Η γενιά μου έχει μεγαλώσει με ένα όνειρο: να διοριστεί. Το Απόλυτο Αγαθό, η μόνιμη θέση εργασίας στο Ελληνικό Δημόσιο.
Η αξία του διορισμού είναι τόση ώστε απαιτήθηκε ένα αντικειμενικό σύστημα που θα φροντίζει να διορίζονται όλοι με κανόνες, όχι με ρουσφέτι.
Όπως οι Πανελλαδικές: μια μόνιμη θέση εργασίας στο Δημόσιο αξίζει τόσο όσο μια θέση σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο. Απαιτείται το σύστημα πρόσληψης να είναι απόλυτα αδιάβλητο.
Γί' αυτό έγινε μια Ανεξάρτητη Αρχή, ο ΑΣΕΠ.
Ίσως είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που το νομικό πλαίσιο για τους διορισμούς είναι αυστηρότερο από αυτό που καθορίζει την δόμηση, την οδική ασφάλεια, τις δημόσιες προμήθειες, την προστασία του περιβάλλοντος και τέλος πάντων όλα όσα θεωρούνται σπουδαία και σημαντικά για τη δημόσια διοίκηση.
Αποτέλεσμα είναι να ασχολούμαστε με τον διορισμό από την ώρα που βγάζουμε δόντια. Πάμε Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ρώσικα για να πάρουμε μόρια. Κάνουμε μεταπτυχιακά για τα μόρια. Σεμινάρια για τα μόρια. Χρήση ΗΥ για τα μόρια. Από 5 χρονών για τον διορισμό ζούμε και αναπνέουμε.
Αν δεν διοριστείς, είσαι αποτυχημένος μιας και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις άλλη δουλειά που θα σου επιτρέπει να ζεις με κάποια αξιοπρέπεια. Αν όμως έρθει ο διορισμός και αρνηθείς το Απόλυτο Αγαθό, είσαι τρελός. Ξέρετε πολλούς γύρω σας να έχουν αρνηθεί το Απόλυτο Αγαθό;
Πόσους από την άλλη ξέρετε που κάνανε τέταρτο παιδί για να διοριστούν;
Με τόσα που τραβάμε από τα μικράτα μας για τον άτιμο το διορισμό, είναι λογικό όταν επιτέλους διοριζόμαστε να αράζουμε. Παίρνουμε το αίμα μας πίσω, τιμωρούμε το αξιοκρατικό σύστημα που μας τσάκισεμέχρι να φτάσουμε στην τελευταία πίστα, μέχρι να πετύχουμε το στόχο και να πάρουμε το έπαθλο.
Στην χώρα του ΑΣΕΠ όμως, ποιος θα κάνει ατομική επιχείριση; Ποιος θα καινοτομήσει; Ποιος θα ερευνήσει; Ποιος θα ανακαλύψει; Ποιος θα ονειρευτεί; Ποιος θα γίνει αστροναύτης, νταλικέρης, πυρηνικός φυσικός, εφοπλιστής, ξενοδόχος, καντινιέρης, μάγειρας; Ποιος θα μπει στον κόπο να δημιουργήσει αντί να διοριστεί; Γιατί να οραματιστεί κάποιος αντί να γίνει συμβασιούχος;
Γιατί όλοι τόσο εύκολα και πρόθυμα γίνονται συμβασιούχοι-όμηροι ενός πελατειακού συστήματος; Γιατί αρνούνται με τόση ευκολία το δικαίωμα στη δημιουργία, στην ταυτότητα;
Ποια συλλογική ανασφάλεια μας έχει κυριεύσει και μας κάνει τόσο ευάλωτους στην θαλπωρή του δημοσίου;
Γιατί αυτή η χώρα φοβάται τόσο πολύ πια τον εαυτό της και προσπαθεί να κρυφτεί σε ένα θλιβερό σκοτεινό άβαφτο δωματιάκι με κούφιους σοβάδες, πάνω σε μια ξεχαρβαλωμένη καρέκλα με τριμμένη επένδυση απομίμησης δέρματος, πάνω σε ένα γραφείο φορμάικας, πίσω από ένα σκουριασμένο φωριαμό με κομμένους μεντεσέδες, ανάμεσα στους αρμούς ενός φτηνιάρικου τριμμένου μωσαϊκού δαπέδου του 1960, πίσω από μια μισοσάπια γκρι λακαρισμένη πόρτα που τρίζει και μπάζει;
Γιατί το κυρίαρχο θέμα στις περασμένες εθνικές εκλογές είναι αν η Πατουλίδου παραιτήθηκε από μια μόνιμη θέση του Ελληνικού Στρατού για να κατεβεί υποψήφια; Τόσο μεγάλη είναι θυσία ενός Ολυμπιονίκη που απλά παραιτείται από Λοχαγός;
Κυριαρχεί η ιδιότητα του διορισμένου επί αυτής του Ολυμπιονίκη, χωρίς να εντυπωσιάζει κανέναν!
Που αλλού είναι έπαθλο Ολυμπιάδας ο διορισμός στο Δημόσιο; Και που αλλού ένας Ολυμπιονίκης το κάνει θέμα αν απολέσει το Απόλυτο Αγαθό;
Σε ποια άλλη χώρα προκαλείται ολόκληρο σκάνδαλο σας αυτό του Ζαχόπουλου, όπου τελικά αποκαλύπτεται μεταξύ άλλων ότι το αντίτιμο του ενδεχόμενου εκβιασμού που ασκήθηκε επί του Γενικού Γραμματέα ήταν ο... διορισμός μιας "τριαπεντάχρονης συμβασιούχου";
Τι μπορεί να μας βγάλει από αυτή κατάσταση; Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να βγούμε...
