Προς τη συν-ύφανση αποφάσεων από τους Λοκρούς στο Δάσος

Βλ. σχετική ανάρτηση: προς τη συν-ύφανση αποφάσεων από τους Λοκρούς στο Δάσος.

Ο μαγικός κόσμος της τεχνικής (μέρος 3ο) ή Η κλάψα των μεσαίων τάξεων, μια εξαιρετική ανάρτηση από το ιστολόγιο Techie Chan

Ο μαγικός κόσμος της τεχνικής (μέρος 3ο) ή "Η κλάψα των μεσαίων τάξεων", μια εξαιρετική ανάρτηση από το ιστολόγιο Techie Chan, όπου λέει με απλά (και εξαιρετικά κατανοητά) λόγια γιατί πρέπει:

• να υπάρχει άμεση προοδευτική φορολογία
• να υπάρχουν μεγάλοι φόροι κληρονομιάς
• να υπάρχει κράτος πρόνοιας
• και να αλλάξει η νομισματική πολιτική

Super!!!

Το τελευταίο άρθρο του Στάθη στην Ελευθεροτυπία...

Ο Στάθης φεύγει από την Ελευθεροτυπία και το τελευταίο του άρθρο είναι εδώ: αποχαιρετισμός... 

Για πολλά χρόνια δεν διάβαζα Ελευθεροτυπία, ο Στάθης μ' έκανε να την ξανα-διαβάσω και πραγματικά στεναχωριέμαι πολύ... Όπως σε κάθε ηλεκτρονικό μέσο, εύχομαι να συνεχίσουν οι server του http://www.enet.gr να φιλοξενούν τα πολύτιμα σκίτσα και τα άρθρα του ναυτίλου.

Ως επίλογο θα θυμίσω έναν εξαιρετικά υπέροχο (και τώρα, ακόμα περισσότερο επίκαιρο από πέρυσι) λόγο-του:

""Ποτέ άλλοτε σε αυτόν τον τόπο δεν έχουμε μιλήσει τόσο πολύ για οικονομία -ποια οικονομία όμως; αυτήν που τρώει τα νοικοκυριά και κλείνει τα σπίτια, προδίδοντας το ίδιο της το όνομα κατά και τα δύο σκέλη, και του οίκου, και του νόμου -

- και ξαναγίνεται έτσι ο νόμος, νομή -ποιος θα την αρπάξει πρώτος. Λάφυρο και λεία.
...
Χιονίζει, αλλά τα στολίδια στο δέντρο δεν ψευδίζουν το ζήτα, δεν χιονίδει, απλώς χιονίζει..."

Βλ. ολόκληρη την σχετική περσινή ανάρτηση του ιστολογίου.

Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία από το ιστολόγιο του Old Boy

Βλ. εξαιρετική σχετική ανάρτηση "κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία" από το ιστολόγιο του Old Boy.

Όταν-κάποτε καταφέρουμε να θάψουμε αυτό το (σάπιο) σύστημα της μεταπολίτευσης, η φωτογραφία αυτή πρέπει να μπει στον τάφο του.

Με μια Ascona του '80...

... έφυγα απ' το χωριό για να γυρίσω στην Αθήνα.

Χωρίς-ύπνο, σηκώθηκα στις 4:00.

Ήταν το βουνό (?) ήταν η ώρα (?) ήταν ο ύπνος που μου 'λειπε (?) για κάποιο λόγο, ανεβαίνοντας τον Άγιο με βροχή, όπως πέρναγα απ' το δάσος έβλεπα με την περιφερειακή όραση, κάτι-σαν σεντόνια να κατεβαίνουν απ' τα δέντρα. 

Ήταν η πολυτέλεια να ακρο-βλέπω νεράιδες στο διάβα τους (?) ήταν οι παραισθήσεις απ' την κούραση (?), όπως και να 'χει ήταν ένα περίεργο ταξίδι ακούγοντας Καζατζίδη από μια ξεχασμένη κασέτα που 'χε ξεμείνει στο αρχαίο της κασετόφωνο.

Εκβιαστές, του Σταύρου Χριστακόπουλου από το ΠΟΝΤΙΚΙ της 19.12.2011

Βλ. σχετικό άρθρο: Εκβιαστές, του Σταύρου Χριστακόπουλου από το ΠΟΝΤΙΚΙ της 19.12.2011

Του Στάθη από την Ελευθεροτυπία της 12.12.11

Ο μαγικός κόσμος της τεχνικής (μέρος 2ο, ολίγον τι άσχετο) από το ιστολόγιο Techie Chan

Βλ. ολόκληρη την σχετική ανάρτηση: Ο μαγικός κόσμος της τεχνικής (μέρος 2ο, ολίγον τι άσχετο) από το ιστολόγιο Techie Chan,.απ' όπου το παρακάτω απόσπασμα:

"Τέσσερα χρόνια μέσα σε μια καπιταλιστική κρίση που οι περισσότερες γενιές ούτε να ονειρευτούν δεν θα μπορούσαν (με την καλή και την κακή έννοια) η αριστερά από τη μία είχε τα μακροσκοπικά εργαλεία που μπόρεσαν να την αφηγηθούν και να προβλέψουν την εξέλιξή της. Αλλά από την άλλη -σ’ ένα μεγάλο κομμάτι της- συνεχίζει να προσπαθεί να χωρέσει το σημερινό κόσμο στα ίδια ιδεολογικά σχήματα που απέτυχαν να τον εξηγήσουν πριν από 40 χρόνια. Προσπαθούν να τους χωρέσουν στο ίδιο στενό και ιστορικά άκαιρο κουτάκι του προλετάριου, κάνοντας διάφορες εκπτώσεις στο τι είναι ένας προλετάριος, λίγο πολύ σαν τους φιλελεύθερους που κάνουν διάφορες εκπτώσεις για να αποδείξουν ότι υπάρχει ελεύθερη αγορά.

