Πόσο θα επιτρέπεις στις ενοχές να σε σέρνουν από τη μύτη; Αναγνώρισε τους λόγους που σε οδήγησαν σ’ αυτές και δέξου τις συνέπειες. Μία και έξω. Δεν έχει μετά, δεν έχει αύριο. Έχεις ενοχές για κάτι που έκανες ή είπες ή για κάτι που δεν έκανες ή δεν είπες; Αναγνώρισέ το απλά και ξεκάθαρα. «Ναι νοιώθω ένοχος γι’ αυτό και είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες της πράξης μου ή της παράλειψής μου». Το θέμα είναι ποιος θα κρίνει το αν δικαίως ή αδίκως νοιώθω έτσι; Συνήθως πυροδοτούμε εμείς το συναίσθημα αλλά κρίνοντας με τα μάτια των άλλων. Νοιώθω δηλαδή ένοχος γιατί ο άλλος θα με κρίνει και θα αποφανθεί ότι δεν έκανα το σωστό. Αφήνομαι δηλαδή στην κρίση του. Αν ο άλλος κρίνει ότι δεν έκανα το σωστό εγώ πρέπει να νοιώθω ενοχή; Και αφού αυτό είναι το σωστό τότε γιατί δεν το έκανα;
Πιθανόν :
(α) Γιατί δεν το ήξερα. Ωραία, τώρα το έμαθα και από δω και πέρα θα πράττω βάση της νέας καταγραφής. Χρειάζονται ενοχές για κάτι που δεν ήξερα;
(β) Γιατί νομίζω πως δεν είναι σωστό. Τότε γιατί νοιώθω ένοχος; Επειδή δεν έκανα κάτι που δεν έκρινα σωστό να κάνω; Γιατί επιτρέπω να υπερισχύσει η κρίση του άλλου;
(γ) Γιατί δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό. Τότε να σταματήσω να ασχολούμαι με τις ενοχές μου και να κάνω κάτι ώστε να το ανακαλύψω. Και αν μέσα σ’ αυτή τη διερεύνηση καταλήξω ότι το σωστό είναι αυτό που λέει ο άλλος, να το υιοθετήσω από δω και πέρα. Που χωράνε εδώ οι ενοχές; Αν πάλι είναι αυτό που λέω εγώ, τότε καλώς δεν το έκανα και πάλι που χωράνε οι ενοχές;
Εμείς όμως θέλουμε να πιστεύουμε ότι το σωστό είναι αυτό που λέμε εμείς αλλά θέλουμε να αρέσει και στον άλλον. Δηλαδή ο άλλος να συμφωνεί μαζί μας. Αυτό δεν είναι εφικτό πάντα.
Μια άλλη περίπτωση αρκετά συνηθισμένη είναι λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης στη κρίση μας, πιστεύουμε πως το σωστό είναι αυτό που λέει ο άλλος αλλά εμείς έχουμε δικαίωμα να μην το κάνουμε και να αρέσει στον άλλον η απόφασή μας αυτή. Συχνά προβάλλουμε και το επιχείρημα: «Αν με καταλάβαινες, αγαπούσες, παραδεχόσουν, νοιαζόσουν δεν θα το έλεγες αυτό και δεν θα με έκανες να νοιώθω ένοχη». Αφού θέλουμε ο άλλος να υπερβεί τον εαυτό του και να μας καταλάβει γιατί δεν το κάνουμε εμείς γι’ αυτόν; Έλεος! Θα μεγαλώσουμε ποτέ διαγράφοντας προγράμματα (πεποιθήσεις) που έχουν καταγραφεί στα 4 και στα 5; Να επέμβουμε και να δημιουργήσουμε τη ζωή μας βάσει των κριτηρίων που υιοθετούμε ΤΩΡΑ βασισμένοι στην κρίση μας και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες;
Aπο την Ερατω Χατζημιχαλάκη.
Guilt is the demonstration of good intentions that does not have no one really
How many you will allow in the guilts to draw you from the nose? It recognized the reasons that led you in them and accept the consequences. One and outside. It does not have afterwards, it does not have tomorrow. You have guilts for something that it did or said or for something that it didn't do or didn't say? It simply recognized and evidently. “Yes I feel guilty for' this and I am ready to suffer the consequences of my action or my omission”.
Is the subject who it will judge whether fairly or unfairly I feel thus? Usually we fire we the sentiment but judging with the eyes of other. I feel that is to say guilty because the other will judge me and will pronounce that I did not make correct. I am left that is to say in his crisis. If the other does judge that I didn't make correct should I feel guilt? And after this is correct then why I didn't make him.
Likely:
(a) Because I did not know him. Beautifully, now I learned him and from I see and beyond will do base of new recording. They need guilts for something that I didn't know?
(b) Because I believe that he is not correct. Then why I feel guilty? Because I didn't do something that I didn't judge correct to make? Why I allow does predominate the crisis of other?
(c) Because I do not know who is correct. Then I stop dealing with my guilts and doing something so that I discover him. And if in this investigation I lead that correct is what says the other, him I adopt from I see and beyond. That [chorane] here the guilts? If again it is what I say i, then well him I didn't make once again that [chorane] the guilts?
We however we want to believe that correct they are what we say we but want it likes also in the other. That is to say the other it agrees together us. This is not always feasible.
A other case enough usual is because the lack of confidence in our crisis, believes that correct they are what says the other but we has right make him and likes in the other this our decision. Often we advance also the argument: “If it understood me, loving, it admitted, it cared him would say this and I it would make I feel guilty”. After we want the other it exceeds and us it occupies why him we don't make we for' this? Mercy! We will grow never erasing programs (convictions) that they have been recorded in the 4 and in the 5? Intervene and we create our life in the criteria that we adopt NOW based on our crisis and ready we face the consequences?
