Tuesday, July 29, 2008
Ο πολίτης, η πληροφορία και η πολιτική
Η διάσταση της ενημέρωσης
Θα περίμενε κανείς, στην εποχή της 'παγκοσμιοποίησης', της οικονομικής, πολιτιστικής και κοινωνικής διεύρυνσης, ότι το ενδιαφέρον των πολιτών για τα κοινά, τόσο τα τοπικά όσο και τα διεθνή, μέσω και της πολλαπλής ενημέρωσης που παρέχουν τα ηλεκτρονικά μέσα, θα αυξάνεται. Όμως αντίθετα, είναι γενική η διαπίστωση της μείωσης του ενδιαφέροντος των πολιτών για τα κοινά, ακόμα και για το τι συμβαίνει στο στενά τοπικό τους περιβάλλον.
Όσο κι αν δείχνει στην αρχή αντιφατικό, φαίνεται ότι η ίδια η ύπαρξη μεγάλου αριθμού ΜΜΕ και η ταχύτητα της ροής των καθημερινών ειδήσεων περιορίζει την δυνατότητα διάκρισης και πρόσληψης της ουσιαστικής πληροφορίας, ενώ αυξάνει την εντύπωση ότι το άτομο είναι πρακτικά αδύναμο μπροστά στον κατακλυσμό των γεγονότων. Σε έναν μεγάλο βαθμό, και τουλάχιστον όσον αφορά στην ελληνική πραγματικότητα, η στόχευση των ΜΜΕ (συμβατικών αλλά και πολλών αντισυμβατικών - π.χ. blog) στο συναίσθημα έχει μόνον πρόσκαιρα αποτελέσματα, αφού διαρκεί μόνον για όσο διάστημα κάποιο γεγονός είναι στην επικαιρότητα και το τονίζει η δραματοποιημένη τηλεοπτική ή ραδιοφωνική μετάδοση. Μετά επέρχεται κορεσμός και λήθη. Όμως για προβλήματα στα οποία χρειάζεται συνειδητή συμμετοχή και εγρήγορση των πολιτών, ο πρόσκαιρος εντυπωσιασμός, ο κορεσμός και η λήθη, μπορούν να έχουν τραγικές συνέπειες (το παράδειγμα των πυρκαϊών του 2007).
Είναι γεγονός ότι επιστημονικές πληροφορίες, απόψεις ή μελέτες (που συνήθως είναι και οι μόνες που μπορούν αξιόπιστα και έγκαιρα να αναδείξουν τα προβλήματα και τις πιθανές τους λύσεις, ακόμη και για μικρά και εύκολα αντιμετωπίσιμα ζητήματα) έχουν περιορισμένη δημοσιότητα, επειδή έχουν μικρή εμβέλεια και δεν είναι εύκολα καταληπτές απ' το κοινωνικό σύνολο. Το κοινό πληροφορείται περισσότερα για αξιοπερίεργες επιστημονικές απόψεις και για τεχνολογικά gadget με τη μορφή ειδήσεων, παρά για λύσεις σε καθημερινά του προβλήματα με τη μορφή άμεσων τεχνικών ή οργανωτικών προτάσεων, πράγμα που συντείνει στην παγίωση της θέσης του ως θεατή και καταναλωτή ειδήσεων.
Η ελληνική πολιτεία παρουσιάζει μεγάλη δυσκολία στην προσαρμογή της στους σύγχρονους τρόπους ενημέρωσης, παραγωγής και διάχυσης έγκυρης και εύληπτης ηλεκτρονικής πληροφορίας. Έτσι, π.χ. ενώ η ίδια αποτελεί την κύρια πηγή πρωτογενών πληροφοριών για τον ελληνικό χώρο, η ποσότητα και η ποιότητα της πληροφορίας που διαχέεται από αυτήν προς το, είτε γενικό είτε εξειδικευμένο, ελληνικό κοινό είναι εξαιρετικά χαμηλή. Έτσι, ακόμα και αυτοί που έχουν τη δυνατότητα ή τη θέληση να ασχοληθούν με τα αντικειμενικά δεδομένα, βλέπουν ότι βρίσκονται σε ένα σχεδόν έρημο τοπίο, όσον αφορά την ύπαρξη πρωτογενών πληροφοριών για θέματα δημόσιου ενδιαφέροντος.
Η χωρική διάσταση
Tα περισσότερα προβλήματα της καθημερινότητας έχουν μια σημαντική χωρική συνιστώσα (π.χ. το τάδε σημείο στην Εθνική Οδό είναι καρμανιόλα, ο δείνα δήμος της Αττικής έχει αυξημένη εγκληματικότητα, οι κάτοικοι του Γραμματικού αντιτίθενται στη δημιουργία χωματερής, ξανακάηκαν οι καμένες το 1996 περιοχές της Πεντέλης, πλημμύρισε το δέλτα του Έβρου κ.λ.π.). Ο καθορισμός μιας "τοπικότητας" μικρού σχετικά μεγέθους, ενός σχετικά στενού κοινού περιβάλλοντος, γνωστού και προσιτού στους πολίτες και όχι τόσο παγκοσμιοποιημένου, μπορεί να ενισχύσει τη βεβαιότητα τους ότι μπορούν να επηρεάσουν τα πράγματα σ' αυτό το περιβάλλον.
Η ύπαρξη και η ελεύθερη διακίνηση πρωτογενών χωρικών πληροφοριών στη σύγχρονη κοινωνία συμβάλλει στην κατανόηση και την αντιμετώπιση των προβλημάτων της πόλεως, με τη στενή και την ευρύτερη έννοια. Παράλληλα, οι δυνατότητες που δίνουν οι νέες τεχνολογίες του διαδικτύου, και ιδιαίτερα του Σημασιολογικού Ιστού (Semantic Web, Web 2.0 κ.λ.π.) στην οργάνωση και διάχυση της δημόσιας πληροφορίας μπορούν να αξιοποιηθούν μόνον αν υπάρχουν ελεύθερα διαθέσιμες και αξιόπιστες πρωτογενείς πληροφορίες.
Μερικά παραδείγματα τέτοιων πληροφοριών που αφορούν δημόσια πράγματα της ελληνικής πολιτείας:
* Όρια δήμων, κοινοτήτων, νομών, περιφερειών.
* Όρια πολεοδομιών.
* Όρια δασαρχείων.
* Όρια δρυμών και δασών
* Καμένες και αναδασωτέες περιοχές.
* Περιοχές χωματερών.
