(νεο)Δημοκρατικά ΕΡ(τ)είπια

Στην αρχή σκέφτηκα, θα κάτσω και θα τ’ απολαύσω. Θα απολαύσω τον κοινωνικό αυτοματισμό του «δεν με νοιάζει ρε φίλε δεν βλέπω ΕΡΤ γιατί να την πληρώνω;». Θα απολαύσω την απάθεια των πολλών. Θα απολαύσω και την συσπείρωση των εργαζομένων (τώρα) που χάνουν την θέση τους, των δημοσιογράφων (κάποιων) που μέχρι, έστω, πριν λίγο καιρό χαιδεύαν, αν όχι στηρίζαν, αυτή και την προηγούμενη μνημονιακή κυβέρνηση. 

Όμως η ΕΡΤ δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι της. Η ΕΡΤ δεν είναι η Στάη. Η ΕΡΤ είναι η άλλη πλευρά των ΜΜΕ. Η ΕΡΤ είναι η άλλη πλευρά του μιντιακού πολιτισμού. Η ΕΡΤ είναι η δημόσια ενημέρωση και όχι η κρατική. Η ΕΡΤ είναι η ορχήστρα της. Η ΕΡΤ είναι τα ντοκυμαντέρ του Αυγερόπουλου και του Κούλογλου. Η ΕΡΤ είναι οι εκπομπές για τον πολιτισμό μας και για τον πολιτισμό άλλων λαών, για την μουσική μας και για την μουσική άλλων λαών. Η ΕΡΤ είναι το αρχείο της, το οποίο αρχείο είναι και δικό μου και δεν το πουλάω ρε! Η ΕΡΤ είναι η επιλογή να δεις μια θεατρική παράσταση (που δεν είναι επιθεώρηση του Σεφερλή), να δεις μια παραγωγή του BBC, μια ταινία των Ταβιάνι, μια εκπομπή με τον Γραμματικάκη, ένα αφιέρωμα στον Ρίτσο. Η ΕΡΤ είναι η επιλογή να δεις όλη μέρα αφιερώματα για το «Πολυτεχνείο» όταν όλα τα υπόλοιπα κανάλια έχουν σήριαλ και εκπομπές λαιφσταιλ στις 17 Νοέμβρη. Η ΕΡΤ είναι η ΕΡΑ 2 που δεν έχει πλειλιστ τραγουδιών. Η ΕΡΤ είναι το "τρίτο πρόγραμμα" με την χαρακτηριστική φωνή. Ναι η ΕΡΤ δεν έχει Τατιάνα, ούτε Κωστόπουλο. Δεν έχει Ρουβά, ούτε Γκαγκάκη. Ναι η ΕΡΤ δεν έχει τηλεπαιχνίδια και εκπομπές μαγειρικής για πεινασμένο λαό. Ναι η ΕΡΤ δεν είναι χυλός τηλεθέασης. Ναι την ΕΡΤ την πληρώνω κι ας μην την βλέπω. Την πληρώνω για να την βλέπει ο άλλος. Την πληρώνω για να βλέπει την λειτουργία την Κυριακή η γιαγιά μου. Την πληρώνω για να την βλέπει στην Αμερική η θεία μου. Όπως πληρώνω και τους δρόμους και τα νοσοκομεία που γίνονται σε χωριά και πόλεις που δεν πήγα ποτέ και ίσως να μην πάω και ποτέ.

Κι ύστερα πήγα εκεί. Στην Αγ. Παρασκευή. Και ο κόσμος ήταν πολύς. Και ο δρόμος είχε κλείσει. Και περπάταγα πάλι στην μέση του δρόμου. Και άλλοι έρχονταν άλλοι έφευγαν. Και η κανονικότητα για άλλη μια φορά είχε χαλάσει. Και ήταν πάλι όπως τότε (θυμάσαι;) στο Σύνταγμα. Και ο κόσμος ήταν πάρα πολύς. Και μ’ αρέσει πάντα όταν ο κόσμος είναι πολύς και σπάει την κανονικότητα…

Λίγες φράουλες, ένα καρότσι και μια επάνασταση που δικαιώθηκε

Το χώμα βάφτηκε φραουλί

Αυτή είναι η ουσία. Να μείνεις άνθρωπος. Αν καταφέρεις να γίνεις. Να παλέψεις μετά για να παραμείνεις.

Δεν έχεις πολλές επιλογές. Ή το κέρδος ή άνθρωπος. Ή το χρήμα ή άνθρωπος. Ή την εκμετάλλευση ή άνθρωπος. Ή την αδικία ή άνθρωπος.

Δεν έχεις πολλές επιλογές. 

------------------------------------------------------------------------------

 

Καρότσια

Κάθε μέρα εδώ και πολλούς μήνες κάτι μαυριδεροί άνθρωποι σέρνουν καρότσια από κάδο σε κάδο. Χώνουν το κεφάλι τους μέσα στα σκουπίδια και ψάχνουν. Μαζεύουν χαρτόκουτα, χαρτόνια και όλων των ειδών τα μεταλλικά αντικείμενα. 

Κάθε μέρα εδώ και πολλούς μήνες κάτι άσπροι άνθρωποι σέρνουν τον εαυτό τους από πορεία σε πορεία. Χώνουν ύστερα τη μιζέρια τους κάτω από τα σεντόνια. Μαζεύουν την οργή τους και τη θλίψη τους σε χαρτόκουτα και τα πετάνε στα σκουπίδια. 

