Χθες ήμουν Αθήνα για τον γάμο ενός φίλου. Εκεί μίλησα και με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας από την επαρχία, που είχαν επίσης πάει στην Αθήνα για τον γάμο.
Δεδομένου ότι όλοι οι μεγαλύτεροι ήταν ΠΑΣΟΚ, είχαν ανησυχήσει με την εικόνα της πρωτεύουσας. Ο λόγος ήταν ότι όλα τα ταμπλό ήταν γεμάτα με γιγαντοαφίσες του Καραμανλή! Οι μεγαλύτεροι ανησύχησαν από αυτή τη συνειδητή απουσία του ΠΑΣΟΚ από τον αφισοπόλεμο, αφού θεώρησαν ότι το κλίμα είναι υπέρ της ΝΔ στην Αθήνα.
Όταν φυσικά τους εξηγείς ότι οι αφισοκολλήσεις πλέον δεν γίνονται από εθελοντές αλλά από πληρωμένα συνεργεία και, ότι η δαπάνη για τις διαφημιστικές πινακίδες είναι τεράστια, τότε μπαίνουν στο νόημα. Κάποτε το μέγεθος της αφισοκόλλησης πρόδιδε το πλήθος και το πάθος των εθελοντών. Σήμερα απλά αποκαλύπτει πόσα -μαύρα;- χρήματα διαθέτει κάθε κόμμα για να ρυπαίνει τις πόλεις μας.
Σωστά το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να απέχει μονομερώς από αυτή την αναχρονιστική επικοινωνιακή τακτική. Δυστυχώς όμως ένας σημαντικός όγκος ψηφοφόρων ακόμη επηρεάζεται από αυτή την ανούσια μάχη της αφίσας. Ας χάσει όμως το ΠΑΣΟΚ μερικούς που επηρεάζονται από το "κλίμα", δεν πειράζει. Αρκεί που επιβάλλει μια τομή, και όποιος την κατάλαβε, την κατάλαβε.
Δείτε και το σχετικό σποτ.
Φυσικά θα βρεθούν οι "καλόπιστοι", κυρίως εξ αριστερών, που θα αναμασήσουν την γνωστή καραμέλα: "και γιατί δεν το έκανε αυτό το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια; Τώρα το θυμήθηκε;". Προφανώς είναι ερώτημα που μπαίνει από ανθρώπους που δεν κατανοούν την έννοια της αλλαγής και, της προσαρμογής στο εκάστοτε περιβάλλον. Πριν 10 χρόνια η Ελλάδα δεν ήταν ώριμη για εκλογές χωρίς αφίσες. Σήμερα είναι πιο ώριμη, αλλά δεν είναι πλήρως έτοιμη (όπως φάνηκε και από την ανησυχία των μεγαλυτέρων). Δουλειά των κομμάτων είναι να ωθήσουν προς την σωστή κατεύθυνση, και αυτό το κάνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ.
Μετά θα ακολουθήσει η επόμενη "καλόπιστη" ερώτηση του φίλου αριστερού: "και τότε γιατί οι πολιτευτές βάφουν το όνομά τους στην εθνική;". Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός ότι πρωταθλητής βαψίματος είναι το αριστερό ΚΚΕ, ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει παλέψει κατά καιρούς. Η απάντηση είναι προφανής: δεν είμαστε ώριμοι ως ψηφοφόροι. Η ψυχολογία των περισσοτέρων ψηφοφόρων τους ωθεί να σταυρώσουν τον ισχυρό, να πάνε με τους πολλούς. Ισχυρός είναι αυτός που έχει πολλές συμπάθειες, άρα και υποστηρικτές που τονίζουν αυτή τους την προτίμηση ακόμη και με το βάψιμο των τοιχίων. Για του λόγου το αληθές: είδατε το όνομα καμιάς "αδύναμης" υποψηφιότητας πουθενά; Μόνο οι "ισχυροί" βλέπουν το όνομά τους γραμμένο.