* Θέσεις εγκατάστασης κεραιών κινητών επικοινωνιών.
Θα μπορούσαν να προστεθούν αρκετά ακόμη. Το δημόσιο ενδιαφέρον για τέτοιες πληροφορίες είναι μεγάλο, η τεχνολογία για τη συλλογή και τη διασπορά τους ώριμη, αλλά και η ανάγκη επιτακτική (π.χ. δασικές πυρκαϊές και καταπατήσεις δασών, πολεοδομικές παραβάσεις, μόλυνση του περιβάλλοντος με τοξικά απόβλητα). Όμως σχεδόν καμμία από τις παραπάνω πληροφορίες δεν διατίθεται ελεύθερα και ηλεκτρονικά από την πολιτεία, αν και οι πληροφορίες αυτές υπάρχουν (ή θα έπρεπε) σε οργανισμούς της που χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό (δηλ. τα χρήματα των φορολογουμένων), το δε κόστος της ηλεκτρονικής τους διάθεσης από την πολιτεία είναι μηδαμινό.
Οι πληροφορίες αυτές δεν μπορούν να δημιουργηθούν από τον καθένα. Για παράδειγμα:
* Δεν μπορεί όποιος το επιθυμεί να ορίσει κατά προσέγγιση τα διοικητικά όρια των δήμων του Καποδίστρια πάνω στο χάρτη, γιατί ορίζονται με νόμο. Όμως δεν υπάρχει λεκτική διατύπωση στο νόμο (ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει) που να τα περιγράφει με ικανή ακρίβεια για σύγχρονη πρακτική χρήση. Το κόστος αγοράς τους από τον ΟΚΧΕ (Οργανισμό Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδας) είναι 1450€, αλλά ή ακρίβεια των στοιχείων δεν είναι επαρκής (π.χ. δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστούν απ' αυτά οι δρόμοι που αποτελούν τα όρια των δήμων μέσα στις πόλεις).
* Για τα θέματα των πυρκαϊών είναι υπεύθυνη η πολιτεία και τα εντεταλμένα όργανά της, ανακριτικά, εποπτικά κ.λ.π. Το αν μια περιοχή έχει καεί ή όχι οφείλει να το καταγράφει λεπτομερώς,να το δημοσιοποιεί εγκαίρως και να το πιστοποιεί η πολιτεία, κι όχι οι μάρτυρες στα δικαστήρια.
* Η πληροφορία για τα όρια των δασών και τα διοικητικά όρια της ευθύνης των δασαρχείων των πολεοδομιών κλπ προέρχεται από κάποια νομοθετική/διοικητική πράξη, όμως η εποπτική της μορφή, ο αξιοποιήσιμος απ' τον πολίτη και τις σύγχρονες τεχνολογίες του διαδικτύου ηλεκτρονικός χάρτης, που πληροφορεί ουσιαστικά και με ικανή ακρίβεια τον πολίτη, δεν διατίθεται.
Αποτέλεσμα της λανθασμένης αντίληψης που επικρατεί στη δημόσια διοίκηση είναι να θεωρείται η λεπτομερής πληροφορία ιδιοκτησία και προνόμιο του κράτους ή των υπαλλήλων του. Έτσι το επίπεδο της πρωτογενούς γεωγραφικής πληροφορίας που διακινείται ελεύθερα ηλεκτρονικά στην Ελλάδα είναι πρακτικά μηδενικό.
Το δικαίωμα στην πληροφόρηση
Τι ορίζει το Σύνταγμα:
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
**'Αρθρο 5A - (Δικαίωμα στην πληροφόρηση)
1. Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως νόμος ορίζει. Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο μόνο εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφάλειας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων.
2. Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, τηρουμένων πάντοτε των εγγυήσεων των άρθρων 9, 9Α και 19.
Χωρίς πολλά λόγια, είναι μεταξύ άλλων υποχρέωση του κράτους να παράγει να ανταλλάσσει και να διακινεί με ηλεκτρονική μορφή πρωτογενείς πληροφορίες για τη χώρα. Για την δημιουργία και την απόκτηση των περισσοτέρων απ' αυτές τις πρωτογενείς πληροφορίες ο Έλληνας πολίτης έχει ήδη πληρώσει μέσω της φορολόγησής του. Η ελεύθερη πρόσβαση σε τέτοιες πληροφορίες επηρεάζει σημαντικά τη ζωή του αφού του δίνει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται και να ελέγχει τα ιδιωτικά και δημόσια πράγματα και τις αποφάσεις που τον αφορούν. Αντίθετα, η έλλειψη της ελεύθερης πρόσβασης σ' αυτές του στερεί το συνταγματικό δικαίωμα της πληροφόρησης με σύγχρονο τρόπο, τον κάνει αρνητικό σε θέματα στα οποία επιβάλλεται να λαμβάνονται άμεσες αποφάσεις για το κοινό συμφέρον, όπως π.χ. η δημιουργία χώρων διαχείρισης αποβλήτων ή υπολειμμάτων, ή τον εξαναγκάζει να σπαταλά επί πλέον χρόνο και χρήμα, πληρώνοντας δηλαδή διπλά, για να αποκτήσει πληροφορίες που κανείς άλλος δεν μπορεί να του παράσχει.
Η στάση μας, και η πολιτική
Έχω την πεποίθηση ότι, η βελτίωση της αντίληψης που έχει ο πολίτης για τα προβλήματα της περιοχής που ζει, δηλαδή του τόπου, του πλήθους και του μεγέθους τους, μπορεί να συμβάλλει στον επαναπροσδιορισμό της στάσης του απέναντί τους, προς μια κατεύθυνση μεγαλύτερης συμμετοχής, συναίνεσης και καλύτερου ελέγχου.
Με περισσότερη αξιόπιστη γνώση, που διαχέεται υπεύθυνα από την πολιτεία, τους οργανισμούς της, τα πανεπιστήμια κ.ά., μεγαλύτερη συμμετοχή και καλύτερο δημοκρατικό έλεγχο, εξασφαλίζεται ένας πιο εμπεριστατωμένος και πιο ποιοτικός διάλογος μέσα στην κοινωνία, και ανακτά την αμεσότητά της η πολιτική, αφήνοντας λιγότερο χώρο στα εκφυλιστικά φαινόμενα που δημιουργούνται όταν ο πολίτης είναι απλός θεατής και καταναλωτής ειδήσεων.