Ε εσύ με το καρότσι! Μην το γεμίζεις σήμερα θέλω να βάλω την ντροπή μου μέσα. Θέλω να βάλω την ντροπή μου μέσα να την πουλήσεις στην ανακύκλωση να ξανάρθει στα χέρια μου σαν λαπτοπ. 

Αλήθεια πόση ντροπή χωράει το καρότσι σου; Ίσως πάλι να μη χρειάζεται να κάνεις πολύ χώρο, δεν ξέρω αν μου ‘χει μείνει πολύ ακόμη.

-----------------------------------------------------------------------------

 

Ζήτω η επανάστασις!

Η χούντα τώρα δικαιώνεται. Όσα ντοκιμαντέρ κι αν προβληθούν σήμερα, όσες εκδηλώσεις κι αν γίνουν, όλα είναι εδώ. Τα μνημόνια, το ανύπαρκτο σύνταγμα, η εργασιακή εκμετάλλευση, τα ΜΑΤ, οι Σκουριές, οι ναζιστικοί χαιρετισμοί, οι πολιτικοί κρατούμενοι. Όλα είναι εδώ. Η Κούνεβα, οι οροθετικές ιερόδουλες, ο παραλογισμός, η βία, η Κερατέα, οι αυτοκτονίες, το κομμένο ρεύμα. Όλα. Τα χαράτσια, τα ατάιστα παιδιά, η προπαγάνδα, οι κόκκινες γραμμές, τα στικάκια, το μεγάλο κανάλι, το ξευτιλισμένο κανάλι, ο νεκρός μικροπωλητής εμπόδιο στις γραμμές του ηλεκτρικού, οι ματωμένες φράουλες, τα σιδερένια κάγκελα μπροστά από τις κλούβες, η χαμένη αξιοπρέπεια, οι βασανισμοί στη ΓΑΔΑ. Όλα είναι εδώ σου λέω όπως και τότε, εδώ  ο φασισμός εδώ ο ρατσισμός εδώ και η κατάλυση της δημοκρατίας. 

Το περιτύλιγμα άλλαξε η χούντα παρέμεινε. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Αυτό το αφιερώνω σε μένα που σαν σήμερα πρωτοέπιασα δουλειά. Περαστικά μου!

Φασίστας ή προδότης;

Οι πολιτικές δηλώσεις δεν είναι ποτέ τυχαίες. Οι πολιτικές δηλώσεις ενός πολιτικού δεν είναι ποτέ τυχαίες.

Δεν ξέρει ο κύριος Λοβέρδος τι είναι η Χρυσή Αυγή;

Αν δεν ξέρει να μην μιλάει. Αν ξέρει τότε ποιον και τι εξυπηρετεί όταν λέει αυτό;

«Γιατί να μας προβληματίζει το γεγονός ότι ανεβαίνει κάποιος που κάνει, με τρόπο ακτιβίστικο, πολιτική πάνω σε αυθεντικά προβλήματα. Νομίζω ότι μετά τη μεταπολίτευση είναι το πρώτο κίνημα που γεννιέται αυθεντικά»

Του ξέφυγε; Δεν μοιάζει να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Είναι φασίστας; Ίσως, αν και όπως λέει ο ίδιος

«Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, μαθήματα δημοκρατίας δεν δέχομαι από κανέναν. Πέρασα τις εξετάσεις μου στην κατάληψη του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη, στις 16-17 Νοεμβρίου του 1973».

----εμβόλιμη παροιμία Αχ που ΄σαι νιότη που ‘λέγες πως θα γινόμουν άλλος ----

Έχει πληρωθεί για να τα πει αυτά; Δεν το ξέρω αυτό.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος σε αυτή την δεδομένη στιγμή εξυμνεί ένα φασιστικό και ναζιστικό κόμμα που αποτελείται από μέλη με εγκληματική δράση και που δρα στον δρόμο ως εγκληματική συμμορία είναι το λιγότερο προδότης.

Μπορεί κάποιος να του προσάψει κι άλλα, όπως κάθαρμα, αριβίστας, αλήτης, καραγκιόζης, τιποτένιος, ξεπουλημένος κλπ.

Φασίστας πάντως δεν είναι. Είναι επικίνδυνος και προδότης και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπιστεί!


Υ.Γ. Ξέρω πως ο σκοπός του είναι αυτός να ασχοληθούν μαζί του, να κάνει «φασαρία» και ίσως όταν έρθει η ώρα να εξαργυρώσει αυτή την εξυπηρέτηση.

Και ναι δεν θα έπρεπε να ασχοληθώ, αλλά κάποια πράγματα καλό είναι να μένουν γραμμένα.

Τύφλωση

Τι μας τυφλώνει; Τι μας τυφλώνει; Τι;

Πως γίνεται να μη βλέπουμε πια τίποτα;

Δεν είναι «ζώο» αυτός που τώρα, τώρα μετά από όσα έχουν γίνει, ψήφισε Σαμαρά;

Απογοήτευση.

Φοβηθήκατε την έξοδο από το ευρώ αλλά τώρα θα ζήσετε την μνημονιακή πολιτική του ολίγιστου Σαμαρά.

Θυμός.

Φοβηθήκατε την αβεβαιότητα μιας αριστερής κυβέρνησης αλλά τώρα θα ζήσετε την βεβαιότητα της κατάρρευσης της ζωής σας.

Δεν σας άγγιξαν λοιπόν τόσες αυτοκτονίες, τόσες απολύσεις, τόσοι άστεγοι, τόσα συσσίτια…

Θλίψη.

