Δύο ιστορίες "του Δημοσίου"

Πραγματικές και οι δύο, πρόσφατες και οι δύο.

Σκηνή 1: Αγιασμός σε δημόσιο δημοτικό σχολείο της Ναυπάκτου. Ο Κωνσταντίνος πρωτάκι. Έχοντας παιδικές αναμνήσεις, περιρρέουσα μνημονιακή ατμόσφαιρα καθώς και ρεπορτάζ φρίκης στο μυαλό να χορεύουν, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Ένα κτίριο κόσμημα με καθαριότητα, διακόσμηση, χώρους και εργονομία να είναι σε επίπεδο ιδιωτικού. Προσωπικό χαμογελαστό, με πολλή αγάπη για τα παιδιά.

Φύγαμε με την δασκάλα να αγκαλιάζει ένα ένα τα πρωτάκια και να δίνει στο καθένα ένα χειροποίητο δώρο με προσωπική αφιέρωση. Μάλιστα φίλε μου. Στην μνημονιακή Ελλάδα, σε δημόσιο σχολείο της επαρχίας παρακαλώ.

--------------------------------------------------------

Σκηνή 2: Κέντρο Υγείας Ναυπάκτου. Εμφανίζομαι με συμπτώματα ίωσης δύο ημερών, αλλά φοβούμενος τα χειρότερα είπα να μην το παίξω πάλι Ελληνάρας και να μην πάρω αντιβίωση μόνος μου αυτή τη φορά. Περίμενα ότι θα έβρισκα πόρτες κλειδωμένες και έναν φύλακα που θα με έδιωχνε με τη φράση "εκεί μας καταντήσανε". Δε φταίω εγώ, είπαμε τα ρεπορτάζ και η μνημονιακή ατμόσφαιρα.

Βρήκα προσωπικό από αρκετές ειδικότητες που δουλεύει πέρα από τα όριά του, αλλά πάντα ευγενικό και εξυπηρετικό. Βρήκα πολύ κόσμο να εξυπηρετείται από πολλές ειδικότητες.

Βρήκα ένα κτίριο που λόγω της πολυετούς χρήσης θέλει ένα συμμάζεμα, αλλά καθαρό. Βρήκα εξεταστήρια της δεκαετίας του 1980 που δυσκολεύουν το προσωπικό. Βρήκα όμως και αιματολογικό εργαστήριο που μου έδωσε αποτελέσματα σε 20 λεπτά.

Μπήκα 12:30, εξετάστηκα, γίναν αιματολογικές εξετάσεις, πήρα αποτελέσματα, συνταγή για αντιβίωση και έφυγα στις 13:40. Δωρεάν. Μηδέν ευρώ. Σε μία ώρα και κάτι.

--------------------------------------------------------

Συμπέρασμα: Το Δημόσιο και τα μάτια σας. Αγαπάτε το προσωπικό που τρέχει και προσφέρει σε νευραλγικούς τομείς. Παλέψτε ώστε επιτέλους να ξεχωρίσει ο κηφήνας από αυτόν που δίνει τη ζωή του κάθε μέρα. Παλέψτε για να συντηρηθούν και να ανανεωθούν οι δημόσιες υποδομές υγείας και παιδείας. Αυτά είναι παροχές που δεν υπάρχουν σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, προστατέψτε τις. 

Και εσύ που θα πεταχτείς να πεις για το δημόσιο του τεμπελαριού σκέψου ποιο δημόσιο εννοείς. Γιατί άλλο υγεία και παιδεία που η πλειοψηφία του προσωπικού το παλεύει και άλλο ο γραφειοκράτης που με τη στρογγυλή σφραγίδα του το παίζει δερβέναγας.

ΥΓ: Αυτό που στην Ελλάδα έχουμε χρήματα για ενεργειακή αναβάθμιση κάθε κοτετσιού στο χωριό αλλά δεν βρίσκεται κάποιος να εντάξει νοσοκομεία και σχολεία, είναι η πραγματική μας χρεωκοπία. Νοσοκομεία του 1980 και σχολεία του 1970 πρέπει κάποια στιγμή να ανακαινιστούν, έλεος εσείς σε Δήμους, Νομαρχίες και Περιφέρειες. 

