Τεράστιο ποστ με αρχαία νέα

Γεια σας!

Χρόνια και ζαμάνια για μια ακόμη φορά!

Η Σοφία βαριότανε να γράψει και, παρόλες τις φιλότιμες προσπαθειες της Χριστίνας και της Σταυρούλας ο Οκτώβρης πέρασε χωρίς να δώσουμε σημεία ζωής! Η πλάκα είναι πως είχαμε αρκετά νέα να σας πούμε, νέα που τώρα έχουν μπαγιατέψει τόσο πολυ που σημερα δεν τα σεβίρουμε απλώς κρύα αλλά κομματάκι ληγμένα...

Παρόλα αυτα, σας αγαπάμε! :)

Λοιπόοον πριν απο λίγο καιρό έγινε το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στη Νάουσα. Μας προσκάλεσαν και φετος όπως και τότε---->ΚΛΙΚ! για να συμμετέχουμε με έργα μας ως ομάδα Inkorrekt. Συμμετείχαμε η Σοφία και η Σταυρούλα. Η Χριστίνα δεν προλαβε και εδώ που τα λέμε και η Σοφία μισή δουλεια έκανε γιατι το σενάριο της το έγραψε ο Σταύρος (ο Κιουτσιούκης, ξερετε, yellow boy και τα λοιπά...). Η Σταυρουλα σαν πιο άξια εφτιαξε μόνη της το τετρασέλιδό της.

Σήμερα θα σας δείξουμε τις συμμετοχές μας και λιγες φωτογραφίες απο κει:

Εδώ ήταν η είσοδος του Δημοτικού θεάτρου που γίνονταν οι περισσότερες προβολες.

 Εδώ βλεπετε τη μισή έκθεση

 Εδώ η Σταυρούλα κοιτάζει το έργο του Άρη

Κάποια έργα είναι πιο δύσκολο να τα δεις απο τα αλλα

 Το Μνημείο της Νάουσας (κάτι που υπάρχει στην πλατεία τελος παντως και καπως άρεσε στη Σοφία...)

 Φτιάχναν και γκραφίτι κατι παιδιά

Και παρακάτω μερικές τυχαίες φωτογραφίες από την πόλη, έτσι για να γεμίσει το cd:

 (Η παραπάνω είναι από είσοδο πολυκατοικίας, δεν κανω πλάκα...)

Και τώρα τα έργα μας:

Προηγείται η μικρή Σταυρούλα:

Και της Σοφίας (που ειναι μεγάλη και δεν τη νοιάζει να μπαίνει τελευταία) σε σεναριο Σταύρου, το είπαμε και το γραφει κιόλας:

Αυτά από μας για Νάουσα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στο, αφυπνισμένο από το λήθαργό του, μπλογκ της Inkorrekt, να, εδω---> ΚΛΙΚ

Αλλά δεν τελειώσαμε με τα νέα, όχι. Έχουμε κι αλλα, λιγότερο μπαγιάτικα αυτά.

Πάλι με την ομάδα Inkorrekt λοιπόν, συμμετείχαμε σε μια έκθεση με θέμα τον Δον Κιχώτη που έγινε για να πλαισιώσει μια παιδική παράσταση σε παραγωγή της θεατρικής εταιρείας "Νεφέλες". Οι παραστάσεις έγιναν στο θέατρο "Αθήναιον" (Στη Θεσσαλονίκη ειναι αυτό, εμεις εδώ τους αγαπάμε πολύ τους Αθηναίους...) και η εκθεση υπάρχει εκεί, στο φουαγιέ του θεάτρου, για όσο συνεχίζουν να δίνονται παραστάσεις. Ναι, δίνονται ακόμα παραστάσεις, ΔΕΝ ειναι μπαγιάτικα τα νέα μας, χουρέεει!

Για περισσότερες λεπτομέρειες κοιτάξτε για άλλη μια φορά το μπλογκ της Inkorrekt----> ΕΔΩ!

