Κάρμα

Κάρμα

«Ο Υπέρτατος Κύριος είπε: Ονομάζεται Μπράμαν το πνευματικό ζωντανό ον, το αθάνατο. Η αιώνια φύση του καλείται εαυτός και το κάρμα, δηλαδή η υλική δραστηριότητα, είναι οι πράξεις που προκαλούν και καθορίζουν τα σώματα που θα αποκτήσει στο μέλλον…»
Μπαγκαβάντ Γκιτά

Ο νόμος του Karma (Σανσκρ.), ή Kamma (στην Pali) δημιουργήθηκε στο βεδικό θρησκευτικό σύστημα, γνωστό ως Ινδουισμός. Ως όρος, μπορεί να βρεθεί και στις πρόωρες Ουπανισάδες (Upanishads), περίπου 3.500 χρόνια πριν!

Σημαντικό στη σύλληψή του, το κάρμα είναι το φυσικό και διανοητικό, θεμελιώδες σύστημα «ουδέτερης» σύνδεσης, «αίτιου και αιτιατού», που είναι έμφυτο μέσα στα όρια του χρόνου, του χώρου, και της αιτιότητας. Ουσιαστικά τι σημαίνει αυτό; Ότι η τωρινή ύπαρξη που κάποιος βιώνει κυβερνάται από μια αδιάσπαστη συντήρηση της ενέργειας, της δόνησης, και της δράσης. Είναι ίσως σαν κάποιου είδους «χρυσός κανόνας», αλλά αρνείται την αυθαίρετη έννοια της μοίρας, του πεπρωμένου, του κισμέτ, ή άλλων τέτοιων δυτικών συλλήψεων, αφού προσδίδει τον απόλυτο λόγο και την αιτιοκρατία στη δράση των όντων. Το κάρμα, υπονοεί φυσικά την ιδέα της μετενσάρκωσης, δεδομένου ότι οι σκέψεις και οι πράξεις στις προηγούμενες ζωές έχουν επιπτώσεις στην τρέχουσα κατάσταση κάποιου. Κατά συνέπεια, η ανθρωπότητα (μέσω κάποιου συλλογικού κάρμα) και ομοίως το άτομο, είναι αρμόδια για τις «τραγωδίες» και την «καλή τύχη» που δοκιμάζουν. Η έννοια μιας «εποπτεύουσας θεϊκής φιγούρας», δεν είναι απαραίτητη με την ιδέα του κάρμα. Είναι ζωτικής σημασίας να σημειωθεί ότι το κάρμα δεν είναι «όργανο» ενός Θεού, ή ένας «Θεός» από μόνο του, αλλά είναι μάλλον η φυσική και πνευματική «Φυσική» της ύπαρξης. Δεδομένου ότι η βαρύτητα κυβερνά τις κινήσεις των πλανητικών σωμάτων και των αντικειμένων στην επιφάνεια της Γης, το κάρμα κυβερνά τις κινήσεις και τα συμβάντα της ζωής, άψυχης και ζωντανής, ασυναίσθητης και συνειδητής, στην κοσμική σφαίρα. Κατά συνέπεια, αυτό που ορισμένες φιλοσοφικές απόψεις αποκαλούν «το πεπρωμένο» ή «μοίρα», είναι στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τους νόμους του κάρμα, η απλή και ουδέτερη εργασία του κάρμα. Κάποιοι άλλοι, έχουν παρομοιάσει το κάρμα με ένα «ηθικό τραπεζικό σύστημα», με «πιστώσεις» και «χρεώσεις» σε «καλούς» και «κακούς». Εντούτοις, αυτή η οπτική δεν παίρνει υπόψη την ποικιλία δράσης του ίδιου του ατόμου (που άλλοτε θεωρείται «καλή» και άλλοτε «κακή»), αλλά υπολείπεται και της ιδέας, ότι οποιοδήποτε είδος δράσης (και «κάρμα» σημαίνει «δράση» στα Σανσκριτικά), έστω και εάν τη θεωρούμε «καλή» ή «κακή», μας δεσμεύει στον επαναλαμβανόμενο κύκλο «αίτιου» και «αιτιατού». Προκειμένου να επιτευχθεί η ανώτατη μορφή συνείδησης και για να «δραπετεύσει» κάποιος από τον κύκλο της ζωής, του θανάτου, και της επαναγέννησης, αλλά και από τον «κόμπο» του κάρμα, κάποιος πρέπει συνολικά να υπερβεί το κάρμα. Αυτή η μέθοδος υπέρβασης, εξετάζεται ποικιλοτρόπως σε πολλά ρεύματα, όχι μόνο του Ινδουισμού και του Βουδισμού, αλλά και σε άλλες πίστεις και φιλοσοφικά συστήματα. Από τον Ινδουισμό η έννοια του κάρμα αναπτύχθηκε και απορροφήθηκε με διαφορετικούς τρόπους σε άλλες ινδικές φιλοσοφίες, όπως του Βουδισμού, του Ζαϊνισμού, κλπ, αλλά ταξίδεψε και πολύ πιο μακριά. Αν και όλες αυτές οι θρησκείες ή φιλοσοφίες εκφράζουν σημαντική διαφωνία σχετικά με τις ιδιαιτερότητες του κάρμα, έχουν σχετικά παρόμοιες έννοιες για αυτό που το κάρμα είναι.



Η αρχαία γνώση της Mahabharata
Το κάρμα δημιουργήθηκε αρχικά ως έννοια στον Ινδουισμό, κατά ένα μεγάλο μέρος βασισμένη στις Βέδες (Vedas) και στις Ουπανισάδες (Upanishads). Από τις πρώτες και περισσότερο δραματικές απεικονίσεις του κάρμα, μπορούν να βρεθούν στο μεγάλο ινδικό έπος, το Mahabharata. Η αρχική έννοια του κάρμα ενισχύθηκε αργότερα από διάφορες άλλες «μετακινήσεις» μέσα σε φιλοσοφίες, όπως η vedanta, η γιόγκα, η tantra κλπ. Ο Ινδουισμός θεωρεί το κάρμα ως αμετάβλητο νόμο, με τις ακούσιες και εκούσιες πράξεις ως μέρος ενός πιο περίπλοκου συστήματος «αιτίου» και «αιτιατού» που συχνά, δεν είναι κατανοητό σε αυτόν που δεσμεύεται από το κάρμα. Είναι ο στόχος του ανθρώπου, όπως εκφράζεται περιληπτικά στην Bhagavad Gita, να αγκαλιάσει έναν «σαττβικό» («ισορροπημένο», «αγνό») τρόπο ζωής και να αποφύγει έτσι περισσότερο κάρμα. Το κάρμα δεν είναι κάτι καλό ή κακό, απλά, παύοντας να δημιουργεί περισσότερο κάρμα, το «jiva-atma» ή «μεμονωμένη ψυχή» είναι σε θέση να κινηθεί πιο κοντά προς τη «moksha», ή «απελευθέρωση». Για τον Ινδό, το κάρμα είναι ο νόμος του φαινομενικού κόσμου και είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μέσα στις διαστάσεις του χρόνου και του χώρου. Όλες οι ενέργειες, σκέψεις, δονήσεις οποιουδήποτε είδους, κυβερνώνται από έναν νόμο που απαιτεί την τέλεια ανταπόδοση ή επιστροφή. Έτσι όλες οι «μεμονωμένες ψυχές» πρέπει να δοκιμάσουν και το κάρμα εάν ζουν και βιώνουν τον φαινομενικό μας κόσμο. Για να δραπετεύσει κάποιος από τον κύκλο της ζωής, του θανάτου και της επαναγέννησης, πρέπει να εξαντλήσει το κάρμα του και να πραγματώσει τον «αληθινό του εαυτό», την υψηλότερη αλήθεια της ενότητας, που είναι ο «Brahman», το «υπέρτατο πνεύμα». Στον Ινδουισμό υπάρχουν τρία είδη κάρμα.
«Prarabadha Karma». Αυτό είναι αμετάβλητο στο πλαίσιο μιας ζωής, δεδομένου ότι είναι αυτό που «οργάνωσε» την τωρινή ζωή. Είναι το κάρμα των προηγούμενων ζωών κάποιου. Μετά από τον θάνατο, το «atma» («ψυχή») αφήνει το σώμα, σαν να πετά μακριά κάποια παλιά ρούχα, και προχωρά κουβαλώντας τα «samskaras» («εντυπώσεις») των σκέψεων, των ενεργειών και των γεγονότων της προηγούμενης ζωής. Αυτά τα samskaras φανερώνονται σε αυτήν την αμετάβλητη καρμική κατάσταση στην οποία κάποιος είναι γεννημένος και ως ορισμένα βασικά γεγονότα-κλειδιά στη ζωή κάποιου. Αυτά περιλαμβάνουν τον χρόνο θανάτου (που θεωρείται ότι κυβερνάται από έναν καθορισμό από τη γέννηση, του συνολικού αριθμού αναπνοών που έχει κάποιος για τη ζωή του αυτή), την οικονομική θέση, την οικογένεια (ή την έλλειψη οικογένειας), τον τύπο σώματος και την εμφάνιση: Ουσιαστικά, τον καθορισμό της γέννησής κάποιου, την αρχική βάση.

«Samchita Karma». Τα samskaras που κάποιος κληρονομεί από τις τελευταίες ζωές δημιουργούν την προσωπικότητα, τις κλίσεις, τα ταλέντα, τα πράγματα που αποτελούν την περσόνα κάποιου. Οι προτιμήσεις, οι δυνατότητες, οι τοποθετήσεις και οι κλίσεις κάποιου είναι βασισμένες στις σκέψεις και τις ενέργειες των προηγούμενων ζωών. Το karma samchita κάποιου, είναι σχετικά μεταβλητό μέσω της πρακτικής και της προσπάθειας για αλλαγή. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό με ένα απλό παράδειγμα: Κάποιος που μέσω του συστήματος της γιόγκα και του διαλογισμού, εξελίχθηκε αργά σε μια σταθερότερη προσωπικότητα, και μετάλλαξε το αρχικό του κάρμα.

Το «Agami karma» είναι το κάρμα της παρούσας ζωής, κατά τη διάρκεια της οποίας η ψυχή έχει τον πλήρη έλεγχο. Μέσω αυτού κάποιος δημιουργεί το κάρμα στο παρόν, για το μέλλον της τρέχουσας ζωής και για τη διάρκεια των ερχόμενων ζωών.

Είναι δύσκολο να πει κανείς μερικές φορές, εάν ένα σημαντικό γεγονός στη ζωή είναι αποτέλεσμα του prarabadha ή agami karma. Η ιδέα των «κακών πραγμάτων που συμβαίνουν στους καλούς ανθρώπους» φαίνεται για τον Ινδό ως αποτέλεσμα prarabadha karma, που γίνεται κατανοητό απλούστερα ως κάρμα από μια προηγούμενη ζωή.

Στον Ινδουισμό, το κάρμα λειτουργεί μέσα σε ένα κυκλικό πλαίσιο, που βλέπει τον φαινομενικό κόσμο να «δημιουργείται» και να «διαλύεται» τελικά πίσω στον εαυτό του, πίσω στη συνειδητοποίηση ότι δεν ήταν τίποτα παραπάνω εκτός από «maya» («πλάνη», «ψευδαίσθηση») προβαλλόμενη πάνω στην αλήθεια του brahman. Έτσι το κάρμα κάποια στιγμή, θα «λυθεί» τελικά. Ο Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα περιγράφει πως το ανθρώπινο ον μπορεί λόγω του καλού του κάρμα να φτάσει σε κάποιον «ουράνιο παράδεισο», αλλά μόλις εξαντληθεί αυτή η «ανταμοιβή» του ξαναγυρίζει πάλι πάνω στη γη παίρνοντας ένα ανθρώπινο σώμα. Το ζωντανό ον, η ψυχή, κατεβαίνει τότε μέσα σε μια σταγόνα βροχής, μεταφέρεται μετά σε έναν σπόρο κάποιου σιτηρού, ο οποίος όταν καταναλωθεί από έναν άντρα, μετατρέπεται σε σπέρμα. Αυτό θα γονιμοποιήσει μια γυναίκα, η οποία θα ξαναδώσει στην ψυχή ένα ανθρώπινο σώμα και ο ατέλειωτος κύκλος θα ξαναρχίσει… Έτσι η περιορισμένη από την ύλη ψυχή πηγαίνει και έρχεται χωρίς τελειωμό μέσα στην υλική πραγματικότητα. Το κάρμα επίσης, επιτρέπει το «anirudh» («θεία επιείκεια»). Μέσω της υπερβατικής αφοσίωσης και της αγάπης του Θεού, ο Ινδός θεωρεί ότι κάποιος μπορεί να ενισχυθεί για να περάσει γρήγορα μέσα από τα «κarma phal» («καρμικά φρούτα», «καρπούς»). Με την ανάπτυξη του «vairagya» ή της «αποσύνδεσης» από τους καρπούς του κάρμα κάποιος (όπως συνόψισε ο Krishna), μπορεί να ξεπεράσει το κάρμα και να ελευθερωθεί. Έτσι κάποιος βοηθιέται από την αγάπη του Θεού. Όλα τα γιογκικά συστήματα του Ινδουισμού επιδιώκουν στην ουσία να υπερβούν το κάρμα χρησιμοποιώντας διαφορετικά μέσα πραγμάτωσης.