Πηγή: Τήλαφος
Saturday, July 26, 2008
5 μύθοι για τα καμένα
Πεδία βολής σε στρατόπεδα με μονάδες τεθωρακισμένων οχημάτων θυμίζει η περιοχή του Καϊάφα. Μεγάλα βαριά ερπυστριοφόρα μηχανήματα οργώνουν κυριολεκτικά το ευαίσθητο αμμοθινικό οικοσύστημα της παραλιακής περιοχής, με τις ευλογίες της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης, στο όνομα της αποκατάστασης της περιοχής.
Αγανακτισμένη η Μαργαρίτα Αριανούτσου - Φαραγγιτάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μιλά για πέντε μύθους και σημειώνει: «Πόσες φορές χρειάζεται να πούμε ότι, πρακτικά, η μόνη ουσιαστική και διεθνώς οικολογικά αποδεκτή διαχείριση που χρειάζονται τα καμένα πευκοδάση -υπό τις συνθήκες που υπήρχαν στην περιοχή- είναι να προστατευτούν από την ανθρώπινη παρέμβαση, που γίνεται δυστυχώς στο όνομα της αποκατάστασής τους αλλά μόνον εκεί δεν οδηγεί. Τον Απρίλιο από τις στήλες της "Ε" αναφερθήκαμε στο αλαλούμ γύρω από την αποκατάσταση των καμένων εκτάσεων στον Καϊάφα, σε ένα ένα σύστημα σχεδόν μοναδικό στη χώρα μας, στο παραλιακό δάσος Στροφιλιάς. Εκεί όπου υλοποιούνταν μικρής έκτασης αναδασώσεις από το δασαρχείο, χωρίς να είναι ενταγμένες σε κάποιο έστω γενικό σχέδιο αποκατάστασης της δομής και της φυσιογνωμίας της προστατευόμενης περιοχής, ιδιαίτερα στην κρίσιμη φάση της εγκατάστασης της φυσικής αναγέννησης του καμένου δάσους, ενώ πολλά είναι και τα περιστατικά της παράνομης υλοτόμησης που έχουν αναφερθεί στην περιοχή. Μάντεις κακών... Μάλλον γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας της αδιαφορίας και του επίπλαστου ενδιαφέροντος της πολιτείας και των ιθυνόντων για πολλά θέματα, ανάμεσα σε αυτά και του περιβάλλοντος. Είχαμε προειδοποιήσει γι' αυτό που θα ερχόταν και δεν άργησε να συμβεί. Είναι απαράδεκτο».
Η ίδια εξηγεί ότι είναι μύθος πως η αποκατάσταση πρέπει να γίνεται πάντα με αναδάσωση. Τα καμένα ώριμα μεσογειακά πευκοδάση -όπως αυτό της συγκεκριμένης περιοχής- έχουν την ικανότητα φυσικής αναγέννησης μετά από φωτιά, μέσω της φύτρωσης των σπερμάτων τους που βρίσκονται προφυλαγμένα μέσα στους κώνους που δεν καίγονται από τη φωτιά, αλλά ανοίγουν από τη θερμότητα και διασπείρουν τα σπέρματα στο καμένο έδαφος.
«Ενας άλλος μύθος είναι ότι η κουκουναριά (όπως αυτή της περιοχής), παρ' όλο που είναι μεσογειακό πεύκο, δεν αναγεννάται με σπέρματα μετά τη φωτιά. Τόσο η ευρωπαϊκή επιστημονική βιβλιογραφία όσο και η δική μας πρόσφατη επιστημονική έρευνα αποδεικνύουν το αντίθετο. Βέβαια, ο αριθμός των νεαρών αρτιβλάστων της κουκουναριάς δεν φθάνει τις εκατοντάδες της Χαλεπίου πεύκης, αλλά αυτός είναι και ένας επιπλέον λόγος για να περιφρουρείται η φυσική αναγέννηση όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται. Τρίτος μύθος, ότι τα καμένα δένδρα πρέπει να απομακρύνονται από την περιοχή προς όφελος της αναγέννησης. Η διεθνής επιστημονική έρευνα αποδεικνύει ότι ο καμένος κορμός λειτουργεί θετικά, δημιουργώντας ένα ευνοϊκό μικροπεριβάλλον για την εγκατάσταση και ανάπτυξη των νεαρών φυτών, παροχετεύοντας το νερό της βροχής στη ριζόσφαιρά του, σκιάζοντάς τα τις ώρες της έντονης θερινής ηλιοφάνειας. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι τα άτομα της κουκουναριάς, διαθέτοντας παχύτερο φλοιό από τη Χαλέπιο πεύκη, έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης από τη φωτιά, τότε η κοπή είναι έγκλημα, δεδομένου ότι θανατώνεται ένας ζωντανός οργανισμός. Πέραν τούτου, η εικόνα που προσλαμβάνει ένας επισκέπτης σε ένα καμένο δάσος, όταν βλέπει τα δέντρα να στέκονται όρθια, είναι διαφορετική από αυτή ενός ισοπεδωμένου τοπίου και ίσως να αποτρέπει και από άλλες ενέργειες».
Η κ. Αριανούτσου-Φαραγγιτάκη τονίζει πως η απομάκρυνση των καμένων κλαδιών των θάμνων δεν ανοίγει το περιβάλλον, ευνοώντας την ανάπτυξη των νέων (ποιων άραγε) ατόμων. Οι καμένοι θάμνοι αναγεννώνται σχεδόν άμεσα μετά τη φωτιά, καλύπτοντας τα καμένα τμήματά τους σε σύντομο χρόνο.
«Εχουμε και πέμπτο μύθο εδώ. Είναι καταστροφή το όργωμα των εκτάσεων, γιατί αναμοχλεύει το ιδιαίτερα ευαίσθητο εδαφικό σύστημα των αμμοθινών, το οποίο χάνει τη δομή του και τη συνοχή του. Ενα φυσικό σύστημα δεν είναι χωράφι για να οργωθεί και να σπαρεί στη συνέχεια. Τι θα σπείρουν οι αρμόδιοι στις αμμοθίνες του Καϊάφα; Σπίτια, δρόμους, καντίνες; Σε χώρες όπως η Ολλανδία ξοδεύονται τεράστια ποσά για να συγκροτηθούν οι αμμοθίνες με συγκεκριμένη δομή και εδώ που τις έχουμε, και μάλιστα προστατεύονται και από ευρωπαϊκές οδηγίες, τις καταστρέφουμε. Αναρωτιέμαι ποιος παίρνει την ευθύνη γι' αυτές τις καταστροφές και με τίνος τις ευλογίες και την ανοχή γίνονται. Είναι πρόκληση πλέον. Η Ελλάδα έχει δώσει δυστυχώς πολλές αφορμές για τον διεθνή αρνητικό σχολιασμό και διασυρμό της. Τούτη η περίπτωση είναι ακόμη μία αφορμή».
