ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΛΙΑΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑΣ

Επειδή και το να βρίσκεις είναι δημιουργία!

Χωριουδάκια, βουνά, θάλασσες και τοπία από κολλημένα χρωματιστά χαρτιά. Παιδιά, πουλιά και ζώα κεντημένα πάνω σε χαρτόνι. Κομμάτια και εικόνες μιας άλλης Ελλάδας, μιας άλλης χώρας, που μόνο ο παιδικός νους θα μπορούσε να συλλάβει και να αποτυπώσει.

Μια ολόκληρη συλλογή από παλιές παιδικές χειροτεχνίες του δημοτικού σχολείου με πάνω από 100 έργα, χρονολογημένα γύρω στο 1958, βρέθηκε πεταμένη στον δρόμο. Για καλή τύχη και πριν προλάβει να καταλήξει στη χωματερή, έπεσε σε καλά χέρια που την έφεραν στο βιβλιοπωλείο μας. Έτσι λοιπόν η συλλογή αυτή θα εκτεθεί μαζί με μια ιδιαίτερα αξιόλογη σειρά παλαιών παιδικών βιβλίων και αναγνωστικών που σας καλούμε να την θαυμάσετε τις ώρες λειτουργίας του βιβλιοπωλείου μας.

Η έκθεση θα ξεκινήσει την Παρασκευή 19 Απριλίου στις 6.00 μ.μ. Θα διαρκέσει καθόλη την περίοδο του Πάσχα και μέχρι το Σάββατο 11 Μαΐου 2013.

Σας περιμένουμε στο βιβλιοπωλείο του Φαρφουλά, 

Μαυρομιχάλη 18, Αθήνα, τηλ.: 2111 845583.

Ώρες λειτουργίας

Δευτ. & Τετ.: 9.00 – 5.00        Τρ. Πέμ. Παρ.: 9.00 – 8.30      Σάβ.: 9.30 – 3.30

ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΖΟΥΚΑ

Το περιοδικό και οι εκδόσεις Φαρφουλάς διοργανώνουν μια βραδιά στην μνήμη του Αλέκου Ζούκα (1956-2012) την Τετάρτη 24 Απριλίου 2013, στις 8.30 μ.μ., στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο NOSOTROS, Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια.

Θα μιλήσουν οι  Νίκος Διονυσόπουλος, Θανάσης Ζαχαρόπουλος, Πέτρος Μανταίος  και Δέσποινα Πανακλερίδου. Θα συντονίσει ο Διαμαντής Καράβολας  των εκδόσεων Φαρφουλάς.

Ο Αλέκος Ζούκας γεννήθηκε στο Μεσσενικόλα Καρδίτσας. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων αλλά στη ζωή του ασχολήθηκε με την τέχνη και το λόγο.

Εργάστηκε επί σειρά ετών ως συντάκτης , σχολιαστής και αρθρογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας και της Λάρισας. Υπήρξε Διευθυντής προγράμματος στο Δημοτικό Ραδιόφωνο της Λάρισας. Δημιούργησε τις εκδόσεις «έλλα» όπου εκδόθηκαν βιβλία που αφορούν την τοπική ιστορία και τον πολιτισμό καθώς και οικοτουριστικούς οδηγούς της Πίνδου. Υπήρξε ερευνητής και κειμενογράφος σε σειρές ντοκυμαντέρ για την δημόσια τηλεόραση. Το τελευταίο διάστημα εργαζόταν ως παραγωγός στην Ε.Ρ.Α.

Διηγήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Φαρφουλάς απ’ όπου εξέδωσε το τελευταίο του βιβλίο Στην Χίο με τον Anatol de Meibohm.
 

Παρουσίαση του βιβλίο "Το κοινό μυστικό" της Ελένης Μουσαμά

Οι εκδόσεις Φαρφουλάς και τα Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης σας προσκαλούν στη παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Μουσαμά Το κοινό μυστικό ...και άλλες μικροψίες, την Πέμπτη 18 Απριλίου, στις 6.00 μ.μ., στον Ευριπίδη στη Στοά (Ανδρέα Παπανδρέου 11, Χαλάνδρι, τηλ. 210 6800644).
Για το βιβλίο θα μιλήσει η συγγραφέας Έλενα Μαρούτσου.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Βάλια Γιάνναρου.

Το κείμενο της Έλενας Μαρούτσου δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Book Press.

Η Υπερρεαλιστική Ομάδα Αθήνας (περιοδικό Κλήδονας)
διοργανώνει προβολή της καινούριας ταινίας
του Τσέχου σουρρεαλιστή Jan Svankmajer
Surviving Life (theory and practice)
το  Σάββατο 6 Απριλίου 2013, στις 8.30 μ.μ.,
στο Αυτόνομο Στέκι, Ζωοδόχου Πηγής 97.

Παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Ρεούση

Καρίνα [ποιήματα 1993-1997]

 

Οι εκδόσεις «Φαρφουλάς» (Μαυρομιχάλη 18, Αθήνα, 00302111845583) σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο «Έργο-Τεχνική/ Το 5.68» σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Ρεούση Καρίνα [ποιήματα 1993-1997] στο καφενείο «Τα Καλά Καθούμενα» (πλατεία Φανερωμένης, παλιά Λευκωσία), την Κυριακή 24 Μαρτίου 2013 (Της Ορθοδοξίας) στις 20:00. Θα μιλήσει ο εκδότης Διαμαντής Καράβολας και θα απαγγείλει ο ποιητής.

Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στο τηλέφωνο 99132287 (Κώστας Παπαθανασίου). Το βιβλίο θα διατίθεται προς πώληση στο χώρο της παρουσίασης.

Ελεύθερη είσοδος.

Καφενείο «Τα Καλά Καθούμενα» (πλατεία Φανερωμένης, παλιά Λευκωσία).

Βιβλιοπωλείο «Έργο-Τεχνική/ Το 5.68» (Αριστοτέλους 16, παλιά Λευκωσία, 22677721-96541892), Αντρέα Σταύρου.

Νέο βιβλίο:

Jaroslav Hašek

«O µεγαλύτερος Τσέχος συγγραφέας Jaroslav Hašek» άλλα σατιρικά διηγήματα

Διηγήματα, ISBΝ: 978-960-9441-37-7, διάστ. 17Χ12, σελ. 80, τιμή 10. €

Μετάφραση-εισαγωγή-χρονολόγιο: Μάριος Δαρβίρας

Το Χιούμορ, σύμφωνα με έναν μύθο, ήταν ένα γελαστό και έξυπνο αγόρι, που κάποτε θέλησε να επισκεφτεί τους ανθρώπους. Περπάτησε στην εξοχή, πέρασε από χωριά, συνάντησε εργάτες στα χωράφια, πλανόδιους μουσικούς στους δρόμους, παιδιά, γυναίκες, γέρους, με όλους πέρασε ωραία, γλέντησαν και ευχαριστήθηκαν.

Μα, όταν έφτασε στην πολιτεία, κανείς δεν του έδινε σημασία. «Μπα» αναρωτήθηκε το Χιούμορ, «εγώ άλλαξα ή ο κόσμος;». Ρωτούσε τους ανθρώπους που συναντούσε, αλλά όλοι τον φώναζαν ενοχλητικό, τεμπέλη και παρωχημένο. Οι έμποροι είπαν πως δεν είχαν καιρό να χάνουν μαζί του, οι καλλιτέχνες πως είναι άχρηστος για την τέχνη και, όταν μπήκε σε μια συνέλευση σοφών, αυτοί τον πέταξαν έξω με τις κλοτσιές για-τί δεν ταίριαζε με τη σοβαρότητά τους.

Το Χιούμορ στην αρχή πικράθηκε και δάκρυσε. Ύστερα, όμως, θύμωσε και ορκίστηκε να εκδικηθεί τους ανθρώπους. Από την ημέρα εκείνη, μεταμορφώθηκε κι έγινε η «Καυτή Σάτιρα»!

Η καυτή σάτιρα του Γιάροσλαβ Χάσεκ ξεκινάει απ’ τον ίδιο –όπως φανερώνει και ο τίτλος της συλλογής– και στο πέρασμά της ξεχαρβαλώνει τα πάντα!

***

O Γιάροσλαβ Χάσεκ (Πράγα 1883-1923) έζησε μια θεοπάλαβη, μποέμικη και περιπετειώδη ζωή. Άλλαξε πλήθος επαγγέλματα και έγραψε αμέτρητα κείμενα σε διάφορα έντυπα της εποχής του (τα διηγήματά του ξεπερνούν τα 1.200). Αναμίχθηκε αρχικά στο αναρχικό και κατόπιν στο κομμουνιστικό κίνημα, πάντα με τον δικό του, ιδιόρρυθμο τρόπο. Οι εμπειρίες του ως στρατιώτη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο του ενέπνευσαν το αριστούργημά του Ο καλός στρατιώτης Σβέικ.

Αν και στην εποχή του θεωρήθηκε ένας απλοϊκός συγγραφέας και συνάντησε μεγάλες δυσκολίες στην έκδοση των έργων του (τον Σβέικ τον εξέδιδε μόνος του), σήμερα συγκαταλέγεται στους κορυφαίους σατιρικούς συγγραφείς όλων των εποχών. Τα διηγήματα του παρόντος τόμου μεταφράζονται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα.

Ένα διήγημα από την συλλογή:

Είμαι ο Σέρινεκ, ένας Γερμανός!

Στο Χέρενσντορφ, πίσω από την Τσέσκα Λίπα, έφτασε ο τσιγγάνικος θίασος του Σέρινεκ. Επίτροπος απογραφών ήταν ο κύριος Λέρχε, ένας ειλικρινής Γερμανός με μια πολύ όμορφη κοιλιά.