Παρακάτω θα σας δείξουμε τα έργα μας (Για την ακρίβεια είναι μονο ένα έργο, που διασκεύασε η Χριστίνα και σχεδίασε η Σοφία) καθώς και φωτογραφίες από ενα φανζιν που τυπώθηκε ειδικά για την περίσταση και περιέχει όλα τα έργα που εκτίθονται. Το υπέροχο εξώφυλλο είναι της Σταυρουλας, που, πλακα-πλακα, έχει ξεσκιστεί να κανει εξώφυλλα φέτος!

Και η ιστορία:

 

 Αυτά τα λίγα από μας! Αμα φτάσατε ως εδω, να μας το πειτε, να χαρουμε! XD

Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας

Κοιτούσα τις προάλλες «Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας», γενικά είναι ένα πολύ ωραίο κινούμενο σχέδιο της walt disney, ειδικά στην αρχη. Αρχίσαμε με την Χριστίνα να κοιτάζουμε παλιά κινούμενα σχέδια όταν πάμε στους γονείς μας. Έχουμε δει πολλά μέχρι τώρα αλλά έχει τόσα πολλά που θα μας πάρει πολυ χρόνο για να τα δούμε όλα. Αυτά που αξίζουν όμως, δεν ξέρω άμα αξίζει να ξαναδώ την Ποκαχόντας ^^ .

Αφρικανή

Γυρίσαμε από τις διακοπές μας, περάσαμε πέντε μέρες στους Νέους Πόρους. Βρήκα λίγο χρόνο για να σχεδιάσω κατι για το μπλογκ. Το ειχα λιγο παρατήσει η αλήθεια είναι. Επειδή στους Νέους Πόρους πιάνουμε τηλεόραση (ναι, η κεραία μας στη Θεσσαλονικη είναι ακόμα χαλασμένη-_-) μπρορούσα να "απολαμβάνω" τη ελληνική τηλεόραση. Η οποία μετά από τρία χρόνια δεν έχει ακόμα τίποτα καλό να δείξει. Τότε παλι κοιτούσα τα ντοκυμαντέρ στο ΣΚΑΙ, είδα ένα πολύ ωραίο με την Αφρική. Έδειχνε πως φτιάχνανε τα σχέδια στα ρούχα τους. Είχανε κάνει ένα πολύ ωραίο με δέντρα όπως αυτά στο σχέδιό μου. Πολλά χρώματα, πολλά σχέδια, ήθελα κι εγώ να κάνω το ίδιο. Δεν έχω συνηθίσει να χρωματίζω με εκολίνη όμως δεν τα πήγα τόσο άσχημα (ελπίζω...)

Έκθεση Warren Ellis

Γεια σας!

Χρόνια και ζαμάνια. Ένας μήνας, δηλαδη...

Λοιπόν, γράφουμε ένα γρήγορο ποστ για να σας πούμε για μια έκθεση που πήραμε μέρος.

Η έκθεση είναι αυτή---> https://www.facebook.com/event.php?eid=157649997644112 και για τους δυστυχείς που δεν έχουν Facebook με λίγα λόγια προκειται για μια μικρή έκθεση, που συνόδευε την προβολή του ντοκιμαντέρ για τον Warren Ellis, Captured Ghosts. Η προβολή έγινε στην Αθήνα, στο BIOS και συνοδευόταν ΚΑΙ από συναυλίες.

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να πάμε οπότε δεν έχουμε φωτογραφίες να σας δείξουμε οπότε θα αρκεστείτε στις εικονογραφήσεις που στείλαμε:

Πρώτη-πρώτη η Σταυρούλα φυσικά, η οποία σχεδίασε την Ταμπιθα από το NextWave. Όλα είναι σημαντικα, ειδικά τα κοάλα.

