκείνης της εποχής έγραφε: «Ελλάδα, η πρώτη γερμανική αποικία στη Δυτική Ευρώπη», ούτε και ότι κάποιοι «φι­λέλληνες» επιχειρηματίες ανέλαβαν να σώσουν τη Θράκη.

Άνθιμος: Δεν θα δεχτούμε τρίτους ως επικυρίαρχους

Δυστυχώς στη Θράκη σήμερα τα πράγματα έχουν αρχίσει να γίνονται επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα, με την ελληνική κυβέρνηση να είναι απούσα και εκεί να αλωνίζουν και να προετοι­μάζονται κάποιοι φίλοι του Φούχτελ σε συνερ­γασία με Γερμανούς και ντόπιους επιχειρημα­τίες να αναλάβουν δράση, αδιαφορώντας για τις σοβαρές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρ­ξουν για την εθνική ασφάλεια της χώρας και ιδιαίτερα αυτής της ευαίσθητης περιοχής.

Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό προπαγάν­δας για την αναγκαιότητα της δημιουργίας ειδικής ζώνης δουλοπαροικίας, έχει ξεσπα­θώσει εκφράζοντας τις σοβαρές επιφυλάξεις του για τα περίεργα αυτά σχέδια ο μητροπο­λίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, που βλέ­πει και άλλου είδους κινήσεις να αναπτύσσο­νται… και προειδοποιεί την ελληνική πολιτεία, η οποία μέχρι σήμερα «κωφεύει και αδιαφο­ρεί», να δράσει και να σχεδιάσει μια εθνική αναπτυξιακή πολιτική στη Θράκη.

Συμβαίνουν «σημεία και τέρατα», ειδικά σε ό,τι αφορά τη δημιουργία και την αναγκαι­ότητα της ΕΟΖ και όσα ακούστηκαν κατά τη διάρκεια του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης στο οποίο, όπως καταγγέλλει και ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, μίλησαν πολλοί «φιλέλληνες», κυρίως επιχειρηματίες και τοπικοί επαγγελματίες που με πάθος «σπρώχνουν» τα πράγματα προς τη «σωτήρια» αυτή λύση.

Ο μητροπολίτης αμφισβητεί και ανησυχεί μάλιστα για όλα αυτά που γίνονται εν κρυπτώ στα παρασκήνια και γι’ αυτό εξαπολύει τους κεραυνούς του ζητώντας περισσότερη διαφά­νεια για τη δράση αυτού του Χρηματοοικονο­μικού Φόρουμ…

«Για να πέσουν τα προσωπεία» είπε «θα ήταν ιδιαίτερα επωφελές να δημοσιοποιηθούν οι βασικές παράμετροι του Forum. Πόσα και ποια είναι τα μέλη του; Ποιες δράσεις, ποια έργα, ποιες πρωτοβουλίες του Forum συνοδεύουν την προώθηση της ΕΟΖ; Ο λαός μας οφείλει να τα πληροφορηθεί, προκειμένου να αξιολογή­σει τη συνολική πρόταση στην περιοχή».

«Επιμένω» επισημαίνει με ένταση ο ιεράρ­χης του Έβρου «και θα συνεχίσω εντονότερα να επιμένω ότι το προβατόσχημο “Economic Forum of Thrace” και η προώθηση των απόψε­ών του θα είναι η καταστροφή της ιδιοπροσωπίας και της εδαφικής ανεξαρτησίας της Θρά­κης».

Ποιοι κρύβονται

Ακολουθεί μια επιγραμματική αναφορά των ζητημάτων που προκαλούν την ιδιαίτερη ανησυχία του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλε­ως και όλων όσοι εξακολουθούν να μην… κοι­μούνται ήσυχοι από τη φιλελληνική και φιλάνθρωπη δράση του Φούχτελ και των… φίλων του. Έτσι, λοιπόν, ο μητροπολίτης:

Επισημαίνει: Η εμμονή στην ιδεοληψία θε­σμοθέτησης ΕΟΖ στη Θράκη είναι άκρως επι­κίνδυνη και διόλου αθώα. Η διαφοροποίηση του γεωγραφικού μας διαμερίσματος από την υπόλοιπη πατρίδα μας θα είναι απαρχή εδα­φικής ανεξαρτητοποιήσεως.
Θυμίζει: Υπήρξαν ευεργετικοί Αναπτυξι­ακοί Νόμοι για την περιοχή, αλλά δυστυχώς σκυλεύτηκαν. Υπάρχουν ακόμα τρόποι για τη διακοπή της οικονομικής αιμορραγίας της Βορείου Ελλάδος προς τις πέριξ βαλκανικές χώρες.

Τονίζει: Η ελληνική Θράκη έχει ιδιαιτερό­τητες και ιδιοπροσωπία, γνωστά σε όλους, φί­λους και εχθρούς, που δεν επιτρέπουν την οι­κονομική διαφοροποίησή της από τον εθνικό κορμό. Υπάρχουν νόμοι, μέτρα, σχεδιασμοί και «εργαλεία» για την αναπτυξιακή στρατη­γική της ευρύτερης περιφέρειας.

Εξομολογείται: Όσοι ζουν στη Θράκη αγωνιούντες και αγωνιζόμενοι για το μέλλον της, τρομάζουν όταν βιώνουν ξαφνικά την εισβο­λή διαφόρων «σωτήρων» της οι οποίοι δεν έχουν διαχρονική και σταθερή παρουσία στον τόπο μας, ούτε προτείνουν διάφανους στό­χους, αλλά αντιθέτως με βάση πρόσφατα δημοσιεύματα καθίστανται αμφιλεγόμενες μέχρι και ύποπτες οι εν λόγω «σωτήριες» δι­ασυνδέσεις.

Προειδοποιεί: Να μην ανοίξει στη Θράκη η πόρτα σε κατεστρωμένα «σχέδια επί χάρτου» που η επίκαιρη οικονομική δυσπραγία «βο­λεύει» την ύποπτη εφαρμογή τους. Δεν είναι καιρός για απομονωτισμούς. Το σοβαρό πρό­βλημα της Θράκης είναι άλλης μορφής και όχι μόνο οικονομικό… Η θεσμοθέτηση ΕΟΖ στην περιοχή μας θα είναι μία ομολογία ότι χάνου­με τη μάχη και παραδινόμαστε ως κοινωνία σε τρίτους επικυρίαρχους.

Κάνει έκκληση: Να σταματήσει ο κλεφτο­πόλεμος που διεξάγεται «εν κρυπτώ και παραβύστω» από μία κυρία, πίσω από την πλάτη μας, κάτω από τα πόδια μας, χωρίς να αρθρώ­νεται επίσημα και υπεύθυνα ολοκληρωμένη πρόταση.

Τέλος, τονίζει ότι στη Θράκη υπάρχουν και λειτουργούν θεσμοί, φορείς, οργανισμοί, υπάρχουν και οι πολίτες της που σηκώνουν το βάρος της προοπτικής και του μέλλοντός της. Και τονίζει με νόημα ότι ο δικός μας φόβος δεν είναι ανυπόστατος ούτε φανταστικός…