Φωτογραφία: http://www.stevenmarx.net/category/sustainability/
Αγανακτισμένη η Μαργαρίτα Αριανούτσου - Φαραγγιτάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μιλά για πέντε μύθους και σημειώνει: «Πόσες φορές χρειάζεται να πούμε ότι, πρακτικά, η μόνη ουσιαστική και διεθνώς οικολογικά αποδεκτή διαχείριση που χρειάζονται τα καμένα πευκοδάση -υπό τις συνθήκες που υπήρχαν στην περιοχή- είναι να προστατευτούν από την ανθρώπινη παρέμβαση, που γίνεται δυστυχώς στο όνομα της αποκατάστασής τους αλλά μόνον εκεί δεν οδηγεί. Τον Απρίλιο από τις στήλες της "Ε" αναφερθήκαμε στο αλαλούμ γύρω από την αποκατάσταση των καμένων εκτάσεων στον Καϊάφα, σε ένα ένα σύστημα σχεδόν μοναδικό στη χώρα μας, στο παραλιακό δάσος Στροφιλιάς. Εκεί όπου υλοποιούνταν μικρής έκτασης αναδασώσεις από το δασαρχείο, χωρίς να είναι ενταγμένες σε κάποιο έστω γενικό σχέδιο αποκατάστασης της δομής και της φυσιογνωμίας της προστατευόμενης περιοχής, ιδιαίτερα στην κρίσιμη φάση της εγκατάστασης της φυσικής αναγέννησης του καμένου δάσους, ενώ πολλά είναι και τα περιστατικά της παράνομης υλοτόμησης που έχουν αναφερθεί στην περιοχή. Μάντεις κακών... Μάλλον γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας της αδιαφορίας και του επίπλαστου ενδιαφέροντος της πολιτείας και των ιθυνόντων για πολλά θέματα, ανάμεσα σε αυτά και του περιβάλλοντος. Είχαμε προειδοποιήσει γι' αυτό που θα ερχόταν και δεν άργησε να συμβεί. Είναι απαράδεκτο».
Η ίδια εξηγεί ότι είναι μύθος πως η αποκατάσταση πρέπει να γίνεται πάντα με αναδάσωση. Τα καμένα ώριμα μεσογειακά πευκοδάση -όπως αυτό της συγκεκριμένης περιοχής- έχουν την ικανότητα φυσικής αναγέννησης μετά από φωτιά, μέσω της φύτρωσης των σπερμάτων τους που βρίσκονται προφυλαγμένα μέσα στους κώνους που δεν καίγονται από τη φωτιά, αλλά ανοίγουν από τη θερμότητα και διασπείρουν τα σπέρματα στο καμένο έδαφος.
«Ενας άλλος μύθος είναι ότι η κουκουναριά (όπως αυτή της περιοχής), παρ' όλο που είναι μεσογειακό πεύκο, δεν αναγεννάται με σπέρματα μετά τη φωτιά. Τόσο η ευρωπαϊκή επιστημονική βιβλιογραφία όσο και η δική μας πρόσφατη επιστημονική έρευνα αποδεικνύουν το αντίθετο. Βέβαια, ο αριθμός των νεαρών αρτιβλάστων της κουκουναριάς δεν φθάνει τις εκατοντάδες της Χαλεπίου πεύκης, αλλά αυτός είναι και ένας επιπλέον λόγος για να περιφρουρείται η φυσική αναγέννηση όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται. Τρίτος μύθος, ότι τα καμένα δένδρα πρέπει να απομακρύνονται από την περιοχή προς όφελος της αναγέννησης. Η διεθνής επιστημονική έρευνα αποδεικνύει ότι ο καμένος κορμός λειτουργεί θετικά, δημιουργώντας ένα ευνοϊκό μικροπεριβάλλον για την εγκατάσταση και ανάπτυξη των νεαρών φυτών, παροχετεύοντας το νερό της βροχής στη ριζόσφαιρά του, σκιάζοντάς τα τις ώρες της έντονης θερινής ηλιοφάνειας. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι τα άτομα της κουκουναριάς, διαθέτοντας παχύτερο φλοιό από τη Χαλέπιο πεύκη, έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης από τη φωτιά, τότε η κοπή είναι έγκλημα, δεδομένου ότι θανατώνεται ένας ζωντανός οργανισμός. Πέραν τούτου, η εικόνα που προσλαμβάνει ένας επισκέπτης σε ένα καμένο δάσος, όταν βλέπει τα δέντρα να στέκονται όρθια, είναι διαφορετική από αυτή ενός ισοπεδωμένου τοπίου και ίσως να αποτρέπει και από άλλες ενέργειες».
Η κ. Αριανούτσου-Φαραγγιτάκη τονίζει πως η απομάκρυνση των καμένων κλαδιών των θάμνων δεν ανοίγει το περιβάλλον, ευνοώντας την ανάπτυξη των νέων (ποιων άραγε) ατόμων. Οι καμένοι θάμνοι αναγεννώνται σχεδόν άμεσα μετά τη φωτιά, καλύπτοντας τα καμένα τμήματά τους σε σύντομο χρόνο.
«Εχουμε και πέμπτο μύθο εδώ. Είναι καταστροφή το όργωμα των εκτάσεων, γιατί αναμοχλεύει το ιδιαίτερα ευαίσθητο εδαφικό σύστημα των αμμοθινών, το οποίο χάνει τη δομή του και τη συνοχή του. Ενα φυσικό σύστημα δεν είναι χωράφι για να οργωθεί και να σπαρεί στη συνέχεια. Τι θα σπείρουν οι αρμόδιοι στις αμμοθίνες του Καϊάφα; Σπίτια, δρόμους, καντίνες; Σε χώρες όπως η Ολλανδία ξοδεύονται τεράστια ποσά για να συγκροτηθούν οι αμμοθίνες με συγκεκριμένη δομή και εδώ που τις έχουμε, και μάλιστα προστατεύονται και από ευρωπαϊκές οδηγίες, τις καταστρέφουμε. Αναρωτιέμαι ποιος παίρνει την ευθύνη γι' αυτές τις καταστροφές και με τίνος τις ευλογίες και την ανοχή γίνονται. Είναι πρόκληση πλέον. Η Ελλάδα έχει δώσει δυστυχώς πολλές αφορμές για τον διεθνή αρνητικό σχολιασμό και διασυρμό της. Τούτη η περίπτωση είναι ακόμη μία αφορμή».