Κι εσύ; Εσύ που έκανες συνειδητή αποχή, τι κατάλαβες; Πες μου σε παρακαλώ, ήρθες ένα βήμα πιο κοντά στην ελευθεριακή σου αναζήτηση; Έγινε το παραμικρό βήμα προς την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος; Ή μήπως η Νέα Δημοκρατία είναι πιο κοντά στην ιδέα της αυτοοργάνωσης και της άμεσης δημοκρατίας από ότι ο Συριζα;

Ή μήπως εσύ που πιστεύεις ότι τίποτα δεν γίνεται και τίποτα δεν αλλάζει είσαι ευχαριστημένος με την αποχή σου; Ελπίζω να κατάλαβες πόσο πολύ βοήθησες αυτή τη φορά τον Σαμαρά να βγει κυβέρνηση.

Δεν θέλω να δω άλλες απολύσεις συνάδελφων μου. Δεν θέλω να δω όλους αυτούς τους κρυμμένους, τόσο καιρό, δεξιούς να ξαναβγαίνουν στα κανάλια. Δεν θέλω να δω χρυσαυγίτικο μπλοκ στη επόμενη πορεία. Δεν θέλω να διαβάσω για άλλη αυτοκτονία. Δεν θέλω να δω άλλους άστεγους. Δεν θέλω να δω ξανά τον Βενιζέλο.

Θα έρθουν ακόμα πιο δύσκολες στιγμές… ας αντέξουμε…


Υ.Γ. Μπράβο Αντωνάκη καλά που έκανες και δήλωση στα αγγλικά (πρώτη φορά στα χρονικά πρωθυπουργός το κάνει αυτό) για να δείξεις με πιο παραστατικό τρόπο την υποτέλειά μας!

Γιατί έτσι μας αρέσει!

Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ γιατί...

η γερμανική έκδοση των Financial Times μου είπε να μην το κάνω,

γιατί ο Σαμαράς μου θύμισε ότι ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά,

γιατί το ΚΚΕ μου είπε να μην τον εμπιστευτώ (φαντάζομαι είναι περήφανο το κόμμα που ακριβώς το ίδιο είπαν και οι Financial)




γιατί ο Πρετεντέρης μου είπε να το κάνω,

γιατί ο Βενιζέλος μου χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι,

γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες που ήταν πάντα στο πλευρό μου, μου λένε να μην το κάνω…

Α! Και γιατί μου το 'πε κι ένας βιβλιοθηκάριος που έχασε τη δουλειά του και τα βιβλία τον θέλουν πίσω...

Δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσει κανείς στο γιατί θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ όταν η αντίθετη επιχειρηματολογία βασίζεται σε επιχειρήματα :

παράλογα, τρομοκρατικά, παραπληροφόρησης, ψευδή, επιβολής, προσβολής της νοημοσύνης, εκφοβισμού, σκοταδισμού, ακροδεξιάς λογικής, κ.α.π.

Στην τελική.... θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ γιατί ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!!!!

Η αδιακρισία του ρατσισμού

Το παιδί σου είναι 7 χρονών. Του χρόνου θα πάει Β’ Δημοτικού. Στην τάξη του φέτος είναι 25 παιδιά. Υπάρχει μόνο ένα που είναι από την ίδια χώρα, μιλάει την ίδια γλώσσα έχει την ίδια κουλτούρα. Υπάρχει μόνο ένα Ελληνάκι. Τα υπόλοιπα είναι από διάφορες χώρες.

Είναι ρατσισμός άραγε να θέλεις το παιδί σου να μπορεί να συναναστραφεί με τους συμμαθητές του; Είναι ρατσισμός να θέλεις το παιδί σου να μην μαθαίνει όλη τη χρονιά πώς να μιλήσει αφού ήδη ξέρει;

Νοίκιασες φτηνό σπίτι στην Κυψέλη. Οι δρόμοι το βράδυ είναι έρημοι και σε διάφορες γωνίες βλέπεις μαζεμένους νέγρους (μαύρους τους λέγαμε κάποτε, οι λέξεις δεν φτιάχνουν τον ρατσισμό αλλά οι ιδέες) για τους οποίους έχεις ακούσει κατά καιρούς πως είναι συμμορίες. Δεν το ξέρεις βέβαια με σιγουριά αλλά καλού κακού φυλάγεσαι. Ένα απόγευμα κοιμόσουν αλλά σε ξύπνησαν 2 αστυνομικοί. Είχαν διαρρήξει το διαμέρισμα σου κι οι αστυνομικοί σε ρώταγαν αν είσαι ο ένοικος. Σε ένα μήνα καθώς γύριζες σπίτι μετά από ξενύχτι άκουσες πυροβολισμούς. Δεν τρόμαξες. Έκανες ένα τσιγάρο να χαλαρώσεις μόνο κι ύστερα κοιμήθηκες. Ένα βράδυ άκουσες φασαρία στο κάτω διαμέρισμα, μάλλον από της Ρωσίδας ήταν δεν είσαι και σίγουρος. Στην πολυκατοικία που νοικιάζεις μένει άλλη μια γιαγιά μόνο από την Ελλάδα. Την άλλη μέρα το πρωί έμαθες πως την Βουλγάρα τελικά την είχαν σκοτώσει.