Η πρόθεση και το μολυσμένο κάρμα
Στη φιλοσοφία του Βουδισμού, τα όντα υποφέρουν μέσα στον συνεχή κύκλο της γέννησης και του θανάτου και δημιουργούν συνεχώς κάρμα εξαιτίας της «άγνοιας», της «προσκόλλησης» και της «απέχθειας» που τρέφουν προς τα πράγματα της φαινομενικής μας ύπαρξης. Όμως μόνο οι σκόπιμες και συνειδητές ενέργειες είναι «καρμικές πράξεις της ατομικής θέλησης». Γι’ αυτό και στη βουδιστική φιλοσοφία δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην εργασία πάνω στον εαυτό, στην κατανόηση του ποιοι είμαστε πραγματικά, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά μας. Η αποδοχή της γνώσης αυτής θα γίνει έτσι το πρώτο βήμα προς τη μεταστοιχείωσή μας. Στην πραγματικότητα, κάρμα για τον βουδιστή σημαίνει κυριολεκτικά τη «δράση» – συχνά δείχνοντας την «πρόθεση» ή την «αιτία». Συνήθως συνοδεύεται από μια χωριστή αρχή αποκαλούμενη «Vipaka», που σημαίνει το «αποτέλεσμα» ή την «επίδραση». Η «επίδραση» ή η «αντίδραση» μπορεί η ίδια να επηρεάσει επίσης μια δράση, και κατ' αυτό τον τρόπο, η αλυσίδα της αιτιολογίας συνεχίζεται επ' άπειρον. Όταν λοιπόν μιλούν για το κάρμα, αναφέρονται κανονικά στο κάρμα που είναι «μολυσμένο» με την άγνοια, δηλαδή αυτό που συνεχίζει να εξασφαλίζει ότι η ύπαρξη παραμένει δεμένη στον ατελείωτο κύκλο της «samsara» (ο «κύκλος της γέννησης και του θανάτου»).

Αυτό το σαμσαρικό, μολυσμένο κάρμα υπάρχει σε δύο «γεύσεις»: «καλό κάρμα», που οδηγεί σε μια υψηλή επαναγέννηση μέσα στη σαμσάρα (ως θεός, ημίθεος ή άνθρωπος), και «κακό κάρμα» που οδηγεί σε χαμηλή σαμσαρική επαναγέννηση (ως πάσχοντας στην κόλαση, ως πεινασμένο φάντασμα, ή ως ζώο). Εκτός από τις δύο κύριες ποικιλίες του κάρμα, πρέπει να αναφέρουμε το «ουδέτερο» ή «ατελέσφορο» κάρμα. Το ουδέτερο κάρμα είναι δράση που δεν έχει καρμική συνέπεια, είτε επειδή η ίδια η φύση της δράσης είναι τέτοια ώστε να μην έχει καμία ηθική σημασία (π.χ. το περπάτημα, η αναπνοή κλπ), ή επειδή η δράση δεν έγινε συνειδητά. Παραδείγματος χάριν, εάν περπατάτε και πατήσετε ένα έντομο ενώ είστε απολύτως απληροφόρητοι για την ύπαρξή του, μια τέτοια πράξη θεωρείται ότι έχει ουδέτερο κάρμα. Πολλές φορές το «καλό» και «κακό» κάρμα ονομάζονται, σωστότερα, ως «kushala» που σημαίνει «ευφυές» ή «επιδέξιο» και ως «akushala», που σημαίνει «ανόητο» ή «μη επιδέξιο». Υπάρχει επίσης ένας απολύτως διαφορετικός τύπος κάρμα που δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός, αλλά «απελευθερωτικός». Αυτό το κάρμα επιτρέπει στο άτομο να σπάσει τον ατελείωτο κύκλο της επαναγέννησης, και με αυτόν τον τρόπο να δραπετεύσει για πάντα έξω από τη σαμσάρα. Αυτό ίσως φαίνεται να υπονοεί ότι κάποιος δεν πρέπει να ενεργήσει κατά τρόπο «καλό». Αλλά τα βουδιστικά κείμενα εξηγούν ότι προκειμένου να παραχθεί το απελευθερωτικό κάρμα, πρέπει πρώτα να αναπτύξουμε μια απίστευτα ισχυρή συγκέντρωση του νου. Αυτή η συγκέντρωση είναι συγγενής με τις καταστάσεις του νου που απαιτούνται για να επαναγεννηθεί κάποιος στη σφαίρα των θεών. Όμως εξαρτάται από την πολύ βαθιά ατομική εξάσκηση στην ηθική αυτό-πειθαρχία. Αυτή η διαφοροποίηση μεταξύ του καλού κάρμα και του κάρμα της απελευθέρωσης έχει χρησιμοποιηθεί από μερικούς μελετητές που υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη της tantra εξαρτήθηκε από τις βουδιστικές ιδέες και τη φιλοσοφία.


Φυλακισμένοι στην καρμική ύλη
Με τη λέξη «δράση» ο Mahavira, ο άγιος του Ζαϊνισμού δεν εννοεί μόνο εκείνα τα πράγματα που γίνονται φαινομενικά και σε φυσικό επίπεδο, αλλά συμπεριλαμβάνει και τις «μυστικές σκέψεις» και «τάσεις» που αποτελούν το υποσυνείδητό μας και που είναι οι κυρίως αρμόδιες για τις πραγματικές ενέργειες που τελικά εκτελούμε. Όπως και οι σύγχρονοι ψυχολόγοι, ο Mahavira, 2.500 χρόνια πριν, θεώρησε ότι το υποσυνείδητό μας δεν είναι κάτι «χωριστό» και «έξω» από μας. Επομένως, το αποκάλεσε «bhava karma» («αυτό που έρχεται σε ύπαρξη», «πρότυπο της καταγωγής») και υπογράμμισε ότι οι εξωτερικές εκδηλώσεις των ανθρώπινων ενεργειών είναι μόνο τα χονδροειδή αποτελέσματα αυτών των bhava karma που βρίσκονται στο υποσυνείδητο βαθιά κάτω από το επίπεδο της σκέψης του μυαλού μας. Ο Μαχαβίρα εξέλιξε την «αρχή» γνωστή ως «Kade-Mane Kade» που είναι μια κωδική έννοια έκφρασης του ότι «μια δράση που αρχίζει, αλλά που δεν είναι ακόμα τελειωμένη, είναι τόσο καλή όπως και μια που έχει ήδη γίνει». Αυτή η αρχή δεν αναγνωρίζει οποιαδήποτε διάκριση μεταξύ της δράσης που έχει ήδη ξεκινήσει και της δράσης που έχει ήδη «καρποφορήσει». Αυτή είναι η βάση των bhava-karma. Ο Mahavira προτείνει ότι αφού όλα τα «Jivas» («ζωντανά πράγματα») είναι μέρη της ίδιας «κοσμικής μηχανής» που ονομάζεται σύμπαν, κανένας δεν μπορεί να απομονωθεί από την υπόλοιπη ζωή, άρα και η βία που εκπορεύεται από τον νου, τον λόγο ή το σώμα μας, είναι βία ουσιαστικά προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάθε καλή ή κακή δράση που γίνεται προς τους άλλους μαζεύει τις καρμικές δυνάμεις που δεσμεύουν τον εαυτό μας και μολύνουν την αγνότητα της ίδιας μας της ψυχής. Έτσι σιγά-σιγά δημιουργούμε μόνοι μας ένα «καρμικό σώμα» («karma-sarira»), σχεδόν υλικό, που φυλακίζει την ψυχή και την υποχρεώνει να συνεχίζει να υπάρχει μέσα στη σαμσάρα. Αυτή η «καρμική ύλη» προσκολλάται στην ψυχή μας όπως «η θερμότητα πάνω σε μια πυρωμένη μπάλα από σίδερο» και δημιουργεί ένα όχημα που υποχρεώνει τη φυλακισμένη μέσα του ψυχή να γεννιέται και να πεθαίνει αέναα, μέσα στον κύκλο της ύπαρξης. Στον Ζαϊνισμό υπάρχει μια τρομερά πολύπλοκη καταγραφή και ταξινόμηση των ειδών του κάρμα και ειδικές οδηγίες για το πώς κάθε ένα από αυτά μπορεί να εξαλειφθεί.


Το κάρμα στη Δύση
Η έννοια έχει υιοθετηθεί (με διάφορους βαθμούς ακρίβειας και κατανόησης) από πολλές νέες κινήσεις, τη Θεοσοφία και τον Πνευματισμό. Η ιδέα του κάρμα διαδόθηκε στη Δύση μέσω της εργασίας της «Θεοσοφικής Εταιρείας». Για την Αλίκη Μπέιλυ (που «ξεπήδησε» μέσα από τη θεοσοφική κίνηση) το κάρμα επιβάλλεται επάνω στην έμψυχη οντότητα μέσω μιας υλικής ουσίας και αυτή η ύλη ή ουσία είναι ένα ευφυές υλικό που αποτελείται από την ουσία οντοτήτων που ονομάζονται «deva». Διακρίνει 5 είδη κάρμα: κοσμικό κάρμα, συστημικό κάρμα, πλανητικό κάρμα, αλυσιδωτό κάρμα, σφαιρικό κάρμα. Αυτές οι πέντε υπάρξεις που έχουν δουλευτεί με το κάρμα, είναι «Κοσμικοί και Ηλιακοί Κύριοι του Φωτός», που πέτυχαν αυτήν την κατάσταση νοημοσύνης, και πέρασαν μέσα από το ανθρώπινο βασίλειο πολλά «kalpa» (τεράστιες χρονικές περίοδοι) πριν. Οι πνευματιστές και δυτικοί σχολιαστές του new age θεωρούν το κάρμα, συχνά ως κάποια «τύχη» που συνδέεται με την αρετή: Εάν κάποιος κάνει καλές ή πνευματικά πολύτιμες πράξεις, αξίζει και μπορεί να περιμένει την καλή τύχη, αντιθέτως, εάν κάποιος κάνει επιβλαβή πράγματα, μπορεί να περιμένει κακή τύχη. Σε αυτό το πλαίσιο σύλληψης, το κάρμα συνδέεται και με τον νεοπαγανιστικό «Νόμο της Επιστροφής» ή «Τριπλάσιο Νόμο» («Threefold Law»), δηλαδή, ότι οι ευεργετικές ή επιβλαβείς επιδράσεις που κάποιος έχει στον κόσμο, θα επιστρέψουν πίσω σε αυτόν στο τριπλάσιο. Οι αναγνώσεις των γραπτών του διάσημου μέντιουμ Edgar Cayce λένε ότι μια από τις ενδιαφέρουσες πτυχές για το κάρμα στη διαδικασία της μετενσάρκωσης, είναι ότι τα ταλέντα και οι δεξιότητες δεν χάνονται ποτέ. Σύμφωνα με τα αρχεία του Cayce, κάποιος που έχει αναπτύξει μια δυνατότητα ή ικανότητα σε μια ζωή, θα την έχει ακόμα και σε επόμενες ζωές, μέσω του κάρμα.


Ένα πιθανό συμπέρασμα…
Το κάρμα είναι η φυσική εκδήλωση του νόμου της ισορροπίας και της αρμονίας, και ισχύει για τα αποτελέσματα των αποφάσεων και των τοποθετήσεων που υιοθετούν τα όντα τα οποία είναι ικανά για ελεύθερη επιλογή. Μια καρμική εμπειρία είναι μια πρόσκληση σε ένα άτομο για να επανεξετάσει μια επιλογή που έχει κάνει, ή μια άποψη που έχει κρατήσει, ώστε να δει εάν αυτές οι αποφάσεις στηρίχθηκαν επάνω σε μια παρανόηση ή άγνοια του «Κοσμικού Νόμου». Είμαστε συνδεδεμένοι καρμικά σε οτιδήποτε δεχόμαστε, ή παρανοούμε, έως ότου το καταλάβουμε. Κατά αυτή την έννοια το κάρμα είναι μόνο ένα χάσμα στην κατανόησή μας. Δημιουργούμε τις ικανότητες και τους περιορισμούς μας. Το κάρμα είναι σαν μια ανάγκη που μας σπρώχνει να γνωρίσουμε περισσότερα, για ένα συναίσθημα ή μια δράση μας, ώστε να καταστήσει τη γνώση μας πληρέστερη και ολόκληρη. Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε «τέλειες δημιουργίες», αν δεν έχουμε καταλάβει εντελώς, τα υλικά, τα εργαλεία, και τις διαδικασίες της δημιουργίας, και αν δεν έχουμε δοκιμάσει τον αντίκτυπο των ενεργειών μας. Το άτομο υπάρχει για να δοκιμάσει όλες τις σχετικές μορφές «υλικότητας», για να καταλάβει κάθε μια λεπτομερώς, και για να μάθει πώς να χειριστεί και να διατηρήσει αυτές τις μορφές σε ισορροπία και αρμονία. Ίσως το κάρμα να λειτουργεί και ως ένας μηχανισμός «αυτό-εκμάθησης». Δεδομένου ότι το άτομο εξελίσσεται, μελετά την πρόοδό του και βρίσκει (έστω και υποσυνείδητα) ότι υπάρχει ένα χάσμα στην κατανόησή του. Σε κάποιο χρονικό σημείο το κενό αυτό πρέπει να γεμίσει με την κατάλληλη εμπειρία για να ισορροπήσει το άτομο. Το κάρμα επομένως, ίσως είναι και η ανάγκη να βιωθούν, και να καλυφθούν τα κενά στην κατανόηση των εμπειριών που αποκτιούνται. Ίσως είναι μια έλλειψη κατανόησης όλων αυτών που πραγματικά ισχύουν και όσων πρέπει να αλλάξουν, αλλά ταυτόχρονα και μια συνειδητοποίηση που είναι απαραίτητο να κερδηθεί. Μια από τις διαστρεβλωμένες απόψεις του κάρμα είναι η ιδέα ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει για το «Πεπρωμένο». Όμως, ανεξάρτητα από το πόσο φοβερή ή δυσάρεστη μπορεί να είναι για μας μια κατάσταση ή μια εμπειρία, υπάρχει πάντα κάτι που μπορεί να γίνει, ακόμα κι αν είναι ένα υπομονετικό χαμόγελο ή μια καλή τοποθέτηση απέναντι στην εμπειρία. Συχνά μέσα στις δυσκολίες ενυπάρχουν οι καλύτερες ευκαιρίες. Το κινέζικο ιδεόγραμμα για την «κρίση» είναι συνδυασμός των ιδεογραμμάτων του «κινδύνου» και της «ευκαιρίας»… Άλλωστε και οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν «δέξου αυτό που σου έρχεται, γιατί αν το αρνηθείς θα επιστρέψει αργότερα πιο δυνατό»…

Ο δρόμος για το σπίτι είναι μακρύς...