Ο κύριος Λέρχε αμέσως επισκέφτηκε τον δήμαρχο Κέλερ και τον παρακάλεσε να μη διώξει τους τσιγγάνους από το χωριό, επειδή θα τραβούσαν τον δρόμο για το Μύλερσντορφ και αυτός, δηλαδή, ο κύριος Λέρχε, θα έχανε τη δόξα να ομορφύνει και να εμπλουτίσει το γερμανικό έθνος κατά 18 άτομα, αφού τόσα αριθμούσε η μπάντα του Σέρινεκ.

Αυτή, λοιπόν, τη δόξα θα την καρπωνόταν ο κύριος επίτροπος απογραφών του Μύλερσντορφ, ο κύριος Κάνερτ, ο οποίος περήφανα διέδιδε παντού ότι μέσα σε χρονικό διάστημα μίας ώρας δημιουργεί περισσότερους Γερμανούς απ’ ό,τι ο Λέρχε σε μια μέρα. Ο κύριος Λέρχε έτσι ανέλαβε δράση. Τους χοίρους, τα βόδια, τις αγελάδες, όλα τα ανακήρυξε σε Γερμανούς, τα κοτόπουλα, τις χήνες, τις κότες σε Γερμανούς, τις άμαξες, τα αγροτικά εργαλεία επίσης, με συνοπτικές διαδικασίες, σε Γερμανούς.

Για να μη γίνει αυτή του η πράξη αντιληπτή, τους βάφτιζε και μ’ ένα ωραίο όνομα. Έτσι, στις λίστες του ληξιαρχείου αναγράφηκαν οι Γερμανοί: Χάινριχ, Φραντς, Άντον Σβάιν, Γιόζεφ, Καρλ, Γιούλιους Κου, Φραντς, Άντον, Χάινριχ Οκς, Καταρίνα Βάγκεν, Γιόχαν Πφλουγκ κ.λπ.¹

Ο Θεός ο ίδιος, λοιπόν, έστειλε στον δρόμο του κυρίου Λέρχε τη δεκαοχταμελή μπάντα του Σέρινεκ. Ο τσιμπάλο, ή διαφορετικά ο αρχηγός του τσιγγάνικου θιάσου, ο Σέρινεκ, ήταν ένας πελώριος άνδρας και ένας σοφός άνθρωπος. Και όταν o δήμαρχος Κέλερ μέσω ενός αστυνομικού τού διαμήνυσε ότι μπορεί να μείνει στο χωριό, αυτός ξεκίνησε να πάει να ευχαριστήσει τον κύριο δήμαρχο, αλλά και να διερευνήσει τι θα μπορούσε να κλέψει εκεί.

Ο κύριος Λέρχε βρισκόταν ήδη στο γραφείο του δημάρχου και, όταν έφτασε ο κύριος Σέρινεκ, άρχισε μαζί του τη συζήτηση.

Αρχικά του πρόσφερε μια κορόνα για κάθε άνδρα και δύο δεκάρες για κάθε γυναίκα προκειμένου να απογραφούν ως Γερμανοί.

«Χρυσοί και αξιότιμοι κύριοι» είπε ο σοφός Σέρινεκ. «Είμαι ο πατέρας όλου του θιάσου και πάντα φροντίζω στο ακέραιο ώστε ο θίασος να μη δυστυχεί, αξιότιμοι, αλλά να, η προσφορά σας, μία κορόνα για κάθε άνδρα και 20 λεπτά για κάθε γυναίκα, είναι μικρή. Οι καιροί που ζούμε είναι σκληροί και κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να περαστούν για Γερμανοί μόνο με 70 λεπτά το ζευγάρι. Θα ρωτήσω τα παιδιά μου και ξέρω ήδη, αξιότιμε κύριε, ότι θα πουν: “Τσιμπάλο, γκρίζε γάιδαρε, σου έστριψε εντελώς; Έπρεπε να ζητήσεις από τους κυρίους δύο κορόνες για κάθε άνδρα και κάθε γυναίκα –αυτό μας κάνει 18 χρυσά– και ο αξιότιμος κύριος μπορεί να μας κάνει Γερμανούς με μεγάλη μας ευχαρίστηση”».

Ο κύριος Λέρχε άρχισε να διαπραγματεύεται. Το πήγε έως τα 80 λεπτά το άτομο.

Ο πανούργος Σέρινεκ δεν υποχώρησε. «Αξιότιμοι κύριοι, πώς είναι δυνατόν να προκύψει από μένα ένας Γερμανός για οχτώ δεκάρες; Αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε με τις καλύτερες προθέσεις. Με δύο κορόνες θα γινόταν. Με πολύ μεγάλη μας χαρά σ’ αυτή την περίπτωση θα γυρίζαμε και θα φωνάζαμε ανοιχτά σε όλο τον κόσμο ότι είμαστε Γερμανοί, ναι, Γερμανοί εμείς οι φτωχοί, δύσμοιροι τσιγγάνοι. Αλλά οχτώ δεκάρες είναι πολύ μικρό ποσό για μια τέτοια δόξα. Θυμηθείτε, αξιότιμε κύριε, ότι πριν από μερικά χρόνια, στα Ούχρι, όπου υπήρχε και πλήθος κόσμου, πήρε καθένας μας από τρία χρυσά νομίσματα όταν απογραφήκαμε ως Μαγυάροι  – και γνωρίζετε ότι αυτή η περιοχή ήταν πολύ φτωχή. Αλλά εδώ ο καλός Θεός σάς έχει ευλογήσει. Παντού ολόγυρα βλέπει ο καθένας την αφθονία και σεις θέλετε τους κακόμοιρους και φτωχούς τσιγγάνους να τους ξελογιάσετε με 80 λεπτά το κεφάλι; Αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει όσο υπάρχει Θεός πάνω από το κεφάλι μας και όσο μας βλέπει η Αγία Μητέρα».

