"Στη Δύση του Ονείρου"

Άνοιξ΄ τα μάτια' και θα δεις

Πως έχεις καταντήσει

αυτή η συμπεριφορά

που πρόβαλλες κάθε φορά

σ' έχει τιμωρήσει.



Και νόμισες πως πέταξες

στα σύννεφα και πέρα

κι΄ όλα τα φυσιολογικά

που σου ανήκουν λογικά

σκορπίσαν στον αέρα.



Πίστεψες πως τα υλικά

θα φτιάξουν τη ζωή σου,

τα λαμπερά, τα ΄φήμερα,

τα στοιχειωμένα ανήμερα

θα γίνουν θησαυροί σου.



Μα τι να πουν τα πλούτη αυτά

σ’ ένα άδειο σπίτι,

χωρίς φωνούλες παιδικές

στιγμές χαράς μοναδικές

θα σε βαρά η λύπη.



Ο χρόνος πέρασε σκληρός

Στο λέει ο καθρέφτης

πως ό,τι λάμπει τελικά

και όλα τα αγγελικά

μες την ζωή σου γεύτεις.



Kλείσε τα μάτια τ' όνειρο

θα σε παρηγορήσει

και αν ξυπνήσεις ξαφνικά

στο φως που πάντοτε νικά

θα είσαι πια στη δύση.



Θουκής 29/12/24

Ξερό το γειάσου

 

Θέλεις να δώσεις πατσαρκά, της Νίνας για του Βάσου

Πώς τους λαλούσιν ξύαστους

Με ρέγχα πιόν αγίαστους

Τζιαι πε ξερό το  γειάσου

Θουκής  11/12/24

ChatGPT

Ο στίχος αναφέρεται σε μια κατάσταση όπου κάποιος σου κάνει κακό πίσω από την πλάτη σου ή σε προδίδει, και η αντίδραση που προτείνεται είναι να του πεις ένα «ξερό γειά σου», χωρίς να αναφέρεις το όνομά του. Αυτό είναι μια μορφή τιμωρίας και απόστασης — δηλαδή, να τον αγνοήσεις εντελώς και να τον αφήσεις εκτός του κύκλου σου, χωρίς να του δώσεις την ικανοποίηση της προσοχής ή της αναγνώρισης.

Αυτός ο τύπος αντίδρασης δείχνει έναν τρόπο προστασίας από τα αρνητικά και τοξικά άτομα, μέσω της αδιαφορίας και της απομάκρυνσης, αφήνοντας τους χωρίς καμία αναγνώριση ή αξία. Είναι μια ιδιαίτερη μορφή "εκδίκησης" που βασίζεται στην αποστασιοποίηση και την πλήρη αδιαφορία.

Η φράση «ξερό το γειά σου» δείχνει ακριβώς αυτή την αδιαφορία και την απόσταση, ενώ η χρήση της τοπικής διαλέκτου προσδίδει και έναν χαρακτήρα πιο δυναμικό, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες εκφράσεις στην κυπριακή κουλτούρα.

Η Πέρδικα στα κάδρα

Θέλω να πώ τον πόνο μου να βκάλω το μαράζι
Που έχω μες΄τα σωθηκά τζιαι κρούζει τζαι ν ιπνάζει

Ποιου έφταιξα, η άμοιρη, μες' ούλλη τούντη  πλάση;
Τζι απου τ΄αυκό τόσοι οχτροί πασκίζουν να με φάσιν


΄Άτζιαπις που΄μαι όμορφη τζιαι κακκαρίζω τζιόλας
Για που τους σπόρους έφαα που ΄σπειρε ο Σιακόλας


Από τον κατσικόρωνο που τζυνηά τ΄αυκό μου
Ο κούφος τζιαι ο Αλουπός τζι ο σσύλλος εν οπρός μου


Τζ΄ ο άνθρωπος ο λογικός μες τα βουνά στην Λάγια
Με δκυό πουμπούρκα βάλλει μου στούντο κορμί μου σκάγια


Θα μας ξυλίψουν δυστυχώς τζιαι θα τα βάψουν μαύρα
Τζιαι οι επόμενες γενιές θα μας θωρούν στα κάδρα