Φωτογραφία: http://www.stevenmarx.net/category/sustainability/Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία
Διαβάστε και:
Αποσύρονται τα μηχανήματα από τον Καϊάφα
Χωματόδρομος στο δάσος του Καϊάφα
"Παγώνουν" τα έργα
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία
Διαβάστε και:
Αποσύρονται τα μηχανήματα από τον Καϊάφα
Χωματόδρομος στο δάσος του Καϊάφα
"Παγώνουν" τα έργα
Thursday, July 24, 2008
Πώς πρέπει να τρώμε
Η ανάγκη για νερό
Καταρχήν ο οργανισμός μας για να πραγματοποιήσει τη χώνεψη, έχει ανάγκη από νερό για τις διάφορες ενδοκυτταρικές του λειτουργίες. Είναι αυτό το νερό που πίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι με το φαγητό και μετά έχουν βαρύ στομάχι, επί 3 ως 4 ώρες.
Αυτό συμβαίνει διότι αν πιούμε νερό κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά από ένα γεύμα, αραιώνονται τα πεπτικά υγρά, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η διαδικασία της χώνεψης και να φουσκώνει το στομάχι. Άλλωστε χαρακτηριστικό γνώρισμα των περισσότερων Ελλήνων είναι το "στομαχάκι", ακριβώς επειδή συνηθίζουν να πίνουν με το φαγητό, ένα μπουκάλι μπύρα ή ένα δυο ποτήρια κόκα κόλα ή άλλο αναψυκτικό ή νερό.
Πρέπει λοιπόν να πίνουμε νερό αλλά πριν το φαγητό. Ένα με δύο ποτήρια, 10 λεπτά πριν, είναι αρκετά για τις ανάγκες του οργανισμού.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος μπορούμε να πιούμε ένα με δύο ποτηράκια κρασί, ή ένα ποτήρι μπύρα και πάντα με μικρές γουλιές. Αν ακολουθήσετε αυτήν την τακτική, σε πολύ λίγες μέρες θα συνηθίσετε αυτήν την αλλαγή, θα πάψει η ανάγκη σας για νερό, με ή μετά το φαγητό και θα σηκώνεστε ανάλαφροι από το τραπέζι.
Το καλό μάσημα
Ίσως να έχετε ακούσει ότι η χώνεψη ξεκινάει από το στόμα. Αυτό είναι απόλυτα σωστό, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Όπως γνωρίζουμε, το στόμα εκκρίνει, μέσω των σιελογόνων αδένων, ένα πολύ σημαντικό υγρό, το σάλιο. Η ημερήσια παραγωγή του φθάνει τα 1,5 με 2 λίτρα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτή η διαδικασία, είναι διότι το σάλιο βοηθά τη χώνεψη με τους εξής τρόπους:
Όταν καταπίνουμε την τροφή μας βιαστικά και αμάσητη, “πετυχαίνουμε” δύο πράγματα:
Απαραίτητο λοιπόν το καλό μάσημα της κάθε μπουκιάς φαγητού τουλάχιστον 30 φορές, ώστε να χωνεύονται καλύτερα και γρηγορότερα οι τροφές και να αποφεύγουμε τα δυσάρεστα για τους γύρω μας αέρια και για μας δυσπεψία και φούσκωμα του στομάχου.
Πότε χορταίνουμε τελικά
Οι πιο πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν να σηκώνονται από το τραπέζι, όταν πια είναι αδύνατον να χωρέσει άλλη τροφή στο στομάχι τους. Ας δούμε λοιπόν αν πράγματι είναι αυτός ο σωστότερος τρόπος, ώστε να γνωρίζουμε πότε ο οργανισμός μας έχει πάρει από το γεύμα του, όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται, για να καλύψει τις ανάγκες του.
Ένας άλλος τρόπος ώστε να νιώθουμε το αίσθημα της πληρότητας, είναι μέσω ενός ειδικού μηνύματος που παίρνει ο εγκέφαλος. Για να καταλάβει ο εγκέφαλος ότι έχει χορτάσει το σώμα, πρέπει να περάσουν περίπου 20 λεπτά, ώστε να ανέβει το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα, λόγω της πέψης των τροφών. Όταν αυτό φθάσει σ' ένα συγκεκριμένο επίπεδο, τότε γίνεται αντιληπτό από τον εγκέφαλο και σημαίνει ότι ήδη έχουμε καταναλώσει αρκετή τροφή για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Αν λοιπόν μέσα σ' αυτά τα 20 λεπτά έχουμε καταφέρει να αδειάσουμε ότι υπάρχει πάνω στο τραπέζι, τότε σίγουρα θα έχουμε καταναλώσει πολύ περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε. Να θυμάστε ότι το μεγαλύτερο μέρος της περίσσιας αυτής ποσότητας, ο οργανισμός το αποθηκεύει σε λίπος, που έχει την ιδιόρρυθμη συνήθεια να κατασκηνώνει στις περιφέρειες και στην κοιλιά.
Πρέπει λοιπόν να τρώμε αργά, μασώντας καλά την τροφή μας, ώστε όχι μόνον να τρώμε όσο ακριβώς μας χρειάζεται αλλά και να εξασφαλίζουμε ένα άριστο θρεπτικό αποτέλεσμα.
Ο ρόλος των λαχανικών και της σαλάτας
Τα λαχανικά, πέρα από το γεγονός ότι είναι τρόφιμα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, είναι και πλούσια σε φυτικές ίνες. Οι τελευταίες είναι συστατικά που υπάρχουν σε όλες τις φυτικές τροφές, ενώ είναι ανύπαρκτες στις ζωικές και δεν απορροφούνται από τον οργανισμό.
Αν αναρωτιέστε πόσο χρήσιμες είναι για τον οργανισμό, αφού δεν απορροφούνται και αποβάλλονται, ο λόγος που τις κάνει απολύτως απαραίτητες, είναι ότι βοηθούν το παχύ έντερο, που αποτελεί το τελευταίο κομμάτι του πεπτικού συστήματος, να αποβάλει τις τροφές που πλέον είναι άχρηστες. Όταν δεν παίρνουμε, λοιπόν, άπεπτες φυτικές ίνες με τη διατροφή μας, τότε υποφέρουμε από τη συχνότερη πάθηση της σύγχρονης διατροφής, τη δυσκοιλιότητα.