Παραλιακοί πεζόδρομοι

Μετά από πολλά χρόνια διακόπτεται η πεζοδρόμηση των παραλιών Ψανής και Γριμπόβου νωρίτερα από το σύνηθες. Πάντα οι δρόμοι αυτοί άνοιγαν για τα αυτοκίνητα με την έναρξη λειτουργίας των σχολείων. Φέτος αρχίσαμε τις "εκπτώσεις".

Με τον Κώστα Καρακώστα αν συμφωνούσαμε σε κάτι, ήταν το θέμα των ελεύθερων χώρων στη Ναύπακτο. Δηλαδή παραλίες, πεζοδρομήσεις, πάρκα.

Δυστυχώς αυτή η διαφορετική για τη Ναύπακτο άποψη σήμερα που οι ίδιος ασκεί διοίκηση φαίνεται να πήγε περίπατο μιας και οι παραλίες κλείσανε για τους πεζούς νωρίτερα. Παιδικές χαρές τέλος στις παραλίες, συρρίκνωση του χρόνου πεζοδρόμησης των παραλιών και καμία προοπτική για κάποιο πεζόδρομο. Ξέρω ότι άλλο η αντιπολίτευση στο 9% και άλλο η διοίκηση, σύμφωνοι. Σήμερα μπορεί να μην είσαι Δήμαρχος, αλλά έχεις κυρίαρχο ρόλο στην νυν Δημοτική Αρχή και στην πλειοψηφούσα παράταξη, μιας και αυτή είναι δικό σου δημιούργημα. 

Μια φιλική συμβουλή: Κώστα ξέχνα λίγο τις πιέσεις και το πολιτικό κόστος. Υλοποίησε ένα μέρος του οράματός σου χωρίς να σκέφτεσαι τον ψηφοθηρικό αντίκτυπο. Μην κάνεις το λάθος που κάνανε οι προηγούμενοι ξεχνώντας ότι οι πολίτες ναι μεν δεν πιέζουν για τέτοια θέματα στο Δημαρχείο κάθε μέρα, αλλά από την άλλη τιμωρούν σιωπηλά την Κυριακή των εκλογών. Αντίθετα, αν μέσω του παραδείγματος δείξεις το αποτέλεσμα του σκεπτικού σου, θα βγεις κερδισμένος.

Κάποτε μάζευες υπογραφές για να κλείσουν οι παραλίες όλο το χρόνο. Είχα υπογράψει και εγώ αν θυμάμαι καλά. Ως μνημόσυνο εκείνης της προσπάθειας παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα από σχετική δημόσια ανακοίνωση:

"Ζητάμε από το Δημοτικό Συμβούλιο με απόφαση του να παραχωρήσει τις παραλίες της πόλης στους κατοίκους της. Δεν είναι δυνατόν επί δυόμισι μόνο μήνες το καλοκαίρι να ελευθερώνονται οι παραλίες από τα αυτοκίνητα. Παρ' όλο που αυτό που δικαιούμαστε είναι η μόνιμη διαμόρφωση τους όπως περιγράφουμε πιο πάνω, άμεσα τουλάχιστον πρέπει να μείνουν ελεύθερες για τους πεζούς για πολύ μεγαλύτερο διάστημα (π.χ. από την 25η Μαρτίου μέχρι τα παζάρια)" http://dimos-nafpaktias.blogspot.gr/2011/04/blog-post_8578.html.

ΥΓ: Κάποιοι έχουμε το βίτσιο να δούμε μερικά πράγματα να γίνονται στον τόπο μας, χωρίς να μας νοιάζει ποιος θα τα κάνει. Γι' αυτό σε μερικά ζητήματα όπως η κατασκευή του πεζόδρομου Ψανή-Λιμάνι-Γρίμποβο, το καταφύγιο σκαφών, η ανάπλαση του άλσους Γριμπόβου, το Ξενία κα υπάρχει θετική αντιμετώπιση, ενώ σε άλλα υπάρχει αρνητική κριτική. Ούτε ανούσια αντιπολίτευση επί παντός επιστητού, ούτε γλύψιμο. Δημόσιος διάλογος ειλικρινής και μόνο υπάρχει εδώ.