Ο γερο-Σέρινεκ σκούπισε ένα δάκρυ. «Με χαρά μας θα γινόμασταν Γερμανοί, το ξέρει κι ο Θεός, και θα φώναζα με τη μεγαλύτερη χαρά παντού: “Ich bin Serinek, ein Deutscher!”.² Αλλά προσθέστε, σας παρακαλώ, αγαπητέ κύριε, 20 λεπτά κι εγώ θα τρέξω στα παιδιά μου και θα τους πω: “Προσευχηθείτε, ο κύριος εδέησε και ήδη από σήμερα είστε Γερμανοί και θα πάρουμε και δύο κορόνες για κάθε κεφάλι”».

Του υποσχέθηκαν, λοιπόν, δύο κορόνες και ο γερο-Σέρινεκ έτρεξε με ενθουσιασμό πίσω στον θίασό του.

Εκεί το θέμα συζητήθηκε πολύ έντονα. Τελικά, υπερίσχυσε η άποψη ότι δεν έπρεπε να προχωρήσει αυτή η συμφωνία και ότι δεν μπορούσε να γίνει μετατροπή τους σε Γερμανούς δίχως μπίρα και λουκάνικα.

Επέστρεψε, λοιπόν, ο γερο-Σέρινεκ στο κοινοτικό γραφείο για να μεταφέρει αυτή την απόφαση. «Χρυσέ και αξιότιμε κύριε» είπε κλαίγοντας, «οι γιοι μου και οι κόρες μου είπαν: “Τσιμπάλο, χωρίς μπίρες και λουκάνικα δεν γίνεται να κάνουμε τους Γερμανούς. Δώστε, λοιπόν, σας παρακαλώ, για καθέναν από εμάς δύο κορόνες, λίγη μπίρα και μερικά λουκάνικα και οι γιοι μου και οι κόρες μου θα βροντοφωνάζουν παντού με πολύ μεγάλη χαρά: “Ich bin Serinek, ein Deutscher!”».

Πρόσθεσαν, λοιπόν, για τον καθένα από τρία λουκάνικα και ένα λίτρο μπίρα.

Αλλά οι γιοι και οι κόρες του έστειλαν τον Σέρινεκ πάλι πίσω. H επιθυμία τους ήταν τέσσερα λουκάνικα και δύο λίτρα μπίρα.

Ο κύριος Λέρχε εκπλήρωσε και αυτή την επιθυμία του Σέρινεκ, διότι ο τελευταίος τον απείλησε ότι διαφορετικά θα έφευγαν για το Μύλερσντορφ και εκεί θα πήγαιναν να απογραφούν ως Γερμανοί κατευθείαν μέσα σε μπιραρία. Δηλαδή, στην ίδια την πηγή.

Κι έτσι εκείνη η βραδιά πέρασε στον καταυλισμό του Σέρινεκ πάρα πολύ εύθυμα. Αγόρασαν ρακί, έκλεψαν τέσσερις χήνες του δημάρχου και τα μεσάνυχτα ο κύριος Σέρινεκ ξάπλωσε ανάσκελα στο κάρο, τύφλα στο μεθύσι, κι έλεγε τραυλίζοντας: «Είμαι ο Σέρινεκ, ένας Γερμανός!».

Το πρωί τράβηξαν για το Μύλερσντορφ, όταν στο Χέρενσντορφ κάποια πράγματα ήδη είχαν κάνει φτερά. Στο Μύλερσντορφ πήγαν μόνοι τους να απογραφούν ως Γερμανοί. Εκεί, εκτός από τις δύο κορόνες, τους έλαχε επιπλέον αμοιβή πέντε λίτρα μπίρα το άτομο.

Από το Μύλερσντορφ τράβηξαν για το Μπίργκσταϊν. Εκεί τους αναλογούσαν τρεις κορόνες, διότι με 18 Γερμανούς παραπάνω το Μπίργκσταϊν είχε πια τον μεγαλύτερο γερμανικό πληθυσμό της περιοχής.

Από το Μπίργκσταϊν στο Ντομπρν. Τι φτωχό χωριό, Θεέ μου! Εκεί, από τον τσιγκούνη επίτροπο δεν μπόρεσαν να αποσπάσουν περισσότερο από μια κορόνα το κεφάλι.

Στην Τσέσκα Λίπα βγήκαν να τους προϋπαντήσουν τροβαδούροι και Γερμανίδες κοπελιές τους έστρωναν τον δρόμο με φύλλα βελανιδιάς, καθώς τραβούσαν για το δημαρχείο.