«Εσύ έχεις το δικαίωμα να εκτελείς τα καθορισμένα καθήκοντά σου, αλλά όχι να απολαμβάνεις τους καρπούς των πράξεών σου. Δεν πρέπει να νομίσεις ποτέ ότι είσαι η αιτία του αποτελέσματος της πράξης σου και μην προσπαθήσεις ποτέ να αποφύγεις το καθήκον σου. Να είσαι σταθερός στην εξάσκηση της γιόγκα, ω Αρτζούνα. Εκτέλεσε το καθήκον σου χωρίς να επηρεάζεσαι από την επιτυχία ή από την αποτυχία. Αυτή η ισορροπία του νου ονομάζεται γιόγκα».
Μπακαβάντ Γκιτά

Όπως έχουμε δει ως τώρα, η δράση κάποιου είδους είναι αναπόφευκτη. Δεν μπορούμε να καθόμαστε ήρεμοι χωρίς να κάνουμε τίποτα για πάντα... Αυτό που μας δεσμεύει στη φαινομενική ύπαρξη ή Samsara δεν είναι η δράση αυτή καθ’ εαυτή, αλλά η ιδέα «ενός εαυτού που κάνει» και «ενός εαυτού που απολαμβάνει». Το κάρμα μάς δεσμεύει όταν η δράση γίνεται με ένα εγωιστικό/εγωκεντρικό κίνητρο, με την προσδοκία των καρπών μιας δράσης. Αλλά όταν η δράση γίνεται χωρίς την προσδοκία των καρπών της, ελευθερώνει. Εάν ας πούμε ενεργήσουμε ως όργανο στα χέρια του Θεού ή του Απόλυτου, ως συμμετέχοντες στην κοσμική δραστηριότητα της Φύσης, χωρίς την προσδοκία αποτελεσμάτων, οτιδήποτε κάρμα δεν θα μπορεί να μας δεσμεύσει. Το κάρμα, γίνεται έτσι κάρμα γιόγκα. Ανιδιοτελής εργασία. Αυτή είναι ο μόνος τρόπος να αφαιρεθούν οι «ακαθαρσίες» που παραμένουν κρυμμένες στο μυαλό μας. Ο κάρμα γιόγκι πρέπει να έχει τη μη-προσκόλληση στα αποτελέσματα των ενεργειών του. Η μη-σύνδεση με αυτά φέρνει την ελευθερία από την ελπίδα και το φόβο. Η μη-σύνδεση καθιστά ένα άτομο απολύτως τολμηρό και άφοβο. Η γιόγκα αυτή είναι η «καθαγίαση» όλων των ενεργειών και προσφορά των αποτελεσμάτων τους στο Απόλυτο, όπως και αν το νιώθει ο καθένας. Αφαιρώντας αυτήν την προσκόλληση, κάποιος παραμένει πάντα ισορροπημένος και στην επιτυχία και στην αποτυχία.

Η πρακτική της κάρμα γιόγκα δεν απαιτεί να κατέχει κάποιος τεράστιο πλούτο. Δεν πρέπει να κλειστείτε σε κάποιο μοναστήρι για να την πετύχετε. Αντίθετα είναι καλύτερο ο κάρμα γιόγκι να είναι ανάμεσα στους ανθρώπους. Έτσι θα έρθει σε άμεση «πρόσκρουση» με την πραγματικότητα, εξωτερική και εσωτερική. Μπορεί να εξυπηρετήσει με το μυαλό και το σώμα του. Εάν βρει ένα φτωχό άρρωστο άτομο στον δρόμο, θα του δώσει κάτι. Αν δεν έχει τίποτα να δώσει, θα του φτιάξει το κέφι με έναν καλό λόγο. Ή εσωτερικά μέσα του θα ευχηθεί αυτό το άτομο να βγει από την δυστυχία που τώρα βιώνει και να έχει μια καλύτερη τύχη. Αν κάποιος πονά, μπορεί να του κάνει μασάζ θεωρώντας ότι στο σώμα του κατοικεί η θεότητα. Ταυτόχρονα μπορεί να πει το μάντρα ή την προσευχή που θέλει, ευχόμενος να περάσει ο πόνος. Ακόμη μπορεί να φανταστεί ότι θεραπευτική κοσμική ενέργεια ρέει μέσα από τα χέρια του και τον/τη θεραπεύει. Τα σενάρια είναι πολλά, και τα πάντα μπορούν να γίνουν μέρος του δρόμου της κάρμα γιόγκα.

Ένας γιόγκι αυτού του είδους πρέπει να είναι απαλλαγμένος από τη σφοδρή επιθυμία, την πλεονεξία, τον θυμό και τον εγωισμό. Κι αν υπάρχουν ίχνη αυτών μέσα του, πρέπει να προσπαθήσει να τα αφαιρέσει. Δεν πρέπει να περιμένει οποιοδήποτε είδος αποτελεσμάτων από τις ενέργειές του, ούτε στο παρόν ούτε και για το μέλλον. Δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε επιθυμία για «όνομα» ή φήμη. Δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για την έγκριση των άλλων, να δίψα για την επιδοκιμασία, τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη. Ο Swami Sivananda λέει: «Το άτομο προγραμματίζει γενικά να πάρει τους καρπούς των εργασιών του προτού καν αρχίσει οποιοδήποτε είδος εργασίας. Το μυαλό είναι τόσο περιορισμένο που δεν μπορεί να σκεφτεί οποιοδήποτε είδος εργασίας χωρίς την ανταμοιβή ή την αναγνώριση. Ένα εγωιστικό άτομο, δεν μπορεί να κάνει οποιαδήποτε υπηρεσία. Θα ζυγίσει την εργασία και τα χρήματα σε μια ισορροπία. Η ανιδιοτελής υπηρεσία είναι άγνωστη σε αυτόν». Ο κάρμα γιόγκι πρέπει βαθμιαία να αποκτήσει έναν πεντακάθαρο χαρακτήρα. Πρέπει να είναι ταπεινός και απαλλαγμένος από την έχθρα, τη ζηλοτυπία, την τραχύτητα, κλπ... Πρέπει πάντα να μιλά με τρόπο που να μην πληγώνει τους άλλους. Πρέπει να είναι σε θέση να κινηθεί και να αναμειχθεί με τον καθένα χωρίς διάκριση κοινωνικής τάξης, θρησκείας ή χρώματος. Πρέπει να είναι σε θέση να συντονιστεί με τις συνήθειες και τους τρόπους του άλλου. Ακόμη πρέπει να μπορεί να αντέξει την προσβολή, την ασέβεια, την ατίμωση, την επίκριση, τις σκληρές λέξεις, κλπ.

Ο πραγματικός κάρμα γιόγκι που εξυπηρετεί τους ανθρώπους με ταπεινότητα και που βλέπει τον Θεό σε κάθε πρόσωπο γίνεται ο «μυστικός κυβερνήτης» του κόσμου. Είναι τιμημένος και σεβαστός από όλους. Όσο περισσότερη η υπηρεσία του, τόσο περισσότερη η δύναμη, η ενέργεια και οι ικανότητες που αποκτά. Θα αναπτύξει την ταπεινότητα, την καθαρή αγάπη, τη συμπόνια, την ανοχή και το έλεος. Η αίσθηση της διαχωριστικότητας θα εκμηδενιστεί. Ο εγωισμός θα ξεριζωθεί. Θα αποκτήσει μια ευρεία και ανοιχτή προοπτική στη ζωή. Θα αισθάνεται την ενότητα. Θα πραγματώσει την ένωση του Ενός στα Πάντα. Δεν είναι αυτό που κάνει που μετράει, αλλά η νοητική τοποθέτηση κάνοντάς το, που καθορίζει εάν μια εργασία είναι κάρμα γιόγκα, δηλ. μια εργασία απελευθέρωσης, ή μια δεσμευτική εργασία.
«Σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να ενεργήσει χωρίς τη σκέψη ότι ο ίδιος είναι ο “δράστης”. Οι ενέργειες θα προχωρούν από μόνες τους ακόμη και στο στάδιο που το εγώ εξαφανίζεται. Το ραδιόφωνο τραγουδά και μιλά, αλλά εάν το ανοίξετε δεν θα βρείτε κανέναν μέσα. Ομοίως, η εμπειρία μου είναι όπως το ανοιχτό διάστημα. Αν και αυτό το σώμα μιλά όπως το ραδιόφωνο, δεν υπάρχει κανένας εσωτερικά ως πράττων».
Sri Ramana Maharshi



Του Γιάννη Μονογιού
Από το περιοδικό Yoga World - Τεύχος 7

Πηγές:
Interview with Sri Ramana Maharshi
Sivananda Yoga Vedanta Center: Principles of Karma Yoga
Rev. Ryugen Watanabe: Attain Enlightenment Through Work
Sri Swami Sivananda: Karma Yoga
Alice Bailey & Djwhal Khul: A Treatise on Cosmic Fire
Bhikkhu Thich Nhat-Tu: Buddhist Nature of Karma
Thanissaro Bhikkhu: Karma
Shri K. Thirugna Sambantha: Explanation of God's Role and Karma
Dr. Peter Della Santina: Fundamentals of Buddhism
V. Jayaram: Jainism and the Consept of Karma
Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα: Η Μπαγκαβάντ Γκιτά

Πνευματικές θεραπείες

Πνευματικές θεραπείες; Γιατί όχι;
(η βάση της πνευματικής θεραπείας)
(λειτουργεί η πνευματική θεραπεία;)



Πιστεύεται πως ο καρκίνος εμφανίστηκε από τότε που υπάρχει ζωή. Τα πρώτα ίχνη ανέρχονται σε 80 εκατομμύρια χρόνια πριν. Σε ένα αγγλικό μουσείο βρίσκεται ένα προϊστορικό ζώο με καρκίνο στα οστά της ουράς.

Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στον καρκίνο είναι ο αγώνας μιας ζωής ενάντια σε μια άλλη.

Τα κύτταρα του καρκίνου πολλαπλασιάζονται προσπαθώντας να ζήσουν αναλαμβάνοντας πολλές φορές και έργο λειτουργικό (είναι γνωστοί, όγκοι που παράγουν αρσενικές και θηλυκές ορμόνες).

Για τους επιστήμονες σήμερα ο καρκίνος ξεκινά όταν καρκινογόνα γονίδια που υπάρχουν στα φυσιολογικά κύτταρα ερεθίζονται και αρχίζουν να δρουν.

Οι παράγοντες είναι χημικές ουσίες που λέγονται και καρκινογόνες (δεν μας ενδιαφέρουν εδώ), προσβολές των κυττάρων από ιούς (ούτε αυτό μας ενδιαφέρει) και από ατυχήματα στη διάταξη του DNA (εδώ θα πρέπει να επικεντρωθούμε).

Έτσι λοιπόν μπορούμε καταρχάς να πούμε πως υπάρχει μια γονιδιακή προδιάθεση σε όλους μας και ότι ο καρκίνος δεν είναι μια σύγχρονη ασθένεια που έχει σχέση μόνο με τον διαταραγμένο τρόπο ζωής μας, τον οποίο οι Ινδιάνοι Χόπι ονομάζουν «Κογιανισκάτσι» («ζωή έξω από την ισορροπία»).

Τι είναι όμως τα γονίδια;

Τα γονίδια είναι οδηγίες αποθηκευμένες στο DNA. Ένα μόνο φυσιολογικό κύτταρο περιέχει 100.000 γονίδια. Ο γονότυπος ενός ανθρώπου είναι το σύνολο των αλληλόμορφων γονιδίων που κληρονομεί από τους γονείς του.