Άλλωστε, για τον ίδιο λόγο, ότι δηλαδή δεν απορροφούνται και δεν διασπώνται από τα πεπτικά υγρά του στομάχου, έχουν την ιδιότητα να γεμίζουν εύκολα το στομάχι, με συνέπεια να έχουμε γρηγορότερα το αίσθημα της πληρότητας, δίχως να έχουμε καταναλώσει υπερβολική ποσότητα τροφής. Εκτός των άλλων, τα λαχανικά ανήκουν στην ομάδα των τροφίμων που αποδίδουν τις λιγότερες θερμίδες, εξασφαλίζοντας έτσι και ένα ελαφρύ γεύμα.
Το σωστό είναι λοιπόν να ξεκινάμε το γεύμα μας τρώγοντας 10 πιρουνιές σαλάτα, ενώ στη συνέχεια πρέπει να συνοδεύει κάθε δεύτερη ή τρίτη μπουκιά που βάζουμε στο στόμα μας.
Η σημασία ενός όμορφου περιβάλλοντος
Επειδή το φαγητό δεν μας δίνει μόνο γευστικές απολαύσεις αλλά και αισθητικές, σας προτείνουμε την προσθήκη κι άλλων αισθητικών απολαύσεων, στη διάρκεια του γεύματος. Το να φάμε, για παράδειγμα, σε μια ακατάστατη κουζίνα γεμάτη άπλυτα πιάτα δεν θα μας ικανοποιήσει απόλυτα, όσο ωραίο κι αν είναι το φαγητό. Κι αυτή η αίσθηση του "ανικανοποίητου", μπορεί να μας οδηγήσει σύντομα στο ν' ανοίξουμε πάλι το ψυγείο!
Όπως, λοιπόν, μας αρέσει να τρώμε σ' ένα εστιατόριο με ωραίο περιβάλλον, με την ίδια λογική πρέπει να ομορφαίνουμε τον χώρο όπου τρώμε, βάζοντας π.χ. ένα όμορφο τραπεζομάντιλο ή λίγα λουλούδια στο τραπέζι μας.
Μια άλλη κακή συνήθεια είναι το να τρώτε μπροστά στην τηλεόραση, οπότε κινδυνεύετε να τρώτε απορροφημένοι και να μη σταματάτε, παρά μόνον όταν τελειώσει το πρόγραμμα που παρακολουθείτε. Κι όσο περισσότερο διαρκεί το αγαπημένο μας πρόγραμμα, τόσο περισσότερες θερμίδες παίρνουμε, εκτός του ότι, καθώς η προσοχή μας είναι στραμμένη σ' αυτό που παρακολουθούμε, χάνουμε το γευστικό αποτέλεσμα, δηλαδή την απόλαυση της τροφής, την οποία τρώμε, με συνέπεια πολύ συχνά να θέλουμε να ικανοποιήσουμε αυτήν τη στέρηση, συνεχίζοντας να τρώμε και μετά το τέλος του προγράμματος.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να προσέχουμε, όχι μόνον τι τρώμε αλλά και πώς τρώμε, αν θέλουμε να κάνουμε μια πραγματικά υγιεινή διατροφή.
Πηγή: Ελληνική Ομοσπονδία Wushu Kung Fu
Αναδημοσίευση από το 13ο τεύχος του περιοδικού «Μονοπάτι του Πολεμιστή»
Καταρχήν ο οργανισμός μας για να πραγματοποιήσει τη χώνεψη, έχει ανάγκη από νερό για τις διάφορες ενδοκυτταρικές του λειτουργίες. Είναι αυτό το νερό που πίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι με το φαγητό και μετά έχουν βαρύ στομάχι, επί 3 ως 4 ώρες.
Αυτό συμβαίνει διότι αν πιούμε νερό κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά από ένα γεύμα, αραιώνονται τα πεπτικά υγρά, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η διαδικασία της χώνεψης και να φουσκώνει το στομάχι. Άλλωστε χαρακτηριστικό γνώρισμα των περισσότερων Ελλήνων είναι το "στομαχάκι", ακριβώς επειδή συνηθίζουν να πίνουν με το φαγητό, ένα μπουκάλι μπύρα ή ένα δυο ποτήρια κόκα κόλα ή άλλο αναψυκτικό ή νερό.
Πρέπει λοιπόν να πίνουμε νερό αλλά πριν το φαγητό. Ένα με δύο ποτήρια, 10 λεπτά πριν, είναι αρκετά για τις ανάγκες του οργανισμού.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος μπορούμε να πιούμε ένα με δύο ποτηράκια κρασί, ή ένα ποτήρι μπύρα και πάντα με μικρές γουλιές. Αν ακολουθήσετε αυτήν την τακτική, σε πολύ λίγες μέρες θα συνηθίσετε αυτήν την αλλαγή, θα πάψει η ανάγκη σας για νερό, με ή μετά το φαγητό και θα σηκώνεστε ανάλαφροι από το τραπέζι.
Το καλό μάσημα
Ίσως να έχετε ακούσει ότι η χώνεψη ξεκινάει από το στόμα. Αυτό είναι απόλυτα σωστό, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Όπως γνωρίζουμε, το στόμα εκκρίνει, μέσω των σιελογόνων αδένων, ένα πολύ σημαντικό υγρό, το σάλιο. Η ημερήσια παραγωγή του φθάνει τα 1,5 με 2 λίτρα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτή η διαδικασία, είναι διότι το σάλιο βοηθά τη χώνεψη με τους εξής τρόπους:
- Βοηθά στην εύκολη κατάποση των τροφών.
- Περιέχει ειδικές ουσίες (ένζυμα), που προετοιμάζουν και διευκολύνουν τη διάσπαση της κάθε μπουκιάς από τα υγρά του στομάχου, απελευθερώνοντας τα θρεπτικά της συστατικά.
Όταν καταπίνουμε την τροφή μας βιαστικά και αμάσητη, “πετυχαίνουμε” δύο πράγματα:
- δυσκολεύεται η χώνεψη και δημιουργούνται διάφορα αέρια στα έντερα και φούσκωμα στο στομάχι και
- δυσκολεύεται η διάσπαση της τροφής στα θρεπτικά της συστατικά, με αποτέλεσμα να χάνεται από τον οργανισμό μας σημαντική ποσότητα από βιταμίνες και μέταλλα.