Εκεί πήραν τρεις κορόνες, όπως και στο Μπίργκσταϊν, και κατ’ αυτόν τον τρόπο και η Τσέσκα Λίπα θα έδειχνε τώρα και αυτή μεγαλύτερη κατά 18 Γερμανούς.

Ο γερο-Σέρινεκ ήταν πολύ ικανοποιημένος και μόνο μια σκέψη χαλούσε την ευτυχία του. Ότι αυτές τις όμορφες στιγμές δεν μπορούσε να τις ζήσει ο μεγαλύτερος γιος του, ο οποίος βρισκόταν φυλακισμένος στις φυλακές του Πάνκρατς για ληστεία.

Με πόση ευτυχία θα άρπαζε και αυτός τις κορόνες και με λιπαρό –από την κατανάλωση βουτύρου– στόμα θα δήλωνε πανηγυρικά: «Ich bin Serinek, ein Deutscher!».

Karikatury, 3-5, 30/1/1911

1. Σβάιν [γερμ. Schwein = γουρούνι], Κου [γερμ. Kuh = αγελάδα], Οκς [γερμ. Ochse = βόδι], Βάγκεν [γερμ. Wagen = κάρο, άμαξα], Πφλουγκ [γερμ. Pflug = άροτρο].

2. «Είμαι ο Σέρινεκ, ένας Γερμανός!».

 

Νέο βιβλίο: ALFRED JARRY Πράξεις και απόψεις του Δρ Φαουστρόλλ

ALFRED  JARRY

Πράξεις και απόψεις

του Δόκτορος Φαουστρόλλ

Γαλλική λογοτεχνία – Παταφυσική, ISBΝ: 978-960-9441-35-3, διάστ. 17Χ12, σελ. 128, τιμή 11. €

Μετάφραση-εισαγωγή-σημειώσεις: Νίκος Σταμπάκης

Το πρώτο και θεμελιώδες βιβλίο Παταφυσικής στη χώρα μας είναι πλέον γεγονός από τις εκδόσεις Φαρφουλάς!

 

Δύο αποσπάσματα από το βιβλίο: 

1. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΥΟΣΜΟΥ ΝΗΣΟΥ: Η Εύοσμος νήσος είναι όλως ευαίσθητη, και οχυρωμένη με μαδρεπόρες, που απεσύρθησαν, στον ερχομό μας, εντός των κοραλλένιων τους κλωβών...

Ο βασιλεύς της νήσου ήταν γυμνός μες σε μια βάρκα, με το κυανόλευκο διάδημά του ζωσμένο στους γοφούς...

Αποστολή του είναι να διατηρεί για το λαό του τις εικόνες των θεών του. Μιαν από αυτές, την στερέωσε με τρία καρφιά στο κατάρτι του πλοίου, και ήταν σαν τριγωνικό ιστίο, ή σαν ισόπλευρος χρυσός ενός λιαστού ιχθύος εκ βορείων. Και, πάνω από το ενδιαίτημα των γυναικών του, έχει αιχμαλωτίσει τις λιγοθυμίες και συσπάσεις του έρωτος μ’ ένα κονίαμα θείον. Πέραν των περιπεπλεγμένων νεαρών στηθών και καπουλιών, σίβυλλες διατυπώνουν τη συνταγή της ευτυχίας, που είναι διττή: Έστε ερωτευμένες και Έστε μυστηριώδεις.

                […]

2. Η παταφυσική, της οποίας η ετυμολογία θα πρέπει να γράφεται επί (μετά τα φυσικά), και η πραγματική της ορθογραφία να είναι ’παταφυσική, δηλαδή να προηγείται απόστροφος, χάριν αποφυγής ενός φθηνού λογοπαιγνίου, είναι η επιστήμη εκείνου που επιπροστίθεται στη μεταφυσική, είτε εντός είτε εκτός αυτής, εκτεινομένη ως εκ τούτου σε τέτοιο βαθμό πέραν της μεταφυσικής όσο και η τελευταία αυτή εκτείνεται πέραν της φυσικής. ΟΡΙΣΜΟΣ: Η παταφυσική είναι η επιστήμη των φαντασιακών λύσεων, που αποδίδει συμβολικώς στα γενικά χαρακτηριστικά τις ιδιότητες των αντικειμένων τα οποία περιγράφονται διά της ενδεχομενικότητός τους.

***

Ο Alfred Jarry (1873-1907), συγγραφέας του Ουμπού και του Υπεραρσενικού, υπήρξε βασική επιρροή για αμέτρητους δημιουργούς, από τον Apollinaire, τον Duchamp και τον Artaud μέχρι τον Joyce, τον Queneau και τον Ionesco. Κατά τον André Breton, «η λογοτεχνία, ξεκινώντας από τον Jarry, μετατοπίζεται επικίνδυνα σε εδάφη ολισθηρά… Και πάλι ξεκινώντας από αυτόν η διαφοροποίηση ανάμεσα στην τέχνη και την ζωή διαμφισβητήθηκε μέχρις ότου εκμηδενίστηκε τελείως».