Είναι ρατσισμός άραγε που την επόμενη κιόλας μέρα σηκώθηκες κι έφυγες; Είναι ρατσισμός να μην θέλεις να φοβάσαι;

Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει μια διάκριση τι είναι ρατσισμός και τι όχι. Δεν είναι όλοι οι μετανάστες κακοί αλλά ούτε καλοί. Όπως δεν είναι κι όλοι οι Έλληνες. Άραγε θα έβλαπτε σε κάτι την χώρα να δίνει πιστοποιητικά ταυτοποίησης σε όλους τους μετανάστες; Τι θα μας πείραζε να πάψουν να είναι λαθρό οι μετανάστες; Έρχονται όλοι άραγε χωρίς διαβατήρια; Δεν είναι μόνο οι Πακιστανοί. Είναι και οι Ρωσίδες που έρχονται με διαβατήρια αλλά τους τα κρατάνε και τις κάνουν πουτάνες. Είναι και οι Βουλγάρες που τις έχουν τα γραφεία ενοικιάσεων εργαζομένων. Πόσο δύσκολο είναι να βρεις αυτόν που έχει 10 Πακιστανούς και τους εκμεταλλεύεται στα φανάρια; Μια βδομάδα αν κάτσω εγώ και παρακολουθήσω ποιος τους πηγαινοφέρνει, με ποιον συναλλάσσονται ή που κοιμούνται θα τον βρω. Και γιατί πρέπει να με βάζει εμένα αυτό το κωλοκράτος στην διαδικασία να τσακώνομαι μαζί τους; Είναι ρατσιστικό που τους λυπάμαι; Είναι ρατσιστικό που δεν θέλω να μου πλύνουν το τζάμι όμως; Κάποτε ήταν τα παιδιά των φαναριών, δεν ξέρω αν το θυμάστε. Πριν είναι αλλοδαπά αυτά τα παιδιά συνήθως ήταν γυφτάκια. Εκεί δεν υπήρχε κάποια ρατσιστική διάθεση εκτός από την απλή επιθυμία να μην σου λερώνουν το αυτοκίνητο.

Τι μας εμποδίζει λοιπόν από το να μην γκετοποιούνται οι μετανάστες σε συγκεκριμένες περιοχές; Κάνει έλεγχο η αστυνομία; Έπιασε 10 χωρίς χαρτιά. Δεν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί. Ωραία. Βρες τους ρε φίλε! Συνεννοήσου με την χώρα απ’ όπου ήρθαν. Δεν θα θέλουν να σου πουν οι ίδιοι; Γιατί; Βρες τους και δώσ’ τους ταυτότητα ελληνική αλλοδαπή, διαβατήριο, πράσινη κόκκινη, δεν με νοιάζει. Δως τους κάτι όμως. Να ξέρουν πως βρίσκονται σε συγκεκριμένη χώρα κι εγώ να ξέρω ότι είναι ο Αχμετ Τάδε. Κι αν έρθει ο Αχμετ να με κλέψει να ξέρω ότι ήταν αυτός. Κι όχι ότι όλοι οι Αχμετ που ζουν εδώ είναι κλέφτες. Άμα δεν ξέρω τον κάθε Αχμετ, όχι σε τέλειο βαθμό, έστω όσο ξέρω και τους γείτονες στο τετράγωνο που μένω πως θα συμβιώσω μαζί του χωρίς να τον φοβάμαι και χωρίς να με φοβάται; Γιατί άραγε οι αιτήσεις ασύλου καθυστερούν τόσο;

Δηλαδή αν γίνει το στρατόπεδο (συγκέντρωσης) υποδοχής τι θα αλλάξει; Θα τους πιάνουν από το κέντρο της Αθήνας ας πούμε και θα τους στέλνουν εκεί; Και μετά; Μήπως θα τους σκοτώνουν κιόλας; Σκοπός είναι να τους εξαφανίσουμε; Έτσι κι αλλιώς αν δεν κάνω λάθος η συνθήκη Δουβλίνο 2 δεν μας αφήνει και πολλές επιλογές. Δεν μας ενοχλούν οι άνθρωποι μας φοβίζουν. Όπως με φοβίζει ο έλληνας νέος ενοικιαστής του κάτω ορόφου που κάθε βράδυ φωνάζει και βρίζεται με την γυναίκα του και δεν έχω ιδέα αν την δέρνει κιόλας κι αν μια μέρα την βρουν «σφαγμένη» ή εκείνον. Με φοβίζει αυτή η νέα πραγματικότητα των φοβισμένων αδρανοποιημένων τηλεθεατών που το μόνο μέλημα μας είναι αν θα έχουμε κι αύριο δουλειά. Με φοβίζει η απώλεια της ανθρωπιάς και το ξεπούλημα της ψυχής μας για λίγα ευρώ.

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Αξίζει να διαβάσετε αυτό.

Και να δείτε αυτό.

Δημοκρατία NO MORE!

Τώρα είμαστε ήσυχοι. Τώρα ξέρουμε. Τώρα πια δεν έχουμε δημοκρατία ούτε κατ 'επίφαση και ούτε για πλάκα.

Κι όταν πια τα λόγια σου φαίνονται τόσο άχρηστα σε αυτονόητες έννοιες άσε τους άλλους να τα πουν που τα λένε και καλύτερα.

-----------------------------------------

εκεί που ανακατεύονται το χρυσάφι, η λάσπη και το αίμα.