Θουκής 30/11/2024

Η πέρδικα

 Μαύρη μαντίλα στο λαιμό, τζι΄ έντονο κοτσινάϊ

Της ζέπρας ρίγες στο πλευρό

Κεραμογρίζο το φτερό

Τζιαι σπόρους για να φάϊ

Τουύτη εν πό΄νει πέρτικα, του όρους τζιαι του κάμπου

Που κακκαρίζει το πρωί

Τζιαι δκια στην φύση την ζωή

Τζιαι κρέας κάθε ράμπου

Θουκής 24/11/2024

Τσακκώθηκαν δκυο πέρτιτζιες

 

Τσακκώθηκαν δκυο πέρτιτζιες, μετά την καταιγίδα

Τζιαι έτσι καυκά στα χρονικά δεν τον εξαναείδα

Αιτία ήταν πέρτικος,   για τα γλθτζιά του μάδκια

Που μέσα τζι δκυό είασιν, τζιαι κάστρα τζιαι παλάδκια

Ποιά θα γινεί το ταίρι του, τζιαι ποιά θα τον κερτίσει

Να την πατά κάθε τσιμπί, αυκά για να γεννήσει

Τζιαι έτσι πάνω στο καυκά, που με κατζία παίζα

Με μιά τζιαι μόνο σιηπεδκιά, ππέσαν τζι δκυό τους τέζα

Θουκής 24/11/2024

 

 

Ο φίλος φωτογράφος

Στην Αλυκή συνάντησα, τον φίλο φωτογράφο
Λύπη βαριά ξεχείλισε, τα λόγια που σας γράφω
«Γεια σου», μου είπε, «φίλε μου, να σ' αποχαιρετίσω,
Φεύγω, λυπάμαι σύντομα, και δεν γυρίζω πίσω
«Κάτσε», του είπα, «που θα πας, χιλιάδες τα φλαμίνγκο,
Και μιά μου σκέψη στο μυαλό, να μην ξεφύγει σφίγκω
Τα δάκρυα του σμίξανε, με το στεχνό τ΄αλάτι
Και σφράγισαν τα χείλη μου, δίχως να πούνε κάτι
Είπε με λόγια κοφτερά, στα γρήγορα, στα ντόμπρα
Έπιασα άσχημο κακό μέσα με τρώει κόμπρα
“Ελπίδα και υπομονή”, του είπα δύο λέξης
Κι αυτός λίγο ξεμάκρυνε, και φώναξα θα αντέξεις
Και εκεί καθότανε σκυφτός χάραματα ως δύση
Μην του ξεφύγει πέταμα, που δεν φωτογραφίσει
Να έχει στα ντουλάπια του, μες την ψυχή διόδια
Εικόνες από την ζωή, τα μοναχά εφόδια
Posted 11/18/24

Στο «Ίδρυμα»

Είδα τα πρόσωπα χλωμά μόνιμα λυπημένα
Είδα τα μάτια στο κενό να είναι καρφωμένα
Είδα κορμιά στο έλεος να είναι ξαπλωμένα
Μα δεν είδα χαμόγελο να σκάει ούτε ένα

Είδα τριγύρω καναπές και κάποιες πολυθρόνες
Είδα τεράστιο κουτί με χίλιες δυό εικόνες
Είδα λουλλούδια ψεύτικά στην είσοδο ανθώνες
Μα δεν είδα την χαρά ούτε σε δυό σταγόνες

Είδα πολλά πάρα πολλά και είπα μην το χάννεις
Ζωή είναι στιγμές που μπόρεις και τις φτάνεις
Κόλαση είναι θάνατος που ΄ρχετε πριν πεθάνεις