Μόνο όμως μερικά από τα αλληλόμορφα γονίδια ενεργοποιούνται ή εκφράζονται. Έτσι ίσως αυτό απαντά στην απορία γιατί δεν μεταβιβάζονται τα αποκτηθέντα χαρακτηριστικά από τη χρήση «εσωτερικών» μεθόδων.

Κάθε κύτταρο περιέχει επίσης 46 χρωμοσώματα. Κάθε χρωμόσωμα αποτελείται από πακέτα DNA. Κάθε μόριο DNA αποτελείται από εκατομμύρια άτομα. Το άτομο τώρα αποτελείται από πυρήνα πρωτονίων και νετρονίων ο οποίος περιβάλλεται από ηλεκτρόνια.

Η σύγχρονη επιστήμη μιλάει για ακόμα μικρότερα σωματίδια, τα «κουάρκ» των οποίων αγνοούσε τον ακριβή τρόπο λειτουργίας τους μέχρι σήμερα (αυτή η ανακάλυψη χάρισε και το πιο πρόσφατο νόμπελ Φυσικής).

Άκουσα χωρίς να μπορέσω ακόμα να το διασταυρώσω επιστημονικά πως μέσα στα κουάρκ υπάρχουν οι «παλλόμενες χορδές» που έχουν την τάση να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται. (Κάτι δηλαδή σαν ένα ταξίδι μέσα στον χώρο και τον χρόνο ή το κενό. Για το «ταξίδι» δεν γνωρίζουμε τον προορισμό και τον λόγο, δεν γνωρίζουμε επίσης τι μεταφέρουν οι χορδές όταν «επιστρέφουν».)

Έτσι λοιπόν έχουμε μια σειρά: χορδές , κουάρκ, πρωτόνια - νετρόνια, άτομα, DNA, χρωμοσώματα , κύτταρο.

Όσο πιο βαθιά επέμβουμε, τόσο πιο μόνιμα τα αποτελέσματα και τόσο λιγότερες οι παρενέργειες.

Μια σημαντική ερώτηση, που θέλει μια λεπτομερή απάντηση είναι:
Τι εννοούν ακριβώς οι επιστήμονες όταν λένε ατυχήματα στη διάταξη του DNA;
Ένα συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι πως αφού μπορούν να υπάρξουν ατυχήματα, μπορούν να υπάρξουν και συνειδητές ενέργειες προς την ίδια κατεύθυνση.
Αυτές οι συνειδητές ενέργειες μπορεί να είναι εμπειρικές διαπιστώσεις που μεταδίδονται με διδασκαλίες χωρίς να μπορούμε να κατανοήσουμε το φαινόμενο.

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε με τη συνειδητή μας σκέψη την καρδιά ή τη θερμοκρασία μας. Και όμως μπορούμε με την αναπνοή μας να επιβραδύνουμε τους χτύπους της καρδιάς και να μειώσουμε ή να αυξήσουμε τη θερμοκρασία μας (μπορώ να σας διαβεβαιώσω για αυτό και από προσωπική εμπειρία). Αυτό το ήξεραν οι αρχαίοι σοφοί χωρίς βέβαια να μπορούν να περιγράψουν τη διαδικασία.

Σήμερα μπορούμε σε κάποιο βαθμό να την περιγράψουμε. Μπορούμε π.χ. πλέον να μιλάμε για «αυτονομική ισορροπία» και λειτουργίες «συμπαθητικού» και «παρασυμπαθητικού» συστήματος.

Ο νους (συνειδητά και ασυνείδητα) γνωρίζουμε πλέον πως επιδρά στο νευρικό και το ενδοκρινικό σύστημα. Η επίδραση στο ενδοκρινικό σύστημα σημαίνει έκκριση αδρεναλίνης ή μεταβολισμός των κυττάρων. Οι δυσλειτουργίες της υπόφυσης π.χ. μπορούν να επιφέρουν νανισμό ή γιγαντισμό. Έχω στα χέρια μου επιστημονικές έρευνες που δείχνουν πως οι ασκήσεις γιόγκα επηρεάζουν το ενδοκρινικό σύστημα (π.χ. αύξηση παραγωγής της θυροξίνης).

Είναι επίσης γνωστή η σχέση της δημιουργίας νεοπλασιών (καρκίνου) με αρνητικές ψυχολογικές καταστάσεις ή έχει καταγραφεί υποχώρηση του καρκίνου αλλάζοντας την ψυχολογική μας στάση.

Και βέβαια στον χώρο της γιόγκα αλλά και σε όσους ασχολούνται με τον «εσωτερισμό» υπάρχει η «Υπόθεση Εργασίας» που μας λέει πως το ενδοκρινικό σύστημα ενεργεί σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο βιοενεργειακό και στο φυσικό σώμα (ανάμεσα στο CHI ή PRANA και το υλικό μας σώμα).
Η επιστήμη γνωρίζει πολύ καλά πλέον πως πάρα πολλές αρρώστιες άγνωστης αιτιολογίας έχουν τις ρίζες τους σε μη ισορροπημένο ενδοκρινικό σύστημα. Είναι επίσης καταπληκτικό το πώς μια τόσο μικρή μονάδα όπως το κύτταρο έχει τις πληροφορίες για να «γίνει» οτιδήποτε, ενώ είναι πραγματικά εκπληκτικές οι διαδικασίες της μίτωσης, της μείωσης και της φαγοκύτωσης.

Έτσι μπορούμε θεωρητικά να καταλάβουμε πως είναι πιθανή η αλλαγή ανατομικών χαρακτηριστικών και θεραπειών με αναπνευστικές ή άλλες τεχνικές.
Έχω διαβάσει για περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι πειραματίστηκαν με τον εαυτό τους και μέσα από «εσωτερικές» τεχνικές κατόρθωσαν ακόμη και να ψηλώσουν 8 εκατοστά σε ηλικία σαράντα ετών!

Έτσι η εμπειρία των «παλαιών» μάς μεταφέρει, με ποιητικό τρόπο, τεχνικές τις οποίες πιστεύω πως κάποια μέρα θα μπορέσει η επιστήμη να αποκρυπτογραφήσει.
Θα ήθελα να προσθέσω μια τελευταία προσωπική άποψη για τη λειτουργία αυτών των τεχνικών.

Ακριβώς επειδή έχουν προέλθει μέσα από την εμπειρία, εμπεριέχουν κινδύνους, γιατί δεν κάνουν για όλους.

Θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα από τον στίβο.
Οι παλιοί καλοί προπονητές που δεν γνώριζαν από σύγχρονη εργοφυσιολογία ή εργομετρία εφάρμοζαν προπονητικές μεθόδους ομαδοποιημένες, που στην ίδια ομάδα αθλητών, με την ίδια προπόνηση, άλλους τους «καίγανε» και άλλους τους κάνανε ολυμπιονίκες.

Έτσι πιστεύω πως μέχρι να αποκρυπτογραφήσουμε με κάθε λεπτομέρεια το πώς λειτουργούν αυτές οι τεχνικές θα πρέπει να είμαστε συνειδητοί πως μερικούς μπορούν να μας «κάψουν» και άλλους να μας οδηγήσουν στον δρόμο της θεραπείας ή των «σίντις».

Εγώ έχω συμπεριλάβει εδώ και αρκετό καιρό στην καθημερινή μου εξάσκηση (πριν τον διαλογισμό) συγκεκριμένες «εντολές» προς τα κύτταρά μου και το DNA μου, οι εντολές αυτές όμως δεν δίνουν εντολές για το τι θέλω να κάνουν τα κύτταρά μου (πώς μπορώ να το ξέρω επακριβώς άραγε;) αλλά για το αποτέλεσμα. Ακολουθώ τις οδηγίες του γιατρού μου, αλλά αφήνω και το μυαλό μου ανοιχτό…

Ίσως τελικά είναι καλύτερο να αφηνόμαστε έτσι ανοιχτοί στη σοφία της δημιουργίας, αλλά και της επιστήμης κάνοντας πράξη το «Συν Αθηνά και χείρα κίνει»...



Του Ανδρέα Προβελέγγιου
Από το περιοδικό Yoga World - Τεύχος 7
Ο Ανδρέας Προβελέγγιος είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής και Αγωγής Υγείας,
Διπλωματούχος Προπονητής Γ. Γ. Αθλητισμού καιFull Teaching Member of International Yoga Teachers Association από το 1991

Μελισσόχορτο

ΜΕΛΙΣΣΑ Η ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ (BALM)

Το μελισσόχορτο ή μελισσοβότανο ή αγριομέλισσα ή μελιττίς ή μελισσάκι ή κιτροβάλσαμο ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών (lamiaciae) και η επιστημονική του ονομασία είναι Melissa Officinalis. Ήταν γνωστό στην αρχαιότητα και αναφέρεται από τους Πλίνιο, Θεόφραστο και Διοσκουρίδη με τις ονομασίες μελόφυλλον, μελίτταιον και μελίτιον. Το όνομα του το πήρε από τους μελισσοτρόφους οι οποίοι το χρησιμοποιούν όταν θέλουν να προσελκύσουν τις μέλισσες. Οι κυριότερες χώρες παραγωγής του είναι η πρώην Σοβιετική Ένωση, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα καλλιεργείται σε μικρή έκταση στον νομό Ροδόπης, ενώ καταβάλλεται προσπάθει για την επέκτασή του.

Το μελισσόχορτο έχει μια γλυκιά οσμή λεμονιού και το αιθέριο έλαιό του (σε κάποιες ποικιλίες όπως οι ρωσικές Yevtika και Krumtsanka) περιέχει έως και 80% κιτράλη, μια ουσία στην οποία είναι ευπαθείς πολλοί μικροοργανισμοί και χρησιμοποιείται στην φαρμακευτική ως μικροβιοκτόνα.

Επειδή ευδοκιμεί τόσο σε θερμές, όσο και ψυχρές περιοχές είναι πολύ εύκολο να φυτέψουμε μια δυο ρίζες σε γλάστρα ή στο χώμα. Κατάλληλα εδάφη θεωρούνται τα βαθιά γόνιμα από προσχώσεις που συγκρατούν λίγη υγρασία. Ακατάλληλο έδαφος είναι το πολύ συνεκτικό και υγρό. Το μελισσόχορτο πολλαπλασιάζεται εύκολα με σπόρο, παραφυάδες και μοσχεύματα το φθινόπωρο και την άνοιξη.

Είναι πολυετές φυτό και η συλλογή των φύλλων και λουλουδιών λίγο πριν ανοίξουν, για τον πρώτο χρόνο γίνεται μία φορά τον Ιούλιο με Αύγουστο, ενώ τα επόμενα χρόνια συλλέγονται δύο ή και τρεις φορές τον χρόνο από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβιο. Είναι καλύτερα να κόβουμε τα φυτά λίγες μέρες πριν ανθίσουν και σε ημέρα με ξάστερο ουρανό, γιατί αν κοπούν με υγρασία θα μαυρίσουν και θα ξεραθούν. Η ξήρανση γίνεται στην σκιά, σε θερμοκρασία που να μην ξεπερνά τους 35ο C.

Ο John Evelyn έγραψε ότι το μελισσόχορτο είναι παντοδύναμο για το μυαλό και δυναμώνει την μνήμη. Το κρασί στο οποίο έχουν μουλιάσει φύλλα διώχνει την θλίψη και την μελαγχολία, ενώ τα μουλιασμένα φύλλα μπαίνουν εξωτερικά πάνω σε δάγκωμα σκορπιού ή φιδιού. Ο Πλίνιος και Διοσκουρίδης έγραψαν ότι το μελισσόχορτο κλείνει τις πληγές.

Ιδιότητες

• Συμβάλλει στη μακροζωία επειδή είναι σωματικό και πνευματικό διεγερτικό.
• Τονώνει την καρδιά και το κυκλοφορικό σύστημα προκαλώντας διαστολή των περιφερειακών αγγείων, μειώνοντας έτσι την πίεση του αίματος.
• Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε εμπύρετες παθήσεις όπως η γρίπη.
• Ανακουφίζει τους σπασμούς του πεπτικού σωλήνα και χρησιμοποιείται στη φυσώδη δυσπεψία. Τονώνει το πεπτικό σύστημα και είναι καλό χωνευτικό, ιδιαίτερα σε κακή χώνεψη από νευρικότητα.
• Έχει αντικαταθλιπτικές ιδιότητες και είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε νευρικές κρίσεις, νευρασθένειες, υστερίες.
• Είναι σπασμολυτικό, σε νευραλγίες προσώπου, δοντιών και αυτιών. Επίσης ρυθμίζει τα έμμηνα σε περιπτώσεις δυσμηνόρροιας και πόνων.
• Θεωρείται καλό τονωτικό του εγκεφάλου και εφιδρωτικό.
• Τέλος, θεωρείται ιδιαίτερα χρήσιμο σε αμοιβάδες και άλλα παράσιτα των εντέρων.

Πώς χρησιμοποιείται

Το μελισσόχορτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως έγχυμα, ως αφέψημα, το αιθέριο έλαιό του και για εξωτερική χρήση χρησιμοποιείται στο μπάνιο, ο φρέσκος χυμός του ως καταπλάσματα και κομπρέσες.