Σωστή πρακτική; Όχι βέβαια. Η ωριμότητα όμως δεν έρχεται σε μια νύχτα. Σήμερα νικήσαμε την αφισορύπανση. Θα αφομοιώσουμε αυτό το βήμα, θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα κόμματα, θα καταλάβουμε όλοι ότι μπορούμε και χωρίς αφίσες. Αύριο θα καταλάβουμε ότι ο σταυρός μας δεν χρειάζεται να ακολουθεί τον ισχυρό, αλλά τον ικανό. Και τότε θα είμαστε έτοιμοι να σβήσουμε όλα αυτά τα ονόματα, χωρίς να επηρεαστεί η σταυροδοσία από αυτή την αλλαγή.
24/9/09
Επικοινωνιακή προεκλογική καταγίδα
Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση οι υποψήφιοι, είτε πρόκειται για κόμματα είτε για πρόσωπα, προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την επικοινωνιακή τους ισχύ. Προσπαθούν να πουν το μήνυμά τους σε όσους περισσότερους ψηφοφόρους γίνεται.
Παλιότερα η επικοινωνιακή αυτή προσπάθεια ήταν συνδεδεμένη με ατελείωτες αφισοκολλήσεις πολλών στρεμμάτων, βαψίματα βουνών στο χρώμα κάθε κόμματος, τεράστια αεροπανό που κυριολεκτικά κρύβανε τον ουρανό, ντουντούκες που παίζανε (με πολύ κακή ποιότητα!) τραγούδια και συνθήματα στα μπαλκόνια των πολιτικών γραφείων, πορείες οχημάτων που κορνάρανε, αυτοκίνητα στολισμένα με σημαίες και αφίσες, ρίψη φέιγβολάν ακόμη και από ελικόπτερα, εκατομμύρια πλαστικές (και όχι πάνινες όπως είναι σήμερα) σημαίες παντού κλπ. Η επικοινωνία του μηνύματος ήταν συνδεδεμένη με τον όγκο και εν τέλει την όχληση που προκαλούσε κάθε προσπάθεια.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μια τέτοια καμπάνια πλέον είναι παράνομη και θα οδηγούσε στον αποκλεισμό του υποψηφίου από την εκλογική διαδικασία. Και νόμιμη να ήταν όμως, αν κάποιος έκανε σήμερα έστω και μερικά από τα παραπάνω, το βέβαιο είναι ότι θα έμενε με ένα τσούρμο γραφικών υποστηρικτών. Τα κόμματα έχουν δικαίωμα να προβληθούν με γιγαντοαφίσες σε διαφημιστικές πινακίδες, αλλά μετά από την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ να απέχει από αυτή τη μορφή προβολής μονομερώς, και αυτές πιθανότατα οδεύουν προς απαγόρευση.
Σήμερα η προσπάθεια έχει μεταφερθεί αλλού: στην τηλεόραση, τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, τις περιοδείες και τις ομιλίες των υποψηφίων. Πιο πολιτισμένο, αλλά ταυτόχρονα και πιο επικίνδυνο. Πλέον διαμορφώνεται μια ισχυρή σχέση εξάρτησης του πολιτευτή με το μέσο ενημέρωσης, ειδικά στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες. Αν σε δείχνει το γυαλί ή σε "παίζει" η εφημερίδα σε μαθαίνει ο κόσμος και, εκλέγεσαι. Αν δεν σε "παίζουν", μένεις σπίτι σου. Γιατί να σε δείχνει το γυαλί; Ποιο είναι το αντάλλαγμα που διεκδικεί ο ιδιοκτήτης του μέσου;
Σήμερα η προεκλογική εκστρατεία έχει εμπλουτιστεί με αυτό που ονομάζουμε "νέα μέσα", τα μέσα της τεχνολογίας. Facebook, blogs, αλλά και email και sms. Εδώ είναι που πέφτει το μεγάλο γέλιο, καθώς πρόκειται για μέσα που δεν γνωρίζουν οι υποψήφιοι αλλά ούτε και οι επικοινωνιολόγοι (ντροπή για τους δεύτερους). Έτσι βλέπουμε παράδοξα όπως να λαμβάνεις sms για ομιλία πολιτευτή σε άλλη πόλη. Να λαμβάνεις το ίδιο email από πολιτευτή πάνω από 5 φορές. Να λαμβάνεις μεγαλόστομα sms με λέξεις όπως ανατροπή, ελπίδα κα που δεν λένε τίποτα. Στέλνουν με τον τρόπο που παλιότερα κάνανε αφισοκολλήσεις: η ποσότητα μετράει και όχι το μύνημα. Να "περάσει" το όνομα, όχι το πολιτικό μύνημα. Μόνο που αυτό σαν τακτική δεν περνάει σε μια γενιά που έχει μάθει να επικοινωνεί πολύ πληροφορία σε 160 χαρακτήρες.