 

Μετά η Χριστίνα, η οποία σχεδίασε την ΚΚ από το FreakAngels, που είναι Web Comic.

Και τέλος η Σοφία, η οποία αφου διαβασε ολο το Transmetropolitan σε μια μέρα (είναι μεγάλο κατόρθωμα, γι' αυτό το αναφέρουμε!) σχεδίασε την Mary.

Οπώς είπαμε και πριν, δεν παραβρεθήκαμε στο event, οπότε αν θελετε, πειτε μας πώς ήταν. Η Σοφία είδε μια φωτογραφία με την Mary ξεφονταρισμένη και φρίκαρε ελαφρώς. Μπορεί καποιος να την καθησυχάσει? εεε? ΕΕΕΕΕ?

Το φάντασμα του ξύλου

Φταίει που χάνετε την σελίδα σας, που πέφτετε απο την καρέκλα σας, που κάνετε μουντζούρες οταν σχεδιάζετε ή που ξεμένετε απο χαρτί στην τουαλέτα.

Είναι το φάντασμα του ξύλου.

Στοιχειώνει τα βιβλία σας, τα έπιπλα σας, τα μολύβια σας ακόμα και το χαρτί υγείας σας.

Προσέξτε λοιπόν γιατί είναι το φάντασμα του ξύλου και βρίσκεται παντούυυυυυυυ...

dimiourgiki ekthesi

'Εφτιαξα για μια φίλη μου ενα flyer/αφίσα για μια έκθεση που θα κάνει με μια φίλη της σε ενα μαγαζί στη συγγρού.
Όσοι είστε στη πόλη, ελάτε καμιά βόλτα, θα έχει ωραία πράγματα

Και ενα τραγουδάκι στο "mood" μου αυτές τις μέρες

Τερατάκι

Ενα τερατάκι που έκανα σήμερα στη δουλεία...είχα πρόβλημα με το ιντερνετ.

Ιστορίες Τοίχων (2)

Γεια σας!
Έλεγα να μη σας ενοχλήσω τόσο σύντομα με τοιχογραφίες από το Κιλκίς, αλλά τα θετικά σχόλια για το τρίτο μου έργο καθως και αυτο το πολύ-πολύ κολακευτικό άρθρο του Κώστα Λαμπρόπουλου, που με έκανε χαρούμενη χθές, με αναγκάζουν (χεεεε...) να ανεβάσω λίγες εικόνες ακόμα.

Ωστόσο δε θα φλυαρήσω αυτή τη φορά. Λίγα λόγια για το θέμα μόνο: προκειται για μια παλιά βρύση από αυτές που υπήρχαν στην πόλη του Κιλκίς από τη δεκαετία του '30 νομιζω. Ήταν σκουροπράσινες με ένα κιτρινοχρυσαφί καπακι, το οποίο το σήκωνες για να αρχίσει να τρέχει το νερό. Από εκεί γέμιζε τα δοχεία του ο κόσμος. Στον συγκέκριμένο δρόμο (κατω, θαμμένο πια) υπάρχει και ενα παλιό χτιστο (?) καναλάκι, που οδηγούσε τα νερά από το λόφο του Αη Γιώργη στη βρύση Σαλάτς. Γι αυτό και το πολύ νερο που βλεπετε, παρόλο που το Κιλκίς είχε πάντα πρόβλημα νερού...


Και εδω τελειωμενο οριστικα το προηγούμενο αμπέλι!
Αυτά προς το παρον.....:)

Ιστορίες τοίχων

...ή "τοίχου". Δεν ειμαι σίγουρη ποιον τίτλο αποφασίσαμε να δώσουμε στο προτζεκτ που αρχισα να δουλευω απο χθες το πρωι.