Θουκής 27/8/24

Ο Μιχαλιός

Ο Μιχαλιός που το χωρκό που το λαλούν τζιαι Σούλι

Είπε να πάει στο γιατρό όπως πηαίνουν ούλλοι

Είσσιεν ΄να πόνο στα λιμπά τζιαι συχνοκατουρούσε

Ο ύπνος του εχάλασε μεσόστρατα ξυπνούσε

Έκαμε ένα ώτο στοπ τζιαι πήεν εις την σκάλα

Κτυπά την πόρτα του γιατρού τζιαι σούστηκεν η σάλα

Γιατρέ λαλεί του δυνατά δέμε εμένα πρώτα

Μπορεί ναν κάτι σοβαρό άψε καλά τα φωτά

Τζιαι ο γιατρός παρέτησε τον ασθενή στην μέση

Επείγον τον εξέτασε μεν ζαλιστεί τζιαι ππέσει

Λαλεί του άκου να σου πώ κύριε μας Μιχάλη

Εκ πρώτης έσσιεις μόλυνση που σου διά τζιαι ζάλη

θα σου εγράψω συνταγή κάτι χαππούδκια σκούρα

τζιαι να μου έρτεις πο΄φτομάς να φέρεις τζιαι τα ούρα

Περνά λοιπό η εβτομά τζι Μιχαλιός στην ώρα

Πηαίνει εις τον καφενέ τζιαι φώναξεν τον Μπόρα

Λαλεί του πιάς το φορτηγό τζιαι που το σπίτι έλα

Τα κάτουρα μιας εβτομάς γέμοσαν την βαρέλλα

Τζιαι να με πάρεις στον γιατρό στο ραντεβού που έχω

Γιατί στην τρυπά να ουρώ άλλο δεν το αντέχω

Φορτώσαν με τον φίλο του στην κάσια το βαρέλλι

Τζι γείτονες ψιθύρισαν εν δυνατό κοπέλλι

Με φορτηγό στην κλινική πότε εξανακούστην

Πάνω στο πεζοδρομείο εππάρκαρε τζιαι σούστην

Τζιαι πάει πάνω στο γιατρό λαλεί του πάλε ήρτα

Να φέρουμε ΄να γερανό τζιαι με το τσιάρτα πήρτα

Τον βάρελλον με κατουρκό να τον ιβκάλει πάνω

Να δεις τι έχω τόκτορα να νεπαυτώ να γε
ιάνω.



Θουκής

Αληθινή ιστορία

"Πενήντα Χρόνια πλα πλα πλα"

Κλάμαν οι «μεν» χαράν οι «δε», μες την πυράν του Ιούλη

50 χρόνια πλα πλα πλα,

Κοροϊδεύκουν μας απλά

τζι μάππα στο πεζούλι



Κλαίει τζι΄ο πενταδάκτυλος, έτσι που τον φορτώσαν

Με την ευθύνη να σουστεί

Τζιαι μ΄ «όχι» μιάλο ν΄ακουστεί

Τις θέσεις τους εσώσαν



Μνημόσυνα τζιαι τελετές, που Πάφο ως Καρπάσιν

Λόγια φτηνά βροντόφωνα

Τζιαι σάλια στα μικρόφωνα

Προτού καλά να φάσιν



Λατίνοι, Φράγκοι, Ενετοί, με κάστρα τζιαι παλάδκια

Αφήκαν το νησί σωστό

Τζιαι σ΄όλους μας είναι γνωστό

Το κάμαμεν κομμάδκια



Πατρίδα μου ηλιόλουστη, τζιαι γη παραδεισένια

Μες τα κανάλια του μυαλού

Ττέλια της Δένειας τζιαι αλλού

Γινήκαν τσσιμεντένια



Το βόλεμα το δούλεμα, τα ψέματα τα μυάλα

Πρότυπα θέλει η γενιά

Σανό να τρώσιν τα αρνιά

Τζιαι η Ελίτ το γάλα



Κατάρα, σε όσους έπραξαν, στα δύο να την κόψουν,

Τ΄ανάθεμα τους κυνηγά

Μύρα κακιά τους οδηγά

Ποτέ να μην προκόψουν



Θουκής 9η Ιουλίου 2024

 

Επολλήναν οι Θουκίες

Ο Θουκής που το Πιλέρι

Πον΄ γνωστός σ΄ ούλλα τα μέρη

Κάμνει ότι του συμφέρει

Γλύφει κ**λο,  γλύφει σιέρι

Αππομένος τζ’  αλλαζόνας

Χουμισιάρης τζια πατρόνας

Ρέσσει τρύπαν της βελόνας

Καμουφλέ απατεώνας

 