Η κωμωδία από την τραγωδία τελικά απέχει ελάχιστα. Σε εποχές Δημοκρατίας-λάστιχο οι όποιες αποστάσεις εξαφανίζονται. Το γελοίο ενυπάρχει σε απόλυτη αρμονία με το τραγικό. Φυσιολογικό λοιπόν η παράκρουση να αποκαλείται κοινή λογική. Η προχωρημένη σήψη του πολιτικού συστήματος γεννά τερατογενέσεις. Είναι η εποχή των μεταλλαγμένων βρυκολάκων. Τους συναντάμε πλέον σε υπουργικούς θώκους στον ρόλο των εγγυητών του ομαλού δημοκρατικού πολιτεύματος. Είναι οι ίδιοι που μέχρι πριν μερικά χρόνια αποτελούσαν τον κύριο εχθρό του. Γραφικοί βιβλιοπώλες σε σκουπιδοκάναλα, πολιτικοί ηγέτες Πατριωτικών μετώπων-υμνητες της επταετίας. Προφανώς το αστικό σύστημα δεν έχει καθόλου αναστολές στο να συμμαχήσει μαζί τους. Ούτε και στον μεσοπόλεμο, στην Γερμανία, είχε πρόβλημα να το κάνει, με τα γνωστά επακόλουθα. Ήταν, είναι και θα είναι οι προνομιακοί συνομιλητές του.

Σήμερα, στην αυγή μιας Νέας Δεξιάς με δήθεν απολίτικα-trendy τεχνοκρατικά χαρακτηριστικά, η οποία εκφράζεται μέσω think tank με συγκεκριμένες ιδεολογικές αναφορές, η πολιτική, η οικονομία, ο χρηματοπιστωτικός τομέας και ειδικά η νομοθετική εξουσία συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο σύνολο. Το μαύρο βαπτίζεται άσπρο και οι διάβολοι καλόγεροι, ενώ οι όροι ανάλυσης που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τις συγκεκριμένες διεργασίες κινδυνεύουν σοβαρά να χαρακτηριστούν πλέον ως ανεπαρκείς. Επί της ουσίας αυτό που παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τις εξελίξεις που τρέχουν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην γείτονα Ιταλία, είναι η εδραίωση μιας νέας χρηματοπιστωτικής αριστοκρατίας. Η περιγραφή αυτής της τάξης από τον Μαρξ στους Ταξικούς αγώνες στη Γαλλία παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε:

«Επί Λουδοβίκου- Φιλίππου…η χρηματοπιστωτική αριστοκρατία…εγκατεστημένη στο θρόνο, υπαγόρευε τους νόμους στα Νομοθετικά Σώματα και μοίραζε τα δημόσια αξιώματα, από τα υπουργεία μέχρι τα καπνοπωλεία…Εξαιτίας του γεγονότος ότι διηύθυνε το Κράτος κατείχε όλες τις συντεταγμένες δημόσιες εξουσίες, κυριαρχούσε στην κοινή γνώμη μέσω της δύναμης των γεγονότων και του Τύπου…αναπαράγονταν…η ίδια πορνεία…η ίδια δίψα για πλουτισμό, όχι μέσω της παραγωγής, αλλά μέσω της κλοπής του προϋπάρχοντος πλούτου των άλλων…Εκεί η απόλαυση γίνεται χυδαία, εκεί ανακατεύονται το χρυσάφι, η λάσπη και το αίμα».

αναδημοσίευση από ακυβέρνητες πολιτείες

---------------------------------------------------------

Λουκάς Παπαδήμος: Ο ευπατρίδης των τραπεζών

Λομπίστας του πολυεθνικού κεφαλαίου διορίζεται πρωθυπουργός ερήμην του λαού. Αντιδημοκρατική εκτροπή που πρέπει να ματαιωθεί με μαζικές και αποφασιστικές λαϊκές κινητοποιήσεις.

Του Γιώργου Βασσάλου

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συμφώνησαν τελικά, μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, να διορίσουν από κοινού τον Λουκά Παπαδήμο ως πρωθυπουργό. Δημοκρατική Συμμαχία και ΛΑΟΣ στήριξαν ενθουσιωδώς τη διαδικασία αυτή, ενώ το ίδιο έκαναν πιο διακριτικά και η Δημοκρατική Αριστερά και οι Πράσινοι. Οι δυνάμεις αυτές συγκροτούν πλέον επισήμως το «κόμμα της τάξης» που βάζει πλάτη για να εφαρμοστεί η θέληση του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, πάνω στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό που ήδη ανέτρεψε με τις κινητοποιήσεις του έναν πρωθυπουργό που δεν τον εκπροσωπούσε πια με καμία έννοια.

Το μέτωπο των πολιτικών αυτών δυνάμεων βάζει στο τιμόνι της χώρας έναν άνθρωπο που με καμία διαδικασία δεν έχει επιλέξει ο ελληνικός λαός.

Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι τυχαίος. Είναι μέλος του λόμπι που ονομάζεται Trilateral Commission (Τριμερής Επιτροπή). Πρόκειται για οργανισμό που έφτιαξαν στη δεκαετία του ’70 εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών από τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα της τότε εποχής (ΗΠΑ, Δ. Ευρώπη, Ιαπωνία) και είχε ως ρητό στόχο τον περιορισμό των δημοκρατικών κατακτήσεων των λαών και την αύξηση της εξουσίας των εταιρειών αυτών.