Βλέπουμε πολιτευτές μεγάλης ηλικίας να ισχυρίζονται ότι διατηρούν προφίλ στο facebook, το οποίο άνοιξαν 20 μέρες πριν τις εκλογές. Βλέπουμε sites εντελώς άδεια από περιεχόμενο τα οποία αναπαραγάγουν δελτία τύπου. Βλέπουμε ξύλινο λόγο και σοβαροφάνεια στο facebook, ένα μέσο που καθιερώθηκε λόγω της αμεσότητας και της απλής καθημερινής επικοινωνίας που το χαρακτηρίζει. Είναι σα να μπαίνει ένας εξηντάρης στις 4:00 το πρωί με φράκο, παπιγιόν και ρολόι τσέπης σε ένα πάρτυ γεμάτο με εικοσάρηδες και να προσπαθεί να πείσει ότι διασκεδάζει και αυτός μαζί τους. Προφανώς δεν αφορούν όλους τους υποψηφίους αυτά τα λάθη. Υπάρχουν και καμπάνιες χαμηλού κόστους οι οποίες είναι πολύ αποτελεσματικές, αλλά οι περισσότεροι έχουν δρόμο ακόμη.
Αλλάζει η εκλογική επικοινωνία λοιπόν, γίνεται πιο πολιτισμένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο επικίνδυνη ή λιγότερο ενοχλητική. Για το πρώτο, απαιτούνται τομές από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που θα σπάσουν τον κύκλο του μαύρου πολιτικού χρήματος. για το δεύτερο, φταίνε μόνο που υποψήφιοι που δεν παίρνουν στα σοβαρά της επικοινωνιακή τους τακτική.
Παλιότερα η επικοινωνιακή αυτή προσπάθεια ήταν συνδεδεμένη με ατελείωτες αφισοκολλήσεις πολλών στρεμμάτων, βαψίματα βουνών στο χρώμα κάθε κόμματος, τεράστια αεροπανό που κυριολεκτικά κρύβανε τον ουρανό, ντουντούκες που παίζανε (με πολύ κακή ποιότητα!) τραγούδια και συνθήματα στα μπαλκόνια των πολιτικών γραφείων, πορείες οχημάτων που κορνάρανε, αυτοκίνητα στολισμένα με σημαίες και αφίσες, ρίψη φέιγβολάν ακόμη και από ελικόπτερα, εκατομμύρια πλαστικές (και όχι πάνινες όπως είναι σήμερα) σημαίες παντού κλπ. Η επικοινωνία του μηνύματος ήταν συνδεδεμένη με τον όγκο και εν τέλει την όχληση που προκαλούσε κάθε προσπάθεια.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μια τέτοια καμπάνια πλέον είναι παράνομη και θα οδηγούσε στον αποκλεισμό του υποψηφίου από την εκλογική διαδικασία. Και νόμιμη να ήταν όμως, αν κάποιος έκανε σήμερα έστω και μερικά από τα παραπάνω, το βέβαιο είναι ότι θα έμενε με ένα τσούρμο γραφικών υποστηρικτών. Τα κόμματα έχουν δικαίωμα να προβληθούν με γιγαντοαφίσες σε διαφημιστικές πινακίδες, αλλά μετά από την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ να απέχει από αυτή τη μορφή προβολής μονομερώς, και αυτές πιθανότατα οδεύουν προς απαγόρευση.
