ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΦΥΛΟ

Ο Αξέλ Λεοτάρ γεννήθηκε γυναίκα το 1969. Από την ηλικία των 20 ετών είναι ακτιβιστής σε οργανώσεις διαφυλικών ενώ ξεκίνησε τη διαδικασία της φυλομετάβασης σε ηλικία 33 ετών. Σήμερα δουλεύει ως κοινωνικός λειτουργός, φωτογράφος αλλά και συγγραφέας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε στη Γαλλία το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο "Το λάθος φύλο" (Mauvais genre) που σε πολύ μεγάλο βαθμό στηρίζεται στις δικές του εμπειρίες ως τρανσέξουαλ. Η συνέντευξη που θα διαβάσετε δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του περιοδικού Tetu.

"Το λάθος φύλο" δεν είναι αυτοβιογραφία. Παρ'όλα αυτά έχεις πολλά κοινά με τον Γκαμπριέλ που είναι ο ήρωας του βιβλίου. Είσαι τρανς, φωτογράφος, άλλαξες φύλο στα 33...

Σε μεγάλο βαθμό είναι όντως η δική μου ιστορία. 'Εχω μπλέξει λίγο την πραγματικότητα με τη φαντασία, οπότε δεν είναι ολόκληρο το βιβλίο αυτοβιογραφικό. 'Hθελα πάνω από όλα να μιλήσω για την κοινότητα των διαφυλικών, τον κόσμο της πορνείας στο δάσος της Βουλώνης, αλλά και τους τρανς που έχουν ενταχθεί στην κοινωνία χωρίς προβλήματα...

Τί αλλάζει όταν κάποιος από γυναίκα γίνεται άντρας;

Ξαφνικά όλα γίνονται πιο εύκολα! Να βρεις δουλειά, να σου εμπιστευτούν μια θέση ευθύνης... Η γνώμη σου αποκτά πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα. Ακόμα και οι γυναίκες σε αντιμετωπίζουν πιο ευνοϊκά. Η εμπειρία μου με έκανε ακόμα πιο φεμινιστή σε σχέση με πριν!

Για ποιο λόγο έγραψες αυτό το βιβλίο;

'Εχω διαβάσει ό,τι έχει γραφτεί για το θέμα, αλλά μου φάνηκε ότι κανείς δεν αναφερόταν σε κάποια ζητήματα. Για παράδειγμα σε κανένα βιβλίο δεν είδα να μιλάνε για την υποχρεωτική στείρωση που επιβάλλεται στους διαφυλικούς. Για να μπορέσει να αλλάξει φύλο ληξιαρχικά ένας άντρας που γίνεται γυναίκα πρέπει να υποβληθεί σε αιδοιοπλαστική, παρά το γεγονός ότι δεν θέλουν όλες να υποβληθούν σε μια τέτοια εγχείρηση. Αντίθετα για τις γυναίκες που θέλουν να γίνουν άντρες η φαλλοπλαστική δεν είναι υποχρεωτική - για τον απλούστατο λόγο ότι οι γάλλοι χειρούργοι δεν ξέρουν πώς να την κάνουν! Τους αφαιρούν όμως τη μήτρα, τις σάλπιγγες και τις ωοθήκες. Μιλάμε για όργανα συνολικού βάρους 150 γραμμαρίων! Το βρίσκω πολύ σημαντικό ένας ετεροφυλόφιλος που δεν γνωρίζει γι'αυτό τό θέμα να μπορέσει να το διαβάσει.

Γράφεις λοιπόν για το μεγάλο κοινό;

Νομίζω ότι πρέπει να τα λέμε όλα και να τα κάνουμε προσιτά σε όσο το δυνατό περισσότερους. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να διαβάσει το βιβλίο ο μέσος αναγνώστης και όχι ως κάτι το ζοφερό ή το σκανδαλιστικό. Θέλω να μπορέσουν να φανταστούν ότι ο Γκαμπριέλ είναι ο γείτονάς τους. 'Η το παιδί τους. Αν ήταν το παιδί τους θέλω να αναρωτηθούν αν θα δεχόντουσαν να το αντιμετωπίζει με αυτό τον τρόπο το κοινωνικό περιβάλλον.