Ιδού τι λέγεται για το λόμπι αυτό από την Αυστραλή ακαδημαϊκό Sharon Beder:

H Trialteral Commission είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο δίκτυα εταιρειών μπορούν να εντάξουν υψηλά ιστάμενους σε κυβερνήσεις και δημόσιες διοικήσεις μέσα σε συμμαχίες εναντίον της δημοκρατίας. Η Τριμερής Επιτροπή δημιουργήθηκε για να “διαμορφώσει τη δημόσια πολιτική” σε μια εποχή που η δημοκρατία έθετε εξοργιστικά εμπόδια στις πολυεθνικές. Το 1975, η Τριμερής Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο “Η Κρίση της Δημοκρατίας”. Ανάμεσα στους συγγραφείς της ήταν ο γνωστός αντιδραστικός Samuel Huntington. Η έκθεση διαπίστωνε ότι “κάποια από τα προβλήματα διακυβέρνησης σήμερα οφείλονται στην υπερβολική δημοκρατία”. Η έκθεση είπε επίσης ότι “χρειάζεται πράγματι ένας βαθμός περιορισμού της δημοκρατίας” και ακόμα ότι “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί ένα βαθμό απάθειας και μη ανάμειξης ενός μέρους ατόμων και ομάδων”. Ιδού λοιπόν η ομάδα πίεσης της οποίας είναι μέχρι σήμερα μέλος ο κύριος Παπαδήμος και της οποίας ακριβώς την ιδρυτική αποστολή έρχεται να εκπληρώσει στην Ελλάδα: να επιβάλει την απάθεια στον ελληνικό λαό που αγωνίζεται ενάντια στα άδικα μέτρα και να «μετριάσει» το δικαίωμά του να διαλέγει ποιος θα τον κυβερνάει.

Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής David Rockfeller εξήγησε το σκοπό ύπαρξής της, λέγοντας ότι «πρέπει να μειωθεί ο ρόλος της κυβέρνησης. Κάποιος πρέπει να αναλάβει αυτά που έκανε η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνονται να είναι οι οντότητες που είναι πιο λογικό να το κάνουν αυτό». Αυτό ακριβώς προβλέπει και το πρόγραμμα της Τρόικας που έρχεται να εφαρμόσει ο κύριος Παπαδήμος. Την παράδοση όλων των λειτουργιών της ελληνικής κοινωνίας σε πολυεθνικά αρπακτικά που είναι στην πράξη τα ίδια με αυτά που τον επέβαλαν μέσω του ελέγχου που ασκούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην κυρία Μέρκελ και στον κύριο Σαρκοζί.

Στις 7 Νοεμβρίου, οι Financial Times έγραψαν: «...πρωτοκλασάτοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και λομπίστες διενεργούν εντατικές συζητήσεις για να εντοπίσουν υποψηφίους για υπουργικές θέσεις στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Να πώς σχηματίστηκε η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου ερήμην του λαού και με τις μεγάλες εταιρείες να έχουν καθοριστικό ρόλο.

Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι επίσης ο πρώην υποδιευθυντής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ενός μη εκλεγμένου οργανισμού που δεν είναι υπόλογος σε κανέναν και καθορίζει την πολιτική του με βάση τις οδηγίες που παίρνει από σώματα εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Τέτοια σώματα είναι η Ομάδα των Τριάντα [1] και το Σκιώδες Συμβούλιο της ΕΚΤ (δείτε τα μέλη του στο τέλος αυτού του άρθρου).

Την πολιτική θέληση των τραπεζών που συμμετέχουν σε αυτά τα λόμπι εκπλήρωνε και ο κ. Παπαδήμος όταν ήταν υποδιευθυντής της ΕΚΤ. Αποτελεί λοιπόν δοκιμασμένο μέλος της παγκόσμιας τραπεζικής ελίτ και αυτήν κυρίως αντιλαμβάνεται ως τη «μητέρα-πατρίδα» του.

Δεν πρέπει να αναμένεται λοιπόν ότι ο κύριος αυτός θα «χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του και τις επαφές του για να ωφελήσει τον ελληνικό λαό», όπως λένε τα παπαγαλάκια. Πρόκειται για εκπρόσωπο του διεθνούς τραπεζικού και πολυεθνικού κεφαλαίου που έρχεται με τρόπο ανάλογο που τα δύο μεγάλα αστικά κόμματα έφεραν στην εξουσία τον Μεταξά τη δεκαετία του ’30, καθώς και με τη θετική έγκριση των ευρωπαϊκών ελίτ.

Είναι άκρως αυτο-εξευτελιστικό για τις ίδιες τις ευρωπαϊκές ελίτ που αποδέχονται –αν δεν επιβάλλουν– το πρόσωπο αυτό που ήταν επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος το διάστημα που η Ελλάδα διαστρέβλωσε τα δημοσιονομικά της μεγέθη ώστε να μπει στο Ευρώ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο ψεύτική ήταν η –έτσι κι αλλιώς δέκα χρόνια καθυστερημένη– οργή των «ευρωπαίων εταίρων» για τη χάλκευση των στατιστικών, που φυσικά δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα. Από κοινού οι ευρωπαϊκές ελίτ με την ελληνική αστική ηγεσία σχεδίασαν την είσοδο της χώρας στο ευρώ, μαζί και τώρα σχεδιάζουν μια νέα αντιδημοκρατική εκτροπή ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Βασική αποστολή του Λουκά Παπαδήμου είναι να επιβάλει στον ελληνικό λαό με αντιδημοκρατικό τρόπο την απόφαση της τελευταίας συνόδου της ΕΕ που προβλέπει την εγκατάσταση ελεγκτών της Κομισιόν (βλέπε task force) και της ΕΚΤ σε όλα τα υπουργεία, τη διαχείριση του τραπεζικού συστήματος απευθείας από την Τρόικα καθώς και το αποικιακό σχέδιο «Ήλιος» με το οποίο ξένες πολυεθνικές θα κλέβουν ηλιακή ενέργεια από την Ελλάδα για να καλύψουν ενεργειακές ανάγκες αλλού.

Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη αξιοπρεπής πολιτική επιλογή πέρα από την ένταση των κινητοποιήσεων απαιτώντας την άμεση διάλυση της κυβέρνησης αυτής, εκλογές τώρα και απόρριψη της απόφασης της συνόδου.