Απαραίτητο λοιπόν το καλό μάσημα της κάθε μπουκιάς φαγητού τουλάχιστον 30 φορές, ώστε να χωνεύονται καλύτερα και γρηγορότερα οι τροφές και να αποφεύγουμε τα δυσάρεστα για τους γύρω μας αέρια και για μας δυσπεψία και φούσκωμα του στομάχου.
Πότε χορταίνουμε τελικά
Οι πιο πολλοί άνθρωποι συνηθίζουν να σηκώνονται από το τραπέζι, όταν πια είναι αδύνατον να χωρέσει άλλη τροφή στο στομάχι τους. Ας δούμε λοιπόν αν πράγματι είναι αυτός ο σωστότερος τρόπος, ώστε να γνωρίζουμε πότε ο οργανισμός μας έχει πάρει από το γεύμα του, όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται, για να καλύψει τις ανάγκες του.
Ένας άλλος τρόπος ώστε να νιώθουμε το αίσθημα της πληρότητας, είναι μέσω ενός ειδικού μηνύματος που παίρνει ο εγκέφαλος. Για να καταλάβει ο εγκέφαλος ότι έχει χορτάσει το σώμα, πρέπει να περάσουν περίπου 20 λεπτά, ώστε να ανέβει το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα, λόγω της πέψης των τροφών. Όταν αυτό φθάσει σ' ένα συγκεκριμένο επίπεδο, τότε γίνεται αντιληπτό από τον εγκέφαλο και σημαίνει ότι ήδη έχουμε καταναλώσει αρκετή τροφή για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Αν λοιπόν μέσα σ' αυτά τα 20 λεπτά έχουμε καταφέρει να αδειάσουμε ότι υπάρχει πάνω στο τραπέζι, τότε σίγουρα θα έχουμε καταναλώσει πολύ περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε. Να θυμάστε ότι το μεγαλύτερο μέρος της περίσσιας αυτής ποσότητας, ο οργανισμός το αποθηκεύει σε λίπος, που έχει την ιδιόρρυθμη συνήθεια να κατασκηνώνει στις περιφέρειες και στην κοιλιά.
Πρέπει λοιπόν να τρώμε αργά, μασώντας καλά την τροφή μας, ώστε όχι μόνον να τρώμε όσο ακριβώς μας χρειάζεται αλλά και να εξασφαλίζουμε ένα άριστο θρεπτικό αποτέλεσμα.
Ο ρόλος των λαχανικών και της σαλάτας
Τα λαχανικά, πέρα από το γεγονός ότι είναι τρόφιμα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, είναι και πλούσια σε φυτικές ίνες. Οι τελευταίες είναι συστατικά που υπάρχουν σε όλες τις φυτικές τροφές, ενώ είναι ανύπαρκτες στις ζωικές και δεν απορροφούνται από τον οργανισμό.
Αν αναρωτιέστε πόσο χρήσιμες είναι για τον οργανισμό, αφού δεν απορροφούνται και αποβάλλονται, ο λόγος που τις κάνει απολύτως απαραίτητες, είναι ότι βοηθούν το παχύ έντερο, που αποτελεί το τελευταίο κομμάτι του πεπτικού συστήματος, να αποβάλει τις τροφές που πλέον είναι άχρηστες. Όταν δεν παίρνουμε, λοιπόν, άπεπτες φυτικές ίνες με τη διατροφή μας, τότε υποφέρουμε από τη συχνότερη πάθηση της σύγχρονης διατροφής, τη δυσκοιλιότητα.
Άλλωστε, για τον ίδιο λόγο, ότι δηλαδή δεν απορροφούνται και δεν διασπώνται από τα πεπτικά υγρά του στομάχου, έχουν την ιδιότητα να γεμίζουν εύκολα το στομάχι, με συνέπεια να έχουμε γρηγορότερα το αίσθημα της πληρότητας, δίχως να έχουμε καταναλώσει υπερβολική ποσότητα τροφής. Εκτός των άλλων, τα λαχανικά ανήκουν στην ομάδα των τροφίμων που αποδίδουν τις λιγότερες θερμίδες, εξασφαλίζοντας έτσι και ένα ελαφρύ γεύμα.
Το σωστό είναι λοιπόν να ξεκινάμε το γεύμα μας τρώγοντας 10 πιρουνιές σαλάτα, ενώ στη συνέχεια πρέπει να συνοδεύει κάθε δεύτερη ή τρίτη μπουκιά που βάζουμε στο στόμα μας.
Η σημασία ενός όμορφου περιβάλλοντος
Επειδή το φαγητό δεν μας δίνει μόνο γευστικές απολαύσεις αλλά και αισθητικές, σας προτείνουμε την προσθήκη κι άλλων αισθητικών απολαύσεων, στη διάρκεια του γεύματος. Το να φάμε, για παράδειγμα, σε μια ακατάστατη κουζίνα γεμάτη άπλυτα πιάτα δεν θα μας ικανοποιήσει απόλυτα, όσο ωραίο κι αν είναι το φαγητό. Κι αυτή η αίσθηση του "ανικανοποίητου", μπορεί να μας οδηγήσει σύντομα στο ν' ανοίξουμε πάλι το ψυγείο!
Όπως, λοιπόν, μας αρέσει να τρώμε σ' ένα εστιατόριο με ωραίο περιβάλλον, με την ίδια λογική πρέπει να ομορφαίνουμε τον χώρο όπου τρώμε, βάζοντας π.χ. ένα όμορφο τραπεζομάντιλο ή λίγα λουλούδια στο τραπέζι μας.
Μια άλλη κακή συνήθεια είναι το να τρώτε μπροστά στην τηλεόραση, οπότε κινδυνεύετε να τρώτε απορροφημένοι και να μη σταματάτε, παρά μόνον όταν τελειώσει το πρόγραμμα που παρακολουθείτε. Κι όσο περισσότερο διαρκεί το αγαπημένο μας πρόγραμμα, τόσο περισσότερες θερμίδες παίρνουμε, εκτός του ότι, καθώς η προσοχή μας είναι στραμμένη σ' αυτό που παρακολουθούμε, χάνουμε το γευστικό αποτέλεσμα, δηλαδή την απόλαυση της τροφής, την οποία τρώμε, με συνέπεια πολύ συχνά να θέλουμε να ικανοποιήσουμε αυτήν τη στέρηση, συνεχίζοντας να τρώμε και μετά το τέλος του προγράμματος.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να προσέχουμε, όχι μόνον τι τρώμε αλλά και πώς τρώμε, αν θέλουμε να κάνουμε μια πραγματικά υγιεινή διατροφή.