Προσεγγίζεις επίσης και το ζήτημα του HIV όσον αφορά τους διαφυλικούς.

Οι τρανς είναι η πιο ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού σε σχέση με το HIV. 'Ενας στους δύο διαφυλικούς είναι οροθετικός ενώ ανάμεσα σε αυτούς που απασχολούνται στην μη καταγεγραμμένη πορνεία το ποσοστό φτάνει το 80%. Παραδόξως είναι και μία ομάδα για την οποία δεν έχει γίνει ποτέ καμία καμπάνια ενημέρωσης και καμία επιδημιολογική έρευνα. Είναι σαν να μην υπάρχουμε. Αντίθετα στα δημόσια νοσοκομεία υπάρχει ένα πρωτόκολλο αντιμετώπισης των διαφυλικών εξαιρετικά βίαιο.

Στο βιβλίο σου μιλάς για τα δημόσια νοσοκομεία αλλά και τις ιδιωτικές κλινικές. Μιλάμε για ένα σύστημα δύο ταχυτήτων;

Οι κλινικές προσπαθούν να τηρήσουν τις διαδικασίες που έχει θέσει η Διεθνής Ομοσπονδία για την Υγεία των Διαφυλικών και η οποία προβλέπει μάξιμουμ ψυχιατρική παρακολούθηση τριών μηνών. Το δημόσιο νοσοκομείο από την άλλη είναι ένα πραγματικό σφαγείο και πολλοί τρανς βγαίνουν από κει σακατεμένοι. Εκεί η ψυχιατρική παρακολούθηση διαρκεί έως και δύο χρόνια. Μόνο μετά από αυτό το τεράστιο χρονικό διάστημα καλείται να αποφανθεί ο ψυχίατρος αν ένα άτομο είναι πραγματικά διαφυλικό ή όχι για να ξεκινήσει την ορμονοθεραπεία.... Από την άλλη μεριά όταν κάποιος εγκληματίσει η ψυχιατρική παρακολούθηση δεν διαρκεί περισσότερο από ένα-δυο μήνες...

Τί πρέπει να αλλάξει;

Η ψυχιατρική παρακολούθηση δεν πρέπει να διαρκεί πάνω από τρεις μήνες. Μετά από αυτό το διάστημα θα πρέπει να ξεκινούν οι ορμονοθεραπείες και ταυτόχρονα να είναι δυνατή ληξιαρχικά η αλλαγή φύλου. Πρέπει να σταματήσουν οι στειρώσεις και οι υποχρεωτικές εγχειρήσεις. Είναι πρακτικές που θυμίζουν στρατόπεδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Mε αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ορατότητας των Διαφυλικών, όπως έχει οριστεί η 31η Μαρτίου.

ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΡΟΥΣΟ / ΑΤΕΛΙΕ

Ο Φρανσουά Ρουσό γεννήθηκε το 1967 στην Ωβέρνη της Γαλλίας. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική για δέκα χρόνια μέχρι που τον κέρδισε η φωτογραφία το 1995. Σήμερα είναι ένας από τους πιο διάσημους φωτογράφους στον πλανήτη, έχοντας δουλέψει στις καμπάνιες μεγάλων πολυεθνικών αλλά και για το ημερολόγιο της γαλλικής ομάδας ράγκμπι Dieux Du Stade. Ζει ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι όπου και παρουσιάζει τη νέα του δουλειά με τίτλο "Atelier", εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα του Πατρίκ Γκρεινβίλ "Το ατελιέ του ζωγράφου".

Ο καλλιτέχνης με το εργαλείο της δουλειάς του.

ΛΟΡΚΑ ΚΑΙ ΝΤΑΛΙ / LITTLE ASHES

Στις 9 Μαίου θα βγει στις (αμερικάνικες) αίθουσες η ταινία Little Ashes (Μικρές Στάχτες) του βρετανού σκηνοθέτη Πολ Μόρισον που αφηγείται την παθιασμένη σχέση ανάμεσα στους δύο κολοσσούς της ισπανικής κουλτούρας, το ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί και τον ποιητή Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο της Μαδρίτης το 1922. Εδώ μπορείτε να δείτε το τρέιλερ της ταινίας.

Στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους ο βρετανός Ρόμπερτ Πάτινσον και ο ισπανός Χαβιέ Μπελτράν. Σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό GQ o Πάτινσον αναφέρθηκε στις σεξουαλικές σκηνές που γύρισε για τις ανάγκες της ταινίας: " 'Επρεπε να ξεπεράσω τα όρια αυτού που νόμιζα ότι μπορούσα να κάνω. 'Επρεπε να είμαι γυμνός σε όλες αυτές τις γκέι σκηνές με τον Χαβιέ... Και επειδή είμαστε και οι δύο στρέιτ αυτό που κάναμε μας φαινόταν κάπως γελοίο..." Προς θεού, μια ταινία γυρίσαμε! Μη μας πουν ότι τον παίρνουμε κιόλας! :-Ρ

Ως προς το ιστορικό background της ταινίας είναι γνωστό ότι ο Νταλί σε όλη του τη ζωή αρνιόταν ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τον Λόρκα. Το 1969 είχε δηλώσει: " 'Ολοι ήξεραν ότι ήταν ομοφυλόφιλος και με είχε ερωτευτεί τρελά. Προσπάθησε να το κάνει μαζί μου δυο φορές αλλά τον απέρριψα γιατί εγώ δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Άσε που πονάει κιόλας. Οπότε δεν έγινε τίποτα, αλλά πάντως αισθάνθηκα φοβερά κολακευμένος. Κατά βάθος θεωρούσα ότι είναι τόσο μεγάλος ποιητής που του χρωστάω λίγο από τα θεϊκά οπίσθια του Νταλί ".

Από τη μεριά της η σεναριογράφος της ταινίας Φίλιπα Γκόσλετ αμφισβητεί αυτή την εκδοχή των γεγονότων: " Μετά από χρόνια έρευνας είμαι πεπεισμένη ότι κάτι υπήρχε μεταξύ τους. 'Οποιος διαβάσει τα γράμματα που έστελνε ο ένας στον άλλο καταλαβαίνει ότι κάτι συνέβαινε. Ξεκίνησε σαν φιλία και στην πορεία ανέπτυξαν μεγαλύτερη οικειότητα. 'Ομως ο Νταλί δεν μπορούσε να το προχωρήσει. Προσπάθησαν να κάνουν σεξ και ήταν οδυνηρό γι' αυτόν οπότε δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τη σχέση τους. Αν σκεφτεί κανείς πόσο μεγάλες ήταν οι αναστολές του Νταλί, δεν είναι καθόλου περίεργο. "

Ο τίτλος της ταινίας είναι δανεισμένος από έναν πίνακα που ο μεγάλος ζωγράφος ονόμασε Senicitas (μικρές στάχτες στα ισπανικά).

Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια του ισπανικού Εμφυλίου οι δύο άντρες απομακρύνθηκαν ακόμα περισσότερο αφού ο Νταλί ταυτίστηκε σε μεγάλο βαθμό με τους φασίστες, δηλαδή την παράταξη που δολοφόνησε το Λόρκα. 'Ενα χρόνο πριν το θάνατό του ο Λόρκα δημοσίευσε το Νεκρικό Τραγούδι για τον Ιγκνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, ενώ πολλά χρόνια μετά δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά τα ομοερωτικά Σονέτα για ένα σκοτεινό έρωτα. Θα κλείσω με ένα απόσπασμα από το Νεκρικό Τραγούδι μεταφρασμένο από το Νίκο Εγγονόπουλο:

Η κρύα ράχη της πέτρας πια δεν σε γνωρίζει,

ούτε το μαύρο πανί που μέσα λιώνει το κορμί σου.

Βουβή και η θύμησή σου ακόμα σ' αγνοεί,

γιατί είσαι νεκρός για πάντα.

Γιατί είσαι νεκρός για πάντα

καθώς όλοι οι νεκροί του κόσμου

καθώς όλοι οι νεκροί που λησμονιούνται

σαν μιάνα στοίβα ψόφιων σκύλων.