Όλα ξεκίνησαν πριν 2-3 μήνες, στο Κιλκίς. (Το ξερετε το Κιλκίς? Ειναι απο 'κει που ειμαι...). Ο Δήμος ήθελε να κανει μερικα εργα "για να ομορφύνει την πολη", ξερετε, και ο αντιδήμαρχος σκέφτηκε να ζωγραφίσουμε καποιους τοιχους. Ε, να μην πολυλογω τωρα (θα το κανω μετα) το συζητήσαμε για λιγο καιρο, σκέφτηκα ενα κονσεπτ (εεεεεετσ'!), έκανα καμποσα προσχέδια στο χαρτί, αγοράσαμε χρωματα και πινελα και χθές ξεκίνησα το βάαααααψιμο! Χεχε! Πρέπει να σας πω πως το να ζωγραφίζω τοίχους είναι απο τα πιο αγαπημένα πραγματα στον κοσμο για μενα, οποτε γενικα προβλεπω πως θα περάσω καλα για λίγους μήνες....

Πόλλα πραγματα δεν τα ειχα σκεφτει εξαρχής βέβαια. Ας πουμε δεν ειχα σκεφτει οτι θα περναει κόσμος ενω δουλευω και θα σταματαει και θα με ρωτάει πραγματα που θα πρεπει να απανταω. Επίσης, πολυ απο αυτόν κόσμο θα τον ξερω (το Κιλκίς έχει καπου 30.000 κατοίκους και, αν και περάσαν 10 χρόνια απο τότε που εφυγα απο κει, οι δικοί μου συνεχίζουν να μενουν και να δουλευουν στην πολη...).

Επίσης δεν ειχα σκεφτεί πόση δυσκολία παρουσιάζει το να δουλευω ολομοναχη. Απο τον Δήμο μου εχουν υποσχεθεί ατομο να διατάζω, αλλά μεχρι τωρα μπα. Πάντως για ο,τι άλλο ζήτησα, ήταν πολυ εξυπηρετικοι όλοι, να το σημειώσω αυτό.

Κάτι αλλο που δε σκέφτηκα είναι πως μερικά πεζοδρόμια ειναι στενά. Επίσης πως το καλοκαίρι εχει ήλιο και ο πως ο ήλιος καίει (ναι, προλαβα και κάηκα σε 2 μερες!...)

Ας σας πω λιγο λόγια για το κόνσεπτ τώρα. Οι παραστάσεις (θα) αναφέρονται στην συγχρονή ιστορία και παραδοση της πόλης. Περισσότερο στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Όχι μαχες, οχι πολεμοι. Νοσταλγική διάθεση και γενικά λέω να προσπαθήσω να κρατήσω ενα ψιλοαστικό χαρακτήρα (ποτέ δεν ήταν το Κιλκίς ακριβώς "πόλη"). Τέλος παντων, δεν εχω και τον απόλυτο έλεγχο των εικόνων, να το πω αυτο:)

Η πρωτη εικονογράφηση ξεκινησε χθες και τελειωσε σήμερα το μεσημέρι. Έγινε στον τοίχο των ΚΑΠΗ, που βρισκεται δίπλα απο την τεχνική υπηρεσία του Δήμου (τυχαια!). Το θέμα ήταν "οικογενειακή φωτογραφία" (αυτό κατέληξα να λεω μετα από πολλές ερωτήσεις!). Είχα κανει προσχέδια χαρακτήρων και ειχα κολλησει δίπλα μου παλιες φωτογραφίες Κιλκισιωτών που ποζάρουν. Απο το 1930 έως και τα μεσα της δεκαετίας του '50. Οι περισσότεροι περαστικόι ήταν ηλικιωμένοι (λογω των ΚΑΠΗ) ή ειχαν παρεδώσε με το δήμο (το Δημαρχειο είναι απέναντι). Το περιμενα οτι καποιοι θα σταματάνε και θα κοιτανε και θα σχολιάζουν, αλλα δεν περίμενα ΤΟΣΗ συμμετοχή! Παιδια, ο κοσμος ενθουσιάστηκε πριν καν αρχίσω να βάζω χρώμα! Μαμαδες με παιδακια, κυρίες, κύριοι, παππουδες... ολοι! Ντρεπόμουν και χαιρόμουν μαζί.