Ως έγχυμα: 2-3 κουταλάκια του τσαγιού ξηρό βότανο ή 4-6 φρέσκα φύλλα σ'ένα φλυτζάνι βραστό νερό για 10-15΄. Πίνουμε 2-3 φλυτζάνια την ημέρα για περιπτώσεις νευρικής υπερέντασης, για αϋπνίες, πονοκεφάλους, στομαχόπονους και δυσπεψίες.

Ως αφέψημα: Βράζουμε μια κουταλιά φύλλα για 2-3΄ και πίνουμε καθημερινά 2-3 φλυτζάνια. Για την υπέρταση οι πρακτικοί γιατροί συνιστούν ένα ποτήρι κρύο αφέψημα μετά το φαγητό 3 φορές την μέρα και σε περιπτώσεις αμοιβάδων συνιστούν ένα ποτήρι δροσερό αφέψημα μελισσόχορτου και φτέρης σε ίσα μέρη, κάθε πρωΐ, νηστικοί.

Αιθέριο έλαιο: Μερικές σταγόνες αιθέριου ελαίου σε λίγο νερό βοηθούν την χώνευση. Επίσης χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις ως καταπραϋντικό και σπασμολυτικό.

Εξωτερική χρήση: Ο χυμός του φρέσκου μελισσόχορτου διώχνει τους πόνους και την φλόγωση από τσιμπήματα σφήκας και άλλων εντόμων. Τα καταπλάσματα με φύλλα μαλακώνουν τους πόνους των αρθρώσεων. Τα φύλλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κομπρέσες για πρήξιμο των μαστών και εκχυμώσεις. Επίσης βοηθούν σε πληγές και κοψίματα.

Στο μπάνιο: Βράζουμε δύο φλυτζάνια μελισσόχορτου σε ένα λίτρο νερό για 10΄ και το προσθέτουμε στο νερό του μπάνιου για περιπτώσεις νευρικών παθήσεων και δυσμηνόρροιας.

Το μελισσόχορτο κατατάσσεται στις μεσαίες νότες, είναι τονωτικό και αναζωογονητικό και συνδυάζεται καλά με τον λυκίσκο, το χαμομήλι και την σπειραία για πεπτικά προβλήματα και με την λεβάντα και το τίλιο για το στρες και την ένταση.

Για ημικρανίες και ρευματισμούς μπορείτε να δοκιμάσετε τον συνδυασμό μελισσόχορτου, λεβάντας και μαντζουράνας κάνοντας μπάνιο με αιθέρια έλαια ή μασάζ ή πίνοντάς το σε τσάι.

Της Στέλλας Φυσίκα
Από το περιοδικό Yoga World - τεύχος 7

Διανοητικές ισορροπίες και ανισορροπίες του ανθρώπου

Το διανοητικό κατασκεύασμα, μέσα απ'το οποίο ο άνθρωπος αντλεί τους τρόπους συμπεριφοράς του, το καλούμε ΜΑΝ.ΙΝ.Α. Ο όρος αυτός είναι ένας από τους όρους που εγώ δημιούργησα, διότι πιστεύω ότι εκφράζει καλύτερα το νόημα αυτού του κοινωνικού παιχνιδιού. ΜΑΝ.ΙΝ.Α. σημαίνει "Man's Intellectual Normalities and Abnormalities", που μεταφράζεται "Διανοητικές ισορροπίες και ανισορροπίες του ανθρώπου".

Ας αναλύσουμε όμως τον όρο. Η ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του ανθρώπου συνίσταται από όλα τα διανοητικά υλικά που κατά καιρούς έχει συσσωρεύσει το άτομο στις διανοητικές του αποθήκες και που τελικά συνθέτουν ένα οικοδόμημα. Ένα λογικό οικοδόμημα. Μια ειδική νοητική κατασκευή, η οποία καθορίζει αφενός μεν τους τρόπους ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων, αφετέρου δε τους τρόπους δράσης του, τόσο σε σχέση με τον εαυτό του όσο και σε σχέση με τους άλλους.

Όπως ξέρουμε, όταν γεννιέται ο άνθρωπος ο νους του είναι ένα άγραφο χαρτί. Από εκεί και πέρα αρχίζουν να γίνονται διάφορες εγγραφές στον νοητικό του χώρο, οι οποίες κυρίως προέρχονται από το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον.

Το παιδί μαθαίνει ορισμένα πράγματα, μαθαίνει ορισμένους τρόπους κοινωνικής συμπεριφοράς και αυτοί αποτελούν το πρώτο υλικό για την ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το παιδί, που μαθαίνει πως θα το πάρει ο μπαμπούλας αν δεν φάει το φαγητό του, όταν αργότερα ενηλικιωθεί, μπορεί ποτέ να μην διαλύσει μέσα του τον μύθο του μπαμπούλα. Εκείνη η έμφυτη αντίδραση ότι πρέπει καταναγκαστικά να κάνει κάτι, για να μην τον φάει κάποιος οποιοσδήποτε μπαμπούλας, πιθανώς να εξακολουθεί να υπάρχει και να λειτουργεί μέσα του. Βλέπουμε, δηλαδή, πως αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος γίνεται θύμα μιας διανοητικής ανισορροπίας. Μιας διανοητικής ανισορροπίας που εκφράζεται στο πλαίσιο μιας σκοπιμότητας της μητέρας, του να κάνει το παιδί της να φάει το φαγητό του. Αυτή ριζώνει βαθιά μέσα στον διανοητικό χώρο του ατόμου και αναπαράγεται αργότερα υπό διάφορες μορφές και σε διάφορες φάσεις της ζωής του. Αυτό το υλικό, αυτή η πληροφορία συνιστά πλέον ένα από τα λιθαράκια που θα οικοδομήσουν ολόκληρο το κατασκεύασμα της ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του.

Καθώς το παιδί μεγαλώνει, φτάνει στην περίοδο της εφηβείας. Μέχρι τότε το υλικό της ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του εμπλουτίζεται συνεχώς. Το υλικό προέρχεται κυρίως από τον χώρο του σχολείου και τον χώρο των προσωπικών του φίλων, στην δε σημερινή εποχή προέρχεται σε σημαντικότατο βαθμό και από την τηλεόραση. Φτάνει, λοιπόν, το άτομο αυτό στην εφηβεία με μια πληθώρα πληροφοριών και μια τεράστια αποθήκη υλικών της ΜΑΝ.ΙΝ.Α. Η περίοδος της εφηβείας είναι για τον άνθρωπο η περίοδος των μεγάλων αποφάσεων. Είναι η περίοδος της προσωπικής επανάστασης του κάθε νέου ανθρώπου. Στην φάση της εφηβείας ο άνθρωπος αποφασίζει ποιος θα είναι πλέον ο προσωπικός του δρόμος στην ζωή και σε τι στοιχεία θα βασιστεί. Έτσι, κάνει μια επιλογή κάτω από την επίδραση πολλών παραγόντων και τελικά κρατάει ένα μεγάλο μέρος και απορρίπτει ένα άλλο μέρος αυτού του υλικού. Η εφηβεία φέρνει το άτομο στην φάση όπου έχει θέσει τα θεμέλια της ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του και έχει κτίσει το βασικό οικοδόμημα. Γίνεται εύκολα αντιληπτό, λοιπόν, γιατί η σύγκρουση του ατόμου με τους γονείς του, με την εξουσία και κάθε μορφή κατεστημένου ξεκινά από την περίοδο της εφηβείας. Τα νέα τεχνολογικά δεδομένα, η μεγάλη άνεση και ταχύτητα στις μεταφορές και η δυνατότητα πρόσβασης στις πηγές πληροφόρησης κατάργησαν την απομόνωση των ομάδων και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την δημιουργία ενός ενιαίου κράτους, μιας ενιαίας πόλης, ενός ενιαίου πολιτισμού. Ο ρόλος της τηλεόρασης σε αυτή την διαδικασία είναι τεράστιος. Τα ήθη, τα έθιμα, τείνουν να ενοποιηθούν και να προκύψει ένα νέο ενιαίο μοντέλο ανθρώπου. Δεν είναι δύσκολο πίσω από όλα αυτά να ανακαλύψει κανείς την απουσία κοινωνικών και πολιτιστικών παραγόντων σε αντίθεση με την έντονη παρουσία οικονομικών συμφερόντων. Ο πρώτος που ωφελείται από αυτή την τεράστια ομογενοποιήση, είναι τα ενωμένα οικονομικά συμφέροντα, αφού η αγορά ενοποιείται, οι ανάγκες παγκοσμιοποιούνται και η ίδια διαφήμιση έχει απήχηση από τον νεοϋορκέζο μέχρι τον εσκιμώο. Όμως, αναρωτιέται κανείς, τι θα συμβεί αν στερήσεις από έναν λαό τα στοιχεία που δημιουργούν την κοινωνική του συνοχή, αν αποκόψεις έναν λαό από την ρίζα του έτσι, σε μια στιγμή; Η τηλεοπτική εικόνα φτάνοντας παντού, προβάλει αυτό το νέο πρότυπο, ενισχύοντας όσο κανένα άλλο μέσο την προσπάθεια ομογενοποίησης. Από την τηλεόραση μαθαίνουμε τον τρόπο που ντύνονται, πως και τι τρώνε, πως μιλάνε και πως ερωτεύονται τα in αστέρια του σήμερα. Στις παιδικές εκπομπές βλέπουμε το μοντέρνο παιδί. Ένα παιδί που είναι βίαιο, ωριμάζει σεξουαλικά πολύ νωρίς, είναι αποφασιστικό και επιβάλει την άποψή του έστω κι αν δεν την έχει ακόμη διαμορφώσει ή δεν έχει την απαραίτητη εμπειρία. Βλέπουμε τον μοντέρνο νέο, τον μοντέρνο φοιτητή, τον παίκτη των ρεάλιτις, τον μοντέρνο επιχειρηματία και στα life-style περιοδικά κατακλυζόμαστε από "πώς να" άρθρα που αποτελούν δεκάλογους για γρήγορη, σίγουρη και άκοπη επιτυχία στα πάντα. Όλα αυτά συνιστούν πρότυπα βασισμένα σε κλισέ και εύκολες συνταγές. Είναι το υλικό της σύγχρονης ΜΑΝ.ΙΝ.Α.

Και σε αυτήν την δύσκολη περίοδο της ζωής του, την στιγμή που ο έφηβος βρίσκεται στο σταυροδρόμι της αρετής και της κακίας, το υλικό για την οικοδόμηση του εσωτερικού του εαυτού, που θα προσδιορίσει και κατά πόσο θα είναι φυσιολογικό ή μη φυσιολογικό, αντλείται από μη έγκυρες πηγές ή ακόμη χειρότερα από πηγές που δρουν με δόλο. Ο George Gerbner, καθηγητής επικοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, λέει: "Δεν υπάρχει σοβαρότερη υπόθεση μιας κοινωνίας, από τους μύθους με τους οποίους μεγαλώνει τα παιδιά της. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας, αυτοί οι μύθοι δεν είναι αφηγήσεις ούτε των γονιών, ούτε των σχολείων, ούτε της εκκλησίας, ούτε της κοινότητας ή της φυλής. Την αφήγηση, έχει αναλάβει μια διαρκώς συρρικνούμενη ομάδα επιχειρήσεων που έχουν κάτι να πουλήσουν. Αυτή η αλλαγή είναι θεμελιακή για το πολιτιστικό περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά μας μεγαλώνουν και κοινωνικοποιούνται..."
Κατόπιν ο άνθρωπος ξεκινάει την προσωπική ζωή του ενήλικα. Μέσα στην ζωή του καθημερινά διάφορες απόψεις, διάφορες θέσεις της ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του, είτε ενισχύονται είτε αποδυναμώνονται. Εξαρτάται από τον χώρο στον οποίο κινείται και από τον τρόπο με τον οποίο αναλύει ο ίδιος τις καθημερινές του εμπειρίες. Καθώς περνάει ο καιρός, επειδή ο άνθρωπος νιώθει την φυσική ανάγκη μιας κάποιας σταθερότητας στην αέναη ροή των γεγονότων, τείνει να κάνει όσο πιο ισχυρό και όσο πιο σταθερό μπορεί το οικοδόμημα της ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του. Φτάνει, λοιπόν, συχνά σε δογματισμούς και φανατισμούς όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά διότι δεν θέλει να θιγούν οι ισορροπίες, που με πολύ κόπο και μεγάλη δαπάνη ψυχικής ενέργειας δημιούργησε. Να γιατί τελικά ο άνθρωπος δείχνει ένα μεγάλο ποσό αδράνειας απέναντι στις νέεις ιδέες, στις νέες κοινωνικές τάσεις και πολύ συχνά συμπεριφέρεται εχθρικά και άκαμπτα προς αυτές. Η στάση αυτή του ανθρώπου απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους ελαττώνει την ικανότητά του για προσέγγιση με τους συνανθρώπους του και δυσχεραίνει την επικοινωνία του.