Οι Πράξεις και απόψεις του Δρος Φαουστρόλλ, ένα από τα πιο παράξενα αφηγήματα που έχουν γραφτεί ποτέ, υπήρξε το ιδρυτικό κείμενο της «Παταφυσικής επιστήμης», και αποτελεί κύρια αναφορά τόσο για τον υπερρεαλισμό όσο και για τη σκέψη του παραλόγου. Απότοκο του έργου αυτού το Κολλέγιο Παταφυσικής, που λειτουργεί από το 1948 στο Παρίσι και διατηρεί παραρτήματα σε διάφορες πόλεις του κόσμου, έχοντας στις τάξεις του έναν ζηλευτό κατάλογο αιωνίων μελών.

Νέο βιβλίο:ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΣ Μέσα στην Κόλαση

Δημοσθένης Βουτυράς

Μέσα στην Κόλαση

–σάτιρα–

Μυθιστόρημα, ISBΝ: 978-960-9441-36-0, διάστ. 21Χ14, σελ. 128, τιμή 11. €

 Εισαγωγή Βάσιας Τσοκόπουλος

Παίζοντας με την παρωδία της δαντικής κόλασης, ο Βουτυράς ανέλαβε τη γενικευμένη σάτιρα της εποχής του και των συγχρόνων του. Περιέλαβε εχθρούς και φίλους, ονομαστικά τους περισσότερους σύγχρονούς του συγγραφείς και λόγιους, πολιτικούς, στρατιωτικούς έλληνες και ξένους, κληρικούς, περιέλαβε όμως ακόμα και άσημους φίλους του, ενώ από τα σκάγια δεν γλυτώνουν ούτε οι συγγενείς του, ακόμα και η ίδια του η γυναίκα. Όλοι βρίσκονται μέσα στην Κόλαση, την οποία ο συγγραφέας περιδιαβαίνει, παρακολουθώντας τα μαρτύριά τους, με ξεναγό ένα διάβολο. Η σάτιρα μερικές φορές είναι εύκολη και ελαφριά, άλλες όμως ιδιαίτερα εύστοχη και έξυπνη, όπως με τον Καζαντζάκη, τους εκδότες με τους οποίους είχε παράπονα και άλλους.

Όμως, το παιγνιώδες ύφος και η καλοκάγαθη σάτιρα όσων βρίσκονται στον Πρώτο Κύκλο της Κόλασης αλλάζει και κλιμακώνεται όσο προχωρούμε. Στη Δεύτερη και την Τρίτη Κόλαση συναντούμε όλο και πιο βαριές αμαρτίες και αντίστοιχα βασανιστήρια. Εκεί έχουν θέση πολιτικοί, στρατηγοί, διπλωμάτες και ιεράρχες. Στο τέλος, στην Τέταρτη Κόλαση, το αφήγημα παίρνει συμπαντικές διαστάσεις.

Στην κατάληξη του αφηγήματος ο ήρωας του Βουτυρά βάζει ένα τέλος σε αυτόν τον παράλογο, άθλιο κόσμο. Ξεκινώντας από το αθώο πείραγμα προς φίλους (και άσπονδους φίλους) σοβαρεύει σταδιακά την κριτική του στα όρια μιας αιρετικής λογοτεχνικής θεολογίας.

Το Μέσα στην Κόλαση εγκαινιάζει τη στροφή του Βουτυρά προς τη σάτιρα και το αμιγώς φανταστικό αφήγημα, και παρόλο που έχουν περάσει 85 χρόνια μετά την πρώτη δημοσίευσή του φαντάζει ξανά σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο.

* Το όνομα των εκδόσεων Φαρφουλάς προέρχεται από ομώνυμο διήγημα του Δημοσθένη Βουτυρά 

* Από τις εκδόσεις Φαρφουλάς κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Δημοσθένη Βουτυρά Τα σύμβολα στα όνειρα και Στην παραλία (1902) - Το ερειπωμένο εργοστάσιο (1950)

Διαβάστε το κείμενο της Τιτίκας Δημητρούλια στην Καθημερινή (13/1/2013) για το βιβλίο:
 

Σιωπηλοί τραυματιοφορείς

Στέφανος Σταυρίδης

ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΟΦΟΡΕΙΣ

Ποίηση, ISBΝ: 978-960-9441-39-1, διάστ. 17Χ21, σελ. 48, τιμή 6,00 €

Ο ΤΙΤΛΟΣ

Με κεφαλαία γράµµατα

ηγείται των λέξεων και τις καθοδηγεί.

Όµως οι λέξεις πιάνονται χέρι χέρι

και οι στίχοι

τραβούν στα τυφλά

τον δικό τους δρόµο της λιποταξίας.