Πηγή: Ελληνική Ομοσπονδία Wushu Kung Fu
Αναδημοσίευση από το 13ο τεύχος του περιοδικού «Μονοπάτι του Πολεμιστή»
Ευάγγελος Ζουμπανέας (Πρόεδρος Ελλήνων Διαιτολόγων)
Saturday, July 19, 2008
Wednesday, July 16, 2008
Αγοράστε προϊόντα Δικαίου Εμπορίου (Fair Trade)...
... και βοηθήστε στον αγώνα για την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας.
Παγκοσμίως, γύρω στα 211 εκατ. παιδιά ηλικίας 5- 14 ετών αναγκάζονται να εργαστούν με τη βία. Τα 3/4 αυτών εργάζονται στη γεωργία. Εργαζόμενοι σε φυτείες που παράγουν ζάχαρη, τσάι, καπνό και καφέ συχνά κοπιάζουν από την επίμονη δουλειά ενώ αυτές ψεκάζονται με χημικά φυτοφάρμακα. Ενίοτε οι ψεκασμοί γίνονται ενώ δουλεύουν. Οι σφραγίδες του Δικαίου Εμπορίου (Fair Trade) εξασφαλίζουν ότι τα αγαθά παράγονται κάτω από δίκαιες συνθήκες, ότι οι εργάτες πληρώνονται δίκαια, ότι ο αναγκασμός της εργασίας μέσω της βίας απαγορεύεται, και, φυσικά, ότι τα παιδιά δε χρησιμοποιούνται ως φθηνά, εργατικά χέρια.
Η αγορά προϊόντων Δικαίου Εμπορίου (Fair Trade) είναι, μεταξύ άλλων, ένας τρόπος προστασίας των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, και ειδικά των δικαιωμάτων των παιδιών.
Παγκοσμίως, γύρω στα 211 εκατ. παιδιά ηλικίας 5- 14 ετών αναγκάζονται να εργαστούν με τη βία. Τα 3/4 αυτών εργάζονται στη γεωργία. Εργαζόμενοι σε φυτείες που παράγουν ζάχαρη, τσάι, καπνό και καφέ συχνά κοπιάζουν από την επίμονη δουλειά ενώ αυτές ψεκάζονται με χημικά φυτοφάρμακα. Ενίοτε οι ψεκασμοί γίνονται ενώ δουλεύουν. Οι σφραγίδες του Δικαίου Εμπορίου (Fair Trade) εξασφαλίζουν ότι τα αγαθά παράγονται κάτω από δίκαιες συνθήκες, ότι οι εργάτες πληρώνονται δίκαια, ότι ο αναγκασμός της εργασίας μέσω της βίας απαγορεύεται, και, φυσικά, ότι τα παιδιά δε χρησιμοποιούνται ως φθηνά, εργατικά χέρια.
Η αγορά προϊόντων Δικαίου Εμπορίου (Fair Trade) είναι, μεταξύ άλλων, ένας τρόπος προστασίας των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, και ειδικά των δικαιωμάτων των παιδιών.
Thursday, July 10, 2008
Wednesday, July 02, 2008
Πάρνηθα: Ένας χρόνος μετά την καταστροφή
Το Σάββατο 28 Ιουνίου του 2008, μία μικρή ομάδα μελών του Οικολογίου επισκέφτηκε το πληγωμένο βουνό της Αττικής, ακριβώς ένα χρόνο μετά τη μεγάλη πυρκαγιά που αποτέφρωσε 65 χιλιάδες στρέμματα δάσους. Μαζί μας είχαμε τον Φώτη Ξυστράκη, υποψήφιο διδάκτορα δασολογίας και ενεργό μέλος του Οικολογίου. Τονίζοντας το γεγονός ότι η φύση διαθέτει τους δικούς της μηχανισμούς και ρυθμούς ανάπλασης, ο Φώτης μας μίλησε για τα είδη της ελάτης και τις ιδιαιτερότητες που αφορούν στην εξάπλωση τους, τη φυσική και τεχνητή αναδάσωση, καθώς και τον κίνδυνο της διάβρωσης των εδαφών που ελλοχεύει στις καμμένες δασικές εκτάσεις.
Στην παρέα μας συμμετείχαν μέλη του ΕΔΑΣΑ (Εθελοντές Δασοπυροπροστασίας Αττικής), οι οποίοι μας ενημέρωσαν σχετικά με τις δραστηριότητες τους και στη συνέχεια μας οδήγησαν στο πυροφυλάκιο της θέσης Σκίπιζα. Στη διάρκεια της πεζοπορίας μας, περάσαμε από καμμένες περιοχές όπου είχαν τοποθετηθεί κορμοδέματα, ενώ η πανοραμική θέα από το πυροφυλάκιο μας έδωσε μια συγκλονιστική εικόνα της έκτασης της περσινής καταστροφής.
Τα μέλη της ομάδας του Οικολογίου διανυκτέρευσαν στο καταφύγιο που βρίσκεται στο Μπάφι, αναχωρώντας την επόμενη μέρα μετά από πεζοπορία στο ελατοδάσος της Πάρνηθας.
Μερικές πρώτες φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε στην gallery του Οικολογίου.
Tuesday, July 01, 2008
Κλείστε την τηλεόραση και τον υπολογιστή
Η τηλεόραση καταναλώνει την ίδια ενέργεια τόσο όταν είναι σε κατάσταση αναμονής για 20 ώρες όσο κι όταν είναι ανοιχτή για 4 ώρες. Στην κατάσταση αναμονής καταναλώνει πάνω από το 70% της συνολικής κατανάλωσης και πάνω από το 95% στην περίπτωση του dvd.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον υπολογιστή. Είναι προτιμότερο να κλείνετε τον υπολογιστή από την πρίζα όταν δεν το χρησιμοποιείτε. Ένας υπολογιστής ανοιχτός όλη νύχτα καταναλώνει την ίδια ενέργεια όσο το τύπωμα 800 φύλλων Α4. Συνδέστε μ' ένα πολύπριζο τα καλώδια του υπολογιστή σας ώστε να αποσυνδέεται πιο εύκολα.
Subscribe to:
Posts (Atom)