Σήμερα η προσπάθεια έχει μεταφερθεί αλλού: στην τηλεόραση, τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, τις περιοδείες και τις ομιλίες των υποψηφίων. Πιο πολιτισμένο, αλλά ταυτόχρονα και πιο επικίνδυνο. Πλέον διαμορφώνεται μια ισχυρή σχέση εξάρτησης του πολιτευτή με το μέσο ενημέρωσης, ειδικά στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες. Αν σε δείχνει το γυαλί ή σε "παίζει" η εφημερίδα σε μαθαίνει ο κόσμος και, εκλέγεσαι. Αν δεν σε "παίζουν", μένεις σπίτι σου. Γιατί να σε δείχνει το γυαλί; Ποιο είναι το αντάλλαγμα που διεκδικεί ο ιδιοκτήτης του μέσου;
Σήμερα η προεκλογική εκστρατεία έχει εμπλουτιστεί με αυτό που ονομάζουμε "νέα μέσα", τα μέσα της τεχνολογίας. Facebook, blogs, αλλά και email και sms. Εδώ είναι που πέφτει το μεγάλο γέλιο, καθώς πρόκειται για μέσα που δεν γνωρίζουν οι υποψήφιοι αλλά ούτε και οι επικοινωνιολόγοι (ντροπή για τους δεύτερους). Έτσι βλέπουμε παράδοξα όπως να λαμβάνεις sms για ομιλία πολιτευτή σε άλλη πόλη. Να λαμβάνεις το ίδιο email από πολιτευτή πάνω από 5 φορές. Να λαμβάνεις μεγαλόστομα sms με λέξεις όπως ανατροπή, ελπίδα κα που δεν λένε τίποτα. Στέλνουν με τον τρόπο που παλιότερα κάνανε αφισοκολλήσεις: η ποσότητα μετράει και όχι το μύνημα. Να "περάσει" το όνομα, όχι το πολιτικό μύνημα. Μόνο που αυτό σαν τακτική δεν περνάει σε μια γενιά που έχει μάθει να επικοινωνεί πολύ πληροφορία σε 160 χαρακτήρες.
Βλέπουμε πολιτευτές μεγάλης ηλικίας να ισχυρίζονται ότι διατηρούν προφίλ στο facebook, το οποίο άνοιξαν 20 μέρες πριν τις εκλογές. Βλέπουμε sites εντελώς άδεια από περιεχόμενο τα οποία αναπαραγάγουν δελτία τύπου. Βλέπουμε ξύλινο λόγο και σοβαροφάνεια στο facebook, ένα μέσο που καθιερώθηκε λόγω της αμεσότητας και της απλής καθημερινής επικοινωνίας που το χαρακτηρίζει. Είναι σα να μπαίνει ένας εξηντάρης στις 4:00 το πρωί με φράκο, παπιγιόν και ρολόι τσέπης σε ένα πάρτυ γεμάτο με εικοσάρηδες και να προσπαθεί να πείσει ότι διασκεδάζει και αυτός μαζί τους. Προφανώς δεν αφορούν όλους τους υποψηφίους αυτά τα λάθη. Υπάρχουν και καμπάνιες χαμηλού κόστους οι οποίες είναι πολύ αποτελεσματικές, αλλά οι περισσότεροι έχουν δρόμο ακόμη.
Αλλάζει η εκλογική επικοινωνία λοιπόν, γίνεται πιο πολιτισμένη. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο επικίνδυνη ή λιγότερο ενοχλητική. Για το πρώτο, απαιτούνται τομές από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, που θα σπάσουν τον κύκλο του μαύρου πολιτικού χρήματος. για το δεύτερο, φταίνε μόνο που υποψήφιοι που δεν παίρνουν στα σοβαρά της επικοινωνιακή τους τακτική.
16/9/09
Εκλογές!