Η αξία του διορισμού είναι τόση ώστε απαιτήθηκε ένα αντικειμενικό σύστημα που θα φροντίζει να διορίζονται όλοι με κανόνες, όχι με ρουσφέτι.
Όπως οι Πανελλαδικές: μια μόνιμη θέση εργασίας στο Δημόσιο αξίζει τόσο όσο μια θέση σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο. Απαιτείται το σύστημα πρόσληψης να είναι απόλυτα αδιάβλητο.
Γί' αυτό έγινε μια Ανεξάρτητη Αρχή, ο ΑΣΕΠ.
Ίσως είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που το νομικό πλαίσιο για τους διορισμούς είναι αυστηρότερο από αυτό που καθορίζει την δόμηση, την οδική ασφάλεια, τις δημόσιες προμήθειες, την προστασία του περιβάλλοντος και τέλος πάντων όλα όσα θεωρούνται σπουδαία και σημαντικά για τη δημόσια διοίκηση.
Αποτέλεσμα είναι να ασχολούμαστε με τον διορισμό από την ώρα που βγάζουμε δόντια. Πάμε Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ρώσικα για να πάρουμε μόρια. Κάνουμε μεταπτυχιακά για τα μόρια. Σεμινάρια για τα μόρια. Χρήση ΗΥ για τα μόρια. Από 5 χρονών για τον διορισμό ζούμε και αναπνέουμε.
Αν δεν διοριστείς, είσαι αποτυχημένος μιας και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις άλλη δουλειά που θα σου επιτρέπει να ζεις με κάποια αξιοπρέπεια. Αν όμως έρθει ο διορισμός και αρνηθείς το Απόλυτο Αγαθό, είσαι τρελός. Ξέρετε πολλούς γύρω σας να έχουν αρνηθεί το Απόλυτο Αγαθό;
Πόσους από την άλλη ξέρετε που κάνανε τέταρτο παιδί για να διοριστούν;
Με τόσα που τραβάμε από τα μικράτα μας για τον άτιμο το διορισμό, είναι λογικό όταν επιτέλους διοριζόμαστε να αράζουμε. Παίρνουμε το αίμα μας πίσω, τιμωρούμε το αξιοκρατικό σύστημα που μας τσάκισεμέχρι να φτάσουμε στην τελευταία πίστα, μέχρι να πετύχουμε το στόχο και να πάρουμε το έπαθλο.
Στην χώρα του ΑΣΕΠ όμως, ποιος θα κάνει ατομική επιχείριση; Ποιος θα καινοτομήσει; Ποιος θα ερευνήσει; Ποιος θα ανακαλύψει; Ποιος θα ονειρευτεί; Ποιος θα γίνει αστροναύτης, νταλικέρης, πυρηνικός φυσικός, εφοπλιστής, ξενοδόχος, καντινιέρης, μάγειρας; Ποιος θα μπει στον κόπο να δημιουργήσει αντί να διοριστεί; Γιατί να οραματιστεί κάποιος αντί να γίνει συμβασιούχος;
Γιατί όλοι τόσο εύκολα και πρόθυμα γίνονται συμβασιούχοι-όμηροι ενός πελατειακού συστήματος; Γιατί αρνούνται με τόση ευκολία το δικαίωμα στη δημιουργία, στην ταυτότητα;
Ποια συλλογική ανασφάλεια μας έχει κυριεύσει και μας κάνει τόσο ευάλωτους στην θαλπωρή του δημοσίου;
Γιατί αυτή η χώρα φοβάται τόσο πολύ πια τον εαυτό της και προσπαθεί να κρυφτεί σε ένα θλιβερό σκοτεινό άβαφτο δωματιάκι με κούφιους σοβάδες, πάνω σε μια ξεχαρβαλωμένη καρέκλα με τριμμένη επένδυση απομίμησης δέρματος, πάνω σε ένα γραφείο φορμάικας, πίσω από ένα σκουριασμένο φωριαμό με κομμένους μεντεσέδες, ανάμεσα στους αρμούς ενός φτηνιάρικου τριμμένου μωσαϊκού δαπέδου του 1960, πίσω από μια μισοσάπια γκρι λακαρισμένη πόρτα που τρίζει και μπάζει;
Γιατί το κυρίαρχο θέμα στις περασμένες εθνικές εκλογές είναι αν η Πατουλίδου παραιτήθηκε από μια μόνιμη θέση του Ελληνικού Στρατού για να κατεβεί υποψήφια; Τόσο μεγάλη είναι θυσία ενός Ολυμπιονίκη που απλά παραιτείται από Λοχαγός;
Κυριαρχεί η ιδιότητα του διορισμένου επί αυτής του Ολυμπιονίκη, χωρίς να εντυπωσιάζει κανέναν!
Που αλλού είναι έπαθλο Ολυμπιάδας ο διορισμός στο Δημόσιο; Και που αλλού ένας Ολυμπιονίκης το κάνει θέμα αν απολέσει το Απόλυτο Αγαθό;
Σε ποια άλλη χώρα προκαλείται ολόκληρο σκάνδαλο σας αυτό του Ζαχόπουλου, όπου τελικά αποκαλύπτεται μεταξύ άλλων ότι το αντίτιμο του ενδεχόμενου εκβιασμού που ασκήθηκε επί του Γενικού Γραμματέα ήταν ο... διορισμός μιας "τριαπεντάχρονης συμβασιούχου";
Τι μπορεί να μας βγάλει από αυτή κατάσταση; Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να βγούμε...