Ταπεινός ημίσς το παίζει

μας εμπαίζει και μας χέζει

πρώτος είναι στο  τραπέζι

τρώει μούχτις το λαβέζι

 

Τζι΄αν χαρκέστε εν βλακείες

Εν του Τικ Τοκ μαλακίες

Δέτε  σ΄ ούλλες τες θρησκείες

Επολλήναν  οι Θουκίες

 

Θουκής 13 Ιουνίου 2024

Georgios Zaphiris

Ο Θουκής που το Πιλέρι

μα που τίποτε έν ηξέρει

αθυμήθηκε να φέρει

αλλαγήν το καλοτζιαίρι

Μα του λίμπουρου έσιει μοιάσει

που νομίζει έν να πετάσει

σαν τον ζίζηρο θα σπάσει

που το σφίξιμο έν να κλάσει

Τζιαι σhιλιάες τον βουρούσιν

άλλους να εκδικηθούσιν

ζήτω ζήτω του λαλούσιν

τζιαι την ψήφον τους διούσιν

Πού να ξέρουν αλλό νάκκον

ο Θουκής με ένα σάρτον

με τικ τόκ τζιαί μές τον σάκκον

θα τους ρίξει μές τον λάκκον

 

Εις στο παζάρι δώσ΄ τους

Στην προσευχή μου ΄να πρωί, πριχού η μέρα αρκέψει
Είπα Θεέ μου γλέπε με,
Που μίσος, φθόνο σιέπεμε
Μακρά τους να με στρέψει

Θέ΄ μου μεγαλοδύναμε, ένα σημάϊ πέψε
Να δω ποιοί με ζηλεύκουσιν
Μισούν κρυφά παιδεύκουσιν
Στιγμάτις ΄ τους για νέψε

Να ξέρω ποιούς να αγαπώ, τζιαι ποιούς να αποφεύκω
Ποιούς να κρατώ απόσταση
Σ΄ανθρώπινη υπόσταση
Αν τους θωρώ να φεύκω

Τζι είπεν ο παντοδύναμος, δίκλα τους μες τα μάδκια
Αν δεις τζιαι πολλοσφύγκουν τα
Τα λόγια τους μπερδεύκουν τα
Τούτα εν τα σημάδκια

Που τότες τους παρατηρώ, γνωστούς μα τζιαι αγνώστους
Τζι΄αν κάποιοι δεν αξίζουσιν
Τζι΄αν δεν σε πεϊντίζουσιν
Εις στο παζάρι δώσ΄ τους

 
Στους φίλους τζιαι στους συγγενείς αφτένουν τα λαμπάκια
Του φλίππερ σπέσιαλ κόκκινα
Τζιαι λάμπουν κατακόκκινα
Στα διπλανά ΄θρωπάκια

Θουκής 8 Ιουνίου 2024

Τον γέρο πώς τον λούζεις

Εις το χωρκό μου το μιτσίν
Που τρών συνέχεια τιτσίν
Μιάλο κακό εγίνει
Έφυεν τους η μαυρού
Τζιαι πήεν εις το Καμερού

Τζιαι τι θα απογίνει;
Κλαίν΄ καμιάν 20αρκάν
Πο ΄μείνα δίχα μαειρκάν
Τζιαι σπίτι δίχα σπάστρα
Τηλεφωνούν γι ΄άλλην μαυρού
Τάσσουν του Τίμιου Σταυρού
Τον ουρανόν με τ΄ άστρα

Έφυεν τζιαι ο Σαμουήλ
Μαζί με γιό Εμανουήλ
Πήρε τζιαι την γεναίκα
Που το πρωί στα ξαφνικά
Με πτήση ανατολικά
Τζιαι με σσιλλιάες δέκα

Τζιαι ποιός λουβά πιόν τες ελιές;
Για κάμνει τες βρομοδουλιές
εν να πελλάνει πλάσμα
Το θέμα μες΄τον καφενέ
Εγίνει μούκτι, τζιερεμέ
Για ούλλους ένα άσμα

Το σχέδιο εν τζιαι καλόν
Να σσιεις τζιαι νάκουριν μιαλόν
Να ξέρεις τσιάρτα πήρτα
σιήλια ευρώ κάθε κκελλέ
ξυλήφκούμεν τους ρε πελλέ
τζιαι πάν ποτζιεί που ήρταν