Με την τρίτη του συλλογή, Σιωπηλοί Τραυματιοφορείς, ο Στέφανος Σταυρίδης επιστρέφει στην ποίηση μετά από σχεδόν δέκα χρόνια. Δεν δίνει απαντήσεις, αλλά ούτε και θέτει ερωτήματα. Επιδιώκει να εντοπίσει αδήλωτα θαύματα που υπάρχουν γύρω του και να επουλώσει αδήλωτα τραύματα που υπάρχουν εντός του. Τα ολιγόστιχα ποιήματά του –στις πλείστες των περιπτώσεων δεν ξεπερνούν τους δέκα στίχους– έχουν στραγγίξει τον λόγο σε βαθμό που μοιάζει εύθραυστος, αλλά διατηρεί ακέραια την όποια υφή του.

Ο Σταυρίδης άλλοτε ψηλαφεί με τη μνήμη –σαν τυφλός φωτογράφος– λαχταρώντας να μπει μέσα σε μια φωτογραφία, κι άλλοτε παρατηρεί αυτούς που φαντάζονται τη χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο – είναι κι οι μόνοι που κρυώνουν. Η σκιά έχει μια αδελφή που εμφανίζεται τη νύχτα ντυμένη στα λευκά. Τα κλειστά μάτια στη φωτογραφία δύσκολα ανοίγουν. Το πορτοκάλι είναι χειροβομβίδα. Το παλτό βαρύ. Κι η ατολμία μια κάποια λύση. Μπραζίλια, και μόνο Μπραζίλια. Δεμένα τα μάτια όταν κοιμάσαι. Αμείλικτοι οι επικείμενοι κι αμίλητοι οι τραυματιοφορείς.

.

Ο Στέφανος Σταυρίδης γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1972. Έκανε Ιταλικές Σπουδές και µεταπτυχιακό στη Βιβλιοθηκονοµία και Επιστήµη της Πληροφόρησης στις ΗΠΑ. Ζει στη Λευκωσία, όπου εργάζεται στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστηµίου Κύπρου. Έχει εκδώσει δύο συλλογές ποιηµάτων και δύο συλλογές διηγηµάτων. Κείµενά του έχουν δηµοσιευτεί σε ανθολογίες και περιοδικές εκδόσεις στην Κύπρο, την Ελλάδα και άλλες χώρες.

Τα βιβλία του Σύντοµες Πατρίδες (ποίηση) και Η Βιβλιοθήκη του Ραβέλ (διηγήµατα) έχουν τιµηθεί µε το Κρατικό Βραβείο του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισµού της Κύπρου.  

Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης

Γιώργος Χριστοδουλίδης

ΔΡΟΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΓΗΣ

Ποίηση, ISBΝ: 978-960-9441-38-4, διάστ. 17Χ21, σελ. 64, τιμή 7,00 €

O Γιώργος Χριστοδουλίδης στην 5η του ποιητική συλλογή Δρόμος μεταξύ Ουρανού και Γης αναζητεί τις γέφυρες που ενώνουν τον κόσμο των ανθρώπων με τον κόσμο των ψυχών. Εμφορούμενος από την αρχική πρόθεση, οδηγείται τελικά και μας οδηγεί σ’ ένα αποσιωπημένο ζητούμενο, που είναι η εκ των προτέρων χαμένη αναμέτρηση με τη σύγχρονη οδύνη του καιρού μας. Μια αναμέτρηση που στη διαδρομή της, συναντά και ενσωματώνει, σε διάφορα ποιήματα, μνημονεύσεις σε αγαπημένες μορφές, μυθολογικές ή μη, ζώσες ή εκλιπούσες, το ίχνος των οποίων παραμένει ανεξίτηλο «σε στέρεο έρεβος».

Η ποίηση του Χριστοδουλίδη και σ’ αυτήν τη συλλογή, συγκρατεί όλα τα κοινωνιολογικά της στοιχεία, την εξωστρέφειά της, καθώς και τον προσανατολισμό της στην πραγματεία αφενός, “μεγάλων” ζητημάτων του καιρού μας, αφετέρου πιο υπαρξιακών αλλά πάντα επίκαιρων.

Διατηρώντας την αμφισημία της γραφής του, ο ποιητής μας καθιστά μάρτυρες της δραματικής αίσθησης της φθοράς και του ανέλπιδου του λόγου του. Η αδυσώπητη απομόνωση των μη προνομιούχων στο κοινωνικό περιθώριο, επιβεβαιώνεται από το χαμίνι της γειτονιάς που βρίσκει λιχουδιές μέσα στα σκουπίδια, η πρωινή εικόνα των παγωμένων μεταναστών επιβιβάζεται λυτρωτικά στο φανταστικό λεωφορείο, η βουή του έρποντος στρατού των πεινασμένων «που αν κάνει να σηκωθεί, θα πέσει μέσα σε προκατασκευασμένους τάφους», μετατρέπει τους στίχους σε βέλη που όμως πάντοτε αστοχούν.