---

[1] Περισσότερα γι’ αυτή την ομάδα σε πρόσφατη δημοσίευση του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών

αναδημοσίευση από αριστερό βήμα

Σημείωση: βλέποντας την Λίστα με τα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission) παρατήρησα ποιοι άλλοι είναι μέλη απο την Ελλάδα

-Οδυσσέας Κυριακόπουλος, πρόεδρος ΙΟΒΕ

-Αλέξης Παπαχελάς, διευθυντής Καθημερινής

-Παναγής Βουρλούμης, πρώην διοικητής ΟΤΕ

τυχαίο;;;

Λόλα να ένα μήλο

-Και γιατί να παραιτηθώ εγώ;

-Και ποιος να παραιτηθεί;

-Να παραιτηθείς εσύ!

-Και γιατί να παραιτηθώ εγώ;

-Και ποιος θέλεις να παραιτηθεί;

-Να παραιτηθεί ο άλλος!

-Και γιατί να παραιτηθεί ο άλλος;

-Και ποιος να παραιτηθεί;

-Να παραιτηθεί ο ίδιος!

-----------------------------------------

Θα βγούμε από το ευρώ; Θα γυρίσουμε στη δραχμή; Θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα ξαναπάρουμε μέρος στη Γιουροβίζιον; Μήπως θα μας πετάξουν έξω κι από τα Βαλκάνια; Μπρρρρρ…. τρέμω…. τι άλλο, τι άλλο θα μας συμβεί;

Breaking news: Ο πρωθυπουργός επιτέλους πήρε απόφαση σε 2 δεύτερα έχουμε το διάγγελμά του…1…2… «Οι εταίροι μας που τόσα χρόνια μας φροντίζουν και μας δανείζουν ανιδιοτελώς και μας πουλάνε τα προϊόντα τους για την φουκαριάρα την μάνα μας, βρήκαν για άλλη μια φορά τη λύση που εμείς βεβαίως είχαμε σκεφτεί από πριν. Ελληνικέ Λαέ τέρμα πια στην ανησυχία, τέρμα πια στην ανασφάλεια, με την νέα δανειακή σύμβαση και τα 130 δις μας δίνεται η δυνατότητα να αγοράσουμε 10.787.690,00 διαστημικές κάψουλες. Θα αποικίσουμε στον Σείριο. Η εγκατάλειψη της γης θα γίνει εντός της επόμενης εβδομάδας. Με την εγκατάσταση μας στον νέο πλανήτη δεσμεύομαι να ζητήσω ψήφο εμπιστοσύνης από την βουλή. Γιατί το αποδεικνύω καθημερινά ότι δεν είμαι γαντζωμένος στην καρέκλα μου. Όλοι μαζί μπορούμε!»

-------------------------------------------

Κι αφού πέφτουν ονόματα συνεχώς για πρωθυπουργούς της μεταβατικής κυβέρνησης να συμβάλλω κι εγώ με ένα όνομα που νομίζω είναι ό,τι πιο αξιόπιστο διαθέτει σήμερα η Χώρα.

Νίκος Αλέφαντος! Εγγύηση για να γίνουν τα πάντα όλα!

Υ.Γ. Με ποια νομιμοποίηση μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να κυβερνήσει λόγω λαϊκής κατακραυγής θα αποφασίσει και θα ορίσει μία άλλη κυβέρνηση; Οεο;

Με τα αυτιά του blogger...

Α) «Άντε μωρέ με τους αγανακτισμένους που αγανακτούν με ραντεβού. Το καλοκαίρι τα μάζεψαν κι ύστερα ξαναγανακτήσαν και ήρθαν πάλι»

Β) «Δεν γίνεται τίποτα, άμα δεν μπούμε μέσα στην βουλή. Πρέπει να χυθεί αίμα»

Δύο φράσεις. Δύο λογικές συμψηφισμού, τσουβαλιάσματος ανθρώπων και ιδεών, δύο λογικές κρίσης χωρίς προσωπική εμπειρία και σίγουρα χωρίς προσωπικό κόστος.