Δεν είναι κακό να κάνεις εκπτώσεις και αλλαγές προκειμένου να χωρέσεις στο σήμερα μια παλιά περιγραφή. Αλλά όταν αλλάζεις τα εισερχόμενα του τι είναι ο νέος προλετάριος, δεν μπορείς να μένεις σταθερός στα εξερχόμενα πορίσματα αυτής της περιγραφής. Ο σημερινός δυτικός “προλετάριος” της αριστεράς δεν είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει τίποτα να χάσει πέρα από τις αλυσίδες του και ταυτόχρονα δεν είναι τόσο απαραίτητος για την παραγωγή όσο παλιότερα (όπως μας δείχνει η μόνιμη και χρόνια ανεργία). Άρα παύει να αποτελεί και το τέλειο επαναστατικό υποκείμενο με τους όρους του 19ου αιώνα. Κι έτσι δημιουργούν ένα “παράδοξο” στην αφήγηση. Αφού είναι όλοι προλετάριοι και αφού οι προλετάριοι είναι τα τέλεια επαναστατικά υποκείμενα, γιατί δεν έχουν ξεσηκωθεί όλοι μαζί να βουτήξουν στην επαναστατική παραζάλη? Γιατί δεν ψηφίζουν ως προλετάριοι και γιατί δεν χορεύουμε όλοι σάμπα όπως στον ισημερινό και στη βενεζουέλα? Γιατί ακόμα υποστηρίζουν αυτό το ηλίθιο κατασκεύασμα των τραπεζιτών του ευρώ?

Read more »

Του Στάθη από την Ελευθεροτυπία της 6.12.11

Με-ποιους να πάμε, και τι να αφήσουμε...

... αναρωτιόμασταν με ένα φίλο, χθες το μεσημέρι για-όταν μας αφήσουν να ψηφίσουμε (λέμε τώρα) και έτσι έκανα τις παρακάτω σκέψεις.

Αυτό που θα θελα να υποστηρίξω είναι μια συλλογικότητα που θα εκφράζει τους Ανθρώπους. 

Μετά βεβαιότητας λοιπόν, δεν θα υποστηρίξω τα κόμματα των Τραπεζών (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, κ.λπ.).

Μα-μήπως η επιλογή μου συγκλίνει στα "αντιμνημονιακά" κόμματα?

Τα "παραδοσιακά" κόμματα της κοινοβουλευτικής "αριστεράς", καλούν τον κόσμο να πεινάσει (και να είναι περήφανος γι αυτό) μέσ' από κάτι απίθανες σαλονάρες... και κάτι μου βρωμάει εδώ... Σε μια υποθετική περίπτωση (λέμε τώρα) που θα διαχειριστούν αυτά την εξουσία, έχω την βεβαιότητα πως: ότι έχει απομείνει, θα διανεμηθεί σε κάτι απίθανους-κολλητούς-συμβούλους "σοφούς" να κάνουν κάτι ερευνητικά-μπόμπες: ρύθμισης της μετα-κοινωνικο-πολιτικής ένταξης επαναστατικοποιημένων επιθεμάτων τοκοχρεολυσίων, σε αλληλέγγυες μονάδες ριζοσπαστικής διαχείρισης.

Περιμένοντας-λοιπόν τα πορίσματα των μελετών, αυτή η εναλλακτική "νέα Τάξη" (μπρρρρ), θα τσακώνεται ανηλεώς και στο δια ταύτα (μόνο-και-μόνο) για την-όποια καρέκλα (γιατί-πάλι αυτό-και-μόνο είναι το σύστημα στο οποίο εκπαιδεύτηκε) σε ένα κυκεώνα βερμπαλισμού (ακόμη χειρότερο του υπάρχοντα).

Εναλλακτικά, αυτά τα "δεν πληρώνω" δεν με εμπνέουν. Αυτό-γιατί, θέλω να πληρώνω φόρους, όσο αντέχω τουλάχιστον, για να έχω παιδεία και υγεία.

Άρα, με ποια λογική,: αυτοί που σήμερα λένε να μην πληρώνουμε, αν (λέμε τώρα) κυβερνήσουν, θα μας πουν τώρα πληρώστε και τι θα είναι το "καλό" για-να πληρώσουμε???

Έτσι: δεν ελπίζω τίποτα από την  υπάρχουσα πολιτική κατάσταση.

Εφιάλτες-μου...

Η Αγορά βαστάει ένα μωρό στην αγκαλιά που χαϊδεύεται και το λέει "Ανάπτυξη".

Όλοι θέλουν να παίξουν μαζί του και πλησιάζοντας και 'γω για να το χαϊδέψω, είδα ότι απ' τα βλέφαρά του έβγαιναν ίνες από βαμβάκι... και πάγωσα... γιατί δεν ήξερα αν το μωρό ήταν ένα ταριχευμένο μωρό που κουνιόταν από κάποια εξωτερική αιτία, ή-αν, ακόμα-ακόμα, του λείπανε τα μάτια και είχε στην θέση τους βαμβάκια.

Μ' έπιασε μεγάλος τρόμος.

Μα μόλις άνοιξα το στόμα μου για να φωνάξω, ένοιωσα κομμάτια γυαλιού καρφωμένα στην γλώσσα μου, γιατί-λέει όπως κοιμόμουνα μάσησα την οθόνη του laptop.

Ένοιωσα πως ήταν μάταιο να τα βγάλω και δεν υπήρχαν πια νοσοκομεία και γιατροί να πάω, να μου τα βγάλουν.

Σώπασα-λοιπόν καταπίνοντάς-τα.