Γιατί μου αρέσουν οι εκλογές; Γιατί χαμογελάω και ξεχνάω σπίτι, φίλους, υποχρεώσεις κλπ για ένα τουλάχιστον μήνα;
Μπορεί σήμερα η πολιτική να δοκιμάζεται και να περνά φάση απαξίωσης. Όμως τίποτα από όσα έχει κατακτήσει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια δεν είναι αυτονόητο, ούτε μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς ένα ισχυρό δημοκρατικό σύστημα. Το δικαίωμα του εκλέγειν δεν ήταν αυτονόητο μερικά χρόνια πριν. Γι' αυτό ας το ασκήσουμε με συνείδηση και με θετική διάθεση. Ραντεβού στις κάλπες!
- Γιατί έχω την ευκαιρία να μιλήσω με πολύ κόσμο για αυτό που λέμε κοινά. Να ακούσω, να πω, να σκεφτώ λίγο παραπάνω.
- Γιατί βρίσκομαι με ανθρώπους που εκτιμώ και έχουμε κοινούς στόχους. Ανθρώπους που αν δεν υπήρχαν εκλογές και πολιτική, ίσως να μην γνώριζα και που σίγουρα θα συναντούσα πιο σπάνια.
- Γιατί μιλάω με "αντιπάλους" και βρίσκουμε κοινές αγωνίες, πέρα από γραμμές και στόχους.
- Γιατί γνωρίζω κόσμο που δεν ήξερα μέχρι χθες.
- Γιατί υπάρχει αγωνία για το αποτέλεσμα: ποια θα είναι η διαφορά, ποιοι βουλευτές θα βγουν, ποιο κόμμα δεν θα μπει στη Βουλή, πόσες ψήφους θα πάρει το Χ κόμμα στο Ψ χωριό και πάει λέγοντας.
- Γιατί βλέπω από αστείες μέχρι πολύ προχωρημένες καμπάνιες στο διαδίκτυο. (Συμβουλή: φίλε υποψήφιε αν δεν μπορείς να υποστηρίξεις το διαδίκτυο άστο στην ησυχία του, ζημιά σου κάνει).
- Γιατί έρχονται ετεροδημότες και το λιμάνι γίνεται ξανά "καλοκαιρινό".
- Γιατί βλέπω ανθρώπους που "πιστεύουν" και υποστηρίζουν φορείς και πρόσωπα με κέφι.
- Γιατί είναι από τα ελάχιστα events στα οποία συμμετέχουν λίγο ή πολύ όλες οι ηλικίες, από 18 έως 118 ετών.
Μπορεί σήμερα η πολιτική να δοκιμάζεται και να περνά φάση απαξίωσης. Όμως τίποτα από όσα έχει κατακτήσει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια δεν είναι αυτονόητο, ούτε μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς ένα ισχυρό δημοκρατικό σύστημα. Το δικαίωμα του εκλέγειν δεν ήταν αυτονόητο μερικά χρόνια πριν. Γι' αυτό ας το ασκήσουμε με συνείδηση και με θετική διάθεση. Ραντεβού στις κάλπες!
10/9/09
Ψηφοδέλτιο Αιτωλοακαρνανίας
Η σύνθεση του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ έχει ως εξής (αλφαβητικά):
Αντωνόπουλος Βασίλειος
Γιαννακά Σοφία
Δημαδάμα Ζαφειρούλα (Ζέφη)
Κατερινόπουλος Αθανάσιος
Κουρουμπλής Παναγιώτης
Μακρυπίδης Ανδρέας
Μπασαγιάννης Αθανάσιος
Μωραϊτης Αθανάσιος (Θάνος)
Σιούνα-Δημητρακοπούλου Μαρία
Τορουνίδης Αθανάσιος
Ψαράκης Ιωάννης
Καλή επιτυχία και καλό αγώνα σε όλους!
9/9/09
Προφητείες Γ. Σουφλιά
Δήλωση Γ. Σουφλιά αμέσως μετά την εκλογή του Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ (21/3/1997):
Το καταλάβαμε, 12 χρόνια μετά!