Καποιοι κοιτάζαν και τις φωτογραφίες που ειχα κολλησει διπλα. Ένας κύριος αναγνώρισε τον πατέρα του (!). Δεν την ειχε αυτην τη φωτογραφια και με ρώτησε που τη βρήκα. Και ενας αξιαγάπητος ηλικιωμένος κύριος, θαμώνας των ΚΑΠΗ, αναγνώρισε τον εαυτό του σε μια απο τις φωτογραφίες μου. Του 1952, με στολή γυμνασίου! Εφερε τρεις φίλους του να τους τη δείξει και μαζι και τα γυαλιά πρεσβυωπίας του...

Ενα παιδάκι ολο ήθελε να "ζωγραφίσει και αυτος λίγο". (Ε, τον αφησα να κανει 2-3 πινελιες...)

Ενας κύριος ειπε στον μπαμπα μου, που περασε να με δει "δες τι ωραια πραγματα κανει το κοριτσάκι!"...

Ολοι θελαν "να βάλω κι άλλο χρώμα" (δεν τους ακουσα και πολυ! χεχε! Άκουσα ομως μια κυρία, που μου εφερε και καφε, και ζωγράφισα και στο χαλασμένο κομματι κατω, διπλα στη βρύση. Δε θα το δειτε ακομα, γιατι το εκανα σημερα αυτο και δεν πηρα φωτογραφία...)

Οι παππουδες μου δώσαν απίστευτες ευχές και μπραβο. Μερικοι θελησαν να μαθουν και "ποιανου ειμαι"... Τι να πω... Γενικά υπεροχο κλίμα, δεν το περίμενα. Μακαρι να συνεχίσει ετσι και να ειναι ολοι χαρουμενοι και να μη μου μουτζουρώσει κανεις τίποτα, γιατι μαλλον θα κλαψω! Πάντως δυο μερες τωρα εχω πεθάνει στην κουραση. Κοιμαμαι καλα ομως και με φροντίζει η μανούλα.

Λοιπον, σας αφήνω με εικόνες απο το πρώτο εργο (δυστυχώς ξεχασα να το βγάλω τελειως τελειωμένο σημερα) και με λιγες απο το δευτερο, που ειναι ακομη εντελως ημιτελες! Θα κανω UPDATE οταν χρειαστει. Στα υπόλοιπα δε θα ειμαι τοσο φλύαρη, προμις! Άλλωστε κατι πηρε το αυτί μου οτι θα ειναι, λεει, πανω απο 30, αλλα δεν το πιστευω:)

Εδω οι φωτογραφίες που λεγαμε..

Οπως είπα και πριν, δεν ειναι τελειωμενο. Ενσωματωσα και τα παραθυρα στη συνθεση και σχεδίασα και κατω, κει που ειναι η βρύση. Αυριο ελπίζω να κανω ενα UPDATE...

Αυτές εδω ειναι καραμέλες απο το Βέλγιο. Εφαγα. Ήταν πολυ νοστιμες. Με κερασε η Γαλήνη, που ήρθε και τις δυο μερες να με δει και καθησε και με βοηθησε και μου εκανε και παρεα, αλλα δεν ηπιε καφε μαζι μου, γιατι δεν πινει καφε...

Και εδω ειναι το δεύτερο εργο που ελπίζω να τελειώσω αυριο. Ειναι σε κατι σκαλες σε που οδηγουν σε μια αιθουσα του Δημαρχείου.

Αυτά!
:)

UPDATE:
Λοιπόν, ανεβάζω τις τελειωμενες 2 τοιχογραφίες. Αν και αυτην με τα αμπέλια, δε σκοπευω να την αφήσω έτσι! Έχω σχέδια για το μελλον της:)