Grote Zus was niet echt een fan van het oorspronkelijke patroon. Het zakje op het rokje vond ze maar niets. 'Zo groot moeten zakjes toch niet zijn, mama! En daarbij... in een rokje met zakjes horen 2 zakjes en niet 1'. (Aaaahhh, de logica van een zesjarige..) Dus.... paste mama het rokje een beetje aan.
De stofjes koos mijn grote dochter zelf. Er werd wat heen-en-weer gekibbeld over welke stof nu aan de buitenkant hoorde, maar uiteindelijk raakten we eruit. Ik adviseerde mijn dochter (lees: met lichte dwang, dat voorrecht heb je dan wel als mama) om toch het blauwe stofje langs de buitenkant te houden. De hartjes heb ik ooit al eens gezien als een gordijn op een kinderkamer. Ze ging akkoord, maar enkel en alleen als het hartjesstofje dan volledig aan de binnenkant mocht zitten én dat er hartjes zichtbaar waren langs de buitenkant én dat er ook hartjesknopjes op genaaid werden.
Tja, ze heeft een eigen willetje, die dochter van me. Vraag me toch wel af van wie ze dat heeft...