Ο ποιητής δεν είναι πια παρατηρητής, αλλά βιώνει ως δική του την φρίκη του καιρού του, αναπλαστικά, αλλά και ως μαρτυρία. Ορισμένα ποιήματα, μας θυμίζουν ότι ακόμη δεν απελπιστήκαμε αρκετά, άλλα, ότι η λύτρωση διέρχεται όχι μέσα από συμπληγάδες, αλλά “επιστροφές”, όπως ο κονιορτός που γίνεται γη, ο ίσκιος που επιστρέφει ως σώμα. Μέχρι και η ανάσταση του Λαζάρου, ιδωμένη από τη σκοπιά του ίδιου του αναστημένου υποβάλλεται στον προβληματισμό της “επιστροφής” στην προ του θαύματος, κατάσταση πραγμάτων.

Η κυριαρχική επιδίωξη του Δρόμου μεταξύ Ουρανού και Γης, η αναζήτηση των γεφυρών του εδώ με το πέραν, κορυφώνεται στο ομώνυμο και πιο εκτενές ποίημα της συλλογής, όταν η μορφή του νεκρού παππού, ο οποίος με βήματα που βυθίζονται στην άσφαλτο, άλλοτε περπατητής της ζωής, τώρα περπατητής στον κόσμο των ψυχών, οδηγεί τον ποιητή, στην τελική, συνάμα τρομαχτική, αυτογνωσία της εγχειρήματος του.

Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στη Μόσχα το 1968. Μεγάλωσε στη Λάρνακα της Κύπρου και το 1987 επέστρεψε στη ρωσική πρωτεύουσα, όπου σπούδασε δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Λοµονόσοφ. Μέρος της δουλειάς του έχει μεταφραστεί στις πλείστες ευρωπαϊκές γλώσσες. Δεκατρία ποιήµατά του συμπεριλήφθηκαν σε αυτόνοµη γερµανο-ελληνική έκδοση στο πλαίσιο του Φεστιβάλ ποίησης του Βερολίνου 2010. Το 2011, 150 ποιήµατά του μεταφράστηκαν στα βουλγάρικα υπό τον τίτλο Ονειροτριβείο (Σόφια, εκδ. Πλάµικ). Οι συλλογές του, Ένια (1996) και Ονειροτριβείο (2001), έλαβαν το Α' Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη και Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Κύπρου, αντίστοιχα.

Λεωνίδας Γαλάζης

ΔΟΚΙΜΕΣ ΣΥΓΚΟΛΛΗΣΕΩΣ

Ποίηση, ISBΝ: 978-960-9441-34-6, διάστ. 17Χ21, σελ. 80, τιμή 8,00 €

Στην όγδοη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη που τιτλοφορείται Δοκιμές συγκολλήσεως δεσπόζει η μορφή του πατέρα. Στα ποιήματα της συλλογής, που μπορούν να αναγνωστούν και ως ένα ποίημα εν προόδω, ο ποιητής δεν περιορίζεται αποκλειστικά στη βιωματική αφορμή τους (την κοίμηση του πατέρα του), αλλά επιδιώκει επίμονα και βασανιστικά να μορφοποιήσει τα θραύσματα της μνήμης, ενάντια στον φθοροποιό χρόνο και στη λήθη.

Είναι έκδηλο ότι στη συλλογή Δοκιμές συγκολλήσεως συνυφαίνονται η υπαρξιακή αγωνία και η κριτική ματιά απέναντι στις όποιες «βεβαιότητες» γύρω από τα άλυτα ερωτήματα που αφορούν τη ζωή και τον θάνατο. Ωστόσο, παρά την αίσθηση της ματαιότητας και του κενού, τα ποιήματα δεν αποπνέουν μια πεσιμιστική θεώρηση των ανθρωπίνων πραγμάτων, καθότι η μορφή του πατέρα παραπέμπει σε θετικές αξίες, όπως είναι η εντιμότητα, η λιτότητα, η βιοπάλη και η αποστροφή απέναντι σε οτιδήποτε κίβδηλο, φτιασιδωμένο και ψευδές.

Όπως και στην προηγούμενη βραβευμένη ποιητική συλλογή του Λ. Γαλάζη, Λοκριγκάνα (2010), και στις Δοκιμές συγκολλήσεως είναι ευδιάκριτος ο διακειμενικός διάλογος του ποιητή (π.χ. Ηράκλειτος, Πλάτωνας, Δάντης, Μίλτων, Λεόντιος Μαχαιράς, Κ. Παλαμάς, Κ. Π. Καβάφης, Ν. Εγγονόπουλος, Αργ. Χιόνης)..

Ο Λεωνίδας Γαλάζης γεννήθηκε το 1962 στη Λευκωσία της Κύπρου. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο Θεσσαλονίκης και Παιδαγωγικά στην Παιδαγωγική Ακαδηµία Κύπρου. Παρακολούθησε µεταπτυχιακές σπουδές στο Τµήµα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστηµίου Κύπρου. Είναι διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του ίδιου πανεπιστηµίου µε τη διατριβή Ποιητική και ιδεολογία στο κυπριακό θέατρο (1869-1925).

Το 2010 τιµήθηκε µε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (Κύπρου) για την ποιητική του συλλογή Λοκριγκάνα.

Διαβάστε κριτική του βιβλίου από τον Χριστόδουλο Καλλίνο, δημοσιευμένη στην Κυριακάτικη Αυγή (22/9/2013)