en son 14 nisan da yazımı yayınlamışım. O günden bu yana bazı değişiklikler oldu. Ben artık bir ev kadını oldum. Üzüldüm mü emin değilim ama çocuğumun yanında olma hayalim gerçek olduğundan dolayı huzurluyum bundan eminim. Bloglarını takip ettiğim ve hep gıpta ettiğim arkadaşlar gibi ben de artık kızımla beraber kahvaltımı yapıp bütün gün onunla oynayabiliyorum. Beraber alışveriş yapıyor, kuaföre gidiyoruz. kek, poğaça, yemek, bulaşık, çamaşır dert değil. 1 metre boyunda ki yardımcım bana hep köstek ay pardon klavyem sürçtü destek oluyor. Uyandığı zaman yüzündeki o mutluluğu görmek benim için herşeye bedel. Bu zaman zarfında buradan yayınlamak istediğim çok şey oldu ama ben yazmaya vakit bulamadım. İlk olarak haftasonunu geçirdiğimiz Aşağıdemirci köyü gezisi yazısını yayınlamak istiyorum. Sevgiler