Κανείς δεν σε γνωρίζει πια όμως εγώ σε τραγουδώ,

τραγουδώ, γι' αργότερα, το μέτωπό σου και τη χάρη σου

την ωριμότητα της γνώμης σου της ξακουσμένης

τον πόθο πού χες για το θάνατο και τη γεύση των χειλιών σου

και την πίκρα πού ταν στο βάθος της αντρίκειας σου χαράς.

Θα αργήσει πολύ να γεννηθεί, αν γεννηθεί ποτές,

ένας Ανδαλουσιάνος τόσο αγνός, τόσο γιομάτος περιπέτεια.

Το τί ευγένεια είχε τραγουδώ με λόγια όλο δάκρυα,

κι ο νους μου πάει στον πικρό άνεμο

που μες τον ελαιώνα λυσσομανά.

ΜΙΑ ΜΥΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Πιστοί για ακόμα μια φορά στο ραντεβού μας επί των επάλξεων της γκέι-μέρωσης με ειδήσεις από την Ευρώπη αυτή τη φορά αλλά και τρία βιντεάκια από τον υπόλοιπο πλανήτη!

Ξεκινάμε με τη συνέντευξη που πήρε η Έλεν Ντετζένερες στα πλατό του talk-show που παρουσιάζει από τη σύζυγό της Πόρσια Ντε Ρόσι. Τα κορίτσια μόλις έκλεισαν εφτά μήνες από τη μέρα που άλλαξαν βέρες :-)



Καμπάνια εναντίον της ομοφοβίας με στόχο τους μετανάστες ξέκίνησε ο γκέι δήμαρχος του Βερολίνου Κλάους Βοβεράιτ. Οι αφίσες που βλέπετε δείχνουν ζευγάρια διαφορετικών εθνικοτήτων με το σύνθημα "ο έρωτας αξίζει σεβασμό" να είναι γραμμένο στα γερμανικά, τα αραβικά και τα τούρκικα. Στην Ελλάδα αντίθετα ακούμε πολλά για την αλληλεγγύη που οφείλουν οι ομοφυλόφιλοι απέναντι στους μετανάστες - αλλά ποτέ κανείς δεν ζητάει το αντίθετο.

Η καμπάνια περιλαμβάνει και μία αφίσα με ετερόφυλο ζευγάρι, αλλά επειδή μπορεί να μας διαβάζουν και ανήλικοι δεν μπορώ να σας τη δείξω :-Ρ Αν θέλετε μπορείτε να τη δείτε εδώ.

Παρά την οικονομική κρίση πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έδειξαν οι συλλέκτες έργων τέχνης για την καλλιτεχνική συλλογή του μακαρίτη Ιβ Σεν Λοράν. Τη συλλογή έβγαλε σε δημοπρασία ο σύντροφος του μεγάλου σχεδιαστή Πιερ Μπερζέ και τα έσοδα θα διατεθούν στο ίδρυμα Πιερ Μπερζέ - Ιβ Σεν Λοράν που έχει σκοπό τη χρηματοδότηση της ιατρικής έρευνας γύρω από το Aids.

To γλυπτό του Κονσταντίν Μπρανκούζι Madame L.R. πουλήθηκε έναντι 29 εκατομμυρίων ευρώ...

...ενώ 32 εκατομμύρια έπιασε ο πίνακας του Ματίς "Πολύανθοι πάνω σε μπλε και λευκό χαλί"

Τελικά οι ιάπωνες ίσως να είναι πιο θερμοί από ό,τι φανταζόμαστε! Παίκτης σε ιαπωνικό τηλεπαιχνίδι υποδέχεται τον αυστραλό σταρ του Χόλιγουντ Xιου Τζάκμαν με μία χειραψία στις.... απόκρυφες περιοχές :-ο

Να επιστρέψουμε στη Γαλλία όπου θύελλα αντιδράσεων προκάλεσε η απόφαση του διευθυντή του κρατικού ραδιοσταθμού Radio France Ζαν Πολ Κλουζέλ να φωτογραφηθεί ημίγυμνος μαζί με το σύντροφό του για ένα ημερολόγιο με ερωτικές φωτογραφίες που εκδίδει η οργάνωση Act Up. Αν και σκοπός του ημερολογίου είναι η συλλογή χρημάτων για τη μάχη κατά του ιού hiv, ο Κλουζέλ αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη καθώς σύμφωνα με δημοσιεύματα ο πρόεδρος Σαρκοζί έχει εξοργιστεί με τη "δημοσιοποίηση της ιδιωτικής ζωής ενός κρατικού λειτουργού"! Ο πρόεδρος ξεχνάει φαίνεται την εποχή που ο τύπος ήταν γεμάτος με τις δικές του φωτογραφίες αγκαλιά με ένα σούπερ μοντέλο....