Σήμερα, η γνώση που προέρχεται από τις διάφορες επιστήμες αυξάνεται με τρομακτικό ρυθμό, η δε τεχνολογία μάς φέρνει πάντοτε ενώπιον νέων συνθηκών, στις οποίες δεν προλαβαίνουμε εύκολα να προσαρμοστούμε. Η αδυναμία μας για προσαρμογή οφείλεται κυρίως στο ότι η ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του κάθε ατόμου συχνά είναι άκαμπτη, δογματική και φανατική. Η ΜΑΝ.ΙΝ.Α. είναι αυτή που ευθύνεται για μεγάλο μέρος της δυστυχίας του ανθρώπου και είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο να θεωρεί τον εαυτό του ως τον μόνο προνομιούχο κάτοχο της αλήθειας. Η ΜΑΝ.ΙΝ.Α. είναι αυτή που φανατίζει τόσο, ώστε ακόμη και όταν πρόκειται για θρησκευτικό θέμα, να γίνονται εκτεταμένοι σκοτωμοί και σφαγές εν ονόματι της αγάπης και της ειρήνης. Η ΜΑΝ.ΙΝ.Α. είναι αυτή που κάνει τους πιστούς μιας θρησκείας να πιστεύουν ότι η θρησκεία τους είναι η τελειότερη θρησκεία και να θεωρούν εχθρούς τους όσους δεν ασπάζονται την ίδια θρησκεία. Η ΜΑΝ.ΙΝ.Α. είναι αυτή που δημιουργεί τον στείρο ανταγωνισμό στα πολιτικά συστήματα. Η ΜΑΝ.ΙΝ.Α. είναι αυτή που οδηγεί τον άνθρωπο στο συμπέρασμα ότι, για να διατηρήσει την ειρήνη, πρέπει να δημιουργήσει τα καταστροφικότερα όπλα. Η ΜΑΝ.ΙΝ.Α. είναι αυτή που δημιουργεί τις κάθε είδους καθημερινές βεντέτες στην ζωή του ανθρώπου.

Διορθώνεται η ΜΑΝ.ΙΝ.Α.;

H ΜΑΝ.ΙΝ.Α αποτελείται από δύο στοιχεία. Το στοιχείο της ισορροπίας, που εκφράζεται μέσω του φυσικού νόμου και της πραγματικής ιδιοσυγκρασίας του ανθρώπου και το στοιχείο της ανισορροπίας, που έχει ως τελικό προϊόν έκφρασης την υιοθέτηση μιας συγκεκριμένης κοινωνικής επίκτητης συμπεριφοράς. Τα στοιχεία όμως για την δημιουργία αυτής της κοινωνικής επίκτητης συμπεριφοράς προήλθαν μέσα από την εκπαίδευση του ανθρώπου. Και όταν λέω εκπαίδευση, την εννοώ με την ευρύτερη έννοια.

Το ίδιο αυτό φαινόμενο που δημιουργήθηκε μέσα από την εκπαίδευση, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί και πάλι με την εκπαίδευση. Μια εκπαίδευση που ουσιαστικά θα άρχιζε από το σχολείο. Ο άνθρωπος θα μάθαινε μέσα από μια προσπάθεια αυτογνωσίας ποια είναι τα ουσιαστικά στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας, της προσωπικότητάς του. Ταυτόχρονα θα μάθαινε και τους κανόνες που διέπουν την κοινωνική ζωή. Κατόπιν θα μάθαινε να σέβεται τα στοιχεία αυτά και θα φρόντιζε να εκφράζονται με τέτοιον τρόπο που να είναι συμβατός με το κοινωνικό σύνολο.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει κατάσταση χωρίς ΜΑΝ.ΙΝ.Α., ο άνθρωπος χρειάζεται την ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του, αλλά προσαρμοσμένη στον φυσικό ανθρώπινο ρόλο του, φυσιολογικοποιημένη, εξισορροπημένη. Όπως λέει και ο όρος, ΜΑΝ.ΙΝ.Α. σημαίνει διανοητικές ισορροπίες και ανισορροπίες του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα πρέπει να τείνει να δημιουργήσει ισορροπία στο διανοητικό του όργανο και να διώξει, αν είναι δυνατόν, όλες τις ανισορροπίες οι οποίες πηγάζουν από αυθαίρετα συμπεράσματα, που δεν βασίζονται στον φυσικό νόμο. Ό,τι συνθέτει το ισορροπημένο μέρος της ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του ανθρώπου είναι αυτό που αρχέγονα βασίζεται στον φυσικό νόμο, ενώ ό,τι συνθέτει την ανισορροπία στην ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του ανθρώπου είναι αυτό που βασίζεται σε αυθαίρετους ανθρώπινους νόμους σκοπιμότητας και συμφερόντων, μεταφέροντας έτσι το αέναο παιχνίδι της δυαδικότητας σε ένα επίπεδο προσωπικό, που κρύβει μέσα του τόσο το δράμα της απέκδυσης από τις επιδράσεις του κατασκευασμένου νοητικού κόσμου, όσο και την λύτρωση με την δυναμικά απαθή αίσθηση του απροκατάληπτου που παράγει η αποΜΑΝ.ΙΝ.Α.ποίηση.

Πρέπει, λοιπόν, να γίνει κατανοητό ότι η προσπάθεια του ανθρώπου δεν θα είναι να καταργήσει την ΜΑΝ.ΙΝ.Α. του, αλλά να την φυσιολογικοποιήσει, να την εξισορροπήσει. Με άλλα λόγια, το νοητικό κατασκεύασμα στο οποίο βασίζει την δράση του να είναι σύμφωνο με τον φυσικό νομο. Τότε από την ΜΑΝ.ΙΝ.Α. φεύγουν οι ανισορροπίες και ο άνθρωπος δρα ισορροπημένα σε όλες σχεδόν τις φάσεις της ζωής του.



Απόσπασμα από το βιβλίο του Σπύρου Διαμαντίδη - Ομοιοπαθητική φιλοσοφία και Ιπποκρατική ιατρική

Η προσευχή του νερού

Στείλτε αγάπη και ευχαριστίες στο νερό
Μπορείτε να το κάνετε και με τον δικό σας τρόπο
Ακολουθούν μερικοί τρόποι προσευχής:

Τοποθετήστε ένα ποτήρι με νερό στο τραπέζι. Πείτε στο νερό "σ'αγαπώ" και "σ'ευχαριστώ", απαλά. Την ίδια στιγμή, οραματιστείτε ότι όλο το νερό της γης συνδέεται μεταξύ του. Αυτό μπορείτε να το κάνετε με τα παιδιά, την οικογένεια ή τους φίλους σας. Η Αγάπη και η Ευχαριστία θα σταλεί σε όλο το νερό της γης μέσω του νερού που βρίσκεται στο ποτήρι.

Μπορείτε να φανταστείτε τα προηγούμενα όταν έρχεστε σ'επαφή με το νερό που βγαίνει από την βρύση πλένοντας τα πιάτα, πλένοντας τα τρόφιμα πριν τα μαγειρέψετε ή πλένοντας τα ρούχα. Η δόνηση της Αγάπης και Ευχαριστίας σας ξεχειλίζει από την καρδιά μέσω του στήθους, των ώμων και των χεριών και περνάει από τις παλάμες που αγγίζουν το νερό στο νερό που βγαίνει από την υδροροή. Οι δονήσεις θα περάσουν στην ροή του νερού πολύ εύκολα που θα καταλήξουν στην υδροροή, στα κοντινά ποτάμια και τέλος θα φτάσουν στον ωκεανό. Ο ατμός του ωκεανού θα δημιουργήσει σύννεφα και τότε το νερό θα πέσει ως βροχή σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Μ΄αυτόν τον τρόπο, οι δονήσεις της Αγάπης και της Ευχαριστίας που γεννήθηκαν από την καρδιά σας θα μεταφερθούν σε όλον τον κόσμο μέσω του δίκτυου του νερού.

Είναι επίσης αποτελεσματικό να βάλετε ένα αυτοκόλητο που να λέει "Ευχαριστώ" στην επιφάνεια της βρύσης. Κάθε φορά που την ανοίγετε θα θυμάστε την σημασία της έκφρασης ευγνωμοσύνης στο νερό.

Όσο οι δονήσεις Αγάπης και Ευχαριστίας ρέουν από την καρδιά σας, θα αισθάνεστε το στήθος σας όλο και πιο ζεστό. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα του Νόμου του Σύμπαντος "ό,τι δίνεις παίρνεις". Αλλιώς "ό,τι σπείρεις θα θερίσεις"

Επενέργειες της συνειδητότητας μας στο νερό
Η συνείδησή μας επηρρεάζει το νερό. Ιδίως όταν συγκεντρώνουμε την συνείδησή μας με την ίδια πρόθεση, θα έχει τεράστια δύναμη. Είναι όπως μια ακτίνα λέϊζερ που μπορεί να φτάσει την επιφάνεια του φεγγαριού.
Το καλοκαίρι του 1999, εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην λίμνη Biwa, που βρίσκεται σε κεντρικό μέρος της Ιαπωνίας, και προσευχήθηκαν ειρήνη και αρμονία για το σύμπαν. Μετά από ένα μήνα, μια τοπική εφημερίδα δημοσίευσε ότι μόνο εκείνο το καλοκαίρι δεν υπήρχαν παράπονα από τους ντόπιους για δύσοσμη μυρωδιά, ως επακόλουθο της εξαιρετικής ανάπτυξης ενός ξένου φυκιού, που υπέμεναν για πολλά καλοκαίρια.

Τέτοια είναι η δύναμη της ανθρώπινης συνείδησης.

Πηγή: http://www.thank-water.net/english/index.html
Δείτε και: http://www.wellnessgoods.com/messages.asp

Πράσινο τσάι

Λατινικό όνομα: Camellia sinensis
Άλλα ονόματα: Κινέζικο τσάι

Ένα φάρμακο γιά:
διάρροια, κόπωση, δυσπεψία.

Αν και το πράσινο τσάι δεν έχει επισήμως αναγνωρισθεί ως θεραπευτικός παράγων, είναι γνωστό ότι είναι αποτελεσματικό ενάντια στην διάρροια και στις στομαχικές διαταραχές, ενώ ενισχύει διάθεση και ενέργεια.
Χρησιμοποιούμενο ως στοματικό διάλυμα, πολεμά τις κουφάλες και την πλάκα. Υπάρχουν επίσης αυξάνουσες αποδείξεις για την ικανότητά του να αποκρούει συγκεκριμένους τύπους καρκίνου, ιδιαίτερα τον καρκίνο του στομάχου, του λεπτού εντέρου, του παχέος εντέρου, του ορθού εντέρου, του μαστού, των πνευμόνων και του παγκρέατος.
Τί είναι; Πώς δουλεύει;
Το πράσινο τσάι περιέχει καφεΐνη, η οποία διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα, και τανίνες, οι οποίες πολεμούν την διάρροια. Λαμβανόμενο με μέτρο, καταπραΰνει το στομάχι και έχει ήπια διεγερτικά αποτελέσματα. Υπερβολική κατανάλωση μπορεί να προκαλέσει αϋπνία και πεπτικές διαταραχές.
Οι ιδιότητες του πράσινου τσαγιού όσον αφορά την καταπολέμηση του καρκίνου έχουν επαληθευθεί σε δύο πρόσφατες μελέτες. Στην Κίνα, ερευνητές βρήκαν πως όσο η κατανάλωση του τσαγιού αυξάνεται, ο κίνδυνος του καρκίνου ελαττώνεται. Γυναίκες που έπιναν το περισσότερο τσάϊ απολάμβαναν 33% μείωση του κινδύνου του καρκίνου του παχέως εντέρου, 43% μείωση του κινδύνου του καρκίνου του ορθού εντέρου, και 47% μείωση του κινδύνου του καρκίνου του παγκρέατος. Στην Ιαπωνία, μελέτη 472 ασθενών με καρκίνο του μαστού αποκάλυψε μια σημαντική μείωση ποσοστού επανεμφάνισης ανάμεσα σ' αυτούς που έπιναν 5 ή περισσότερα φλυτζάνια πράσινου τσαγιού ημερησίως.
Το πράσινο και το μαύρο τσάι προέρχονται από το ίδιο φυτό και διαφέρουν μόνο στην μέθοδο παραγωγής. Το πράσινο τσάι ξηραίνεται για λίγο καιρό, και θερμαίνεται σε σύντομο διάστημα για να αποφευχθεί η ζύμωση. Το πράσινο τσάι παράγεται στην Κίνα και στην Ιαπωνία' το μαύρο τσάι προέρχεται από την Ινδία, την Σρι Λάνκα και την Κένυα. Το φυτό επίσης καλλιεργείται σε Ινδονησία, Τουρκία, Πακιστάν και Αργεντινή.
Να αποφεύγεται αν...
Πίνετε πράσινο τσάι επιφυλακτικά αν έχετε αδύναμη καρδιά, ασθένεια των νεφρών,υπερλειτουργία του θυρεοειδούς, ευπάθεια σε σπασμούς, ή τάση για άγχος και κρίσεις πανικού.
Ιδιαίτερες προφυλάξεις
Αν έχετε ευαίσθητο στομάχι, το πράσινο τσάι μπορεί να προκαλέσει όξυνση στο στομάχι, ερεθισμό στομάχου και μειωμένη όρεξη. Η εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων μπορεί να οδηγήσει σε δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Η προσθήκη γάλακτος στο τσάι συνήθως εξουδετερώνει αυτές τις μερικές παρενέργειες μειώνοντας την ισχύ των τανινών.
Πιθανές αλληλεπιδράσεις με φάρμακα
Το πράσινο τσάι προκαλεί περισπασμό με την απορρόφηση αλκαλικών φαρμάκων. Αν παίρνετε οποιοδήποτε φάρμακο, μιλήστε με τον γιατρό σας πριν πάρετε πράσινο τσάι.
Ιδιαίτερες πληροφορίες για εγκύους και θηλάζουσες γυναίκες
Επειδή περιέχει καφεΐνη, θα πρέπει να ελαττώσετε την κατανάλωση πράσινου τσαγιού σε όχι περισσότερα από 5 φλυτζάνια ημερησίως κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης. Αν και μελέτες δείχνουν πως δεν βλάπτεται το αναπτυσσόμενο μωρό, κάποιες μαρτυρίες συνδέουν την αργή εμβρυακή ανάπτυξη με την ημερήσια κατανάλωση 400ml ή περισσότερο καφεΐνης (6 ή περισσότερα φλυτζάνια).
Οι θηλάζουσες μητέρες πρέπει να πίνουν λίγο, αν όχι καθόλου, πράσινο τσάι γιατί, όπως και άλλα ροφήματα που περιέχουν καφεΐνη, μπορεί να προκαλέσει διαταραχές του ύπνου στα βρέφη.
Τυπική δόση
Η συνηθισμένη δόση είναι 3-4 φλυτζάνια την ημέρα.
Υπερβολική δόση
Δόσεις 300ml καφεΐνης (γύρω στα 5 φλυτζάνια τσαγιού)μπορούν να προκαλέσουν νευρικότητα, τρεμούλιασμα και υπερβάλλοντα αντανακλαστικά. Τα πρώτα σημάδια της αναμφισβήτητης δηλητηρίασης είναι ο εμετός και οι κοιλιακοί σπασμοί.
Είναι αδύνατον να πιείς αρκετό τσάι ώστε να είναι θανατηφόρο. Παρ'όλ'αυτά, η καθημερινή κατανάλωση αυξημένων δόσεων (1,500ml καφεΐνης, ή 25 φλυτζάνια τσαγιού)θα καταλήξει σε ερεθιστικότητα, αϋπνία, άρρυθμους καρδιακούς παλμούς, ζαλάδα, εμετό, διάρροια, μειωμένη όρεξη και πονοκέφαλο.