«Αυτό που συνέβη σήμερα είναι ένα έγκλημα, όχι μόνο για την ΝΔ αλλά και για τον τόπο, για το οποίο εσείς οι δημοσιογράφοι είσαστε συνυπεύθυνοι κάτι που θα καταλάβετε έπειτα από χρόνια!»
Το καταλάβαμε, 12 χρόνια μετά!
6/9/09
Η τουριστική Ναύπακτος...
Υποθετικός, αλλά ρεαλιστικός διάλογος:
Μετά από λίγα κλικ...
Και όμως, όταν μπαίνεις στο νούμερο ένα site για ξενοδοχεία στην Ελλάδα, το πιο κοντινό ξενοδοχείο που εμφανίζεται για τη Ναύπακτο, είναι το... καζίνο στο Ρίο. Δείτε την εικόνα, δοκιμάστε και μόνοι σας. Το ίδιο ισχύει και το www.grab.gr, στο οποίο η Ναύπακτος δεν περιλαμβάνεται καν στους προορισμούς, σε αντίθεση με το Μεσολόγγι.
Η άποψή μου ότι η Ναύπακτος δεν σήμερα αποτελεί τουριστικό προορισμό έχει εκφραστεί αρκετές φορές εδώ. Η έλλειψη υποδομών, η μη ανάδειξη σημείων ενδιαφέροντος όπως το κάστρο, τα Ελληνικά της Βελβίνας και το δέλτα του Μόρνου καθώς και η έλλειψη δημοτικής πολιτικής είναι οι κύριοι λόγοι αυτής της υστέρησης.
Μερικά απλά πράγματα όπως η δημιουργία σημείων ενδιαφέροντος (pois) για συσκευές gps, η στοχευμένη διαφήμιση, η ένταξη σε portals όπως το παραπάνω, θα βοηθούσαν άμεσα.
Ο δημόσιος διάλογος όμως στέκει στα "μεγάλα", στα "οράματα", στα "σημαντικά", την μαρίνα και το Ξενία δηλαδή. Και οι ευκαιρίες χάνονται, η υστέρηση μεγαλώνει και, μένουμε στα ίδια. Όσο δεν μετατωπίζεται ο δημόσιος διάλογος, αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται. Και αυτό είναι ευθύνη και των πολιτών.
Θα μπορούσε η Ναύπακτος, αλλά δεν.
- Πάμε κάπου το Σαββατοκύριακο; Βαρέθηκα κιόλας στην Αθήνα...
- Που να πάμε, τι λες; Δεν ξαναπάω εκεί που ήμασταν τον Αύγουστο, ο δρόμος ήταν ατελείωτος!
- Ναι μωρέ, κάπου κοντά, για 2 μέρες θα πάμε, μην τις φάμε στο δρόμο.
- Λες Ναύπλιο; Το βαρέθηκα κι αυτό...
- Από που είναι αυτός ο συνάδελφός σου, εκεί κοντά στην Πάτρα;
- Τη Ναύπακτο...
- Μάλιστα, καλή ακούγεται η Ναύπακτος. Είναι και κοντά με την γέφυρα, λίγο πριν την Πάτρα. 2 ωρίτσες. Και δεν έχουμε ξαναπάει.
- Εκεί είχε πάει η γιαγιά μου σε ένα μοναστήρι με το ΚΑΠΗ.
- Παίρνω και μαγιώ, κρατάει ο καιρός ακόμα. Έχει και καλό φαγητό και νύχτα γίνεται σκηνικό.
- Ωραία, μπαίνω στο www.booking.com να κλείσω ξενοδοχείο. Τέλεια!
Μετά από λίγα κλικ...
- Ρε συ, δεν έχουν ξενοδοχεία εκεί;
- Δεν βγάζει τίποτα;
- Ένα, στο Ρίο.
- Και να πληρώνουμε διόδια πέρα δόθε στη γέφυρα;
- Δεν παίρνεις αυτόν τον φίλο σου μήπως ξέρει κάτι;
- Μπα... θα μας κολλήσει για φαγητό και τέτοια, να μας φιλοξενήσει, και βαριέμαι.