Εδώ σας έχω και μια λίστα με τα ξένα μπλογκ που ασχολήθηκαν την περασμένη εβδομάδα με τα γεγονότα στη Λυρική Σκηνή της Αθήνας:

http://luclebelge.skynetblogs.be/post/6793263/grece-lopera-d-athenes-homophobe
http://gay-persons-of-color.blogspot.com/2009/03/state-orchestra-of-greece-hands-out.html
http://www.queerblog.it/post/5000/apriti-cielo-un-dvorak-in-chiave-gay-ad-atene
http://www.ansa.it/site/notizie/awnplus/cultura/news/2009-03-16_116353467.html
http://www.ansa.it/balcani/fattidelgiorno/200903161348341181/200903161348341181.html

http://www.gaysir.no/artikkel.cfm?CID=13446

Και για να κλείσουμε, μια σκηνή από την αμερικάνικη βερσιόν της "Μαρίας της άσχημης" όπου ο out ηθοποιός Σεγιέν Τζάκσον υποδύεται τον εργένη γκέι πατέρα ενός γλυκύτατου βρέφους. Kατά πόσο βέβαια ο Σεγιέν μετά το coming out θα μπορέσει να παίξει και κάτι άλλο εκτός από γκέι ρόλους και μιούζικαλ, αυτό μένει να το δούμε...

ΞΥΠΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟ ΨΩΝΙΟ (ΠΑΡΑΔΕΡΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ)

Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση φαίνεται να έχει ρίξει στα τάρταρα την έμπνευση των μεγάλων σχεδιαστών που παρουσίασαν τις πιο ανιαρές κολεξιόν τους εδώ και πολλά χρόνια με κύριο χαρακτηριστικό την εμμονή σε ασφαλείς αποχρώσεις όπως το μαύρο, το γκρίζο και το μπλε. Όμως ουδέν κακό αμιγές καλού: τουλάχιστον τις δύσκολες μέρες που περνάμε θα έχουμε πολύ λιγότερους καταναλωτικούς πειρασμούς για τον επόμενο χειμώνα.

Το μαύρο βέβαια μπορεί να γίνει πολύ σέξυ στα χέρια του ακαταμάχητου ζεύγους Dolce & Gabbana.

Για σαφώς πιο kinky καταστάσεις και με έμπνευση από το Λονδίνο του Τζακ του Αντεροβγάλτη, η συλλογή του Alexander McQueen

Τις αποχρώσεις του μπλε προτιμά η Donatella Versace και το αποτέλεσμα τη δικαιώνει.

Να θωρακίσει τα στελέχη απέναντι στην κρίση ανέλαβε ο Calvin Klein.

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Etro για να βάλει λίγο χρώμα στη ζωή μας!

Αγόρια σε καραμελέ αποχρώσεις από τη Bottega Veneta.

Συνολάκια για κουκουλοφόρους μέσα στο πνεύμα της εποχής από τους Duckie Brown

Στο ίδιο στυλ αλλά με περισσότερη έμπνευση από Star Wars ο Kris Van Assche.

Aν και δεν ξεχωρίζει όπως άλλες χρονιές, ο Salvatore Ferragamo επιμένει στην αδιαπραγμάτευτη πολυτέλεια.

Και τέλος για όλους τους power bottoms εκεί έξω, ο John Galliano είναι εδώ και φροντίζει για σας.

Aν αυτά κάνουν οι φτασμένοι φαντάζομαι τί έχουν να δουν τα μάτια μας στην Ελληνική Εβδομάδα Μόδας που αρχίζει σε λίγες μέρες...