Πηγή: http://www.pdrhealth.com/drug_info/nmdrugprofiles/herbaldrugs/101320.shtml

Ο διαλογισμός του καπνίσματος

Ήρθε ένας άνθρωπος σε μένα. Επί τριάντα χρόνια κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Ήταν άρρωστος και οι γιατροί του έλεγαν: "Δεν θα γίνεις ποτέ καλά, αν δεν κόψεις το τσιγάρο." Αλλά ήταν χρόνιος καπνιστής' δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Είχε προσπαθήσει - δεν είναι πως δεν είχε προσπαθήσει - είχε προσπαθήσει πολύ, και είχε υποφέρει πολύ προσπαθώντας' όμως μόνο για μια-δυο μέρες κι έπειτα η παρόρμηση επέστρεφε με τόση δριμύτητα, που τον παρέσερνε μαζί της. Έπεφτε πάλι πίσω στα ίδια.

Εξαιτίας του καπνίσματος, είχε χάσει κάθε αυτοπεποίθηση. Ήξερε πως δεν μπορούσε να κάνει ένα τόσο μικρό πράγμα' πως δεν μπορούσε να κόψει το τσιγάρο. Είχε γίνει ανάξιος στα ίδια του τα μάτια. Θεωρούσε τον εαυτό του τον πιο ανάξιο άνθρωπο του κόσμου. Δεν ένιωθε κανένα σεβασμό για τον εαυτό του. Ήρθε και σε μένα.

"Τι να κάνω;" με ρώτησε. "Πώς να κόψω το τσιγάρο;"
Του είπα, "Κανείς δεν μπορεί να κόψει το τσιγάρο.
Χρειάζεται κατανόηση. Το κάπνισμα τώρα πια δεν είναι μόνο ζήτημα δικής σου απόφασης. Έχει μπει στον κόσμο των συνηθειών σου. Έχει απλώσει ρίζες. Τριάντα χρόνια είναι πολύς καιρός. Οι ρίζες του είναι μέσα στο σώμα σου, μέσα στην χημεία σου. Έχει απλωθεί παντού. Δεν είναι ζήτημα του τι αποφασίζει το κεφάλι σου. Το κεφάλι σου δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Το κεφάλι είναι ανίσχυρο. Μπορεί να αρχίζει διάφορα πράγματα, αλλά δεν μπορεί να σταματήσει τόσο εύκολα. Μια που το άρχισες και το εφαρμόζεις τόσο καιρό, είσαι σπουδαίος Γιόγκι. Τριάντα χρόνια άσκηση στο κάπνισμα! Έγινε πια αυτεξούσιο. Πρέπει να σταματήσεις να το κάνεις μηχανικά." Εκείνος είπε: "Τι σημαίνει να σταματήσω να το κάνω μηχανικά;"
Και αυτό είναι όλο κι όλο ο διαλογισμός: Μην κάνεις τίποτα μηχανικά.

Του είπα, "Κάνε το εξής: Ξέχνα το πώς να το κόψεις. Δεν υπάρχει λόγος. Για τριάντα χρόνια τώρα καπνίζεις και όμως είσαι ζωντανός. Έχεις υποφέρει φυσικά, αλλά είσαι και σ' αυτό συνηθισμένος. Και τι σημασία έχει αν θα πεθάνεις λίγες ώρες νωρίτερα, από ό,τι θα πέθαινες χωρίς το κάπνισμα; Τι θα κάνεις εδώ; Τι έχεις κάνει ως τώρα; Τι νόημα έχει λοιπόν, αν θα πεθάνεις την Δευτέρα, ή την Τρίτη, ή την Κυριακή' φέτος, ή του χρόνου' τι σημασία έχει;"
Είπε, "Ναί, είναι αλήθεια, δεν έχει σημασία."

Τότε είπα, "Ξέχασέ το λοιπόν' δεν θα το σταματήσουμε καθόλου. Μάλλον, θα προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε. Έτσι, την επόμενη φορά κάνε το κάπνισμα διαλογισμό."
Είπε, "Διαλογισμό το κάπνισμα;" "Ναι", είπα. "Αν οι άνθρωποι του Ζεν μπορούν να μετατρέπουν το τσάι σε διαλογισμό και να το κάνουν τελετή, γιατί όχι; Μπορεί να γίνει και το κάπνισμα το ίδιο ωραίος διαλογισμός."
Έδειξε μεγάλο ενθουσιασμό. Είχε ζωντανέψει!
"Διαλογισμό; Πες μου λοιπόν, δεν κρατιέμαι!"

Του έδωσα τον διαλογισμό. Είπα, "Κάνε το εξής: Όταν θα βγάζεις το πακέτο με τα τσιγάρα από την τσέπη σου, κινήσου αργά. Απόλαυσέ το, δεν υπάρχει καμιά βιασύνη. Να είσαι συνειδητός, σε εγρήγορση, με επίγνωση' βγάζε το αργά, με πλήρη επίγνωση. Έπειτα βγάλε το τσιγάρο από το πακέτο με πλήρη επίγνωση, αργά' όχι με τον παλιό βιαστικό τρόπο, τον ασυνείδητο τρόπο, τον μηχανικό τρόπο. Έπειτα άρχισε να χτυπάς ελαφρά το τσιγάρο στο πακέτο, αλλά με μεγάλη εγρήγορση. Άκουγε τον ήχο, όπως ακριβώς κάνουν οι άνθρωποι του Ζεν, όταν το σαμοβάρι αρχίζει να τραγουδάει και το τσάι αρχίζει να βράζει και το άρωμα χύνεται στον αέρα. Έπειτα μύρισε το τσιγάρο και την ομορφιά του..."
Είπε, "Μα, τι λες; Ποια ομορφιά του;"
"Είναι όμορφο. Ο καπνός είναι τόσο θεϊκός, όσο και κάθε τι άλλο. Μύρισέ το! είναι η μυρωδιά του Θεού."
Έδειξε λίγη έκπληξη: "Τι; Αστειεύεσαι;"
"Όχι, δεν αστειεύομαι."
Ακόμη κι όταν αστειεύομαι, δεν αστειεύομαι. Σοβαρολογώ απολύτως.
"Έπειτα βάλτο στο στόμα σου, με πλήρη επίγνωση, άναψέ το με πλήρη επίγνωση. Απόλαυσε κάθε μια πράξη, κάθε μικρή πράξη και διαίρεσέ την σε όσο περισσότερες μικρές πράξεις γίνεται, ώστε να αποκτήσεις όλο και πιο πολλή επίγνωση.

Έπειτα τράβηξε την πρώτη ρουφηξιά: Ο Θεός με την μορφή του καπνού. Οι Ινδουϊστές λένε: Ανναμ Μπραχμ. Η τροφή είναι Θεός. Γιατί όχι και ο καπνός; Όλα είναι Θεός. Γέμισε τελείως τα πνευμόνια σου' είναι Πράναγιαμ αυτό. Σου δίνω την νέα γιόγκα της νέας εποχής! Έπειτα ελευθέρωσε τον καπνό, χαλάρωσε, άλλη μια ρουφηξιά και πήγαινε πάρα πολύ αργά.
Αν το καταφέρεις αυτό, θα σου κάνει εντύπωση' σύντομα θα δεις τι ανόητο πράγμα που είναι. Όχι επειδή σου λένε οι άλλοι πως είναι ανόητο, όχι επειδή σου λένε οι άλλοι πως είναι κακό. Θα το δεις εσύ. Και δεν θα το δεις μόνο διανοητικά. Θα το δεις με όλη σου την ύπαρξη' θα είναι το όραμα της ολικότητάς σου. Κι έπειτα μια μέρα, αν σταματήσει, σταμάτησε' αν συνεχίσει, συνέχισε. Δεν είναι ανάγκη να σε απασχολεί."
Μετά από τρεις μήνες ήρθε και είπε, "Κι όμως, σταμάτησε!"
"Τώρα", είπα, "δοκίμασέ το και σε άλλα πράγματα."
Αυτό είναι το μυστικό: Μην είσαι ρομπότ. Όταν περπατάς, περπάτα αργά, παρατηρητικά. Όταν κοιτάς, κοίταζε παρατηρητικά και θα δεις πως τα δέντρα είναι πιο πράσινα απ' ό,τι πριν και τα ρόδα είναι πιο ρόδινα απ' ό,τι ήταν πριν. Άκου! Κάποιος μιλά, κουτσομπολεύει. Άκουγε, άκουγε προσεκτικά. Κι όταν μιλάς, μίλα προσεκτικά. Άφησε να φύγει ο αυτοματισμός από κάθε καθημερινή δραστηριότητά σου.

Από το βιβλίο του Osho - Η περιπέτεια της σιωπής, Τεχνικές διαλογισμού του Osho

Η ανοσία

Η πραγματική ανοσία είναι ζήτημα υγείας που είναι αποτέλεσμα του καθαρού αίματος και της κανονικής λειτουργίας των οργάνων. Δηλαδή, όταν το αίμα ρέει ελεύθερα στα κανάλια του - τις αρτηρίες και τις φλέβες - και τα όργανα του σώματος δεν ερεθίζονται και δεν διεγείρονται, ο οργανισμός γερά οχυρωμένος κατά πάσης προσβολής έχει ανοσία. Ένα τέτοιο σώμα δεν κρυολογεί από την επιρροή του κρύου αέρα, ούτε το ενοχλούν τα ρεύματα που δεν είναι τίποτε άλλο παρά αέρας σε κίνηση. Δεν του εκδηλώνεται καμμιά από τις λεγόμενες επιδημικές ασθένειες κι ούτε προσβάλλεται από τις δήθεν μεταδοτικές παθήσεις.

Σ'ένα Πανεπιστήμιο της Αμερικής, ύστερα από μια υγιεινή διατροφή ενός παιδιού με φυσική τροφή, καθαρόν αέρα, καθημερινά ηλιόλουτρα και τακτική γυμναστική, διαρκείας 6 μηνών, εμβολίασαν το μικρό με τύφο, αλλά το σώμα του έμεινε απρόσβλητο. Το παιδί δεν αρρώστησε παρά μόνο στο μέρος που έγινε η επέμβαση σχηματίστηκε κάτι σαν σπυράκι. Ο οργανισμός από εκεί απέρριψε έξω το μόλυσμα που είχε εισαχθεί. Το σπυράκι αυτό εξαφανίσθηκε σε 5 ημέρες. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο δοκιμάσανε θανατηφόρα εμβόλια και σε δύο γίδια. Η μία κατσίκα ήταν ήμερη και η άλλη άγρια. Το σώμα της αγριόγιδας δεν μολύνθηκε, ενώ η άλλη, που βέβαια σαν ήμερη βρισκότανε σε πολύ κατώτερη υγιεινή κατάσταση, αρρώστησε και ψόφησε εντός δύο ημερών.