Α) Το κίνημα ή ό,τι τελοσπάντων συνέβαινε στην πλατεία Συντάγματος τόσο καιρό εκδιώχθηκε ξημερώματα Σαββάτου στα τέλη Ιουλίου όταν ελάχιστος κόσμος βρισκόταν εκεί. Δεν ήμουν εγώ εκεί να τους στηρίξω. Δεν ήσουν εσύ εκεί να τους στηρίξεις. Είναι πολύ εύκολο να περιμένεις από τους άλλους να κάνουν αυτό που δεν έχεις εσύ τα κότσια να κάνεις. Ενδεχομένως να μη θέλεις. Αλλά τότε δεν θα τους κατηγορούσες ότι έφυγαν. Χτες υπήρχε ένα παγκόσμιο κάλεσμα (δεν ξέρω από πού οργανώθηκε) για μαζικές εκδηλώσεις ενάντια στο παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο. Δεν ήταν ραντεβού για αγανακτισμένους. Ήταν διαμαρτυρία. Ναι άλλη μια μέρα που δεν έγινε η επανάσταση αλλά πώς να γίνει άραγε όταν ούτε πενήντα χιλιάδες δεν κατέβηκαν χτες; Ποια είναι η κατηγορία σου αυτή τη φορά στους λεγόμενους αγανακτισμένους; Ότι δεν είναι κάθε μέρα και κάθε ώρα στον δρόμο να διαδηλώνουν και πάνε όταν υπάρχει συλλογικό κάλεσμα; Άραγε εσύ θα μείνεις να κάνεις απεργία διαρκείας; Α ναι ξέχασα δεν είσαι με τους συνδικαλιστές. Χαίρω πολύ και ποιος είναι, ποιος αμφισβητεί ότι τόσα χρόνια υπήρξαν οι κομματικοί στρατοί που στήριζαν την μία ή την άλλη κομματική παράταξη; Όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Γιατί η άλλη μισή είναι ότι υπάρχει συνδικαλισμός, ο λεγόμενος πρωτοβάθμιος, που δρα χωρίς κομματική (πρόσεξε κομματική όχι πολιτική) ταυτότητα από τους ίδιους τους εργαζόμενους χωρίς προσωπικές επιδιώξεις κομματικής καριέρας. Δεν είναι ούτε άσπρο ούτε μαύρο λοιπόν, δεν είναι όλοι οι συνδικαλιστές το ίδιο. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση αυτών των πουλημένων, των λαμόγιων που τόσα χρόνια είχαν ό,τι ήθελαν γιατί πρέπει να εναντιωθώ όταν έχουμε κοινό στόχο να φύγουν τα μνημόνια; Δεν είναι ότι τους κόβονται απλά προνόμια, είναι ότι τους κόβονται βασικά δικαιώματα. Και σίγουρα όλοι έχουμε καταλάβει πια ότι δεν φταίει ο δημόσιος τομέας για το χρέος. Δεν πήρε την απόφαση ο δημόσιος τομέας για το τι και από πού θα δανειστούμε έτσι δεν είναι; Σκέψου λοιπόν ποιος έχει την μεγαλύτερη ευθύνη ο γιατρός που παίρνει το φακελάκι ή ο ασθενής που το δίνει; Βάλε τώρα οπου γιατρός πολιτικό σύστημα και όπου ασθενής δημόσιος τομέας για να δεις ποια ήταν η σχέση.

«Να είμαστε συνειδητοί πολίτες και αλληλέγγυοι μεταξύ μας. Αλλά πριν κι από αυτό, πρέπει να διώξουμε τους αλήτες που μας κυβερνούν. Αυτούς που μας αναγκάζουν να ζούμε μέσα σ' έναν ευφημισμό. Υπουργείο "Προστασίας του Πολίτη": αυτό που δέρνει τον πολίτη και καταργεί την υπόστασή του. Υπουργείο "Περιβάλλοντος": Με τον σημερινό υπουργό και αρχιτέκτονα της καταστροφής να ξεπουλάει τα πάντα. Υπουργείο "Εθνικής Αμυνας": Φοβάμαι και να σκεφτώ τι υπουργείο είναι αυτό. Υπουργείο "Διά βίου μάθησης": Με επικεφαλής μια κυρία που ως επίτροπος στην Ευρώπη είχε προτείνει να γίνουν τα αγγλικά επίσημη γλώσσα της Ελλάδας! Και το άλλο; Πρωθυπουργός της χώρας να είναι κάποιος που προσεύχεται να υπάρξει παγκόσμια διακυβέρνηση! Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ούτε ανίκανοι ούτε αδαείς. Είναι νεοταξίτες, δούλοι ξένων παγκόσμιων συμφερόντων κι εντεταλμένοι γραικύλοι».

Β) Πολύ ωραία πρόταση αρκεί αυτός που την λέει να είναι κι αυτός που θα μπει στην πρώτη γραμμή. Γιατί εγώ λυπάμαι όσο και να θέλω να αλλάξω τα πράγματα όταν κατεβαίνω στις πορείες δεν πάω για να φάω ξύλο. Δεν θέλω ούτε κουφή να μείνω, ούτε στο νοσοκομείο να καταλήξω πόσο μάλλον να συλληφθώ. Αν κατέβουν πεντακόσιες χιλιάδες στον δρόμο και κάνουμε όλοι μαζί ντου στην βουλή ναι ίσως να αλλάξω γνώμη τότε, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει όλοι εσείς που για τον έναν ή άλλον λόγο μένετε σπίτι σας να κατέβετε μαζί μου στον δρόμο. Αλλιώς λυπάμαι επανάσταση μόνη μου ΔΕΝ ΚΑΝΩ!

«Ακόμη και στο πυκνότερο σκοτάδι υπάρχει ελπίδα. Δεν τη διακρίνεις, όμως, ξαπλωμένος στον καναπέ. Πρέπει να κινητοποιηθούμε και ας χάσουμε μερικές μάχες. Δεν έχω αυταπάτες. Αυτός ο ύπουλος και αισχρός πόλεμος, στον οποίο ο αληθινός εχθρός κάθεται απομονωμένος σε κάποια γραφεία, θα αγριέψει περισσότερο».

Κατά τ’ ‘αλλά ήταν ένα συνηθισμένο Σαββατοκύριακο με εκδηλώσεις χαράς ανά τον κόσμο για την παγκοσμιοποίηση που βοηθάει στην εξέλιξη του κόσμου, τρεις κορυφαίοι μάς υπουργοί μας εγκαλούν (εδώ το μανιφέστο του κώλου, εδώ μία σύντομη απάντηση κι εδώ μια εκτενής), ένα κορυφαίο(μη χέσω) κυβερνητικό στέλεχος που ντρέπεται όμως να πει το όνομα του «σπάει» τη σιωπή του και με πόνο εξομολογείται πώς αισθάνθηκε σαν πόρνη (ω οϊμέ ω οϊμέ) με αρχιτσατσά τον Τζέφρυ.

Και τέλος μια ωραία επιστολή εκ της αλλοδαπής.