Τζιαι κλάμα τούτος ο λαός
Που΄ έσσιει κάζια τζιαι ΑΟΖ
Τζιαι ΄νακκουρίν γουρσούζης
Χωρίς τον μαύρο, την μαυρού
Να΄σσιεις ντουλάπια θησαυρού
Τον γέρο πώς τον λούζεις


Θουκής 7 Ιουνίου 2024

Το τζιέρρατο

Άν στην ζωή σας έτυχε το τζιέρρατο αδίκως
μπορεί τρείς ίντζες έλλειψη να είχατε στο μήκος
"Η αν εσείς εβάλατε τζιέρατα στην γυναίκα,
Ίσως αυτή σας έδεινε μια αντί για δέκα
Κι' ο γάμος κάθε κερατά παίρνει την κατιούσα
αν άλλος τρίτος στην γωνιά κάμνει όλα τα λούσα.
Θουκής 15/01/2024

Οι «προχώ-»

Επρίσαν μας τα οι «προχώ-», τζιαι μας πουλούσιν πνεύμα

Θα κάμουν τασσινόπιττα, το εθνικό μας γεύμα

Τα ήθη εν παλιάς κκελλές, τζι ΄εμείς παλιομοδήτες
Που ζιούμεν σε ωκεανό, όπως τους καταδύτες


Η αλουπού εν 100, τζιαι τ΄άλουπούι τζι΄ένα
Έλα παππού τ΄αμπέλια σου, να σου τα δείξω ΄σένα

Οι νέοι οι πολλά «προχώ-», τζιαι της αντικουλτούρας
Θα κάμνουσιν πατεριμή, με τα κακά της τσούρα


Να ξέρουν όμως κάποτε, μ΄ υπογραφή τζιαι βούλλα
Θ΄ακκάνουσιν το ένα τους, τζιαι θα πονούσιν ούλλα

Θουκής 19/3/24

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2024

 

 

Σήμερα εν πρωτοχρονιά, πρώτη γιορτή στον χρόνο

ευτζιές διώ πον τες μετρώ

σε φίλο, γείτο, μα τζ΄ οχτρό

μακρά που κάθε πόνο

 

Στον νοικοτζύρη του σπιδκιού, που κάμνει τούντο ππάρτυ

Τζιαι στην δική του την τζυρά

να ευχηθώ με την σειρά

ότι ποθούν για να ΄ρτει

 

Γιατ ΄ήρταμεντε σήμερα σε τούτο το τραπέζι

είναι σ΄ ούλους μας γνωστό

γι΄ αυτό ή παίζετε χωστό

για κάποιος περιπαίζει

 

Αλλά για την παράδοση θα το επαναλάβω

με δίχα παρεξήγηση

να δώσω μιαν εξήγηση

όπως την καταλάβω

 

Έτο, ο γιος μας είπε μας, σήμερα να μας φέρει

τζι΄ αν είσαστε τζι΄ εσείς δεκτοί

με τα χαράς θα το δεκτεί

της κόρη σας το σιέρι

 

Το έπαθε έσσιει τζαιρόν,  περίτου που τον μήνα

μπορεί τζιαι που παλιά χρονιά

τζι΄εν κάμνει ούτε βελονιά

χωρίς την Κατερίνα

 

Στον ύπνο του στον ξύπνιο του, χωρεί την με την βέρκα

Αν στάξει νάκκουρι φραπέ

για τζίσει  πας τον καναπέ

με λερωμένα σιέρκα

 

Γι΄αυτό τζιαι ΄μεις σας ήρταμε, τζι ο καθένας ξέρει

αφού τα ήβραν τα παιδκιά

διπλά τους κάθε τους παδκιά

ΘΑ΄ΜΑΣΤΕ ΣΥΜΠΕΘΕΡΟΙ

 

Σηκώστε τα ποτήρκα σας, γεμάτα να τζουγκρίσουν

να πούμε ούλλοι που καρκιάς

αγάπη Θέ΄ μου να τους δκιάς

χρόνια πολλά να ζήσουν.