Η νηστεία των Ινδιάνων

Μεγάλου ενδιαφέροντος είναι ο χορός των φιδιών που γίνεται από τους Ινδιάνους της Δακότας κάθε φθινόπωρο για να παρακαλέσουν τους θεούς των υδάτων να βρέξει. Οι χορευτές σε μια καλοφραγμένη μάνδρα χοροπηδούν ανάμεσα από πολλά φαρμακερά φίδια, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και κροταλίες, και ύστερα από δύο ώρες που διαρκεί ο χορός τους και κατά τις οποίες διασκεδάζουν πλήθη θεατών, οι χορευτές φέρουν πολλές πληγές στο σώμα τους από τα δαγκώματα των φιδιών. Όμως δεν παθαίνουν τίποτα. Το φαρμάκι των φιδιών δεν τους φονεύει. Γιατί; Την απάντηση μας την δίδει ένας αξιωματικός της αστυνομίας της περιφέρειας αυτής: "Παρακολουθώ 15 χρόνια τώρα τους χορούς τους και δεν είδα ούτε άκουσα να πάθει ποτέ τίποτε κανένας από τα δαγκώματα των δηλητηριωδών φιδιών. Αυτοί οι χορευτές έχουν σώμα απρόσβλητο από το δηλητήριο. Κάθε φορά που πρόκειται να χορέψουν με τα φίδια, προετοιμάζουν τον οργανισμό τους με μιά δεκαπενθήμερη νηστεία που καθαρίζει το αίμα τους."
Νά το μεγάλο μυστικό. Το καθαρό αίμα καθιστά τον οργανισμό τόσο ισχυρό που ούτε το δηλητήριο δεν μπορεί να το καταβάλει. Η νηστεία ανανεώνει κυριολεκτικά το αίμα. Έχει παρατηρηθεί πως σε περιπτώσεις αναιμίας τα ερυθρά αιμοσφαίρια και η αιμογλομπίνη διπλασιάζονται, ενώ τουναντίον τα λευκά αιμοσφαίρια λιγοστεύουν στα μισά περίπου. Η νηστεία αυξάνει την σωματική ανθεκτικότητα κατά πάσης προσβολής. Σταθεροποιεί και δυναμώνει τα νεύρα, και δίδει ευκαιρία σ'όλα τα κύτταρα να ξαναποκτήσουν την ελαστικότητα και την ακμή τους που παρουσιάζουν τον άνθρωπο πολύ νεώτερο απ'ό,τι είναι πραγματικά και τον διατηρεί υγιή επ'αόριστον. Αμέτρητοι είναι εκείνοι που έχουν σωθεί με την νηστεία που ωφελεί σ'όλες τις περιπτώσεις της αρρώστειας και ποτέ δεν βλάπτει. Κι αν πολύ σπανίως σημειώνεται θάνατος κατά την νηστεία, είναι όμως αναμφισβήτητο ότι η νηστεία που παρατείνει πολλές φορές και την ζωή του ετοιμοθάνατου ακόμη, δεν είναι η αιτία του θανάτου. Μπορεί να προέλθει ο θάνατος κατά την νηστεία, αλλά όχι απ΄αυτήν. Η σωματική ως και η πνευματική υπερκόπωσις επιδρούν πολύ κακά, επικίνδυνα στον νηστεύοντα. Όταν κανείς νηστεύει για να μην γίνουν τυχόν σφάλματα, χρειάζεται ν'αποφεύγει κάθε ενόχληση και η νηστεία να είναι ολιγοήμερη όταν δεν επιβλέπεται υπό ειδικού.

Ο ευεργετικός ρόλος της αρρώστειας

Εκτός της νηστείας που καθαρίζει το αίμα και καθιστά το σώμα απρόσβλητο στην μόλυνση, υπάρχει και μία άλλη ενέργεια που εδραιώνει επίσης ανοσία στον οργανισμό. Κι αυτή είναι η αρρώστεια η ίδια που στην πραγματικότητα είναι η φυσιολογική λειτουργία που αναπτύσσεται από τον οργανισμό για να απομακρύνει τις τοξίνες. Ένας που έχει αρρωστήσει από ευλογιά π.χ., αποκτά ανοσία για πολύ καιρό αν όχι για όλη του την ζωή. Τούτο φανερώνει πως η ασθένεια δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ενέργεια αυτοκαθαρισμού. Aλλά ο γνωστικός άνθρωπος δεν περιμένει ν'αποκτήσει ανοσία απαλλασσόμενος από τις τοξίνες με την αρρώστεια, που όσο ευεργετική κι αν είναι, είναι όμως πάντα ενοχλητική και πολλές φορές ανυπόφορη παρά διατηρεί το σώμα του ελεύθερο από τα επιβλαβή στοιχεία με την υγιεινή τακτική. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ζουν ευτυχισμένοι χωρίς ν'ασθενούν γιατί γνωρίζουν το μυστικό που πρέπει να υιοθετηθεί απ'όλον τον κόσμο: συχνές νηστείες και φυσική τροφή που είναι τα κυριότερα στοιχεία της διαρκούς νεότητος.

ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ

Από την προϊστορική εποχή, ο άνθρωπος εσχημάτισε την αντίληψη πως η αρρώστεια είναι εχθρός, καταστροφεύς της ζωής, αντιζωϊκή οντότης που βρίσκεται σε πόλεμο με την φύση. Πριν, επί πολλούς αιώνες, ενομίζετο ότι τα συμπτώματα της ασθενείας προήρχοντο από την ενέργεια των θυμωμένων θεών ή των κακών πνευμάτων που άφηναν να ξεσπάσει η οργή τους πάνω στο κεφάλι του ανθρώπου. Τέτοιες περίπου αντιλήψεις επικρατούσαν ως τις αρχές του περασμένου αιώνα, οπότε γεννήθηκε η θεωρία των μικροβίων, που ευτυχώς, ως φαίνεται δεν θα δοξάζεται για πολύ καιρό ακόμη, γιατί άρχισε κι αυτή να χάνει έδαφος στο πεδίο της επιστήμης. Πολλοί διάσημοι επιστήμονες έχουν αντιληφθεί ότι η θεωρία αυτή είναι σφαλερή, που διδάσκει ότι η αρρώστεια δεν είναι μία, αλλά πολλές και διάφορες και οι οποίες οφείλονται σε διάφορα νοσογόνα δήθεν μικρόβια. Η θεωρία αυτή που δεν πιστεύει στο ενιαίο των νόσων λέγει, πως κάθε αρρώστεια προκαλείται από ορισμένο είδος μικροβίων που είναι ανάγκη να καταπολεμηθεί και καταστραφεί για ν'αποκατασταθεί η υγεία.

Προλήψεις και μικροβιοφοβία

Οι άνθρωποι που πιστεύουν πως τα μικρόβια προξενούν την αρρώστεια, αδιαθετούν πολλές φορές από τον φόβο και τον τρόμο των μικροβίων κι όχι από αυτά τα ίδια, που όχι μόνο είναι αθώα και αβλαβή, αλλά τουναντίον ωφελιμώτατα γιατί αυτά, υπό τον έλεγχο του αμετάβλητου και σταθερού φυσικού νόμου, εξυπηρετούν τον νόμο της μεταβολής. Χωρίς τα μικρόβια δεν θα εγίνετο η αναβολή και η καταβολή της ύλης. Σχεδόν δεν θα μπορούσε να εκδηλωθεί ζωή.

Τα μικρόβια για να εμφανισθούν και αναπτυχθούν πρέπει πρώτα να υπάρχει γι'αυτά ευνοϊκό έδαφος. Δηλαδή πρέπει ο άνθρωπος να ζει με συνθήκες που να προκαλούν στο σώμα του ορισμένες μεταβολές κι επομένως να γίνει περιβάλλον κατάλληλο για να δράσουν τα μικρόβια. Κι απλούστερα ακόμη: Πρέπει να μολύνει ο άνθρωπος το αίμα του με κακή τροφή, να εκφυλισθεί το σώμα του και ύστερα να αναπτυχθούν τα μικρόβια. Η αρρώστεια λοιπόν που εκδηλώνεται με πολλές μορφές και σε διάφορα μέρη του σώματος - γι'αυτό κι έχει και διάφορες ονομασίες - δεν είναι αποτέλεσμα των μικροβίων. Τουναντίον, η ασθένεια είναι φυσιολογική ενέργεια που αναπτύσσεται από τον ίδιο τον οργανισμό, για ν'απαλλαγεί από τις τοξίνες του. Και τούτο γιατί τα όργανα του σώματος δεν μπορούν να παραβιάσουν τους νόμους που τα διέπουν, όπως η γη δεν μπορεί να σταματήσει ή να ανατρέψει την τροχιά της. Στις κατώτερες φάσεις της αδυναμικής αρρώστειας, όπως και στα ανώτερα επίπεδα της δυναμικής υγείας, η δράσις τους είναι μία και αμετάβλητη.

Από την στιγμή της συλλήψεως ως τον θάνατο κάθε ζωντανό κύτταρο, ιστός και όργανο του σώματος αγωνίζεται συνεχώς και επειγόντως για τον ανώτατο βαθμό υγείας. Αν είμαστε καλά, η προσπάθεια αυτή θα συγκρατήσει και θα βελτιώσει την υγεία μας. Αν ο οργανισμός πάσχει, η προσπάθεια τείνει πάντοτε στην υπερπήδηση της καταστάσεως αυτής και στην ανάκτηση της υγείας.

Ο ρόλος των τρόπων ζωής

Το κατά πόσον θα μείνουμε υγιείς ή θ'αρρωστήσουμε εξαρτάται από την χρήση ή κατάχρηση των φυσικών στοιχείων ή από την χρήση ή κατάχρηση του σώματος κατ'άλλους τρόπους. Αν προμηθεύουμε το σώμα με καλή τροφή, καθαρό νερό και άφθονο αέρα, αν το εκθέτουμε συχνά στις ηλιακές ακτίνες, αν το ασκήσουμε καθημερινά, αν τηρούμε καθαριότητα, αν αναπαυόμαστε και κοιμόμαστε αρκετά, αν είμαστε εύθυμοι κι αποφεύγουμε την χρήση φαρμάκων, ορών κλπ. είναι αδύνατον να παρουσιασθεί αρρώστεια. Η καλή υγεία είναι αναπόφευκτη. Ο άνθρωπος τότε, με την καλή υγεία, μπορεί να τρώει, να πίνει και να αναπνέει εκατομμύρια από τα λεγόμενα μικρόβια και να μην τ'αντιλαμβάνεται καν. Το σώμα του καταστρέφει τα μικρόβια μόλις εισέλθουν. Θα ανακατεύεται με ασθενείς και δεν θα φοβάται να πάθει τίποτε. Είναι απρόσβλητος γιατί η ανοσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ανώτερος βαθμός υγείας που είναι προϊόν ορθής υγιεινής ζωής. Το αίμα του έχει μεγάλη ανθεκτικότητα κατά πάσης προσβολής γιατί είναι αλκαλικό, απηλλαγμένο από τοξική ύλη και τούτο είναι αποτέλεσμα της υγιεινής διατροφής.

Αν αντιθέτως παρατρώμε, ή τρώμε βλαβερή τροφή, ή αν τρεφόμαστε με κακούς συνδυασμούς τροφών, αν πίνουμε βρώμικο νερό κι αναπνέουμε ακάθαρτο αέρα, αν δεν λιαζόμαστε, αν δεν γυμναζόμαστε κάθε μέρα, αν δεν αναπαυόμαστε και δεν κοιμόμαστε αρκετά, αν δεν διατηρούμε καθαριότητα, αν στενοχωρούμαστε, ανησυχούμε κλπ., είναι αδύνατον να έχουμε καλή υγεία και η αρρώστεια είναι αναπόφευκτη. Ένας άνθρωπος που θα ζει έτσι, θ'αρρωστήσει χωρίς μικρόβια.

Τα φάρμακα και η υγεία

Ο καλύτερος τρόπος ν'αποφύγουμε την ασθένεια δεν είναι η ανακάλυψις καινούργιων φαρμάκων, ορών, εμβολίων και χειρουργικών μεθόδων, που πάντα βλάπτουν περισσότερο παρά ωφελούν, αν ποτέ πραγματικά ωφελούν, αλλά το δυνάμωμα του οργανισμού με τα φυσικά μέσα και την κανονική ζωή.

Η θεραπεία σε κάθε περίπτωση είναι η επαναφορά της καλής χημικής καταστάσεως, της κανονικής οργανικής λειτουργίας και της καλής ενέργειας των νεύρων. Οι όροι της θεραπείας είναι οι όροι της υγείας - φυσική υγιεινή και απομάκρυνση των αιτιών της αρρώστειας. Τα φάρμακα, τα εμβόλια, οι οροί και οι εγχειρήσεις δεν εκπληρώνουν κανέναν όρο που απαιτείται για την ανάρρωση. Αντιθέτως, πάντα προσθέτουν στους όρους της κακής υγείας - αλλοιώνουν την χημική κατάσταση του σώματος, προκαλούν μεγαλύτερο εκνευρισμό και ελαττώνουν περισσότερο την οργανική δραστηριότητα. Πάντα παρατείνουν την αρρώστεια, όπου δεν εμποδίζουν την ανάρρωση.

Δεν υπάρχει θεραπευτική τέχνη. Η θεραπεία κάθε παθήσεως ή μάλλον κάθε φάσεως της ασθενείας συντελείται από τις σύμφυτες εσωτερικές δυνάμεις του οργανισμού που εργάζεται με τα υγιεινά στοιχεία. Ζείτε, λοιπόν, υγιεινά και μην φοβάστε τα μικρόβια.

Πηγή: Φυσική υγιεινή-Ηλία Πέτρου