- Καλά, κλείνω Ναύπλιο, εκείνο που μείναμε πέρυσι...
Και όμως, όταν μπαίνεις στο νούμερο ένα site για ξενοδοχεία στην Ελλάδα, το πιο κοντινό ξενοδοχείο που εμφανίζεται για τη Ναύπακτο, είναι το... καζίνο στο Ρίο. Δείτε την εικόνα, δοκιμάστε και μόνοι σας. Το ίδιο ισχύει και το www.grab.gr, στο οποίο η Ναύπακτος δεν περιλαμβάνεται καν στους προορισμούς, σε αντίθεση με το Μεσολόγγι.***
Η άποψή μου ότι η Ναύπακτος δεν σήμερα αποτελεί τουριστικό προορισμό έχει εκφραστεί αρκετές φορές εδώ. Η έλλειψη υποδομών, η μη ανάδειξη σημείων ενδιαφέροντος όπως το κάστρο, τα Ελληνικά της Βελβίνας και το δέλτα του Μόρνου καθώς και η έλλειψη δημοτικής πολιτικής είναι οι κύριοι λόγοι αυτής της υστέρησης.
Μερικά απλά πράγματα όπως η δημιουργία σημείων ενδιαφέροντος (pois) για συσκευές gps, η στοχευμένη διαφήμιση, η ένταξη σε portals όπως το παραπάνω, θα βοηθούσαν άμεσα.
Ο δημόσιος διάλογος όμως στέκει στα "μεγάλα", στα "οράματα", στα "σημαντικά", την μαρίνα και το Ξενία δηλαδή. Και οι ευκαιρίες χάνονται, η υστέρηση μεγαλώνει και, μένουμε στα ίδια. Όσο δεν μετατωπίζεται ο δημόσιος διάλογος, αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται. Και αυτό είναι ευθύνη και των πολιτών.
Θα μπορούσε η Ναύπακτος, αλλά δεν.
2/9/09
Εν όψει εκλογών και ψηφοδελτίων
Αντιγράφω από το in.gr:
Πάμε για εκλογές. Γι' αυτό και ορίστηκε επιτροπή η οποία και θα αναδείξει τους υποψήφιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Είμαι βέβαιος ότι η σύνθεση της επιτροπής εξασφαλίζει την επιλογή υποψηφίων που θα μεγιστοποιήσουν την επιρροή του Κινήματος και στην Αιτωλοακαρνανία
Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε την σύνθεση του ψηφοδελτίου, ανεξάρτητα από διαρροές, δηλώσεις και επιθυμίες.
Το Πολιτικό Συμβούλιο, μετά την εισήγηση του γραμματέα του Εθνικού Συμβούλιου Γιάννη Ραγκούση όρισε με ομόφωνη απόφασή του τα μέλη της επιτροπής ανάδειξης υποψήφιων για τις εθνικές εκλογές.=====================
Η επιτροπή συγκροτείται από τους:
- Γιάννη Ραγκούση, γραμματέα Εθνικού Συμβουλίου
- Φώφη Γεννηματά, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου
- Συλβάνα Ράπτη, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου
- Δημήτρη Ρέππα, γραμματέα ΚΟ
- Φίλιππο Πετσάλνικο, αντιπρόεδρο Βουλής
- Νίκο Αθανασάκη, γενικό διευθυντή πολιτικού γραφείου προέδρου
- Ρεγγίνα Βάρτζελη, διευθύντρια ΚΟ
Πάμε για εκλογές. Γι' αυτό και ορίστηκε επιτροπή η οποία και θα αναδείξει τους υποψήφιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Είμαι βέβαιος ότι η σύνθεση της επιτροπής εξασφαλίζει την επιλογή υποψηφίων που θα μεγιστοποιήσουν την επιρροή του Κινήματος και στην Αιτωλοακαρνανία
Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε την σύνθεση του ψηφοδελτίου, ανεξάρτητα από διαρροές, δηλώσεις και επιθυμίες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)